Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:Przewodniczący - SSR Joanna Sienicka

Protokolant – sekr. sąd. Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniu 14/07/2015r., 10/09/2015r. i 13/10/2015r. sprawy

A. P.

c. M. i T. z domu K. ,ur. (...) w O.

obwinionej o to, że:

I. w dniu 16 marca 2015r. o godz. 17:30 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki V. o nr rej (...) nie zastosowała się do znaku P-8b „strzałka kierunkowa do skręcania” przejeżdżając skrzyżowanie na wprost a następnie nie sygnalizowała manewru zmiany pasa ruchu;

II. w dniu 16 marca 2015r. o godz. 17:30 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki V. o nr rej (...) zajmowała więcej niż jeden pas ruchu, a następnie nie sygnalizując manewru zmiany pasa ruchu, nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa kierującemu samochodem marki O. o nr rej (...) zmuszając go do gwałtownego hamowania czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz nie korzystała z pasa bezpieczeństwa podczas jazdy

- tj. za wykroczenia z art. 92 § 1 kw, 97 kw, art. 86 § 1 kw w zw. z § 87 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, w zw. z art. 22 ust. 5 Ustawy Prawo o ruchu drogowym, w zw. z art. 16 ust. 4 Ustawy Prawo o ruchu drogowym, w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 Ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA

I.  obwinioną A. P. uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i za to z mocy art. 92 § 1 kw, 97 kw, art. 86 § 1 kw w zw. z § 87 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, w zw. z art. 22 ust. 5 Ustawy Prawo o ruchu drogowym, w zw. z art. 16 ust. 4 Ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 39 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym w zw. z art. 9§2 kw skazuje ją, wymierzając na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 9§2 kw na karę grzywny w kwocie 400 (czterysta) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

Sygn. akt IX W 2378/15

UZASADNIENIE

Obwiniona A. P. mieszka w O. jest mężatką, na utrzymaniu ma jedno dziecko, pracuje w firmie męża, oświadczyła, iż nie osiąga dochodu i pozostaje na utrzymaniu męża .

Pokrzywdzony Ł. D. (1) jest funkcjonariuszem policji. W dniu 16 marca 2015r. o godz. 17:30 jechał sam samochodem prywatnym marki O. o nr rej (...) ul (...) od strony ul (...) w O. w kierunku skrzyżowania z ul (...). Za nim poruszał się samochodem marki C. świadek M. S. . Zajmowali pas ruchu do jazdy na wprost .

Z tego samego kierunku ul (...) poruszała się obwiniona A. P. samochodem marki V. o nr rej (...) . Jechała z dzieckiem. Przed skrzyżowaniem z ul (...) zajęła pas ruchu przeznaczony do skrętu w lewo. Nie zastosowała się do znaku P-8b „strzałka kierunkowa do skręcania” przejeżdżając skrzyżowanie na wprost w kierunku ul (...) . W obrębie skrzyżowania zmieniła tor jazdy na przebiegający w kierunku prawego pasa. Następnie jadąc ulicą (...) zajmowała więcej niż jeden pas ruchu. Po zajęciu pasa prawego, na wysokości stacji paliw S. obwiniona nie zasygnalizowała manewru zmiany pasa ruchu i nie zachowując szczególnej ostrożności zmieniła pas ruchu z prawego na lewy, po którym poruszał się w tym czasie pokrzywdzony i jadący za nim pojazdem marki C. M. S.. Kierujący O. użył sygnału dźwiękowego. Obwiniona nie ustąpiła pierwszeństwa pokrzywdzonemu zmuszając go do gwałtownego hamowania . Jadący bezpośrednio za nim , M. S. także zmuszony został do podjęcia manewru obronnego hamowania. Po zajęciu pasa lewego obwiniona zatrzymała się przed skrzyżowaniem z ul (...) z uwagi na czerwony sygnał świetlny. Pokrzywdzony zatrzymał się za jej pojazdem. Za nim stanął M. S.. Ł. D. (1) wysiadł z pojazdu, podszedł do samochodu obwinionej . W ręku trzymał odznakę policyjną, był w ubraniu cywilnym. Przedstawił się. Obwiniona nie otworzyła szyby. Po zapaleniu się zielonego światła skręciła w ul (...), zatrzymała się przy Centrum L.. Pokrzywdzony pojechał za nią. Ponownie podszedł do jej pojazdu. Przedstawił się , zwrócił jej uwagę . Obwiniona oddaliła się . Pokrzywdzony zawiadomił policję. Obwiniona także zadzwoniła na nr alarmowy. Na miejsce zdarzenia nie został wysłany patrol policji z uwagi na brak wolnego radiowozu.

Obwiniona nie korzystała z pasa bezpieczeństwa podczas jazdy.

W dniu zdarzenia stacja S. (...) przy ul (...) w O. w godzinach 6.30-19.40 była nieczynna. Nie było możliwości wjazdu na jej teren , ponieważ na wjeździe stały pachołki . Nie zabezpieczono w toku czynności wyjaśniających nagrania z dnia zdarzenia z w/w stacji oraz z firmy (...) . Nagrania te były przechowywane jedynie przez okres 1miesiąca. Monitoring miejski nie obejmuje rejonu skrzyżowania ul (...) z ul (...) i ul (...) z ul (...).

Na ul (...) przed skrzyżowaniem z ul (...) są dwa pasy ruchu dla kierunku z jakiego poruszali się uczestnicy zdarzenia. Prawy do jazdy na wprost i w prawo oraz lewy do jazdy na wprost i w lewo.

Na ul (...) przed skrzyżowaniem z ul (...) dla kierunku od strony ul (...) znajdują się cztery pasy ruchu z oznakowaniem poziomym- strzałkami kierunkowymi . Prawy do skrętu w prawo w ul (...), był on wyłączony, pas do jazdy na wprost i dwa pasy do skrętu w lewo.

Obwiniona złożyła skargę na Ł. D. (1) do Komendanta Miejskiego K. O. zarzucając mu agresywne zachowanie , którym poczuła się zagrożona. W jej ocenie funkcjonariusz zaatakował ją tylko z uwagi na sygnalizowanie zmiany pasa ruchu .

(d. wydruk z K. k 4, notatka k 6-6v, wydruk połączeń k 18, skarga k 28- 31, szkic k 36, wyjaśnienia obwinionej k 37-38, zeznania Ł. D. (1) k 38v-39v , M. S. k 38-38v, 39v, pismo k 46, 48, 62, 69, nagranie k 49-50,schemat oznakowania k 51-52,70-71, projekt organizacji ruchu k 72-80,82-87)

Obwiniona A. P. nie przyznała siędo popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśniła, iż 16.03. między godz. 17:20 – 17:30 jechała z córką ul. (...) od strony (...) w kierunku ul. (...). Na ul. (...) zajęła lewy pas ruchu do skrętu w ul. (...), kiedy zapaliło się zielone światło włączyła kierunkowskaz i skręciła w lewo w ul. (...). Następnie chcąc zjechać na stację S. włączyła prawy kierunkowskaz . Być może nie całkowicie zjechała na pas prawy, bo zobaczyła, że są barierki przy stacji. Przy samym wjeździe zauważyła, że stacja jest nieczynna, były wystawione pachołki, włączyła więc kierunkowskaz lewy i wróciła na swój pas, po czym z pasa prawego wjechała na lewy, zamierzała dalej skręcić w ul. (...). Poruszała się prędkością 10 - 15 km/h. Na wysokości stacji S., gdy włączyła lewy kierunkowskaz , zaczął trąbić na nią kierowca z tyłu. Zjechała na lewy pas , zapaliło się światło czerwone. Podkreśliła, iż kierowca jadący za nią cały czas trąbił, zachowywał się agresywnie, miała wrażenie, że spieszył się i chciał wjechać przed jej pojazd , żeby zdążyć przejechać przez skrzyżowanie z J. na zielonym świetle. Obwiniona wyjaśniła, iż miała zapięty pas bezpieczeństwa Zaprzeczyła by kierowca jadący za nią został zmuszony do gwałtownego hamowania. Oświadczyła, iż „jeśli ktoś jedzie pierwszy, a ktoś jedzie za mną ma obowiązek przepuszczenia mnie i zachowania szczególnej ostrożności”. Na skrzyżowaniu ul. (...) z J. zatrzymała się na czerwonym świetle na lewym pasie. Kierowca, który wcześniej na nią trąbił, wysiadł z samochodu i podszedł do niej, zaatakował, napadł na nią. Był bardzo pobudzony, agresywny, zaczął szarpać za klamkę drzwi jej pojazdu i uderzać czymś metalowym w szybę. Miała wrażenie, że to odznaka policyjna. Zablokowała drzwi w pojeździe. Gdy zapaliło się światło zielone, kierowca który na nią napadał wrócił do swojego auta. Wówczas wjechała w ul. (...), podjechała pod biuro. Oświadczyła, iż jej córka krzyczała, była zdenerwowana, bała się. Ponownie podjechał do niej opisany mężczyzna. Był w dalszym ciągu agresywny, wymachiwał rękoma, zarzucał , że zajechała mu drogę. Nie wiedziała, że to jest funkcjonariusz policji. Po wejściu do biura zadzwoniła na policję na nr 997 i poinformowała o zdarzeniu.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionej, uznając je za przejaw przyjętej linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane wykroczenia. Twierdzenia obwinionej pozostają w sprzeczności z zeznaniami Ł. D. (1) i M. S..

Pokrzywdzony Ł. D. (1) zeznał, iż jechał z osiedla (...) ul (...) . Przez skrzyżowanie z ul (...) przejechał na wprost. Na ul. (...) były dwa pasy do jazdy w lewo, jeden pas do jazdy na wprost, i jeden pas do jazdy w prawo. Zajął drugi pas od prawej strony przeznaczony do jazdy na wprost, obwiniona jechała trzecim pasem od prawej strony przeznaczonym do skrętu w lewo i z tego pasa przejechała przez skrzyżowanie na wprost. Na ul. (...) na wysokości stacji S. zauważył jak obwiniona jechała środkiem, zajmując dwa pasy ruchu, linia dzieląca pasy ruchu była pomiędzy kołami jej pojazdu . Po jej zachowaniu było widać, że jest zdezorientowana, nie wiedziała, gdzie ma pojechać, nie miała włączonego kierunkowskazu. Następnie zjechała całkowicie na prawy pas. Wtedy chciał ją wyprzedzić lewym pasem ruchu , zamierzał przejechać na wprost przez skrzyżowanie z ul (...) , miał zielone światło . Wówczas obwiniona bez kierunkowskazu zajechała mu drogę, użył klaksonu, gwałtownie hamował, podobnie jak kierowca jadący za nim. Gdyby nie manewr obronny – hamowanie, mogło dojść do zderzenia. Obwiniona nie zareagowała, zjechała na lewy pas, wjechała przed jego pojazd. Nie patrzył na licznik, pojazdy jechały w korku, z prędkością około 50 km/h. Jak zapaliło się światło czerwone podszedł do jej pojazdu, przedstawił się, powiedział, że „wypadałoby przeprosić i zwracać uwagę, co się robi na drodze, tym bardziej, gdy jedzie się z dzieckiem”. Nie szarpał za klamkę i nie uderzał w szybę. W ręku miał swoją legitymację służbowa, na wierzchu jest metalowa odznaka policyjna. Obwiniona pokazała mu obraźliwy gest. Po zapaleniu się zielonego światła obwiniona skręciła w ul. (...) , zatrzymała się na parkingu przy centrum L.. Pojechał za nią, mówił, że jest z policji, żeby poczekała na patrol. Obwiniona odeszła. Na miejsce nie przyjechała policja, bo dyżurny poinformował go, że nie ma wolnego radiowozu. Oświadczył, iż jest pewien, że obwiniona nie miała zapiętych pasów bezpieczeństwa. Jego zachowania nie mogła odebrać jako napaści. Jest policjantem , ma uprawnienia do legitymowania. W sytuacji, która zaistniała na drodze, mógł mieć przypuszczenie, a że kierująca jest pod wpływem alkoholu, albo jeździ bez uprawnień dlatego zainterweniował. Pojechał za nią, aby zanotować tablice rejestracyjne .

Zeznania pokrzywdzonego znajdują potwierdzenie w relacji M. S.. Świadek ten oświadczył, iż nie zna obwinionej ani Ł. D. (1). Wydaje mu się, że jechał z góry, od strony ul. (...) i osiedla (...). Zeznał, iż Ł. D. jechał przed nim tym samym pasem ruchu. Przez skrzyżowanie W. – S. przejeżdżali na wprost bez zmiany pasa ruchu.

Następnie jechał ul. (...) obok stacji S. nadal bezpośrednio za Ł. D. lewym pasem ruchu. Na wysokości stacji S. obwiniona wykonała gwałtownie i niespodziewanie manewr zmiany pasa ruchu w lewo i zajechała drogę Ł. D., który gwałtownie zahamował. M. S. oświadczył, iż on także musiał gwałtownie hamować. Przyznał, iż dla kierunku na wprost paliło się zielone światło i chciał na nim zdążyć przejechać przez skrzyżowanie W. – J.. Jechał z prędkością około 40 – 50 km/h i jego hamowanie było dosyć gwałtowne. Świadek wyraził opinię, iż manewr obwinionej mógł doprowadzić do wypadku, wymusiła bowiem pierwszeństwo, a Ł. D. musiał uciekać, gwałtownie hamować, odbił w prawo lub w lewo. Manewr obwinionej był niespodziewany. Gdy zatrzymali się na czerwonym świetle pokrzywdzony podszedł do samochodu obwinionej, był w cywilnym ubraniu, wykonał gest obniżenia szyby, nie uderzył w szybę, nie szarpał za klamkę. Trwało to około 15 sekund. Oświadczył, iż zapytał pokrzywdzonego czy wszystko w porządku i podał mu swój numer telefonu . Zachowanie pana D. według świadka nie wyglądało na napaść.

Sąd w całości podzielił zeznania w/w świadków uznając je za spójne, logiczne, rzeczowe. Ich relacje korespondują ze sobą . Pochodzą od osób , które przed przedmiotowym zdarzeniem nie znały się. Ł. D. (1) i M. S. w analogiczny sposób opisali manewry wykonywane przez obwinioną. Wskazali ten sam kierunek poruszania się przed wjazdem w ul (...) - od strony ul (...)( Osiedle (...)) , który przeczy relacji obwinionej jakoby jechała od strony ul (...). Obaj świadkowie ocenili manewr zmiana pasa ruchu wykonany przez obwinioną na ul (...) jako gwałtowny, niespodziewany i stwarzający zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Według ich relacji obwiniona zmusiła ich do wykonania manewrów obronnych w postaci gwałtownego hamowania , istniało realne zagrożenie zderzenia. Obwiniona wymusiła pierwszeństwo wjeżdżając na lewy pas po którym poruszali się Ł. D. (1) i M. S..

Sąd nie podzielił twierdzeń obwinionej dotyczących rzekomego agresywnego zachowania pokrzywdzonego. Bezstronny świadek –M. S., który obserwował obu uczestników zdarzenia zeznał, iż pokrzywdzony nie szarpał za klamki i nie uderzał w szybę pojazdu obwinionej. Z relacji w/w świadka wynika, iż Ł. D. (1) zachowywał się spokojnie. Sam zaoferował pokrzywdzonemu pomoc i podał mu swój nr telefonu widząc zaistniałą sytuacje.

Mając powyższe na uwadze wina obwinionej nie budzi wątpliwości a polega na ty, że w dniu 16 marca 2015r. o godz. 17:30 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki V. o nr rej (...) nie zastosowała się do znaku P-8b „strzałka kierunkowa do skręcania” przejeżdżając skrzyżowanie na wprost a następnie nie sygnalizowała manewru zmiany pasa ruchu oraz na ul. (...) kierując samochodem marki V. o nr rej (...) zajmowała więcej niż jeden pas ruchu, a następnie nie sygnalizując manewru zmiany pasa ruchu, nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa kierującemu samochodem marki O. o nr rej (...) zmuszając go do gwałtownego hamowania czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz nie korzystała z pasa bezpieczeństwa podczas jazdy

Obwiniona swoim zachowaniem wyczerpała znamiona wykroczenia określonego w art. 92 § 1 kw, 97 kw, art. 86 § 1 kw w zw. z § 87 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, w zw. z art. 22 ust. 5 Ustawy Prawo o ruchu drogowym, w zw. z art. 16 ust. 4 Ustawy Prawo o ruchu drogowym, w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 Ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Do zdarzenia doszło na drodze o dużym natężeniu ruchu. Manewr obwinionej spowodował poważne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Kierujący dwoma pojazdami zmuszeni zostali do gwałtownego hamowania, dzięki któremu zdołali uniknąć zderzenia. Obwiniona jechała z dzieckiem.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem może zmienić pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności, ponadto zgodnie z treścią ust. 4 cytowanego art. 22 , kierujący musi ustąpić pierwszeństwa pojazdowi poruszającemu się po pasie ruchu na który zamierza wjechać. Szczególna ostrożność polega w tym wypadku na tym, że kierujący powinien być na tyle uważny, aby zdążyć zaniechać zmiany pasa ruchu, gdyby jego kontynuowanie stwarzało zagrożenie dla ruchu drogowego lub inny uczestnik ruchu był zmuszony do podjęcia manewrów obronnych. Ustąpienie pierwszeństwa przejazdu oznacza powstrzymanie się od ruchu jeśli ruch ten mógłby zmusić innego kierującego do zmiany kierunku, pasa ruchu albo istotnej zmiany prędkości – art. 2 pkt 23 prawa o ruchu drogowym.

Obwiniona wykonując manewr zmiany pasa ruchu podczas zjazdu na pas lewy nie zachowała szczególnej ostrożności, nie upewniła się czy może wykonać go bezpiecznie, swoim zachowaniem zmusiła pokrzywdzonego do podjęcia manewrów obronnych.

Warunkiem przypisania odpowiedzialności za wykroczenie z art. 92 § 1 kw jest niezastosowanie się do znaku lub sygnału, czyli takie zachowanie które narusza wynikający ze znaku lub sygnału obowiązek. Obwiniona nie zastosowała się do znaku P-8b strzałki kierunkowej na zajmowanym pasie ruchu wskazującej kierunek jazdy w lewo i z pasa tego przejechała skrzyżowanie na wprost .

Przepis art. 97 kw chroni porządek i bezpieczeństwo ruchu na drogach publicznych odsyłając do norm zawartych poza kodeksem wykroczeń, tzn. w ustawach i wydanych na ich podstawie rozporządzeniach regulujących bezpieczeństwo i porządek na drogach publicznych. Zachowanie sprawcy wykroczenia określonego w art. 97 kw polega na wykroczeniu przeciwko innym przepisom o bezpieczeństwie lub o porządku ruchu na drogach publicznych, a warunkiem odpowiedzialności jest dopuszczenie się czynu na drodze publicznej oraz naruszenie wyłącznie przepisów odnoszących się do bezpieczeństwa lub porządku w ruchu na drogach publicznych, zawartych są przede wszystkim w ustawie Prawo o ruchu drogowym i w rozporządzeniach wydanych na jego podstawie. [ B. K.; Kodeks wykroczeń. Komentarz; W. 2008 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis ].

Przepis art. 39 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym nakazuje kierującemu pojazdem samochodowym oraz osobie przewożonej takim pojazdem wyposażonym w pasy bezpieczeństwa korzystać z tych pasów podczas jazdy. Pasy bezpieczeństwa należą do środków tzw. biernego bezpieczeństwa pojazdu i mają poważny wpływ na złagodzenie skutków wypadków drogowych. Nie muszą używać pasów bezpieczeństwa jedynie osoby wymienione w art. 39 ust2 prawa o ruchu drogowym. Korzystanie z pasów uzasadnione jest zarówno w warunkach ruchu miejskiego jak i poza miastami .

Zgodnie z art. 16 ust1 i ust 4 prawa o ruchu drogowym kierujących pojazdami obowiązuje ruch prawostronny , powinni jechać możliwie blisko prawej krawędzi jezdni , a jeśli pasy ruchu są wyznaczone nie mogą zajmować więcej niż jednego pasa ruchu.

W świetle wskazanych wyżej okoliczności i faktu naruszenia przez obwinioną podstawowych zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego Sąd orzekł wobec obwinionej karę grzywny w wysokości 400 złotych. Orzeczona kara, w ocenie Sądu, jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionej i społecznej szkodliwości zarzucanych jej czynów i nie może być postrzegana jako rażąco surowa.

Na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd obciążył obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłatą w kwocie 40 złotych.