Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 1369/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie :

Przewodniczący - Sędzia SO Andrzej Dyrda

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 listopada 2015 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa Kancelarii (...) Spółki Akcyjnej w K.

przeciwko P. B. (B.)

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt I C 281/15

oddala apelację.

SSO Andrzej Dyrda

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zaocznym z dnia 27 maja 2015r. Sąd Rejonowy w Raciborzu oddalił powództwo Kancelarii (...) S.A. w K. przeciwko P. B. o zapłatę.

Orzeczenie to poprzedził ustaleniem, że powódka dołączyła do akt sprawy wydruk z ramowej umowy pożyczki.

Dnia 31.10.2014r. została zawarta umowy cesji.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Rejonowy oddalił powództwo, ponieważ powódka wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. nie dołączyła żadnych dokumentów, z których wynikałoby, że pozwany jest zobowiązany do zapłaty powódce kwoty 773 zł. Powódka nie udowodniła zawarcia umowy pożyczki, z której wywodziła roszczenie o zapłatę. Sąd wskazał, że powódka dołączyła jedynie niepoświadczony za zgodność z oryginałem wydruk umowy ramowej pożyczki niezawierający podpisów pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy, co wyklucza uznanie, że pozwana w ogóle zawierała jakąkolwiek umowę pożyczki z powódką.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.

Apelację od tego orzeczenia wniósł powód zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 720 k.c. poprzez niezasadne przyjęcie, że powód nie wykazał, aby doszło do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy pozwanym a spółką (...) sp. z o.o.; art. 10 ust. 1 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008r. w sprawie umów o kredyt konsumencki poprzez niezasadne przyjęcie, iż umowa o kredyt konsumencki może być zawarta wyłącznie w formie papierowej lub w formie przewidzianej w art. 7 ustawy Prawo Bankowe, a także naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 232 k.p.c. poprzez niezasadne przyjęcie, iż powód, nie przedstawił dowodów potwierdzających zasadność roszczenia, a także art. 339 § 2 k.p.c. poprzez niezasadne oddalenie powództwa wyrokiem zaocznym w całości w sytuacji, gdy zasadność powództwa nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Na tych podstawach wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 773 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego, według norm prawem przewidzianych za obie instancje, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Sprawa została rozpoznana w trybie uproszczonym, a Sąd Okręgowy w postępowaniu odwoławczym nie przeprowadził postępowania dowodowego.

Artykuł 505¹³ § 1 k.p.c. jest przepisem szczególnym do art. 387 § 1 k.p.c. Jeżeli Sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku winno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Mając na względzie powyższe unormowania, Sąd Okręgowy dokonując oceny całości ustaleń i oceny prawnej uznał, że apelacja jest nieuzasadniona.

Sąd Rejonowy zasadnie przyjął, że powód nie udowodnił swego roszczenia ani co do zasady ani co do wysokości. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c., obowiązek złożenia dowodu na poparcie swych twierdzeń spoczywa na stronie dochodzącej swych roszczeń. Obowiązkiem powoda było wykazanie, że nabył konkretne wierzytelności oraz udowodnienie ich powstania.

Zgodnie z art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przytoczona powyżej regulacja prawna, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 1 marca 1996r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996r. Nr 43, poz. 189) na mocy której skreślono § 2, nie obciąża sądu obowiązkiem dążenia do wykrycia prawdy obiektywnej (materialnej) bez względu na procesową aktywność stron.

Stosownie do art. 232 k.p.c. to na stronach ciąży obowiązek przedstawienia dowodów dla stwierdzenia faktów z których wywodzą skutki prawne, a skoro ten uprawnienia tego nie wykonał prawidłowo, nie może usprawiedliwiać się przerzuceniem odpowiedzialności za postępowanie dowodowe na Sąd. Wskazany powyżej ciężar dowodu w znaczeniu formalnym uzupełnia ciężar dowodu w znaczeniu materialnym wyrażony w art. 6 k.c., który nakłada na stronę ciężar udowodnienia faktów, z których wywodzi ona skutki prawne. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 listopada 2007r., (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku, lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu.

Powód, opierając swoje roszczenia na podstawie umowę pożyczki zdefiniowanej w art. 720 § 1 k.c. w związku z art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim (tekst jednolity Dz.U. z 2014r. poz. 1497 z późniejszymi zmianami), winien udowodnić istnienie tego stosunku prawnego, zgodnie z ogólną regułą dowodową z art. 6 k.c. Jako okoliczność uzasadniającą jego roszczenie powołał się na istnienie ramowej umowy pożyczki, którą przedłożył jako kserokopię niepoświadczoną za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego reprezentującego powoda.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że sama, odbitka ksero lub inna kopia reprograficzna nie jest dokumentem w rozumieniu przepisów k.p.c. i nie może dokumentu zastąpić. Jeżeli zatem odbitka ksero (kserokopia) nie jest odpowiednio poświadczona, to nie stanowi ona dokumentu, a sądowi nie wolno przeprowadzać w tej sytuacji dowodu z dokumentu. Niepoświadczona odbitka ksero jest tylko środkiem uprawdopodobnienia za pomocą pisma, pozwalającym na dopuszczenie dowodu z zeznań świadków i dowodu z przesłuchania stron - art. 74 § 2 k.c. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10 stycznia 2008r., V ACa 816/07). Niepoświadczone odbitki ksero nie stanowią więc dowodu, a mogą jedynie służyć jako źródło twierdzeń o faktach, które - jeśli zostaną zaprzeczone - wymagają udowodnienia (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2003r., I CKN 1436/00).

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż obowiązkiem strony, w szczególności reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika, na co zwrócił również uwagę Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lipca 2004r. (I CK 32/2004), jest przedstawianie takich dowodów, które spełniają ustawowe wymagania przewidziane w kodeksie postępowania cywilnego.

Z tych względów należało uznać, że powód nie przedstawił dowodów wykazujących jego roszczenie, czego skutkiem była odmowa udzielenia ochrony prawnej dochodzonemu pozwem roszczeniu.

Z przyczyn wskazanych powyżej, nie było podstaw do uznania, iż orzeczenie zaskarżone apelacją jest wadliwe, a zatem apelacja podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

SSO Andrzej Dyrda

III Ca 1369/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE