Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2015 roku

Sąd Okręgowy w Krośnie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesław Ruszała

Sędziowie: SSO Jarosław Krysa /spraw./

SSO Mariusz Hanus

Protokolant: sekr. sądowy Renata Walczak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krośnie – Wiesława Klaczaka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2015 roku

sprawy P. S.

oskarżonego o przestępstwo z art. 53 pkt 6 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo Łowieckie (Dz. U. z 1995 r. nr 147 poz.713 z późn. zm.)

z powodu apelacji wniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lesku z dnia 25 listopada 2014 roku,
sygn. akt II K 112/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób,
że eliminuje z opisu czynu stwierdzenie o uznaniu obwinionego P. S. za winnego opisanego w tym zarzucie czynu,

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  kosztami postępowania odwoławczego związanymi z apelacją obrońcy obwinionego oraz kosztami postępowania odwoławczego związanymi z apelacją oskarżyciela posiłkowego – Państwowe (...) Lasy Państwowe Nadleśnictwo U. – obciąża Skarb Państwa,

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego P. S. kwotę 420 zł /czterysta dwadzieścia złotych/, tytułem nieopłaconych kosztów obrony obwinionego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

P. S. oskarżony został o to, że oskarżonego o to, że w bliżej nieustalonym dniu początkiem listopada 2011 roku w rejonie miejscowości U., nie będąc uprawnionym do polowania dokonał skłusowania jelenia byka przy użyciu nieustalonych narzędzi, czym spowodował straty w wysokości 7800 złotych na szkodę nadleśnictwa U., tj. o czyn z art. 53 pkt 6 ustawy z dnia 13.10.1995 r. Prawo Łowieckie (Dz. U. z 1995 nr 147 poz. 713 z późn. zmian.)

Wyrokiem z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt II K 112/14 Sąd Rejonowy w Lesku :

I. uznał obwinionego P. S. za winnego tego, że początkiem listopada 2011 roku do dnia 8 listopada 2011 roku w U. gm. U., woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przyjął dla przetworzenia łeb jelenia byka z porożem i w skórze wartości około 150 złotych, wiedząc że pochodzi ono z przywłaszczenia, czym działał na szkodę Marszałka Województwa (...) tj. o wykroczenie z art. 122 § 1 k.w. i na zasadzie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. i u m o r z y ł postępowanie z uwagi na przedawnienie karalności,

II. na podstawie art. 30 § 1 k.w. z a r z ą d z i ł zwrot pokrzywdzonemu Marszałkowi Województwa (...) dowód rzeczowy w postaci poroża jelenia wraz z czaszką oddanego na przechowanie P. S.,

III. na podstawie § 14 ust 2 pkt 1 i 6 oraz § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002r. nr 163 poz. 1348 z późn. zmian.) z a s ą d z i ł od Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Lesku na rzecz adwokata A. R. Kancelaria Adwokacka w R. kwotę 2.712,00 (dwa tysiące siedemset dwanaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

IV. na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania o b c i ą ż y ł Skarb Państwa.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca obwinionego P. S. w całości i orzeczeniu temu zarzucił:

1. rażącą i mającą istotny wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania:

- art. 62 § 3 kpw w zw. z art. 5 § l pkt l i 2 kpw w zw. z art. 7 kpk, art. 410 kpk i art. 443 kpk w zw. z art. 82 § l kpw i art. 109 § 2 kpw poprzez niewydanie wyroku uniewinniającego od czynu przypisanego obwinionemu w zaskarżonym orzeczeniu, mimo że przeprowadzono postępowanie dowodowe w całości, zaś ocena zgromadzonych w sprawie dowodów nie daje podstaw do przypisania obwinionemu winy za umyślne paserstwo, zaś w takiej sytuacji, pomimo istnienia negatywnej przesłanki procesowej, Sąd winien wydać wyrok uniewinniający, albowiem uniewinnienie liczy się bardziej w opinii społecznej niż umorzenie i brak dowodów na przypisanie winy przełamuje negatywne przesłanki procesowe,

- w ramach naruszenia w/w przepisów Sąd naruszył zakaz reformationis in peius bowiem oparł zaskarżone orzeczenie na ustaleniach faktycznych mniej korzystnych dla obwinionego, niż dotychczas poczynione przez Sądy I Instancji, w sytuacji gdy apelacje były składane wyłącznie na korzyść obwinionego, gdzie Sądy każdorazowo ustalały, że obwiniony przyjął łeb do preparacji w nieustalonych okolicznościach i nie wiedział że pochodzi on z przestępstwa, a tymczasem Sąd, w opisie czynu, przyjął że obwiniony wiedział, że poroże pochodzi z przywłaszczenia i że obwiniony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy jednoczesnym ustaleniu, że łeb jelenia był wart około 150 zł, co również jest ustaleniem sprzecznym z wiedzą i doświadczeniem życiowym oraz niekorzystnym dla obwinionego,

alternatywnie zarzucił :

2. stanowiącą bezwzględną przyczynę odwoławczą obrazę przepisów postępowania:

- art. 104 § l pkt 7 kpów w zw. z art. 5 § l pkt 4 kpów w zw. z art. 442 § 3

kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw, albowiem Sąd Rejonowy uznał obwinionego za winnego i postępowanie umorzył, podczas gdy z uwagi na wystąpienie negatywnej przesłanki procesowej postępowanie winno ulec umorzeniu, gdyż istnienie negatywnej przesłanki procesowej skutkuje niemożnością wydania orzeczenia o winie, a tym bardziej nie jest możliwym jednoczesne orzeczenie o winie i umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie,

- w ramach naruszenia w/w przepisów Sąd pominął zapatrywania prawne zawarte w wyroku Sądu Okręgowego II Wydziału Karnego w Krośnie z dnia 9 kwietnia 2014 r., II Ka 73/14, którym to wyrokiem Sąd uchylił uprzedni wyrok Sądu I instancji i w uzasadnieniu wyraźnie wskazał, że w razie uznania, że czyn obwinionego stanowił wykroczenie, postępowanie należało umorzyć, a zamiast tego Sąd orzekł o winie obwinionego.

Wskazując na powyższe zarzuty obrońca obwinionego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie obwinionego P. S. od popełnienia wykroczenia z art. 122 § 1 k.w., zaś w razie uwzględnienia zarzutów opisanych w pkt II. 2 na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 kpów wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i umorzenie postępowania;

Jednocześnie, na podstawie art. 118 § 2 kpów, obrońca wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego P. S. kosztów postępowania, w tym wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy w sprawie według norm przepisanych - w podwójnej wysokości — co jest uzasadnione sporym nakładem pracy oraz niewątpliwym wpływem obrony na wynik postępowania i jednocześnie skorygowanie orzeczenia Sądu I instancji w zakresie kosztów postępowania, albowiem Sąd I instancji zasądził koszty za pomoc prawną udzieloną z urzędu, mimo że obwiniony ustanowił obrońcą z wyboru.

Apelację od pkt II wyroku wniosła także pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego Skarb Państwa - Państwowe (...) Lasy Państwowe, Nadleśnictwo U.. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła:

1.naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art. 4 ust. l i 3 w zw. z art. 6 ust. l pkt. l ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r. (Dz. U. 2014 póz. 1153) poprzez jego niezastosowanie i nie przyjęcie, że oskarżyciel posiłkowy w ramach sprawowanego zarządu prowadzi gospodarkę leśną w ramach, której gospodaruje zwierzyną,

- art. 32 ust. 1. w zw. z ust. 2 pkt. 3 ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r. (Dz. U. 2014 póz. 1153) w oparciu o który Nadleśnictwo wchodzące w skład SP (...) jest państwową jednostką organizacyjną nie posiadająca osobowości prawnej reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia,

- art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. 2013 póz. 1226) poprzez przyjęcie, że zwierzyna bezprawnie pozyskana stanowi własność Skarbu Państwa,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia tj.:

- poprzez przyjęcie, że w oparciu o art. 2 w zw. 7 ustawy z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. 2013 1226 z zm.) wbrew art. 2 pkt. 3 art. 4 ust. l i 3 w zw. z art. 6 ust. l ust. l pkt. l, art. 32 ust. 1. w zw. z ust. 2 pkt. 3, że przymiot pokrzywdzonego przysługuje Marszałkowi Województwa (...), a tym samym, przyjęcie z rażącym naruszeniem prawa i utożsamienie administracji z zakresu łowiectwa z własnością zwierzęcia łownego jako własności Skarbu Państwa i utożsamienie funkcji z zakresu administracji łowieckiej z gospodarką łowiecką

3.  przepisów procedury tj. art. 49 § l i 2 KPK - poprzez jego niezastosowanie i nie uwzględnienie przez Sąd, że oskarżyciel posiłkowy z przyczyn opisanych wyżej posiada przymiot pokrzywdzonego, tym samym nie uwzględnienie, że dowód rzeczowy w postaci poroża jelenia wraz z czaszką winien być zwrócony Nadleśniczemu Nadleśnictwa U.

Podnosząc powyższe zarzuty na podstawie art. 437 § l i 2 KPK wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II ewentualnie o uchylenie wyroku w pkt II i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego jest częściowo zasadna i w tym zakresie Sad Odwoławczy zmienił zaskarżone orzeczenie. Nieuzasadniona jest natomiast apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił okoliczności czynu w zakresie, że chodzi tu o wykroczenie z art. 122 § 1 k.w. a kwota szkody wynikająca z opinii biegłego warunkować musi takie ustalenie. Ponieważ z dniem 8 listopada 2013 roku nastąpiło przedawnienie karalności, to nieuprawnione jest odnoszenie się do kwestii winy obwinionego. Z tą datą, a najpóźniej z chwilą uzyskania opinii biegłego tj. w dniu 1 października 2014 r. postępowanie winno ulec umorzeniu i Sąd I instancji niepotrzebnie nadal procedował w tej sprawie, bowiem ujemna przesłanka procesowa stwarza konieczność umorzenia postępowania, co jak wspomniano czyni zbędnym odnoszenie się do ewentualności popełnienia czynu przez obwinionego. Z powołanych względów musiało dojść do zmiany wyroku poprzez wyeliminowanie stwierdzenia winy obwinionego.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut apelacji dotyczący wysokości kosztów zasądzonych na rzecz obrońcy oskarżonego albowiem Sąd I instancji w sposób prawidłowy zasądził wysokość wynagrodzenia obrońcy. Sąd Odwoławczy pragnie podkreślić, iż Sąd I instancji orzekł na rzecz obrońcy obwinionego kwotę 2.712 zł biorąc pod uwagę nakład pracy związanej przy prowadzeniu tej sprawy. Sąd I instancji uznał, że praca obrońcy przewyższyła minimalny nakład pracy adwokata i dlatego przyznał obrońcy wynagrodzenie w podwójnej minimalnej wysokości określonej w rozporządzeniu. W ocenie Sądu Odwoławczego zaskarżone orzeczenie jest słuszne.

Nie zasługuje natomiast na uwzględnienie zarzut apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego dotyczący własności zwierzęcia. Sąd Odwoławczy w tej materii w całości podziela argumentację przytoczoną przez Sąd I instancji, który słusznie wywodzi, dokonując prawidłowej i logicznej interpretacji przepisów ustawy Prawo Łowieckie, iż zwierzęta padłe nadal stanowią własność Skarbu Państwa. W niniejszej sprawie nie ustalono miejsca przestępnego pozyskania zwierzęcia albowiem dowody zebrane w sprawie nie pozwalają na ustalenie jakiegokolwiek miejsca. Słusznie Sąd I instancji przyjął, iż nastąpiło to z pewnością na terenie województwa (...), z uwagi na to, że nielogicznym byłoby transportowanie zwierzęcia na dużą odległość w celu jego spreparowania. Zgodnie z art. 7 ustawy prawo łowieckie administracje w zakresie łowiectwa sprawuje samorząd województwa jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Zatem zasadnie Sąd I instancji orzekł o zwrocie Marszałkowi Województwa (...) dowodu rzeczowego w postaci poroża jelenia. W tym zakresie wiążące znaczenie mają zresztą wypowiedzi Sądu Odwoławczego zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 kwietnia 2014 r. sygn. akt II Ka 73/14.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Odwoławczy na podstawie art. 437 § 2 k.p.k., art. 449 k.p.k. i art. 456 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że eliminuje z opisu czynu stwierdzenie o uznaniu oskarżonego P. S. za winnego opisanego w tym zarzucie czynu, zaś w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy i kosztami postępowania odwoławczego obciążył Skarb Państwa.