Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Sałacińska

Ławnicy: Elżbieta Godlewska

Bożena Wojdyga

Protokolant: Lena Siedlecka

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2015 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. B.

przeciwko (...) w W., (...) w W.

o przywrócenie do pracy

1.  zasądza od pozwanego (...)w W. na rzecz powódki R. B. kwotę 18.330,00 złotych (osiemnaście tysięcy trzysta trzydzieści 00/100) tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia;

2.  oddala powództwo o przywrócenie do pracy;

3.  umarza postępowanie przeciwko (...)w W.;

4.  koszty zastępstwa procesowego wzajemnie między stronami znosi;

5.  nakazuje pobrać od pozwanego (...)w W. na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie – kwotę 916,50 zł (słownie: dziewięćset szesnaście złotych 50/100) tytułem opłaty od pozwu, od obowiązku uiszczenia której powódka została zwolniona;

6.  nadaje wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 6.110,00 zł (słownie: sześć tysięcy sto dziesięć złotych 00/100).

Elżbieta Godlewska SSR Maria Sałacińska Bożena Wojdyga

Sygn. akt VI P 329/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 maja 2013 roku (data na kopercie) powódka R. B. wniosła o przywrócenie jej do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę. Jako pozwanego powódka wskazała (...)w W. (dalej jako: (...)).

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że była zatrudniona w pozwanym (...)na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 15 czerwca 2001 roku na stanowisku głównego księgowego. Dnia 22 kwietnia 2013 roku powódce wręczono oświadczenie pracodawcy w przedmiocie rozwiązania z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, wskazując w uzasadnieniu tego oświadczenia na naruszenie przez powódkę jej zakresu uprawnień i obowiązków. W ocenie powódki podane w uzasadnieniu rozwiązania z nią umowy o pracę zarzuty są nieprawdziwe, a także są one sformułowane w sposób nieprecyzyjny.

(pozew – k. 1 – 6)

W odpowiedzi na pozew pozwany (...)wniósł o oddalenie powództwa w całości. Uzasadniając swe stanowisko pozwany wskazał, że powódka dopuściła się wielu naruszeń podstawowych obowiązków pracowniczych, które wykazał protokół kontroli finansowej przeprowadzonej przez (...)– Biuro Kontroli. Pozwany podał też, że naruszenia powódki uniemożliwiły dokonanie oceny prawidłowości rocznego sprawozdania z wykonania planu wydatków, a także doprowadziły do konieczności wypłaty przez pozwanego brakującej kwoty składek do ZUS. Ponadto pozwany dodał, że złożone zostało do Prokuratury Rejonowej (...)w W. zawiadomienie w sprawie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa przez powódkę w związku z wykonywanymi przez nią czynnościami na stanowisku głównego księgowego.

(odpowiedź na pozew – k. 25 – 33)

Uchwałą Rady Miasta (...)nr (...) z dnia (...)roku w sprawie likwidacji pozwanego (...)z dniem 30 września 2013 roku dokonano likwidacji jednostki budżetowej (...)pod nazwą (...) z siedzibą w W. przy ul. (...). Jednocześnie wszelkie należności i zobowiązania likwidowanego podmiotu przejął (...), który przejął też do wykonywania wszelkie jego zadania. Postanowieniem wydanym dnia 25 kwietnia 2014 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wezwał do udziału w przedmiotowej sprawie w charakterze pozwanego (...) w W..

(uchwała nr (...)roku – k. 118, postanowienie z dnia 25 kwietnia 2014 roku – k. 173)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka była zatrudniona w pozwanym najpierw na podstawie umowy o pracę zawartej na okres próbny od dnia 15 marca 2001 roku, a następnie na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony od dnia 15 czerwca 2001 roku. Powódka była ostatnio zatrudniona na stanowisku głównego księgowego. Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki z ostatnich trzech miesięcy jej zatrudnienia w pozwanym liczone jak ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wynosiło 6.110,00 zł brutto.

(dowód: umowa o pracę na okres próbny – k. 1 cz. B a/o powódki, umowa o pracę na czas nieokreślony – k. 5 cz. B a/o powódki zmiana stanowiska pracy – k. 29 cz. B a/o powódki, zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia – k. 35)

Dnia 30 kwietnia 2013 roku powódce zostało doręczone oświadczenie pracodawcy w przedmiocie rozwiązania z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. W uzasadnieniu owego rozwiązania umowy o pracę pracodawca jako jego przyczyny wskazał na ciężkie naruszenie przez powódkę jej podstawowych obowiązków pracowniczych, które polegało na:

1.  niesumiennym wykonywaniu powierzonych czynności zgodnie z poleceniami swojego bezpośredniego przełożonego oraz obowiązującymi przepisami i zarządzeniami wewnętrznymi,

2.  braku organizacji i prowadzenia rachunkowości jednostki zgodnie z obowiązującymi przepisami,

3.  braku prawidłowego dokonywania operacji gospodarczych i finansowych oraz ich kontroli, terminowego i prawidłowego prowadzenia księgowości oraz sporządzania sprawozdawczości finansowej.

W dalszej części uzasadnienia rozwiązania umowy o pracę pracodawca wskazał na określone zachowania powódki, które miały potwierdzać, iż dopuściła się ona wskazanych ciężkich naruszeń swych obowiązków pracowniczych. Tymi zachowaniami powódki były:

- dokonanie przekroczenia wydatku w planie finansowym,

- nie wprowadzenie bilansu otwarcia na dzień 1 stycznia 2012 roku sald kont syntetycznych – bilansowych,

- brak naliczonych umorzeń środków trwałych na odpowiednich kontach,

- brak naliczeń na kontach dotyczących płac rozrachunków z pracownikami z ZUS, PIT-4 i PZU za cały rok,

- brak bilansu otwarcia dla rozrachunków, czyli zobowiązań i należności po zamknięciu roku 2011, zgodnego z bilansem złożonym do (...) za rok obrotowy 2011,

- nieprawidłowe naliczanie zaliczek pracowniczych i brak dekretacji niektórych zaliczek,

- niezgodne saldo kasy (konto 101),

- niezgodne saldo – środki pieniężne w drodze (konto 141) oraz konto 130-2 „wydatki”,

- nieprawidłowe wpisywanie dat dokumentów,

- wielokrotne błędy w dekretacji kont dotyczących ewidencji kosztów,

- pomijanie dokumentów i błędne księgowanie co do wartości,

- nieprawidłowe dekretowanie rozliczeń zaliczek,

- nierzetelne prowadzenie rejestrów VAT, były one bowiem sporządzone w programie Microsoft Excel, a nie w programie Groszek,

- błędne księgowanie faktur co do kwoty,

- niewłaściwe księgowanie dokumentów co do zasadności,

- zaniżone naliczenie składek społecznych za pracowników i sporządzenie błędnych deklaracji ZUS,

- brak księgowania zaangażowania na koncie 998,

- nieprawidłowe prowadzenie ksiąg rachunkowych.

(dowód: rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia – k. 1 cz. C a/o powódki)

W wystąpieniu pokontrolnym z dnia 26 kwietnia 2013 roku stwierdzono, że kontrola przeprowadzona w pozwanym (...)wykazała szereg nieprawidłowości. Wskazano, że nie było wszystkich zmian w planach finansowych na 2012 rok podlegających zatwierdzeniu przez kierownika jednostki, brak było ostatecznej zmiany dokonanej w planie wydatków oraz zmian dokonywanych w dochodach jednostki. Jednocześnie w wystąpieniu pokontrolnym wskazano, że z wyjaśnień dyrektora (...)wynika, że główna księgowa, czyli powódka, nie przedkładała dyrektorowi do akceptacji aktualnych planów finansowych na 2012 rok. Ponadto w wystąpieniu pokontrolnym stwierdzono również, że sprawozdania Rb-28S i Rb-27S nie zostały podpisane przez główną księgową, która przebywała na zwolnieniu lekarskim. Kontrola wykazała także, że wydatki wykazane w sprawozdaniu, dla którego podstawą sporządzenia są dane księgowości analitycznej do rachunku bieżącego, są niezgodne z ewidencją – stwierdzono bowiem rozbieżności w obrotach i saldach kont w ramach konta 130-2 – rachunek bieżący wydatków, a także stwierdzono brak konta 998 – zaangażowanie wydatków budżetowych roku bieżącego. Wystąpienie pokontrolne wskazało również, że aktualnie dokonywane są poprawy w systemie ewidencji księgowej, które mają na celu usunięcie nieprawidłowości dotychczas stwierdzonych, takich jak błędne księgowanie wydatku na kwotę 3.205,41 zł, brak wprowadzenia bilansu otwarcia na dzień 1 stycznia 2012 roku, brak naliczonych umorzeń narastająco na odpowiednich kontach, brak naliczeń na kontach dotyczących wynagrodzeń i pochodnych od wynagrodzeń, nieprawidłowo naliczane zaliczki pracownicze, niezgodne saldo kasy i środków pieniężnych w drodze, nieprawidłowe wpisywanie dat dokumentów w system, błędy w dekretacjach kont dotyczących ewidencji kosztów – podwójne księgowania, pomijanie dokumentów i błędy co do wartości księgowania zaliczek i faktur, mylne dekretowanie rozliczeń zaliczek oraz zaniżone naliczenie składek społecznych za pracowników i błędne sporządzenie deklaracji ZUS. Oprócz tego w wystąpieniu pokontrolnym wskazano także, że w wyniku kontroli miesięcznego sprawozdania Rb-28S z wykonania planu wydatków na grudzień 2012 roku ujawniono przekroczenie planu wydatków na kwotę 3.199,99 zł w dziale 700, rozdziale 70005, § 4300 (zakup usług pozostałych), co wynikało z błędnego zaewidencjonowania faktury VAT na kwotę 3.205,41 zł za odprowadzanie ścieków, która została początkowo ujęta w § 4010 (wynagrodzenia osobowe pracowników). Na końcu wystąpienia pokontrolnego dyrektor (...)została zobowiązana w pkt 4 do rozważenia wyciągnięcia konsekwencji służbowych wobec osób odpowiedzialnych za ujawnione nieprawidłowości w ewidencji finansowo – księgowej (...).

Dyrektorka(...)otrzymała projekt owego wystąpienia pokontrolnego już dnia 3 kwietnia 2013 roku.

(dowód: wystąpienie pokontrolne – k. 36 – 40, projekt wystąpienia pokontrolnego – k. 57 - 62)

Zakres obowiązków powódki na stanowisku głównego księgowego obejmował:

- prowadzenie gospodarki finansowej(...)zgodnie z obowiązującymi przepisami,

- organizację i prowadzenie rachunkowości jednostki zgodnie z obowiązującymi przepisami,

- dokonywanie dyspozycji środkami pieniężnymi,

- dokonywanie wstępnej kontroli zgodności operacji gospodarczych i finansowych z planem finansowym, kompletności i rzetelności dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych,

- prowadzenie gospodarki finansowej (...),

- aktywne uczestnictwo w przygotowaniu planu oraz nadzór nad jego realizacją,

- dokonywanie wstępnej kontroli kompletności i rzetelności dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych,

- dokonywanie operacji gospodarczych i finansowych oraz ich kontrola, terminowe i prawidłowe prowadzenie księgowości oraz sporządzanie sprawozdawczości finansowej.

- nadzór nad pracą podległych stanowisk finansowo – księgowych,

- podejmowanie gotówki z banku, wypisywanie czeków gotówkowych oraz prowadzenie książki druków ścisłego zarachowania dotyczącej czeków,

- właściwe przygotowywanie i zabezpieczenie gotówki i innych walorów,

- sprawdzanie zgodności salda kasowego, specyfikacja tego salda zgodnie z Instrukcją Kasową,

- obsługa programu księgowo – budżetowego oraz programu kadry – płace,

- opracowywanie szczegółowych zakresów uprawnień, obowiązków służbowych i odpowiedzialności oraz opisów stanowisk pracy dla podległych pracowników,

- wykonywanie innych zadań powierzonych przez przełożonego, wynikających ze specyfiki pracy w danej komórce organizacyjnej.

(dowód: opis stanowiska – k. 70 cz. B a/o powódki)

Dyrektor pozwanego (...)przed wręczeniem powódce rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika odbyła spotkanie z burmistrzem (...), na którym to spotkaniu przedstawiła mu argumenty przemawiające za takim sposobem rozwiązania umowy o prace z powódką. Po tym spotkaniu dyrektor pozwanego otrzymała telefoniczną informację, iż może rozwiązać umowę o pracę z powódką. Jednocześnie w statucie (...), a konkretnie w jego § 6 ust. 3 funkcjonował zapis, zgodnie z którym głównego księgowego zatrudnia i zwalania dyrektor (...) po uzyskaniu opinii Zarządu (...). Opinii takiej dyrektor (...)przed wręczeniem powódce rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia nie uzyskała. Na brak owej opinii zwrócił uwagę pełnomocnik powódki w piśmie skierowanym do burmistrza (...), na które to pismo dyrektor (...)odpowiedziała pismem z dnia 20 maja 2013 roku, w którym wskazała, że w jej ocenie dokonała konsultacji w odpowiedni sposób.

(dowód: notatka służbowa – k. 56, statut (...)– k. 63 – 66, zeznania świadka B. Ś. – k. 217 – 221, pismo z dnia 29.04.2013 r. – k. 52 – 53, pismo z dnia 20.05.2013 r. – k. 54 - 55)

W pozwanym (...)w związku z nieobecnością powódki spowodowaną jej przebywaniem na zwolnieniu lekarskim, od stycznia 2013 roku zatrudniono, najpierw na podstawie umowy zlecenia, nowego pracownika – M. L.- która miała zając się księgowością pozwanego. Podczas sprawdzania dotychczas prowadzonej rachunkowości pozwanego M. L.wykryła wiele błędów i zaległości, które wymagały poprawy. M. L.była również odpowiedzialna za ostateczne sporządzenie bilansu za rok 2012, przed sporządzeniem którego musiała poprawić wszelkie naruszenia wykryte w dotychczas prowadzonej przez powódkę księgowości. Nieprawidłowości, które ulegały korekcie dotyczyły około połowy wszystkich dokumentów.

(dowód: zeznania świadka M. L.– k. 196 – 198)

W pozwanym błędnie były przez powódkę wyliczane również listy płac pracowników. Spowodowało to powstanie zaległości w składkach na ubezpieczenie społeczne, co doprowadziło do konieczności zapłaty przez pozwanego na rzecz ZUS zaległych składek wraz z odsetkami.

(dowód: zeznania świadka M. L.– k. 196 – 198)

Rejestr faktur VAT nie był prowadzony przez powódkę w odpowiednim systemie komputerowym Groszek, tylko w programie Microsoft Excel. System Groszek zawierał liczne błędy, które uniemożliwiały poprawne rejestrowanie w nim VAT.

(dowód: zeznania świadka M. L.– k. 196 – 198)

Powódka w okresie od 16 stycznia 2013 roku do 24 kwietnia 2013 roku przebywała na zwolnieniu lekarskim. Zwolnienia powódki zostały sprawdzone przez ZUS pod kątem ich prawidłowości, organ rentowy nie miał co do nich zastrzeżeń. W związku ze swą nieobecnością powódka nie mogła dokonać bilansu otwarcia 2012 roku, który powinien zostać sporządzony do dnia 31 marca 2013 roku. powódka w dniu 31 grudnia 2012 roku przebywała na urlopie wypoczynkowym, stąd też nie mogła dokonać przelewu na kwotę 3.205,41 zł, która została nieprawidłowo zaewidencjonowana.

(dowód: kartoteka absencji pracownika – k. 9 cz. C a/o powódki, zeznania świadka M. L.– k. 196 – 198, zeznania świadka A. K. – k. 215 – 216, zeznania powódki R. B. - protokół rozprawy z dnia 13.11.2015r. od 00:25:11 do 00:52:44)

Powódka często była proszona przez swoją bezpośrednią przełożoną – dyrektora (...)– do gabinetu dyrektora, spędzała tam bardzo dużo czasu w ciągu dnia. Przez to powódka często zostawała w pracy do późnych godzin, aby nadrobić zaległości powstałe w ciągu dnia, gdy była zajęta w biurze dyrektorki. Przebywając w biurze dyrektora (...)powódka nie miała dostępu do komputera, ani nie mogła też w żaden inny sposób wykonywać swoich obowiązków służbowych. Powódka informowała również dyrektora (...), że ze względu na braki kadrowe nie jest w stanie wykonać zleconych jej obowiązków, dyrektor jednak nie przyjmowała jej zgłoszeń. Powódka otrzymywała do pomocy sekretarki, które nie były dostateczną pomocą, tym bardziej, że osoby te często szły na zwolnienia lekarskie.

(dowód: zeznania świadka A. K. – k. 215 – 216, zeznania świadka A. G. – protokół rozprawy z dnia 13.11.2015r. od 00:02:58 do 00:22:43, zeznania powódki R. B. - protokół rozprawy z dnia 13.11.2015r. od 00:25:11 do 00:52:44)

Pełnomocnik powódki przed rozwiązaniem z nią umowy o pracę zawiadamiał w imieniu powódki prezydenta (...)o negatywnej atmosferze panującej w (...), w odpowiedzi na to pismo dyrektorka (...)dementowała te zarzuty, dołączając oświadczenie innych pracowników (...) mające wskazywać na dobrą atmosferę w zakładzie pracy.

(pismo z dnia 02.04.2013 r. – k. 47 – 50, pismo z dnia 18.04.2013 r. i szczegółowe wyjaśnienia – k. 41 - 44, oświadczenie - k. 45 – 45 verte)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej w treści uzasadnienia dowodów, w tym dowód z zeznań świadków oraz powódki R. B., nie dając jednak w całości wiary wszystkim zeznaniom.

Odnośnie zeznań świadka M. L.(k. 196 – 198), świadka A. K. (k. 215 – 216) oraz świadka Ł. P. (k. 216 – 217) Sąd uznał je w pełni za wiarygodne. Z zeznań tych wynika, że rzeczywiście występowało wiele naruszeń w powadzonej księgowości i rachunkowości oraz wiele braków, co potwierdza wnioski płynące z analizy wystąpienia pokontrolnego. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, iż zeznania świadków w zakresie, w jakim wskazywali, że stwierdzone naruszenia są karygodne i niedopuszczalne zawierają jedynie prywatne ich osądy, zaś ocena charakteru naruszeń stwierdzonych w toku postępowania należy jednak ostatecznie do Sądu. Odnośnie zeznań świadka Ł. P. Sąd zauważył, że świadek ten wskazał, że nic mu nie wiadomo, jakoby powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim na początku 2013 roku, jednak zeznania te należy traktować jako brak wiedzy świadka, a nie jako zaprzeczenie okoliczności przebywania przez powódkę na zwolnieniu, która to okoliczność zresztą nie była nawet kwestionowana przez strony niniejszego postępowania.

Sąd odmówił za to wiarygodności zeznaniom świadka B. Ś. (k. 217 – 221) w zakresie, w jakim świadek zeznaje, że powódka wyczyściła swój komputer ze wszelkich danych w nocy z 15 stycznia 2013 roku na 16 stycznia 2013 roku, ponieważ nic takiego nie znajduje potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym. również w zakresie, w jakim z zeznań świadka wynika, że M. L.korzystała w swej pracy z programu Groszek zeznania te nie zasługują na wiarę, bowiem z zeznań z kolei samej M. L. wynika, że program ten nie był dopracowany i nie korzystała ona z niego. Nie zostały również uznane zza wiarygodne zeznania świadka w zakresie, w jakim świadek wskazała, że nie były przenoszone do pomocy powódce sekretarki, bowiem z pozostałego materiału dowodowego wynika, ze dyrektorka (...) przenosiła jako pomoc dla powódki właśnie osoby wcześniej zatrudnione na stanowisku sekretarek. W pozostałej części Sąd uznał zeznania świadka B. Ś. za wiarygodne.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. G. (protokół rozprawy z dnia 13.11.2015r. od 00:02:58 do 00:22:43) w zakresie, w jakim świadek wskazuje, że dyrektor (...)chciała zwolnić pracowników, aby zlikwidować cały zakład, nie znajduje to bowiem potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym, przeciwko takiemu podejściu dyrektora świadczy zaś chociażby zatrudnianie przez nią nowych osób np. na zastępstwo za powódkę. W pozostałym zakresie zeznania świadka zostały uznane za wiarygodne, potwierdzają one wersję wynikającą z zeznań samej powódki, zaś w zakresie przesiadywania powódki w gabinecie dyrektora (...) zeznania te znajdują również potwierdzenie w zeznaniach świadka A. K. (k. 215 – 216), która wskazuje również, że często powódka była proszona do gabinetu dyrektora.

Sąd oparł się także na zeznaniach powódki R. B. (protokół rozprawy z dnia 13.11.2015r. od 00:25:11 do 00:52:44), które zostały uznane za wiarygodne w całości, znajdują bowiem potwierdzenie e wskazanych już zeznaniach świadka A. K. oraz A. G. i razem z tymi zeznaniami tworzą spójną i logiczną całość.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powódki w przedmiocie przywrócenia jej do pracy oparte na zakwestionowaniu zgodności z prawem wręczonego jej rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Podstawę materialnoprawną dla tego roszczenia stanowi regulacja zawarta w art. 56 § 1 KP, która stanowi, że pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. Przepisy dotyczące możliwości rozwiązania umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia są z kolei zawarte w art. 52 KP. Z treści uzasadnienia zawartego we wręczonym powódce przez pracodawcę rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia wynika, że jego podstawą była regulacja z art. 52 § 1 pkt 1 KP – ciężkie naruszenie przez pracownika jego podstawowych obowiązków pracowniczych, które miało polegać na niesumiennym wykonywaniu powierzonych czynności zgodnie z poleceniami swojego bezpośredniego przełożonego oraz obowiązującymi przepisami i zarządzeniami wewnętrznymi, braku organizacji i prowadzenia rachunkowości jednostki zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz braku prawidłowego dokonywania operacji gospodarczych i finansowych oraz ich kontroli, terminowego i prawidłowego prowadzenia księgowości oraz sporządzania sprawozdawczości finansowej. Aby prawidłowo ocenić zasadność roszczenia powódki należy wobec tego ocenić, czy faktycznie powódka swym zachowaniem dopuściła się zarzucanego jej ciężkiego naruszenia swych podstawowych obowiązków.

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z utrwalonym poglądem wyrażonym w orzecznictwie, który niewątpliwe zasługuje na aprobatę „ocena, czy naruszenie obowiązku [przez pracownika] jest ciężkie, powinna uwzględniać stopień jego winy oraz zagrożenie lub naruszenie interesów pracodawcy. W użytym w powołanym przepisie pojęciu "ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych" mieszczą się trzy elementy. Są to: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo” – wyrok SN z dnia 20 grudnia 2013 roku, sygn. akt II PK 81/13.

We wręczonym powódce rozwiązaniu umowy o pracę pracodawca wskazał na trzy przyczyny, które stanowią o ciężkim naruszeniu przez nią jej podstawowych obowiązków pracowniczych. Jednocześnie w dalszej części uzasadnienia tego oświadczenia pracodawca wymienił dziewiętnaście kolejnych zachowań powódki, które miały uzasadniać postawienie jej zarzutu ciężkiego naruszenia jej obowiązków. Na początku należy zauważyć, że niewątpliwie niesumienne wykonywanie powierzonych czynności przez pracownika stanowi naruszenie jego podstawowych obowiązków, zgodnie bowiem z art. 100 § 1 KP pracownik jest obowiązany wykonywać swą pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych. Co do przyczyny z pkt 1 należy więc uznać, iż stanowi ona o naruszeniu przez pracownika jego podstawowego obowiązku pracowniczego. Dwie kolejne przyczyny z kolei wiążą się z konkretnie określonym zakresem obowiązków powódki na stanowisku głównego księgowego. Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, że powódka w ramach swych obowiązków na tym stanowisku była odpowiedzialna za organizację i prowadzenie rachunkowości jednostki zgodnie z obowiązującymi przepisami, za dokonywanie operacji gospodarczych i finansowych oraz ich kontrolę, za terminowe i prawidłowe prowadzenie księgowości, a także za sporządzanie sprawozdawczości finansowej. Obowiązki te miały w ocenie Sądu charakter podstawowy, zostały one powódce powierzone w sposób jasny, powódka miała świadomość tych ciążących na niej obowiązków. Tym samym więc naruszenie tych obowiązków, o ile było rzeczywiste i ciężkie, mogło uzasadniać rozwiązanie z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W tym miejscu należy więc przejść do analizy, czy rzeczywiście doszło do naruszenia podstawowych obowiązków powódki, wskazanych we wręczonym jej rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Uzasadniając te postawione powódce zarzuty pracodawca podał w treści rozwiązania umowy o pracę dziewiętnaście zachowań powódki, które miały przemawiać za prawdziwością zarzucanych jej ciężkich naruszeń wskazanych wyżej podstawowych obowiązków. W związku z powyższym wykazanie odpowiedzialności powódki za wystąpienie owych dziewiętnastu zachowań oraz wykazanie ich rzeczywistości przemawiać będzie za prawdziwością wystąpienia zarzucanych powódce naruszeń.

Pierwszym zachowaniem powódki wskazanym w treści rozwiązania umowy o pracę jest przekroczenie wydatków w planie finansowym. Zgodnie zaś z wystąpieniem pokontrolnym rzeczywiście ujawnione zostało błędne zaksięgowanie wydatku na kwotę 3.205,41 zł, co doprowadziło do przekroczenia planu wydatków w sprawozdaniu Rb-8S w dziale 700, rozdział 70005, paragraf 4300. Warto jednak zauważyć, że z zeznań powódki oraz dokumentów przesłanych przez ZUS dotyczących nieobecności powódki w pracy wynika, że to nie powódka dokonała kwestionowanego przelewu, bowiem nie było jej tego dnia w pracy i nie miała dostępu do tokena, stąd też nie sposób przypisać tego zachowania powódce. Kolejnym zachowaniem powódki miało być niewprowadzenie przez nią bilansu otwarcia na dzień 1 stycznia 2012 roku. Również i to znajduje potwierdzenie w wystąpieniu pokontrolnym, to jednak zachowanie można przypisać powódce, bowiem rzeczywiście nie dokonała ona owego bilansu. Kolejnym (pkt 3 naruszeń) naruszeniem było stwierdzenie braku naliczonych umorzeń na odpowiednich kontach, następne naruszenie (pkt 4) odnosiło się do braku naliczeń na kontach wynagrodzeń pracowników, co również zostało potwierdzone w toku przeprowadzonej kontroli. W wystąpieniu pokontrolnym potwierdzenie znalazły również zarzuty z pkt 6 - 9, 12, 13, 16 – 18 naruszeń wykazanych w rozwiązaniu umowy o pracę wręczonym powódce. Ponadto z ustaleń poczynionych w oparciu o zeznania świadków wynika również, że prawdziwy był także zarzut z pkt 14 dotyczący prowadzenia rejestru faktur w programie Excel, zamiast w programie Groszek, a także zarzut z pkt 11, bowiem w rzeczywistości błędy poczynione przez powódkę rzeczywiście spowodowały niezgodność sald na kontach „4” i „5” (zeznania świadka M. L.). Wskazane naruszenia potwierdzają też ogólne nieprawidłowe prowadzenie ksiąg rachunkowych przez powódkę (pkt 19). Jednocześnie jednak Sąd ustalił, że co do zachowań powódki polegającego na błędnym rozliczeniu zaliczki nr (...) (pkt 10) zachowanie to nie zostało konkretnie wykazane w toku postępowania, protokół pokontrolny odnosi się bowiem do błędnego księgowania faktury dotyczącej odprowadzania ścieków. Również nie zostało w ocenie Sądu wykazane, aby powódka dopuściła się konkretnie wskazanego w pkt 15 błędnego zaksięgowania danej faktury co do jej kwoty, jakkolwiek wykazano, że występowały inne błędy, wskazane ogólnie, co do księgowania faktur. Odnośnie zaś zachowania z pkt 5 dotyczącego braku bilansu otwarcia dla rozrachunków po zamknięciu roku 2011 to również i w tym przypadku nie zostało wykazane, aby takie zachowanie miało miejsce, zarzuty dotyczące braku sporządzenia bilansu odnoszą się bowiem do bilansu za rok m2012 , a nie za rok 2011.

W tym miejscu należy jednakże wskazać, że co do kwestii przekroczenia wydatków w planie finansowym, jak wynika z zeznań ówczesnego dyrektora pozwanego B. Ś., pozwany nabył wiedzę już w dniu 9 stycznia 2013 roku, po zawiadomieniu dyrektorki(...)o tym fakcie przez samą powódkę. Wobec tego zachowanie to, jakkolwiek prawdziwe i potwierdzone w wystąpieniu pokontrolnym, nie może stanowić podstawy dla rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem bez wypowiedzenia, a to ze względu na regulację z art. 52 § 2 KP, zgodnie z którą pracodawca nie może rozwiązać umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika po upływie jednego miesiąca od dowiedzenia się o okolicznościach, które mogą takie rozwiązanie umowy o pracę uzasadniać. Jednocześnie co do pozostałych stwierdzonych zachowań powódki należy zauważyć, że wiedza o nich wynikała już z samej treści wystąpienia pokontrolnego, którego zarys dotarł do pracodawcy powódki już dnia 8 kwietnia 2013 roku, co z kolei prowadzi do wniosku, iż w tym przypadku miesięczny termin z art. 52 § 2 KP został zachowany.

W wyniku powyższej analizy w ocenie Sądu należy uznać, że faktycznie doszło do zaistnienia zdecydowanej większości ze wskazanych w rozwiązaniu umowy o pracę zachowań powódki, które jednocześnie stanowią wystarczając uzasadnienie dla uznania, iż doszło do naruszenia podstawowych obowiązków powódki w postaci braku prawidłowego dokonywania operacji gospodarczych i finansowych oraz braku organizacji i prowadzenia rachunkowości jednostki zgodnie z obowiązującymi przepisami. Jednocześnie, jak to już wyżej wskazano, obowiązki w tym zakresie ciążyły na powódce. Stąd też za prawdziwe należy uznać przyczyny z pkt 2 i 3 rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Wobec uznania ich prawdziwości, co do faktu wystąpienia tych naruszeń, należy przejść do ich oceny pod kątem ciężkości owych naruszeń, co uzasadniałoby wręczenie powódce rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Wpierw jednak, zanim Sąd przejdzie do oceny ciężkości owych naruszeń podstawowych obowiązków powódki, należy jeszcze odnieść się do przyczyny z pkt 1 oświadczenia pracodawcy, a mianowicie do niesumiennego wykonywania przez powódkę powierzonych czynności zgodnie z poleceniami jej bezpośredniego przełożonego oraz obowiązującymi przepisami i zarządzeniami wewnętrznymi. Otóż w ocenie Sądu biorąc pod uwagę wszystkie przyczyny wskazane w rozwiązaniu umowy o pracę, należy uznać, iż owo niesumienne wykonywanie powierzonych powódce czynności powinno dotyczyć jakichś czynności powierzonych powódce przez dyrektorkę (...), a jednocześnie leżących poza przyczynami z pkt 2 i 3 owego rozwiązania, a więc poza brakiem organizacji i prowadzenia rachunkowości jednostki i poza brakiem prawidłowego dokonywania operacji gospodarczych i finansowych. W ocenie Sądu powinno więc chodzić o czynności będące poza czynnościami wynikającymi wprost z zakresu obowiązków powódki na stanowisku głównego księgowego, a dotyczących właśnie prowadzenia księgowości i rachunkowości. Jednocześnie Sąd uznał, iż w toku postępowania strona pozwana nie wykazała, aby dyrektor (...)wydawała powódce jakiekolwiek polecenia dotyczące powierzenia jej dodatkowych czynności, których to czynności powódka by nie wykonała, bądź wykonała je niewłaściwie. Ponadto zarzut działania przez powódkę wbrew obowiązującym ją przepisom i zarządzeniom wewnętrznym nie może się ostać, bowiem jak wynika z analizy wystąpienia pokontrolnego podczas wykonywania przez powódkę jej czynności na stanowisku głównego księgowego nie istniały odpowiednie przepisy wewnętrzne. W wystąpieniu pokontrolnym wprost wpisano, że rachunkowość w pozwanym była prowadzona w oparciu o wycofane już wcześniej przepisy wewnętrzne, zaś na chwilę sporządzania owego wystąpienia (...)nie dysponowało jeszcze odpowiednimi przepisami wewnętrznymi, które miałyby wejść w miejsce uchylonych regulacji. Powódka więc przy wykonywaniu swych czynności opierała się na regulacjach wcześniej uchylonych, a nie na przepisach obowiązujących w chwili sporządzania przez nią bilansów, czy księgowania wydatków, co oznacza, iż nie jest trafny zarzut wykonywania przez nią powierzonych czynności niezgodnie z obowiązującymi przepisami wewnętrznymi.

W tym miejscu należy powrócić do analizy pozostałych dwóch przyczyn uzasadniających rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powódką z jej winy. Otóż, jak to już wyżej wskazano, rzeczywiście doszło po stronie powódki do naruszenia jej podstawowych obowiązków poprzez brak prawidłowego dokonywania operacji gospodarczych i finansowych oraz brak organizacji i prowadzenia rachunkowości jednostki zgodnie z obowiązującymi przepisami. Znajduje to potwierdzenie nie tylko w samym wystąpieniu pokontrolnym, ale też w zeznaniach świadków M. L., czy świadka Ł. P.. Zeznania świadka M. L.są w tym przypadku niezwykle istotne, gdyż to ten pracownik poprawiał błędy dostrzeżone w księgowości i rachunkowości pozwanej jednostki, które to błędy były wynikiem działań powódki. Należy jednak zauważyć, że samo naruszenie podstawowego obowiązku przez pracownika nie stanowi wystarczającej przyczyny uzasadniającej rozwiązanie z nim stosunku pracy w formie bez wypowiedzenia. Aby zastosować bowiem tryb rozwiązania umowy o pracę z art. 52 § 1 pkt 1 KP należy dodatkowo wykazać, że naruszenie to miało charakter ciężki. W tym miejscu należy więc odwołać się do poglądów orzecznictwa na temat ciężkości naruszenia podstawowego obowiązku pracowniczego. Jak wynika z przytoczonego na wstępie niniejszych rozważań wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2013 roku, sygn. akt II PK 81/13, w ramach znamienia ciężkości mieści się: stwierdzenie bezprawności zachowania pracownika, naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. Odnośnie bezprawności zachowania pracownika Sąd stwierdził już w niniejszej sprawie, że zachowanie takie było bezprawne, bowiem powódka dopuściła się naruszenia jej podstawowych obowiązków wskazanych we wręczonym jej na piśmie zakresie obowiązków. Co do zagrożenia interesów pracodawcy należy niewątpliwie uznać, iż do takiego zagrożenia doszło, o czym świadczy wystąpienie pokontrolne, które wskazuje na liczne błędy, które mogły skutkować naruszeniem dyscypliny finansów publicznych. Ponadto w zakresie błędnego naliczania składek na ubezpieczenie społeczne interesy pozwanego (...)zostały naruszone, bowiem pozwany musiał zapłacić na rzecz ZUS odpowiednie kwoty tytułem zaległych składek wraz z odsetkami.

Wyjątkowo wnikliwego rozważenia wymaga jednak kwestia winy powódki. Należy zauważyć, że wina ta musi przyjąć postać bądź winy umyślnej, bądź też rażącego niedbalstwa (tak też: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2012 roku, sygn. akt II PK 285/11). W kwestii winy umyślnej, aby przyjąć jej występowanie po stronie powódki powinno się wpierw ustalić, iż celowo naruszyła on swoje obowiązki w zakresie organizacji i prowadzenia rachunkowości oraz prawidłowości rozliczania i dokonywania operacji gospodarczych i finansowych. Z kolei przez rażące niedbalstwo rozumie się niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji, jakich należałoby od powódki wymagać. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 października 2010 roku, sygn. akt III PK 21/10: „Rażące niedbalstwo jako element ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.), jest postacią winy nieumyślnej, której nasilenie wyraża się w całkowitym ignorowaniu przez pracownika następstw jego działania, jeżeli rodzaj wykonywanych obowiązków lub zajmowane stanowisko nakazują szczególną przezorność i ostrożność w działaniu. Natomiast wina umyślna wyraża się w tym, że pracownik chce przez swoje zachowanie wyrządzić szkodę pracodawcy lub co najmniej świadomie się na to godzi”.

Jak wynika z analizy ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego powódka faktycznie dopuściła się wskazywanych wyżej naruszeń swych obowiązków pracowniczych o charakterze podstawowym. Warto jednak zauważyć, że z zeznań zebranych w niniejszej sprawie wynika, że to sama dyrektor(...)uniemożliwiała powódce prawidłowe wypełnienie jej zadań. Powódka bowiem od pewnego czasu była jedyną osobą mającą wiedzę z zakresu księgowości i rachunkowości w pozwanym (...), zaś do pomocy powódce dyrektorka kierowała osoby bez jakiegokolwiek doświadczenia. Ponadto dyrektor pozwanego dezorganizowała powódce pracę, zapraszając ją do swojego gabinetu, gdzie powódka musiała długo przebywać, co potem skutkowało koniecznością pozostawania w pracy, by nadrobić zaległości z całego dnia. Jednocześnie brak odpowiednich asystentów, którzy mogliby zapewnić prawidłową obsługę od strony księgowości i rachunkowości spowodował nałożenie na powódkę zbyt wielkiej ilości obowiązków, którym nie była ona w stanie podołać. Powódka informowała swa przełożoną – dyrektor (...)– o problemach kadrowych w swym dziale i niemożności efektywnego sprawowania kontroli nad całą księgowością oraz niemożności prawidłowego wywiązywania się ze swych zadań, jednak dyrektor skwitowała to jedynie zarzutem w stronę powódki, że ta ostatnia chce jej „podłożyć świnię”. Wobec powyższego w ocenie Sądu nie sposób uznać, aby naruszenie obowiązków powódki stwierdzone we wręczonym jej rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia było zawinione z jej strony. Jednocześnie zaś należy zauważyć, ze zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu, to pracodawca, czyli pozwany w niniejszej sprawie, jest obowiązany udowodnić zasadność przesłanek leżących u podstaw rozwiązania umowy o pracę. Pozwany zaś w toku niniejszego postępowania nie zdołał wykazać, ani winy umyślnej po stronie powódki, nie zostało bowiem wykazane, aby powódka świadoma niewypełnienia swych obowiązków, umyślnie ich nie wypełniała i umyślnie specjalnie źle księgowała poszczególne pozycje, czy specjalnie nie prowadziła prawidłowo dokumentacji rachunkowej. Na szczególną uwagę zasługuje w tym kontekście zarzut braku sporządzenia bilansu otwarcia na dzień 1 stycznia 2012 roku, pozwany bowiem chciał usilnie wykazać, że powódka umyślnie nie wykonała swego obowiązku, jednak z analizy stanu faktycznego ustalonego przez Sąd wynika, że powódka w okresie, w którym powinna dokonać owego otwarcia bilansu (powinien on być dokonany do dnia 31 marca 2013 roku) była na zwolnieniu lekarskim, a więc nie mogła wykonywać swych czynności pracowniczych z przyczyn obiektywnych leżących w jej stanie zdrowia. Nie sposób wobec tego przypisać jej w ramach tego naruszenia jakiejkolwiek winy, nawet i w postaci rażącego niedbalstwa, bowiem niewykonanie przez powódkę tego obowiązku było spowodowane okolicznościami od niej niezależnymi. Jednocześnie Sąd ustalił, że ZUS także nie miał zastrzeżeń co do zwolnień lekarskich przedstawianych przez powódkę, stąd też niezasadna jest argumentacja pozwanego, jakoby powódka specjalnie poszła na zwolnienie. Wracając zaś do pozostałych zachowań i naruszeń zarzuconych powódce, pozwany pracodawca w toku niniejszego postępowania nie wykazał więc nie tylko, aby powódka umyślnie dopuściła się wskazanych naruszeń swych obowiązków, ale nawet nie zdołał on wykazać, aby naruszenia te wynikały z jej rażącego niedbalstwa. Warto bowiem zauważyć, że nie doszło w niniejszej sprawie do sytuacji, w której powódka lekceważyłaby swe obowiązki, czy całkowicie ignorowała je, a także ignorowała wynikające z takiego zachowania potencjalnie skutki dla pozwanego pracodawcy. Z ustaleń poczynionych przez Sąd bowiem wynika, że powódka starała się wykonywać jak najlepiej swe obowiązki, jednak było jej to utrudniane, czy wręcz uniemożliwiane w niektórych przypadkach przez dezorganizację jej pracy, wprowadzoną przez samą dyrektor pozwanego, a także przez brak odpowiednich współpracowników, o czym powódka również informowała przełożonego.

Sąd zauważył także, że odnośnie braku prowadzenia rejestru VAT w odpowiednim programie Groszek, jakkolwiek zarzut ten jest prawdziwy, powódka bowiem rzeczywiście nie prowadziła rejestru w tym programie, to jednak nie sposób zachowaniu powódki przypisać zawinienia w związku z faktem, iż program Groszek był programem niedopracowanym, niezapewniającym skuteczności działania. Świadczą o tym zeznania świadka M. L., która wprost stwierdziła, że „system liczył błędnie, był źle ustawiony”, zaś sama M. L. też sporządzała rejestry VAT na osobnym zestawieniu, nie w programie Groszek. Nie sposób więc wymagać od powódki, aby prowadziła ona zestawienia w programie działającym wadliwie. Stąd też nie sposób również przypisać powódce jakiejkolwiek winy, bowiem prowadząc zestawienie w innym programie działała ona w jak najlepszej intencji prawidłowego zabezpieczenia interesów pracodawcy i prawidłowego prowadzenia rejestru, co uniemożliwiał program Groszek.

Reasumując Sąd doszedł do wniosku, iż w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki z art. 52 § 1 pkt 1 KP umożliwiające rozwiązanie z powódką przez pozwanego umowy o pracę bez wypowiedzenia, w ocenie Sądu bowiem naruszenia podstawowych obowiązków przez powódkę, wykazane w toku postępowania, nie noszą znamion ciężkości.

W tym miejscu należy również zauważyć, że zgodnie z cytowanym na wstępie niniejszych rozważań art. 56 § 1 KP pracownikowi przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy w sytuacji, gdy rozwiązano z nim umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie. Za przepisy dotyczące rozwiązywania umowy o pracę bez wypowiedzenia należy uznać nie tylko przepisy kodeksowe, ale również i wszelkie inne regulacje znajdujące się w źródłach prawa pracy. Z kolei art. 9 § 1 KP stanowi, że pod pojęciem prawa pracy rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Wobec powyższego w niniejszej sprawie należy również przeanalizować regulacje ze statutu(...), a konkretnie regulację z § 6 ust. 3 tego statutu, zgodnie z którą głównego księgowego zatrudnia i zwalnia dyrektor(...)po uzyskaniu opinii Zarządu (...). W ocenie Sądu zapis ten należy traktować jako przepis prawa pracy, wynika on bowiem ze statutu i określa prawa i obowiązki stron stosunku pracy regulując kwestie możliwości zwolnienia pracownika zatrudnionego na stanowisku głównego księgowego. Pod pojęciem zwolnienia pracownika należy niewątpliwie rozumieć również rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia, a więc regulacja z § 6 ust. 3 statutu (...)będzie miała zastosowanie w niniejszej sprawie. Jednocześnie z ustalonego stanu faktycznego wynika, że dyrektor (...)skonsultowała się jedynie z burmistrzem dzielnicy (...), a nie z Zarządem tej dzielnicy, co prowadzi do wniosku, iż nie został spełniony warunek umożliwiający zwolnienie powódki, wyrażony w statucie pozwanej jednostki.

Reasumując powyższe rozważania należy uznać, że spełniona w niniejszej sprawie jest przesłanka niezgodności z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Przesłanka ta jest spełniona na dwóch płaszczyznach – na płaszczyźnie niezgodności z odpowiednimi regulacjami kodeksowymi – nie zostały bowiem spełnione przesłanki z art. 52 § 1 pkt 1 KP umożliwiające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia - a także na płaszczyźnie niezgodności z innymi przepisami dotyczącymi rozwiązywania umów o pracę – nie został bowiem wypełniony wymóg z § 6 ust. 3 statutu (...), dotyczący koniecznych konsultacji przed rozwiązaniem umowy o pracę z powódką. Tym samym, jak to wskazano wyżej, za spełnioną należy uznać przesłankę z art. 56 § 1 KP, a więc roszczenie powódki okazało się co do zasady słuszne. Sąd miał również na uwadze, iż art. 56 § 2 KP wskazuje, że art. 45 § 2 i 3 KP stosuje się odpowiednio przy roszczeniu o przywrócenie do pracy pracownika w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia. Z kolei art. 45 § 2 KP wskazuje, że Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. W niniejszej sprawie w ocenie Sądu przywrócenie powódki do pracy jest niecelowe, gdyż pierwotny pracodawca powódki, z którego została zwolniona, czyli (...), przestał istnieć. Pełnomocnik powódki wskazywał co prawda, że nadal istnieje stanowisko głównej księgowej w Urzędzie (...), strona pozwana jednak w ocenie Sądu nie była w stanie wykazać, aby funkcjonowało w istocie dalej stanowisko, które nie tyle nazywa się tak samo, jak stanowisko powódki, ile obejmuje ten sam zakres obowiązków, co obowiązki powódki w ramach jej stanowiska w strukturze (...). W tej sytuacji Sąd doszedł do wniosku, iż przywrócenie powódki do pracy nie jest możliwe, oddalając jednocześnie powództwo w tym zakresie, i orzekł o odszkodowaniu na jej rzecz w wysokości odpowiadającej trzymiesięcznemu wynagrodzeniu powódki, wysokość owego odszkodowania wynika bowiem z regulacji art. 58 KP.

Sąd miał również na uwadze, że po stronie (...) w (...)nastąpił następczy nieusuwalny brak zdolności sądowej w związku z jego likwidacją. Tym samym więc postępowanie w stosunku do tego podmiotu na podstawie art. 355 § 1 KPC podlegało umorzeniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 KPC mając na uwadze, iż powództwo co do przywrócenia powódki do pracy zostało oddalone. Sąd nakazał również pobrać od pozwanego tytułem należnej opłaty od pozwu, od obowiązku uiszczenia której powódka była zwolniona, kwotę 916,50 zł.

Na podstawie art. 477 ² § 1 KPC Sąd nadał również wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty odpowiadającej jednomiesięcznemu wynagrodzeniu powódki, które zgodnie z zaświadczeniem o wynagrodzeniu z k. 35 wynosiło 6.110,00 zł brutto.