Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 24 lutego 2015 roku Sąd Rejonowy
w S. w sprawie z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. przeciwko D. Ż. o zapłatę kwoty 2.867,70 zł:

1.  zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.309,08 zł wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 11 listopada 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 567 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  oddalił powództwo w pozostałej części,

3.  nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Od powyższego wyroku apelację złożył powód, zaskarżając go w części oddalającej powództwo (pkt. 2.) i zarzucając Sądowi Rejonowemu:

I. mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.:

1) art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c., polegające na dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy, ocenie materiału dowodowego przejawiającej się w uznaniu, że:

a) powód nie udowodnił, by przysługiwała mu względem pozwanej wierzytelność w dochodzonej pozwem kwocie, podczas gdy
z przedstawionych przez powoda dokumentów w postaci: umowy
o przyznanie limitu kredytowego nr (...) jak i z umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014 roku wynika istnienie, wysokość oraz wymagalność dochodzonego przez powoda roszczenia,

b) twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczone w pozwie budzą uzasadnione wątpliwości, podczas gdy z przedstawionych przez powoda dowodów wynika istnienie, wysokość oraz wymagalność dochodzonego przez powoda roszczenia, wobec powyższego twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczone w pozwie nie budzą uzasadnionej wątpliwości i jako takie winny być przez sąd uznane za prawdziwe, w szczególności, iż pozwana nie stawiła się na rozprawie,

2. art. 339 § 2 k.p.c., poprzez nie przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych
w pozwie, mimo iż podane przez powoda twierdzenia nie budzą wątpliwości
o kwalifikowanym charakterze, czyli wątpliwości uzasadnionych, podczas gdy przedmiotowe twierdzenia znajdują logiczne i prawdopodobne poparcie
w przytoczonych dowodach w postaci umowy o przyznanie limitu kredytowego z dnia 20.12.2008 roku, o numerze (...) jak i umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014 roku,

3. art. 227 k.p.c. w zw. z art. 129 § 1 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błędne uznanie, że dokumenty złożone przez powoda są niewystarczające do udowodnienia roszczenia, gdyż zostały złożone w kopiach, w sytuacji, gdy przed rozprawą powód nie był zobowiązany do przedłożenia oryginałów,
a złożone dokumenty nie były kwestionowane przez pozwaną;

II. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 6 k.c. w związku z art. 720 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, iż to powoda obciąża obowiązek udowodnienia, iż pozwana dokonywała spłat zadłużenia określonego umową nr (...), w sytuacji gdy to na stronie pozwanej ciążył obowiązek przedstawienia dowodów na okoliczność spłaty zadłużenia zaciągniętego kredytu.

W kontekście powyższych zarzutów skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 2 poprzez zasądzenie od pozwanej na jego rzecz dalszej kwoty roszczenia tj. 558,62 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 11.11.2014 roku, do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu, wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych za obie instancje.

Skarżący sformułował również wniosek ewentualny o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji wraz
z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania za obie instancje.

Nadto skarżący wniósł na podstawie art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. oraz 382 k.p.c.
o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z:

- bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...), na okoliczność zasadności, wymagalności oraz wysokości roszczenia powoda;

- postanowienia Sądu Rejonowego w Skierniewicach I Wydziału Cywilnego,
w sprawie o sygn. akt 1 Co 869/11 o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...), na okoliczność zasadności oraz wysokości roszczenia powoda.

W uzasadnieniu powyższego wniosku skarżący wskazał, że przeprowadzenie dowodu z omawianych dokumentów nie ma na celu i nie prowadzi do przewlekania niniejszego postępowania, służy jedynie ustaleniu prawdziwego stanu faktycznego. Składane wraz z niniejszą apelacją dokumenty maja potwierdzić, żądanie pozwu
w zakresie w jakim powództwo zostało przez Sąd I instancji oddalone.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., uzasadnienie Sądu drugiej instancji
w postępowaniu uproszczonym powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadzano postępowania dowodowego. Sytuacja opisana w cytowanym przepisie miała miejsce w rozpoznawanej sprawie, bowiem Sąd Okręgowy, po dokonaniu analizy stanu faktycznego sprawy, przyjmuje za własne ustalenia Sądu I instancji stanowiące podstawę faktyczną rozstrzygnięcia przyjętego w zaskarżonym wyroku z dnia
2 października 2014 r.

Wskazać należy, że w postępowaniu zwykłym, strona może w środku odwoławczym przedstawiać nowe fakty i dowody. Zasada te doznaje jednak ograniczenia poprzez unormowanie art. 381 k.p.c. i odpowiadające mu unormowanie art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. Stosownie do pierwszego z powołanych przepisów sąd II instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Przepis art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. stanowi z kolei, że apelacja powinna zawierać m.in. powołanie, w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem I instancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Oznacza to, że sąd II instancji jest zobowiązany na wniosek strony materiał procesowy uzupełnić, jeżeli jest to konieczne do rozstrzygnięcia sprawy, lecz równocześnie jest uprawniony do pominięcia nowych faktów i dowodów zgłoszonych dopiero w postępowaniu apelacyjnym, gdy zachodzą przesłanki określone przepisem art. 381 k.p.c., tj. jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później (por. wyrok Sądu Najwyższego z 1 września 2010 r., sygn. akt II UK 77/10, LEX nr 661513).

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy Sąd Okręgowy oddalił powyższy wniosek dowodowy strony powodowej jako spóźniony. Stosownie bowiem do rozkładu ciężaru dowodów, ujętego w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c., obowiązkiem strony powodowej było przedstawienie wszelkich dostępnych jej dowodów już na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego. W uzasadnieniu tego wniosku strona powodowa podniosła, że wnioskowane dowody służyć mają ustaleniu prawdziwego stanu faktycznego – maja potwierdzić żądanie pozwu w zakresie, w jakim powództwo zostało oddalone. Powyższej argumentacji Sąd Okręgowy nie podziela. Uwzględniając bowiem to, że strona powodowa dochodzi od pozwanej wymagalnej należności z tytułu udzielonego kredytu, powinna wnioskowane dowody przedłożyć już w postępowaniu przed sądem I instancji. Strona powodowa nie wykazała również, aby powołanie ww. dowodów w postępowaniu przed sądem I instancji nie było możliwe. W konsekwencji powyższego Sąd Odwoławczy kontrolą instancyjną objąć może prawidłowość zaskarżonego rozstrzygnięcia w kontekście faktycznie zgromadzonego przez Sąd I instancji materiału procesowego.

Sąd Okręgowy podziela także ocenę prawną dochodzonego roszczenia dokonaną przez Sąd Rejonowy, zarówno co do przyjętej podstawy prawnej oceny jego zasadności, jak i wyników tej oceny.

Apelacja powoda nie jest zasadna.

Czyniąc zadość dyrektywie wynikającej z treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. Sad Okręgowy wskazuje, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowi przepis art. 4 ust 2 pkt 13 ustawy z dnia z 20 lipca 2001 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 ze zm.) obowiązującej w dacie zawarcia przez pozwaną
z pierwotnym wierzycielem ( (...) Bankiem Spółką Akcyjną we W.) umowy
o przyznanie limitu kredytowego. W myśl tego przepisu umowa o kredyt konsumencki powinna zawierać informację o rocznej stopie oprocentowania zadłużenia przeterminowanego oraz warunki jej zmiany, a także informację o innych kosztach ponoszonych przez konsumenta w związku z niewykonaniem przez niego zobowiązań wynikających z umowy, w tym o kosztach upomnień lub wezwań do zapłaty, kosztach sądowych i postępowania egzekucyjnego.

Zdaniem Sądu Okręgowego (odmiennie od stanowiska Sądu I instancji) elementy istotne umowy o kredyt konsumencki mogą zostać zawarte również
w stanowiących integralną część tej umowy załącznikach między innymi o nazwie "Regulamin przyznawania i korzystania z limitu kredytowego”, czy „Tabela Opłat
i Prowizji dla limitu kredytowego”. Nie zmienia to jednak prawidłowości zaskarżonego rozstrzygnięcia bowiem Tabela Opłat i Prowizji dla limitu kredytowego, stanowiąca załącznik nr 1 do umowy kredytu, określająca m.in. wysokość kosztów telefonicznych upomnień kredytobiorcy, listownych wezwań i zawiadomień, wyjazdów interwencyjnych, koszty postępowania egzekucyjnego, nie została przez skarżącego przedłożona w toku postępowania rozpoznawczego. Tym samym za prawidłowe
w świetle obowiązujących przepisów prawa materialnego i procesowego uznać należy stanowisko Sądu I instancji, uznające część dochodzonego pozwem roszczenia, tj. kwoty 558,62 zł (koszty), za nieudowodnione, co skutkować musiało oddaleniem powództwa w tym zakresie.

Uwzględniając powyższe oraz brak ujawnienia okoliczności, które podlegają uwzględnieniu w postępowaniu odwoławczym z urzędu Sąd Odwoławczy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację.