Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Sobiech

Protokolant: Marta Maczuga

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 roku w Gdańsku

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniego P. P. (1) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową D. K.

przeciwko P. P. (2)

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego P. P. (2) na rzecz małoletniego powoda P. P. (1) ur. (...) w G. tytułem alimentów kwotę po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie począwszy od 13 sierpnia 2014 roku płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej D. K. z góry do dnia 10 –ego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności każdej raty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasadza od pozwanego P. P. (2) na rzecz małoletniego powoda P. P. (1) kwotę 1200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

4.  nakazuje pobrać od pozwanego P. P. (2) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 420 zł (czterysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie,

5.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV RC 674/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 sierpnia 2014 roku małoletnia powód P. P. (1) reprezentowany przez matkę D. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. P. (2) alimentów w kwocie 1200 zł miesięcznie, począwszy od dnia 25 października 2013 roku do dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie od pozwanego alimentów w kwocie 1200 zł od dnia wniesienia pozwu, płatnych do dnia 1-go każdego miesiąca na rachunek bankowy matki małoletniego wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu wskazano, że małoletni powód, urodzony (...), jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...). Obowiązek alimentacyjny wobec syna nie został jeszcze ustalony. Pozwany nie uczestniczy w procesie wychowawczym syna, nie kontaktuje się z matką małoletniego. Pozwany w ogóle nie odwiedza syna. W okresie ciąży pozwany nie wykazywał większego zainteresowania małoletnim i jego matką. Także po urodzeniu dziecka, pozwany nie był zainteresowany jego stanem zdrowia, mimo że był diagnozowany przez neurologa w związku z omdleniami. Potrzeby dziecka wciąż wzrastają, jego przeciętne miesięczne koszty utrzymania wynoszą 2470 zł. Pozwany dołożył się do zakupu wózka dla małoletniego i zakupił niektóre elementy wyprawki. Kupił również kilka ubranek dziecięcych oraz dania gotowe dla niemowląt. Dwukrotnie matka pozwanego przekazała na konto matki powoda kwotę po 400 zł. Matka małoletniego jest zatrudniona w firmie ubezpieczeniowego. W chwili wniesienia pozwu przebywała na urlopie macierzyńskim. Osiąga dochód 1400 zł netto miesięcznie. D. K. mieszka sama z synem w mieszkaniu przy ul. (...) w G.. Otrzymuje wsparcie od rodziców i rodziny. Pozwany nigdy nie pracował. Powód nie ma wiedzy o tym, czy obecnie pozwany jest zatrudniony gdziekolwiek. Pozwany nie posiada innych dzieci na utrzymaniu. Ma wykształcenie podstawowe, posiada samochód, który zakupił za własne pieniądze, ale zarejestrował na szwagra. Mieszka w mieszkaniu dwupokojowym przy ul. (...) w G., które jest zapisane na jego matkę. Jest zdrowym, młodym, silnym mężczyzną.

( pozew : k. 2-3)

W odpowiedzi na pozew z dnia 22 października 2014 roku pozwany P. P. (2) wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu wskazał, że roszczenie jest nieuzasadnione. Na obecną chwilę pozwany jest w stanie płacić alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie. Pracuje w ochronie, jego praca jest dorywcza. Osiąga z niej dochód 240 zł na weekend. Jeśli jego sytuacja materialna się polepszy to przeznaczy na syna wyższą kwotę. Pozwany wskazał, że od urodzenia małoletniego do sierpnia 2014 roku partycypował w kosztach utrzymania syna. W dniu jego urodzin kupił łóżeczko wraz z całym wyposażeniem za kwotę 546 zł oraz w dniu wypisania ze szpitala przywiózł ogromną wyprawkę, a także kupił wózek za kwotę 1650 zł. Uczestniczył w prywatnych wizytach lekarskich oraz ponosił dodatkowe koszty związane ze szczepieniami małoletniego. Od 5 miesiąca życia dziecka zgodnie z umową z matką małoletniego naprzemiennie zaopatrywał dziecko przez miesiąc w żywność, a kolejny miesiąc w środki higieny. Umowa miała miejsce do sierpnia 2014 roku, kiedy dokonał ostatniej wpłaty na konto matki małoletniego w kwocie 300 zł. Wrogie nastawienie matki małoletniego zmusiło go do takiej formy przekazania pieniędzy. Następnie matka małoletniego przestała się kontaktować z pozwanym. Pozwany nie odwiedza syna, ponieważ nie chce kontaktować się z matką małoletniego.

( odpowiedź na pozew : k. 23-24)

Na rozprawie w dniu 7 listopada 2014 roku pozwany P. P. (2) uznał powództwo do kwoty 300 zł.

( protokół rozprawy z 7 listopada 2014 roku : k. 85)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni P. P. (1) urodzony (...) jest dzieckiem pochodzącym ze związku (...) i pozwanego P. P. (2). Pozwany złożył oświadczenie o uznaniu dziecka przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w G. w dniu 6 listopada 2013 roku.

( dowód : kserokopia odpisu zupełnego aktu urodzenia: k. 5)

Pozwany i matka małoletniego powoda rozstali się, gdy D. K. była w 4 lub 5 miesiącu ciąży. Następnie, po narodzinach małoletniego zeszli się i przez około półtora miesiąca zamieszkiwali razem, po czym ostatecznie się rozstali. Do sierpnia 2014 roku pozwany partycypował w kosztach utrzymania małoletniego P. w pewnym zakresie. Matka pozwanego zakupiła bowiem dla małoletniego łóżeczko, pozwany partycypował w kosztach zakupu wózka dla małoletniego, przekazał także po narodzinach dziecka wyprawkę dla syna, w tym ubranka i środki czystości. W jednym miesiącu pozwany przekazał matce małoletniego słoiczki z żywnością dla syna na cały miesiąc. Pozwany i jego matka dołożyli także pieniądze na dodatkowe szczepienia dla małoletniego przeciwko pneumokokom i rotawirusom. Po urodzeniu małoletni był konsultowany w kierunku toksoplazmozy wrodzonej, której jednakże nie stwierdzono. Wszystkie potrzeby małoletniego do sierpnia 2014 roku, tj. do chwili wniesienia pozwu zostały zaspokojone przez matkę małoletniego, a także – w części – przez pozwanego i jego matkę.

( dowód : zeznania D. K.: k. 85-87, k. 175-177; zeznania pozwanego: k. 87, k. 177-178; zaświadczenie: k. 27; zeznania świadka K. P.: k. 129-130; dokumentacja medyczna: k. 43-48)

Postanowieniem z dnia 18 września 2014 roku udzielono zabezpieczenia w ten sposób, że zobowiązano pozwanego do uiszczania na rzecz małoletniego powoda alimentów w kwocie po 400 zł miesięcznie. Pozwany, z wyjątkiem listopada 2014 roku, wywiązuje się z orzeczonego obowiązku.

( vide : postanowienie: k. 12-15; dowód : zeznania D. K.: k. 85-87, k. 175-177; zeznania pozwanego: k. 87, k. 177-178; zeznania świadka K. P.: k. 129-130)

Małoletni powód wraz z matką zamieszkują w mieszkaniu własnościowym należącym do matki małoletniego w G.. Na miesięczne koszty utrzymania mieszkania składają się następujące opłaty: czynsz: 397 zł, TV: 40 zł, ogrzewanie: ok. 100 zł, energia elektryczna: ok. 100 zł, Internet: 50 zł, tj. łącznie 687 zł. Na małoletniego przypada więc kwota 343,50 zł. Na pozostałe usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego składają się: koszty wyżywienia: 500 zł, koszty witamin i leków: 40 zł, koszty odzieży: 75 zł, koszty środków higieny (w tym pieluchy): 200 zł, koszty zabawek i rozrywki: 75 zł, fryzjer i inne usługi: 15 zł, zajęcia dodatkowe z mini judo: 100 zł. Łączne miesięczne koszty utrzymania małoletniego wynoszą więc ok. 1350 zł.

Małoletni jest dzieckiem prawidłowo rozwijającym się, przeciętnie zdrowym. Nie choruje przewlekle, jednakże często bywa przeziębiony. Pozostaje pod kontrolą specjalistów.

Matka małoletniego D. K. przed narodzinami małoletniego była zatrudniona w Towarzystwie (...) S.A., osiągając średnie miesięcznie wynagrodzenie netto w kwocie około 1420 zł. Po narodzinach syna D. K. przez rok pozostawała na zwolnieniu macierzyńskim. Planowała, by po tym czasie małoletni poszedł do żłobka, jednakże nie udało się jej znaleźć miejsca w żłobku publicznym ani preferowanym żłobku prywatnym. Małoletni pozostaje na liście rezerwowej w trzech żłobkach publicznych i jednym prywatnym. W związku z powyższym, matka małoletniego obecnie korzysta z bezpłatnego urlopu wychowawczego, którego udzielono jej do 31 sierpnia 2016 roku.

D. K. w 2013 roku zgodnie z zeznaniem podatkowym PIT-37 osiągnęła dochód w wysokości 26 473,57 zł, a w 2014 roku 21 326,62 zł.

Od marca 2015 roku do października 2015 roku matka małoletniego powoda otrzymywała zasiłek rodzinny i dodatek do zasiłku rodzinnego w łącznej miesięcznej kwocie 477 zł.

D. K. jest wspierana finansowo przez rodziców i przyjaciół. Rodzice przekazują jej miesięcznie kwotę około 1000 zł, wskazując, że nie chcą jej zwrotu. Koleżanki przekazują jej odzież dla małoletniego po swoich dzieciach, a także udzielają jej pożyczek pieniężnych.

( dowód : zeznania D. K.: k. 85-87, k. 175-177; zeznania świadka K. S.: k. 130-131; zaświadczenie o zarobkach: k. 8, k. 79; zaświadczenie ze żłobka: k. 42, k. 139; faktura: k. 49, k. 50-51, k. 52; PIT-37: k. 80-84, k. 154-157; wydruk ze strony internetowej: k. 138; zaświadczenie: k. 140, k. 174; decyzja: k. 141-142)

Pozwany, P. P. (2), ma 32 lata. Nie posiada na utrzymaniu innych osób poza małoletnim. Ukończył szkołę podstawową. Zamieszkuje wraz z obecną partnerką w mieszkaniu w G. przy ul. (...) należącym do jego matki. Pozwany wspólnie z partnerką ponosi koszty utrzymania mieszkania. Pozwany opłaca czynsz do wspólnoty, a partnerka ponosi pozostałe koszty. Pozwany nigdy nie był zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Wykonuje prace dorywcze, najczęściej weekendowe, uzyskując różne dochody z tego tytułu. Pracował w ochronie, uzyskując dochód około 200 zł za noc, średnio w miesiącu pracował 8 nocy. Zrezygnował z tej pracy ze względu na niebezpieczeństwo, jakie za sobą niosła. Nie jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy i nigdy nie był. Nie rozlicza się z Urzędem Skarbowym. Finansowo wspiera go matka. Pomogła mu także wyremontować mieszkanie, w którym obecnie zamieszkuje. Pozwany nie posiada konta bankowego. Pozwany jest zdrowym, zdolnym do pracy mężczyzną. Nie ma zaległości w opłatach czynszowych, regularnie wywiązuje się z ciążących na nim zobowiązań. Nie posiada żadnego swojego majątku, użytkuje samochód matki.

W maju 2014 roku pozwany napisał do matki małoletniego wulgarną wiadomość sms, która zawierała zdanie „jak ci coś nie pasi (…) podaj mnie o alimenty i zobaczymy ile przyznają od bezrobotnego i jak na tym wyjdziesz”, a we wrześniu 2014 roku wiadomość sms o następującej treści: „(…) Twoją nędzną pensyjkę wydaję w noc jak baluję w dziewczynkami (…)”. Pozwany zaprzecza, jakoby smsy pochodziły z jego numeru telefonu, nie był jednak w stanie wskazać jakim numerem telefonu dysponował w 2014 roku.

( dowód : zeznania pozwanego: k. 87, k. 177-178; zeznania świadka K. P.: k. 129-130; wydruk sms: k. 147; pismo: k. 182)

Powiatowy Urząd Pracy w G. w okresie od 1 października 2013 roku roku dysponował i dysponuje na dzień dzisiejszy ofertami pracy dla osób na stanowisko pracownik ogólnobudowlany z wynagrodzeniem od 1600 zł do 2500 zł brutto miesięcznie, pracownik ochrony z wynagrodzeniem od 1600 zł do 2200 zł brutto miesięcznie oraz dla osób bez kwalifikacji z wynagrodzeniem od 1600 zł do 2100 zł brutto miesięcznie.

Powiatowy Urząd Pracy w G. w okresie od 1 października 2013 roku roku dysponował i dysponuje na dzień dzisiejszy wieloma ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji, a także ofertami pracu na stanowisku pracownik ochrony, murarz, tynkarz, glazurnik z wynagrodzeniem od 350 zł do 4000 zł brutto miesięcznie.

( dowód : pismo z PUP G.: k. 111; pismo z PUP G.: k. 112)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na postawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego. Sąd oparł się na treści dokumentów urzędowych załączonych do akt sprawy, gdyż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego organy, w sposób przepisany prawem. Sąd dał również wiarę dokumentom prywatnym złożonym przez strony na potrzeby niniejszej sprawy. W ocenie Sądu stanowią one wiarygodne źródło zawartych w nich informacji. Pozwany kwestionował, że przedłożony przez stronę powodową wydruk smsów pochodzi z jego numeru, jednakże nie był jednocześnie w stanie wskazać jakim numerem telefonu dysponował w okresie, gdy matka małoletniego otrzymała przedmiotowe wiadomości. Sąd doszedł więc do przekonania, że przedmiotowe wiadomości pochodzą od pozwanego.

Zaznaczyć należy, że paragony nie są dowodem, gdyż nie wynika z nich, kto poniósł ten wydatek i czy był to wydatek poniesiony przez stronę, więc na ich podstawie nie ustalono stanu faktycznego w sprawie. Przedłożone przez pozwanego wydruki ze stron internetowych, w tym wydruki z konta także nie stanowiły podstawy do ustalania stanu faktycznego sprawy, bowiem nie sposób na ich podstawie stwierdzić kto dokonał przedmiotowych zakupów, jak i kto jest dysponentem konta.

Sąd dał wiarę zeznaniom matki powoda odnośnie sytuacji majątkowej, zdrowotnej, mieszkaniowej powoda oraz możliwości zarobkowych i majątkowych ich matki. W ocenie Sądu, jej zeznania były pełne i spójne.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego P. P. (2), co do jego wykształcenia oraz sytuacji mieszkaniowej oraz co do sytuacji majątkowej i zarobkowej pozwanego, jednakże nie w pełnym zakresie. W ocenie Sądu pozwany nie wykazał wszystkich źródeł, z których uzyskuje dochód.

Zgodnie z treścią art. 133§1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135§1 k.r.o.). Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez Sąd wysokości alimentów (wyrok Sądu Najwyższego z dn. 10 października 1969 r., III CRN 350/69).

W ocenie Sądu roszczenie małoletniego powoda zasługuje na uwzględnienie w części.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, iż z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż pozwanego obciąża obowiązek alimentacyjny wobec syna, gdyż powód jest osobą małoletnią, a brak jest danych stwierdzających, aby miał własny majątek.

Celem obowiązku alimentacyjnego jest zapewnienie osobom, które własnymi siłami i środkami nie mogą zaspokoić swoich potrzeb bytowych, niezbędnej pomocy ze strony bliskich krewnych.

Bezspornym jest, że do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda należy wliczyć koszty żywienia, środków higieny i czystości oraz odzieży. Nadto jego udział w opłatach mieszkaniowych w zajmowanym przez powoda mieszkaniu oraz opłaty związane z rozwojem małoletniego. Zważyć należy, że matka powoda zawyżyła koszty utrzymania małoletniego, oceniając je na niemalże 2500 zł miesięcznie. Sąd uznał, że przede wszystkim został zawyżone zostały koszty związane z zakupem odzieży, środków higieny, oraz zabawek dla małoletniego. Strona powodowa w toku niniejszego postępowania nie wykazała, aby przeznaczała na te cele wskazywane przez nią kwoty. Wskazać należy, że strona powodowa nie przedstawiła żadnych dowodów, które wykazywałyby, że ponosi właśnie takie kwoty na utrzymanie chłopca. Sąd ustalił, że miesięczny koszt utrzymanie małoletniego to kwota 1350 zł.

O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują nie tylko potrzeby uprawnionego i możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanych – w tym przypadku obojga rodziców powoda. Matka małoletniego, D. K. zatrudniona jest w w Towarzystwie (...) z wynagrodzeniem netto w kwocie 1400 zł. Obecnie korzysta z urlopu wychowawczego. Otrzymywała zasiłek rodzinny w kwocie 477 zł. Korzysta z pomocy finansowej rodziców i przyjaciół. Matka małoletniego planowała powrót do pracy po zakończeniu urlopu macierzyńskiego, jednakże dla małoletniego nie znalazła miejsca w żadnym żłobku. Matka małoletniego planuje powrót do pracy, gdy małoletni skończy 3 lata i będzie mógł iść do przedszkola.

Natomiast, co do sytuacji pozwanego P. P. (2) wskazać należy, że nie jest on obecnie nigdzie na stałe zatrudniony. Deklaruje, że utrzymuje się z prac dorywczych w charakterze ochroniarza oraz, że w utrzymaniu wspiera go matka. Pozwany nigdy nie był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, nie był także zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako bezrobotny. Ma wykształcenie podstawowe, nie dąży do poprawienia swoich kompetencji. Jest osobą zdrową, zdolną do pracy. Wskazać należy, że zarówno PUP w G. jak i w G. dysponują ofertami pracy, których mógłby się podjąć pozwany, a proponowane wynagrodzenie waha się między 350 zł a 4000 zł brutto.

Podkreślić należy, że obecnie pozwany nie deklaruje żadnych źródeł dochodu i twierdzi, że pozostaje na wyłącznym utrzymaniu rodziców. Jednakże, Sąd – orzekając w przedmiotowej sprawie – miał na uwadze możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Wskazać także należy na wiadomości sms do matki małoletniego od pozwanego, z których wprost wynika, że pozwany posiada środki pieniężne, jakże ma świadomość, że jako „bezrobotny” nie zostanie obciążony wysokimi alimentami.

Wskazać także należy, że pozwany od wielu uzyskiwał dochód, z którego się nie rozlicza, pracując nie zawierając umów o pracę, czy chociażby umów cywilnoprawno. Mając więc na uwadze zasady doświadczenia życiowego – Sąd doszedł do przekonania, że również obecnie pozwany znajduje się w sytuacji pozyskiwania źródeł dochodu, których nie wykazał, mając na uwadze potrzeby niniejszego postępowania.

Świadczą o tym wiadomości jakie pozwany przesłał matce małoletniego, a także ogólny brak trudności finansowych po stronie pozwanego oraz terminowe regulowanie zobowiązań. Pokreślić należy także, że pozwany wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego orzeczonego na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu i jedynie w listopadzie 2014 roku nie uiścił orzeczonej kwoty.

Zdaniem Sądu pozwany nie stara się w pełni wykorzystywać swoich możliwości zarobkowych. Pozwany nie próbuje podjąć pracy na stałe, nie jest ani nigdy nie był zarejestrowany w Urzędzie Pracy, korzysta ze wsparcia finansowego rodziny. Należy w tym miejscu podkreślić, że – stosownie do art. 135 § 1 k.r.o. – o wysokości alimentów nie decydują rzeczywiste dochody zobowiązanego, a jego możliwości zarobkowe, a więc dochody, jakie może osiągnąć stosownie do swych sił i kwalifikacji przy dołożeniu należytej staranności. Zdaniem Sądu, takie podejście pozwanego, jego brak chęci do podjęcia jakiegokolwiek zatrudnienia, także świadczy o tym, że pozwany osiąga dochody ze źródeł, których nie wykazał na potrzeby przedmiotowego postępowania. Podkreślenia wymaga fakt, że pozwany nie ma na utrzymaniu żadnych innych osób poza małoletnim powodem, mieszka wraz z partnerką w mieszkaniu należącym do jego matki, nie ma żadnych stałych zobowiązań, z wyjątkiem opłat za mieszkanie.

Bezspornym jest jednak, że powód zamieszkuje obecnie z matką, która sprawuje nad nim stałą opiekę. Obowiązek alimentacyjny obciąża oboje rodziców, jednak stosownie do art. 135§2 k.r.o. „Wykonanie obowiązku względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (…) może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.” Matka powoda w dużej mierze realizuje, więc ten obowiązek poprzez sprawowanie osobistej opieki nad małoletnim powodem.

Wskazać należy jednak, że w okresie do sierpnia 2014 roku pozwany, w pewnym stopniu wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego. Pozwany brał udział w kompletowaniu wyprawki dla syna, wraz z matką sponsorował szczepionki dla chłopca oraz zakup wózka i żywności. Matka pozwanego kupiła dla małoletniego łóżeczko wraz z wyposażeniem. Obecnie pozwany także w miarę regularnie uiszcza alimnety orzeczone postanowieniem o zabezpieczeniu.

Zestawiając przedstawione wyżej usprawiedliwione potrzeby powoda z możliwościami majątkowymi i zarobkowymi obojga rodziców, Sąd doszedł do przekonania, że w aktualnym stanie faktycznym obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec P. P. (1) wyczerpuje się kwotą po 700 zł miesięcznie, co stanowi ok. 50% udziale pozwanego w utrzymaniu małoletniego powoda. W ocenie Sądu matka powoda nie wykazała by potrzeby małoletniego lub możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego uzasadniały zasądzenie wyższej sumy.

Mając na względzie ogół okoliczności sprawy Sąd na mocy art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. orzekł jak w pkt 1 wyroku, w pozostałym zakresie w pkt 2 Sąd powództwo oddalił jako zbyt wygórowane.

Oddalając powództwo w punkcie 2 wyroku, Sąd oddalił także roszczenie o alimnety za okres sprzed wniesienia pozwu, to jest od 25 października 2013 roku do 12 sierpnia 2014 roku. Zgodnie z art. 137§2 k.r.o. „niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną. W uzasadnionych wypadkach sąd może rozłożyć zasądzone świadczenie na raty.”

Alimenty ze swej natury przeznaczone są na zaspokojenie potrzeb bieżących. Dochodzenie ich za okres miniony dopuszczalne jest jedynie w przypadkach wyjątkowych. Uzyskanie alimentów za okres sprzed wniesienia pozwu uzależnione jest od wykazania przez wierzyciela, że jego usprawiedliwione potrzeby związane z utrzymaniem lub utrzymaniem i wychowaniem nie zostały za ten okres zaspokojone albo zostały zaspokojone dzięki np. zaciągniętym pożyczkom.

W uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 28 września 1949 roku w sprawie C 389/49 Sąd Najwyższy uchwalił następującą zasadę prawną: „ Dopuszczalne jest dochodzenie roszczeń alimentacyjnych za okres poprzedzający wytoczenie powództwa, a w szczególności roszczeń dziecka pozamałżeńskiego względem jego ojca o zaległe świadczenia okresowe z tytułu kosztów wychowania i utrzymania w przypadku, gdy pozostały niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże kosztów.” (OSN 1951, nr 3, poz. 60)

Następnie wyrokiem z dnia 8 czerwca 1976 roku w sprawie III CRN 88/76 Sąd Najwyższy utrwalił tę zasadę wskazując w tezie, iż „ z uwagi na charakter świadczeń alimentacyjnych przeznaczonych na bieżące utrzymanie osoby uprawnionej, domaganie się ich za okres poprzedzający wytoczenie powództwa może być uzasadnione tylko wówczas, gdy pozostają z tego okresu niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże potrzeb.” ( (...) 1977, nr 2, poz. 33)

W przedmiotowej sprawie w ocenie Sądu bezsporne jest, że w okresie wskazanym w pozwie przed wniesieniem pozwu małoletni w głównej mierze pozostawał na utrzymaniu matki, jednakże podkreślić należy, że pozwany także, w pewnym zakresie, partycypował w kosztach utrzymania syna. Matka małoletniego zadbała, by wszystkie potrzeby małoletniego w tym okresie zostały zaspokojone. Korzystała, co prawda w tym okresie z pomocy rodziców, jednakże nie wymagają oni od niej zwrotu darowanych kwot.

W toku sprawy Sąd nie stwierdził także, by jakiekolwiek potrzeby powoda pozostały niezaspokojone lub, by celem ich pokrycia matka powoda obowiązana była zaciągnąć zobowiązania finansowe w postaci kredytu lub pożyczki.

W związku z powyższym, mając na uwadze wskazane orzeczenia Sądu Najwyższego w tym przedmiocie, w ocenie Sądu, nie zachodzą okoliczności, które uzasadniałyby zasądzenie od pozwanego zaległych alimentów na rzecz małoletniego powoda. Wskazać raz jeszcze należy, że żadne z potrzeb małoletniego w spornym okresie nie pozostały niezaspokojone, ani na ich zaspokojenie nie zostały zaciągnięte zobowiązania finansowe względem osób trzecich.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż roszczenie powoda podlega oddaleniu i na podstawie art. 137§2 k.r.o. a contrario i także na tek podstawie orzekł jak w punkcie 2 sentencji orzeczenia.

W punkcie 3 wyroku na podstawie § 7 ust. 1 pkt 11 w zw. z ust. 4 w zw. z § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t zasądzono od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd miał na uwadze fakt, że w toku sprawy matka małoletniego wypowiedziała pełnomocnictwo, jednakże wnosiła o zwrot kosztów zastępstwa procesowego, a Sąd – mając na uwadze wynik sprawy i postawę pozwanego – nie znalazł podstaw, by zwolnić pozwanego z obowiązku zapłaty tych kosztów.

Na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (dalej: ustawa o kosztach) Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 420 zł tytułem kosztów sądowych. Zgodnie z treścią art. 22 k.p.c. w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a jeżeli świadczenia trwają krócej niż rok- za cały okres ich trwania. Świadczenia alimentacyjne jest świadczeniem powtarzającym się, a zatem wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosi 14400 zł (12 x 1200 zł – kwota żądana przez powoda). Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 zł i nie więcej niż 100.000 zł. Mając powyższe na uwadze, Sąd ustalił, iż opłata, od której z mocy ustawy zwolniony był powód wynosiła 720 zł (5% x 14400 zł). Jednakże wskazać należy, że nie orzeczono alimentów w kwocie 1200 zł zgodnie z żądaniem powoda, a w kwocie 700 zł. Pozwany przegrał, więc sprawę w 58,3%. Mając to na uwadze nakazano ściągnąć od pozwanego tytułem kosztów sądowych kwotę 420 zł (58,3% x 240 zł), co orzeczono w pkt 4 wyroku.

W punkcie 5 wyroku Sąd na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. z urzędu nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.