Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XGc 612/14

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka komandytowa we W. wniosła w pozwie z dnia 29 lipca 2013r. (data wpływu) przeciwko (...) Bank (...) Spółce akcyjnej z siedzibą w W.- (...) Oddział (...) w Ł. na podstawie art. 841 §1 k.p.c. o:

1.  zwolnienie spod egzekucji nieruchomości położonej w Ł., przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr: (...);

2.  zabezpieczenie powództwa poprzez zawieszenie postępowania o wpis hipoteki przymusowej z wniosku (...) Bank (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. przeciwko (...) LTD z siedzibą w N. (Cypr);

3.  zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym ewentualnych kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pozew k. 2-7 akt).

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych (odpowiedź na pozew k. 215-216).

Pozwany podkreślił, że pozew opiera się twierdzeniu, że zajęcie nieruchomości narusza prawa powoda, ponieważ nabył on uprawnienia do przedmiotowej nieruchomości aktem notarialnym z dnia 22 czerwca 2012 r. Rep. A nr (...)i aktem notarialnym z dnia 8 lipca 2013 r. Rep. A nr(...), w związku z czym jest wieczystym użytkownikiem gruntu i właścicielem znajdujących się na gruncie budynków, a równocześnie nie jest dłużnikiem osobistym, ani rzeczowym pozwanego - przynajmniej w zakresie tej nieruchomości.

Pozwany podniósł, że stanowisko to jest błędne, bowiem zgodnie z treścią księgi wieczystej nr (...) prawo wieczystego użytkownika i właściciela budynków przysługuje dłużnikowi banku spółce (...), przeciwko której złożony został komornikowi tytuł wykonawczy, uzasadniający prowadzenie egzekucji z całego majątku dłużnika. W tej sytuacji istnieje domniemanie prawne , iż wieczystym użytkownikiem i właścicielem budynków jest dłużnik banku, a prawa te nie przysługują powodowi. Tym samym egzekucja nie narusza praw powoda, co czyni bezzasadnym jego powództwo przeciwegzekucyjne. Powyższe domniemanie prawne jest domniemaniem wzruszalnym, jednak do chwili obecnej strona powodowa nie wskazała dowodów mogących uzasadniać wzruszenie tego domniemania. Bezzasadność stanowiska strony powodowej wynika wprost z treści aktu notarialnego z dnia 22 czerwca 2012 r. i Rep. A (...) i z dnia 8 lipca 2013 r. R A nr (...) wg treści, których następuje przeniesienie na stronę powodową praw objętych obecnie zajęciem egzekucyjnym. W treści aktu jednoznacznie zaznaczono, iż pełnomocnik reprezentujący obie strony transakcji działa bez właściwego umocowania, w związku z czym skuteczność czynności objętych tym aktem jest uzależniona od późniejszego potwierdzenia. Strona powodowa nie przedłożyła żadnego dowodu, że doszło do takiego potwierdzenia . Ponadto, przeciwko uznaniu praw strony powodowej przemawia szereg argumentów prawnych szczegółowo przedstawionych w postanowieniu referendarza sądowego z dnia 23 kwietnia 2013r. w sprawie o sygnaturze akt Nr Dz. (...), oddalające wniosek o wpisanie praw powoda do przedmiotowej nieruchomości (odpowiedź na pozew k. 215-216).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Księga wieczysta nr (...) prowadzona jest dla nieruchomości stanowiącej grunt oddany w użytkowanie wieczyste do dnia 5 grudnia 2089r. i budynek przemysłowy stanowiący odrębną nieruchomość, położonej w Ł., przy ul. (...) pod nr (...)obejmującej działkę gruntu oznaczona nr 504, o obszarze 1,7297 ha. Właścicielem nieruchomości uregulowanej w tej księdze jest Gmina Miejska Ł., natomiast użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości jest Spółka (...) z siedzibą w N..

W dniu 18 października W dniu 18 października 2011 r. przed notariuszem w Ł. R. K. (akt notarialny Rep. A nr (...)), (...) LTD z siedzibą w N. na Cyprze, darował na rzecz (...) z siedzibą w L. na Cyprze przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 55 1 Kodeksu cywilnego. W skład tego przedsiębiorstwa między innymi wchodziło prawo użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego jako działka gruntu numer (...) o powierzchni 1.7297 m 2 oraz własność budynku położonego na nim w Ł. przy ulicy (...), dla których Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). (...) LTD złożył wniosek o zmianę użytkownika wieczystego w dniu 27 czerwca 2011 r., a wpisu wykonano w dniu 4 listopada 2012 r . (dowód: akt notarialny Rep. A nr (...). 18-21 akt).

W dniu 15 listopada 201 W dniu 15 listopada 2011 roku przed notariuszem M. W. (1) (akt notarialny Repertorium A nr (...), uzupełniony aktem notarialnym Repertorium A numer (...) z dnia 2 grudnia 2011 roku sporządzonego przed tym samym notariuszem) (...) z siedzibą w L., Cypr sprzedał prawo użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego jako działka gruntu numer (...) o powierzchni 1, 7297 m 2 oraz własność budynku posadowionego na nim, w Ł. przy ulicy (...) na rzecz (...) z siedzibą w L., Cypr, przy czym strony w akcie notarialnym określiły, iż czynność ta ma charakter zobowiązujący (dowód: akt notarialny Rep. A nr (...) i A nr (...). 22-30,31-40 akt).

W dniu 17 lutego 2012 r . W dniu 17 lutego 2012r. przed notariuszem A. C. (akt notarialny Rep. A nr (...)) (...) z siedzibą w L. na Cyprze darowała spółce (...) z siedzibą w N. na Cyprze przedsiębiorstwo (...) w skład którego weszła ekspektatywa prawa użytkowania wieczystego działki gruntu numer (...) o powierzchni 1.7297 m 2 oraz własność budynku położonego na nim w Ł. przy ulicy (...), dla których Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) (dowód: akt notarialny Rep. A nr (...) k. 41-46 akt).

W dniu 22 czerwca 2012 r. przed notariuszem A. C. (akt notarialny Rep. A nr (...)) (...) z siedzibą w N. na Cyprze ponownie sprzedał spółce (...) spółka komandytowa z siedzibą we W. ekspektatywę prawa użytkowania wieczystego działki gruntu numer (...) o powierzchni 1.7297 m 2 oraz własność budynku położonego na nim w Ł. przy ulicy (...), dla których Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) (dowód: akt notarialny Rep. A nr (...) k. 57-63 akt).

W dniu 25 czerwca 2013 roku pozwany wszczął egzekucję z nieruchomości położonej w Ł., przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr: (...) przeciwko (...) LTD z siedzibą w N. (Cypr). Wszczęcie egzekucji zostało zainicjowane poprzez złożenie wniosku o wpis hipoteki przymusowej na nieruchomości powoda. Pozwany zabezpieczył całą wierzytelność, którą objęta jest hipoteka przymusowa na nieruchomości oznaczonej księgą wieczystą nr (...), poprzez ustanowioną na nieruchomości położonej w Ł., przy ul. (...) oznaczonej księgą wieczystą nr (...). Hipoteka ta znajduje się na pierwszej pozycji (dowód: wniosek o wpis hipoteki przymusowej , wydruk z księgi wieczystej nr KW (...) k.79-121 akt).

W dniu 11.04.2013 r. powód wystąpił z wnioskiem do Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi, o wpis przysługującego mu prawa użytkowania wieczystego. Ponadto, w dniu 8 lipca 2013 r. powód oraz (...) LTD zawarły również przed notariuszem w Ł. M. W. (2) (Rep. A nr 7844/2013) umowę rozporządzającą ww. nieruchomością (dowód: wniosek, akt notarialny Rep. A nr (...) k. 64-72 akt).

Postanowieniem z dnia 1 lipca 2013r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi oddalił wniosek (...) Spółki Komandytowej z siedzibą we W. o wpis prawa użytkowania wieczystego i własności budynku. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podniósł, iż dnia 11 kwietnia 2013r. wpłynął do sądu wniosek (...) Spółki Komandytowej z siedzibą we W. o dokonanie wpisu w księdze wieczystej nr (...), poprzez ujawnienie w niej jako użytkownika wieczystego i właściciela budynku w miejsce (...) Ltd z siedzibą w N.. Do wniosku załączono:

- umowę darowizny z dnia 18 października 2011r. zawartą w formie aktu notarialnego przed R. K. - notariuszem w Ł., za Rep. A nr (...)wraz z aneksem z dnia 24 stycznia 2012r. za rep. A nr (...);

- umowę sprzedaży nieruchomości i prawa z dnia 15 listopada 2011r.zawartą w formie aktu notarialnego przed M. W. (3) -notariuszem w W. za rep. A nr (...), wraz z jej uzupełnieniem z dnia 2 grudnia 2011r., za rep. A (...);

-umowę darowizny przedsiębiorstwa z dnia 17 lutego 2012r. zawartą przez A. C.- notariuszem we W., za Rep. (...);

- umowę sprzedaży z dnia 17 lutego 2012r., zawartą przed A. C. - notariuszem we W. wraz z oświadczeniem o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu dnia 31 maja 2012r., za rep. A nr 996/2012;

- umowę zwrotnego przeniesienia własności oraz ekspektatywy prawa użytkowania wieczystego gruntu i ekspektatywy własności, stanowiącej odrębną nieruchomość budynku z dnia 19 czerwca 2012r. zawartą przez A. C.- notariuszem we W. za Rep. A nr 1306/2012;

- umowę sprzedaży z dnia 22 czerwca 2012r. zawartą przed A. C. - notariuszem we W., za Rep. A nr (...).

Przy takich ustaleniach Sąd I instancji podniósł , iż zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r.o gospodarce nieruchomościami / Dz. U. Nr 115, poz. 741 ze zm./ sprzedaż nieruchomości lub oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu do księgi wieczystej. Wpis prawa użytkowania wieczystego do księgi wieczystej jest przesłanką niezbędną do tego, aby nabywca mógł rozporządzać swoim prawem. Skuteczność przeniesienia użytkowania wieczystego jest uzależniona od wpisu w księdze wieczystej, wpis ma w tym przypadku charakter konstytutywny. Z treści księgi wieczystej Kw. (...) wynika , że właścicielem nieruchomości jest Gmina Miejska Ł., natomiast Spółka (...) jest użytkownikiem wieczystym . Prawo to nabyła w dniu 22 czerwca 2011r. Na podstawie zawartych następnie umów zbycia ekspektatywy przedmiotowej nieruchomości pomiędzy kolejnymi podmiotami, nie nastąpiły wpisy ujawniające nabywców jako użytkowników wieczystych. W ocenie Sądu I instancji, strony nie mogły rozporządzać tym prawem, gdyż ono nie powstało. Zasadą jest, że nabycie zmiana lub wygaśniecie prawa przy wpisie konstytutywnym następuje z chwilą dokonania wpisu nawet nieprawomocnego. Dopiero, gdy wpis nastąpi wywołuje on skutek wsteczny, jaki ustawa wiąże z nabyciem , zmianą czy też wygaśnięciem prawa. Strony kolejnych transakcji, mając świadomość konstytutywności wpisu użytkowania wieczystego ich przedmiotem uczyniły ekspektatywę użytkowania wieczystego, z zaznaczeniem, że są to umowy jedynie o charakterze zobowiązującym. W rozpoznawanej sprawie skutek rozporządzający nie nastąpił. Spółka (...) zanim została wpisana do księgi wieczystej przedmiotowej nieruchomości jako użytkownik wieczysty /.wpis nastąpił w dniu4 listopada 2011r./, darowała to prawo spółce (...)/ aktem notarialnym z dnia 18 października 2011r./.W ocenie Sądu I instancji, brak jest przepisów ustawowych uregulowania instytucji „ ekspektatywy prawa użytkowania wieczystego”. Nawet przy przyjęciu, że możliwe jest zbycie ekspektatywy użytkowania wieczystego, to w przedmiotowej sprawie, nie dopełniono obowiązkowego złożenia wniosku o wpis użytkowania wieczystego. Spółka (...) złożyła wniosek o wpis do księgi wieczystej prawa użytkowania wieczystego dopiero po zbyciu pod tytułem darmym ekspektatywy tego prawa Spółce (...). Kolejne podmioty zaś nabywając ekspektatywę użytkowania wieczystego , nie składały wniosków o ujawnienie tego prawa w księdze wieczystej w ogóle, zatem w ich przypadku prawo nie powstało , bowiem nie mogły one przenosić więcej praw niż same posiadały.W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu I instancji, nie było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku o wpis prawa użytkowania wieczystego i własności budynku, gdyż prawo to nie postało. Zaniechanie złożenia przez poprzednich nabywców prawa użytkowania wieczystego wymaganych wniosków o wpis w księdze wieczystej nie doprowadziło do przeniesienia tego prawa , co skutkuje oddaleniem wniosku o wpis.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył (...) spółka komandytowa we W..

Postanowieniem z dnia 12 maja 2014r. wydanym w sprawie o sygnaturze akt IIICa 1234/13 Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił apelację (dowód: postanowienie z uzasadnieniem k. 454-462 akt).

Kasacja powoda została oddalona przez Sąd Najwyższy w sprawie o sygnaturze akt IICSK 769/14 postanowieniem wydanym w dniu 28 października 2015r. (dowód: kopia postanowienia k. 494 akt).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów. Okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy wynikały z prywatnych dokumentów przedłożonych przez strony procesu, jak też z dokumentów urzędowych w postaci orzeczeń sądu zapadłych w postępowaniu wieczystoksięgowym . Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do oceny prawnej w istocie rzeczy bezspornych okoliczności faktycznych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się bezzasadne.

Zgodnie z art. 841 § 1 k.p.c. osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przed miotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. Podstawa do wytoczenia powództwa o zwolnienie zajętego przedmiotu od egzekucji występuje wówczas, gdy w toku zajęcia zostały naruszone prawa osoby trzeciej (np. dana rzecz jest własnością tej osoby), przy czym, co podkreśla się w piśmiennictwie, chodzi o naruszenie tego rodzaju, że doszło do zajęcia takiego składnika majątkowego, z którego wierzyciel nie ma prawa zaspokoić swojej wierzytelności. Przedmiotem ochrony jest tutaj nie tylko prawo własności, ale także ograniczone prawo rzeczowe i prawa względne, które uzyskały przez wpis w księdze wieczystej rozszerzoną (poza stosunek zobowiązaniowy, z którego wynikają) skuteczność, są chronione w egzekucji z nieruchomości - art. 922 i 1000 § 1 k.p.c.

Termin do wytoczenia powództwa jest stosunkowo krótki, bo wynosi jedynie miesiąc i biegnie od dnia, w którym osoba trzecia faktycznie dowiedziała się o naruszeniu jej prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2007 r., V CSK 275/07, LEX nr 677785).

Dniem, w którym strona dowiedział Dniem dowiedzenia się o naruszeniu prawa, jest - według art. 841 § 3 k.p.c. - dzień, w którym strona faktycznie dowiedziała się o zajęciu przedmiotu, a nie dzień, w którym mogła się o nim dowiedzieć przy dołożeniu należytej staranności (por. V CSK 275/07 wyrok SN z 12.12.2007r. LEX nr 677785 ). W orzecznictwie nie budzi wątpliwości okoliczność, iż jest to termin prawa materialnego o charakterze prekluzyjnym, nie podlegający przywróceniu (vide: uchwała Sadu Najwyższego z dnia 17 lipca 2007 r., III CZP 57/07, (...) 2008, Nr 9, poz. 97). Strona powodowa wykazała w toku niniejszego procesu, że dochowała terminu prekluzyjnego do wytoczenia powództwa, nie wykazała jednakże by posiadała jakiekolwiek uprawnienia do spornej nieruchomości , co mogłoby powodować konieczność zwolnienia rzeczy spod egzekucji.

Należy podkreślić, że wpis w księdze wieczystej prawa użytkowania wieczystego stanowi warunek prawny nie tylko powstania tego prawa, lecz także skuteczności uprzednio dokonanych rozporządzeń tymi prawami. Koncepcja rozporządzenia prawem przyszłym pozwala na przeniesienie użytkowania wieczystego nawet przed złożeniem wniosku o wpis tych praw na rzecz zbywcy. Jednakże przejście jest uzależnione od dodatkowego warunku prawnego - przejście prawa na nabywcę nastąpi dopiero wraz z dokonaniem wpisu na rzecz zbywcy ze skutkiem od chwili złożenia wniosku. W przypadku użytkowania wieczystego przeniesienie jest uzależnione od dodatkowego warunku prawnego - wpisu nabywcy tego prawa w księdze wieczystej (por. „Księgi wieczyste i hipoteka- Komentarz” pod redakcją Jerzego Pisulińskiego wydawnictwo LexisNexis Wa-wa 2014 str. 453- 455/. Nabywca użytkowania wieczystego w drodze umowy nie może przed wpisem jego w księdze wieczystej jako uprawnionego z tytułu użytkowania wieczystego, a po złożeniu wniosku o dokonanie tego wpisu, skutecznie rozporządzić tym prawem (zbyć tego prawa) (por. orzecz. Sądu Najwyższego z dnia 5 lipca 2001 r. II CKN 1220/00 OSP 2002/9/123).

Jak wynika z toku postępowania wieczystoksięgowego, Spółka (...) nigdy nie złożyła wniosku o wpis w księdze wieczystej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości i nie została ujawniona jako użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości, nie nabyła prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, nie mogła zatem skutecznie przenieść tego prawa na inne podmioty. Spółka (...) nie mogła dokonać skutecznego przeniesienia prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości , czy też prawa „ekspektatytywy użytkowania wieczystego nieruchomości” , bowiem nigdy nie nabyła prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości . Powód było dopiero kolejnym „nabywcą ekspektatywy prawa użytkowania wieczystego”. Nigdy skutecznie nie nabył prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Ekspektatywa uzyskania danego prawa, w tym przypadku użytkowania wieczystego chociaż jest prawem podmiotowym o charakterze majątkowym i podlega np. dziedziczeniu w przypadku osób fizycznych, nie może być traktowana na równi z prawem własności, czy też ograniczonym prawem rzeczowym, lub też prawem o skutkach obligacyjnych. Przepis art.244 k.c. wymienia wyczerpująco ograniczone prawa rzeczowe, tworząc tzw. zamkniętą listę (katalog) ograniczonych praw rzeczowych ( numerus clausus ograniczonych praw rzeczowych). Podmioty prawa cywilnego mogą ustanawiać tylko takie ograniczone prawa rzeczowe, jakie zostały uregulowane w kodeksie cywilnym i w ustawach szczegółowych. Zatem tylko wolą ustawodawcy, a nie wolą stron, mogą być tworzone inne prawa jako ograniczone prawa rzeczowe (Z. Radwański, Prawo cywilne, Warszawa 2003, s. 271). Jak stwierdził SN w postanowieniu z dnia 12 listopada 1997 r. (I CKN 321/97, Lex nr 50520), w prawie rzeczowym obowiązuje zasada zamkniętej listy uregulowanych tam praw ( numerus clausus), która oznacza, że zainteresowani mogą ustanawiać tylko takie ograniczone prawa rzeczowe, jakie są przewidziane w ustawie, przy uwzględnieniu, iż każde z tych praw ma zdefiniowane ustawowe cechy, niepodlegające modyfikacji (zob. szerzej E. Drozd, Numerus clausus praw rzeczowych (w:) Problemy kodyfikacji prawa cywilnego. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Zbigniewa Radwańskiego, pod red. S. Sołtysińskiego, Poznań 1990, s. 265 i n.; E. Gniewek, Kształtowanie treści stosunków prawnorzeczowych - zakres swobody umów, SPP 2007, nr 2).

Artykuł 244 k.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz. U. Nr 172, poz. 1804) od dnia 19 sierpnia 2004 r. do ograniczonych praw rzeczowych zalicza: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę.

Wskazany na wstępie przepis nie daje podstaw do ochrony ekspektatywy danego prawa, które dopiero w przyszłości ma przypaść osobie trzeciej. Brak zatem przesłanek, by zastosować art. 841 § 1 k.p.c. i uwzględnić powództwo z tej podstawy prawnej. Ubocznie jedynie można wskazać, że w sprawie o zwolnienie zajętej rzeczy od egzekucji powód może - po dokonaniu przez komornika sprzedaży tej rzeczy - zmienić roszczenie na żądanie zwolnienia od egzekucji kwoty pieniężnej uzyskanej ze sprzedaży (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2007 r. IV CSK 271/07 OSNC 2009/1/14, Biul.SN 2008/1/17), przy czym musi być zachowany termin miesięczny do wniesienia powództwa. Inna jest sytuacja po sprzedaży nieruchomości i po zaspokojeniu się wierzyciela z uzyskanej kwoty. Jak podkreśla się w orzecznictwie, nie można żądać zwolnienia spod egzekucji rzeczy, która w toku postępowania licytacyjnego została już sprzedana, przy czym bez znaczenia pozostaje okoliczność braku wiedzy powoda o wszczęciu postępowania egzekucyjnego czy dokonaniu zajęcia ruchomości, czy też nieruchomości. Powództwo z art. 841 § 1 k.p.c. ma bowiem na celu wyjęcie spod egzekucji, a więc zapobieżenie możliwości zaspokojenia się wierzyciela. Staje się zatem bezprzedmiotowe po jego zaspokojeniu. Od tej chwili osoba trzecia może jedynie żądać naprawienia szkody wywołanej przeprowadzeniem egzekucji z przedmiotu, do którego miała prawo. Rozstrzygnięcie tego rodzaju żądań nie jest jednak dopuszczalne w sprawie z powództwa o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji z uwagi na treść art. 321 § 1 k.p.c.

Zatem w przypadku powoda, skoro nie było przesłanek do zwolnienia nieruchomości spod zajęcia z powodu braku praw powoda do nieruchomości, do egzekucja z tego prawa i zaspokojenie się wierzyciela nie rodziłoby po jego stronie żadnych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej (art. 415 k.c.).

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. , obciążając nimi stronę powodową jako przegrywającą spór. Na koszty procesu należne stronie powodowej złożyły się opłata od pełnomocnictwa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 7200zł ( (§ 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr 163 z 2002 r. poz. 1348 z późn. zm.).

Pisulińskiego wydawnictwo ..

do przeniesienia prawa zawartej