Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Oleśnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Kałwak

Protokolant: sekr. sądowy Klaudia Pluta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2015 roku na rozprawie

sprawy z powództwa K. S. (1)

przeciwko L. (...) w M. Oddział w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego L. (...) w M. Oddział w W. na rzecz powoda K. S. (1) kwoty:

a)  25 000,00 zł (dwadzieścia pięć tysięcy złotych 00/100) tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 17.09.2013r. do dnia zapłaty;

b)  1.140,00 zł (jeden tysiąc sto czterdzieści złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów opieki wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 09.10.2015 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego L. (...)w M. Oddział w W. na rzecz powoda K. S. (1) kwotę 3.889,00 zł (trzy tysiące osiemset osiemdziesiąt dziewięć złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 2.400,00 zł (dwa tysiące czterysta złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  zasądza od pozwanego L. (...) w M. Oddział w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 285,52 zł (dwieście osiemdziesiąt pięć złotych 52/100) tytułem zwrotu poniesionych przez Skarb Państwa wydatków w sprawie.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 02.10.2014 r. K. S. (1) wystąpił przeciwko L. (...). z siedzibą w M. Oddział w W.
o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 25.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 17 września 2013 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 445 § 1 k.c. Nadto, powód wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 2.400 zł, uwzględniając kwotę 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w sprawie. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 14 maja 2013 roku w K. W. G. (1), kierujący pojazdem marki BMW o nr rej. (...) doprowadził do zderzenia z udziałem pojazdu marki Fiat o nr rej. (...) kierowanego przez D. O., w wyniku czego powód, będący pasażerem pojazdu marki BMW, doznał obrażeń ciała. Pojazd sprawcy posiadał aktualne na dzień zdarzenia ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego ubezpieczyciela. W. G. (1) został uznany przez policję za sprawcę zdarzenia. Powód zgłosił roszczenie pozwanemu wnosząc o wypłatę na jego rzecz zadośćuczynienia w łącznej wysokości 75.000 złotych . W odpowiedzi strona pozwana przyznała na rzecz powoda ostatecznie kwotę 10.000 złotych tytułem zadośćuczynienia. Przyznana kwota zadośćuczynienia jest dla powoda nieadekwatna do rozmiaru doznanej krzywdy, naruszenia integralności fizycznej i rozstroju zdrowia. Na skutek zdarzenia powód doznał bowiem złamania wieloodłamowego w 1/3 trzonu dalszej kości ramiennej prawej z odłamem pośrednim z przemieszczeniem, które skutkowało niedowładem nerwu promieniowego prawego. Był hospitalizowany w szpitalu
w O., kolejno na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej w W., gdzie został poddany leczeniu operacyjnemu – zespolono odłamy 2 pętlami z drutu. W przebiegu pooperacyjnym rozpoznano u niego niedowład nerwu promieniowego prawego. Kończyna zaopatrzona została podłużnikiem gipsowym i opatrunkiem gipsowym. Leczenie było kontynuowane ambulatoryjnie. Dnia 02.09.2014 r. powód konsultował się z ortopedą. K. S. (1) nie powrócił do stanu zdrowia i sprawności sprzed zdarzenia. Do dnia dzisiejszego odczuwa silne dolegliwości bólowe złamanej kończyny. Przed wypadkiem aktywnie spędzał czas wolny, uprawiał sport, spędzał czas z małoletnim synkiem. Obecnie aktywność fizyczna została znacznie ograniczona, gdyż nawet niewielkie nadwyrężenie ręki sprawia powodowi ból. Żądanie zasądzenia od pozwanego odsetek od 17.09.2013 r. do dnia zapłaty powód uzasadnia tym, iż decyzja dotycząca wypłaty zadośćuczynienia została wydana w dniu 16.09.2013 r., jako kończąca proces likwidacji szkody powoda. Na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych odpowiedzialność za przedmiotową szkodę ponosi pozwany. – pozew - karta 5 - 8.

Pismem wniesionym w dniu 09.10.2015 r. powód rozszerzył powództwo o dalszą kwotę 1.440 zł wraz z ustawowymi odsetkami od daty rozszerzonego powództwa z tytułu sprawowanej opieki na podstawie art. 444 § 1 k.c. Tym samym po rozszerzeniu powództwa powód wnosił o:

1. zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 26.440 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi:

- od kwoty 25.000 zł od dnia 17.09.2013 r. do daty zapłaty tytułem zadośćuczynienia zgodnie z art. 445 § 1 k.c.;

- od kwoty 1.440 zł od dnia wniesienia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów opieki zgodnie z art. 444 § 1 k.c.

2. zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu wg norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2.400 zł oraz kwoty 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Reszta żądań pozostała bez zmian. Uzasadniając rozszerzenie powództwa powód powołał się na opinię biegłego sądowego z zakresu ortopedii – traumatologii dr n. med. M. W. (1), w zakresie, w jakim stwierdził on, że w czasie leczenia powód wymagał pomocy osób trzecich, głównie w czynnościach dnia codziennego, w wymiarze 2 godzin dziennie przez okres 4 miesięcy od daty wypadku. W związku z powyższym opieka była sprawowana przez okres 4 miesięcy, czyli 120 dni, tj. 120 dni x 2 godz. x 10 zł za godzinę opieki = 2.400 złotych. Mając na uwadze, że decyzją z dnia 19.07.2013 r. pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 960 zł tytułem zwrotu kosztów opieki, do dopłaty pozostaje kwota
1.140 zł. Przy określeniu stawki godzinowej powód wziął pod uwagę datę sprawowania opieki, obowiązującą wówczas stawkę minimalnego wynagrodzenia, wysokość przeciętnego wynagrodzenia w sektorze opieki zdrowotnej i pomocy społecznej, zgodnie z danymi statystycznymi Głównego Urzędu Statystycznego, warunki ekonomiczne kraju (średnia
w 2011 r. to ok. 10,00 zł za godzinę netto). Ponadto strona powodowa posiłkowała się wysokością stawki godzinowej usług opiekuńczych obowiązujących w ośrodkach pomocy społecznej w regionie. - pismo rozszerzające powództwo – karta 178 – 180.

W odpowiedzi na pozew z dnia 26 listopada 2014 roku pozwany L. (...). z siedzibą w M. jako przedsiębiorca zagraniczny działający przez swój Oddział w Polsce z siedzibą w W. wniósł
o oddalenie powództwa w całości. Nadto wniósł o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty uiszczonej tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.
W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, iż bezspornym jest fakt, że dnia
14 maja 2013 r. w K. miał miejsce wypadek spowodowany przez W. G. (1), który w chwili wypadku posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej
w pozwanej spółce. Pozwany przyznał też, że w toku postępowania likwidacyjnego powodowi wypłacono następujące sumy pieniężne: 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 6.957,24 zł tytułem odszkodowania za utracony dochód, opiekę, lekarstwa. Pozwany zakwestionował jednak zasadność żądania zapłaty dalszych 25.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. Mimo bezsprzecznie występujących negatywnych następstw kolizji, dolegliwości powoda były stopniowo minimalizowane, a obecnie, według pozwanego,
z wysokim prawdopodobieństwem nie występują w ogóle. U powoda nastąpiło wprawdzie złamanie trzonu kości ramiennej, ale przeprowadzony w dniu 16 maja 2013 r. zabieg winien zapewnić powrót do pełnej funkcjonalności. Powód nie doznał żadnych innych urazów. Dokumentacja medyczna pozabiegowa, tuż po operacji wskazywała, że stan powoda był „ogólnie dobry”, a powód został wypisany do domu z zaleceniami dalszej kontroli. Wykonane w dniu 23 lipca 2013 r. wyniki badań pozostają natomiast w normie. Pozwany wskazał, że już pół roku po zdarzeniu lekarz orzecznik ZUS orzekł, że poszkodowany rokuje odzyskaniem zdolności do pracy. Pozwany podniósł, brak istnienia wiarygodnej dokumentacji stwierdzającej wystąpienie pourazowych powikłań, pogorszenie stanu zdrowia powoda, czy odczuwanie przez niego obecnie jeszcze jakichkolwiek skutków urazu. Natomiast nawet przy założeniu rzeczywistego występowania aktualnych powikłań w stanie zdrowia powoda, pozwany nie powinien ponosić dalszej odpowiedzialności za skutki wypadku z dnia 14 maja 2013 r., ponieważ powód wypisał się na własne żądanie ze szpitala w O., nie wyraził zgody na dalszą hospitalizację i leczenie operacyjne. Natomiast pozwany nie może ponosić odpowiedzialności za następstwa, które nie są normalnym skutkiem wypadku. Twierdzi,
że zwłoka z wykonaniem zabiegu mogła wpłynąć na obniżenie efektywności operacji. Nadto, powód po wyjściu ze szpitala mógł pogłębić uraz, za co pozwany nie może ponosić odpowiedzialności. Pozwany odmówił przyjęcia odpowiedzialności za niedowład nerwu promieniowego prawego, który był przemijający, a poza tym nie był on wynikiem kolizji,
a podjętego leczenia operacyjnego. Odmowa leczenia i udzielenia natychmiastowej pomocy mogła też w istotny sposób wpłynąć na ewentualnie istniejące obecnie stany bólowe, przy czym okoliczności te nie są normalnymi następstwami wypadku z dnia 14 maja 2013 r. Kolizja z dnia 14 maja 2013 r. nie spowodowała u powoda trwałych następstw zdrowotnych, które skutkowałyby deklarowanymi przez powoda ograniczeniami w życiu codziennym,
a wypłacona już powodowi kwota zadośćuczynienia w pełni kompensuje krzywdę będącą następstwem wypadku z dnia 14 maja 2013 roku. Pozwany zakwestionował też żądanie przez powoda odsetek co do zasady i dopuszczalność dodatkowego zasądzania odsetek za czas przed wyrokowaniem. - odpowiedź na pozew – karta 20-26.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14.05.2013 roku o godz. 17.50 w miejscowości K. na ul. (...), na drodze krajowej Nr 45, doszło do zderzenia pojazdów. W. G. (1) (wskazany przez Policję sprawca wypadku) prowadził samochód BMW kombi nr rej. (...), a na siedzeniu pasażera z przodu siedział powód K. S. (1). Oboje byli przypięci pasami bezpieczeństwa. Tuż przed skrzyżowaniem W. G. (1) rozpoczął wyprzedzanie samochodu marki Fiat Brawo, który usiłował skręcić w lewo. Samochód sprawcy uderzył
w bok wyprzedzanego pojazdu Fiat. Poduszki powietrzne w samochodzie sprawcy nie otworzyły się, bowiem to nie było czołowe zderzenie, a bocznych poduszek powietrznych samochód nie miał. Fiat został uderzony na wysokości tylnego koła prawego. Samochód sprawcy odbił się od niego, stanął w poprzek na drodze, przekoziołkował w powietrzu, po czym uderzył w słup prawą stroną w okolicy wewnętrznego słupka pomiędzy drzwiami
w samochodzie od strony pasażera, kolejno uderzył w jeden mostek betonowy, potem w drugi mostek betonowy (tzw. przepusty). Na tym drugim przepuście samochód sprawcy się zatrzymał, leżąc na prawym boku, tj. na tej stronie, po której siedział K. S. (1).

Po wypadku powód był przytomny. W. G. (1) pomógł mu wyjść z samochodu leżącego nadal na boku od strony pasażera. Wyszli przez lewą przednią szybę drzwi od strony kierowcy. Powód nie mógł ruszyć prawą ręką. Robiło mu się słabo i niedobrze, był blady. Po wyciągnięciu powoda W. G. (1)wezwał pogotowie. Do przyjazdu karetki powód siedział na krzesełku, które przynieśli ludzie. Był w szoku. Do karetki był niesiony na noszach.

dowód : - notatka urzędowa Policji KPP O. – w aktach szkody;

- oświadczenie K. S. (1) o zapiętych pasach bezpieczeństwa –
w aktach szkody;

- zeznania świadka W. G. (1) (sprawcy wypadku) – protokół rozprawy z dnia 20 stycznia 2015 r. – karta 120 verte;

- zeznania świadka D. O. ( poszkodowana na skutek wypadku z dnia 14.05.2013 roku) – protokół rozprawy z dnia 20 stycznia 2015 r. – karta 120;

-opis zdarzenia podpisany przez powoda – w aktach szkody.

O godz. 18:43 powód został przywieziony karetką na Szpitalny Oddział Ratunkowy Zespołu (...) w O.. Rozpoznano u niego na podstawie wykonanego RTG ramienia prawego: wieloodłamowe złamanie 1/3 dalszej trzonu kości ramieniowej prawej
z przemieszczeniem. Założono mu szynę Kramera i przyjęto od razu do Szpitala na Oddział Ortopedyczny ze skierowania ZOZ O. SOR. Pacjent został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego. W dniu przyjęcia, tj. 14.05.2013 r. był badany do zabiegu, założono mu szynę ramienną gipsową, ukrwienie i unerwienie na obwodzie kończyny zostało zachowane prawidłowo, był przygotowywany do zabiegu.

dowód : - karta medycznych czynności ratunkowych z dnia 14.05.2013 r. Falck

Medycyna spółka z o.o. – kata 53;

- karta informacyjna leczenia ambulatoryjnego ZOZ O. SOR z dnia 14.05.2013 r. – karta 54;

- porada nr (...) Zespół (...) w O. Szpitalny Oddział Ratunkowy – karta 52;

- skierowanie do szpitala na odział ortopedii ZOZ O. z dnia 14.05.2013 r. – karta 65;

- historia choroby (część I – przyjęcie) ZOZ w O. Oddział Urazowo – Ortopedyczny wraz z wywiadem – karta 55 – 55 verte;

- wywiad epidemiologiczny – karta 56 verte;

- oświadczenie pacjenta z dnia 14.05.2013 r. – zgoda na przyjęcie do szpitala i na leczenie – karta 57;

- subiektywna globalna ocena stanu odżywienia (SGA) sporządzona przez Pielęgniarkę Oddziałową Oddziału Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej ZOZ O. – karta 58;

- karta gorączkowa ogólna – karta 59;

- indywidualna karta zleceń lekarskich – karta 60;

- indywidualna karta pielęgnowania – karta 61 – 61 verte;

- karta obserwacji wkłuć obwodowych – karta 66;

- wyniki badań laboratoryjnych – karta 62 - 64;

- przedoperacyjna ankieta anestezjologiczna wypełniona przez powoda – Oddział Anestezjologii i Intensywne terapii ZOZ O. – karta 67 – 68 verte;

- formularz zgody poinformowanego pacjenta na zabieg (repozycję) – kara 69;

- dokument z przebiegu choroby ZOZ O. – karta 71;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego ZOZ O. Odział Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej z dnia 15.05.2013 r. – karta 70 – 70 verte;

- przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015 r. –karta 200 – 200 verte.

Powód się denerwował, że nie został od razu zoperowany. Na pytanie powoda dlaczego nie ma operacji, lekarz mu powiedział, że będzie operowany, kiedy przyjdzie na to czas.

dowód : - zeznania świadka W. G. (1) (sprawcy wypadku) – protokół

rozprawy z dnia 20 stycznia 2015 r. – karta 120 verte;

-opis zdarzenia podpisany przez powoda – w aktach szkody.

W dniu 15 maja 2013 roku o godz. 9:30 K. S. (1) opuścił Oddział Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej ZOZ w O. na własne żądanie. Nie wyraził zgody na dalszą hospitalizację i proponowane leczenie operacyjne. Podpisał oświadczenie, iż jest świadomy konsekwencji związanych z zaniechaniem dalszej diagnostyki i leczenia. Przed opuszczeniem szpitala został poinformowany o możliwych konsekwencjach wypisu na żądanie.

dowód : - oświadczenie K. S. (1)z dnia 15.05.2013 r. o opuszczeniu

oddziału ortopedii na własne żądanie i oświadczenie ordynatora tego oddziału o poinformowaniu pacjenta o konsekwencjach – karta 65;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego ZOZ O. Odział Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej z dnia 15.05.2013 r. – karta 70 – 70 verte;

- historia choroby (część II – wypis) ZOZ O., Oddział Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej – karta 71 verte.

W dniach 15.05.2013 r. (przyjęty o godz. 13:15) – 20.05.2013 r. powód leczył się na Oddziale Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w W. (SPZOZ w W.). W dniu 16.05.2013 r. był operowany (zespolenie odłamów 2 pętlami z drutu). W przebiegu pooperacyjnym wystąpił niedowład nerwu promieniowego prawego. W stanie ogólnym dobrym i zaopatrzeniu prawej kończyny górnej – podłużnik gipsowy + Desault gipsowy, wypisany do dalszego leczenia ambulatoryjnego z zaleceniem kontroli w poradni urazowej za 10 dni – 29.05.2013 r., zalecono leki.

dowód : - historia choroby Ogólna SPZOZ w W. – karta 82 – 82 verte;

-skierowanie do szpitala wystawione w dniu 15.05.2013 r. przez lek. med. Z. K. (1) specjalistę chirurgii urazowo–ortopedycznej – k. 83 v.;

- karta obserwacji kaniuli obwodowej (SPZOZ w W.) – k. 84–84 v.;

- karta informacyjna (SPZOZ w W.) z dnia 20.05.2013 r. Oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej – karta 85 – 85 verte;

- protokół nr 2 pielęgniarki operacyjnej – karta 86;

- karta przekazania pacjenta na oddział po operacji – karta 87;

- opis RTG kości ramiennej po operacji – karta 88;

- karta gorączkowa ogólna – karta 89;

- dokumenty opisujące przebieg choroby – karta 90 – 91, 109 – 109 verte;

- karta zleceń lekarskich – karta 92 - 93;

- karta znieczulenia – premedykacja – karta 94;

- przedoperacyjna ankieta anestezjologiczna – karta 95 – 95 verte;

- pisemna zgoda pacjenta na zabieg – karta 96 verte;

- wywiad epidemiologiczny – karta 97;

- formularz oceny ryzyka zakażenia – karta 98;

- indywidualna karta monitorowania miejsca operowanego – karta 99;

- indywidualna karta opatrunkowa – karta 100 – 100 verte;

- wyniki badań laboratoryjnych – karta 101 – 104;

- karta pielęgnowania – karta 105 – 105 verte;

- karta obserwacyjno – bilansowa – karta 106;

- - indywidualna karta pielęgnowania – karta 107 – 108 verte;

- skierowanie do poradni urazowo – ortopedycznej z dnia 20.05.2013 r. wystawione przez lek. med. Z. K. (1)– w aktach szkody;

- przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015 r. –karta 200 – 200 verte.

Powód był leczony w dniach 19.07.2013 r. – 23.07.2013 r. na Oddziale Neurologii dla Dorosłych B Wojewódzkiego Specjalistycznego Zespołu Neuropsychiatrycznego im.
Św. J. w O. z powodu niedowładu prawej kończyny górnej. W szpitalu tym rozpoznano u powoda uszkodzenie nerwu promieniowego prawego (podejrzenie neuropatii uciskowej); stan po złamaniu kości ramiennej prawej i stabilizacji operacyjnej. Został przyjęty na oddział z objawami porażenia nerwu prawego. Pacjent zgłaszał przy przyjęciu brak możliwości wykonania ruchu czynnego w prawej kończynie górnej, znaczne osłabienie kończyny. Przy przyjęciu stwierdzono u niego niedowład wiotki prawej kończyny górnej – brak zgięcia grzbietowego nadgarstka prawego, zaburzenia czucia na prawym przedramieniu. W wykonanym RTG prawego stawu barkowego nie stwierdzano zmian w zakresie kośćca,
w RTG ramienia prawego uwidoczniono zespolenie części dalszej kości ramiennej drutem na dwóch poziomach. RTG klatki piersiowej wypadło prawidłowo. W ENG dużego stopnia uszkodzenie włókien ruchowych prawego nerwu promieniowego (spadek amplitudy odpowiedzi o 77%) oraz włókien czuciowych tego nerwu (brak odpowiedzi). Podczas hospitalizacji zastosowano rehabilitację bez istotnej poprawy. W związku z powyższym pacjenta w dniu 23.07.2013 r. wypisano z oddziału z zaleceniem zgłoszenia się w Poradni Chirurgii ręki w T. celem kwalifikacji do usunięcia operacyjnego zespolenia oraz rewizji nerwu promieniowego. Powód nie zgłosił się do T., ale konsultował się
z neurologiem w Z., który zaproponował leczenie uszkodzonego nerwu elektroterapią.

dowód : - historia choroby Oddział Neurologii Wojewódzkiego Specjalistycznego

Zespołu Neuropsychiatrycznego im. Św. J. w O. – karta 76 – 76 verte;

- przebieg choroby, leczenie, epikryza - Oddział Neurologii Wojewódzkiego Specjalistycznego Zespołu Neuropsychiatrycznego im. Św. J.
w O. – karta 79 – 79 verte;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego Wojewódzkiego Specjalistycznego Zespołu Neuropsychiatrycznego im. Św. J. w O. z dnia 23.07.2013 r. – karta 77 – 78;

- przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015 r. –karta 200 – 200 verte;

- opinia biegłego dr n. med. M. W.z dnia 28.03.2015 r. – karta 138 – 146.

W dniach 21.08.2013 r. – 22.08.2013 r. K. S. (1) przebywał na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej SPZOZ w W.. Został przyjęty z powodu destabilizacji zespolenia z kości ramiennej prawej. Zastosowano wobec niego leczenie nieoperacyjne, kontrolę RTG, opatrunek gipsowy odwodzący i pacjent został wypisany do dalszego lecenia ambulatoryjnego.

dowód : - karta informacyjna SPZOZ w W. z dnia 22.08.2013 r. – w aktach

szkody.

Przed wypadkiem stan zdrowia powoda był bardzo dobry.

dowód : - przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015 r. –

karta 200 – 200 verte.

Po wypadku stan zdrowia powoda już nie jest taki dobry, jak przed wypadkiem. Leczenie powoda trwało od dnia wypadku 2013 roku do lutego 2014 roku. Opatrunek gipsowy Desaulta powód miał założony przez pół roku. Powód codziennie brał zastrzyki
z witaminami, gdy był w gipsie, brał leki. Po zdjęciu gipsu dostał aparat Bunnella, który był indywidualnie zrobiony dla niego, aby ćwiczyć rękę. Chodził na wizyty do neurologa
i chirurga, który go operował.

dowód : - przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015 r. –

karta 200 – 200 verte;

- faktura VAT (...)z dnia 02.08.2013 r. za zakup aparatu Bunnell – w aktach szkody;

- zdjęcia ręki powoda –w aktach szkody.

Decyzją z dnia 25.11.2013 r. ZUS Oddział w O. Inspektorat w K. przyznał K. S. (1) prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 13.11.2013 r. do 10.02.2014 r., na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 18.11.2013 r., który stwierdził, że K. S. (1) jest niezdolny do pracy, ale rokuje odzyskaniem tej zdolności.

dowód : - decyzja ZUS Oddział w O. Inspektorat w K. z dnia

25.11.2013 r. – w aktach szkody;

- orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 18.11.2013 r. – w aktach szkody;

- druki ZUS ZLA z dnia 22.08.2013 r., z dnia 02.10.2013 r. – w aktach szkody;

- zdjęcia ręki powoda –w aktach szkody.

W czasie leczenia powód wymagał pomocy osób trzecich dopóki nie ściągnięto mu gipsu (tj. ok. 6 m-cy był w gipsie). Nie umiał sobie skarpet sam założyć. Matka i była żona pomagały mu w myciu. Żona pomagała mu w toalecie porannej i wieczornej, ponieważ sam nie potrafił się wykąpać ani ogolić. Żona przygotowywała posiłki, pomagała w jedzeniu, ubierała i rozbierała powoda, sznurowała buty, ścieliła łóżko. Nadto przez miesiąc powód chodził z aparatem Bunnella. W czasie gdy nosił ten aparat, też nie mógł pewnych czynności wykonywać.

dowód : - przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015 r. –

karta 200 – 200 verte;

-opis zdarzenia podpisany przez powoda – w aktach szkody;

- oświadczenie żony powoda M. S. – w aktach szkody;

- oświadczenie powoda – w aktach szkody.

Powód jest praworęczny. Jest wiele rzeczy, których po wypadku powód nie umie robić prawą ręką, a które robił przed zdarzeniem. Nie umie podnosić ciężkich przedmiotów.
W pracy zmieniono mu specjalizację. Pracuje obecnie i wcześniej jako kierowca w piekarni, wcześniej jednak miał inne stanowisko. Zmianę stanowiska pracy i zakresu obowiązków uzgodnił z pracodawcą, gdyż nie jest w stanie nosić ciężkich rzeczy. Zakres obowiązków, który miał wcześniej bardziej mu odpowiadał. Jeździł wcześniej indywidualnie do klientów, dostawał premie. Teraz jeździ na giełdę spożywczo- warzywną i pozyskuje klientów. Już nie dostaje premii. Powód uprawiał przed zdarzeniem aktywnie sporty: kulturystykę i tenis ziemny. Kulturystykę uprawiał 5 razy w tygodniu, dziennie po 3 godziny przez 3 lata przed wypadkiem cały czas, tenis podobnie. Zdarzało się, że tenis uprawiał 3 razy w tygodniu. Od zdarzenia nie uprawia sportu. Obecnie, po wzięciu rakiety do ręki dwa razy uderzy i już go ręka boli. Na siłownię też nie może chodzić, bowiem dwa razy ruszy ramieniem i już go boli ręka. Ma często mrowienie, wystarczy, że się źle ułoży. Rano ma „zastygniętą rękę”, która mu mrowieje i go boli. Nadto, powód ma 4 - letniego syna i w związku ze stanem ręki ma już ograniczenia w jego podnoszeniu. Poza bólem w ręce jest zanik mięśniowy, nie jest ona tak wyprostowana jak kiedyś. Powód ma wiele dyskomfortu związanego z tym.

dowód : - przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015 r. –karta 200 – 200 verte;

- umowa o pracę na czas określony do 31.12.2017 r. – w aktach szkody.

Na dzień 02.09.2014 r., kiedy to powód był konsultowany przez specjalistę chirurgii urazowo – ortopedycznej lek. med. Z. K. (1), stwierdzono u niego klinicznie
i radiologicznie zrost złamania z „pełną przebudową”. Lekarz stwierdził ograniczenie funkcji stawu łokciowego.

dowód : - zaświadczenie lekarskie lek. med. Z. K. (1) – specjalisty

chirurgii urazowo – ortopedycznej z dnia 02.09.2014 r. – karta 12 -13.

Pojazd kierowany przez sprawcę zdarzenia marki BMW 328 nr rej. (...), stanowiący własność M. G., był w dacie zdarzenia ubezpieczony w L. D., polisa (...) nr (...).

dowód : - notatka urzędowa Policji KPP w O. – w aktach szkody.

Pismem z dnia 29.05.2013 r. K. S. (1) reprezentowany przez Europejskie Centrum Odszkodowań S.A. (wpływ do ubezpieczyciela wg prezentaty: 03.06.2013 r.) zwrócił się do Towarzystwa Ubezpieczeń L. D.S.A. Centrum Likwidacji Szkód
w W. w związku ze zdarzeniem z dnia 14.05.2013 r. W piśmie tym została zgłoszona szkoda, zawarty został wniosek o wszczęcie postępowania likwidacyjnego oraz wypłatę bezspornej sumy odszkodowania w terminie 30 dni, wraz z odsetkami ustawowymi w razie przekroczenia w/w terminu.

K. S. (1) w piśmie tym dochodził zapłaty m.in. następujących kwot:

- 45.000 zł tytułem zadośćuczynienia w związku z uszkodzeniem ciała oraz wywołanym rozstrojem zdrowia (kwota wstępna; ostateczna kwota miała zostać sprecyzowana po skompletowaniu całości dokumentacji w sprawie);

- 4.480 zł – tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich i wydatków poniesionych
w związku z w/w uszczerbkiem na zdrowiu. Poszkodowany wskazał na niezbędną opiekę osób trzecich, pomoc w wykonywaniu codziennych czynności i utrzymaniu higieny osobistej przez okres 8 tygodni, tj. 56 dni x 8h/dobę x 10zł/h – na podstawie art. 361 § 2 k.c.

dowód : - pismo Europejskiego Centrum Odszkodowań S.A. do Towarzystwa

Ubezpieczeń L. D.S.A. z dnia 29.05.2013 r. – w aktach szkody.

Decyzją z dnia 19.07.2013 r. L. (...) Oddział w Polsce ustalił wysokość świadczeń przysługujących K. S. (1)
z tytułu m.in.:

- zadośćuczynienia – 5.500,00 zł;

- zwrotu kosztów opieki – 960,00 zł – wg opinii konsultanta medycznego Towarzystwa ubezpieczyciel uznał za zasadny zwrot kosztów za opiekę świadczoną przez 60 dni – 2 h na dobę, stawka 8 zł/h.

dowód : - decyzja strony pozwanej z dnia 19.07.2013 r. - w aktach szkody.

Kolejno, pismem z dnia 27.08.2013 r. pełnomocnik powoda wskazał, że w związku
z pojawieniem się dodatkowej dokumentacji medycznej dotyczącej przedmiotowej szkody oraz w związku z niezgadzaniem się ze stanowiskiem ubezpieczyciela, zwiększył roszczenie dotyczące zadośćuczynienia za doznane przez K. S. (1) obrażenia ciała o kwotę 30.000 zł i wniósł o wypłatę w łącznej wysokości:

- kwoty 75.000 zł tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 445 § 1 k.c.

Nadto, zgłoszone zostało dodatkowe roszczenie odszkodowawcze zgodnie z art. 361 § 1 k.c. tytułem zwrotu niezbędnych kosztów opieki osób trzecich przez okres od 23.07.2013 r. – do 21.08.2013 r. – 1.152,00 zł. Powyższa należność dotyczyła opieki osób trzecich nad K. S. (1) przez 3 godziny na dobę, tj. ok. 30 dni x 3h x 8,00 zł/h = 720,00 zł. Następnie przez okres od 22.08.2013 r. do 08.09.2013 r. – przez 3h/dobę, tj. ok. 18 dni x 3h x 8,00 zł/h = 432,00 zł.

dowód : - pismo Europejskiego Centrum Odszkodowań S.A. z dnia 27.08.2013 r. –

w aktach szkody.

W dniu 16.09.2013 r. ubezpieczyciel podjął decyzję o dopłacie m.in.:

- tytułem zadośćuczynienia- kwoty: 4.500,00 zł (tj. łącznie 10.000 zł);

- tytułem kosztów opieki - w kwocie 2.880,00 zł (na podstawie opinii konsultanta medycznego – dodatkowo 6 m-cy po 2h/dobę).

dowód : - decyzja strony pozwanej z dnia 16.09.2013 r. – w aktach szkody.

W toku postępowania sądowego biegły sądowy dr n. med. M. W.– specjalista chirurgii ortopedycznej i traumatologii sporządził w dniu 28.03.2015 r. pisemną opinię (dalej: opinia główna) na zlecenie Sądu na podstawie akt oraz osobistego badania powoda.

U powoda biegły rozpoznał:

1.  Stan po złamaniu kości ramiennej prawej w 1/3 dalszej z odłamem pośrednim typu motyla z przemieszczeniem odłamów.

2.  Stan po zespoleniu odłamów za pomocą dwóch pętli z ligatury z ostatecznym wygojeniem odłamów z zachowaniem odpowiedniej osi kości ramiennej;

3.  Powikłanie śródoperacyjne pod postacią ucisku nerwu promieniowego o charakterze częściowego aksonotmesis, z ostatecznym powrotem prawie pełnej funkcji tego nerwu.

Biegły wskazał, że złamanie kości ramiennej w 1/3 dalszej obarczone jest dużym niebezpieczeństwem uszkodzenia nerwu promieniowego, ponieważ nerw promieniowy na tej wysokości leży bezpośrednio na kości w tzw. bruździe nerwu promieniowego. Każde złamanie w tej okolicy niesie w sobie niebezpieczeństwo uszkodzenia tego nerwu już przez sam fakt złamania kości. W przypadku aksonotmesis (jak u powoda) dochodzi do uszkodzenia włókien nerwowych bez uszkodzenia torebki (onerwia) – gdy część włókien jest zachowana nerw podejmie funkcję.

Zastosowanie przez powoda intensywnej elektroterapii pod postacią elektrostymulacji pozwoliło na powrót prawie całkowitej funkcji tego nerwu po około 2 miesiącach. Wskazuje to, że nerw promieniowy był głównie rozciągnięty podczas operacji i jego dysfunkcja miała głównie charakter neuropraksji a w niewielkim stopniu cechy aksonotmesis.

W przypadku powoda uszkodzenie nerwu promieniowego na wysokości złamania nie towarzyszyło bezpośrednio samemu złamaniu (brak jakiejkolwiek wzmianki w dokumentacji medycznej sprzed operacji), lecz powstało w wyniku zabiegu operacyjnego zespalania złamanego trzonu kości ramiennej.

Obecnie u powoda istnieje niewielki niedowład nerwu promieniowego z dużym prawdopodobieństwem powstania nerwiaka w jego przebiegu na wysokości złamania. Niedowład ten spowodował zanik masy mięśniowej prawego przedramienia. Pogorszenie sprawności prawego kciuka pod postacią niewielkiego zaburzenia jego odwodzenia.
W wyniku długotrwałego rozciągania brzuśców prostowników prawego przedramienia
i pogrubienia torby stawowej części grzbietowej nadgarstka doszło do ograniczenia zgięcia grzbietowego prawej ręki.

Z powodu powstania nerwiaka na wysokości złamania, wszystkie uciski, lekkie uderzenia wywołują ból i drętwienia w tej okolicy. Biegły stwierdził też, że być może niewielki deficyt wyprostu w stawie łokciowym spowodowany jest niewielką niewydolnością mięśnia trójgłowego ramienia na tle niewielkiego stopnia dysfunkcji nerwu promieniowego. Zatem skargi na dolegliwości bólowe prawego ramienia z pojawiającymi się parastezjami, uczucie osłabienia siły prawej kończyny górnej oraz pogorszenie sprawności prawej ręki, jako objawy subiektywne mają swoje uzasadnienie poprzez stwierdzenia różnego rodzaju odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzonego badaniem przedmiotowym powoda.

Niepokojącym objawem jest podejrzenie nerwiaka nerwu promieniowego na wysokości przebytego złamania kości ramiennej. Powód winien ponownie przeprowadzić badanie EMG oraz podjąć decyzję rewizji tego nerwu w miejscu uszkodzenia. Zabieg operacyjny winien być przeprowadzony w ośrodku ortopedycznym o odpowiednim doświadczeniu w leczeniu tego typu uszkodzeń.

Powód, pomimo zaleceń, nie zgłosił się do szpitala w T. celem rekonstrukcji uszkodzonego nerwu promieniowego, jednak zgłosił się prywatnie w Z. do neurologa, który zalecił intensywną elektroterapię. Po zastosowaniu tej metody praktycznie doszło do powrotu czynności nerwu promieniowego. Zatem z własnej inicjatywy po uzyskaniu porady lekarza w Z. powód zastosował optymalny sposób odtworzenia prawie w całości funkcji tego nerwu.

Przesunięcie w czasie zabiegu operacyjnego przy zabezpieczeniu kończyny opatrunkiem gipsowym nie ma większego znaczenia. Można zabieg ten wykonać w dniu przyjęcia jak i na drugi lub trzeci dzień. W niektórych oddziałach chirurdzy czekają nawet kilka dni wychodząc z założenia by pierwotny szok tkankowy powstały w wyniku złamania uległ wyciszeniu. Jedynym powodem natychmiastowego leczenia operacyjnego w tym przypadku są objawy uszkodzenia nerwów lub krwawienie tętnicze.

dowód : - opinia biegłego dr n. med. M. W.z dnia 28.03.2015 r. –

karta 138 – 146.

W pisemnej opinii uzupełniającej z dnia 08.09.2015 r. wydanej na zlecenie Sadu biegły M. W.na podstawie dokumentacji medycznej i radiologicznej oraz po przeprowadzonym badaniu fizykalnym powoda stwierdził u K. S. (1) uszczerbek na zdrowiu na podstawie tabeli uszczerbkowej Rozporządzenia MPPS z 18.12.2002 r.
w następującej wysokości:

1.  Stan po złamaniu kości ramiennej prawej w 1/3 dalszej z odłamem pośrednim typu motyla z przemieszczeniem odłamów

oraz

2.  Stan po zespoleniu odłamów za pomocą dwóch pętli z ligatury z ostatecznym wygojeniem odłamów z zachowaniem odpowiedniej osi kości ramiennej

Łącznie 5% uszczerbku.

3.  Powikłanie śródoperacyjne pod postacią ucisku nerwu promieniowego o charakterze częściowego aksonotmesis, z ostatecznym powrotem prawie pełnej funkcji tego nerwu – 10% uszczerbku.

Wygojenie kości ramiennej udało się uzyskać z niewielkim przemieszczeniem, a następstwem przebytego urazu jest niewielki przykurcz prawego stawu łokciowego. Stąd uszczerbek na zdrowiu z tego powodu wynosi 5%. Natomiast objawy stwierdzane podczas badania powoda wskazują, że doszło nie tylko do uszkodzenia nerwu promieniowego typu neuropraxia, ale również do częściowego aksonotmesis – stąd 10% uszczerbku.

W przypadku progresji schorzenia powód będzie wymagać ponownej oceny ortopedycznej i ustalenia wysokości nowego uszczerbku na zdrowiu.

Istniejące objawy nerwiaka w okolicy nerwu promieniowego oraz istniejący przykurcz zgięciowy łokcia powodują pogorszenie sprawności ruchowej i kondycyjnej całej kończyny górnej.

Istniejące objawy oraz dysfunkcje należy traktować jako trwałe zaburzenia funkcji
w zakresie prawej kończyny górnej. Powód będzie odczuwać skutki przebytego urazu przez wiele lat, a być może do końca życia. Skutki urazu pogarszają ogólną sprawność powoda.

Jeśli nerwiak w okolicy uszkodzenia nerwu promieniowego będzie ulegał rozwojowi (w wyniku stałego ruchu kończyny górnej prawej) i powiększeniu, dolegliwości będą nasilały się w połączeniu z narastaniem pogorszenia sprawności tej kończyny.

Biegły stwierdził również, że powód mógł wymagać pomocy osób trzecich od dnia zdarzenia przez okres 3-4 miesięcy w granicach 1-2 godzin dziennie.

dowód : - opinia uzupełniająca biegłego sądowego dr n. med. M. W.

z dnia 08.09.2015 r., stanowiąca odpowiedź na pytania strony powodowej – karta 168 – 170.

Powód miał w dacie wyrokowania 25 lat, a w dacie zdarzenia - 23 lata.

dowód : - fakt bezsporny.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W sprawie bezsporne były następujące fakty: okoliczności wypadku z dnia 14.05.2013 roku, w którym powód doznał obrażeń ciała, w tym wina W. G. (1) – kierującego pojazdem, którego pasażerem był powód. Bezsporny był też fakt, iż pojazd, kierowany przez sprawcę, był w dacie zdarzenia ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Pozwany przyjął odpowiedzialność cywilną za skutki zdarzenia i wypłacił powodowi w toku postępowania likwidacyjnego łącznie z tytułu zadośćuczynienia kwotę 10.000 zł. Natomiast przedmiotem sporu była wysokość dalszego roszczenia o zadośćuczynienie dochodzonego przez powoda w kwocie 25.000 zł. Z kolei o roszczeniu powoda z tytułu zwrotu kosztów opieki osób trzecich pozwany się nie wypowiedział w toku procesu. O ile zakres uszkodzeń ciała powoda, tj. skomplikowane złamanie prawej ręki, był poza sporem, to już występowanie u niego obecnie dolegliwości było przez ubezpieczyciela kwestionowane w toku procesu. Pozwany odmówił przyjęcia odpowiedzialności za dalsze skutki wypadku po wypisie powoda na własne żądanie ze szpitala w O., jak również przeczył odpowiedzialności za niedowład nerwu promieniowego u powoda, który miał być przemijający i miał charakter pooperacyjny, tj. bez związku przyczynowego z wypadkiem. Sporne było również żądanie odsetek co do zasady oraz początkowej daty ich naliczania przez powoda sprzed wyrokowania.

W ocenie Sądu powód wykazał, zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c., zasadność dochodzonych powództwem żądań.

Stan zdrowia powoda, zakres obrażeń doznanych przez powoda na skutek zdarzenia
i leczenia Sąd ustalił w oparciu o dokumentację medyczną znajdującą się w aktach sprawy
i w aktach szkody, przesłuchanie powoda, a także w oparciu o wyczerpujące i rzetelne dwie opinie (główną i uzupełniającą) sporządzone przez biegłego sądowego dr n. med. M. W.– specjalistę chirurgii ortopedycznej i traumatologii. Strony nie wniosły żadnych zastrzeżeń do treści obu opinii (pisma stron - karta 160, karta 165, karta 186, karta 204).

Na podstawie art. 436 § 1 i § 2 zd. 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ich samoistni posiadacze mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód na osobie lub mieniu tylko na zasadach ogólnych. Natomiast art. 415 k.c. stanowi, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Odpowiedzialność sprawcy wypadku komunikacyjnego na podstawie przepisów dotyczących ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obciąża również ubezpieczyciela. Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Z kolei
§ 4 w/w artykułu stanowi, że uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Artykuł 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003, Nr 124, poz. 1152 ze zm.) – dalej: ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, stanowi, że umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków. Z powyższym przepisem korespondują kolejne przepisy wskazanej powyżej ustawy, tj. art. 34 ust. 1, zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Ponadto, zgodnie z art. 35 w/w ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę
w związku z ruchem tego pojazdu.

Natomiast ogólny przepis kodeksu cywilnego - art. 361 § 1 stanowi, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. § 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Podstawę materialnoprawną roszczenia o zadośćuczynienie za krzywdę stanowi
art. 445 § 1 k.c. zgodnie z którym, w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c., tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie krzywdy obejmuje wszelkie ujemne następstwa uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia zarówno w sferze psychicznej jak i fizycznej. Celem zadośćuczynienia pieniężnego jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Zadośćuczynienia powinno mieć charakter całościowy i obejmować wszelkie cierpienia fizyczne i psychiczne zarówno już doznane, jak
i te które zapewne wystąpią w przyszłości. Wysokość sumy zadośćuczynienia zależy od rozmiaru doznanej krzywdy. Przyznana kwota powinna odzwierciedlać doznany uszczerbek na zdrowiu oraz być zauważalna, a także przynosić poszkodowanemu satysfakcję. Zasądzając określoną kwotę zadośćuczynienia, Sąd zobowiązany jest uwzględnić stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalność skutków urazu, wiek poszkodowanego oraz ograniczenie lub niemożność wykonywania zawodu, jak również innych zajęć, wpływ skutków wypadku na dotychczasowy styl życia poszkodowanego, szanse na przyszłość. Sąd winien także uwzględnić indywidualne odczucia osoby pokrzywdzonej, jej indywidualne właściwości, poczucie nieprzydatności społecznej czy też wywołaną następstwem deliktu bezradność życiową poszkodowanego. Zadośćuczynienie pełni funkcję kompensacyjną, następującą wówczas, gdy suma pieniężna jest zasądzona na odpowiednim poziomie adekwatnym do rodzaju naruszonego dobra i rozmiaru doznanej szkody. Kompensacja dokonuje się przede wszystkim wtedy, gdy przywrócona zostaje równowaga emocjonalna, naruszona przez doznane cierpienia psychiczne (por. m.in. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2015 r., V CSK 317/14, LEX nr 1666914; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012 r., I CSK 74/12, LEX nr 1226824; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r., I PK 275/10, LEX nr 1164114; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 2012 r., V CSK 332/11, LEX nr 1228612; Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 lipca 2013 r., I ACa 195/13, LEX nr 1363278).

W ocenie Sądu przyznana powodowi w wyroku kwota 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia w powiązaniu z przyznaną już w toku postępowania likwidacyjnego przez ubezpieczyciela kwotą 10.000 zł, tj. łącznie 35.000 zł, jest adekwatna do doznanej krzywdy.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za całość następstw zdarzenia komunikacyjnego w zdrowiu powoda, również za stan zdrowia powoda będący wynikiem naruszenia w czasie operacji nerwu promieniowego. Wskazać bowiem należy za biegłym M. W. (opinia główna), że złamanie kości ramiennej
w 1/3 dalszej jest obarczone dużym niebezpieczeństwem uszkodzenia nerwu promieniowego, gdyż nerw promieniowy na tej wysokości leży bezpośrednio na kości, w tzw. bruździe nerwu promieniowego. Każde złamanie w tej okolicy niesie w sobie niebezpieczeństwo uszkodzenia tego nerwu, już przez sam fakt złamania kości. U powoda doszło do uszkodzenia nerwu
w czasie operacji, jednak na podstawie zgromadzonej dokumentacji medycznej i opinii biegłego W. brak jest podstaw do postawienia jakichkolwiek zarzutów pod adresem lekarzy wykonujących zabieg operacyjny. Uszkodzenie tego nerwu jest wpisane w ryzyko tej operacji i leczenia powoda, które pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem drogowym powodującym szkodę, a za które odpowiedzialność cywilną ponosi pozwany. Również, jak wskazał pośrednio biegły M. W. w opinii głównej, wypisanie się przez powoda na własne żądanie ze szpitala w O. i przeniesienie się do szpitala
w W., nie spowodowało pogorszenia stanu zdrowia powoda, bowiem, jak wskazał biegły, przesunięcie w czasie zabiegu operacyjnego przy zabezpieczeniu kończyny opatrunkiem gipsowym nie ma większego znaczenia, a zabieg ten może być wykonany
w dniu przyjęcia jak również na drugi lub trzeci dzień. Jak podniósł biegły, w niektórych oddziałach chirurdzy czekają nawet kilka dni by pierwotny szok tkankowy powstały
w wyniku złamania uległ wyciszeniu. Tym samym, przy ocenie wielkości krzywdy powoda, Sąd wziął pod uwagę całokształt leczenia, wszystkie hospitalizacje, ich skutki, cierpienie powoda w trakcie leczenia i rekonwalescencji, konieczność noszenia przez pół roku opatrunku gipsowego Desaulta znacznie ograniczającego ruchy i codzienne życie powoda oraz obecny stan zdrowia i rokowanie na przyszłość. Wskazać należy, że powód w dacie zdarzenia miał zaledwie 23 lata, a w dacie wyrokowania 25 lat, natomiast przed wypadkiem był osobą całkowicie zdrową, prowadzącą bardzo aktywny sportowy tryb życia, z którego po wypadku musiał zrezygnować z uwagi na ból ręki. Biegły potwierdził w opinii głównej,
że obecnie u powoda istnieje niewielki niedowład nerwu promieniowego z dużym prawdopodobieństwem powstania nerwiaka w jego przebiegu na wysokości złamania. Niedowład ten spowodował zanik masy mięśniowej prawego przedramienia. Nastąpiło również pogorszenie sprawności prawego kciuka pod postacią niewielkiego zaburzenia jego odwodzenia. W wyniku długotrwałego rozciągania brzuśców prostowników prawego przedramienia i pogrubienia torby stawowej części grzbietowej nadgarstka doszło do ograniczenia zgięcia grzbietowego prawej ręki. Biegły przyznał również, że z powodu powstania nerwiaka na wysokości złamania, wszystkie uciski, lekkie uderzenia wywołują ból i drętwienia w tej okolicy. Zatem skargi na dolegliwości bólowe prawego ramienia
z pojawiającymi się parastezjami, uczucie osłabienia siły prawej kończyny górnej oraz pogorszenie sprawności prawej ręki, jako objawy subiektywne mają swoje uzasadnienie, według biegłego, poprzez stwierdzenia różnego rodzaju odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzonego badaniem powoda. Już samo podejrzenie nerwiaka nerwu promieniowego na wysokości przebytego złamania kości ramiennej jest, w ocenie biegłego, niepokojące
i wymaga dalszego leczenia operacyjnego. Nadto, w opinii uzupełniającej, biegły
M. W. wskazał, że powód doznał uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 15 %. Wprawdzie procent uszczerbku na zdrowiu nigdy nie może być jedynym kryterium określania wysokości należnego zadośćuczynienia, jednak stanowi kryterium pomocnicze, wskazując,
że urazy doznane przez powoda są poważne i trwałe. Co istotne i w dużej mierze zaważyło na przyznanej kwocie zadośćuczynienia – biegły podniósł w opinii uzupełniającej, że istniejące objawy oraz dysfunkcje u powoda należy traktować jako trwałe zaburzenia funkcji w zakresie prawej kończyny górnej. Biegły podniósł, że powód będzie odczuwać skutki przebytego urazu przez wiele lat, a być może do końca życia, a skutki urazu pogarszają ogólną sprawność powoda, co dla osoby młodej i dotychczas aktywnej stanowi znaczną krzywdę. Nadto, na skutek pogorszenia się sprawności fizycznej, powód został przeniesiony do innej pracy, mniej satysfakcjonującej go i mniej płatnej z uwagi na brak premii. Powód pracuje jako kierowca,
a więc praca ta wymaga od niego sprawności fizycznej obu rąk. Sąd wziął również pod uwagę to, jak zmieniło się życie osobiste powoda w czasie leczenia, zależność od osób trzecich
w podstawowych czynnościach życia codziennego, ograniczona możliwość opiekowania się przez powoda jego kilkuletnim synkiem.

Mając na uwadze powyższe, zasadne było żądanie przez powoda kwoty 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia ponad otrzymaną już od ubezpieczyciela kwotę 10.000 zł.

Zasadne było również żądanie odsetek ustawowych od w/w kwoty od dnia 17.09.2013 roku do dnia zapłaty. Podstawę dochodzenia odsetek ustawowych za zwłokę co do zasady stanowi art. 481 § 1 i 2 k.c. Natomiast 30 – dniowy termin likwidacji szkody przez ubezpieczyciela wynika wprost z art. 817 k.c. oraz art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. W okolicznościach przedmiotowej sprawy już pismem z dnia 29.05.2013 r. (wpływ do ubezpieczyciela wg prezentaty: 03.06.2013 r.) K. S. (1) reprezentowany przez Europejskie Centrum Odszkodowań S.A. dochodził od ubezpieczyciela m.in. 45.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Natomiast ostateczna decyzja ubezpieczyciela została wydana 16.09.2013 r., tj. po ponad 3 miesiącach. Wskazać także należy, że zgodnie z utrwalonym
w orzecznictwie stanowiskiem, orzeczenie Sądu w przedmiocie przyznania zadośćuczynienia ma charakter orzeczenia deklaratoryjnego, a nie prawo kształtującego, co pozwala na zasądzenie odsetek za okres sprzed daty wyrokowania (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego
w Białymstoku z dnia 17 maja 2013 r., I ACa 153/13, LEX nr 1321902; Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 26 lipca 2013 r., I ACa 321/13, LEX nr 1362680).

Uzasadnione było również roszczenie powoda w przedmiocie zwrotu kosztów opieki wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 09.10.2015 r., tj. od dnia wniesienia do Sądu pisma procesowego rozszerzającego powództwo, do dnia zapłaty. Powód przyjął okres, w jakim powód wymagał opieki osób trzecich, zgodny z niezakwestionowaną przez strony opinią uzupełniającą biegłego M. W., tj. od dnia zdarzenia przez okres 3-4 miesięcy
w granicach 1-2 godzin dziennie. Powód przyjął więc zasadnie 2 godziny przez okres
4 miesięcy, przyjmując stawkę godzinową 10 zł i pomniejszył dochodzoną należność o kwotę uzyskaną w toku postępowania likwidacyjnego. W ocenie Sądu roszczenie powoda jest uzasadnione co do zasady - na podstawie art. 444 § 1 k.c. – a wskazana stawka godzinowa na poziomie 10 zł nie jest zawyżona.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego
z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 490 j.t. ze zm.). Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda w punkcie II sentencji wyroku kwotę 3.889,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania składa się: kwota 2.400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przez radcę prawnego, 1.250,00 zł – opłata od pozwu, 17,00 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, zaliczka uiszczona przez powoda 150,00 zł; 72,00 zł – opłata sądowa od rozszerzonego powództwa.

Natomiast w punkcie III sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 285,52 zł tytułem zwrotu poniesionych przez Skarb Państwa wydatków w sprawie, na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 j.t. ze zm.). Na powyższą kwotę składają się: kwota 195,44 zł przyznana z sum budżetowych tut. Sądu biegłemu sądowemu M. W.za pisemną opinię z dnia 28 marca 2015 r. tytułem wynagrodzenia, w części nieznajdującej pokrycia w zaliczkach uiszczonych przez strony ( postanowienie – karta 147) oraz kwota 90,08 zł przyznana biegłemu M. W.tytułem wynagrodzenia za pisemną opinię uzupełniającą
z dnia 08 września 2015 r. wypłacona tymczasowo z sum budżetowych tut. Sądu ( postanowienie – karta 171).

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.