Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 maja 2014 r.

Pozwem z dnia 1 października 2013 r. powód (...) S.A. w W. – (...) Oddział Handlowy z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego S. C. kwoty 14.131 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzi zapłaty kwot z tytułu należności za sprzedane pozwanemu, zgodnie z wiążącą strony umową, paliwo gazowe. Powód wskazał, że gazomierz zamontowany u pozwanego nie wskazywał zużyć z okres od stycznia 2007 r. do 29 marca 2012 r. w związku z czym powód wystawił faktury korygujące za okres zacięcia gazomierza do 29 stycznia 2007 r. do 29 marca 2012 r. przyjmując za podstawę wyliczenia wielkość poboru paliwa gazowego w ostatnim okresie, w którym gazomierz rejestrował pobór gazu. Pozwany nie uregulował należności za gaz wynikających z wystawionych przez powoda faktur. Na dochodzoną pozwem sumę składają się należności za paliwo gazowe dostarczone do lokalu pozwanego wyszczególnione w fakturach VAT w łącznej należności 12.658,96 zł. Powód wskazał, że dochodzi również odsetek ustawowych z tytułu opóźnienia w spełnianiu świadczenia, naliczonych dla faktur niezapłaconych na łączną kwotę 1.467,34 zł, oraz odsetek z tytułu opóźnienia w spełnieniu świadczenia naliczonych dla faktur zapłaconych na kwotę 4,17 zł (pozew k. 1 – 2).

W dniu 17 października 2013 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał, aby pozwany S. C. zapłacił na rzecz powoda kwotę 14.130,47 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 1 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu (nakaz zapłaty wydany pod sygn. akt I Nc 5741/13 k. 95).

Pozwany S. C. w skutecznie wniesionym sprzeciwie zaskarżył powyższy nakaz zapłaty w całości. Pozwany przyznał, że zawierał z powodem umowę na dostawę paliwa gazowego, oraz to, że od dnia 29 stycznia 2007 r. do 29 marca 2012 r. była niesprawna instalacja gazowa doprowadzająca gaz do jego posesji. Pozwany wywiódł, że powód wadliwie udokumentował swoje roszczenie, bowiem dołączył do pozwu taryfę dla paliw gazowych zatwierdzoną 16 marca 2012 r., a powództwo obejmuje okresy za dostawy we wcześniejszym czasie. Pozwany podniósł również zarzut przedawnienia w stosunku do faktur wystawionych przed 1 października 2011 r. (sprzeciw od nakazu zapłaty k. (101 – 105).

Pismem z dnia 16 grudnia 2013 r. powód cofnął powództwo w części, tj. co do kwoty 2.208,45 zł ze zrzeczeniem się roszczenia i wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 11.948,90 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 11.922,02 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego (pismo z dnia 16 grudnia 2013 r. k. 174 – 178).

Na rozprawie, w dniu 14 maja 2014 r. pozwany uznał roszczenie powoda co do kwoty 2000 zł (protokół rozprawy z dnia 14 maja 2014 r. k. 351 – 352).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Na mocy zawartej ze S. C. w dniu 20 grudnia 2004 r. umowy sprzedaży paliwa gazowego nr (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (dalej (...) S.A. w W.) dostarczał paliwo gazowe do lokalu położonego w miejscowości S. 51G w gminie S. (okoliczności niesporne potwierdzone dokumentem w postaci umowy sprzedaży paliwa gazowego nr (...) k. 3 – 5).

W dniu 29 marca 2012 r. jednostka pogotowia gazowego (...) Sp. z o.o. dokonała u S. C. wymiany gazomierza z określeniem powodu „gazomierz nie wykazuje zużyć”. Z analizy wskazań licznika wynikało, że gazomierz nie wykazywał zużyć za okres od stycznia 2007 r. do 29 marca 2012 r. (okoliczności niesporne).

(...) S.A. w W. wystawił następujące faktury korygujące za okres zacięcia gazomierza tj. od dnia 29 stycznia 2012 r. do 29 marca 2012 r. :

- fakturę VAT nr (...) z dnia 18 sierpnia 2012 r. na kwotę 3046,57 zł z terminem płatności do 7 września 2012 r. (k. 54 – 55);

- fakturę VAT nr (...) z dnia 18 sierpnia 2012 r. na kwotę 3.368,34 zł z terminem płatności do 7 września 2012 r. (k. 59 – 60);

- fakturę VAT nr (...) z dnia 24 sierpnia 2012 r. na kwotę 3.997,91 zł z terminem płatności do 14 września 2012 r. z okres od dnia 1 czerwca 2011 r. do 31 maja 2012 r. (k. 61);

- fakturę VAT nr (...) z dnia 23 sierpnia 2012 r. na kwotę 408,31 zł z terminem płatności do 11 listopada 2011 r. (k. 56 – 57);

- fakturę VAT nr (...) z dnia 24 października 2012 r. n aktowe 623,11 zł z terminem płatności do 14 listopada 2012 r. (k. 62 - 63);

- fakturę VAT nr (...) z dnia 7 grudnia 2012 r. na kwotę 4,17 zł z terminem płatności do 20 grudnia 2012 r. (k. 68);

- fakturę VAT nr (...) z dnia 24 czerwca 2013 r. na kwotę 3.711,32 zł z terminem płatności do 15 lipca 2013 r. (k. 64 – 65);

- fakturę VAT nr (...) z dnia 29 lipca 2013 r. na kwotę 208,45 zł z terminem płatności do 19 sierpnia 2013 r. (k. 66 – 67)

Należności za paliwo gazowe, ujęte w wymienionych fakturach, zostały naliczone zgodnie z obowiązującymi taryfami, cenami i stawkami, obowiązującymi w okresie za który było szacowane zużycie paliwa gazowego. Ceny i stawki stosowane do rozliczeń z odbiorcami pobierającymi paliwo gazowe z sieci dystrybucyjnych, w okresie do dnia 31 marca 2010 r., na podstawie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) wynosiły dla grupy taryfowej W-3 odpowiednio: cena za paliwo gazowe – 0,9210 zł/m3 , stawka opłat abonamentowych – 8,20 zł/m-c, stawka opłat sieciowych – 47,60 zł/m-c, zmienna 0,3130 zł/m3 . (wyciąg z taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) k. 219 – 229; decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 7 maja 2009 r. k. 316 – 318).

Ceny i stawki stosowane do rozliczeń z odbiorcami pobierającymi paliwo gazowe z sieci dystrybucyjnych, w okresie od dnia 31 marca 2010 r. do 30 listopada 2010 r., na podstawie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) wynosiły dla grupy taryfowej W-3 odpowiednio: cena za paliwo gazowe – 0,9700 zł/ m3 , stawka opłat abonamentowych – 8,20 zł/m-c, stawka opłat sieciowych – 48,30zł /m-c, zmienna 0,3041 zł/m3. (wyciąg z taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) k. 229 – 230; decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 27 maja 2010. k. 321 – 323).

Ceny i stawki stosowane do rozliczeń z odbiorcami pobierającymi paliwo gazowe z sieci dystrybucyjnych, w okresie od dnia 30 listopada 2010 r. do 31 marca 2011 r., na podstawie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) wynosiły dla grupy taryfowej W-3 odpowiednio: cena za paliwo gazowe – 1,0310 zł// m3, stawka opłat abonamentowych – 8,20 zł/m-c, stawka opłat sieciowych – 48,30zł /m-c, zmienna 0,3041 zł/m3. (wyciąg z taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) k. 229 – 230; decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 16 września 2010. k. 326 – 327).

Ceny i stawki stosowane do rozliczeń z odbiorcami pobierającymi paliwo gazowe z sieci dystrybucyjnych, w okresie od dnia 31 marca 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. , na podstawie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) wynosiły dla grupy taryfowej W-3.6 odpowiednio: cena za paliwo gazowe – 1,1207 zł// m3, stawka opłat abonamentowych – 8,20 zł/m-c, stawka opłat sieciowych – 48,30zł /m-c, zmienna 0,3049 zł/m3. (wyciąg z taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) k. 233 - 262; decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia30 czerwca 2011 . k. 332 – 334).

Ceny i stawki stosowane do rozliczeń z odbiorcami pobierającymi paliwo gazowe z sieci dystrybucyjnych, w okresie od dnia 31 grudnia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. , na podstawie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) wynosiły dla grupy taryfowej W-3.6 odpowiednio: cena za paliwo gazowe – 1,3076 zł// m3, stawka opłat abonamentowych – 8,20 zł/m-c, stawka opłat sieciowych – 48,30zł /m-c, zmienna 0,3049 zł/m3. (wyciąg z taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) k.10 - 52; decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 16 marca 2012 k. 337 – 339).

Ceny i stawki stosowane do rozliczeń z odbiorcami pobierającymi paliwo gazowe z sieci dystrybucyjnych, w okresie od dnia 31 grudnia 2012 r. do 30 września 2013 r. , na podstawie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) wynosiły dla grupy taryfowej W-3.6 odpowiednio: cena za paliwo gazowe – 1,1115 zł// m3, stawka opłat abonamentowych –6,97zł/m-c, stawka opłat sieciowych – 48,02zł /m-c, zmienna 0,3049 zł/m3. (wyciąg z taryfy w zakresie dostarczania paliwa gazowego nr (...) k. 229 – 230; decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia17 grudnia 2012. k. 342 – 343).

S. C. w dniach 11 lipca 2013 r., 4 sierpnia 2013 r. , 3 września 2013 r., 5 października 2013 r., 9 listopada 2013 r., 18 listopada 2013 r. dokonał kolejno następujących wpłat: 711,32 zł, 500 zł, 500 zł, 500 zł, 500 zł, 1000 zł, wszystkie tytułem opłaty za fakturę VAT nr (...) (potwierdzenia przelewów k. 159 – 164).

W dniu 5 października 2013 r. S. C. dokonała wpłaty kwoty 208,45 zł tytułem opłaty za fakturę (...) (potwierdzenie przelewu k. 166).

Pismem z dnia 30 września 2013 r. (...) S.A. w W. wezwał S. C. do zapłaty kwoty 12.663,33 zł wraz z odsetkami liczonymi od terminu płatności faktury do dnia zapłaty w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma (wezwanie do zapłaty z dnia 30 września 2013 r. k. 72).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, których prawdziwość i wiarygodność nie budziła wątpliwości oraz twierdzeń przyznanych wprost i niezaprzeczonych przez strony, na podstawie art. 229 k.p.c. i 230 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Na wstępie zauważyć wypada, że powód pismem z dnia 16 grudnia 2013 r. cofnął powództwo co do kwoty 2.208,45 zł. Zgodnie z art. 203 § 1 i 4 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeśli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy ocenić należy, że cofnięcie pozwu w części dotyczącej kwoty 2.208,45 zł jest dopuszczalne w świetle art. 203 § 4 k.p.c.

Na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew, co znalazło odzwierciedlenie w pkt I wyroku , w którym Sąd umorzył postępowanie w zakresie kwoty 2.208,45 zł.

Powód w niniejszym postępowaniu dochodził od pozwanego zapłaty kwoty 11.948,90 zł z tytułu dostarczania paliwa gazowego pod adres w miejscowości S. 51G w gminie S..

Zgodnie z art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Stosownie zaś do art. 555 k.c. przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii oraz do sprzedaży praw. Przez energie należy rozumieć wszelkie rodzaje lub postacie energii, które mogą być przedmiotem obrotu ( por. Z. Banaszczyk [w:] K. Pietrzykowski, Kodeks cywilny. Komentarz do art. 450 – 1088, Warszawa 2005, Tom II, s.242). Świadczenie usług w zakresie dostarczania paliwa gazowego uregulowane jest w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 Prawo energetyczne. Odbywa się ono na podstawie umowy, której obligatoryjne postanowienia określa art. 5 ust. 2 przywołanej ustawy. Umowa sprzedaży paliwa gazowego powinna zawierać postanowienia określające: miejsce dostarczenia paliw gazowych lub energii do odbiorcy i ilość tych paliw lub energii w podziale na okresy umowne, moc umowną oraz warunki wprowadzania jej zmian, cenę lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, wysokość bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania

W tym miejscu wskazać należy, że na rozprawie w dniu 14 maja 2014 r. S. C. oświadczył, że uznaje powództwo co do kwoty 2000 zł, a na wcześniejszym terminie rozprawy oświadczył, że uznaje roszczenie powoda w części w jakiej nie uległo przedawnieniu. (k. 352).

W myśl art. 213 § 2 k.p.c., Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że jest ono sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Ocena, czy zachodzi jedna z wymienionych przesłanek niedopuszczalności uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 stycznia 1999 roku, sygn. akt I ACa 890/98, OSA 1999 r., nr 11-12, poz. 52).

Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 28 października 1976 r., sygn. akt II CRN 232/76, OSNCP 1977 r., nr 5-6, poz. 101, oraz z 14 września 1983 r., sygn. akt III CRN 188/83, OSNCP 1984 r., nr 4, poz. 60).

W obecnym stanie prawnym, Sąd nie jest uprawniony do badania, czy uznanie powództwa jest zgodne z obiektywnie istniejącym stanem faktycznym. Podejmowanie jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej przez Sąd byłoby bowiem sprzeczne z wyrażoną expressis verbis zasadą związania Sądu uznaniem powództwa. Dopiero w sytuacji, gdy z akt sprawy jednoznacznie wynika, że uznanie powództwa jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub ma na celu obejście prawa, ale okoliczności te nie były dostatecznie wyjaśnione, Sąd może przejawić inicjatywę w celu ich ustalenia zgodnie z prawdą.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie uznanie powództwa przez pozwanego co do kwoty 2000 zł uznać należało za dopuszczalne, bowiem nie było ono sprzeczne z prawem, ani z zasadami współżycia społecznego, oraz nie zmierzało do obejścia prawa.

Słuszny okazał się podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczeń powoda za dostawy gazu dokonane przed dniem 1 października 2011 r.

Umowy o dostarczanie paliw i energii posiadają cywilistyczną konstrukcje umów sprzedaży ( por. orz. Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 05.12.2003 r., I ACa 327/03, Wokanda 2005/3/40). Stosownie do art. 554 k.c. roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy przedawniają się z upływem lat dwóch. Przepis ten, z mocy odesłania z art. 555 k.c., znajduje odpowiednie zastosowanie do sprzedaży energii. Roszczenia powoda o zapłatę ceny za paliwo gazowe dostarczone do obiektu położonego w miejscowości S. 51G w gminie S. podlegają zatem dwuletniemu terminowi przedawnienia. Odsetki za opóźnienie w zapłacie ceny towaru (paliwa gazowego) przedawniają się w takim samym dwuletnim terminie, jak należność główna. Jeżeli zatem należność główna uległa przedawnieniu, to również w tym samym terminie przedawnieniu uległy odsetki ( tak też Sąd Apelacyjny w Katowicach w orz. z dnia 17.02.2003 r., I ACa 846/02, LEX nr 83739). Bieg przedawnienia roszczeń powoda przeciwko pozwanemu rozpoczynał się od dni wskazanych jako terminy płatności należności za poszczególne okresy, wskazanych w fakturach, i kończył się po upływie dwóch lat (art. 112 k.c. w zw. z art. 120 § 1 zd. 1 k.c.).

Pozwany wprawdzie kwestionował pobieranie paliwa gazowego w spornym okresie, ale wbrew ciążącemu na nim obowiązku określonemu w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. nie przejawił żadnej inicjatywy dowodowej w kierunku wykazania zasadności swego zarzutu, wobec czego Sąd nie uwzględnił go, uznając za nieudowodniony.

Wobec powyższego Sąd uwzględnił jedynie następujące należności: z faktury (...) w części dotyczącej okresu od 1.10.2011 r. do 31.05.2012 r., czyli nieprzedawnionego, wysokość wierzytelności została określona w fakturze korygującej (...), długość okresu, w którym roszczenie uległo przedawnieniu obejmuje 1/3 całego okresu, za który wystawiona jest faktura i w takiej proporcji Sąd uznał to roszczenie za nieusprawiedliwione. Wobec powyższego z kwoty faktury opiewającej na 623,11 zł Sąd uwzględnił kwotę 415, 41 zł. Sąd w całości uwzględnił kwotę 3711,32 zł z faktury (...) oraz 208,45 zł z faktury (...). W zakresie żądania zasądzenia odsetek Sąd nie uwzględnił kwoty wynikającej z noty NO/851/0003675121/2012, albowiem powód nie udowodnił istnienia wierzytelności, od których naliczył odsetki wskazane w nocie, w szczególności nie dołączył faktur obejmujących te wierzytelności. Sąd uwzględnił kwoty odsetek za opóźnienie od kwot wynikających z faktur (...) w wysokościach odpowiednio 54,85 zł i 3,12 zł. Powyższe kwoty składają się na sumę zasądzoną w punkcie II wyroku.

Pozwany składając zarzut przedawnienia mógł więc uchylić się od zaspokojenia roszczeń powoda w części, która uległa przedawnieniu, stosownie do art. 117 § 2 k.c.

W niniejszej sprawie strony łączyła pisemna umowa, mocą której powód zobowiązany był do dostawy surowca, a pozwany do zapłaty ustaloną w taryfie cenę za paliwo gazowe, stawkę opłaty abonamentowej oraz stawki opłat za usługę przesyłową. Zgodnie z obowiązującą w tym czasie Taryfową pozwany został zakwalifikowany do grupy taryfowej W-3, dla której pobór roczny wynosił 1200-8000 m3 surowca. Zakwalifikowanie powoda do tej grupy wynikało z sumy nominalnych mocy godzinowych zainstalowanych urządzeń, z uwzględnieniem charakterystyki odbioru. W oparciu o przepisy Prawa energetycznego w (...) S.A. w latach 2007 – 2012 obowiązywały kolejno taryfy w zakresie dostarczania paliw gazowych nr (...), (...), (...) i (...), które w sposób precyzyjny określały wysokość opłat za zużycie paliwa gazowego. Na ich podstawie powód wystawiał faktury, do których zapłaty zobowiązany był pozwany. W ocenie Sądu powód udowodnił swoje roszczenie, na dowód czego załączył wystawione przez siebie faktury. Faktury te nie budzą wątpliwości Sądu, w szczególności jeśli chodzi o zastosowana grupę taryfową, przyjęcie konkretnych stawek, jak i innych opłat, które wynikają ze wskazanych taryf.

Zasadne było również żądanie zasądzenia od pozwanego odsetek za opóźnienie
w zapłacie tej należności od dnia wytoczenia powództwa tj. od 1 października 2013 r. Stosownie do art. 481 § 1 i 2 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek ustawowych za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Orzekając o kosztach procesu Sąd zastosował zasadę finansowej odpowiedzialności za wynik sprawy ze stosunkowym rozdzieleniem kosztów procesu na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c., albowiem żadna ze stron nie utrzymała się w całości ze swoimi żądaniami. Powód wygrał proces jedynie w 31%. Poniósł koszty w wysokości 3124 zł, na które składają się opłata sądowa od pozwu 707 zł, oplata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i koszty zastępstwa prawnego 2400 zł. Ponieważ pozwany nie poniósł kosztów celowej obrony swoich praw, wysokość kosztów procesu należnych powodowi wynosi 31% kosztów poniesionych do celowego dochodzenia praw, czyli kwota 968,44 zł.

SSR Paweł Szymański

Zarządzenie: odpisy wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda oraz pozwanemu z pouczeniem o apelacji.