Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu w Wydziale II Karnym,

w składzie :

Przewodniczący : SSR Antonina Surma

Protokolant : Magdalena Górska

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 roku we Wrocławiu

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Śródmieścia

Izabeli Suchory

sprawy karnej z oskarżenia publicznego :

J. J. (1)

ur. (...) we W.

syna Z. i H. z domu P.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że :

w okresie od 15 stycznia 2015 roku do 16 kwietnia 2015 roku we W. z mieszkania przy ul. (...), dokonał przywłaszczenia kluczyka od samochodu marki H. (...), samochodu marki H. (...) nr rej. (...), aparatu fotograficznego marki N. (...), aparatu do naprawy klimatyzacji marki C. tj. mienia o łącznej wartości strat 15.100 złotych na szkodę W. K. (1)

tj. przestępstwo z art. 284 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego J. J. (1) za winnego zarzuconego jemu czynu, tj. przestępstwa z art. 284 § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej W. K. (1) kwotę 10.000 złotych (dziesięć tysięcy) tytułem częściowego naprawienia szkody;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 27, poz. 152) zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, w tym od opłaty.

Sygn. akt II K 411/15

UZASADNIENIE

W toku postępowania w sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

W. K. (1) i J. J. (1) pozostawali ze sobą w związku nieformalnym przez 6 lat – do 28 lutego 2015r. W tym czasie zamieszkiwali w mieszkaniu matki W. K..

(Dowód: zeznania świadka W. K. – k. 1 – 2, 11, 65 – 66).

Dnia 7 marca 2012r. W. K. (1) – z własnych środków - zakupiła urządzenie do serwisowania klimatyzacji, za które zapłaciła 2500 Eur. Urządzenie stanowiło wyposażenie warsztatu samochodowego, którego była właścicielką, a w którym zatrudniony był J. J. (1).

Po zakończeniu działalności gospodarczej przez W. K. (1), J. J. (1) zabrał z warsztatu maszynę do naprawy klimatyzacji.

(Dowód: zeznania świadka W. K. – k. 65, faktura – k. 13).

Dnia 22 listopada 2014r. W. K. (1) przekazała J. J. (1) kwotę 800 zł celem zakupu samochodu. Zakupu J. J. (1) – w imieniu swojej konkubiny – dokonał zakupu samochodu marki H. (...). Samochód okazał się jednak niesprawny, w związku z czym, około 15 stycznia 2015r. J. J. (1) – zabrawszy wcześniej od W. K. pieniądze na naprawę w kwocie 1500 zł – zabrał pojazd celem naprawy.

Kobieta wielokrotnie żądała zwrotu pojazdu, lecz bezskutecznie.

(Dowód: zeznania świadka W. K. – k. 1 – 2, 65, faktura – k. 14).

Pod koniec lutego 2015r., po rozstaniu, J. J. (1), pod nieobecność W. K. (1), wszedł do mieszkania skąd zabrał kluczyk od samochodu marki H. (...), aparat fotograficzny marki N. (...) o wartości około 2500 zł.

(Dowód: zeznania świadka W. K. – k. 1 – 2, 65 – 66).

W. K. (1) pasjonuje się fotografią, do realizacji czego niezbędny był jej aparat fotograficzny.

Kontaktując się z W. K. (1) J. J. (1) przyznawał, że przedmioty należące do jego byłej konkubiny znajdują się u niego.

(Dowód: zeznania świadka W. K. – k. 1 – 2, 65).

W kwietniu 2015r. J. J. (1) zwrócił W. K. samochód marki H. (...), wraz z jednym kompletem kluczyków. Pojazd jednak w dalszym ciągu okazał się niesprawny.

(Dowód: zeznania świadka W. K. – k. 23, 65).

Oskarżony J. J. (1) to czterdziestodwuletni rozwiedziony mężczyzna, ojciec małoletniego dziecka.

J. J. (1) uzyskał wykształcenie zawodowe i jest piekarzem cukiernikiem. Ostatnio utrzymywał się z prac dorywczych w budownictwie, z których osiągał dochód w kwocie 1500 zł miesięcznie.

Zgodnie z jego własnym oświadczeniem, oskarżony nie był leczony neurologicznie, psychiatrycznie ani odwykowo. Był, natomiast, karany sądownie – za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, obrotowi gospodarczemu oraz z czyny stypizowane w kodeksie karnym skarbowym. Do chwili obecnej wymierzano mu kary pozbawienia wolności – bezwzględne i z warunkowym zawieszeniem wykonania (zarządzane następnie do wykonania), od wykonania których był warunkowo przedterminowo zwolniony, jak też kary grzywny.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 21, 65, K. – k. 26 – 27, odpis wyroku – k.

29 – 35).

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Prawidłowo (osobiście – wezwanie awizowano) wezwany na termin rozprawy, natomiast, nie stawił się bez usprawiedliwienia.

Powyższy stan faktyczny, Sad ustalił na podstawie szczerych i wyczerpujących zeznań W. K. (1)(k. 65 – 66, 1 – 2, 11, 23), która opisała charakter więzi łączącej ją z oskarżonym, jak też okoliczności zaboru posiadanych przez nią przedmiotów. Wskazała ona w szczególności, że jeszcze przed zakończeniem ich związku J. J.zabrał znajdujące się w jej warsztacie samochodowym, w którym był zatrudniony, urządzenie do naprawy klimatyzacji, jak też rozporządził zakupionym przez nią samochodem, który miał zaprowadzić do naprawy. Nadto wskazała również, że oskarżony rozporządził należącym do niej aparatem fotograficznym oraz kluczem do samochodu. - Informacje te potwierdził, zresztą oskarżony, który przyznał się do zarzutu postawionego mu na podstawie zeznań pokrzywdzonej (k. 21 – 22, 65), w związku z czym także i te relacje – wobec zbieżności z wersją pokrzywdzonej, uznano za wiarygodne.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie, Sad wykorzystał tez faktury na zakup samochodu i urządzenia do naprawy klimatyzacji (k. 13, 14), dane w których zawarte okazały się zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonej.

W toku postępowania posłużono się także sporządzonymi przez uprawnione podmioty kartą karną oskarżonego (k. 26 – 27), potwierdzoną odpisem wyroku w sprawie o sygn.. akt II K 1766/04 (k. 29-35), wskazującymi na uprzednią karalność oskarżonego.

Mając to na względzie, Sad uznał oskarżonego za winnego tego, że w okresie od 15 stycznia 2015 roku do 16 kwietnia 2015 roku we W. z mieszkania przy ul. (...), dokonał przywłaszczenia kluczyka od samochodu marki H. (...), samochodu marki H. (...) nr rej. (...), aparatu fotograficznego marki N. (...), aparatu do naprawy klimatyzacji marki C. tj. mienia o łącznej wartości strat 15.100 złotych na szkodę W. K. (1).

W świetle zgromadzonego, bowiem, materiału dowodowego, w szczególności zeznań pokrzywdzonej i potwierdzenia powyższego przez oskarżonego, przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie ulega, bowiem, wątpliwości, że J. J. (1) rozporządził jak swoimi, przedmiotami należącymi do W. K. (1), a które znajdowały się w jego posiadaniu. – Tak, bowiem, interpretować należy zabór maszyny do naprawy klimatyzacji, samochodu, a nawet kluczyka do niego, bez którego nie byłoby możliwe dostanie się do środka. Podkreślenia tu wymaga, że oskarżony, który w rozmowach z pokrzywdzoną przyznawał, że przedmioty te znajdują się w jego posiadaniu, lecz – wbrew żądaniom – nie oddawał ich.

Jedynie na marginesie zaakcentować tu należy, że w niniejszym przypadku nie doszło do powierzenia mienia sprawcy, bowiem – nawet jeśli w ten sposób traktować dokonanie naprawy pojazdu, to nie doszło tu do „powierzenia”, a zatem, przekazania władztwa nad rzeczą, a jedynie wykonanie polecenia pokrzywdzonej. Oskarżony, wiec, ani przez chwilę nie posiadał władztwa nad rzeczą, gdyż został mu ściśle wyznaczany zakres czynności, jakich miał dokonać przed zwrotem pojazdu pokrzywdzonej.

Mając to na względzie, J. J. (2) uznano za winnego czynu z art. 284 § 1 k.k.

W związku z powyższym, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, która kształtuje się w dolnych granicach zagrożenia. Uznał, tym samym, że będzie ona współmierna do jego winy i społecznej szkodliwości opisywanego czynu. Ta ostatnia, bowiem kształtowana jest przez rodzaj i charakter naruszonego dobra, jak również sposób i okoliczności popełnionego czynu, oraz motywację sprawcy.

W niniejszym zaś wypadku Sąd rozważył, że J. J. (1) wykroczył przeciwko własności jego byłej konkubiny. Co więcej, jako osoba niegdyś najbliższa dla W. K. (1) miał świadomość jak ważny jest dla niej aparat fotograficzny i jaką wartość przedstawiają maszyna do naprawy klimatyzacji oraz samochód.

Sąd wziął też pod uwagę indywidualnoprewencyjne cele kary, wyrażające się w tym, by sankcja wymierzona oskarżonemu podziałała wobec niego „odstraszająco”, a w związku z tym, by nie powrócił już on do przestępstwa. Rozważył też ogólnoprewencyjne cele kary, wyrażające się w uświadomieniu osobom ze środowiska J. J. braku społecznego przyzwolenia na przywłaszczanie mienia.

Dokonując analizy prognozy kryminologicznej, jaka zachodzi wobec oskarżonego, stwierdzić, zdaniem Sądu należy, że popełnione przez niego przestępstwo jest przejawem niepowodzenia dotychczasowej resocjalizacji oskarżonego. Zauważyć, bowiem, należy, iż był on do tej pory trzykrotnie skazywany, a dwukrotnie przebywał w zakładzie karnym, z którego był warunkowo przedterminowo zwalniany, co jednak nie powstrzymało go od ponownego wejścia w konflikt z prawem. W związku z tym, Sąd zauważył brak pozytywnej prognozy kryminologicznej, która – mając na względzie, iż „stare” brzmienie art. 69 § 1 k.k. było bardziej korzystne dla oskarżonego, a zatem, przy spełnieniu wyartykułowanych tak warunków – mogłaby doprowadzić do warunkowego zawieszenia wymierzonej J. J. kary.

Uwzględniając wniosek pokrzywdzonej, Sąd zobowiązał oskarżonego do częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę na jej rzecz kwoty 10.000 zł, uznając, że szkoda – w wyniku zwrotu samochodu – w części została naprawiona.

Mając na uwadze, że oskarżony otrzymuje jedynie skromny dochód, Sad zwolnił go od kosztów sądowych, w tym, od opłaty, uznając, iż ich pokrycie byłoby dla J. J. (2) nadmiernie uciążliwe i doprowadziłoby do przerzucenia ciężaru ich poniesienia na osoby pozostające na jego utrzymaniu.