Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSA Grzegorz Chojnowski
Sędziowie:	SA Piotr Brodniak (spr.) SO del. do SA Małgorzata Jankowska
Protokolant:	sekr. sądowy Karolina Pajewska

przy udziale prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Janiny Rzepińskiej

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2015 r. sprawy

1)  H. H.

2)  P. H.

3)  M. M.

oskarżonych z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i innych

na skutek apelacji, wniesionych przez prokuratora i obrońców wszystkich oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie

z dnia 30 grudnia 2014 r., sygn. akt II K 116/11

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- wskazuje, iż wartość szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym H. H. w punkcie 1 części dyspozytywnej wyroku wynosi 821.742,27 złotych, a wartość szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym M. M. w punkcie 3 części dyspozytywnej wyroku wynosi 989.041,77 złotych,

- kwotę obowiązku naprawienia szkody orzeczonego solidarnie wobec H. H. i M. M. w punkcie 6 tiret pierwszy części dyspozytywnej wyroku określa na 755.087,27 złotych, zaś kwotę obowiązku naprawienia szkody orzeczonego wobec H. H. w punkcie 6 tiret czwarty określa na 20.430 złotych,

- w opisie przestępstwa określonego w punkcie 2 części dyspozytywnej wyroku (przestępstwo przypisane P. H.) wskazane w tirecie osiemnastym tego opisu imię i nazwisko „S. G.” zastępuje imieniem i nazwiskiem „B. G.”,

II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa po ¼ części wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym, ¼ częścią tych wydatków obciąża Skarb Państwa, a ponadto wymierza oskarżonym za postępowanie odwoławcze opłaty w kwotach:

- H. H. i M. M. - po 2100 (dwa tysiące sto) złotych,

- P. H. – 900 (dziewięćset) złotych i do tej kwoty podwyższa należną od niego opłatę za postępowanie przed Sądem pierwszej instancji.

Małgorzata Jankowska Grzegorz Chojnowski Piotr Brodniak

Sygn. akt II AKa 128/15

UZASADNIENIE

H. H. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od stycznia 2006 roku do marca 2007 roku w S. woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem wspólnie i w porozumieniu z M. M., J. S. (1) i S. K. (1) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej prowadząc działalność gospodarczą „(...)” wystawiał stwierdzające nieprawdę dokumenty WZ, które stanowiły podstawę wprowadzenia do systemu księgowego (...) spółka z o.o. fikcyjnych dostaw drewna, przez co wprowadził pracowników spółki w błąd co do faktycznych ilości dostarczanego i sprzedawanego przez niego drewna i doprowadził (...) spółka z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1. 075. 766,21 zł

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

II. w okresie od stycznia 2006 roku do marca 2007 roku w Z. i S. woj. (...), działając w celu użycia za autentyczne - udokumentowania pochodzenia i ilości drewna jakie miało być sprzedawane spółce z o.o. (...), poprzez zawyżenie danych dotyczących ilości kupionego drewna i zapłaconej kwoty przerobił faktury VAT RR

- Nr (...) z dnia 18.01.2006 r., Nr (...) z dnia 10.05.2006 r. wystawione przez A. G.

- Nr (...) z dnia 01.12.2006 r., Nr (...) z dnia 15.03.2007 r. wystawione przez A. F.

- Nr (...) z dnia 20.04.2006 r., Nr (...) z dnia 17.05.2006 r., NR (...) z dnia 22.06.2006 r., NR (...) z dnia 08.08.2006 r. wystawione przez A. P.

- Nr (...) z dnia 07.08.2006 r. wystawiona przez A. L.

- Nr (...) z dnia 11.01.2006 r.

- Nr (...) z dnia 31.03.2006 r., NR (...) z dnia 19.05.2006 r., NR (...) z dnia 21.07.2006 r., NR (...) z dnia 10.10.2006 r. wystawione przez A. W.

- Nr (...) z dnia 02.12.2006 r. wystawiona przez B. K.

- Nr (...) z dnia 13.02.2006 r. wystawiona przez B. O.

- Nr (...) z dnia 15.01.2007 r., NR (...) z dnia 20.12.2006 r. wystawione przez E. K.

- Nr (...) z dnia 17.02.2006 r., NR (...) z dnia 07.07.2006 r., NR (...) z dnia 16.01.2007 r. wystawione przez F. F.

- Nr (...) z dnia 13.11.2006 r. wystawiona przez F. S.

- Nr (...) z dnia 21.06.2006 r. wystawiona przez G. M.

- Nr (...) z dnia 17.07.2006 r. wystawiona przez G. P.

- Nr (...) z dnia 12.04.2006 r., NR (...) z dnia 25.08.2006 r. wystawiona przez H. K.

- Nr (...) z dnia 06.03.2006 r. wystawiona przez J. R.

- Nr (...) z dnia 24.01.2006 r., NR (...) z dnia 09.05.2006 r., NR (...) z dnia 27.11.2006 r. wystawione przez J. G. (1)

- Nr (...) z dnia 10.01.2006 r., NR (...) z dnia 03.03.2006 r. wystawione przez J. T. (3)

- Nr (...) z dnia 21.02.2006 r. wystawiona przez J. T. (1)

- Nr (...) z dnia 11.04.2006 r., NR (...) z dnia 06.10.2006 r., NR (...) z dnia 20.11.2006 r. wystawione przez J. O.

- Nr (...) z dnia 07.12.2006 r., NR (...) z dnia 22.12.2006 r. wystawione przez J. W. (1)

- Nr (...) z dnia 03.04.2006 r., NR (...) z dnia 14.11.2006 r. wystawione przez J. B. (1)

- Nr (...) z dnia 23.01.2006 r., NR (...) z dnia 05.05.2006 r., NR (...) z dnia 10.07.2006 r. wystawione przez J. B. (2)

- Nr (...) z dnia 07.03.2006 r., NR (...) z dnia 09.06.2006 r., NR (...) z dnia 13.07.2006 r. wystawione przez J. P.

- Nr (...) z dnia 21.11.2006 r., NR (...) z dnia 11.01.2007 r. wystawione przez J. G. (2)

- Nr (...) z dnia 01.03.2006 r., NR (...) z dnia 31.05.2006 r., NR (...) z dnia 19.07.2006 r., NR (...) z dnia 23.01.2007 r. wystawione przez K. J.

- Nr (...) z dnia 20.03.2006 r., NR (...) z dnia 06.09.2006 r. wystawione przez K. W.

- Nr (...) z dnia 13.12.2006 r., NR (...) z dnia 04.12.2006 r., NR (...) z dnia 21.06.2006 r. wystawione przez K. T.

- Nr (...) z dnia 13.05.2006 r., NR (...) z dnia 15.02.2006 r., NR (...) z dnia 10.04.2006 r., NR (...) z dnia 21.08.2006 r. wystawione przez K. P. (1)

- Nr (...) z dnia 04.08.2006 r. wystawiona przez L. K.

- Nr (...) z dnia 19.06.2006 r. wystawiona przez M. G. (1)

- Nr (...) z dnia 22.11.2006 r., NR (...) z dnia 01.04.2006 r., NR (...) z dnia 04.04.2006 r., NR (...) z dnia 05.06.2006 r, NR (...) z dnia 20.07.2006 r. wystawione na M. G. (2)

- Nr (...) z dnia 22.03.2006 r., NR (...) z dnia 13.06.2006 r. wystawione przez M. R.

- Nr (...) z dnia 14.04.2006 r., NR (...) z dnia 16.11.2006 r. wystawione przez M. J. (1)

- Nr (...) z dnia 09.01.2006 r. wystawiona przez M. C.

- Nr (...) z dnia 17.03.2006 r., NR (...) z dnia 08.06.2006 r., NR (...) z dnia 05.01.2007 r. wystawione przez R. C.

- Nr (...) z dnia 18.10.2006 r. wystawiona przez R. T. (1)

- Nr (...) z dnia 03.01.2006 r., NR (...) z dnia 27.03.2006 r., NR (...) z dnia 05.05.2006 r., NR (...) z dnia 05.07.2006 r., NR (...) z dnia 02.10.2006r., NR (...) z dnia 09.11.2006 r. wystawione przez R. T. (2)

- Nr (...) z dnia 04.12.2006 r., NR (...) z dnia 27.12.2006 r., NR (...) z dnia 12.01.2007 r. wystawione przez S. C.

- Nr (...) z dnia 07.12.2006 r. wystawiona przez S. K. (2)

- Nr (...) z dnia 12.06.2006 r. wystawiona przez S. O.

- Nr (...) z dnia 28.12.2006 r., NR (...) z dnia 29.01.2007 r., NR (...) z dnia 11.12.2006 r. wystawiona przez W. F.

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

P. H. został oskarżony o to, że:

III. w okresie od stycznia 2006 roku do marca 2007 roku w S. woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem wspólnie i w porozumieniu z M. M. oraz J. S. (1) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej prowadząc działalność gospodarczą „(...)” wystawiał stwierdzające nieprawdę dokumenty WZ, które stanowiły podstawę wprowadzenia do systemu księgowego (...) spółka z o.o. fikcyjnych dostaw drewna, przez co wprowadził pracowników spółki w błąd co do faktycznych ilości dostarczonego i sprzedanego przez niego drewna i doprowadził (...) spółka z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 255561,87 zł

tj. o czyn z art. 286 § 1kk w zw. z art. 294 § 1kk w zw. z art. 12 kk

IV. w okresie od stycznia 2006 roku do marca 2007 roku w L. i S. woj. (...), działając w celu użycia za autentyczne -udokumentowania pochodzenia i ilości drewna jakie miało być sprzedawane spółce z o.o. (...), poprzez zawyżenie danych dotyczących ilości kupionego drewna i zapłaconej kwoty przerobił faktury VAT RR

- NR (...) z dnia 19.02.2007 r. wystawioną przez E. L.

- NR (...) z dnia 13.09.2006 r. wystawioną przez F. K.

- NR (...) z dnia 02.10.2006 r. wystawioną przez G. R.

- NR (...) z dnia 16.04.2006 r. wystawioną przez H. S.

- NR (...) z dnia 09.03.2007 r., (...) z dnia 03.01.2007 r., NR (...) z dnia 17.02.2006 r. wystawione przez J. T. (2)

- NR (...) z dnia 03.10.2006 r. wystawioną przez J. S. (2)

- NR (...) z dnia 29.11.2006 r. wystawioną przez J. J.

- NR (...) z dnia 07.05.2006 r. wystawioną przez K. M.

- NR (...) z dnia 08.01.2007 r. wystawioną przez L. K.

- NR (...) z dnia 22.09.2006 r. wystawioną przez M. J. (2)

- NR (...) z dnia 07.02.2006 r. wystawioną przez M. B.

- NR (...) z dnia 15.01.2007 r. wystawioną przez M. T.

- NR (...) z dnia 14.02.2006 r. wystawioną przez M. G. (3)

- NR (...) z dnia 17.11.2006 r. wystawioną przez P. R.

- NR (...) z dnia 10.02.2007 r. wystawioną przez R. J.

- NR (...) z dnia 30.05.2006 r. wystawioną przez R. T. (1)

- NR (...) z dnia 28.04.2006 r. wystawioną przez R. P.

- NR (...) z dnia 12.05.2006 r. wystawioną przez S. G.

- NR (...) z dnia 06.08.2006 r. wystawioną przez W. J.

- NR (...) z dnia 14.06.2006 r. wystawioną przez Z. L.

- NR (...) z dnia 05.05.2006 r. wystawioną przez Z. J.

- NR (...) z dnia 12.04.2006 r. wystawioną przez Z. B.

- NR (...) z dnia 21.09.2006 r. wystawioną przez S. L.

- NR (...) z dnia 18.09.2006 r. wystawioną przez P. K.

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

M. M. został oskarżony o to, że:

V. w okresie od stycznia 2006 roku do marca 2007 roku w S. woj. (...), będąc pracownikiem (...) spółka z o.o. odpowiedzialnym za przyjęcie drewna, działając wspólnie i w porozumieniu z J. S. (1), H. H. oraz P. H., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadził pracowników księgowości spółki w błąd co do faktycznych ilości drewna kupionego od P. H. oraz H. H. w ten sposób, że przyjmował od wymienionych stwierdzające nieprawdę dokumenty WZ, które były następnie przekazywane J. S. (1), na podstawie których to dokumentów wprowadziła ona do systemu księgowego spółki (...) fikcyjne dostawy drewna, przez co doprowadził (...) spółka z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1.331.328,08 zł (jeden milion trzysta trzydzieści jeden tysięcy trzysta dwadzieścia osiem złotych i osiem groszy)

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. z art. 12 kk.

Sąd Okręgowy w Koszalinie, wyrokiem z dnia 30 grudnia 2014 r., wydanym w sprawie II K 116/11, w zakresie czynów opisanych w punkcie I i II, uznał H. H. za winnego tego, że okresie od stycznia 2006 roku do marca 2007 roku w S., Z. i innych miejscowościach, działając z góry powziętym zamiarem wspólnie i w porozumieniu z M. M., J. S. (1) i S. K. (1) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej prowadząc działalność gospodarczą „(...)” wystawiał stwierdzające nieprawdę dokumenty WZ, które stanowiły podstawę wprowadzenia do systemu księgowego Spółki (...) Spółka z o.o. fikcyjnych dostaw drewna, przez co wprowadził pracowników tej spółki w błąd co do faktycznych ilości dostarczanego i sprzedawanego przez niego drewna i doprowadził Spółkę (...) Spółka z o.o. w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 823. 444, 77 zł, przy czym jako osoba upoważniona do wystawienia dokumentu w celu udokumentowania pochodzenia i ilości drewna jakie miało być sprzedawane tej spółce, poprzez zawyżenie danych dotyczących ilości zakupionego drewna i zapłaconej kwoty poświadczył nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w fakturach VAT RR:

- Nr (...) z dnia 01.12.2006 roku, Nr (...) z dnia 15.03.2007 roku wystawionych na rzecz A. F.,

- Nr (...) z dnia 20.04.2006 roku, Nr (...) z dnia 17.05.2006 roku, Nr (...) z dnia 22.06.2006 roku, Nr (...) z dnia 08.08.2006 roku wystawionych na rzecz A. P.,

- Nr (...) z dnia 07.08.2006 roku wystawionej na rzecz A. L.,

- Nr (...) z dnia 11.01.2006 roku, Nr (...) z dnia 31.03.2006 roku, Nr (...) z dnia 19.05.2006 roku, Nr (...) z dnia 21.07.2006 roku, Nr (...) z dnia 10.10.2006 roku wystawionych na rzecz A. W.,

- Nr (...) z dnia 02.12.2006 roku wystawionej na rzecz B. K.,

- Nr (...) z dnia 13.02.2006 roku wystawionej na rzecz B. O.,

- Nr (...) z dnia 15.01.2007 roku, Nr (...) z dnia 20.12.2006 roku wystawionych na rzecz E. K.,

- Nr (...) z dnia 17.02.2006 roku, Nr (...) z dnia 07.07.2006 roku, Nr (...) z dnia 16.01.2007 r. wystawionych na rzecz F. F.,

- Nr (...) z dnia 13.11.2006 roku wystawionej na rzecz F. S.,

- Nr (...) z dnia 17.07.2006 roku wystawionej na rzecz G. P.,

- Nr (...) z dnia 12.04.2006 roku, Nr (...) z dnia 25.08.2006 roku wystawionych na rzecz H. K.,

- Nr (...) z dnia 24.01.2006 roku, Nr (...) z dnia 09.05.2006 roku, Nr (...) z dnia 27.11.2006 roku wystawionych na rzecz J. G. (1)

- Nr (...) z dnia 10.01.2006 roku, Nr (...) z dnia 03.03.2006 roku wystawionych na rzecz J. T. (3),

- Nr (...) z dnia 21.02.2006 roku wystawionej na rzecz J. T. (1),

- Nr (...) z dnia 11.04.2006 roku, Nr (...) z dnia 06.10.2006 roku, Nr (...) z dnia 20.11.2006 r. wystawionych na rzecz J. O.,

- Nr (...) z dnia 07.12.2006 roku, Nr (...) z dnia 22.12.2006 roku wystawionych na rzecz J. W. (1),

- Nr (...) z dnia 03.04.2006 roku, Nr (...) z dnia 14.11.2006 roku wystawionych na rzecz J. B. (1),

- Nr (...) z dnia 23.01.2006 roku, Nr (...) z dnia 05.05.2006 roku, Nr (...) z dnia 10.07.2006 roku wystawionych na rzecz J. B. (2),

- Nr (...) z dnia 07.03.2006 roku, NR (...) z dnia 09.06.2006 roku, Nr (...) z dnia 13.07.2006 r. wystawionych na rzecz J. P.,

- Nr (...) z dnia 21.11.2006 roku, Nr (...) z dnia 11.01.2007 roku wystawionych na rzecz J. G. (2),

- Nr (...) z dnia 01.03.2006 roku, Nr (...) z dnia 31.05.2006 roku, Nr (...) z dnia 19.07.2006 roku, Nr (...) z dnia 23.01.2007 roku wystawionych na rzecz K. J.,

- Nr (...) z dnia 20.03.2006 roku, Nr (...) z dnia 06.09.2006 roku wystawionych na rzecz K. W.,

- Nr (...) z dnia 13.12.2006 roku, Nr (...) z dnia 04.12.2006 roku, Nr (...) z dnia 21.06.2006 roku wystawionych na rzecz K. T.,

- Nr (...) z dnia 13.05.2006 roku, Nr (...) z dnia 15.02.2006 roku, Nr (...) z dnia 10.04.2006 roku, Nr (...) z dnia 21.08.2006 roku, wystawionych na rzecz K. P. (1),

- Nr (...) z dnia 04.08.2006 roku wystawionej na rzecz L. K.,

- Nr (...) z dnia 19.06.2006 roku wystawionej na rzecz M. G. (1),

- Nr (...) z dnia 22.11.2006 roku, Nr (...) z dnia 01.04.2006 r., Nr (...) z dnia 04.04.2006 roku, Nr (...) z dnia 05.06.2006 roku, Nr (...) z dnia 20.07.2006 roku wystawionych na rzecz M. G. (2),

- Nr (...) z dnia 22.03.2006 roku, Nr (...) z dnia 13.06.2006 roku wystawionych na rzecz M. R.,

- Nr (...) z dnia 14.04.2006 roku, Nr (...) z dnia 16.11.2006 roku wystawionych na rzecz M. J. (1),

- Nr (...) z dnia 09.01.2006 r. wystawionej na rzecz M. C.,

- Nr (...) z dnia 17.03.2006 roku, Nr (...) z dnia 08.06.2006 roku, Nr (...) z dnia 05.01.2007 roku wystawionej na rzecz R. C.,

-Nr (...) z dnia 18.10.2006 roku wystawionej na rzecz R. T. (1),

- Nr (...) z dnia 03.01.2006 roku, Nr (...) z dnia 27.03.2006 roku, Nr (...) z dnia 05.05.2006 roku, Nr (...) z dnia 05.07.2006 roku, Nr (...) z dnia 02.10.2006 roku, Nr (...) z dnia 09.11.2006 roku wystawionych na rzecz R. T. (2),

- Nr (...) z dnia 04.12.2006 roku, Nr (...) z dnia 27.12.2006 roku, Nr (...) z dnia 12.01.2007 roku wystawionych na rzecz S. C.,

- Nr (...) z dnia 07.12.2006 roku wystawionej na rzecz S. K. (2),

- Nr (...) z dnia 12.06.2006 roku wystawionej na rzecz S. O.,

- Nr (...) z dnia 28.12.2006 roku, Nr (...) z dnia 29.01.2007 roku, Nr (...) z dnia 11.12.2006 roku wystawionych na rzecz W. F.,

to jest popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 271 § 1 kk w zw. art. 12 kk przy zast. art.11 § 2 kk i za przestępstwo to, na podstawie art. 294 § 1 kk przy zast. art. 11 § 3 kk, wymierzył H. H. karę 2 pozbawienia wolności.

W zakresie czynów opisanych w punktach III i IV Sąd Okręgowy uznał P. H. za winnego tego, że w okresie od stycznia 2006 roku do marca 2007 roku w S., Leśnie i innych miejscowościach, działając z góry powziętym zamiarem wspólnie i w porozumieniu z M. M. oraz J. S. (1) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej prowadząc działalność gospodarczą „(...)” wystawiał stwierdzające nieprawdę dokumenty WZ, które stanowiły podstawę wprowadzenia do systemu księgowego Spółki (...) Spółka z o.o., fikcyjnych dostaw drewna, przez co wprowadził pracowników tej spółki w błąd co do faktycznych ilości dostarczonego i sprzedanego przez niego drewna i doprowadził Spółkę (...) Spółka z o.o. w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 204. 754, 50 złotych, przy czym jako osoba upoważniona do wystawienia dokumentu w celu udokumentowania pochodzenia i ilości drewna jakie miało być sprzedawane tej spółce, poprzez zawyżenie danych dotyczących ilości zakupionego drewna i zapłaconej kwoty poświadczył nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w fakturach VAT RR:

- Nr (...) z dnia 19.02.2007 roku wystawionej na rzecz E. L.,

- Nr (...) z dnia 13.09.2006 roku wystawionej na rzecz F. K.,

- Nr (...) z dnia 02.10.2006 roku wystawionej na rzecz G. R.,

- Nr (...) z dnia 16.04.2006 roku wystawionej na rzecz H. S.,

- Nr (...) z dnia 09.03.2007 roku, Nr (...) z dnia 03.01.2007 roku, Nr (...) z dnia 17.02.2006 roku wystawionych na rzecz J. T. (2),

- Nr (...) z dnia 03.10.2006 roku wystawionej na rzecz J. S. (2),

- Nr (...) z dnia 29.11.2006 roku wystawionej na rzecz J. J.,

- Nr (...) z dnia 07.05.2006 roku wystawionej na rzecz K. M.,

- Nr (...) z dnia 08.01.2007 roku wystawionej na rzecz L. K.,

- Nr (...) z dnia 22.09.2006 roku wystawionej na rzecz M. J. (2),

- Nr (...) z dnia 07.02.2006 roku wystawionej na rzecz M. B.,

- Nr (...) z dnia 15.01.2007 roku wystawionej na rzecz M. T.,

- Nr (...) z dnia 14.02.2006 roku wystawionej na rzecz M. G. (3),

- Nr (...) z dnia 17.11.2006 roku wystawionej na rzecz P. R.,

- Nr (...) z dnia 10.02.2007 roku wystawionej na rzecz R. J.,

- Nr (...) z dnia 30.05.2006 roku wystawionej na rzecz R. T. (1),

- Nr (...) z dnia 28.04.2006 roku wystawionej na rzecz R. P.,

- Nr (...) z dnia 12.05.2006 roku wystawionej na rzecz S. G.,

- Nr (...) z dnia 06.08.2006 roku wystawionej na rzecz W. J.,

- Nr (...) z dnia 14.06.2006 roku wystawionej na rzecz Z. L.,

- Nr (...) z dnia 05.05.2006 roku wystawionej na rzecz Z. J.,

- Nr (...) z dnia 12.04.2006 roku wystawionej na rzecz Z. B.,

- Nr (...) z dnia 21.09.2006 roku wystawionej na rzecz S. L.,

- Nr (...) z dnia 18.09.2006 roku wystawionej na rzecz P. K.,

to jest popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 271 § 1 kk w zw. art. 12 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i za przestępstwo to, na podstawie art. 294 § 1 kk przy zast. art. 11 § 3 kk, wymierzył P. H. karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

W zakresie czynu opisanego w punkcie V, Sąd Okręgowy uznał M. M. za winnego tego, że w okresie od stycznia 2006 roku do marca 2007 roku w S. woj. (...), będąc pracownikiem Spółki (...) spółka z o.o. odpowiedzialnym za przyjęcie drewna, działając wspólnie i w porozumieniu z J. S. (1), H. H. oraz P. H., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadził pracowników księgowości spółki w błąd, co do faktycznych ilości drewna zakupionego od P. H. oraz H. H. w ten sposób, że przyjmował od wymienionych stwierdzające nieprawdę dokumenty WZ i przekazywał je J. S. (1), na podstawie których to dokumentów wprowadziła ona do systemu księgowego spółki fikcyjne dostawy drewna, przez co doprowadził Spółkę (...) spółka z o.o. w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 990. 774, 27 złotych, to jest popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. z art. 12 kk i za przestępstwo to, na podstawie art. 294 § 1 kk, wymierzył M. M. karę 2 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk, Sąd Okręgowy warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności na okres próby 5 lat w stosunku do H. H. i M. M. oraz na okres próby 4 lat w stosunku do P. H..

Na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 kk, Sąd Okręgowy wymierzył H. H. 300 stawek dziennych grzywny, przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 30 złotych, P. H. 100 stawek dziennych grzywny, przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 30 złotych, a M. M. 300 stawek dziennych grzywny, przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 30 złotych.

Na podstawie art. 46 § 1 kk, Sąd Okręgowy orzekł wobec oskarżonych środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przez uiszczenie na rzecz Spółki (...) Spółka z o.o. w S. :

- H. H. i M. M. solidarnie kwoty 756. 819,77 złotych z tym, że odpowiadają wspólnie z J. S. (1), obciążoną tym obowiązkiem w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 22 maja 2012 r. (sygn. akt II K 34/12), przy czym wykonanie tego obowiązku przez jednego ze zobowiązanych zwalnia pozostałych,

- P. H. i M. M. solidarnie kwoty 204. 754, 50 złotych z tym, że odpowiadają wspólnie z J. S. (1), obciążoną tym obowiązkiem w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 22 maja 2012 r. (sygn. akt II K 34/12), przy czym wykonanie tego obowiązku przez jednego ze zobowiązanych zwalnia pozostałych,

- H. H. kwoty 2.025 złotych, z tym, że odpowiada wspólnie z S. K. (1), obciążonym tym obowiązkiem w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 22 maja 2012 r. (sygn. akt II K 34/12), przy czym wykonanie tego obowiązku przez jednego ze zobowiązanych zwalnia pozostałych,

- H. H. kwoty 20. 400 złotych.

Na podstawie art. 41 § 1kk oraz art. 43 § 1 i 2 kk, Sąd Okręgowy orzekł wobec M. M. środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z odpowiedzialnością materialną na okres 3 lat.

Nadto, Sąd Okręgowy zaliczył na poczet kar grzywny okresy zatrzymań oskarżonych, a także rozstrzygnął o kosztach sądowych.

Postanowieniem z dnia 6 maja 2015 r., Sąd Okręgowy sprostował występującą w wyroku oczywistą omyłkę pisarską, w ten sposób, że w punkcie I tego wyroku (str.8), w rozstrzygnięciu podjętym wobec H. H., przed słowami „pozbawienia wolności” wpisał słowo „lat”.

Apelację od wyroku wnieśli obrońcy M. M., H. H. i P. H., a także prokurator.

Obrońca M. M., adwokat M. W. zarzucił wyrokowi:

1/ obrazę art.6 ust.1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, polegającą na uznaniu za wiarygodne jedynie wyjaśnień oskarżonych H. H. i P. H. złożonych w początkowym stadium postępowania przygotowawczego, w których to wyjaśnieniach przyznali się do popełnienia przestępstwa i wskazali oskarżonego M. M. jako współsprawcę w sytuacji, gdy wyjaśnienia te zostały złożone pod nieobecność obrońcy, bez wyraźnego i jednoznacznego oświadczenia się, iż podejrzani nie chcą skorzystać z pomocy obrońcy, a następnie wyjaśnienia te stały się podstawą skazania oskarżonych, w tym M. M.;

2/ obrazę art. 424 § 1 pkt 1 kpk, poprzez nie wskazanie w uzasadnieniu wyroku dowodów, w oparciu o które Sąd nie uznał za wiarygodne zeznania świadków wskazanych przez oskarżonych H. H. i P. H. na etapie postępowania sądowego, a którzy to świadkowie potwierdzili fakt sprzedaży drewna oskarżonym H. H. i P. H., bez sporządzania na tę okoliczność stosownych dokumentów co z kolei może potwierdzać, iż ilość dostarczonego drewna do pokrzywdzonego odpowiada ilości wynikającej z dokumentów będących w posiadaniu pokrzywdzonego;

3/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia i mający istotny wpływ na jego treść polegający na uznaniu, iż oskarżony M. M. dopuścił się przestępstwa opisanego w pkt 3 wyroku, ustalając winę oskarżonego w oparciu o początkowe wyjaśnienia oskarżonych H. H. i P. H., zeznania J. S. (1), S. K. (1) oraz rolników sprzedających drewno H. H. i P. H., gdy tymczasem prawidłowa ocena zebranego materiału dowodowego, a w szczególności sposobu dokumentowania i przesłuchiwania świadków- rolników sprzedających drewno, a polegającego na nie pouczeniu tychże świadków o prawie wynikającym z art. 183 kpk, w zakresie nie udzielenia odpowiedzi co do ilości i wartości sprzedawanego drewna, przesłuchania H. H. i P. H. wbrew zasadom określonym w art. 6 ust.1 EKPC, nie uwzględnienie sprzeczności w zeznaniach J. S. (1) w szczególności co do podstawy uznania za wiarygodne dokumentów Pz i Wz obrazujących fikcyjne dostawy, zmiany wyjaśnień co do możliwości wskazania fikcyjnych dokumentów, czasu otrzymania pierwszej transzy pieniędzy za fikcyjne dostawy i nie uwzględnienia sprzeczności w zeznaniach S. K. (1), w szczególności z ustaleniem Sądu, iż J. S. (1) była niezbędnym ogniwem koniecznym do dokumentacyjnego potwierdzania dostaw w sytuacji, gdy z zeznań tego świadka wynika, iż działał on sam bez udziału innych pracowników zatrudnionych u pokrzywdzonego winna prowadzić do wniosku, iż brak jest dowodów przemawiających za uznaniem winy oskarżonego;

4/ obrazę art. 167 kpk polegająca na nie przeprowadzeniu z urzędu dowodu z akt postępowania V Ds. 23/11 Prokuratury Okręgowej w Koszalinie i przyjęcie przez Sąd, iż w tym zakresie nie będzie weryfikował materiału dowodowego w sytuacji, gdy jednocześnie Sąd wskazał i to wielokrotnie na zeznania J. S. (1), jako na dowód przemawiający za winą oskarżonego M. M. w sytuacji, gdy wynik postępowania w sprawie V Ds. 23/11 przeczy w dużej części wiarygodności zeznań tego świadka, a nadto nie przeprowadzenie z urzędu dowodu mającego na celu sprawdzenie, po jakim czasie od zaksięgowania dokumentów u pokrzywdzonego były wypłacane za dostawy pieniądze dostawcom, co umożliwiłoby zweryfikowanie wyjaśnień oskarżonego P. H. i zeznań J. S. (1), iż w styczniu 2006 r. P. H. porozumiał się z M. M. co do wprowadzenia fikcyjnych dostaw i by w tym samym miesiącu J. S. (1) otrzymała pieniądze od M. M., za zaksięgowanie fikcyjnej dostawy;

5/ obrazę art. 167 kpk w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 kpk poprzez wskazanie w uzasadnieniu wyroku jako dowodów przemawiających za winą oskarżonego M. M., gromadzenie przez M. M. „nadwyżek" drewna celem posłużenia się nimi przy wykazywaniu fikcyjnych dostaw oraz uznanie za niewiarygodne wyników inwentaryzacji i w tym zakresie nie danie wiary zeznaniom M. P. bez przeprowadzenia z urzędu dowodów w postaci powołania biegłego na okoliczność sprawdzenia księgowego wyników inwentaryzacji za okres objęty zarzutem, zbadania dokumentów dotyczących ilości dostaw drewna pochodzących z Nadleśnictw Państwowych i proporcji tychże dostaw w stosunku do dostawców indywidualnych w sytuacji, gdy Sąd przyjął jako dowód w sprawie, celowe tworzenie nadwyżek w dostawie drewna przez M. M., a pochodzącego od prywatnych dostawców, co miało służyć ukryciu fikcyjnych dostaw, a nadto przyjęcie przez Sąd, iż nie może stanowić dowodu w sprawie przemawiającego na korzyść oskarżonego M. M., wynik poszczególnych inwentaryzacji w okresie objętym zarzutem;

Podnosząc te zarzuty, obrońca M. M., adwokat M. W., wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego M. M. od zarzucanych jemu czynów, ewentualnie o uchylenie wydanego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Ustanowiony w postępowaniu odwoławczym drugi obrońca M. M., adwokat G. W., w piśmie z dnia 1 października 2015 r. uzupełnił i rozwinął stanowisko zaprezentowane w apelacji adwokata M. W..

Obrońca H. H. zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że wielkość zawyżeń ilości drewna na fakturach Vat RR stanowi o ilości drewna, którego H. H. nie dostarczył do (...) Spółka z o.o., a tym samym wyłudził kwotę odpowiadającej jego wartości, powiększonej o koszt transportu, podczas gdy wnikliwa i rzetelna ocena dowodów zgromadzonych w przedmiotowej sprawie ustalenie takie wyklucza.

Formułując ten zarzut, obrońca H. H. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Obrońca P. H. zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia:

- polegający na zastosowaniu przez Sąd nieprawidłowej metodyki wyliczenia szkody, która nie uwzględnia między innymi rzeczywistego stanu drewna w pokrzywdzonej spółce, braku dokumentacji księgowej spółki oraz licznych uchybień w jej organizacji i funkcjonowaniu przy odbiorze drewna, nie wykazuje związku wyliczonej szkody z rzekomo fikcyjnymi transakcjami, co doprowadziło do błędnego ustalenia, iż oskarżony P. H. wyrządził szkodę tej spółce w kwocie 204.754,50 zł.,

- polegający na dowolnym uznaniu, iż przy przyjętej metodyce obliczania szkody, dla odpowiedzialności karnej oskarżonego bez znaczenia jest ilość drewna zakupionego przez P. H. od innych rolników, podczas gdy okoliczność ta dla właściwego rozstrzygnięcia sprawy ma istotne znaczenie, gdyż wskazuje na pochodzenie i ilość drewna dostarczonego do pokrzywdzonej spółki.

Podnosząc te zarzuty, obrońca P. H. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie P. H. od popełnienia zarzucanych mu czynów.

Prokurator zarzucił wyrokowi:

1. rażącą niewspółmierność kar orzeczonych wobec oskarżonych H. H., M. M. polegającą na orzeczeniu wobec nich kar po 2 lata pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okres 5 lat próby, podczas gdy wysoki stopień społecznej szkodliwości ich czynów, zorganizowany sposób działania, charakter naruszonych dóbr, motywy i pobudki jakimi się kierowali, wysokość wyrządzonej przez nich szkody, a także wzgląd na prewencyjny i wychowawczy cel kary i społeczne jej oddziaływanie, przemawiają za wymierzeniem im kar pozbawienia wolności w wyższym rozmiarze bez dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia ich wykonania,

2. niesłuszne zastosowanie wobec P. H. środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, a tym samym wymierzenie mu kary rażąco niewspółmiernej podczas gdy wzgląd na prewencję szczególną, wychowawczy cel kary przemawia za wymierzeniem mu kary bez dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania

3. mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania tj. art. 413 § 2 pkt 2 kpk poprzez niewskazanie w punkcie 1 orzeczenia czy kara orzeczona wobec H. H. została wymierzona w latach czy też miesiącach.

Podnosząc te zarzuty prokurator wniósł o:

- zmianę zaskarżonego orzeczenia w punkcie 1 i wymierzenie oskarżonemu H. H. za czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kkw zw. z art. 271 § 1 kkw zw. z art. 12 kk przy zast. art. 11 § 2 kk kary 3 lat pozbawienia wolności,

- zmianę zaskarżonego orzeczenia w punkcie 3 i wymierzenie oskarżonemu M. M. za czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk kary 4 lat pozbawienia wolności,

- uchylenie punktu 4 orzeczenia i pozostawienie pozostałych rozstrzygnięć w mocy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

W związku z tym, że do chwili opracowania przedmiotowego uzasadnienia prokurator oraz żaden z obrońców M. M. nie złożyli wniosków o jego sporządzenie, na podstawie art. 423 § 1 i 1a kpk oraz art. 457 § 2 kpk, poniższe rozważania ograniczono wyłącznie do problematyki poruszonej w apelacjach obrońców H. H. i P. H., którzy to złożyli wspomniany wniosek.

Apelacje te okazały się zasadne tylko o tyle, że doprowadziły do korekty występujących w zaskarżonym wyroku błędów natury arytmetycznej oraz mankamentu związanego z niewłaściwym brzmieniem imienia i nazwiska. Natomiast w swych zasadniczych nurtach, obie wywiedzione apelacje jawią się jako oczywiście bezzasadne.

Przed szczegółowym ustosunkowaniem się do twierdzeń przedstawionych w apelacjach obrońców H. H. i P. H., najpierw należy przytoczyć uwagi, które są wspólne dla obu tych skarg. Prezentując je trzeba zaś zauważyć, że autorzy omawianych apelacji, zapewne celowo, bądź marginalizują, bądź wręcz w ogóle pomijają postawę procesową H. H. i P. H. w początkowej fazie postępowania przygotowawczego, a także treść wówczas złożonych przez nich wyjaśnień. W tej sytuacji wypada więc przypomnieć, że H. H. w trakcie czterech kolejnych przesłuchań (k.389-391, k.392-394, k.532, k.580-581), w tym w czasie przesłuchania przeprowadzonego przez prokuratora (k.392-394) oraz Sąd rozstrzygający kwestię zastosowania tymczasowego aresztowania (k.580-581), jak również podczas konfrontacji z M. M. (k.532), przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i opisał mechanizm przestępczego działania. Z kolei P. H., w czasie dwóch pierwszych przesłuchań przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień (k.406-408, k.409-411). Natomiast w trakcie pięciu następnych przesłuchań, P. H. nie tylko przyznał się do dokonania zarzuconych mu przestępstw, ale również, a właściwie przede wszystkim, zrelacjonował ich okoliczności (k.412-415, k.416-419, k.533, k.570-571, k.1731-1733). Zaakcentować także należy, że wśród owych przesłuchań była konfrontacja z M. M. przeprowadzona w obecności jego obrońcy (k.533) oraz przesłuchanie, które tym razem, w obecności obrońcy P. H., odbyło się w dniu 17 czerwca 2008 r., a więc w czasie, gdy kwestia ewentualnego tymczasowego aresztowania P. H. została już dawno i to z pozytywnym dla niego skutkiem, rozstrzygnięta (k.1731-1733). Zwracając uwagę na te uwarunkowania trzeba jednocześnie podkreślić, że wspomniane wyżej wyjaśnienia oskarżonych korespondują z konsekwentnymi na przestrzeni całego postępowania wyjaśnieniami i zeznaniami J. S. (1) (k.557-559, k.626-628, k.728-824, k.3032-3034, k.3224-3226, k.4538-4547, k.4745-4753) oraz S. K. (1) (k.3123-3124, k.3232-3234, k.4547-4553), a także z zeznaniami osób, od których oskarżeni nabywali drewno.

Analizując wyjaśnienia oskarżonych, oczywiście nie sposób nie zauważyć, że w dalszej części postępowania przygotowawczego, jak również w postępowaniu przed Sądem, wymienieni zaprzeczyli swojemu sprawstwu, sugerując jednocześnie, że treść ich wcześniejszych wyjaśnień została wymuszona przez przesłuchujących funkcjonariuszy policji groźbą zastosowania tymczasowego aresztowania. O tym zaś, że tak w rzeczywistości nie było, poza zeznaniami wspomnianych funkcjonariuszy (K. P. (2) k.4667-4668, T. B. k.4667-4668 i J. W. (2) k.4765-4767), przekonują przede wszystkim wyjaśnienia P. H. znajdujące się na karcie 1731-1733, w których to wymieniony, odwołując się do swoich uprzednich wyjaśnień, skorygował jedynie kwotę pieniędzy wyłudzonych wespół z M. M.. Wyjaśnienia, o których mowa P. H. zwerbalizował przecież w dniu 17 czerwca 2008 r., a więc, jak już wspomniano wcześniej, w czasie gdy kwestia ewentualnego tymczasowego aresztowania oskarżonego, była już definitywnie rozstrzygnięta i to w sposób korzystny dla niego (postanowieniem Sądu Rejonowego w Szczecinku z dnia 24 października 2007 r. zastosowano wobec P. H. poręczenie majątkowe oraz zakaz opuszczania kraju połączony z zatrzymaniem paszportu, k.716).

W obliczu zaprezentowanych okoliczności, słusznie więc postąpił Sąd Okręgowy, przyznając walor wiarygodności tym wyjaśnieniom H. H. i P. H., w których przyznali się oni do popełnienia zarzuconych im czynów i opisali przestępczy proceder, w którym uczestniczyli. Inna ocena tych wyjaśnień naruszałaby bowiem w sposób oczywisty i rażący dyspozycję przepisu art. 7 kpk.

Natomiast odnosząc się szczegółowo do argumentów przytoczonych w apelacji obrońcy H. H., w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że bezzasadnie brzmi sformułowana przez niego teza, jakoby Sąd meriti, „(…) a priori, przyjął, że zawyżenie na fakturach Vat RR ilości drewna skupowanego przez oskarżonego od właścicieli lasów było zabiegiem celowym, umożliwiającym H. H. realizację znamion zarzuconego mu czynu, a w szczególności, było konieczne do wprowadzenia pracowników (...) Spółka z o.o. w błąd co do faktycznych ilości dostarczonego i sprzedanego jej drewna (…)”. To, że oskarżony celowo zawyżał w fakturach Vat RR ilość skupowanego drewna nie jest bowiem założeniem apriorycznym, lecz ustaleniem, które posiada swe źródło w wyjaśnieniach samego H. H.. Jednocześnie należy podkreślić, że ów element zawyżania ilości drewna w fakturach, w istocie, nie był konieczny do popełnienia przestępstwa, niemniej jednak był nierozerwalnie związany z procederem, który przestępstwo to urzeczywistnił. Jest przecież oczywistym, że wspomniana okoliczność była ukierunkowana wyłącznie na to, by w dokumentacji księgowej oskarżonego bilansować wykazywane w tejże dokumentacji, a nie mające miejsca w rzeczywistości, dostawy drewna do spółki (...). O takim, to jest oczywistym charakterze tej konstatacji, przekonują zaś te wyjaśnienia H. H., które Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne. Co więcej, również sam apelujący przyznaje, że sporządzone przez oskarżonego faktury Vat RR stanowiły dokumentację „(…) dla celów podatkowych i mając na uwadze ten cel, oskarżony dbać musiał jedynie o to, by ilość drewna sprzedanego firmie (...) nie była mniejsza od łącznej ilości drewna wykazanego w fakturach Vat RR, a więc w dokumentach jego zakupu”. Formułując tę tezę, skarżący wprawdzie dodaje, że to jedynie „niechlujny” sposób dokumentowania zakupów drewna przez oskarżonego spowodował rozbieżności pomiędzy jego faktyczną a dokumentarną ilością, tyle tylko, że tego rodzaju uwaga, nijak się ma do wyjaśnień samego H. H.. Dla porządku dodać też trzeba, że autor cytowanej tezy, wskazując w niej na „ilość drewna sprzedanego firmie (...)”, skądinąd ze zrozumiałych względów, pomija, że ilość ta dotyczy, bo musi dotyczyć, również tego drewna, którego oskarżony nie dostarczył do wspomnianej firmy, a za którego to rzekomą sprzedaż, uzyskał zapłatę.

Odnosząc się zaś, stricte, do zastosowanej przez Sąd Okręgowy metodyki wyliczenia szkody wyrządzonej przestępczym działaniem oskarżonego, to wbrew sugestii apelującego, stwierdzić należy, że jest ona jak najbardziej poprawna. Skoro bowiem z wyjaśnień H. H. wynika, że zawyżone w fakturach Vat RR ilości drewna odzwierciedlały jednocześnie ilości drewna fikcyjnie dostarczonego do firmy (...), to ustalenie tej ostatniej wartości, czyli de facto szkody, wymagało tego co uczynił Sąd orzekający, a więc ustalenia, jaka była rzeczywista ilość oraz wartość drewna zakupionego przez H. H. od właścicieli lasów. Precyzyjne ustalenie tych okoliczności, ze zrozumiałych względów było utrudnione, aczkolwiek jak najbardziej możliwe, o czym zresztą przekonują finalne ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy. Ich poprawność, poza dwoma błędami natury rachunkowej (o tym w dalszej części uzasadnienia), zdaniem Sądu odwoławczego, nie budzi wątpliwości. Wyrażając ten pogląd należy zaś podkreślić, że z uwagi na różne i specyficzne jednostki miar drewna, Sąd meriti, dokonując wspomnianych ustaleń nie mógł się ograniczyć do prostej arytmetyki liczb wynikających z zeznań świadków oraz faktur Vat RR. W związku z tym obowiązkiem Sądu było ujednolicenie, a precyzyjniej rzecz ujmując, ustalenie ilości drewna w metrach przestrzennych, która to jednostka miary była stosowana w transakcjach ze spółką (...). Powinnością Sądu orzekającego, wynikającą z konieczności poddania analizie danych wskazywanych przez świadków, a więc danych ze swej natury, bardziej, bądź mniej precyzyjnych, było również urzeczywistnienie w szerokim zakresie zasady, o której mowa w art. 5 § 2 kpk. Lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku prowadzi zaś do oczywistego w swej wymowie wniosku, a mianowicie, że Sąd pierwszej instancji, ustalając wartość szkody, zrealizował i to w całej rozciągłości wymienione obowiązki. Mankamentem i to wyłącznie arytmetycznym obarczone jest jedynie wyliczenie ilości (i tym samym wartości) drewna nabytego przez H. H. od F. F.. Wyjaśniając istotę tego błędu należy zaś przypomnieć, że z faktur Vat RR wystawionych na F. F. wynika, iż rzekomo sprzedał on H. H. papierówkę sosnową w ilościach 100 mp, 192 mp i 152 mp, czyli łącznie 519 mp (k.1201-1203). Z kolei zeznania F. F. (k.1199-1200 i k.4082-4083) dowodzą, że w 2006 r. sprzedał on oskarżonemu jedynie 100 mp papierówki sosnowej. A zatem, różnica pomiędzy ilością drewna określoną w fakturach a tą rzeczywiście sprzedaną przez F. F. H. H. wynosi 419 mp, a nie 444 mp jak wskazał to Sąd Okręgowy na stronie 32 uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Wystąpienie błędu sprowadzającego się do 25 mp drewna musiało więc skutkować obniżeniem wartości szkody wyrządzonej przez H. H. o 1.702,5 złotych (przy przyjęciu najniższej ceny za surowiec - 57 złotych i najniższej ceny za jego transport - 11,1 złotych), co w konsekwencji powoduje, że łączna wartość tej szkody wynosi 821.742,27 złotych. Korekta dokonana w tym zakresie przez Sąd Apelacyjny, rzecz jasna musiała też skutkować obniżeniem o 1.702,5 złote kwoty stanowiącej obowiązek naprawienia szkody orzeczony solidarnie wobec H. H. i M. M. w punkcie 6 tiret pierwszy części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Kwotę tego obowiązku Sąd odwoławczy obniżył również o 30 złotych, które to z kolei dodał do kwoty 2.400 złotych stanowiącej obowiązek naprawienia szkody orzeczony wyłącznie wobec H. H. w punkcie 6 tiret czwarty części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Takie postąpienie Sądu odwoławczego było zaś konieczne, ponieważ suma liczb określających szkodę spowodowaną przez H. H. i współdziałającą z nim osobę odpowiedzialną za odbiór drewna na składnicy „(...)” (300 mp x 57 złotych + 300 mp x 11,1 złotych) wyraża się kwotą 2.430 złotych, a nie jak wskazał to Sąd Okręgowy na stronie 55 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, kwotą 2.400 złotych.

Powracając na grunt argumentów przytoczonych w omawianej apelacji stwierdzić również należy, że bez wpływu na ustaloną wysokość szkody pozostaje fakt, że H. H. kupował też drewno nie wystawiając faktur Vat RR. Z wyjaśnień oskarżonego wynika przecież, a i sam apelujący to dostrzega, że spółka (...) była największą i tym samym wiodącą, aczkolwiek nie jedyną firmą, której oskarżony sprzedawał drewno. W związku z tym to, że kupował je również nie wystawiając faktur, absolutnie niczego nie zmienia.

Jeśli zaś chodzi o zawartą w apelacji uwagę, jakoby Sąd meriti powinien przyrównać treść wyjaśnień H. H. do poczynionych przez siebie ustaleń, to wypada zauważyć, że nawet wyliczenia, których na poparcie tego twierdzenia dokonał autor skargi, nie przystają do wartości szkody określonej przez oskarżonego. Należy bowiem podkreślić, że wedle wspomnianych wyliczeń, wartość szkody powinna się rzekomo kształtować na poziomie 342.000 złotych. Tymczasem z wyjaśnień H. H. (k.389-391) wynika, że „łącznie z fikcyjnych dostaw mogło być ok. 600.000 złotych”, przy czym istotne jest również to, że dalsza część relacji oskarżonego wskazuje, iż nie potrafił on precyzyjniej określić łącznej wysokości wyłudzonej kwoty. A zatem, ustalenie wartości szkody w sposób proponowany przez skarżącego, obiektywnie rzecz ujmując, nie było możliwe, a skoro tak, to przytoczoną wyżej uwagę należy uznać za bezprzedmiotową.

Natomiast ustosunkowując się do argumentów zaprezentowanych w apelacji obrońcy P. H., w pierwszej kolejności trzeba się odnieść do tych, które nawiązują do treści oraz oceny wyjaśnień oskarżonego. Czyniąc to, należy zaś przypomnieć okoliczność, o której była już mowa wcześniej, a mianowicie, że P. H. również w trakcie przesłuchania w dniu 17 czerwca 2008 r. przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, a podtrzymując swoje wcześniejsze wyjaśnienia, skorygował jedynie kwotę wyłudzonych pieniędzy (k.1731-1733). Dodać też trzeba, że w przesłuchaniu, o którym mowa, uczestniczył także obrońca oskarżonego, a w dacie tego przesłuchania, kwestia ewentualnego tymczasowego aresztowania P. H. była już rozstrzygnięta i to ze skutkiem pozytywnym dla wymienionego. W tej sytuacji bezzasadnie brzmią twierdzenia apelującego, jakoby treść wcześniejszych wyjaśnień oskarżonego oraz jego przyznanie się do popełnienia czynów były spowodowane „(…) wyłącznie sytuacją w jakiej się wówczas znalazł, tj. zagrożeniem pozbawienia wolności”, a także, że „(…) opisywany mechanizm działania był niewątpliwie skutkiem sugestii funkcjonariuszy policji” oraz, że „(…) oskarżony dopiero na etapie postępowania sądowego miał możliwość szczegółowego opisania mechanizmu pozyskiwania, ładowania i dostarczania drewna do spółki (…)”. W konsekwencji należy więc jedynie powtórzyć, że słusznie postąpił Sąd Okręgowy przyznając walor wiarygodności tym wyjaśnieniom P. H., w których przyznał się on do popełnienia zarzuconych mu czynów i opisał proceder będący ich istotą. Natomiast odwołując się do tych wyjaśnień, już choćby na ich podstawie, nie tylko można, ale należy stwierdzić, że przestępcze działania, między innymi, oskarżonego spowodowały szkodę w majątku spółki (...). Do takiego samego ustalenia prowadzą również te wyjaśnienia H. H., które Sąd meriti uznał za wiarygodne, a także relacje J. S. (1) i S. K. (1). W tej sytuacji twierdzenie apelującego, że „(…) w ramach niniejszego procesu nie wykazano, aby spółka (...) poniosła jakąkolwiek stratę” należy więc traktować jako sugestię, która jest całkowicie oderwana od treści zgromadzonych dowodów.

Odnosząc się zaś do uwag skarżącego traktujących na temat przyjętej przez Sąd Okręgowy metodyki ustalenia wartości szkody, niewątpliwie należy przyznać rację apelującemu, że pożądanym byłoby poczynienie wspomnianego ustalenia, na przykład, na podstawie dokumentacji księgowej spółki, czy też wyników inwentaryzacji drewna składowanego na placu. Rzecz jednak w tym, co zresztą zauważa sam apelujący, ani dokumentacja księgowa spółki, ani wyniki inwentaryzacji posiadanego przez spółkę surowca, nie były miarodajne, w związku z czym nie mogły stanowić podstawy do ustalenia wartości szkody wyrządzonej, między innymi, przez oskarżonego. Tego rodzaju spostrzeżenie, uczynione również przez samego skarżącego, trzeba jeszcze uzupełnić inną, notabene, także trafną uwagą apelującego, a mianowicie, że „(…) wyniki przeprowadzanych inwentaryzacji w zakresie ilości surowca na placu były dostosowywane do założonych kosztów produkcji 1 metra końcowego produktu (…), zaś taką „(…) praktykę uznać należy za niedopuszczalną, gdyż mimo swojego zasadniczego celu nie pozwalała ona na ustalenie rzeczywistej ilości surowca na placu”. W obliczu tej, bez wątpienia słusznej tezy, należy więc wyrazić zdziwienie, że w innym miejscu uzasadnienia apelacji, jej autor wskazuje na rzekomą superatę w ilości drewna składowanego na placu spółki i stwierdza, że istnienie tej superaty świadczy o tym, iż w rzeczywistości nie mogło być fikcyjnych dostaw drewna. Taka konkluzja jest bowiem sprzeczna z wcześniej prezentowanymi poglądami i spostrzeżeniami skarżącego, a co za tym idzie, już choćby z tego względu nie zasługuje na aprobatę. Na akceptację nie zasługuje również sformułowana przez apelującego teza, jakoby na podstawie zgromadzonych dowodów niemożliwym było ustalenie wartości szkody. O tym, że takowa możliwość istniała przekonuje przecież postąpienie Sądu pierwszej instancji, który to odwołując się do zeznań świadków i danych wynikających z faktur Vat RR, z przykładną wręcz starannością poczynił wspomniane ustalenie. Natomiast to, że owo ustalenie wynika z przytoczonych dowodów, a nie, na przykład z dokumentacji księgowej, samo przez się, nie oznacza, że jest ono wątpliwe. Trzeba bowiem podkreślić, że przed dokonaniem omawianego ustalenia, Sąd Okręgowy wszechstronnie przeanalizował i z dużą dozą ostrożności ocenił zeznania osób, które sprzedawały drewno oskarżonemu, a występujące w tych zeznaniach wątpliwości, zgodnie z art. 5 § 2 kpk, rozstrzygnął na korzyść P. H.. W tej sytuacji nie można więc zgodzić się z apelującym, że wysokość szkody wyrządzonej przez oskarżonego została ustalona przez Sąd Okręgowy w sposób nierzetelny, wadliwy, czy nieprecyzyjny. Odnośnie tej ostatniej właściwości trzeba zaś zdać sobie sprawę z tego, że precyzja analizowanego ustalenia była determinowana wyłącznie treścią wspomnianych a dostępnych Sądowi dowodów, przy czym, na podkreślenie, ponownie zasługuje, istotny, z punktu widzenia oskarżonego fakt, że wszelkie pojawiające się wątpliwości, Sąd meriti rozstrzygnął na jego korzyść. W tym miejscu należy jednocześnie zaakcentować, to o czym była już mowa przy okazji omawiania apelacji obrońcy H. H., a mianowicie, że bez wpływu na ustaloną wysokość szkody wyrządzonej przez P. H. pozostaje fakt, że wymieniony kupował też drewno nie wystawiając faktur Vat RR. Z wyjaśnień P. H. złożonych w dniu 27 września 2007 r. (k.412-415) wynika bowiem, że od 20 lat prowadził działalność gospodarczą polegającą na skupie i sprzedaży drewna. W tej sytuacji, odwołując się do zasad doświadczenia życiowego, trudno więc sobie wyobrazić, by spółka (...) była jedynym podmiotem, któremu oskarżony sprzedawał drewno. W związku z tym to, że kupował je również nie wystawiając faktur, a także to, że składował drewno w swoim miejscu zamieszkania, podobnie jak w przypadku H. H., absolutnie niczego nie zmienia.

Reasumując, stwierdzić więc należy, że Sąd pierwszej instancji rozpoznający niniejszą sprawę zgromadził wszystkie dostępne mu dowody, bezbłędnie je ocenił, a na podstawie tej oceny, rozstrzygając o sprawstwie i winie oskarżonych, poczynił jak najbardziej prawidłowe ustalenia faktyczne. Spośród nich należy zaś uwypuklić te, które określają wartość szkód wyrządzonych przestępczymi działaniami oskarżonych. Poczynienie tych ustaleń nie było bowiem łatwe, aczkolwiek możliwe na podstawie dostępnych dowodów. Sąd Okręgowy poddał zaś te dowody wnikliwej analizie, zestawił wynikające z nich dane liczbowe i w konsekwencji, stosując w szerokim zakresie regułę przewidzianą w art. 5 § 2 kpk, prawidłowo ustalił wartość szkody wyrządzonej przez P. H.. Co do zasady, równie prawidłowo ustalił też wartość szkody spowodowanej działaniem H. H., aczkolwiek ta, z przyczyn już wcześniej omówionych, mimo wszystko, wymagała niewielkiej korekty.

Instancyjna kontrola zaskarżonego wyroku prowadzi także do wniosku, że Sąd meriti dokonał bezbłędnej oceny prawnej przestępstw przypisanych oskarżonym i na właściwym poziomie ukształtował wymierzone im kary pozbawienia wolności oraz grzywny. Z pisemnych motywów kwestionowanego orzeczenia wynika bowiem, że określając wysokość tych kar, Sąd meriti miał w polu widzenia wszystkie, a więc zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe okoliczności czynów popełnionych przez oskarżonych.

W tym stanie rzeczy, a także mając na uwadze oczywistą omyłkę pisarską występującą w imieniu i nazwisku B. G. (punkt 2 tiret 18 części dyspozytywnej zaskarżonego orzeczenia), Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 437 § 2 kpk, orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.

O wydatkach związanych z postępowaniem odwoławczym Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 633 kpk i art. 636 § 1 kpk, zaś o opłatach należnych od oskarżonych w oparciu o art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 3 ust. 1 oraz art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).