Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy Sąd Grodzki w Piotrkowie Tryb. – VII Wydział Grodzki w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Wieczorek

Protokolant: Agnieszka Muskała

z udziałem Oskarżyciela publicznego: Urzędu Kontroli Skarbowej w Łodzi, Inspektorat w Piotrkowie Tryb. – Katarzyny Szukała

po rozpoznaniu na posiedzeniu dnia 25.11.2015r.

sprawy R. R. , córki S. i E. z domu S., urodz. (...) w P. (...)

oskarżonej o to, że: pełniąc funkcję prezesa zarządu w (...) spółka z o.o. z siedzibą (...)-(...) P. ul. (...), dopuściła do podania nieprawdy w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu za 2009 r.- CIT-8, złożonego do Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w Ł. w dniu 31.03.2010 r. tj. zaniżenia dochodu z działalności gospodarczej spółki w wyniku zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 55.582,11 zł. poprzez niezasadne zaliczenie do nich amortyzacji linii technologicznej W. w kwocie 48.590,05 zł., amortyzacji ogrodzenia terenu w P. (...) w kwocie 67,20 zł., wydatków w kwocie 3.231,09 zł. związanych z nieruchomością w P. (...) oraz wydatków w kwocie 3.693,77 zł. związanych z nabyciem energii elektrycznej za okres rozliczeniowy w 2008 r. przez co naruszono przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 6 w powiązaniu z art. 16aust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) przez co uszczupliła podatek dochodowy od osób prawnych o kwotę 10.132 zł. stanowiącą małą wartość

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 9 § 3 kks w zw. z art. 56§ 2 kks w zw. z art. 56§ 1 kks

  1.na podstawie art. 41 § 1 kks w zw. z art.66 § 1 i 2 kk i art.67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonej R. R. warunkowo umarza na okres próby 2 (dwóch) lat;

  2.na podstawie art. 41 § 2 kks nakłada na oskarżoną obowiązek uiszczenia w całości uszczuplenia należności publicznoprawnej w kwocie 10.132 (dziesięć tysięcy sto trzydzieści dwa) złotych w terminie 18 (osiemnastu) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku,

  3.na podstawie art. 41 § 1 kks w zw. art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk zasądza od oskarżonej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;

  4.zwalnia oskarżoną od kosztów sądowych i od opłaty, które przejmuje w całości na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt VII K 509/15

W okresie listopada 2014r. wobec (...) spółka z o.o. z siedzibą w P. przeprowadzono postępowanie kontrolne podatkowe w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych za okres 2009 roku. W tym czasie jednym z prezesów w/w spółki była oskarżona R. R., która zajmowała się sprawami organizacyjno-biurowymi w spółce, kontaktowała się z urzędami w tym skarbowymi, miała główny kontakt z księgowymi, których pracę nadzorowała. Natomiast drugim prezesem spółki w/w był prezes zarządu F. G. Z., który był osobą od spraw technicznych, zajmował się kwestiami maszyn i urządzeń. Taki podział obowiązków był zwyczajowo przyjęty, chociażby dlatego, że Z. słabo mówił po polsku. Aktualnie w/w przebywa jako osadzony na terenie H..

Przeprowadzona kontrola podatkowa wykazała szereg nieprawidłowości szczegółowo opisanych w wyniku Kontroli Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. nr (...) z dnia (...) W toku postępowania kontrolnego stwierdzono między innymi, iż w zeznaniu Spółki o wysokości osiągniętego dochodu za 2009 r. - CIT-8, złożonym do Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w Ł. w dniu 31.03.2010 r. został zaniżony dochód z działalności gospodarczej w wyniku zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 55.582,11 zł poprzez niezasadne zaliczenie do nich amortyzacji linii technologicznej W. w kwocie 48.590,05 zł, amortyzacji ogrodzenia terenu w P. (...) w kwocie 67,20 zł, wydatków w kwocie 3.231,09 zł związanych z nieruchomością w P. (...) oraz wydatków w kwocie 3.693,77 zł związanych z nabyciem energii elektrycznej za okres rozliczeniowy w 2008 r., czym naruszono przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 6 w powiązaniu z art. 16 a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) oraz uszczuplono podatek dochodowy od osób prawnych o kwotę 10.132 zł. Spółka zgodnie z art. 14c ust. 2 ustawy o kontroli skarbowej złożyła korektę zeznania wraz w wyjaśnieniem, uwzględniającą stwierdzone nieprawidłowości. Spółka tytułem stwierdzonych nieprawidłowości uregulowała kwotę 32 zł, pozostała część zaległości podatkowej została objęta przez (...) Urząd Skarbowy w Ł. postępowaniem egzekucyjnym. W sumie nastąpiło uszczuplenie podatku dochodowego od osób prawnych na łączną kwotę 10.132 zł.

/dowód: akta (...) w Ł. (...) (...): protokół kontroli k.3-15, wynik kontroli k.18-20, zeznanie podatkowe CIT-8 k.21-25, objaśnienie korekty k.26, zeznania podatkowe k.31-37, bilans k.38-48, wyjaśnienia oskarżonej R. R. k. 50-51, zeznanie świadka B. P. k.61/

Oskarżona R. R. ma 42 lata, ma wykształcenie średnie ekonomiczne. Jest stanu wolnego, nie ma nikogo na utrzymaniu. Obecnie nie pracuje i nie prowadzi działalności gospodarczej, utrzymuje się z oszczędności.

Oskarżona nie była karana za przestępstwo skarbowe.

/dowód: akta (...) w Ł. (...) (...): dane osobopoznawcze k.50, karta karna k.27/

Oskarżona R. R. nie przyznała się do popełnienia nieprawidłowości podatkowych. Wyjaśniła, iż nie uregulowała zaległości, ponieważ są to zaległości spółki, która na dzień dzisiejszy posiada majątek w postaci nieruchomości, natomiast nie dysponuje środkami finansowymi. Ponadto oświadczyła, iż od 01.01.2015 r. nie jest już członkiem zarządu spółki. Wnioskowała o postawienie w odpowiedzialność drugiego członka zarządu F. G. Z. – obywatelaH..

Następnie w toku postępowania karno skarbowego oskarżona złożyła wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego i nałożenie na nią obowiązków.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonej R. R. k. 50-51/

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył co następuje :

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd uznał, iż wyjaśnienia oskarżonej R. R., nie przyznającej się do popełnienia zarzucanego jej czynu nie były wiarygodne. Bowiem faktem niewątpliwym jest to, że to oskarżona jako drugi prezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w P. w latach 2009-2010 zajmowała się sprawami organizacyjno-biurowymi w spółce, kontaktowała się z urzędami w tym skarbowymi, miała główny kontakt z księgowymi, których pracę nadzorowała. To ona złożyła zakwestionowany w wyniku kontroli podatkowej zeznanie podatkowe CIT-8 za rok 2009, gdzie został zaniżony dochód z działalności gospodarczej spółki (...) w wyniku zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 55.582,11 zł ( akta (...) w Ł. (...) (...)Wyjaśnienia oskarżonej stanowiły nieudolną próbę przecenia całkowitej odpowiedzialności na drugiego prezesa zarządu spółki F. G. Z. – obywatela H., który był osobą od spraw technicznych, zajmował się kwestiami maszyn i urządzeń. Bowiem jak wynika to z materiału aktowego taki praktyczny podział kompetencji między członkami zarządu funkcjonował w przedmiotowej spółce, gdyż F. G. Z. słabo władał językiem polskim.

Dlatego na podstawie analizy zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego Sąd uznał za udowodnioną winę oskarżonej R. R., iż swoim zachowaniem polegającym na tym, że pełniąc funkcję prezesa zarządu w (...) spółka z o.o. z siedzibą (...)-(...) P. ul. (...), dopuściła do podania nieprawdy w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu za 2009 r.- CIT-8, złożonego do Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w Ł. w dniu 31.03.2010 r. tj. zaniżenia dochodu z działalności gospodarczej spółki w wyniku zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 55.582,11 zł. poprzez niezasadne zaliczenie do nich amortyzacji linii technologicznej W. w kwocie 48.590,05 zł., amortyzacji ogrodzenia terenu w P. (...) w kwocie 67,20 zł., wydatków w kwocie 3.231,09 zł. związanych z nieruchomością w P. (...) oraz wydatków w kwocie 3.693,77 zł. związanych z nabyciem energii elektrycznej za okres rozliczeniowy w 2008 r. przez co naruszono przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 6 w powiązaniu z art. 16aust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) przez co uszczupliła podatek dochodowy od osób prawnych o kwotę 10.132 zł. stanowiącą małą wartość, czym wyczerpała znamiona przestępstwa skarbowego określone w art. 9 § 3 kks w zw. z art. 56§ 2 kks w zw. z art. 56§ 1 kks.

Zgodnie z treścią art. 56 § 1 kks podatnik, który w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub rzeczywistości rozmiarów tej działalności, posługuje się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i przez to naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Zaś zgodnie z art. 56 § 2 kks jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Zdaniem jednak Sądu, nie kwestionując całej naganności tego zachowania, występujące w sprawie okoliczności uzasadniają odstąpienie od wymierzenia oskarżonej za ten czyn kary i poprzestanie na zastosowania dobrodziejstwa w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego. Zgodnie z art.20 § 2 kks przepisy art.66§1kk, art.67kk stosuje się odpowiednio. Art. 66 § 1 i 2 kk przewiduje bowiem, iż Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za umyślne przestępstwo skarbowe /brak recydywy skarbowej/, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, zaś przypisane sprawcy przestępstwo zagrożone jest karą nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie z treścią art. 115 § 2 kk przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez R. R. oraz jej winę, należy stwierdzić, iż nie są znaczne, co umożliwia zastosowanie wobec niej instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Za powyższym przemawiają także jej właściwości i warunki osobiste, niekaralność oskarżonej za przestępstwo skarbowe oraz dotychczasowy sposób życia, ustabilizowana pozycja zawodowa i majątkowa, gdyż oskarżona ma wykształcenie ekonomiczne. Oskarżona nie kwestionowała ustaleń kontroli ko­rygując zeznanie podatkowe. Konstatując, Sąd w toku postępowania stwierdził, iż okoliczności popełnienia przestępstwa skarbowego nie budzą wątpliwości. Czyn skarbowy zarzucony oskarżonej zagrożony jest karą grzywny do 720 stawek dziennych, a analizując właściwości i warunki osobiste oskarżonej Sąd przyjął istnienie pozytywnej prognozy pozwalającej przypuszczać, iż oskarżona R. R. pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegała porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa skarbowego.

Dlatego Sąd uwzględnił wiosek oskarżyciela publicznego - Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. i warunkowo umorzył postępowanie karno-skarbowe wobec oskarżonej na okres próby 2 (dwóch) lat.

Jednocześnie na podstawie art. 41 § 2 kks Sąd nałożył na oskarżoną obowiązek uiszczenia w całości uszczuplenia należności publicznoprawnej w kwocie 10.132 (dziesięć tysięcy sto trzydzieści dwa) złotych w terminie 18 (osiemnastu) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku. Nadto zasądził od oskarżonej - świadczenie pieniężne w kwocie 600 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Jednocześnie przy ustalaniu wysokości świadczenia pieniężnego Sąd wziął pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową oskarżonej i uznał, że powyższa kwota jest odpowiednia i odniesie pożądany prawem skutek.

Mając na względzie aktualną sytuację majątkową i rodzinną oskarżonej, Sąd zwolnił ją od kosztów postępowania i od opłaty karnej na podstawie art. 629 w zw. z art. 624 § 1 kpk (Dz. U. z 1997 r. Nr 89 poz. 555 z późn. zm.) i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 z późn. zm).