Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2015 roku

Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu w Wydziale III Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Kubicki

Protokolant: Aneta Kaczyńska

w obecności Prokuratora Prok. Rej. P. w P. – A. C.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2015 roku

sprawy

L. K., syna A. i K. z domu K., urodzonego (...) w P.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 16 listopada 2009 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 1017/09:

1.  za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. popełnione w okresie od grudnia 2008 roku do 14 kwietnia 2009 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności;

2.  za przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. popełnione w dniu 12 kwietnia 2009 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

orzeczone kary zostały połączone i wymierzono skazanemu karę łączną
1 roku pozbawienia wolności;

II.  Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 15 czerwca 2010 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 188/10:

1.  za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. popełnione w okresie od 16 listopada 2009 roku do 6 grudnia 2009 roku na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  za przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. popełnione w okresie od 16 listopada 2009 roku do 6 grudnia 2009 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

orzeczone kary zostały połączone i wymierzono skazanemu karę łączną
1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 15 maja 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 255/13, za przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. popełnione w dniu 17 listopada 2012 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby oraz 60 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda;

IV.  Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III K 48/14 za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w okresie od lipca 2011 roku do 22 grudnia 2013 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności;

1.  Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. o treści obowiązującej do dnia 30.06.2015 roku oraz art. 569 § 1 k.p.k. łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu L. K. wyrokami Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 15 maja 2014 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 255/13 (pkt III) oraz Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2014 roku w sprawie o sygn. akt III K 48/14 (pkt IV) i wymierza skazanemu w ich miejsce karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2.  Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w związku z art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet orzeczonej w pkt. 1 kary łącznej pozbawienia wolności okres odbywanej aktualnie kary w sprawie Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu sygn. akt III K 48/14 w okresie od 22 grudnia 2013 roku i nadal;

3.  Na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. wyroki podlegające połączeniu w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym pozostawia odrębnemu wykonaniu;

4.  Na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie o wydanie wyroku łącznego
w pozostałym zakresie;

5.  Na podstawie §2 ust. 1, 2 i 3 oraz §3 ust. 1 i §14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 r. Nr 461) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Ł. M. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu L. K. z urzędu;

6.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 6 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia skazanego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego i nie pobiera od niego opłaty, a na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami procesu w zakresie umorzonego postępowania obciąża Skarb Państwa.

SSR Robert Kubicki

UZASADNIENIE

Skazany L. K. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego sprawach VIII K 255/13 i III K 48/14.

Sąd ustalił, że w dniu 16 sierpnia 2007 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 243/08 Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu wydał wyrok łączny, w którym węzłem kary łącznej połączył wymierzone dotychczas skazanemu, podlegające łączeniu kary jednostkowe. Po odbyciu w całości wymierzonej kary łącznej L. K. został skazany prawomocnymi wyrokami o następujących rozstrzygnięciach:

I.  Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 16 listopada 2009 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 1017/09:

7.  za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. popełnione w okresie od grudnia 2008 roku do 14 kwietnia 2009 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności;

8.  za przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. popełnione w dniu 12 kwietnia 2009 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

orzeczone kary zostały połączone i wymierzono skazanemu karę łączną
1 roku pozbawienia wolności, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okres tymczasowego aresztowania skazanego.

V.  Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 15 czerwca 2010 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 188/10:

1.  za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. popełnione w okresie od 16 listopada 2009 roku do 6 grudnia 2009 roku na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  za przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. popełnione w okresie od 16 listopada 2009 roku do 6 grudnia 2009 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

orzeczone kary zostały połączone i wymierzono skazanemu karę łączną
1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okres tymczasowego aresztowania skazanego.

VI.  Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 15 maja 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 255/13, za przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. popełnione w dniu 17 listopada 2012 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby oraz karę grzywny (art. 71 § 1 k.k.) w wysokości 60 stawek dziennych po 10 zł każda.

VII.  Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III K 48/14 za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w okresie od lipca 2011 roku do 22 grudnia 2013 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności skazanego w dniu 22 grudnia 2013 roku.

Skazania te - w świetle przesłanek z art. 85 k.k. – nie nadają się do połączenia z żadnym ze skazań objętych istniejącym wyrokiem łącznym i nie zachodzą żadne podstawy od uznania, iż dotychczasowy węzeł prawomocnie połączonych kar, będący pochodną realnego zbiegu przestępstw o jakim mowa w tym przepisie, uległ bądź powinien ulec rozłączeniu.

Skazany L. K. jest rozwiedziony, jest ojcem dwojga dzieci. Skazany ma wykształcenie zawodowe, z wyuczonym zawodem stolarza. Przed osadzeniem w jednostce penitencjarnej skazany utrzymywał się z renty. Był dziewięciokrotnie karany, w tym na kary pozbawienia wolności podlegające wykonaniu.

Skazany odbywa karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym, nie wyraża chęci na odbywanie kary w systemie programowego oddziaływania, nie przyznaje się do czynów, za które został skazany. Dotychczasowe zachowanie skazanego określane jest jako poprawne, w stosunku do przełożonych zachowuje się regulaminowo. Jednokrotnie był karany dyscyplinarnie za nieregulaminowe zachowanie, nie był nagradzany. Nie jest uczestnikiem podkultury więziennej, dba o porządek w celi mieszkalnej. W dniu 1 stycznia 2014 roku dokonał samouszkodzenia o podłożu emocjonalnym. Podczas pobytu w jednostce więziennej nie był przez nikogo odwiedzany. W czasie wolnym korzysta z zajęć kulturalno – oświatowych, ukończył program edukacyjno korekcyjny w zakresie przeciwdziałania agresji i przemocy. Nie uczestniczył w systemie przepustkowym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

dokumentów uznanych za ujawnione bez odczytywania na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2015 roku (k. 86-87 akt) w postaci: informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 25-31 akt), karty karnej (k. 33-35, 53-54 akt), opinii o skazanym (k. 36-37 akt), informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 38-42 akt), zaświadczenia o ukończeniu programu readaptacji społecznej (k. 76), zaświadczenia komisji lekarskiej ZUS (k. 85 akt) oraz dokumentów w aktach VIII K 243/08, VIII K 1017/09, VIII K 188/10, VIII K 255/13, III K 48/14 Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się wówczas, gdy zachodzą wobec osoby prawomocnie skazanej różnymi wyrokami warunki do orzeczenia kary łącznej. Jeśli brak jest warunków do wydania wyroku łącznego wówczas sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania (art. 572 k.p.k.).

Warunki do orzeczenia kary łącznej określone zostały w art. 85 k.k. i nast. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku (brak zastosowania ustawy nowej wynika z przepisu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw).

Zgodnie z tym przepisem karę łączną orzeka się wówczas, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa (vide: uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r., sygn. I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13). Nadto – jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powołanej uchwały – możliwe jest wystąpienie nie tylko jednego zbiegu realnego, ale i dalszych, przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 85 k.k. Jednakże nawet przy kolejnych zbiegach obejmujących drugą, trzecią, itd. grupę przestępstw, zawsze wyjściowym punktem odniesienia będzie pozostawał ten chronologicznie „pierwszy wyrok”, zamykający kolejne „grupy przestępstw” pozostających w zbiegu. Oceny zbiegu realnego dokonywać należy z perspektywy postępowania sprawcy – czy kolejnych przestępstw dopuszcza się po wydaniu wobec niego wyroku (kolejnych wyroków), czy przed nim (nimi).

Z przytoczonej uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 roku wynika również, że nie ma możliwości tzw. „konfiguracyjnego” dobierania wyroków podlegających łączeniu, tj. takiego dobierania wyroków do połączenia, przy którym wyrok wydany później, chronologicznie jako drugi, trzeci czy jeszcze dalszy byłby uznawany jako ten „pierwszy”, a to w zależności od określonego układu procesowego.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, że w stosunku do L. K. zaszły warunki do orzeczenia jednej kary łącznej pozbawienia wolności.

Mając na uwadze poczynione uprzednio uwagi teoretyczne uznać należało, iż pierwszym chronologicznie wyrokiem podlegającym łączeniu w przedmiotowym postępowaniu był wyrok Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 15 maja 2014 roku (VIII K 255/13) – punkt III części wstępnej wyroku.

Przed wydaniem wyżej wskazanego orzeczenia zostało popełnione przestępstwo osądzone wyrokiem:

- Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2014 roku, sygn. akt III K 48/14 (przestępstwo popełnione w okresie od lipca 2011 do 22 grudnia 2013 roku) – punkt IV części wstępnej wyroku.

Należy wskazać, że w sprawie o sygn. akt VIII K 255/13 w stosunku do skazanego orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a w sprawie o sygn. akt III K 48/14 karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. W tym względzie Sąd miał na uwadze treść art. 89 § 1 k.k. w powiązaniu z § 1a, w myśl których w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności, ograniczenia wolności albo grzywny z warunkowym zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania sąd może w wyroku łącznym warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 69 k.k., jak również orzec karę łączną bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Z powyższego wynika, iż Sąd musiał rozważyć, czy zachodzą przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania ewentualnej kary łącznej przewidziane w art. 69 k.k.

W ocenie Sądu wobec skazanego nie można postawić obecnie pozytywnej prognozy kryminologicznej w rozumieniu art. 69 k.k. Skazany nie daje bowiem rękojmi należytego, zgodnego z prawem zachowania. L. K. był wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, rodzinie. W warunkach izolacji penitencjarnej zachowanie skazanego jest zmienne, uczestniczy w życiu oświatowym i edukacyjnym, ale był również karany. Nadto, prawidłowe postępowanie, dbanie o porządek, nieuczestniczenie w podkulturze więziennej nie powinno być traktowane jako nadzwyczajna okoliczność, gdyż prawidłowe zachowanie skazanych, zgodne z regulaminem, jest ich obowiązkiem, normą, której powinni przestrzegać odbywając karę.

Uznając zatem, że nie zachodzi wobec skazanego pozytywna prognoza kryminologiczna, Sąd połączył kary orzeczone wyrokami opisanymi powyżej i wymierzył mu karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Wymierzając skazanemu karę łączną, Sąd miał na względzie treść przepisu art. 86 § 1 k.k., w którym określony został sposób wymiaru kary łącznej. Karę łączną Sąd wymierza w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (zasada absorpcji) do ich sumy (zasada kumulacji), nie przekraczając jednak granic określonych w tym przepisie.

Wysokość kary łącznej uzależniona jest nie tylko od bliskości podmiotowej i przedmiotowej popełnionych przestępstw, lecz również od rodzaju i rozmiaru wyrządzonej w mieniu szkody, pobudek i sposobu działania sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych, sposobu życia przed wkroczeniem na drogę przestępstwa i późniejszego jego zachowania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 1980 roku – OSNPG 1980/11/139). Rzeczą jasną jest, że przy wymiarze kary łącznej konieczne jest uwzględnienie dyrektyw karania określonych w art. 53 § 1 k.k. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 1976 roku – OSNPG 1976/10/83). Im większe powiązanie pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami, tym pełniej wymiar kary łącznej powinien uwzględniać zasadę absorpcji (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 1975 roku –OSNKW 1976/2/33).

Całkowitą absorpcję można zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wskazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś inne szczególne okoliczności dotyczące osoby oskarżonego (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 1974 roku – II KR 27/74, niepublikowany).

Zdaniem Sądu w przypadku połączenia kar orzeczonych wyrokami opisanymi w punktach III i IV zasadnym było zastosowanie wobec skazanego zasady całkowitej absorpcji, z uwagi na okoliczności wskazane powyżej i wymierzenie kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności. Sąd miał na uwadze przede wszystkim fakt, iż w sprawie VIII K 255/13 wymierzona została kara pozbawienia wolości z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, Niemniej, jak wspomniano, wobec popełnienia przez niego kolejnego przestępstwa, za które został prawomocnie skazany (sprawa o sygn. akt III K 48/14), skazanemu obecnie nie można postawić pozytywnej prognozy kryminologicznej, gdyż nie daje on rękojmi należytego, zgodnego z prawem zachowania się.

Sąd umorzył postępowanie co do wyroków opisanych w punktach I i II (sprawy VIII K 1017/09 i VIII K 188/10 Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu). Czyny w nich opisane nie pozostają bowiem w realnym zbiegu z pozostałymi czynami, za które wymierzono skazanemu kary podlegającemu łączeniu, same również nie tworzą grupy przestępstw stanowiącej realny zbieg (wyrok co do czynu opisanego w pkt I zapadł przed popełnieniem przez skazanego czynu opisanego w pkt II, jak również wyrok co do czynu opisanego w pkt II zapadł przed popełnieniem przez skazanego czynu opisanego w pkt III) – punkt 4 wyroku.

Na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. wyroki podlegające połączeniu w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym pozostawiono odrębnemu wykonaniu ( punkt 3 wyroku). Nadmienić przy tym należy, że grzywna orzeczona w wyroku VIII K 255/13 na podstawie art. 71 § 1 k.k. miała charakter akcesoryjny. Objęcie powyższego wyroku wyrokiem łącznym i orzeczenie w nim co do kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, z uwagi na regulację art. 71 § 2 k.k. przesądza o zakazie wykonywania orzeczonej grzywny.

Na poczet kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności, na podstawie art. 577 k.p.k. w zw. z art. 63§1 k.k. Sąd zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu sygn. III K 48/14 od dnia 22 grudnia 2013 roku ( punkt 2 wyroku).

W punkcie 5 wyroku Sąd na podstawie powołanych w nim przepisów zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego adw. Ł. M. kwotę 147,60 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. skazanego w całości zwolniono od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych od chwili wszczęcia postępowania karnego, z uwagi na jego sytuację finansową, tj. odbywanie przez niego długoletniej kary izolacyjnej, brak odpłatnego zatrudnienia w zakładzie karnym, nieposiadanie majątku, natomiast opłaty od kar łącznych wymierzonych wyrokiem łącznym nie pobrano zgodnie z treścią art. 6 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Zgodnie z treścią przepisu art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami procesu w zakresie umorzonego postępowania obciążono Skarb Państwa.

SSR Robert Kubicki

ZARZĄDZENIE

Proszę:

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  doręczyć zgodnie z wnioskiem, pozostawiając w aktach poświadczony odpis orzeczenia komisji ZUS na k. 85 akt,

3.  za 14 dni od doręczenia albo z apelacją.

P., dnia 11 września 2015 roku

SSR Robert Kubicki