Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

w trybie art. 335 §1 kpk

Dnia 29 stycznia 2015r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jerzy Domagała

Protokolant: Krzysztof Mika

w obecności Prokuratora: Mariusza Klekotki

po rozpoznaniu w dniu: 29/01/2015r.

sprawy:

B. H.

c. L. i G.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 06.09.2014r. w S. kierując samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) naruszyła nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, iż na skutek niedopełnienia obowiązku należytej obserwacji drogi oraz reakcji na dynamicznie zmieniający się układ sytuacyjny na drodze uderzyła przednim zderzakiem kierowanego przez siebie pojazdu w tylne koło prawidłowo jadącego rowerzysty M. Z. w wyniku czego spadł on korpusem swojego ciała na pokrywę silnika uderzając głową w górną część szyby czołowej i przedniej krawędzi czaszy dachu, a następnie spadł na jezdnię doznając ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 kk, tj. złamania wielokrotnego czaszki, twarzoczaszki z licznymi krwiakami przymózgowymi, krwiaka okolicy siodła tureckiego, krwawienia podpajęczynówkowego, licznych złamań żeber po stronie prawej, złamania szyjki kości udowej prawej;

tj. o przestępstwo z art. 177§2 kk

1.  oskarżoną B. H. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 177 § 2 kk i za to na podstawie art. 177 § 2 kk skazuje ją na karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

3.  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza oskarżonej karę grzywny w wysokości 30 (trzydzieści) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50,00 (pięćdziesięciu) złotych;

4.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka od oskarżonej zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz pokrzywdzonej B. P. (1);

5.  na podstawie art. 42 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku;

6.  na podstawie art. 63 § 2 kk zalicza oskarżonej na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 06.09.2014 do dnia 29.01.2015r;

7.  na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. P. (1) kwotę 420,00 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

8.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zarządza zwrot pokrzywdzonej B. P. (1) zabezpieczonego do sprawy roweru – opisanego w wykazie dowodów rzeczowych k. 64, poz.1;

9.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 934,08 (dziewięćset trzydzieści cztery i 08/100) złotych i opłatę w kwocie 450,00 (czterysta pięćdziesiąt) złotych.

Sędzia:

Sygn. akt II K 799/14

UZASADNIENIE

W dniu 06.09.2014r oskarżona B. H. około godziny 13.00, po skończonej pracy, wyjechała z R. w kierunku miejsca swojego zamieszkania do K.. Oskarżona kierowała samochodem marki F. (...) o nr. rej. (...). B. H. na tylnych siedzeniach przewoziła dwóje swoich małoletnich dzieci – czteroletnią K. i N., która miała 9 lat. Warunki drogowe w tym dniu były bardzo dobre. Jezdnia była sucha, świeciło słońce.

Po wyjeździe z R., oskarżona dalszą jazdę kontynuowała przez miejscowości: L. i S.. W S., na skrzyżowaniu oskarżona miała zamiar skręcić w lewo i wjechać na drogę prowadzącą do K..

Po przejechaniu przez niestrzeżony przejazd kolejowy w L., oskarżona skręciła w prawo, a następnie jechała prostym odcinkiem drogi w kierunku skrzyżowania, na którym imała zamiar skręcić w drogę prowadzącą w kierunku K.. Wymieniona w terenie zabudowanym poruszała się z prędkością około 50 – 60 km/h. B. H. jazdę kontynuowała za samochodem marki V. (...) prowadzony przez B. K. (1), natomiast za nią jechał pojazd marki H., którego kierowcą była obywatelka Republiki Czeskiej – D. V.. Oskarżona jechała blisko prawej krawędzi jezdni, w odległości około 20 – 25 metrów za pojazdem V. (...).

W tym samym czasie, blisko prawej krawędzi jezdni – w sposób prawidłowy poruszał się na rowerze pokrzywdzony M. Z., który miał założony na głowie kask.

Kiedy wyżej wymienione pojazdy oraz rowerzysta znajdowali się w S. na ul. (...), na wysokości posesji oznaczonej numerem (...), B. K. (1) rozpoczął manewr wyprzedzania jadącego rowerem pokrzywdzonego. M. Z. poruszał się rowerem w odległości około 0,5 metra od prawej krawędzi jezdni. W tym czasie z przeciwnego kierunku jazdy nie nadjeżdżały inne pojazdy. Podejmując manewr wyprzedzania, B. K. (1) zmienił tor jazdy, wjeżdżając częściowo na lewy pas jezdni.

Jadąca bezpośrednio za B. K. oskarżona, w sposób niewłaściwy obserwowała sytuację na drodze, nie zachowała w tym przypadku należytej ostrożności i zbliżając się do rowerzysty nie zauważyła go, a co za tym idzie nie zjechała na lewy pas jezdni aby ominąć jadącego rowerem pokrzywdzonego. Oskarżona skierowała tor jazdy pojazdu jeszcze bardziej w prawą stronę, co doprowadziło do tego, że uderzyła prawą częścią przodu pojazdu w jadącego rowerzystę. Po najechaniu na pokrzywdzonego, M. Z. spadł z roweru i uderzył ciałem w maskę samochodu pokrzywdzonej, następnie odbił się od w/w części pojazdu, uderzył głową w dach - w spojenie przedniej szyby z dachem – i spadł na jezdnię i pobocze.

B. H. zatrzymała samochód po przejechaniu około 50 metrów od miejsca uderzenia pokrzywdzonego. Wymieniona nie wychodziła z samochodu, ponieważ nie chciała w nim zostawić małoletnich dzieci samych, które po w/w zdarzeniu zaczęły płakać. Widzące zdarzenie osoby wezwały karetkę pogotowia i (...). Po przybyciu służb na miejsce, pokrzywdzonego przewieziono natychmiast do Szpitala (...) w R.. Przeprowadzone u pokrzywdzonego badania krwi na zawartość alkoholu, wykazało wynik negatywny.

Oskarżona również została poddana badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 0,00 mg/l.

Pokrzywdzony M. Z. zmarł w dniu 07.01.2015r.

Na skutek wyżej opisanego zdarzenia drogowego, pokrzywdzony M. Z. doznał złamania wielokrotnego czaszki, twarzoczaszki z licznymi krwiakami przymózgowymi, krwiaka okolicy siodła tureckiego, krwawienia podpajęczynkowego, licznych złamań żeber po stronie prawej, złamania szyjki kości udowej prawej.

Powołany w sprawie biegły lekarz sądowy – Z. P. w sporządzonej opinii stwierdził, że powstałe u pokrzywdzonego obrażenia w obrębie czaszki i biodra prawego, skutkują ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w rozumieniu art. 156 §1 kk. Biegły ponadto stwierdził, że obrażenia pokrzywdzonego mogły powstać w wyniku wypadku drogowego – potrącenia przez samochód.

Na etapie postępowania przygotowawczego dopuszczono dowód z opinii biegłego do spraw ruchu drogowego – A. M.. Biegły podkreślił, że przed uderzeniem w pokrzywdzonego – oskarżona B. H. jechała w sposób prawidłowy. Biegły stwierdził, że w wyniku niezachowania należytej ostrożności lub z uwagi na inne czynności wykonywane podczas jazdy, oskarżona nie zauważyła jadącego rowerem przy prawej krawędzi jezdni pokrzywdzonego, w wyniku czego uderzyła w niego. Doprowadzenie do najechania na rowerzystę, w ocenie biegłego daje podstawy do stwierdzenia, że kierująca F. (...) nie była świadoma obecności rowerzysty na jezdni oraz podejmowanego przez jadący przed nią pojazd manewru omijania. Powyższe w sposób jednoznaczny wskazuje, że oskarżona nie dopełniła obowiązku należytego obserwowania sytuacji na drodze, czego konsekwencją było popełnienie przez nią wyżej opisanego czynu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonej (k. 91 – 93), zeznań świadków: B. K. (k. 37 - 38), D. V. (k. 41 - 42), B. P. (k. 47 - 48), protokołu z przebiegu badań trzeźwości B. H. (k. 3), szkicu miejsca wypadku (k. 4), protokołu oględzin miejsca wypadku drogowego (k. 5 – 6), protokołu oględzin samochodu osobowego marki F. (...) o nr rej (...) (k. 7 – 8), protokołu oględzin roweru marki W. (k. 9 – 10), dokumentacji fotograficznej (k. 12), metryki identyfikacyjnej nośnika (k. 13 – 30), sprawozdania z Laboratorium Kryminalistycznego KWP w K. (k. 56 – 57), protokołu zatrzymania roweru (k. 58 – 60), dokumentacji medycznej pokrzywdzonego (k. 61), opinii sądowo – lekarskiej (k. 66 – 67), opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego (k. 70 – 83), skróconego odpisu aktu zgonu o nr (...) (k. 151);

Oskarżona B. H. podczas postępowania przygotowawczego przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Oskarżona wyjaśniła, że pokrzywdzonego rowerzystę zobaczyła w ostatniej chwili, dlatego nie była w stanie wyhamować lub podjąć manewr omijania. Oskarżona podała, że uderzyła pokrzywdzonego prawą przednią częścią pojazdu.

Oskarżona nie była dotąd karana sądownie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonej (k. 91 - 93), karty karnej (k. 94);

Sąd zważył co następuje:

Kompleksowa analiza materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy sądowej pozwala na uznanie oskarżonej B. H. za winną popełnienia zarzucanego jej przestępstwa. Do takiego wniosku skłonił Sąd przeanalizowany materiał dowodowy, zebrany na potrzeby niniejszej sprawy.

W przedmiotowej sprawie wina oskarżonej i okoliczności popełnienia przez nią czynu karalnego opisanego w części wstępnej wyroku nie budzą wątpliwości. Oskarżona przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i w swoich wyjaśnieniach nie zakwestionowała swojego sprawstwa i winy oraz wyraziła skruchę i żal z uwagi na spowodowaną przez nią sytuację opisaną w akcie oskarżenia. Potwierdza to fakt popełnienia przez oskarżoną zarzucanego jej czynu zabronionego.

Ponadto zeznania przesłuchanych na etapie postępowania przygotowawczego świadków również potwierdzają sprawstwo oskarżonej.

Tak wyjaśnieniom oskarżonej jak i zeznaniom świadków Sąd dał wiarę z uwagi na ich szczegółowość, szczerość, spójność, wzajemną korelację i logikę wypowiedzi.

Podczas przesłuchania oskarżonej w postępowaniu przygotowawczym B. H. przystała na zaproponowany jej wniosek o dobrowolne poddanie się karze w trybie art. 335 §1 kpk, która została uzgodniona z Prokuratorem. Oskarżona wówczas zgodziła się na wymierzenie jej kary 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby wynoszącym 3 lata, orzeczenie wobec niej kary grzywny w ilości 50 stawek ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 zł oraz na orzeczenie wobec niej środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, zwrócenie pokrzywdzonemu zabezpieczonego roweru oraz zasądzenie od oskarżonej kosztów postępowania.

W myśl art. 335 §1 kpk, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a występek który zarzucono oskarżonemu, zagrożony karą nie przekraczającą 10 lat pozbawienia wolności, Prokurator może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu kary oraz środków karnych wcześniej uzgodnionych z oskarżonym.

Przestępstwo z art. 177 §2 kk jest zagrożone karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8lat, co uzasadnia w/w wniosek.

B. H. została oskarżona o popełnienie czynu zabronionego z art. 177 §2 kk.

Przedmiotem ochrony w przestępstwa określonego w art. 177 kk, jest bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzi, uczestniczących w sytuacjach, obejmowanych nazwą zbiorczą - ruchem lądowym, wodnym lub powietrznym. W przeciwieństwie do przestępstw powszechnego narażenia na niebezpieczeństwo w komunikacji (art. 173 kk. i 174 kk) art. 177 kk jest typem przestępstwa, do którego istoty należy nie tylko zagrożenie dla życia lub zdrowia, ale także naruszenie tych dóbr. Jest to więc przestępstwo skierowane wprost przeciwko życiu lub zdrowiu w sytuacji uczestniczenia w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Podmiotem czynu zabronionego określonego w art. 177 kk, może być każdy uczestnik ruchu drogowego, wodnego lub powietrznego, do którego adresowane są zasady bezpieczeństwa obowiązujące w danej dziedzinie ruchu. Obok reguł skodyfikowanych, na zasady bezpieczeństwa składają się reguły nie skodyfikowane, a wynikające jedynie z przepisów i z istoty bezpieczeństwa w ruchu. Zachowuje swoją aktualność stanowisko Sądu Najwyższego, iż „kierowca ma obowiązek nie tylko prowadzić pojazd zgodnie z obowiązującymi nakazami i zakazami, lecz winien on także prowadzić pojazd w sposób rozważny i ostrożny". Oznacza to, że kierujący pojazdem winien zachować bezpieczną prędkość, czyli dostosować ją do konkretnych warunków drogowych, a m.in. do natężenia ruchu, warunków atmosferycznych, widoczności nawierzchni i predyspozycji kierowcy (OSNPG 1984, z. 4, poz. 24). Szczególna ostrożność polega na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu się do warunków i sytuacji na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie. Przestępstwo z art. 177 §1 kk jest przestępstwem nieumyślnym w znaczeniu art. 9 § 2 kk. Jednakże ich strona podmiotowa może różnić się nieco od innych przestępstw nieumyślnych. Sprawca przestępstwa z art. 177 §1 kk naruszył zasady ostrożności w ruchu drogowym, nie miał także zamiaru spowodowania skutków, o których jest mowa w tym przepisie, w sytuacji, gdy nastąpienie takiego skutku przewidywał albo mógł przewidzieć. Przestępstwo z art. 177 §2 kk jest występkiem nieumyślnym; skutek jest bowiem zawsze nieumyślny. Nadto skutki przestępstwa, w przedmiotowej sprawie ciężkie obrażenia odniesione przez pokrzywdzonego muszą pozostawać w związku przyczynowym z naruszeniem przez sprawcę zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Owe zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym to przede wszystkim reguły zawarte w przepisach ustawy z 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym oraz reguły nie skodyfikowane wynikające z różnych unormowań oraz istoty bezpieczeństwa ruchu. Podstawowymi wspólnymi zasadami są: zasada trzeźwości i ograniczonego zaufania. Nadto obowiązują kierowcę pojazdu zasady ostrożnego i rozważnego prowadzenia pojazdu, zachowania bezpiecznej szybkości oraz zachowania szczególnej ostrożności podczas jazdy - czego oskarżona ewidentnie nie dopełniła.

Oskarżona swoim działaniem wyczerpała znamiona wyżej opisanego przestępstwa.

Oskarżyciel publiczny na posiedzeniu zmodyfikował wniosek złożony w trybie art. 335 §1 kpk w zakresie kary grzywny ustalając jej wysokość na 30 stawek dziennych po 50 zł każda oraz przez dodanie do wniosku orzeczenia za doznaną krzywdę w kwocie 5.000 zł. Pokrzywdzona złożyła wniosek o zasądzenie na jej rzecz zadośćuczynienia w kwocie 5.000 zł, na co oskarżona wyraziła zgodę. Nie orzeczono nawiązki – zgodnie z uprzednim wnioskiem oskarżyciela posiłkowego – ponieważ pokrzywdzony wypadkiem drogowym zmarł.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżoną za winną popełnienia przestępstwa z art. 177 §2 kk i za to na podstawie art. 177 §2 kk skazał ją na uzgodnioną uprzednio z Prokuratorem karę 1 roku i 10 miesięcy, której wykonanie na podstawie art. 69 §1 i 2 kk i art. 70 §1 pkt 1 kk zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata. Na podstawie art. 71 §1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej karę grzywny w ilości 30 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 zł. Na podstawie art. 46 §1 kk Sąd orzekł od oskarżonej zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 5.000 zł na rzecz pokrzywdzonej B. P. (3). Na podstawie art. 42 §2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Na podstawie art. 63 §2 kk Sąd zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 06.09.2014r do dnia 29.01.2015r.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy uznać za wysoki. Oskarżona naruszyła porządek prawny w sferze narażenia na niebezpieczeństwo życia i zdrowia człowieka oraz naruszenia zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego. Na niekorzyść oskarżonej przemawia nieprawidłowe obserwowanie sytuacji na jezdni i wokół niej oraz pominięcie zasad szczególnej ostrożności - co miało decydujący wpływ na spowodowanie wypadku. Okolicznością łagodzącą jest dotychczasowa niekaralność oskarżonej.

Sąd wobec oskarżonej zawiesił okres wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata. Biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób życia sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste Sąd uznał, że w stosunku do oskarżonej możliwe jest zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia kary. Orzeczony trzyletni okres próby będzie wystarczający dla zweryfikowania postawionej pozytywnej prognozy, że pomimo nie wykonania orzeczonej kary oskarżona nie popełni ponownie przestępstwa. W ocenie Sądu tak ukształtowana kara będzie oddziaływać wychowawczo i zapobiegawczo wobec oskarżonej oraz spowoduje, że będzie ona przestrzegała porządku prawnego, zadba o prawidłowe przestrzeganie przepisów ruchu drogowego i w przyszłości nie popełni podobnego przestępstwa. Realnie odczuwaną przez oskarżoną dolegliwością będzie orzeczona wobec niej grzywna.

Sąd przy wymiarze kary grzywny wziął pod uwagę sytuację majątkową oraz możliwości finansowe oskarżonej. Oskarżona pracuje jako ekspedientka w sklepie i otrzymuje comiesięczne, regularne wynagrodzenie, co pozwoli jej uiścić orzeczoną wobec niej karę grzywny.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze, Sąd zasadził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. P. (1) kwotę 420 zł , tytułem zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 230 §2 kpk Sąd zasądził zwrot pokrzywdzonej B. P. (1) zabezpieczonego do sprawy roweru – opisanego w wykazie dowodów rzeczowych k. 64, poz. 1.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 934,08 złotych i obciążył go opłatą w kwocie 450 zł. Zasądzona kwota kosztów sądowych nie powinna stanowić dla niej znacznego obciążenia a jej sytuacja materialna pozwoli je w pełni zaspokoić.