Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku M. Ż.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 113/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 grudnia 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił M. Ż.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Od powyższej decyzji M. Ż. wniosła odwołanie w dniu 14 stycznia 2013 roku.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniósł, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. Ż.urodziła się w dniu (...). Ukończyła szkołę zawodową handlową. W okresie aktywności zawodowej pracowała jako drobiarz, następnie przez wiele lat jako sprzedawca, a obecnie od dnia 15 października 2007r. pracuje nieprzerwanie jako sprzątaczka.

(dowód: świadectwa pracy z dnia 9 czerwca 2005r. – k. 30 akt rentowych, świadectwo pracy z dnia 15 lipca 2005r. - 31 akt rentowych, zaświadczenie z dnia 15 października 2012r.– k. 5 akt rentowych)

W dniu 15 października 2012 roku M. Ż. złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę - k. 1-2 akt rentowych)

Orzeczeniem z dnia 17 listopada 2012 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 30 listopada 2012r..

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 17.11.2012 roku z dokumentacją medyczną w aktach organu rentowego – k. 17 akt rentowych)

W związku ze zgłoszeniem zarzutu wadliwości orzeczenia przez Głównego Lekarza Orzecznika ZUS sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 11 grudnia 2012 roku, wydała orzeczenie w którym stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawczyni: reumatoidalne zapalenie stawów w okresie zaostrzenia dolegliwości bólowych bez istotnych zniekształceń stawów, z ograniczeniem sprawności ruchowej, zwłaszcza w nadgarstku prawym..

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 11.11. 2012 roku z dokumentacją medyczną w aktach organu rentowego – k. 20 akt rentowych)

Aktualnie u wnioskodawczyni występuje reumatoidalne zapalenie stawów, na które choruje od 2004r. W badaniu rtg nie stwierdza się progresji zmian radiologicznych, a wskaźniki zapalenia są w normie

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawczyni niezdolnej do pracy zarobkowej zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinia biegłego reumatologa A. D. – k.11-12 akt)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1) .

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 i z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36). Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/261).

Wnioskodawczyni w swoim życiu zawodowym pracowała przez ok. 20 lat jako sprzedawca, a od ok. 5 lat pracuje jako sprzątaczka . Dla ustalenia, czy M. Ż. jest niezdolna do pracy w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego reumatologa A. D., w ramach której specjalności mieści się rozpoznane u wnioskodawczyni schorzenie tj. reumatoidalne zapalenie stawów.

Z jednoznacznej w swej treści opinii biegłej sądowej, sporządzonej po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzeniu osobistego badania wnioskodawczyni wynika, że charakter i nasilenie występujących u wnioskodawczyni schorzeń nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych przez nią kwalifikacji. Biegła zauważa, że w badaniu rtg nie stwierdza się progresji zmian radiologicznych, a wskaźniki zapalenia są w normie. Zdaniem biegłej wnioskodawczyni wymaga wdrożenia systematycznego leczenia farmakologicznego lekami modyfikującymi i rehabilitacji, które jednak może kontynuować w ramach zasiłków chorobowych (których jeszcze nie wyczerpała) oraz w ramach ewentualnego świadczenia rehabilitacyjnego. Dopiero po wyczerpaniu przez skarżącą tych dostępnych form leczenia, będzie można ocenić jego wpływ na stan zdrowia ubezpieczonej. Istnieje bowiem pozytywne rokowanie co do poprawy stanu zdrowia w drodze leczenia i rehabilitacji. Obecny stan zdrowia wnioskodawczyni skutkuje jedynie krótkotrwałymi okresami niezdolności do pracy, które mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich, co nie uprawnia do renty.

Opinia sporządzona przez biegłą sądową nie była kwestionowana przez skarżącą w toku postępowania. Do podważenia opinii nie mogą prowadzić zarzuty wnioskodawczyni zgłoszone na rozprawie, które sprowadzają się w istocie do twierdzenia, iż nie zgadza się z opinią biegłej, gdyż inaczej ocenia swój stan zdrowia, gdyż uważa że jest niezdolna do pracy. Takie zarzuty są li tylko polemiką z opinią sporządzoną przez specjalistę o niekwestionowanym poziomie wiedzy, praktyka z doświadczeniem klinicznym i jako takie nie prowadzą do jej podważenia.

Jednocześnie należy podkreślić, że wnioskodawczyni , na której zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar dowodu, nie wykazała się jakąkolwiek inicjatywą dowodową. To strony zaś - zgodnie z zasadą kontradyktoryjności procesu cywilnego - są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 k.p.c.) Wnioskodawczyni domagając się prawa do renty, winna zatem przed Sądem wykazać spełnienie przesłanki niezdolności do pracy, czego nie uczyniła.

Występujące u wnioskodawczyni schorzenie, na obecnym etapie zaawansowania – zgodnie z opinią biegłej sądowej - nie prowadzi do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Mimo występowania reumatoidalnego zapalenia stawów wnioskodawczyni ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji, tj. prac, które dotychczas wykonywała (sprzedawca, sprzątaczka). Tym bardziej, że wnioskodawczyni – pomimo schorzenia - cały czas kontynuuje zatrudnienie w charakterze sprzątaczki.

Z tych względów Sąd Okręgowy – w oparciu o przekonującą opinię biegłej reumatolog - stwierdził, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.