Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku E. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania E. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 21 listopada 2012 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 18/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 listopada 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił E. K. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Od powyższej decyzji E. K. (1) wniosła odwołanie w dniu 18 grudnia 2012 roku.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniósł, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. K. (1)urodziła się w dniu (...). Ukończyła szkołę zawodową gastronomiczną. Z zawodu jest kelnerką. W okresie aktywności zawodowej pracowała jako listonosz, sprzedawca, portier, sprzątaczka, salowa. Pracowała do 28 lutego 2010r. W 2010r. miała wypadek, w wyniku którego doznała urazu skrętnego kolana lewego i od tego momentu leczy się ortopedyczne. W tym roku E. K. (1)ukończyła liceum ogólnokształcące.

(dowód: kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych – k. 3 akt rentowych, świadectwa pracy z dnia 2 stycznia 1990r.. – k. 5 akt rentowych, świadectwo pracy z dnia 15 marca 1990r. - 6 akt rentowych, świadectwo pracy z dnia 1 marca 2010r..– k. 7 akt rentowych)

Po wypadku E. K. (1) przebywała na zwolnieniu lekarskim do 30 sierpnia 2010r., a następnie na świadczeniu rehabilitacyjnym do dnia 26 lutego 2011r.. Leczy się u ortopedy i lekarza pierwszego kontaktu.

W dniu 28 stycznia 2011r. roku E. K. (1)złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 28 marca 2011r.ZUS odmówił wnioskodawczyni prawa do renty. Wyrokiem z dnia 19 stycznia 2012r. w sprawie VU 466/11 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie E. K. (1)od decyzji ZUS z dnia 28 marca 2011r.

(dowód: wniosek o rentę - k. 35-38 akt rentowych, kwestionariusz – k. 39 akt rentowych, decyzja – k. 43 akt rentowych, wyrok – k. 50 akt rentowych)

W dniu 24 września 2012r. roku E. K. (1) złożyła kolejny wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem z dnia 17 października 2012 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 17.10.2012 roku z dokumentacją medyczną w aktach organu rentowego)

E. K. (2) wniosła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Po rozpoznaniu sprzeciwu komisja lekarską ZUS w dniu 14 listopada 2012 roku wydała orzeczenie, w którym stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawczyni: stan po urazie skrętnym kolana lewego w 2010r. bez istotnego ograniczenia sprawności.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 14.11. 2012 roku z dokumentacją medyczną w aktach organu rentowego)

Aktualnie u wnioskodawczyni występuje:

- zespół bólowo – dysfunkcyjny wielostawowy o niewyjaśnionej etiologii;

- przebyte skręcenie kolana lewego w kwietniu 2010r. i styczniu 2013r.

- nadciśnienie tętnicze;

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawczyni niezdolnej do pracy zarobkowej zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinia biegłego ortopedy R. E. – k. 12-12 odwrót, opinia biegłego reumatologa A. D. – k.35-36 odwrót akt)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1) .

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 i z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36). Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/261).

Wnioskodawczyni w swoim życiu zawodowym pracowała jako listonosz, sprzedawca, , portier, sprzątaczka, salowa. Z zawodu jest kelnerką. Ostatnio wnioskodawczyni podniosła swoje kwalifikacje zawodowe, gdyż ukończyła liceum ogólnokształcące i zdobyła wykształcenie średnie.

Dla ustalenia, czy E. K. (1) jest niezdolna do pracy w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego ortopedy E. R., kardiologa M. M. (2) i reumatologa A. D., w ramach których specjalności mieszczą się rozpoznane u wnioskodawczyni schorzenia.

Z jednoznacznych w swej treści opinii biegłych sądowych, sporządzonych po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzeniu osobistego badania wnioskodawczyni wynika, że charakter i nasilenie występujących u wnioskodawczyni schorzeń nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych przez nią kwalifikacji.

Biegły ortopeda oraz reumatolog rozpoznali u wnioskodawczyni zespół bólowo – dysfunkcyjny wielostawowy o niewyjaśnionej etiologii oraz przebyte skręcenie kolana lewego (w kwietniu 2010r. i styczniu 2013r.). Jednocześnie biegli podnieśli, że występujące odchylenia dynamiczne w postaci ograniczenia zgięcia biernego i czynnego kolana i bioder, stawów kolanowych, barków i kręgosłupa nie wywołują u E. K. (1) istotnej dysfunkcji ruchowej. Zwrócili uwagę, że utrzymujące się u skarżącej bóle mają w dużej mierze charakter subiektywny i jako takie mogą być leczone jak dotychczas w ramach zasiłku chorobowego. Biegła reumatolog zaznaczyła, że pomimo zgłaszanych przez skarżącą bólów niektórych stawów obwodowych i kręgosłupa nie stwierdziła jakichkolwiek zmian w badaniu przedmiotowym tj. obrzęków, deformacji, ograniczenia ruchomości. Brak zmian w badaniu przedmiotowym, przy jednoczesnym braku jakichkolwiek badań laboratoryjnych i rentgenowskich, nie daje podstaw do rozpoznania schorzenia reumatoidalnego.

Również biegła kardiolog stwierdzając u wnioskodawczyni nadciśnienie tętnicze w okresie wydolności krążenia, bez udokumentowanych istotnych powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego, nie znalazła podstaw do uznania jej za osobę niezdolną do pracy w ramach swojej specjalności. Schorzenie kardiologiczne występujące u wnioskodawczyni wymaga jedynie wdrożenia systematycznego leczenia farmakologicznego.

Opinie sporządzone przez biegłych sądowych nie były kwestionowane przez skarżącą w toku postępowania. Do podważenia opinii nie mogą prowadzić zarzuty wnioskodawczyni, iż nie zgadza się z opiniami biegłych, gdyż inaczej ocenia swój stan zdrowia, uważając że jest niezdolna do pracy. Takie zarzuty są li tylko polemiką z opiniami sporządzonymi przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy, praktyków z doświadczeniem klinicznym i jako takie nie prowadzą do ich podważenia.

Jednocześnie należy podkreślić, że wnioskodawczyni, na której zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar dowodu, nie wykazała się jakąkolwiek inicjatywą dowodową. To strony zaś - zgodnie z zasadą kontradyktoryjności procesu cywilnego - są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 k.p.c.) Wnioskodawczyni domagając się prawa do renty, winna zatem przed Sądem wykazać spełnienie przesłanki niezdolności do pracy, czego nie uczyniła.

Występujące u wnioskodawczyni schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania – zgodnie z opinią biegłych sądowych - nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Mimo ich występowania wnioskodawczyni ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji tj. prac, które dotychczas wykonywała (portier, sprzątaczka, salowa). Dodatkowo należy zauważyć, że, jak wynika z wyjaśnień wnioskodawczyni, w tym roku podniosła swoje kwalifikacje zawodowe, gdyż zdobyła wykształcenie średnie, a zatem może wykonywać nie tylko prace fizyczne, ale także prace umysłowe.

Z tych względów Sąd Okręgowy – w oparciu o przekonujące opinie biegłych sądowych - stwierdził, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.