Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2015r. w S.

odwołania P. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 18 lipca 2014 r. Nr (...)

w sprawie P. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala P. W. prawo do emerytury od dnia 1 czerwca 2014 roku;

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz P. W. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 970/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu P. W. prawa do emerytury w wieku obniżonym. Swoje stanowisko organ rentowy uzasadnił tym, iż ubezpieczony nie udowodnił, by na dzień 1 stycznia 1999 r. posiadał ogólny staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat oraz 15-letni okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Od decyzji tej odwołanie złożył P. W., który wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony domagał się uznania jako pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze powyżej 3,5 t. od sierpnia 1975 r. do lutego 1984 r. w Spółdzielni Pracy (...) w W.. P. W. podniósł również, iż ZUS niesłusznie nie zaliczył do ogólnego stażu pracy okresu od 5 marca 1986 r. do 4 listopada 1986 r., czyli czasu, w którym ubezpieczony wykonywał rzemiosło, tj. prowadził sklepu(odwołanie k. 2-5).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji. ZUS wskazał przy tym, iż do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych nie zaliczył zatrudnienia ubezpieczonego w Spółdzielni Pracy (...) w W. w czasie od sierpnia 1975 r. do lutego 1984 r. z powodu nieprzedłożenia świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych obejmującego wyżej wymieniony okres (odpowiedź na odwołanie k. 12-13).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony P. W., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 25 czerwca 2014 r. wniosek o przyznanie prawa do emerytury, w którym wskazał, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (wniosek k. 1-4 a. e.). Na podstawie przedłożonych dokumentów, organ rentowy uznał za udowodniony staż ubezpieczeniowy P. W. w wymiarze 24 lat, 9 miesięcy i 13 dni, w tym 10 lat, 8 miesięcy i 24 dni pracy w szczególnych warunkach. Powyższe stało się podstawą do wydania w dniu 18 lipca 2014 r. zaskarżonej decyzji, w której ZUS odmówił przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 32 a. e.).

Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że w okresie od 5 marca 1986 r. do 4 listopada 1986 r. ubezpieczony, początkowo razem z małżonką, a potem samodzielnie, prowadził działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży owoców i warzyw. Powyższe odbywało się w sklepie położonym w W.. W okresie tym P. W. rozliczał się ryczałtowo, w tym uiszczał składki do Zrzeszenia (...).

W okresie od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1984 r. P. W. był zatrudniony na stanowisku kierowcy w Spółdzielni Pracy (...) w W.. Do zadań ubezpieczonego należało wyłącznie kierowanie samochodami ciężarowymi: marki S. 25, S. (...), S. (...) oraz J.. W taborze pracodawcy ubezpieczonego znajdowały się jedynie samochody ciężarowe o ciężarze powyżej 3,5 t. Do obowiązków pracowniczych ubezpieczonego należało przewożenie surowców do produkcji oraz towarów pochodzących z rozładunku wagonów. Pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze. Do zadań P. W. należało również wykonywanie kursów przewozowych powierzanych mu, na podstawie najmu, przez inne niż pracodawca podmioty. Ubezpieczony od 7 maja 1975 r. posiadał prawo jazdy kategorii C oraz CE.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania ubezpieczonego (k. 30v-31, 47v-48), zeznania świadków: Z. C. (k. 31v) W. P. (k. 31) oraz M. S. (k. 31v), poświadczonej kserokopii dowodu osobistego ubezpieczonego (k. 6-7), poświadczonych odpisów dowodów wpłat składek na rzecz Zrzeszenia (...) (k. 20-27), poświadczonego odpisu zaświadczenia wydanego przez Urząd Miasta Stołecznego W.- Urząd D. W. o posiadaniu przez P. W. zezwolenia na wykonywanie działalności handlowej o specjalności ogólnospożywczej nr 12/86 (k. 28), świadectwa pracy wydanego przez Spółdzielnię Pracy (...) w W. (k. 12 a. e.), akt osobowych ubezpieczonego pochodzących z Spółdzielni Pracy (...) w W., umowy o pracę (k. 29) poświadczonych odpisów: prawa jazdy (k.41-42) legitymacji ubezpieczeniowej (k. 43), dyplomu (k. 44), faktury nr (...), (k. 45), dokumentu najmu pojazdu samochodowego (k. 46).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: 1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Z kolei w art. 27 ust. 1 pkt 2 przywołanej ustawy wskazano, iż okres składkowy i nieskładkowy powinien dla mężczyzn wynieść co najmniej 25 lat. W § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8 poz. 43) określono, iż okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Paragraf 4 pkt 1 i 3 wymienionego wyżej rozporządzenia stanowi, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2 pkt 14 lit. a i lit. b za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, tj. okres pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarze Państwa Polskiego objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego i okresy kontynuowania tego ubezpieczenia, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki oraz prowadzonej przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia z tego tytułu, jeżeli prowadzenie działalności gospodarczej odpowiadało warunkom ubezpieczenia.

Sporną okolicznością w przedmiotowej sprawie było to, czy na dzień 1 stycznia 1999 r. P. W. legitymował się wymaganym 25-letnim okresem stażu ubezpieczeniowego oraz okresem 15-tu lat pracy w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu Okręgowego P. W. spełnił powyższe warunki. Udowodnił ponad 25 lat okresów składkowych oraz nieskładkowych jak również ponad 15 lat okresu pracy w szczególnych warunkach.

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, który stwierdził, iż w okresie 5 marca 1986 r. do 4 listopada 1986 r. prowadził działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży owoców i warzyw w W.. Z relacji P. W. wynika, iż w związku z prowadzoną działalnością rozliczał się on ryczałtowo. Powyższe zeznania znajdują swoje potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, tj. dowodach wpłat składek na rzecz Zrzeszenia (...), zaświadczenia wydanego przez Urząd Miasta Stołecznego W.- Urząd D. W. o posiadaniu przez P. W. zezwolenia na wykonywanie działalności handlowej o specjalności ogólnospożywczej nr 12/86 oraz w znajdującym się w dowodzie osobistym wpisie o prowadzonej przez ubezpieczonego działalności. Dlatego też, w ocenie Sądu, prowadzenie w wyżej wymienionym okresie przez P. W. działalności gospodarczej oraz objecie go z tego tytułu ubezpieczeniem nie budzi wątpliwości, pomimo, iż organ rentowy obecnie nie posiada dokumentów wskazujących na objęcie ubezpieczeniem P. W.. Mimo podjętych prób, nie udało się uzyskać stosownych dokumentów także w zakresie rejestru podatników za rok 1986. Wskazać przy tym należy na przeszkodę w pozyskaniu wyżej wymienionych dokumentów w postaci upływu czasu, który nastąpił od wskazanego okresu. Powyższe, mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy, nie stoi jednak, zdaniem Sądu, na przeszkodzie uznaniu, iż ubezpieczony w spornym okresie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą. W konsekwencji, wskazany czas należy uznać za okres składkowy w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 14 lit. a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zaliczając powyższy czas do uznanych przez organ rentowy 24 lat, 9 miesięcy i 13 dni okresów składkowych i nieskładkowych stwierdzić należy, iż P. W. posiada, według stanu na dzień 1 stycznia 1999 r., wymagany co najmniej 25-letni ogólny staż ubezpieczeniowy.

W ocenie Sądu, P. W. wykazał również, iż od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1984 r. pracował w rzeczywistości, stale i w pełnym wymiarze jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze powyżej 3,5 t. w Spółdzielni Pracy (...) w W.. Sąd uznał bowiem, iż zeznania ubezpieczonego jaki i świadków Z. C., W. P. oraz M. S. są wiarygodne. Wymienieni świadkowie byli również, w podobnym co ubezpieczony okresie, pracownikami Spółdzielni Pracy (...) w W.. Dwóch z nich pracowało na stanowisku kierowcy, trzeci, M. S., był zatrudniony jako spawacz. Złożone zeznania sią logiczne, spójne oraz wzajemnie się uzupełniają. Obraz wyłaniający się ze złożonych zeznań znajduje swoje potwierdzenie w treści dokumentów znajdujących się w aktach osobowych P. W. oraz złożonych odpisów prawa jazdy, legitymacji ubezpieczeniowej, dyplomu, faktury nr (...), dokumentu najmu pojazdu samochodowego. Podkreślić należy, iż ubezpieczony od 7 maja 1975 r. posiadał prawo jazdy kategorii C oraz CE. W chwili podjęcia pracy w Spółdzielni Pracy (...) w W. posiadał zatem niezbędne uprawnienia do kierowania pojazdami ciężarowymi.

Praca, którą wykonywał ubezpieczony w kwestionowanym przez ZUS okresie wymieniona jest w załączniku do cytowanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w wykazie A, dziale VIII poz. 2 tj. prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Była wykonywania stale i w pełnym wymiarze, dlatego też, w ocenie Sądu, należy ją zakwalifikować jako pełnioną w warunkach szczególnych.

Podkreślić należy, iż dla kwalifikacji danego zatrudnienia jako pracy w warunkach szczególnych kluczowe znaczenie ma nie nazwa stanowiska określona w dokumentach pracowniczych, a rodzaj faktycznie wykonywanej pracy. Dlatego też samo nieprzedstawienie stosownego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych nie może przekreślać uznania, iż praca o wymienionym charakterze była rzeczywiście świadczona.

Sumując powyższy okres zatrudnienia P. W. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze 3,5 t. z czasem 10 lat, 8 miesięcy i 24 dni zaliczonym przez ZUS jako praca w warunkach szczególnych stwierdzić należy, iż ubezpieczony wykazał co najmniej 15 letni okres pracy w wyżej wymienionych warunkach.

Tym samym, P. W. spełnił wszystkie warunki, wyrażone w przywołanych wyżej przepisach, by być uprawnionym do emerytury w wieku obniżonym począwszy od 1 czerwca 2014 r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożył wniosek o przyznanie spornego prawa.

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc w zw. z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 461) w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2015 poz. 1079).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w wyroku.