Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach, XII Wydział Karny

W składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Czarnecki

Protokolant: Aleksandra Król

w obecności Prokuratora: -------

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 roku i 20 lutego 2015 roku

na rozprawie sprawy przeciwko

T. W. , s. T. i M. zd. K., ur. (...) w S.

oskarżonemu o to, że:

I.  w dniu 13 lutego 2014 r. .w m. L., Gm. R., będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Kielcach sygn. XII K 533/11 i Sądu Rejonowego w Staszowie sygn. II K 319/11 i będąc w stanie nietrzeźwości - wynik 1,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu - prowadził samochód marki A. (...), nr. rej. (...) w ruchu lądowym, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne wyrokiem łącznym SR Kielce w sprawie XII K 564/13, którą to karę odbywał w okresie 14 maja 2012 r. do 14 listopada 2012r. i od 15 lutego 2013r. do 13 października 2013r., a nadto zarzucanego mu czynu dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem,

tj. o przestępstwo z art. 178 a §4 kk w zw. z art. 64 §1 kk i w zw. z art. 31 §2 kk

II.  w dniu 13 marca 2014 r. w m. S., Gm. Ł., będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Kielcach sygn. XII K 533/11 i Sądu Rejonowego w Staszowie sygn. II K 319/11 i będąc w stanie nietrzeźwości - wynik 1,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu -prowadził samochód marki A. (...), nr. rej. (...) w ruchu lądowym przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne wyrokiem SR Kielce w sprawie XII K 564/13, którą to karę odbywał w okresie od 14 maja 2012r. do 14 listopada 2012r. i od 15 lutego 2013r. do 13 października 2013r., a nadto zarzucanego mu czynu dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania czynu i pokierowania swoim postępowaniem,

tj. o przestępstwo z art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i w zw. z art. 31 § 2 kk

III.  w dniu 28 lipca 2014 r. w m. S., Gm. R. (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Kielcach sygn. XII K 533/11 i Sądu Rejonowego w Staszowie sygn. II K319/11 i będąc w nietrzeźwości - wynik 1,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu samochód marki w ruchu lądowym przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za urn przestępstwa podobne wyrokiem SR Kielce w sprawie XII K 564/13, którą karę odbywał w okresie od 14 maja 2012r. do 14 listopada 2012r. i od 15 lutego 2013r. do 13 października 2013r., a nadto zarzucanego mu czynu dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem,

tj. o przestępstwo z art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i w zw. z art. 31 § 2 kk

orzeka

I.  uznaje T. W. za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w punkcie I aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 178a §4 kk w zw. z art. 64 §1 kk i w zw. z art. 31 §2 kk i za to na podstawie art. 178a §4 k.k. wymierza T. W. karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 §2 k.k. w zw. z art. 43 §1 k.k. w związku ze skazaniem za przestępstwo popełnione w dniu 13 lutego 2014 roku orzeka wobec T. W. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześciu) lat;

III.  uznaje T. W. za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w punkcie II aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 178a §4 kk w zw. z art. 64 §1 kk i w zw. z art. 31 §2 kk i za to na podstawie art. 178a §4 k.k. wymierza T. W. karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 42 §2 k.k. w zw. z art. 43 §1 k.k. w związku ze skazaniem za przestępstwo popełnione w dniu 13 marca 2014 roku orzeka wobec T. W. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześciu) lat;

V.  uznaje T. W. za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w punkcie III aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 178a §4 kk w zw. z art. 64 §1 kk i w zw. z art. 31 §2 kk i za to na podstawie art. 178a §4 k.k. wymierza T. W. karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 42 §2 k.k. w zw. z art. 43 §1 k.k. w związku ze skazaniem za przestępstwo popełnione w dniu 28 lipca 2014 roku orzeka wobec T. W. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześciu) lat;

VII.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. orzeczone wobec T. W. w punktach I, II i III wyroku kary pozbawienia wolności łączy i wymierza T. W. karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 90 §2 k.k. i art. 42 §2 k.k. w zw. z art. 43 §1 k.k. orzeka wobec T. W. łączny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięciu) lat;

IX.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2002r. Nr 123, poz. 1058 z późn.zm.) w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 i §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002, Nr 163, poz. 1348 z późn. zm) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. H. kwotę 1092,24 zł (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt dwa złote i dwadzieścia cztery grosze) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, w tym kwotę 204,24 zł (dwieście cztery złote i dwadzieścia cztery grosze) tytułem podatku od towarów i usług;

X.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia T. W. od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

SSR Krzysztof Czarnecki

UZASADNIENIE

T. W. został oskarżony o to, że:

IV.  w dniu 13 lutego 2014 r. .w m. L., Gm. R., będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Kielcach sygn. XII K 533/11 i Sądu Rejonowego w Staszowie sygn. II K 319/11 i będąc w stanie nietrzeźwości - wynik 1,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu - prowadził samochód marki A. (...), nr. rej. (...) w ruchu lądowym, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne wyrokiem łącznym SR Kielce w sprawie XII K 564/13, którą to karę odbywał w okresie 14 maja 2012 r. do 14 listopada 2012r. i od 15 lutego 2013r. do 13 października 2013r., a nadto zarzucanego mu czynu dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem,

tj. o przestępstwo z art. 178 a §4 kk w zw. z art. 64 §1 kk i w zw. z art. 31 §2 kk

V.  w dniu 13 marca 2014 r. w m. S., Gm. Ł., będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Kielcach sygn. XII K 533/11 i Sądu Rejonowego w Staszowie sygn. II K 319/11 i będąc w stanie nietrzeźwości - wynik 1,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu -prowadził samochód marki A. (...), nr. rej. (...) w ruchu lądowym przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne wyrokiem SR Kielce w sprawie XII K 564/13, którą to karę odbywał w okresie od 14 maja 2012r. do 14 listopada 2012r. i od 15 lutego 2013r. do 13 października 2013r., a nadto zarzucanego mu czynu dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania czynu i pokierowania swoim postępowaniem,

tj. o przestępstwo z art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i w zw. z art. 31 § 2 kk

VI.  w dniu 28 lipca 2014 r. w m. S., Gm. R., będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Kielcach sygn. XII K 533/11 i Sądu Rejonowego w Staszowie sygn. II K319/11 i będąc w nietrzeźwości -wynik 1,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził samochód marki A. (...) , nr. rej. (...) w ruchu lądowym przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za urn przestępstwa podobne wyrokiem SR Kielce w sprawie XII K 564/13, którą karę odbywał w okresie od 14 maja 2012r. do 14 listopada 2012r. i od 15 lutego 2013r. do 13 października 2013r., a nadto zarzucanego mu czynu dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem - tj. o przestępstwo z art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
i w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2011 roku Sądu Rejonowego w Staszowie
w sprawie II K 319/11 T. W. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności jak również orzeczono wobec niego środek karny w postaci 8 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wyrok uprawomocnił się dnia 20 lutego 2012 roku. Nadto wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2012 roku Sądu Rejonowego w Kielcach w sprawie XII K 533/11 T. W. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz orzeczono wobec niego środek karny w postaci 6 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wyrok uprawomocnił się w dniu 4 grudnia 2012 roku.

Dowody: odpis wyroku w sprawie XII K 533/11 (k. 15-16), odpis wyroku w sprawie IX Ka 1152/12 (k. 17), odpis wyroku w sprawie II K 319/11 (k. 37), odpis wyroku w sprawie IX Ka 1615/11 (k. 38).

Nadto dwa poprzednie wyroki zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 10 września 2013 roku w sprawie XII K 564/13 na podstawie którego T. W. został skazany na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczono środek karny w postaci 10 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Karę orzeczona niniejszym wyrokiem T. W. odbywał od 15 lutego 2013 roku do 13 października 2013 roku przy zaliczeniu na poczet ww. kary okresów rzeczywistego pozbawiania wolności od 14 maja 2012 roku do 14 listopada 2012 roku.

Dowód: odpisy wyroku łącznego w sprawie XII K 564/13 wraz z informacją
o odbyciu kary (k. 19).

W dniu 13 lutego 2014 roku około godziny 1:50 T. W. prowadził samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) w miejscowości L. w gminie R., gdzie został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy policji. Z uwagi na wyczuwalną silną woń alkoholu poddany został badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie kontrolno – pomiarowe wskazało w pierwszym badaniu o godzinie 1:56 – 1,26 mg/l, w drugim o godzinie 2:12 – 1,32 mg/l oraz w trzecim badaniu o godz. 2:28 – 1,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. T. W. został odwieziony do miejsca zamieszkania, gdzie przekazano go pod opiekę matce M. W..

Dowody: protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego (k. 2), świadectwo wzorcowania (k. 3), częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. W. (k. 23-24, 131-133, 165-167, 244-245)

W dniu 13 marca 2014 roku T. W. prowadził samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) w miejscowości S. w gminie Ł.. Około godziny 14:50 funkcjonariusze policji z Komisariatu Policji w R. uzyskali informację o podejrzeniu prowadzenia ww. samochodu przez nietrzeźwego kierowcę. Celem zweryfikowania informacji funkcjonariusze policji udali się do miejscowości S. gdzie na wysokości posesji nr (...) ujawnili zaparkowany na środku jezdni samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...), za którego kierownicą spał T. W.. Mężczyzna został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie kontrolno-pomiarowe wykazało w pierwszym badaniu o godz. 16:15 – 1,4 mg/l a w drugim badaniu o godzinie 16:30 - 1,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. T. W. został przewieziony do (...) K. w K..

Dowody: protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego (k. 62), świadectwo wzorcowania (k. 63), zeznania świadka S. G. (k. 65-66), protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia (k. 67), częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. W. (k. 131-133, 165-167, 244-245).

W dniu 28 sierpnia 2014 roku T. W. prowadził samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) w miejscowości S. w gminie R.. Około godziny 20:00 funkcjonariusze policji z Komisariatu Policji w R. uzyskali informację, o wjechaniu przez nietrzeźwego kierowcę w budynek sklepu znajdującego się w ww. miejscowości. Celem zweryfikowania informacji funkcjonariusze policji udali się do wskazanego miejsca, gdzie ujawnili zaparkowany pod ścianą budynku samochód, którego kierowcą był T. W.. Mężczyzna został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie kontrolno-pomiarowe wykazało
w pierwszym badaniu o godz. 20:20 – 1,23 mg/l, w drugim o godz. 20:35 -1,24 mg/l oraz w trzecim badaniu o godzinie 20:50 – 1,21 mg/l alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu. T. W. został przewieziony do (...) K. w K..

Dowody: protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego (k. 150), zeznania świadka K. S. (k. 151-152), zeznania świadka B. S. (k. 153-154), protokół oględzin miejsca (k. 155), częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 160-161, 162-164, 165-167, 244-245).

Oskarżony T. W., ma 35 lat jest bezdzietnym kawalerem, posiada wykształcenie podstawowe, z zawodu jest rolnikiem. Utrzymuje się z prac w gospodarstwie rolnym oraz prac dorywczych z których osiąga dochody w wysokości około 600 złotych miesięcznie. Posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 9 ha oraz samochód marki A. (...). Nie był leczony psychiatrycznie, przy czym był leczony odwykowo. Biegli stwierdzili u niego upośledzenie umysłowe lekkie i stwierdzili, że podczas dokonywania zarzucanych mu czynów miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowody: dane osobopoznawcze z wyjaśnień oskarżonego (k. 244), opinie sądowo – psychiatryczne (k. 114 – 116, 181 – 183), zaświadczenia ze (...) Ośrodka (...) w O. o podjęciu leczenia odwykowego (k. 234, 251), kwestionariusz wywiadu środowiskowego (k. 253-254).

Oskarżony T. W. był dziewięciokrotnie karany, w tym czterokrotnie za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, ostatnio wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 10 września 2013 roku w sprawie XII K 564/13 na podstawie którego został skazany na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczono środek karny w postaci 10 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Dowody: Informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego (k.27-28), odpis wyroku w sprawie XII K 70/08 (k. 12-13), informacja z Centralnego Zarządu Służby Więziennej (k. 236-241).

Oskarżony T. W. w toku postępowania przygotowawczego (k. 23-24) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Po przedstawieniu zarzutu dotyczącego czynu z dnia 13 marca 2014 roku (k. 83-84) oskarżony T. W. nie przyznał się do jego popełnienia i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Słuchany w dniu 30 lipca 2014 roku (k. 131-133, 160-161) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz potwierdził, że w dniach 13 lutego 2014 roku oraz 13 marca 2014 roku kierował samochodem będąc w stanie nietrzeźwości. Stwierdził, że bardzo żałuje swojego postepowania.

Słuchany przed Prokuratorem w dniu 30 lipca 2014 roku (k. 162-164, 165-167) wyjaśnił, ze w dniu 28 lipca 2014 roku pomagał swojemu kuzynowi przy naprawie kombajnu, po czym razem spożywali alkohol w postaci wódki. Stwierdził, że następnie pojechał do domu samochodem, przy czym zatrzymał się przy sklepie celem dokonania zakupów, gdzie zatrzymała go policja. Wyjaśnił, że bardzo żałuje swojego postepowania dodając, że ciężko jest mu odmówić, gdy ktoś częstuje go alkoholem. Nadto przyznał się do kierowania pojazdem będąc w stanie nietrzeźwości w dniach 13 lutego 2014 roku oraz 13 marca 2014 roku.

Słuchany przed Sądem (k. 244-245) również przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień, przy czym potwierdził te złożone w postępowaniu przygotowawczym. Odnośnie zarzutu dotyczącego czynu z dnia 13 marca 2014 roku nie przyznał się do jego popełnienia dodając, że spał wówczas w samochodzie. Wyjaśnił, że wówczas razem z kolegą w samochodzie spożywali alkohol a następnie w niejasnych dla niego okolicznościach, obudził się za kierownicą pojazdu.

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób jednoznaczny pozwolił na ustalenie, że oskarżony T. W. dopuścił się wszystkich zarzucanych mu czynów karalnych.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd w całości oparł się na zeznaniach świadków: S. G., K. S., B. S. oraz zgromadzonymi w sprawie dokumentami w postaci protokołów użycia w stosunku do oskarżonego urządzenia kontrolo-pomiarowego jak również częściowo na wyjaśnieniach oskarżonego T. W..

Ustalając przebieg zdarzenia z dnia 13 marca 2013 roku, Sąd oparł się na zeznaniach świadka S. G. (k. 65 – 66, 258 – 259) który zeznał, że w dniu 13 marca 2014 roku jechał rowerem z miejscowości Z. w stronę S.. Relacjonował, że w trakcie jazdy wyprzedził go samochód, który poruszał się wyłącznie lewą stroną jezdni. Przyznał, że już ta okoliczność spowodowała, że zwrócił na ten pojazd szczególną uwagę. W sposób kategoryczny stwierdził, że w samochodzie znajdowała się tylko jedna osoba. Zeznał że po przejechaniu pewnego odcinka drogi w odległości około 500 metrów zauważył zaparkowany na środku jezdni samochód, który uprzednio go wyprzedzał. Za kierownicą pojazdu spał nieznany mu mężczyzna, w związku z czym o zdarzeniu poinformował policję. Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że świadek składając wyjaśnienia przed Sądem wskazywał, że samochód którym kierował T. W. wyprzedził go na wysokości cmentarza, zaś przed Sądem podał, że przed sklepem, jednakże powyższe okoliczność nie miała istotnego znaczenia dla sprawy, a nadto należało mieć na względzie upływ czasu, a zatem w ocenie Sadu zrozumiałym było, że świadek mógł nie pamiętać wszystkich szczegółowa zdarzenia.

Ustalając stan faktyczny zdarzenia z dnia 28 lipca 2014 roku Sąd posłużył się zeznaniami świadków K. S. (k. 151-152) i B. S. (k. 153-154), którzy w krytycznym czasie zajmowali się naprawą ogrodzenia na działce, znajdującej się nieopodal miejsca zdarzenia. Obaj zeznali, że przed zdarzeniem słyszeli dobiegające odgłosy, świadczące brawurowej jeździe samochodem. Po chwili zauważyli, jadącego samochodem marki A. (...) znanego im T. W., który zatrzymał się pod sklepem. Obaj zeznali, że oskarżony był pod wpływem alkoholu bowiem miał problemy z opuszczeniem samochodu jak również zataczał się idąc w kierunku sklepu. Dalej relacjonowali, że po krótkiej chwili wybiegł ze sklepu, wsiadł do samochodu, włączył silnik i nagle ruszył do przodu uderzając w ścianę sklepu.

Sąd ocenił zeznania świadków jako całkowicie wiarygodne. Są one logiczne, konsekwentne i kategoryczne. Nadto świadkowie jako osoby obce dla oskarżonego nie miały żadnych powodów, by go swoimi zeznaniami bezpodstawnie obciążać.

Przechodząc do oceny wyjaśnień oskarżonego wskazać należy, że Sąd obdarzył je przymiotem wiarygodności jedynie częściowo. Podkreślenia wymaga, że odnośnie czynu z dnia 13 marca 2014 oskarżony T. W. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznawał się do jego popełnienia, zaś przed Sądem utrzymywał, że razem z kolegą spożywał w samochodzie alkohol, jednakże nie pamięta jak doszło do tego, że znalazł się za kierownicą pojazdu. Mając na uwadze wiarygodne zeznania świadka S. G., oraz protokół użycia w stosunku do oskarżonego urządzenia kontrolno-pomiarowego (k. 62) Sąd uznał powyższe wyjaśnienia jedynie za linię obrony przyjętą na potrzeby niniejszego postepowania stanowiącą nieudolna próbę uchronienia przed odpowiedzialnością karną. Odnosząc się natomiast do tych wyjaśnień w których przyznał się do popełnienia czynów z dnia 13 lutego 2014 roku oraz 28 lipca 2014 roku wskazać należy, że w ocenie Sądu przyznanie to nie budziło żadnych wątpliwości, albowiem znajduje stanowcze potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie w postaci protokołów użycia w stosunku do oskarżonego urządzenia kontrolno-pomiarowego (k. 2 i k. 150) zaś w stosunku do zdarzenia z dnia 28 lipca 2014 roku również zeznań świadków K. i B. S..

Z uwagi na wątpliwości co do poczytalności oskarżonego w chwili zarzucanych mu czynów, w postepowaniu przygotowawczym przeprowadzony został dowód z opinii sądowo- psychiatrycznej (k. 114 – 116, 181 – 183). Biegli na podstawie studium akt sprawy oraz ambulatoryjnego badania biegli zaopiniowali, że T. W. nie jest chory psychicznie, Stwierdzono u niego natomiast upośledzenie umysłowe lekkie co przejawia się klinicznie spowolnieniem psychoruchowym, stępieniem reakcji afektywnych, niskim zasobem słów i pojęć, niewykształceniem uczuciowości wyższej, wzmożonym egocentryzmem, niezrozumieniem podstawowych norm życia społecznego, nadpobudliwością nerwowa, drażliwością, impulsywnością, obniżoną umiejętnością wyciągania pozytywnych wniosków z dotychczasowych doświadczeń życiowych i przewidywania odległych skutków własnego postepowania, tendencja do natychmiastowego zaspakajania swych potrzeb emocjonalnych, brakiem krytycyzmu co do własnego postępowania. Reasumując biegli stwierdzili, że T. W. podczas dokonywania zarzucanych mu czynów karalnych miał ograniczona w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniami w myśl art. 31 § 2 k.k. Powyższą opinię Sąd uznał za w pełni przekonywującą. Jest ona jasna, zupełna i wewnętrznie spójna. Została sporządzona przez osoby kompetentne, dysponujące niezbędnymi wiadomościami specjalnymi do dokonania zawartych w niej twierdzeń oraz posiadające wieloletnie doświadczenie zawodowe. Biegli
w wyczerpujący i kategoryczny sposób odpowiedzieli na postawione im pod rozwagę pytania, a zatem Sąd w pełni podzielił wnioski zawarte w powyższej opinii.

Sąd posłużył się dowodami w postaci protokołów z użycia wobec oskarżonego urządzenia kontrolno-pomiarowego, jako że dokumenty te zostały sporządzone w prawnie przepisanej formie, przez upoważnione do tego osoby. Nadto należy wskazać, że urządzenia za pomocą których dokonywano badań stanu trzeźwości oskarżonego T. W. były dopuszczone do użytku i sprawne techniczne co potwierdzają świadectwa wzorcowania (k. 3, 63).

Niewiele dla sprawy wniosły zeznania świadka J. F. (k. 276) albowiem nie była ona świadkiem zdarzeń będących w zainteresowaniu sądu, podobnie należało ocenić zeznania świadka M. W. – matki oskarżonego ( k. 110-111).

Dane o karalności oskarżonego (k. 27-28), odpis wyroku w sprawie XII K 70/08 (k. 12-13), odpis wyroku w sprawie XII K 533/11 (k. 15-16), odpis wyroku w sprawie IX Ka 1152/12 (k. 17), odpisy wyroku łącznego w sprawie XII K 564/13 (k. 19), odpis wyroku w sprawie II K 319/11 (k. 37), odpis wyroku w sprawie IX Ka 1615/11 (k. 38), informacja z Centralnego Zarządu Służby Więziennej (k. 236-241), dawały Sądowi pogląd co do postawy oskarżonego T. W. w stosunku do obowiązującego prawa.

W świetle powyższej oceny dowodów, wina i okoliczności popełnienia przez oskarżonego T. W. zarzucanych mu czynów nie budzą wątpliwości.

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k. kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym, powietrznym podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat., przy czym zgodnie z treścią art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości w rozumieniu kodeksu karnego zachodzi gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0.5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Oskarżony T. W. w dniach 13 lutego 2014 roku, 13 marca 2014 roku oraz 28 lipca 2014 roku kierował pojazdem mechanicznym po drodze publicznej znajdując się w stanie nietrzeźwości o którym mowa ww. przepisie, co każdorazowo zostało stwierdzone badaniami przeprowadzonymi przy pomocy urządzenia kontrolno – pomiarowego, przez co wypełnił znamiona przestępstwa opisanego w art. 178a § 1 k.k. Natomiast biorąc pod uwagę, że był on uprzednio karany za przestępstwo z art. 178 § 1 k.k. tj. wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 4 kwietnia 2012 roku w sprawie sygn. akt XII K 533/11 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Staszowie z dnia 29 sierpnia 2011 roku w sprawie sygn. akt II K 319/11 należało popełnione przez oskarżonego czyny zakwalifikować z art. 178a §4 k.k.

Nadto przypisanych czynów oskarżony dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, o jakim mowa w art. 64 § 1 k.k. Dla przyjęcia powyższej kwalifikacji, należało ustalić, że T. W. uprzednio został skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności i przed upływem pięciu lat od odbycia tej kary w wymiarze co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności popełnił kolejne przestępstwo umyślne, podobne do tego, za które został poprzednio skazany. Przestępstwo, za które sprawca zostaje skazany drugim wyrokiem, musi być podobne do przestępstwa umyślnego, za które nastąpiło pierwsze skazanie i za które sprawca odbywał karę pozbawienia wolności. Stosownie do treści art. 115 §3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju, a nadto przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne.

Oskarżony T. W. był uprzednio skazany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 10 września 2013 roku wydanym w sprawie XII K 564/13 za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, która odbywał w okresie od 14 maja 2012 roku do 14 listopada 2012 roku oraz od 15 lutego 2013 roku do 13 października 2013 roku.

Nie budzi wątpliwości, że czyny przypisane oskarżonemu na gruncie niniejszej sprawy są podobne do tego, za które został uprzednio skazany jako, że zostały zakwalifikowane z tego samego przepisu. Nadto dopuścił się ich w dniach 13 lutego 2014 roku, 13 marca 2014 roku oraz 28 lipca 2014 roku a zatem przed upływem pięciu lat liczonych od dnia 13 października 2013 roku. Z powyższej analizy jednoznacznie wynika, że rozpoznawanych w niniejszym postępowaniu czynów T. W. dopuścił się w warunkach recydywy zwykłej.

Sąd uznał stopień społecznej szkodliwości wszystkich przypisanych oskarżonemu czynów za wysoki. Oskarżony swoim zachowaniem naruszył jedną z podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu jaką jest zasada trzeźwości. Narastające natężenie ruchu na drogach nakłada na każdego kierowcę obowiązek poruszania się w sposób bezpieczny, by nie stwarzać zagrożenia tak dla siebie, jak i dla innych użytkowników dróg. Prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości stwarza natomiast realne zagrożenie dla wszystkich uczestników ruchu. U kierowców w stanie nietrzeźwości występują zaburzenia psychomotoryczne oraz psychosensoryczne, które osłabiają czas reakcji oraz właściwą ocenę sytuacji na drodze. Dlatego czyn polegający na prowadzeniu pojazdu przez takiego kierowcę jest szczególnie niebezpieczny. Podkreślić należy, że wszystkich przypisanych czynów oskarżony dopuścił się umyślnie. Wiedział bowiem, że jako kierowca zobowiązany jest zachować trzeźwość, a pomimo to świadomie nie zastosował się do tej zasady. Nadto należało mieć na względzie, że każdorazowo stan,
w którym oskarżony się znajdował znacząco przekraczał dolną granicę stanu nietrzeźwości.

Czyny jakich dopuścił się oskarżony T. W. były przez niego zawinione, lecz nie w stopniu wysokim, bowiem ujawnione zostały okoliczności umniejszające stopień zawinienia. Oskarżony jest osobą dorosłą, ponoszącą pełną odpowiedzialność za własne czyny i ze świadomością ich znaczenia
i konsekwencji, jednakże zgodnie z wnioskami płynącymi z opinii sądowo-psychiatrycznej należało przyjąć, że z uwagi na lekkie upośledzenie umysłowe T. W. podczas dokonywania zarzucanych mu czynów karalnych miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania ich znaczenia
i pokierowania swoim postępowaniem. Stopnia jego winy nie można zatem uznać za wysoki, bowiem oskarżony nie działał w warunkach pełnej swobody woli
i decyzji.

Mając na względzie całość powyższych rozważań oraz dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu T. W. za czyny opisane w punkcie I, II i III aktu oskarżenia stanowiących przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k., na podstawie art. 178a § 4 k.k. kary po 1 (jednym) roku i 6 (sześciu) miesiącach pozbawiania wolności za każdy z nich. W ocenie Sądu kary w powyższym wymiarze są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia zawinienia oskarżonego. Są one niezbędne dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów zapobiegawczych i wychowawczych, jak również w pełni odpowiada potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, w tym w zakresie karania nietrzeźwych kierowców.

Uwzględniając treść art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone wobec oskarżonego T. W. jednostkowe kary pozbawienia wolności należało połączyć wymierzając mu karę łączną. Kara ta, przy zastosowaniu zasady asperacji została orzeczona w wymiarze 2 (dwóch) lat pobawienia wolności. Wymierzając karę łączną należało mieć na uwadze, że pomiędzy przypisanymi oskarżonemu czynami zachodzi ścisły związek miejscowy, czasowy i podmiotowy.

Dokonując oceny warunków i właściwości osobistych oskarżonego T. W., Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności. Zgodnie z regulacją art. art. 69 § 4 k.k. wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. możliwe jest warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach, zaś zdaniem Sądu w przypadku oskarżonego T. W. takie szczególne okoliczności nie zachodzą. Oskarżony był aż był dziewięciokrotnie karany, w tym czterokrotnie za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Powyższa analiza prowadzi do jednoznacznego wniosku, że oskarżony ma utrwalony, lekceważący stosunek do norm prawnych i orzeczeń sądowych. Pomimo wcześniejszych skazań i orzekanych kar oskarżony w żaden sposób nie zmienił swego postępowania.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że czynów przypisanych mu na gruncie niniejszego postępowania, nie można uznać za zdarzenia w jego życiu przypadkowe, zwłaszcza, że było ich aż trzy. W oparciu o dotychczasową karalność i linię życiową oskarżonego nie można zatem sformułować pozytywnej prognozy kryminologicznej, dającej podstawy do wnioskowania, że mimo zawieszenia wykonania kary wobec oskarżonego, jej cele zostaną osiągnięte. Izolacyjny charakter wymierzonej kary pozbawienia wolności ma przede wszystkim za zadanie spełnienie celów zapobiegawczych i wychowawczych wobec oskarżonego oraz powstrzymać go od ponownego wejścia w konflikt z prawem. Jest ona niezbędna do tego, by uzmysłowić oskarżonemu fakt naruszenia przez niego obowiązujących norm prawnych, a zarazem poprzez swą dolegliwość stanowić będzie ona przestrogę przed ponownym popełnieniem czynu karalnego. Nie uszło uwadze Sądu, że w toku postępowania oskarżony wyraził żal za swoje zachowanie jak również podjął się leczenia odwykowego (k. 234, 251) jednakże w ocenie Sądu postawa zaprezentowana przez oskarżonego nie jest wyrazem rzeczywistego zrozumienia naganności swoich czynów, lecz miała na celu osiągniecie korzyści procesowej w postaci łagodnego wymiaru kary.

Zgodnie z treścią art. 42 § 2 k.k. sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji był w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Zakaz ten, zgodnie z art. 43 § 1 k.k. orzeka się do 1 roku do 10 lat. Na podstawie cytowanych przepisów Sąd orzekł wobec T. W. za każdy z popełnionych występków zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) lat natomiast na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 90 § 2 k.k. orzeczone środki karne połączył, ustalając jego łączny okres na 10 lat. Z uwagi na uprzednią karalność i dotychczasowy sposób postępowania oskarżonego Sąd uznał, że wobec oskarżonego niezbędne jest orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych we wskazanym wyżej wymiarze. Nadto w ocenie Sądu istnieje potrzeba dostatecznie długiego wyeliminowania kierującego, który stwarza niebezpieczeństwo dla ruchu poprzez prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości, jak również zagraża takim wartością jak zdrowie i życie ludzkie. Nie można zgubić z pola widzenia także tego, że oskarżony popełnił przestępstwa poruszając się w stanie znacznej nietrzeźwości, a zatem i poziom niebezpieczeństwa stworzony jego zachowaniem był zdecydowanie wysoki i realny. Niniejsze postępowanie jest piątym prowadzonym wobec oskarżonego za przestępstwo z art. 178a k.k., a zatem powtarzalność takiego zachowania oskarżonego, wskazuje na konieczność wyeliminowania go z ruchu drogowego na jak najdłuższy okres czasu.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. nr 123 poz. 1058 z 2002 r. ze zm.) oraz § 2 ust. 3, § 14 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 z 2002 r.), Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. H. kwotę 1092, 24 złotych tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu zgodnie z wnioskiem i oświadczeniem adwokata, że wynagrodzenie za udzieloną pomoc nie zostało w żadnej części uregulowane.

Sąd w oparciu o treść art. 624 §1 k.p.k. zwolnił oskarżonego T. W. od ponoszenia kosztów sądowych, albowiem w ocenie Sądu ich uiszczenie byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe. Oskarżony w perspektywie dłuższego czasu będzie odbywał karę pozbawienia wolności i jego możliwości zarobkowe są ograniczone. Tym samym należało odstąpić od obciążania go kosztami sądowymi w przedmiotowej sprawie.

SSR Krzysztof Czarnecki

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

1.  oskarżonemu T. W. z pouczeniem o apelacji

2.  jego obrońcy adw. M. H..

SSR Krzysztof Czarnecki