Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 334/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 5 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt (spr.)

Sędziowie:

SSO Marian Raszewski

SSO Paweł Szwedowski

Protokolant:

st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt

po rozpoznaniu w dniu 05 listopada 2015 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa D. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Krotoszynie

z dnia 31 marca 2015r. sygn. akt I C 83/15

1. oddala apelację,

2. zasadza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powódki D. S. kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

II Ca 334/15

UZASADNIENIE

Powódka D. S.wniosła przeciwko pozwanemu (...) S.A. (...) E. (...)w S.o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 9.500 zł tytułem zadośćuczynienia za obrażenia ciała i doznaną krzywdę oraz kwotę 300,00 zł tytułem zwrotu kosztów wizyt lekarskich z ustawowymi odsetkami od dnia 2 listopada 2013 r. a nadto o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.

Sąd Rejonowy w Krotoszynie wyrokiem z dnia 31 marca 2015 r. zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powódki D. S. kwotę 4300 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 2 listopada 2013 r. i oddalił powództwo w pozostałym zakresie oraz rozdzielił stosunkowo koszty postępowania.

Apelację do tego rozstrzygnięcia złożyła pozwana zaskarżając wyrok częściowo w punkcie 1 ponad zasądzona kwotę 1300 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2 listopada 2013 r. do dnia zapłaty, to jest co do kwoty 3000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2 listopada 2013 r. i w punkcie 3 wyroku w całości.

Zarzuciła naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie nieprawidłowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności treści opinii biegłych sądowych z dziedziny neurologii i psychiatrii, co doprowadziło do ustalenia nadmiernego zakresu krzywdy doznanej przez powódkę a skutek zdarzenia z dnia 28 listopada 2013 r. i naruszenie prawa materialnego art. 445 w zw. z art. 444 i 822 k.c. w zw. z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych przez błędne ustalenie wysokości należnego zadośćuczynienia. Powołała się też na naruszenie art. 6 k.c. przez przyjęcie, że powódka wykazała, że przysługuje jej zadośćuczynienie w wysokości 5.500 zł.

Wniosła o zmianę orzeczenia w zaskarżonej części poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty 1300 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2 listopada 2013 r. i oddalenie powództwa w pozostałej części oraz zasądzenie kosztów postepowania.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Sąd Rejonowy wbrew zarzutom podniesionym w apelacji prawidłowo ocenił wysokość zadośćuczynienia i zasadnie uznał, że kwota 5.500 zł stanowi kwotę odpowiedniego zadośćuczynienia.

Ustalając wysokość należnego zadośćuczynienia Sąd I instancji wziął pod uwagę wszystkie istotne dla oceny tej sprawy okoliczności. Wskazał, że powódka w następstwie zdarzenia drogowego doznała urazu stłuczenia docinka szyjnego kręgosłupa bez ograniczenia sprawności i bez powikłań neurologicznych. Doznała również ogólnych potłuczeń otarć naskórka. Z powodu doznanego urazu powódka nosiła miękki kołnierz ortopedyczny. W okresie około 4 tygodni powódka doznała dolegliwości bólowych na poziomie 5-6 stopni w 10 stopniowej skali bólu. Następnie od września 2013 r. stopień bólu osłabł i wynosił 3-4 stopnie w tej samej skali. Obecnie natężenie bólu jest niewielkie. Nie ma trwałych skutków zdarzenia. Powódka nie wymaga dalszego leczenia. U powódki wystąpiły również krótkotrwałe reaktywne i przemijające zaburzenia adaptacyjne. Zaburzenia te polegały na kłopocie ze snem, wzmożonej płaczliwości, trudności z koncentracją , lęku przed jazdą samochodem. Objawy te utrzymywały się przez pierwszy miesiąc po wypadku potem słabły. Powódka wróciła do pełnej sprawności w zakresie funkcjonowania psychicznego.

Z powyższych ustaleń wynika, że mimo braku trwałości skutków i stopnia inwalidztwa powódka doznała szeregu poważnych i długotrwałych obrażeń. Musiała znosić ból fizyczny i cierpienia psychiczne, co musi znajdować swoja rekompensatę w przyznaniu jej odpowiedniego zadośćuczynienia. Zdrowie jest zbyt cennym dobrem aby jego naruszenie rekompensować symbolicznymi kwotami.

Odmienna ocena stanu faktycznego dokonana przez skarżącego nie może decydować o zasadności apelacji.

Należy podkreślić, że zadośćuczynienie ma głównie pełnić funkcje kompensacyjną i przyznana kwota musi rekompensować pieniężnie doznaną przez powódkę krzywdę. Nie może to być kwota symboliczna i nie może zależeć od poziomu życia osoby poszkodowanej.

Doznana przez powódkę krzywda, zakres cierpień i dolegliwości fizycznych i psychicznych w pełni uzasadniają wysokość przyznanego powódce zadośćuczynienia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c. orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c.

II Ca 334/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE