Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Borucka

Protokolant: Katarzyna Kępa -Ojrzanowska

Przy udziale Prokuratora Anny Bartos

po rozpoznaniu dnia 27.10.2015 roku,

sprawy

R. L. (1) ,

syna B. i J. z domu K., ur. (...) w S.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 maja 2015 r. w S., na ulicy (...). P. w kierunku ulicy (...) I działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dokonał zabory w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki S. (...) o nr (...) o wartości 1399,00 zł. wraz z karta SIM i etui, czym działał na szkodę K. S.

to jest o czyn z art. 278 § l k.k.

I.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego czynu z tym że ustala iż czynu tego oskarżony dopuścił się będąc uprzednio karanym miedzy innymi wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 12.09.2011r. wydanym w sprawie o sygn. IVK 288/11, za czyn z art. 279§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 2.12.2010r. do 29.06.2012r. i który to wyrok został objęty następnie wyrokiem łącznym Sądu rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 1.08.2012r. w sprawie o sygn. IVK 713/11, a zatem zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach art. 64 § 1 k.k. i za występek ten na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego przepadek równowartości uzyskanej z przestępstwa korzyści majątkowej w kwocie 250 (dwustu pięćdziesięciu) złotych,

III.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżoną do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej K. S. kwoty 1399

( tysiąca trzystu dziewięćdziesięciu dziewięciu ) zł.,

IV.  na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. L. kwotę 420 ( czterystu dwudziestu) zł plus VAT

V.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonej w całości na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym i opłatę w kwocie 120 (sto dwadzieścia) złotych.

Sygn. akt IV K 583/15

UZASADNIENIE

W nocy z 23 na 24 maja 2015r. K. S. spotkała się ze znajomymi na deptaku przy ul. (...) w S., gdzie spożyła dwa piwa, a następnie udała się na przystanek autobusowy przy Pl. (...) w kierunku ul. (...) I. Na przystanku zaczęła rozmowę z mężczyzną, którym okazał się oskarżony R. L. (1). W trakcie tej rozmowy R. L. (1) ukradł pokrzywdzonej należący do niej telefon komórkowy marki S. (...) wraz z etui. Po czym zaproponował, że ją odprowadzi na P. gdzie mieszkała. W trakcie drogi K. S., zorientowała się że nie ma w torebce telefonu komórkowego. Wówczas oskarżony zaproponował, że wróci na ławkę gdzie siedzieli wcześniej sprawdzić, czy tam go nie pozostawiła. W drodze powrotnej wsiadł do nadjeżdżającego autobusu i odjechał. Wcześniej jednak w czasie rozmowy pozostawił pokrzywdzonej swój numer telefonu oraz adres, które to dane ta przekazała Policji informując o całym zdarzeniu.

W wyniku podjętych czynności mających na celu wyjaśnienie zaistniałej zdarzenia ustalono, że R. L. (1) następnego dnia udał się do Lombardu o nazwie S., mieszczącego się przy Al. (...) w S. gdzie oferował do sprzedaży telefon należący do pokrzywdzonej, w trakcie której to czynności został uwidoczniony na zapisie monitoringu.

W wyniku podejmowanych czynności przeszukania mieszkania zajmowanego przez oskarżonego nie ujawniono przedmiotowego telefonu, natomiast przesłuchany w charakterze podejrzanego po uprzednim przedstawieniu mu zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. R. L. (1) przyznał się w całości do zarzucanego mu czynu i złożył krótkie wyjaśnienia, w których przedstawił przebieg wydarzeń w sposób zgodny z relacja pokrzywdzonej, poza tym iż należący do niej telefon miał jej niepostrzeżenie zabrać kiedy ta pozostawiła go na ławce. Wskazał że telefon pokazywał pracownikowi lombardu S.przy Al. (...), ale ostatecznie sprzedał go przypadkowemu przechodniowi.

Dowody:

wyjaśnienia R. L. (1) k. 18-19 w zw. z k. 76,

zeznania świadka K. S. k. 2- 3 ,

protokół przeszukania R. L. k. 12-13,

protokół przeszukania mieszkania k.14-15,

Oskarżony R. L. (1) ma obecnie 38 lat. Posiada wykształcenie podstawowe, bez wyuczonego zawodu. Jest kawalerem, nie posiada dzieci ani nikogo na utrzymaniu. Po opuszczeniu Zakładu Karnego – w dniu 16. 10. 2015r, kontynuuje działalność gospodarczą w zakresie serwisu maszyn budowlanych, osiągając dochód w wysokości 2500 zł. miesięcznie. Majątku nie posiada. R. L. (1) był niejednokrotnie karany sądownie, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu. Był miedzy innymi skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 12.09.2011r. wydanym w sprawie o sygn. IVK 288/11, za czyn z art. 279§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 2.12.2010 r. do 29.06.2012 r. i który to wyrok został objęty następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 1.08.2012 r. w sprawie o sygn. IVK 713/11, a zatem zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach recydywy opisanej w art. 64 § 1 k.k.

Dowody:

oświadczenie oskarżonego k. 76,

dana osobopoznawcze k. 20,

karta karna 30-32,

odpisy wyroków sądowych k.73-74,75,

W toku postępowania sądowego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy złożenia wyjaśnień, po czym podtrzymał wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanego. Wyraził przy tym gotowość skorzystania z możliwości jakie stwarza art. 387 k.p.k. i zaaprobował przedstawioną przez prokuratora propozycje wnosząc o wydanie wyroku i wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczenie przepadku równowartości uzyskanej z przestępstwa korzyści majątkowej w kwocie 250 zł, nałożenia obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 1399zł., oraz zasadzenie kosztów sądowych i opłaty.

Rozważania w kwestii oceny dowodów zgromadzonych w sprawie sąd rozpoczął od oceny wyjaśnień oskarżonego, złożonych w toku postępowania przygotowawczego, a następnie podtrzymanych na rozprawie. W tym miejscu należy podkreślić iż jego przyznanie się do winy znajduje oparcie w zgromadzony w niniejszym postępowaniu materiale dowodowym w postaci zeznań świadka K. S., która składając zawiadomienie o przestępstwie w sposób szczegółowy przedstawiła przebieg wypadków zarówno do momentu ujawnienia przez nią utraty telefonu komórkowego jak i zachowanie się oskarżonego po tym fakcie, z jej zeznań wynika w sposób jednoznacznie, że tylko oskarżony mógł dokonać kradzieży należącego do niej telefonu. Przekazała przy tym Policji otrzymany od oskarżonego jago adres.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom tego świadka, gdyż były jednoznaczne, logiczne i spójne. Znalazły one także odzwierciedlenie w wyjaśnieniach oskarżonego i ustaleniach P...

Sąd dał w końcu wiarę – jako nie znajdującym dowodów przeciwnych i cechującym się urzędowym charakterem – dowodom z dokumentów w postaci miedzy innymi protokołu przeszukań, odpisów wyroków, danych o karalności oskarżonego.

W efekcie przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić, że oskarżony w dniu 24 maja 2015 r. w S., na ulicy (...). P. w kierunku ulicy (...) I działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dokonał zabory w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki S. (...) o nr (...) o wartości 1399,00 zł. wraz z karta SIM i etui, czym działał na szkodę K. S.. Takim zachowaniem wyczerpał on znamiona czynu z art. 278 § 1 k.k.

Przy czym czynu tego oskarżony dopuścił się będąc uprzednio karanym miedzy innymi wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 12.09.2011r. wydanym w sprawie o sygn. IVK 288/11, za czyn z art. 279§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 2.12.2010 r. do 29.06.2012 r. i który to wyrok został objęty następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 1.08.2012 r. w sprawie o sygn. IVK 713/11, a zatem zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach recydywy opisanej w art. 64 § 1 k.k.

Przedmiotem ochrony przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. jest własność i posiadanie rzeczy. Kradzieży można się dopuścić tylko w odniesieniu do rzeczy stanowiących czyjąś własność.

Przestępstwo to popełnia się umyślnie w postaci zamiaru bezpośredniego. Koniecznym elementem kradzieży jest działanie w celu jej przywłaszczenia.

Oskarżony swoim zachowaniem opisanym powyżej wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 k.k.. Zabrał on w celu przywłaszczenia rzeczy stanowiące własność pokrzywdzonej. Po dokonanym czynie telefon komórkowy stanowiący przedmiot kradzieży sprzedawał uzyskując środki pieniężne w kwocie 250 zł.. Jeżeli zaś chodzi o wartość szkody poniesionej przez pokrzywdzoną to została ona ustalona na podstawie jej zeznań które nie nasuwały żadnych wątpliwości.

Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim w celu przywłaszczenia zabranego telefonu i rozporządzenia nimi jak własnymi poprzez jego sprzedaż. Swym działaniem doprowadził do powstania szkody w mieniu pokrzywdzonej. Stąd też społeczną szkodliwość jego czynu ocenić należało na znaczną.

W przedmiotowej sprawie stwierdzono, że w stosunku do oskarżonego nie zachodziły okoliczności wyłączające lub też ograniczające winę oskarżonego, czy bezprawność jego czynu.

Stąd też oskarżonemu przypisano winę, co do popełnienia wyżej opisanego przestępstwa.

Nie pozostawia również wątpliwości ocena prawna zachowania oskarżonego dokonywana z perspektywy przepisów art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Objęcie we władanie skradzionego telefonu, któremu towarzyszył zamiar przywłaszczenia stanowi o realizacji znamion typu czynu zabronionego opisanego w art. 278 § 1 k.k. Oskarżony dopuścił się przy tym przestępstwa stanowiącego przedmiot niniejszego postępowania w warunkach powrotności do przestępstwa (art. 64 § 1 k.k.). Uzasadnieniem dla powyższej okoliczności pozostaje fakt uprzedniej karalności R. L. (1) za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 § 1k.k. na karę pozbawienia wolności, której odbywanie w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy oskarżony zakończył w okresie krótszym niż 5 lat do daty popełnienia niniejszego czynu.

Przy wymierzaniu oskarżonemu kary sąd na jego niekorzyść poczytał fakt jego wcześniejszej wielokrotnej karalności, działanie w warunkach recydywy oraz działanie na szkodę osoby, która w danym momencie obdarzyła go zaufaniem..

Na korzyść zaś oskarżonego sąd uwzględnił niewielką wartość skradzionego mienia, przyznanie się do winy i fakt nie utrudniania prowadzonego w niniejszej sprawie postępowania.

W efekcie w oparciu o powyższe przesłanki sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Tak ustalona kara zdaniem sądu odpowiada stopniowi winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz spełni względem niego cele zapobiegawcze jak i wychowawcze. Czynić będzie także zadość potrzebom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oceniając całokształt zachowania oskarżonego podczas popełniania czynu, jak i fakt jego wcześniejszej karalności sąd uznał, że dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary nie może być względem niego stosowane. Oskarżony i jego postawa nie dają bowiem żadnej rękojmi tego, że mimo niewykonywania orzeczonej kary będzie przestrzegał porządku prawnego, a zwłaszcza nie popełni nowego przestępstwa. Sąd uznał, że tylko kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania spełni względem oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Stosując przepis art. 45 § 1 k.k. sąd orzekł od oskarżonego przepadek równowartości uzyskanej korzyści majątkowej w kwocie 250 zł, a na rzecz pokrzywdzonej w oparciu o normę art. 46 § 1 k.k. nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę równowartości utraconego przez pokrzywdzoną mienia, albowiem do chwili obecnej szkoda ta w żadnej mierze nie została naprawiona.

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości, w tym opłatę w kwocie 120 złotych uznając, iż w sprawie nie zachodzą przesłanki do zwolnienia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych.

Na wniosek wyznaczonego oskarżonemu obrońcy z urzędu sąd zasądził na jego rzecz wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu, która w żadnej części nie została zapłacona. Sąd miał tu na uwadze obowiązujące stawki oraz fakt, że postępowanie zakończyło się w toku jednej rozprawy.