Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Konrad Kosowski

Protokolant: sekr. sądowy Joanna Ciołko

po rozpoznaniu w dniach 4 listopada 2015 r. i 18 listopada 2015 r. sprawy karnej

R. N. s. J.

ur. (...) w K.

Oskarżonego o to, że:

I.  w nocy z 28/29 marca 2014 roku, w R., woj. (...), z posesji nr (...) zabrał w celu przywłaszczenia silnik elektryczny o mocy 7,5 kw o wartości 750 zł czym działał na szkodę A. B.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.;

II.  w dniu 29 marca 2014 roku, w M., woj. (...), z pomieszczenia stodoły przy ul. (...) zabrał w celu przywłaszczenia rączkę do spawarki M. o wartości 500 zł, czym działał na szkodę P. G.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.;

III.  w dniu 29 marca 2014 roku, w M., woj. (...), z pomieszczenia stodoły przy ul. (...) usiłował zabrać w celu przywłaszczenia miedziane przewody elektryczne o łącznej wartości 450 zł na szkodę P. G. w ten sposób, że po uprzednim zerwaniu z nich osłony plastikowej wymontował je z urządzeń zasilanych siłą i pociął pakując następnie do worka, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął, gdyż został zatrzymany,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.;

IV.  w okresie od 11 kwietnia 2013 roku do 23 maja 2013 roku, w R., woj. (...), działając czynem ciągłym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z terenu ujęcia wody pitnej zabrał w celu przywłaszczenia słupki ogrodzeniowe w postaci dwuteowników o łącznej wartości 1200 zł czym działał na szkodę Gminy K.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

V.  w okresie od 24 maja 2013 roku do 4 czerwca 2013 roku, w R., woj. (...), działając czynem ciągłym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z terenu ujęcia wody pitnej zabrał w celu przywłaszczenia 50 sztuk słupków ogrodzeniowych w postaci dwuteowników o łącznej wartości 700 zł czym działał na szkodę Gminy K.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

VI.  w miesiącu wrześniu 2013 roku, w R., woj. (...), z terenu ujęcia wody pitnej zabrał w celu przywłaszczenia słupki ogrodzeniowe w postaci dwuteowników w ilości 6 sztuk o łącznej wartości 870 zł czym działał na szkodę Gminy K.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

1.  R. N. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, to jest czynu stanowiącego występek z art. 278 §1 kk i za to na podstawie art. 278 §1 kk wymierza mu karę 6(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  R. N. uznaje za winnego tego, że w dniu 29 marca 2014r., w M., woj. (...), z pomieszczenia stodoły przy ul. (...), usiłował zabrać w celu przywłaszczenia miedziane przewody elektryczne o wartości 450 zł oraz rączkę do spawarki o wartości 500 zł w ten sposób, że po uprzednim zerwaniu z przewodów osłon plastikowych odciął je od urządzeń, odciął także rączkę od spawarki, czyniąc je niezdatnymi do dalszego użytkowania, pakując następnie do worka, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął, gdyż został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji, czym działał na szkodę P. G., to jest czynu stanowiącego występek z art. 13 §1 kk w zw. z art. 278 §1 kk i art. 288 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk i za to na podstawie art. 288 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

3.  przyjmując, że czyn opisany w pkt IV części wstępnej wyroku polegał na kradzieży 2 słupków ogrodzeniowych wartości 375 zł i że stanowi on wykroczenie z art. 119 §1 kk, na podstawie art. 5 §1 pkt 4 kpw postępowanie wobec R. N., w zakresie tego czynu, umarza,

4.  R. N. uznaje za winnego zarzucanych mu czynów opisanych w pkt V i VI części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, że czynu opisanego w pkt V dopuścił się jednorazowo w bliżej nieokreślonym dniu pomiędzy 24 maja 2013r. a 04 czerwca 2014r. dokonując zaboru w celu przywłaszczenia 5 sztuk słupków ogrodzeniowych wartości 691,50 zł, to jest czynów stanowiących występki z art. 278 §1 kk, przyjmując że stanowią one ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 §1 kk i za to na podstawie art. 278 §1 kk, przy zastosowaniu art. 91 §1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

5.  na podstawie art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. orzeczone wobec R. N. w pkt 1, 2 i 4 części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności łączy i orzeka wobec R. N. karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

6.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza R. N. okres zatrzymania od 31.03.2014r. godz. 10:00 do 31.03.2014r. godz. 17:20,

7.  na podstawie art. 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec R. N. obowiązek naprawienia szkody w całości:

-w związku ze skazaniem go za czyn opisany w pkt 2 części dyspozytywnej wyroku, zasądzając od niego na rzecz P. G. kwotę 950 zł,

-w związku ze skazaniem go za czyny przywołane w pkt 4 części dyspozytywnej wyroku, zasądzając od niego na rzecz Gminy W. K. kwotę 1561,50 zł,

8.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. M. kwotę 531,36 zł, w tym kwotę 99,36 zł stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług,

9.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia R. N. od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 465/15

UZASADNIENIE

W okresie od 11 kwietnia 2013 roku do 23 maja 2013 roku, w R., woj. (...), z terenu ujęcia wody pitnej R. N. zabrał w celu przywłaszczenia słupki ogrodzeniowe w postaci dwuteowników w ilości dwóch sztuk, o łącznej wartości 375 zł czym działał na szkodę Gminy K..

W bliżej nieokreślonym dniu w okresie pomiędzy 24 maja 2013 roku a 04 czerwca 2013 roku, w R., z terenu ujęcia wody pitnej R. N. zabrał w celu przywłaszczenia 5 sztuk słupków ogrodzeniowych w postaci dwuteowników o łącznej wartości 691,50 zł czym działał na szkodę Gminy K..

W miesiącu wrześniu 2013 roku, w R., z terenu ujęcia wody pitnej R. N. zabrał w celu przywłaszczenia słupki ogrodzeniowe w postaci dwuteowników w ilości 6 sztuk o łącznej wartości 870 zł czym działał na szkodę Gminy K..

Dowód: wyjaśnienia R. N. –k21,

protokół eksperymentu procesowego –k23-26,

zeznania świadka J. C. (1) –k193v-194v, 13,31,36,

dokumentacja dotycząca szkody –k40-42,

W nocy 29 marca 2014r. zona P. G. obudziła go po północy, gdyż w pomieszczeniu gospodarczym zauważyła jakieś światło. Podejrzewała, że ktoś dokonuje kradzieży. Wówczas P. G. zszedł do pomieszczenia gospodarczego –stodoły. R. N. usiłował z tego pomieszczenia zabrać w celu przywłaszczenia miedziane przewody elektryczne o wartości 450 zł oraz rączkę do spawarki o wartości 500 zł w ten sposób, że po uprzednim zerwaniu z przewodów osłon plastikowych odciął je od urządzeń, odciął także rączkę od spawarki, czyniąc je niezdatnymi do dalszego użytkowania, pakując następnie do worka, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął, gdyż został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji, czym działał na szkodę P. G.. Wszystkie te przedmioty pozostały w pomieszczeniu gospodarczym.

Dowód: wyjaśnienia R. N. –k21,

zeznania świadka P. G. –k194v-195, 7,

protokół eksperymentu procesowego –k23-26,

W nocy z 28/29 marca 2014 roku, w R. z posesji nr (...), R. N. zabrał w celu przywłaszczenia silnik elektryczny o mocy 7,5 kw o wartości 750 zł, czym działał na szkodę A. B..

R. N. znał A. B., gdyż we wcześniejszym okresie zamieszkiwał u niego, a także u jego sąsiadów.

Dowód: wyjaśnienia R. N. –k21,

zeznania świadka A. B. –k193, 4,

protokół eksperymentu procesowego –k23-26,

W toku postępowania przygotowawczego R. N. składał swobodne wyjaśnienia, nikt nie wymuszał na nim treści wyjaśnień.

Dowód: zeznania świadków:

D. S. –k204,

G. K. –k203,

R. N. były dotychczas karany trzy razy za przestępstwa przeciwko mieniu.

R. N. nie cierpi na chorobę psychiczną w znaczeniu psychozy, ani na inne zakłócenie czynności psychicznych. Biegli psychiatrzy stwierdzili u niego upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim górna granica oraz uzależnienie od alkoholu. Zarzucane mu czyny są dla niego zrozumiałe psychologicznie i nie noszą znamion motywacji psychotycznej. Były działaniami z chęci zysku. T. criminis R. N. posiadał zachowaną zdolność do rozumienia zarzucanych mu czynów i zdolność pokierowania własnym postępowaniem, nie zachodzą warunki art. 31 §1 i 2 kk. R. N. może stawać przed sądem, brać udział w postępowaniu oraz odbywać karę pozbawienia wolności w zwykłym zakładzie karnym.

Dowód: opinia biegłych psychiatrów –k74-75,

karta karna i odpis orzeczenia –k71, 190-191,

Początkowo R. N. przyznał się do popełniania zarzucanych mu czynów. Następnie stawając przed Sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wskazał, że jego wcześniejsze wyjaśnienia, w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów wynikały z postawy funkcjonariuszy policji, którzy dokonywali z nim czynności procesowych.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego R. N., w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów uznano za niewiarygodne. Były one sprzeczne z pierwszą wersją zdarzeń przedstawioną przez oskarżonego w pierwszym przesłuchaniu (k21), w których to wyjaśnieniach oskarżony opisał swój udział w zdarzeniach, opisał po krótce ich przebieg i miejsce popełnienia. Nie bez znaczenia jest też fakt, że brał on udział w czynności procesowej –eksperymencie procesowym, podczas którego przedstawił przebieg zdarzeń i wskazał miejsca dokonania poszczególnych występków (k23-26). Wyjaśnienia te były logiczne i korespondowały z zeznaniami świadków A. B., P. G. i J. C. (1). Sąd dał też wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do motywów popełnienia czynów karalnych przedstawionych w wyjaśnieniach oskarżonego złożonych w postępowaniu przygotowawczym (k21), gdyż były one stanowcze. Dokonując oceny wyjaśnień R. N., Sąd miał na względzie zachowanie oskarżonego podczas rozprawy, ale także treść opinii biegłych psychiatrów, którzy stwierdzili u niego upośledzenie umysłowe w stopniu jedynie lekkim -górna granica oraz uzależnienie od alkoholu. W świetle opinii biegłych zarzucane mu czyny są dla niego zrozumiałe psychologicznie i nie noszą znamion motywacji psychotycznej. Były działaniami z chęci zysku –co potwierdza dodatkowo relację oskarżonego, że pieniądze uzyskane ze skradzionych przedmiotów chciał przeznaczyć (i przeznaczył w przypadku niektórych czynów) na jedzenie i alkohol (k21). Na marginesie Sąd zauważa, że biegli wskazali także, że tempore criminis R. N. posiadał zachowaną zdolność do rozumienia zarzucanych mu czynów i zdolność pokierowania własnym postępowaniem, nie zachodzą warunki art. 31 §1 i 2 kk. Powyższe świadczy o tym, że R. N. doskonale zdawał sobie sprawę, że dopuszcza się czynów karalnych i czynił to świadomie. Tym samym jego zachowanie i wyjaśnienia złożone przed Sądem stanowią jedynie próbę obrony.

Za wiarygodne uznano zeznania świadków A. B., P. G. i J. C. (1). Były one logiczne, jasne. Także w sposób logiczny świadkowie podczas przesłuchania przed Sądem dokonali modyfikacji zeznań w zakresie opisu czynów, w tym w szczególności sposobu dokonania czynu przez oskarżonego –na tę okoliczność zeznał świadek P. G., czy też wartości szkód i ilości skradzionych przedmiotów –na te okoliczności zeznawał świadek J. C. (2). W tym ostatnim przypadku, w zakresie określenia wartości szkód zeznania J. C. (2) nie budziły zastrzeżeń Sądu. Opisał on bowiem w sposób niezwykle precyzyjny sposób wyliczenia przez niego poszczególnych szkód (k193v-194v), które to wyliczenie Sąd zaakceptował (mimo dokonanej modyfikacji przez świadka).

Powracając do oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego R. N., w zakresie, w jakim negował prawdziwość swoich wyjaśnień z postępowania przygotowawczego, Sąd zauważa, że za niewiarygodne oceniono wyjaśnienia, w których oskarżony podnosił, że nieprawdziwość przedstawionej przez niego wówczas relacji wynikała z faktu różnego rodzaju form przymuszania go przez funkcjonariuszy policji do złożenia podpisów pod protokołami czynności procesowych prowadzonych z jego udziałem (między innymi podawanie mu alkoholu). Relacja ta stoi w sprzeczności z zeznaniami świadków G. K. i D. S. –funkcjonariuszy policji przeprowadzających czynności procesowe z udziałem oskarżonego, czy też uczestniczących w tych czynnościach. Zeznania tych świadków co do formy tych czynność, jak też braku wskazanych w wyjaśnieniach oskarżonego form nacisku na niego, były stanowcze i korespondowały ze sobą.

Nie znajdując podstaw do negowania treści zebranych w sprawie dokumentów, Sąd uznał je za dowody wiarygodne i mogące posłużyć do ustalenia stanu faktycznego.

Dodatkowego wywodu wymaga przy tym ocena opinii sporządzonej przez biegłych psychiatrów. Opinię sporządzoną przez biegłych psychiatrów uznano za pełną, jasną i rzetelną, biegli w sposób jednoznaczny przedstawili wnioski końcowe w niej zawarte. Oskarżony nie podniósł żadnych okoliczności, które w sposób zasadny podważałyby wiarygodność sporządzonej przez biegłych opinii. Nie podważało jej także zachowanie oskarżonego podczas rozprawy. Z treści opinii wynika bowiem, że jest on upośledzony w stopniu lekkim. Znamiennym przy tym jest, że w toku badan przez biegłych oskarżony prezentował prawidłowo zachowany kontakt słowny, jego wypowiedzi były rzeczowe i logiczne, tok myślenia miał spójny, bez zaburzeń w treści (k75).

W świetle zebranego materiału dowodowego, wina i sprawstwo oskarżonego R. N. w zakresie przypisanych mu czynów nie budzą wątpliwości.

Sąd przyjął, że R. N.:

-w nocy z 28/29 marca 2014 roku, w R. z posesji nr (...), zabrał w celu przywłaszczenia silnik elektryczny o mocy 7,5 kw o wartości 750 zł czym działał na szkodę A. B., czym zrealizował znamiona występku z art. 278 §1 kk;

-w dniu 29 marca 2014r. usiłował z pomieszczenia stodoły w M. zabrać w celu przywłaszczenia miedziane przewody elektryczne o wartości 450 zł oraz rączkę do spawarki o wartości 500 zł w ten sposób, że po uprzednim zerwaniu z przewodów osłon plastikowych odciął je od urządzeń, odciął także rączkę od spawarki, czyniąc je niezdatnymi do dalszego użytkowania, pakując następnie do worka, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął, gdyż został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji, czym działał na szkodę P. G.. Zachowaniem taki zrealizował znamiona występku z art. 13 §1 kk w zw. z art. 278 §1 kk i art. 288 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk;

Jedynie na marginesie Sąd zauważa, że w przypadku w/w dwóch czynów, Sąd wziął pod uwagę, że do ich popełnienia doszło tej samej nocy w dwóch różnych miejscowościach, choć nieodległych od siebie nadmiernie. Analiza materiału dowodowego wskazuje jednak, że oskarżony mógł dopuścić się obu czynów. Do zdarzenia na szkodę A. B. doszło pomiędzy godz. 20:00 dnia 28.03.2014r. a godz. 8:00 29.03.2014r. (k4). Tymczasem do zdarzenia na szkodę P. G. doszło 29.03.2014r. pomiędzy godz. 1:45 a 2:20 (k7). Z akt sprawy wynika przy tym, że funkcjonariusze policji po wylegitymowaniu i zbadaniu stanu trzeźwości R. N. (po zatrzymaniu go na terenie posesji P. G.), zwolnili go. Przy czym z protokołu użycia alcosensora wynika, że był on badany o godz. 02:39. Biorąc pod uwagę pozostały zakres czasowy –do godz. 8:00, zasadnym było przyjęcie, że oskarżony mógł dopuścić się również czynu na szkodę A. B. zwłaszcza, że z jego relacji wynikało, iż znajomi mówili mu, że widzieli rano oskarżonego, jak wiózł wózkiem silnik i zatrzymali go, dzięki czemu pokrzywdzony odzyskał silnik.

Odnosząc się do kwestii modyfikacji opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego oskarżony dopuścił się na szkodę P. G., Sąd miał tu na względzie zeznania pokrzywdzonego, z których wynikało, że przedmioty opisane w pkt II i III części wstępnej wyroku zostały przez oskarżonego zniszczone poprzez ich odcięcie od urządzeń i w przypadku przewodów –pozbawione warstwy izolacyjnej. W przypadku rączki od spawarki pokrzywdzony zeznał, że również ona nie nadaje się do użytku (k194v). Nadto z relacji P. G. przedstawionej w toku postępowania sądowego wynikało, że oskarżony przedmioty te przygotował do wyniesienia, lecz tego nie uczynił na skutek zatrzymania go na miejscu zdarzenia. Przy czym przedmioty te znajdowały się nadal w pomieszczeniu gospodarczym pokrzywdzonego i ujawnił on je dopiero po interwencji policji. W tej sytuacji zważywszy, że zachowanie oskarżonego opisane w pkt II i III części wstępnej wyroku stanowiło jeden czyn, a także biorąc pod uwagę treść uchylonego wyroku Sądu Rejonowego uprzednio rozpoznającego sprawę (k114-115), Sąd przyjął, że zachowanie R. N. wypełniło znamiona występku z art. 13 §1 kk w zw. z art. 278 §1 kk i art. 288 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk. Przyjęcie takie nie jest wyjściem poza zarzut, ani też rozstrzygnięciem na niekorzyść oskarżonego (w odniesieniu do wcześniejszego wyroku), skoro z opisu zarzucanego czynu wynikało, że oskarżony miał postawiony zarzut dokonania nie tylko kradzieży w tym zakresie ale również zniszczenia rzeczy („(…) po uprzednim zerwaniu z nich osłony plastikowej (…) pociął je”). Ponadto z treści przywołanego wyżej uchylonego wyroku wynika, że w tymże orzeczeniu Sąd również przypisał oskarżonemu czyn z art. 13 §1 kk w zw. z art. 278 §1 kk i art. 288 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk i odrębnie czyn z art. 278 §1 kk w odniesieniu do czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku;

-w bliżej nieokreślonym dniu w okresie pomiędzy 24 maja 2013 roku a 04 czerwca 2013 roku, w R., z terenu ujęcia wody pitnej zabrał w celu przywłaszczenia 5 sztuk słupków ogrodzeniowych w postaci dwuteowników o łącznej wartości 691,50 zł czym działał na szkodę Gminy K. oraz w miesiącu wrześniu 2013 roku, w R., z terenu ujęcia wody pitnej zabrał w celu przywłaszczenia słupki ogrodzeniowe w postaci dwuteowników w ilości 6 sztuk o łącznej wartości 870 zł czym działał na szkodę Gminy K.. Zachowaniem swoim zrealizował znamiona występków z art. 278 §1 kk. Biorąc pod uwagę, że oba czyny oskarżony popełnił w podobny sposób, w krótkim odstępie czasu, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, Sąd uznał, że zachodziły w stosunku do tych czynów przesłanki do uznania ich za ciąg przestępstw określony w art. 91 §1 kk.

Wszystkich wyżej wymienionych i przypisanych czynów, oskarżony dopuścił się umyślnie w zamiarze bezpośrednim, albowiem chciał je popełnić, na co wskazują okoliczności ich popełnienia –oskarżony udawał się do miejsc ich popełnienia już z zamiarem dokonania kradzieży. Popełniał je w obecności w tym czasie w miejscu zamieszkania właścicieli, a w przypadku czynów popełnionych na szkodę Gminy K. –w miejscu publicznym, jakim jest teren ujęcia wody położony w lesie, co świadczy o jego zuchwałości, choć wpływ na tą ocenę musi mieć również fakt, że popełniał je z reguły w porze nocnej, zatem w czasie, kiedy mniej prawdopodobnym jest natknięcie się na przypadkowych świadków.

Oskarżonego obciąża nagminność popełnianych przez niego przestępstw. W tym wypadku oskarżony dopuścił się czterech czynów, co również musi mieć wpływ na orzeczoną karę. Również motyw jakim się kierował świadczą na jego niekorzyść –chęć nienależnego wzbogacenia. Fakt popełnienia czynu pod wpływem alkoholu jest także okolicznością obciążającą. A na taką okoliczność wskazuje choćby wynik badania na zawartość alkoholu bezpośrednio po popełnieniu czynu na szkodę P. G..

Oskarżony R. N. był dotychczas karany za przestępstwo podobne do przestępstw popełnionych obecnie. Orzeczona wówczas kara ograniczenia wolności (k71), nie zmieniła jego zachowania. Ponadto nie bez znaczenia jest też karalność w sprawie VIII K 42/14 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze. W sprawie tej wyrok został wydany w dniu 17.03.2014r., a uprawomocnił się w dniu 25.03.2014r. (k190). W wyroku tym orzeczono wobec oskarżonego za czyny z art. 278 §1 kk i z art. 279 §1 kk karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (w sprawie tej nie zostało wznowione postępowanie orzeczeniem z dnia 23.06.2015r. sygn.. akt VI Ko 38/15 –k157). Okoliczność uprzedniej karalności nie może pozostawać bez wpływu na wymiar wymierzonych oskarżonemu obecnie kar. Sposób życia przed popełnieniem czynów karalnych nie wpływa zatem korzystnie na ocenę oskarżonego –nie podejmował stałej pracy, był karany, nadużywał alkoholu.

Kierując się wszystkimi wskazanymi okolicznościami, Sąd:

-na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu za pierwszy z przypisanych mu czynów karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 §3 kk wymierzył oskarżonemu za drugi z przypisanych mu czynów karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

-na podstawie art. 278 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu za czyny opisane w pkt V i VI części wstępnej wyroku karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności.

W oparciu o przepis art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. orzeczone wobec R. N. w pkt 1, 2 i 4 części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności Sąd połączył i orzekł wobec R. N. karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono R. N. okres zatrzymania od 31.03.2014r. godz. 10:00 do 31.03.2014r. godz. 17:20.

Sąd nie dopatrzył się w przypadku oskarżonego pozytywnej prognozy jeśli chodzi o przyszłe zachowanie się, które pozwalałoby w jego przypadku warunkowo zawiesić wykonanie wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. Oskarżony R. N. był już uprzednio karany. Popełniając cztery kolejne czyny przeciwko mieniu, oskarżony przejawił, w ocenie Sądu, wysoce lekceważący stosunek do porządku prawnego. Zatem nie można uznać, że zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności byłoby wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, a w szczególności zapobieżeniu powrotowi do przestępstwa. Sąd zauważa przy tym, że wyrok w sprawie VIII K 42/14 zapadł zaledwie kilkanaście dni przed popełnieniem czynów na szkodę A. B. i P. G.. Okoliczność ta wskazuje, że oskarżony ma wysoce lekceważący stosunek po porządku prawnego i łamie go w stopniu rażącym.

Ważnym czynnikiem przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary jest także potrzeba społecznego jej oddziaływania. Element ten to obok oddziaływania na środowisko sprawcy, także oddziaływanie na krąg osób należących do środowisk, z których wywodzą się pokrzywdzeni tego typu przestępstwami i niezwykle istotne jest tu kształtowanie przekonania, że ten, kto w przestępny sposób narusza dobra pozostające pod prawnokarną ochroną, zostanie sprawiedliwie ukarany. Zdaniem Sądu, właściwe uwzględnienie okoliczności popełnienia przestępstw, osobowości sprawcy, czyniłoby w tym konkretnym przypadku wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania karą niesprawiedliwą w odczuciu społecznym i nie dającą się z tego względu zaakceptować. Wspomnieć trzeba też na uciążliwość zachowania oskarżonego –w przypadku czynu popełnionego na szkodę A. B., dopuścił się go na szkodę osoby, u której wcześniej mieszkał, a zatem osoby, która obdarzała go zaufaniem. W przypadku czynów popełnionych na szkodę Gminy K., swoim zachowaniem sprawił, że teren ujęcia wody nie był w części ogrodzony i miał przez to do tego miejsca dostęp nieokreślony krąg osób, czy zwierząt, co jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa sanitarnego takiego obiektu. Pamiętać przy tym trzeba o celu, jaki przyświecał oskarżonemu, tj. chęć spieniężenia skradzionych przedmiotów i zakup między innymi alkoholu.

Z tych też względów Sąd uznał, iż właściwą karą w stosunku do oskarżonego R. N. będzie bezwzględna kara pozbawienia wolności.

Odnosząc się do czynu opisanego w pkt IV części wstępnej wyroku, Sąd przyjął, że w okresie od 11 kwietnia 2013 roku do 23 maja 2013 roku, w R., woj. (...), z terenu ujęcia wody pitnej doszło do kradzieży słupków ogrodzeniowych w postaci dwuteowników w ilości dwóch sztuk, o łącznej wartości 375 zł, na szkodę Gminy K.. Modyfikacja opisu czynu była podyktowana treścią zeznań świadka J. C. (2) złożonymi przed Sądem. Zważywszy na wartość szkody, czy ten stanowi wykroczenie z art. 119 §1 kw. Wobec powyższego karalność czynu ustała z upływem dwóch lat od jego popełnienia, a więc z upływem 23.05.2015r. W tej sytuacji, w chwili orzekania, doszło do przedawnienia karalności tego czynu, co stanowiło podstawę do umorzenia postępowania w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę, że pokrzywdzonym P. G. i Gminie K. nie zostały szkody naprawione, na podstawie 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeczono wobec R. N. obowiązek naprawienia szkody w całości:

-w związku ze skazaniem go za czyn opisany w pkt 2 części dyspozytywnej wyroku, zasądzając od niego na rzecz P. G. kwotę 950 zł,

-w związku ze skazaniem go za czyny przywołane w pkt 4 części dyspozytywnej wyroku, zasądzając od niego na rzecz Gminy W. K. kwotę 1561,50 zł.

W przypadku P. G. kwota zasądzona stanowi wartość zniszczonych kabli i rączki do spawarki.

Sąd uznał, że poprzednie brzmienie przywołanego przepisu było korzystniejsze dla sprawcy, gdyż nie przewidywało orzekania na podstawie przepisów cywilnych, zatem nie było możliwości orzeczenia np. odsetek.

Z uwagi na udzielenie oskarżonemu pomocy z urzędu, która nie została opłacona, Sąd zasądził na rzecz adwokata A. M. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w dotychczas przeprowadzonym postępowaniu, zasądzając od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę wskazaną w punkcie 8 części dyspozytywnej wyroku, na którą składają się faza postępowania, w której uczestniczył obrońca –etap postępowania sądowego prowadzonego na początku w trybie uproszczonym (360 zł) oraz uwzględniono także ilość terminów rozpraw -w sumie było ich 2, z czego obrońca uczestniczył we wszystkich terminach, zatem 1 termin z jego udziałem były dodatkowy (72 zł). W sumie dało to kwotę 432 zł, którą powiększono o stawkę 23% podatku od towarów i usług, co dało kwotę dodatkową 99,36 zł. Zatem łączna kwota należnego obrońcy z urzędu wynagrodzenia wyniosła 531,36 zł.

Uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego R. N. zbyt uciążliwe, zatem Sąd na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierzył mu opłaty.