Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 czerwca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20 czerwca 2014 r. wstrzymał M. M. od dnia 1 lipca 2014 r. wypłatę emerytury ( do czasu podjęcia współpracy).

/decyzja k.99 plik I akt ZUS/

W dniu 10 lutego 2015 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie M. M. od powyższej decyzji. W uzasadnieniu odwołująca wskazała ,że nie składała żadnego wniosku , a także nie czyniła żadnych utrudnień Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawczyni podniosła ,że świadczenie wypłacane było na jej konto , a nadto ,że organ rentowy może sprawdzić w dostępnej mu bazie PESEL fakt śmierci danej osoby. M. M. podkreśliła ,że jest osobą schorowaną i właśnie stan zdrowia zmusił ją do czasowego zamieszkania w Ł.. Dla wnioskodawczyni niezrozumiałym jest sytuacja , gdy z uwagi na fakt niepoinformowania organu rentowego o zmianie miejsca zamieszkania ponosi karę w postaci pozbawienia środków do życia. Wnioskodawczyni wskazała ,że wypłatę świadczenia wznowiono od listopada , ale nadal nie otrzymała zaległych świadczeń za 4 miesiące.

/odwołanie k.2/

W odpowiedzi na odwołanie , która wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 5 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego odrzucenie wskazując ,że zaskarżona decyzja stała się prawomocna z dniem 23 sierpnia 2014 r.

/ odpowiedź na odwołanie – k.3-3 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni M. M. posiada prawo do emerytury od dnia 7 września 1982 r.( świadczenie wypłacane od dnia 1 marca 1986 r. tj. od ustania zatrudnienia.

/decyzja k.10 plik II akt ZUS/

Korespondencja wysłana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na adres zamieszkania wnioskodawczyni została zwrócona przez operatora pocztowego na adres organu rentowego.

/korespondencja k.97-98 plik I akt ZUS/

Pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych poprosił wnioskodawczynię o potwierdzenie własnoręcznym podpisem istnienia dalszego prawa do pobierania świadczeń określonych ustawą. W/w pismo nie zostało odebrane i po upływie ustawowego terminu zostało zwrócone przez operatora pocztowego na adres organu rentowego.

/pismo k.82 plik II akt ZUS/

Z uwagi na brak podjęcia współpracy tj. art. 82 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. decyzją z dnia 24 czerwca 2014 roku wstrzymał M. M. od dnia 1 lipca 2014 r. wypłatę emerytury.

/decyzja k.99 plik I akt ZUS/

Pismem z dnia 27 listopada 2014 r. wnioskodawczyni poinformowała Zakład Ubezpieczeń Społecznych o czasowej zmianie miejsca zamieszkania ( w Ł.) oraz wniosła o wypłatę wstrzymanych świadczeń.

/pismo k.102 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 2 stycznia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wznowił wnioskodawczyni wypłatę świadczenia od dnia 1 listopada 2014 r.

/decyzja k.17-17 odwrót plik I akt ZUS/

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w oparciu o dokumentację z akt organu rentowego i akt sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni jest uzasadnione.

W niniejszej sprawie istota sporu sprowadziła się do rozstrzygnięcia czy organ rentowy zasadnie zawiesił wnioskodawczyni od dnia 1 lipca 2014 r. wypłatę emerytury.

Zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku, poz.748 z późn.zm.)ustępem 1 punktem 1 wypłatę świadczeń wstrzymuje się jeżeli powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa. Zgodnie zaś z punktem 2 wypłatę świadczeń wstrzymuje się jeżeli osoba pobierająca świadczenia mimo pouczenia lub żądania organu rentowego nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń.

Wskazać należy ,że organ rentowy podjął kroki mające doprowadzić do zawieszenia odwołującej świadczenia w momencie gdy nie odbierała ona kierowanej do niej korespondencji. Oczywistym jest ,że organ rentowy czynił starania doręczenia kolejnej korespondencji , ale nie przyniosła ona oczekiwanego skutku. W ocenie Sądu organ rentowy nie wyjaśnił jednak wszystkich istotnych okoliczności przed wydaniem decyzji w dniu 24 czerwca 2014 roku .Organ rentowy był bowiem w posiadaniu informacji ,iż świadczenie wypłacane jest na konto bankowe wnioskodawczyni nie zaś przekazem pocztowym. Nie zachodziła zatem obawa ,że środki mogą zostać przekazane do rąk osoby nieuprawnionej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych powinien zatem przed wydaniem decyzji o zawieszeniu świadczenia wystąpić do banku wnioskodawczyni z prośbą o udzielenie mu stosownych informacji (choćby czy wnioskodawczyni dokonuje wypłaty świadczenia).Brak podjęcia takich kroków ze strony organu rentowego był niedopuszczalny.

Bezspornym w niniejszej sprawie był natomiast fakt ,że wnioskodawczyni nie poinformowała organu rentowego o zmianie miejsca swojego pobytu , ale w ocenie Sądu mogła ona przypuszczać ,że skoro emerytura przekazywana jest na jej konto nie zaś jest doręczana przekazem pocztowym nie ma większego znaczenia gdzie aktualnie przebywa.

Wskazać należy ,że art.134 w ustępie 1 punkcie 2 mówi o przedłożeniu przez stronę dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń , co w przypadku M. M. miałoby się jedynie sprowadzać do potwierdzenia ,że wnioskodawczyni żyje. Nadto stwierdzić należy ,że sytuacja prawna wnioskodawczyni zdaniem Sądu w żaden sposób nie uległa zmianie , a więc nie zaszły okoliczności , o których mowa w art.134 w ustępie 1 punkcie 1 w/w ustawy.

W ocenie Sądu podjęcie przez organ rentowy decyzji o zawieszeniu emerytury było zbyt daleko idące w sytuacji gdy jedynym przewinieniem wnioskodawczyni była okoliczność ,że nie poinformowała ona organu rentowego o zmianie miejsca swojego pobytu. Tym samym odmowa wypłaty świadczenia niesie ze sobą niewspółmierne konsekwencje do zachowania wnioskodawczyni

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd przyznał ( zgodnie z art. 22 ³ ust. 1 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 r. – t.j. Dz. U . z 2015 r. , poz. 507 z późn. zm.) od Skarbu Państwa na rzecz na rzecz radcy prawnego A. B. kwotę 73,80 (siedemdziesiąt trzy złote, osiemdziesiąt groszy) zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu , ustalając kwotę kosztów w oparciu o treść przepisu § 11 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( t. j. Dz.U. 2013 r. poz.490 z późń. zm.). Zgodnie z § 2 ust.3 powyższego rozporządzenia przyznana kwota została zwiększona o stawkę podatku od towarów i usług.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego, któremu udzielić zgody na

wypożyczenie akt rentowych