Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Katowicach XIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący : SSO Arkadiusz Przybyło

Protokolant : Malwina Obrzut

po rozpoznaniu w dniu 8 października 2014 r. w Katowicach na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko M. Ś. (Ś.)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. Ś. (Ś.) na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 200.000,00 zł (dwieście tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 października 2012r.,

2.  zasądza od pozwanego M. Ś. (Ś.) na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 33.724,98 zł (trzydzieści trzy tysiące siedemset dwadzieścia cztery złote dziewięćdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Arkadiusz Przybyło

Sygn. akt XIII GC 568/12/AP

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w K. domagała się zasądzenia od pozwanego M. Ś. kwoty 200.000 zł
z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka podała, iż w dniu 14 sierpnia 2012r. zawarła ze spółką Cegielnia (...) Spółką z o.o. w K. umowę przelewu wierzytelności pieniężnej
w łącznej kwocie 200.000 zł, która przysługiwała Cegielni (...) Spółce z o.o.
w stosunku do pozwanego z tytułu nienależnie wypłaconej pozwanemu kwoty – tytułem „zwrotu dopłat”. Powódka wskazała, iż przedmiotem powyższej umowy przelewu wierzytelności była część wierzytelności przysługującej Cegielni (...) z o.o. względem pozwanego. Cegielnia (...) Spółka z o.o. posiadała bowiem w stosunku do pozwanego wierzytelność w wysokości 1.030.000 zł, która to kwota została nienależnie wypłacona pozwanemu przez Cegielnia (...) Spółkę z o.o. dnia 16 lipca 2012r. Powódka wskazała, że dopłata jest formą wewnętrznej przymusowej pożyczki wspólników na rzecz spółki,
zaś pozwany nigdy nie był i nie jest (...) Sp. z o.o., wobec czego brak było jakiejkolwiek podstawy prawnej do wypłacenia pozwanemu wskazanej wyżej kwoty. Cegielnia (...) Spółka z o.o. zawiadomiła pozwanego
o nabyciu wierzytelności w wysokości 200.000 zł przez powódkę pismem z dnia 14 sierpnia 2012r. Pomimo przesłanego następnie do pozwanego wezwania do zapłaty, pozwany
nie uregulował należności dochodzonej pozwem (k. 2-5 akt).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości
i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Ponadto pełnomocnik pozwanego wskazał, iż na zasadzie przepisu art. 498 § 1 k.c. składa
w imieniu pozwanego oświadczenie o potrąceniu wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki z dnia 30 czerwca 2008r. na kwotę 1.500.000 zł zawartej pomiędzy pozwanym M. Ś. a CEGIELNIĄ (...) Spółką z o.o., z wierzytelnością powódki kwocie 200.000 zł dochodzoną w niniejszym postępowaniu oraz zgłasza w tym zakresie zarzut potrącenia. W uzasadnieniu pozwany podniósł, iż w dniu 30 czerwca 2008r. zawarł
ze spółką Cegielnia (...) Sp. z o.o. umowę pożyczki na kwotę 1.500.000 zł
z terminem zwrotu wraz z kwotą należnych określonych w § 2 w/w umowy odsetek do dnia 30 czerwca 2012r. Przedmiotowa umowa pożyczki została podpisana w imieniu pożyczkobiorcy przez prezesa zarządu spółki Cegielnia (...) Sp. z o.o.
- K. Ł., który jednocześnie potwierdził odbiór całej kwoty pożyczki w gotówce. Cegielnia (...) Spółka z o.o. w zakreślonym terminie nie dokonała nawet częściowego zwrotu uzyskanej od pozwanego kwoty pożyczki. Wobec powyższego oświadczenie
o potrąceniu wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki z dnia 30 czerwca 2008r.
na kwotę 1.500.000 zł, zawartej pomiędzy pozwanym a Cegielnią (...) Spółką z o.o.,
z wierzytelnością powódki w kwocie 200.000 zł dochodzoną w niniejszym postępowaniu jest skuteczne i uzasadnione. Odnosząc się do twierdzeń powódki, jakoby kwota wypłacona pozwanemu tytułem „zwrotu dopłat”, była sumą wypłaconą nienależnie
- podniósł, iż powódka domagając się od pozwanego zwrotu rzekomo nienależnego świadczenia, nie wykazała swojego roszczenia, w tym spełnienia przesłanki z art. 410 k.c.,
jak również z art. 405 k.c. Pozwany wskazał również na treść art. 411 k.c. i podniósł,
że powódka nie przedstawiła żadnych dowodów, że przelana na rzecz pozwanego kwota została przelana z zastrzeżeniem zwrotu (k. 55-59 akt).

Ustosunkowując się do odpowiedzi na pozew pozwanego, powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko zajęte w pozwie. Ponadto podniosła, że w przedmiotowym stanie faktycznym jak i prawnym podniesiony przez pozwanego zarzut potrącenia jest całkowicie bezprzedmiotowy. Powódka wskazała, iż pozwany w latach 2010-2012 współpracował
ze spółką Cegielnia (...) Sp. z o.o., przy czym Cegielnia (...) Sp. z o.o.
i pozwany nigdy nie zawarli umowy cywilnoprawnej, ani żadnej innej, która sankcjonowałaby stosunek współpracy stron. W sposób faktyczny pozwany zarządzał Cegielnią (...) Spółką z o.o., przy czym stosunek ten nigdy nie został ujawniony
w rejestrze przedsiębiorców KRS. Pozwany miał wstąpić do spółki jako
jej wspólnik, w związku z czym wspólnicy Cegielnia (...) Sp. z o.o.,
w szczególności J. C., prowadzili z pozwanym korespondencję mailową
w przedmiocie przyszłej umowy sprzedaży udziałów w spółce, do której zawarcia jednak nie doszło. W opisanym czasookresie Cegielnia (...) Sp. z o.o. była
w bardzo trudnej sytuacji finansowej, bowiem przeciwko spółce toczyły się liczne postępowania egzekucyjne, a nadto istniały zobowiązania z umowy leasingu z dnia 27 maja 2009r. w kwocie 310.300 zł. Pozwany korzystając ze trudnej sytuacji finansowej Cegielni (...) Sp. z o.o. inwestował w spółkę. Pozwany w tym czasie mógł wpłacić
do spółki kwotę wynoszącą około 1.600.000 zł. Pozwany wykorzystując trudne położenie Cegielni (...) Spółki z o.o. zwrócił się do Zarządu spółki o podpisanie umowy pożyczki na formularzu in blanco, w którym nieuzupełnione zostały data zawarcia umowy, strony umowy, kwota pożyczki i okres jej spłaty oraz oprocentowanie. Taki formularz umowy został podpisany przez prezesa K. Ł.. Z kolei formularz umowy pożyczki zdaniem powódki został uzupełniony przez pozwanego najwcześniej w dacie rozpoczęcia przez powódkę dochodzenia swoich należności wobec pozwanego, a więc na pewno po dacie 14 sierpnia 2012r., tj. po dacie powiadomienia pozwanego o przelewie wierzytelności
na rzecz powódki. Ponadto kwota 1.500.000 zł będącą przedmiotem rzekomo zawartej umowy pożyczki nigdy nie wpłynęła na konto spółki, ani nie została przekazana zarządowi czy wspólnikom spółki. Powódka wskazała także, że podatek od czynności cywilnoprawnych od przedmiotowej umowy pożyczki został opłacony przez pozwanego dopiero w 2012r., pomimo że zgodnie z umową to Cegielnia (...) Sp. z o.o. była zobowiązana
do jego opłacenia - co zdaniem powódki wskazuje na to, że umowa pożyczki nigdy nie została zawarta, a pozwany dokonał opłaty podatku tylko i wyłącznie celem uwiarygodnienia tej umowy na potrzeby niniejszego postępowania. Wobec powyższego nie ma, zdaniem powódki, żadnych podstaw do uznania zarzutu potrącenia. Powódka wskazała, że w dniu
6 lipca 2012r. Cegielnia (...) Sp. z o.o. zawarła z (...) Sp. z o.o., której jedynym wspólnikiem jest pozwany, umowę sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz złożyła oświadczenie o ustanowieniu hipoteki umownej łącznej. Powódka podniosła,
że zgodnie z § 5 umowy na poczet uzgodnionej ceny kupująca (...) Sp. z o.o. zapłaciła sprzedającej przed podpisaniem niniejszej umowy kwotę 1.600.000 zł. Powódka wskazała,
że kwota 1.600.000 zł stanowi kwotę dokapitalizowania spółki przez pozwanego, która musiała zostać wcześniej przeniesiona przez pozwanego na spółkę (...) Sp. z o.o. Wobec tego wzajemne roszczenia spółki i pozwanego co do kwoty 1.600.000 zł wygasły w ramach rozliczenia ceny sprzedaży umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Powódka podała, iż podczas spotkania w dniu 13 lipca 2012r., na którym obecni byli udziałowcy Cegielni (...) Sp. z o.o. J. C. i M. D. oraz prezes zarządu spółki K. Ł., pozwany oświadczył, iż jeżeli udziałowcy spółki Cegielnia (...) Sp. z o.o. nie dokonają wskazanych przez niego wpłat na jego konto, to spółka (...) Sp. z o.o. nie wpłaci na rzecz banku (...) kwoty 3.150.000 zł tytułem zapłaty części ceny za Umowę sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z tym,
w zakresie kwoty 1.030.000 zł pozwany otrzymał od prezesa zarządu spółki polecenie przelewu do wypłaty z konta bankowego spółki i dnia 16 lipca 2012r. powyższa kwota została przelana na konto pozwanego. Ponadto pozwany wymusił na spółce podpisanie czeków, które miały tylko upoważniać do wypłaty maksymalnie 20.000 zł. Jednakże pozwany na podstawie tych czeków wypłacił z rachunku Cegielnia (...) Sp. z o.o. w dniu
17 lipca 2012r. kwotę 720.000 zł. Tym samym zdaniem powódki, spełnienie świadczenia nienależnego nastąpiło w celu uniknięcia przymusu, dlatego powódka jest w pełni uprawniona do żądania zwrotu tej kwoty. Łącznie pozwany doprowadził do wypłaty przez Cegielnię (...) Sp. z o.o. na swoją rzecz kwoty 1.750.000 zł, która w całości była należna Cegielni (...) Sp. z o.o. i do której nie miał jakiegokolwiek tytułu (k. 79-88 akt).

W kolejnych pismach strony podtrzymały swoje stanowiska, przedstawiając dodatkową argumentację faktyczną i prawną, przy czym niesporne było, że pozwany otrzymał od spółki Cegielni (...) sp. z o.o. w lipcu 2012r. kwotę 1.750.000 zł.

Sąd ustalił, co następuje:

Spółka Cegielnia (...) Sp. z o.o. została założona w marcu 2008r. i jej jedynymi wspólnikami byli M. D. i J. C., zaś jedynym członkiem zarządu K. Ł..

W dniu 18 czerwca (...). Cegielnia (...) Sp. z o.o. nabyła zorganizowaną część przedsiębiorstwa pod nazwą Cegielnia (...) za kwotę 4.520.000 zł, w tym kwotę 1.350 zł zapłaciła z własnych środków, zaś kwotę 3.200.000 zł z kredytu inwestycyjnego udzielonego przez (...) Bank (...) S.A.

(dowody: odpis pełny z KRS – k. 23-25, umowa sprzedaży – k. 341-353, zeznania świadków K. Ł. - zapis k. 270, M. D. - zapis k. 404, przesłuchanie prezesa zarządu powodowej spółki (...) - zapis - k. 572)

Pozwany w latach 2008-2012 współpracował ze spółką Cegielnia (...)
Sp. z o.o., w tym znał osobiście K. Ł., a następnie poznał wspólników Cegielni (...) Sp. z o.o. Ponieważ pozwany był zainteresowany współpracą ze spółką Cegielnia (...) Sp. z o.o. i zgodnie z zamiarem obu stron oraz wspólników tej spółki miał wstąpić do spółki jako jej wspólnik, pozwany na wniosek zarządu spółki, bądź na podstawie uzgodnień ze wspólnikami za akceptacją zarządu spółki dokonywał sukcesywnych wpłat
na rzecz spółki. Wpłaty te przybierały rożną postać, to jest część wpłat dokonywał pozwany za pośrednictwem wspólników, którzy przekazywali te wpłaty na rzecz spółki, część wpłat dokonywał bezpośrednio na rzecz spółki, zaś część w ten sposób, że spłacał z własnych środków zobowiązania spółki względem osób trzecich, co było akceptowane przez prezesa zarządu K. Ł. oraz wspólników. Pozwany we wskazywanym okresie, w sposób wyżej przedstawiony, zainwestował w spółkę kwotę wynoszącą 1.669.149,77 zł. Cegielnia (...) Sp. z o.o. i pozwany nigdy nie zawarli pisemnej umowy cywilnoprawnej, ani żadnej innej, która sankcjonowałaby stosunek współpracy stron. Ostatecznie jednak nie doszło do nabycia udziałów przez pozwanego, przy czym pozwany zrezygnował z koncepcji zostania wspólnikiem spółki i pojawiła się wspólna koncepcja pozwanego, wspólników spółki i zarządu spółki Cegielnia (...) Sp. z o.o. kupna zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci cegielni przez pozwanego, przy czym spółka od 2010r. pozostawała w bardzo trudnej sytuacji finansowej, bowiem przeciwko spółce toczyły się liczne postępowania egzekucyjne, a nadto spółka posiadała zobowiązania z umowy leasingu
z dnia 27 maja 2009r. w kwocie 310.300 zł., zaś wspólnicy spółki i jej prezes zarządu obawiali się wszczęcia przeciwko nim postępowania przez bank (...) S.A. (kredytodawcę z 2008r.) z weksli stanowiących zabezpieczenie osobiste kredytu udzielonego w 2008r. na zakup zorganizowanej części przedsiębiorstwa na rzecz Cegielni (...)
Sp. z o.o.

(dowód: odpis pełny z KRS - k. 23-25, e-mail z dnia 14.03.2010r. i z dnia 24.03.2010r. wraz z projektem umowy sprzedaży udziałów - k. 98-103, zawiadomienia
o postępowaniach egzekucyjnych - k. 104-108, umowa leasingu - k. 128-130, potwierdzenia przelewów - k. 148-164, zeznania świadków K. Ł. – zapis k. 270, K. S. - zapis k. 326, M. D. - zapis k. 404, M. R. (1) - zapis k. 572, zeznania prezesa zarządu powodowej spółki (...) - zapis k. 572, zeznania pozwanego M. Ś. – zapis k. 572)

W celu zabezpieczenia roszczenia pozwanego o zwrot dokonanych wpłat na rzecz spółki, pozwany oraz prezes zarządu Cegielni (...) Sp. z o.o. K. Ł. wspólnie ustalili, iż zabezpieczeniem owych wpłat będzie podpisany przez K. Ł. formularz umowy pożyczki. W momencie podpisywania formularzu umowy pożyczki przez prezesa zarządu K. Ł. uzupełniony był § 1 formularza umowy, w którym jako kwotę pożyczki wskazano 1.500.000 zł, a jako termin zwrotu pożyczki dzień 30 czerwca 2012r. K. Ł. powyższy formularz podpisał pod koniec 2009r. lub na początku 2010r. Natomiast formularz umowy pożyczki został podpisany przez pozwanego
nie wcześniej niż w lutym 2012r. Pozwany w formularzu jako datę zawarcia umowy wpisał 30 czerwca 2008r., przy czym data zawarcia umowy pożyczki i kwota pożyczki zostały wpisane przed lutym 2012r. dwoma różnymi środkami kryjącymi.

(dowód: wypełniony formularz umowy pożyczki - k. 62-63, zeznania K. Ł. - zapis k. 270, opinia instytutu (...) - k. 665-860, wyjaśnienia pisemne – k. 1126-1130, wyjaśnienia ustne przedstawiciela instytutu – zapis
k. 1432)

W dniu 6 lipca 2012r. doszło do zawarcia pomiędzy Cegielnią (...) Sp. z o.o.
a (...) Spółką z o.o. w B., w której pozwany był jedynym wspólnikiem, umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa za cenę 6.500.000 zł. W § 5 powyższej umowy wskazano, iż na poczet uzgodnionej ceny strona kupująca - (...) Spółka z o.o. zapłaciła sprzedającej - Cegielni (...) Sp. z o.o. kwotę 1.600.000 zł, a resztę ceny
w kwocie 4.900.000 zł pochodzącej z kredytu kupująca spółka zobowiązała się zapłacić w ten sposób, że kwotę 3.150.000 zł wpłaci bezpośrednio na rachunek Banku (...),
a to (...) S.A. III/O w K., a kwotę 1.750.000 zł sprzedającej spółce przelewem
na jej rachunek bankowy.

(dowód: umowa sprzedaży z dnia 6 lipca 2012r. - k. 109-127, zeznania świadków K. Ł. – zapis k. 270, M. R. (1) - zapis k. 572 )

Przed zawarciem umowy z dnia 6 lipca 2012r. miały miejsce rozmowy pozwanego
z (...) Sp. z o.o. i jej prezesem co do rozliczenia w cenie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa wpłat pozwanego do spółki w kwocie 1.600.000 zł, co miałoby polegać na przelewie wierzytelności pozwanego względem spółki Cegielni (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Sp. z o.o., a następnie, jak się wydaje, dokonaniu potrącenia wzajemnych wierzytelności, jednakże pozwany i prezes zarządu Spółki (...) Sp. z o.o. uzależniali to od stanowiska służb księgowych i ostatecznie do przelewu wierzytelności pozwanego, poza kwotą 129.374,38 zł, nie doszło, zaś spółka (...) rozliczyła kwotę 1.600.000 zł w inny sposób, to jest zaliczając na poczet kwoty 1.600.000 zł wierzytelności nabyte od (...) Banku (...) S.A. i od innych podmiotów, w tym
od pozwanego w kwocie 129.374,38 zł.

(dowody: pismo (...) Sp. z o.o. z 02.10.2013r. z załącznikami – k. 364-395, zeznania świadków K. Ł. – zapis k. 270, M. D. - zapis k. 404, M. R. (1) - zapis k. 572, zeznania prezesa zarządu powodowej spółki (...) - zapis k. 572, zeznania pozwanego M. Ś. – zapis k. 572)

Wyżej wskazana koncepcja rozliczenia wierzytelności pozwanego względem Cegielni (...) Sp. z o.o. podtrzymywana była jeszcze przez (...) spółki Cegielni (...) we wrześniu 2012r., a także dotyczyła wierzytelności B. Ś. (1) ( (...)) względem spółki Cegielnia (...) Sp. z o.o. (dowód: wydruk e-mail
– k. 1420).

W dniu 13 lipca 2012r. prezes zarządu Cegielni (...) Sp. z o.o. K. Ł. popisał potwierdzenie przelewu kwoty 1.030.000 zł na rzecz pozwanego, a następnie wręczył to potwierdzenie pozwanemu. Przy podpisywaniu potwierdzenia przelewu przez K. Ł. obecni byli także M. R. (1) i dwaj udziałowcy Cegielni (...) Sp. z o.o.
- M. D. i J. C.. W dniu 16 lipca 2012r. z rachunku spółki Cegielni (...) Sp. z o.o., na które wpłynęła część ceny sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa z dnia 6 lipca 2012r., przelano na konto pozwanego kwotę 1.030.000 zł.
W tytule przelewu wskazano „zwrot dopłat”.

(dowód: przelew z dnia 16.07.2012r. - k. 9, zeznania świadków K. Ł.
- zapis k. 270, M. D. - zapis k. 404, M. R. (1) - zapis k. 572, przesłuchanie prezesa zarządu powodowej spółki (...) - zapis e k. 572, przesłuchanie pozwanego - zapis k. 572)

Na spotkaniu w dniu 13 lipca 2012r., na którym byli obecni (...) sp. z o. o. – J. C., M. D., prezes spółki C. sp. z o. o – M. R. (1) oraz pozwany, K. Ł. wystawił na rzecz pozwanego także dwa czeki in blanco, bądź czek i polecenia przelewu na łączna kwotę 720.000 zł, co do których
to czeków, których jak sądził, górna granica wynosiła 20.000 zł. Do tych czeków nie zostało zawarte żadne porozumienie w przedmiocie wypełnienia czeków. Pozwany na podstawie tych czeków, bądź poleceń przelewu i czeków wypłacił kwotę 720.000 zł, poza kwotą 1.030.000 zł otrzymaną 16 lipca 2012r; łącznie pozwany na podstawie poleceń przelewy i czeków otrzymał od Cegielni (...) sp. z o.o. w miesiącu lipcu 2012r. 1.750.000 zł, co nie było też sporne między stronami. Na przedmiotowym spotkaniu pozwany i M. R. (2) wskazali, że wstrzymają wykorzystanie kredytu na zakup zorganizowanej części przedsiębiorstw Cegielni (...), o ile pozwany nie otrzyma zwrotu zainwestowanych środków w Cegielnię (...) sp. z o. o., przy czym pozwany wskazywał, że jeżeli po otrzymaniu kwoty 1.750.000 zł pozostaną jakieś środki to on będzie decydował o rozliczeniu tych środków. W chwili spotkania w stosunku do Cegielni (...) sp. z o.o. były prowadzone postępowania egzekucyjne, w tym przez bank (...) S.A. (głównego wierzyciela spółki) oraz innych wierzycieli, zaś prezes Cegielni (...) Sp. z o.o. K. Ł. , jak i wspólnicy tej spółki – (...) i M. D. obawiali się odpowiedzialności osobistej za zobowiązania spółki Cegielni (...) Sp. z o.o., na które wystawili na rzecz (...) S.A. zabezpieczające te zobowiązania weksle własne.

(dowód: zeznania świadków K. Ł. - zapis k. 270, M. D. - zapis k. 404, M. R. (1) - zapis k. 572, przesłuchanie prezesa zarządu powodowej spółki (...) - zapis e k. 572, przesłuchanie pozwanego - zapis k. 572)

W trakcie spotkań wspólników Cegielni (...) Sp. z o.o. i jej prezesa z prezesem zarządu C. Sp. a z o.o. oraz z pozwanym, który był jedynym (...) Sp. z o.o. pojawiały się koncepcje, aby kwotę około 1.600.000 zł, którą pozwany wniósł do spółki Cegielnia (...) sp. z o. o. rozliczyć przez wzajemne potrącenie wierzytelności, jednakże zarówno prezes (...) Sp. z o.o., jak i pozwany, w relacjach wewnętrznych, uzależniali to od opinii księgowych.

W dniu 18 czerwca 2012r., a więc przed datą zawarcia umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa Cegielni (...) sp. z o. o. pozwany przelał
na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 29.374,38 zł. z kwoty 40.000 zł przekazanej M. D. w dniu 9 lipca 2007r. na „udział zgodnie z umową”, zaś w tym samym dniu pozwany przelał na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 100.000 zł tytułem części kwoty, którą przelał na rzecz J. C. w dniu 30 maja 2008r. z tytułu: „zapłata zgodnie
z umową przedwstępną na zakup udziałów”. Zarówno pozwany, jak i prezes spółki Cegielni (...) sp. z o. o. oraz jej wspólnicy, na rzecz których dokonano zapłaty, byli zgodni,
że zapłata kwoty 360.000 zł w 2008r. (polecenia przelewu – k. 392 i 395) nastąpiła na rzecz spółki Cegielni (...) sp. z o.o., za pośrednictwem M. D. i J. C., którzy wpłacili tę kwotę na rzecz spółki Cegielnia (...), z uwagi na to, że pozwany chciał uczestniczyć w przedsięwzięciu nabycia nieruchomości cegielni i bycia, jak to określili wspólnicy Cegielni (...) Sp. z o.o. i jej prezes, „cichym wspólnikiem” spółki.

Finansowanie spółki Cegielni (...) Sp. z o.o., poczynając od 2008r. do 2012r. przez pozwanego odbywało się w różny sposób za akceptacją prezesa tej spółki i jej wspólników, to jest przez bezpośrednie wpłaty na rzecz spółki, wpłaty na rzecz jej wspólników, którzy przekazywali wpłaty na rzecz spółki, czy też przez spłatę zobowiązań spółki wobec jej kontrahentów i w latach 2008 -2012. Łączna wysokość wpłat pozwanego na rzecz spółki Cegielnia (...) sp. z o.o. wyniosła 1.667.600,77 zł, przy czym w tym zakresie Sąd oparł się przede wszystkim o opinię pisemną biegłej J. M. (1) oraz wyjaśnienia biegłej, które Sąd uwzględnił prawie w całości, za wyjątkiem kwoty 1.400 zł uiszczonej przez pozwanego na rzecz K. K. (k.1302), co do której nie wskazano, że jest to spłata zobowiązań za Cegielnię (...) Sp. z o.o., jak i brak innych dowodów w aktach sprawy, że pozwany uiścił w tym zakresie zobowiązanie Cegielni (...) Sp. z o. o. Wskazać też należy, że spłaty zobowiązań spółki Cegielni (...) Sp. z o.o. na rzecz B. Ś. (1) w 2011 i 2012r. (małżonki pozwanego prowadzącej działalność pod firmą P.H.U. M.), Sąd przyjął do rozliczenia, mając na uwadze, że były
to zobowiązania cedenta w stosunku do podmiotu trzeciego, jak i w okresie wcześniejszym tego rodzaju zobowiązania były księgowane, jak wynika z opinii biegłej, w (...) spółki Cegielnia (...), jako zobowiązania spółki względem pozwanego.

( dowód: wyciągi z rachunku bankowego – k. 148-164, 420-524, polecenia przelewu
– k. 1134-1342, opinia pisemna biegłej J. M. (1) – k. 896-1115, zestawienie wpłat – k. 1396, wyjaśnienia ustne biegłej do opinii – zapis – k. 1397, umowy B. Ś. (2)
z Cegielnią (...) Sp. z o.o. i protokoły – k. 1422-1431)

Ostatecznie Sąd uznał, że pozwany wpłacił na rzecz spółki Cegielni (...)
Sp. z o.o. kwotę 1.667.600,77 zł tytułem różnego rodzaju wpłat, z której w dniu 18 czerwca 2012r. przelał na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 129.374,38 zł, tak że spółka Cegielnia (...) Sp. z o.o. była zobowiązana względem pozwanego z tytułu zwrotu przedmiotowych wpłat kwotę 1.538.375,39 zł; do kwoty 129.374,38 zł, przelanej na rzecz (...) Sp. z o.o. w dniu 18 czerwca 2012r., pozwany, po dacie przelewu, nie miał prawa, jako że przelał wierzytelność w tym zakresie na rzecz osoby trzeciej.

Wskazać należy, że na dzień 19 czerwca 2012r. pozwany posiadał względem spółki Cegielni (...) Sp. z o.o. wierzytelność z tytułu wpłat na rzecz tej spółki, za które nie otrzymał żadnego ekwiwalentu, w kwocie 1.538.375,39 zł i w tym zakresie przed zawarciem umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa z dnia 6 lipca 2012r. artykułował żądania jej zwrotu, jak i po zawarciu tej umowy, uzależniając finalizację transakcji od zwrotu kwoty wpłat na rzecz spółki (w różnych postaciach) na jego rzecz, na co przystał prezes zarządu spółki K. Ł. i wspólnicy spółki obawiając się egzekucji skierowanych przeciwko spółce oraz odpowiedzialności osobistej wynikającej z wystawionych weksli, zabezpieczających spłatę zobowiązań spółki.

(dowód: zeznania świadków K. Ł. - zapis k. 270, M. D. - zapis k. 404, M. R. (1) - zapis k. 572, przesłuchanie prezesa zarządu powodowej spółki (...) - zapis e k. 572, przesłuchanie pozwanego - zapis k. 572)

W dniu 14 sierpnia 2012r. powódka zawarła ze spółką Cegielnia (...) Sp. z o.o. w K. umowę przelewu wierzytelności pieniężnej w łącznej kwocie 200.000 zł.
W umowie cesji cedent oświadczył, iż posiada względem M. Ś. wierzytelność pieniężną w kwocie 200.000 zł, nienależnie wypłaconą dłużnikowi tytułem „zwrotu dopłat”, gdy tymczasem dłużnik nigdy nie był i nie jest wspólnikiem cedenta, wobec czego wierzytelność została wypłacona dłużnikowi bez podstawy prawnej.

Pismem z dnia 14 sierpnia 2012r. Cegielnia (...) Spółka z o.o. zawiadomiła pozwanego o nabyciu wierzytelności w wysokości 200.000 zł przez powódkę,
a następnie pismem z dnia 18 września 2012r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty powyższej kwoty w terminie 1 dnia od daty otrzymania niniejszego wezwania, które
to wezwanie nadano w urzędzie pocztowym w dniu 18 września 2012r. Pozwany nie uregulował należności dochodzonej pozwem.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności - k. 7-8, zawiadomienie dłużnika
o przelewie wierzytelności - k. 13, wezwanie do zapłaty z pełnomocnictwem i dowodem nadania - k. 10-12)

Sąd podzielił w całości opinię instytutu – (...) i wyjaśnienia do tej opinii – pisemne i ustne, jako spójne, logiczne, opierające się o szeroką wiedzę
i doświadczenie sporządzającego opinię, jak i podzielił, prawie w całości, opinię pisemną biegłej J. M. (1) oraz jej wyjaśnienia, które były wyczerpujące, oparte
o zgromadzony materiał dowodowy, bardzo rzetelne i precyzyjne, należycie umotywowane. Sąd nie podzielił jedynie opinii w zakresie kwoty 1,400 zł, o której mowa wyżej, przy czym wynikało to z przyjętej przez Sąd reguły dowodowej – ciężaru dowodowego określonego
art. 6 k.c.

Sąd uwzględnił wnioski dowodowe stron, poza wnioskami strony powodowej zawartymi w piśmie z dnia 20 maja 2013r. (k. 231 i nn.) o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka J. M. (2) (dyrektora oddziału banku) i zobowiązanie banku
do przedstawienia dokumentów, gdyż w tym zakresie wnioski zmierzły do naruszenia tajemnicy bankowej określonej art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (t.j. – Dz.U. 2012.1376 ze zm.), a nie zachodziły przesłanki umożliwiające zwrócenie się do banku o udzielenie takich informacji określone art. 105 przywołanej ustawy, a tym samym przesłuchania świadka na okoliczności objęte tajemnicą bankową;
na marginesie należy wskazać, że powódka nie przedstawiła odpowiedzi banku na swoje pismo z dnia 12 lutego 2014r. (k. 597 inn.), której w ocenie Sądu nie mogła otrzymać
z uwagi na wskazywaną tajemnicę bankową.

Sąd nie dał wiary w części zeznaniom pozwanego, w których wskazywał
on na przekazanie Cegielni (...) Sp. z o.o. – prezesowi zarządu K. Ł. w gotówce kwoty 1.500.000 zł w transzach od maja do czerwca 2008r. i podpisanie umowy pożyczki w 2008r. po przekazaniu kwot, gdyż w tym zakresie żaden ze świadków nie potwierdził tej okoliczności, nie znalazła wskazywana kwota odzwierciedlenia w księgach handlowych spółki Cegielni (...) Sp. z o.o., zaś z opinii instytutu wynikało, że pozwany podpisał umowę opatrzona datą 30 czerwca 2008r. po lutym 2012r., pozostałe badane wpisy – 30 VI 2008r. i 1.500.000 zł zostały naniesione przed lutym 2012r., przy czym podkreślić należy, że sama opinia instytutu, z uwagi na obiektywne, naukowe ograniczenia nie pozwalała ustalić w miarę precyzyjnie, chociażby co do roku, daty naniesienia badanych wpisów na umowie. Nie dał też Sąd wiary zeznaniom pozwanego w zakresie, w którym zeznawał o przekazaniu na rzecz spółki około 3,5 milionów złotych, gdyż również w tym zakresie, poza ustaloną w oparciu o pozostały materił dowodowy kwotą 1.669.149,77 zł, brak było dowodów potwierdzających wskazywaną przez pozwanego okoliczność.

Brak było również, w ocenie Sądu, podstaw do dania wiary zeznaniom świadków K. Ł., M. D., J. C., iż pozwany przekazał na rzecz Cegielni (...) w różnych formach kwotę niższą niż 1.669.149,77 zł, gdyż wnikliwa opinia biegłej J. M. (1) i jej wyjaśnienia oparte o badanie ksiąg rachunkowych Cegielni (...) i przedłożone dokumenty dawała podstawę do odmiennych ustaleń; zaznaczyć też trzeba, że powódka nie kwestionowała przekazania przez pozwanego na rzecz Cegielni (...) Sp. z o.o. kwoty około 1.600.000 zł, co zasadniczo odpowiada ustaleniom opartym o dokumenty księgowe i opinię biegłej.

Sąd zważył, co następuje:

powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powódka oparła swoje roszczenia o treść art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 2 k.c. wskazując, że spełniła na rzecz pozwanego świadczenie nienależne (świadczenie bez podstawy prawnej).

Pozwany zakwestionował powództwo co do zasady, jak i podniósł zarzut potrącenia własnej wierzytelności względem cedenta wynikającej z umowy pożyczki z dnia 30 czerwca 2008r.

Postępowanie dowodowe i ustalony stan faktyczny dostarczyły dostatecznych podstaw do uznania, że pozwany wpłacił na rzecz Cegielni (...) sp. z o.o. w latach 2008 – 2012 kwotę 1.667.600,77 zł i miał prawo do jej zwrotu, co zasadniczo nie było kwestionowane,
z tym że strona powodowa wskazywała, że kwota ta został rozliczona w umowie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa z dnia 6 lipca 2012r. (w kwocie 1.600.000 zł wskazanej jako uiszczonej na rzecz sprzedawcy).

Nie było spornym, że pozwany w lipcu 2012r., na podstawie poleceń przelewu
i czeku/czeków podpisanych przez prezesa zarządu Cegielni (...) Sp. z o.o., otrzymał kwotę 1.750.000 zł, którą traktował jako zwrot swoich wpłat do spółki Cegielnia (...) Sp. z o. o. (bezpośrednich i pośrednich – za pośrednictwem wspólników i przez spłatę zobowiązań spółki wobec osób trzecich), przy czym istniała wątpliwość co do wysokości tych wpłat, co do których prezes zarządu Cegielni (...) Sp. z o.o. nie miał pełnej wiedzy
i opierał się na oświadczeniach pozwanego.

Jak ustalono na dzień 18 czerwca 2012r. pozwany posiadał wierzytelność zobowiązaniową względem spółki Cegielnia (...) Sp. z o. o. w wysokości
1.667.600,77 zł, z której w tym samym dniu przelał na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 129.374,38 zł, w związku z czym, po przelewie wierzytelności, posiadał wierzytelność wobec spółki w kwocie 1.538.375,39 zł.

Poprzednik prawny powoda wypłacając na rzecz pozwanego kwotę 1.750.000 zł
w lipcu 2012r. w zakresie kwoty 1.538.375,39 zł spełnił więc świadczenie należne względem pozwanego, zaś w zakresie kwoty 211.624,61 zł postępowanie dowodowe nie dostarczyło podstaw do uznania, że świadczenie w tym zakresie miało jakąkolwiek podstawę prawną,
w związku z czym pozwany, w myśl art. 405 k.c. w zw. z art. 410 k.c. był zobowiązany do jej zwrotu.

Pozwany podniósł też zarzut oparty o art. 411 pkt 1 k.c. i w tym zakresie zauważyć należy, że ciężar dowodowy w zakresie wiedzy spełniającego świadczenie o braku podstaw do spełnienia świadczenia spoczywał na pozwanym, któremu to ciężarowi pozwany nie sprostał.

Zgodnie z art. 411 pkt 1 k.c. nie można żądać zwrotu świadczenia jeżeli spełniający świadczenie wiedział, że nie był do świadczenia zobowiązany, chyba że świadczenie nastąpiło z zastrzeżeniem zwrotu albo w celu uniknięcia przymusu lub w wykonaniu nieważnej czynności prawnej.

Ciężar dowodu pozytywnej wiedzy spełniającego świadczenie, iż świadczenie nie należy się i może go nie wykonać obciążał pozwanego. Świadomość spełniającego świadczenie ma miejsce wówczas, gdy znany jest mu stan faktyczny i prawny uzasadniający brak obowiązku spełnienia świadczenia, gdy jest on przekonany, że nie ma obowiązku świadczyć, zaś same wątpliwości, nawet bardzo poważne, co do obowiązku spełnienia świadczenia nie mogą być utożsamiane z pozytywną wiedzą o braku obowiązku spełnienie świadczenia (por. m.in. w: wyroku SN z 25.04.2002r., sygn. akt I CKN 1500/99, wyroku
SN z 10.06.2003r. , sygn. akt I CKN 390/01, wyroku SA w Warszawie z 18.03.2014r., sygn. akt I ACa 1029/13) W ocenie Sądu pozwany nie wykazał w toku niniejszego postępowania, iż prezes zarządu Cegielni (...) Sp. z o.o. posiadał wiedzę o braku podstaw
do spełnienia świadczenia w kwocie 1.750.000 zł, zwłaszcza, że czerpał on wiedzę
o wysokości zobowiązań spółki względem pozwanego z informacji od niego uzyskanych oraz opierał się o wypowiedzi wspólników; niestaranność organu osoby prawnej w ustaleniu wysokości omawianych zobowiązań nie ma zasadniczo znaczenia z punktu widzenia art. 411 pkt 1 k.p.c.

Wskazać też należy, że nawet gdyby przyjąć pozytywną wiedzę K. Ł.
o braku zobowiązania względem pozwanego, to można by przyjąć, w okolicznościach sprawy, że spełnienie świadczenia nastąpiło w celu uniknięcia przymusu, o którym mowa
w art. 411 pkt 1 k.p.c., które to pojęcie rozumie się szeroko, jako działanie – świadczenie spełnione pod naciskiem okoliczności, w celu uniknięcia niekorzystnych skutków
(por. w wyroku SN z 09.11.205r., sygn. akt II CK 177/05). Zdaniem Sądu, w przypadku przyjęcia wiedzy prezesa zarządu K. Ł., że nie był zobowiązany do świadczenia, można by przyjąć, że spełnił on świadczenie w kwocie 1.750.000 zł w celu uniknięcia przymusu, to jest kontynuacji egzekucji przeciwko spółce, odpowiedzialności osobistej własnej oraz wspólników (z tytułu zobowiązania wekslowego związanego z kredytem udzielonym spółce), których to okoliczności chciał uniknąć i co ostatecznie miało miejsce. Odnotować też należy wypowiedź Sądu Najwyższego wyrażoną w wyroku z dnia 11 kwietnia 2014r., sygn. akt I CSK 310/13, w której wskazano, że strona, która swoim zachowaniem spowodowała, że świadczenie zostało spełnione w wyższej wysokości niż powinno nie może z powołaniem się na art. 411 pkt 1 k.c., odmawiać zwrotu nienależnej części świadczenia, nawet jeżeli jej kontrahent miał możliwość ustalenia, jaka powinna być wysokość świadczenia, które spełnił.

Jednakże strona pozwana podniosła zarzut potrącenia obejmując nim wierzytelność
w stosunku do cedenta w kwocie 200.000 zł z tytułu obowiązku zwrotu pożyczki do dnia
30 czerwca 2012r.

W myśl art. 498 § 1 k.p.c., gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym.

Potrącenie wierzytelności jest zatem możliwe jeżeli obie wierzytelności
są wymagalne, to jest upłynął termin do spełniania świadczenia. Dla skuteczności złożonego oświadczenia koniecznym jest istnienie wierzytelności przedstawionej do potrącenia.

Zgodnie z twierdzeniami pozwanego, Cegielnia (...) Sp. z o.o. (poprzednik prawny powódki) była zobowiązana do zapłaty na jego rzecz kwoty 1.500.000 zł z tytułu obowiązku zwrotu pożyczki pieniężnej.

Powódka zakwestionowała jednak skuteczność oświadczenia o potrąceniu złożonego przez pozwanego.

Zarzutu potrącenia Sąd nie uwzględnił, gdyż jak ustalono pozwany nie przeniósł
na rzecz Cegielni (...) Sp. z o.o. kwoty 1.500.000 zł tytułem umowy pożyczki,
a wypełnienie częściowe formularza umowy pożyczki na przełomie 2009 i 2010 roku przez prezesa spółki Cegielni (...) Sp. z o.o. nastąpiło w celu zabezpieczenia roszczeń pozwanego z tytułu wpłat do spółki (dokonanych w różny sposób, na co wskazano wyżej). Sam pozwany podpisał dokument umowy po lutym 2012r., najprawdopodobniej w okresie
od lutego 2012r. do czerwca 2012r. z uwagi na planowane nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki Cegielni (...) Sp. z o.o. przez spółkę (...) Sp. z o.o.,
co niewątpliwie obniżało zdolności spółki Cegielni (...) Sp. z o.o. do zwrotu wpłat pozwanego do spółki, czego pozwany był świadom.

Nie wykazał pozwany w toku postępowania, iż oprócz wpłat w kwocie 1.669.149,77 zł dokonał na rzecz spółki Cegielni (...) Sp. z o.o. wpłaty kwoty 1.500.000 zł tytułem umowy pożyczki, a w tym zakresie to pozwanego, stosownie do art. 6 k.c., obciążał ciężar dowodowy.

Nawet gdyby przyjąć, że w 2012r. – w dacie podpisania umowy opatrzonej datą
30 czerwca 2008r. przez pozwanego doszło do odnowienia w rozumieniu art. 506 § 1 k.c.
w postaci spełnienia tego samego świadczenia z innej podstawy prawnej (umowy pożyczki), to uznać należałoby, bez względu na wątpliwości co do zakresu odnowienia (czy dotyczyło całości kwoty 1.669.149,77 zł wpłaconej przez pozwanego, czy tylko kwoty 1.500.000 zł),
że spełnienie świadczenia przez Cegielnię (...) Sp. z o.o. w lipcu 2012r. w kwocie 1.750.000 zł w istocie prowadziło do zaspokojenia pozwanego w kwocie 1.500.000 zł i miało podstawę prawną w zakresie kwoty 1.500.000 zł.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu złożone przez pozwanego oświadczenie
o potrąceniu nie mogło odnieść skutku w postaci umorzenia wierzytelności dochodzonej przez powódkę.

Na marginesie nadmienić należy, wobec zarzutu pełnomocnika powódki, co do braku umocowania po jego stronie do odbioru oświadczeń materialnoprawnych o potrąceniu,
iż strona pozwana, której pełnomocnik został umocowany do złożenia zarzutu potrącenia (pełnomocnictwo – k. 60) nadała pismo procesowe z dnia 30 stycznia 2013r. zawierające zarzut potrącenia bezpośrednio na adres powodowej spółki (odpowiedź na pozew z dowodem nadania na adres powódki – k. 250-255), w związku z czym można było przyjąć, że powódka skutecznie otrzymała oświadczenie pozwanego o potrąceniu.

Sąd nie podzielił twierdzeń pozwanej, iż kwota wpłat pozwanego na rzecz spółki Cegielni (...) Sp. z o.o. (w różnej postaci) została rozliczona w kwocie 1.600.000 zł wskazanej w akcie notarialnym z dnia 6 czerwca 2012r. jako zapłaconej, gdyż w tym zakresie brak było, poza kwotą 129.374,38 zł objętą umowami przelewu pozwanego z dnia 18 czerwca 2012r. zawartymi ze spółką (...) Sp. z o.o., jakichkolwiek dowodów na rozliczenie
tej kwoty, przy czym zauważyć należy, że same rozmowy stron przedmiotowej umowy
co do rozliczenia należności M. Ś. względem Cegielni (...) Sp. z o.o.,
bez przelewu jego wierzytelności na rzecz (...) Sp. z o.o., nie miały jakiegokolwiek znaczenia dla tego rodzaju rozliczenia; (...) Sp. z o. o. oraz Cegielnia (...) Sp. z o.o. były to trzy odrębne podmioty prawa wyposażone w pełną zdolność
do czynności prawnych.

Ostatecznie Sąd uznał, że pozwany był zobowiązany do zwrotu na rzecz Cegielni (...) Sp. z o.o., a tym samym powoda, który wstąpił w prawa cedenta z mocy art. 509
§ 1 i 2 k.c., kwoty 200.000 zł (przedmiotem przelewu z dnia 14 sierpnia 2012r. była kwota 200.000 zł) na mocy art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 k.c.

W przedmiocie odsetek żądanych od należności głównej wskazać należy,
że zobowiązanie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia (nienależnego świadczenia)
ma charakter zobowiązania bezterminowego, w związku z czym, stosownie do art. 455 k.c. świadczenie winno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Przyjmując okres trzydniowy na obrót pocztowy Sąd uznał, że pozwany wezwanie
do zapłaty z dnia 18 września 2012r. otrzymał w dniu 21 września 2012r., zaś za termin niezwłoczny w stosunkowo skomplikowanych relacjach stron uznał termin czternastodniowy,
w związku z czym termin do spełnienia świadczenia przypadał, zdaniem Sądu, na dzień
5 października 2012r. i od dnia następnego powód mógł, z mocy art. 481 §1 i 2 k.c.
w zw. z art. 509 § 2 k.c. żądać odsetek ustawowych; termin jednodniowy wyznaczony wezwaniem do zapłaty z dnia 18 września 2012r. nie odpowiadał kryteriom niezwłoczności
w rozumieniu art. 455 k.c. i był zbyt krótkim terminem do zweryfikowania żądania..

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 200.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 października 2012r., to jest dnia wniesienia pozwu przez powoda.

O kosztach postępowania należnych powódce, jako wygrywającej sprawę orzeczono na mocy art. 98 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. Na koszty postępowania złożyła się opłata od pozwu w kwocie 10.000 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w stawce minimalnej - 3.600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł i wydatki powoda
w kwocie 20.107,98 zł (wynagrodzenie instytutu w kwocie 16.057 zł – k. 872 i 894 wynagrodzenie biegłej J. M. (1) w łącznej kwocie 4.050,28 zł – k. 1347 i 1413) pokryte w całości z zaliczki powódki. Wynagrodzenie pełnomocnika powódki Sąd przyznał
w oparciu o § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego
z urzędu (Dz. U. z 2002, Nr 163,poz. 1349 ze zm.)

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny i przywołane zważenia prawne Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Arkadiusz Przybyło