Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKo 28/16

POSTANOWIENIE

Dnia 9 lutego 2016r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Zdzisław Pachowicz

po rozpoznaniu w sprawie skazanego B. G.

wniosku Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 1 lutego 2016r. (IV Pen 112/16)

w przedmiocie rozstrzygnięcia sporu o właściwość

na podstawie art. 38 § 1 kpk w zw. art.1 § 2 kkw

postanawia

wniosek Sądu Okręgowego w Opolu pozostawić bez rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy we Wrocławiu przekazał Sądowi Okręgowemu w Świdnicy, a ten z kolei Sądowi Okręgowemu Opolu skargę skazanego B. G. na administrację Aresztu Śledczego we W. dotycząca sposobu i warunków korzystania przez niego z samoinkasującego aparatu telefonicznego.

Sąd Okręgowy w Opolu uznając, że właściwym do prowadzenia postępowania pozostaje Sąd Okręgowy we Wrocławiu, gdyż w chwili złożenia skargi skazany przebywał w Areszcie Śledczym we W., nie przyjął tej sprawy i wystąpił do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z wnioskiem o rozstrzygnięcie powyższego sporu o właściwość.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Wniosek Sądu Okręgowego w Opolu jest całkowicie chybiony, gdyż w niniejszym postępowaniu nie jest dopuszczalna droga postępowania sądowego. Uzasadnienie wniosku jest niezrozumiale i - jak się wydaje - oparte na błędnym odczytaniu tezy wskazanego postanowienia Sadu Apelacyjnego we Wrocławiu. Zatem Sąd Apelacyjny nie może rozstrzygać rzekomego sporu kompetencyjnego pomiędzy równorzędnymi sądami, skoro w realiach niniejszej sprawy brak jest podstaw do prowadzenia jakiegokolwiek postępowania sądowego.

Sąd Okręgowy w Opolu - ale również Sądy Okręgowe we Wrocławiu i w Ś., które także procedowały z tą skargą B. G. - nie dostrzegają różnic pomiędzy postępowaniem skargowym uregulowanym w art. 6 § 2 kkw, a w art. 7 § 1-5 kkw. Tylko w tym drugim wypadku postępowanie skargowe ma charakter postępowania sądowego, a skarga jest środkiem zaskarżenia na decyzję organu postępowania wykonawczego. Sąd penitencjarny działa wówczas jako organ II instancji, a przedmiotem takiej skargi może być tylko zgodność z prawem zaskarżonej decyzji. Natomiast pozostałe skargi, składane na podstawie art. 6 § 2 kkw lub art. 33 § 2 kkw, tak jak wszystkich obywateli, muszą być załatwiane na podstawie przepisów zawartych w dziale VIII i rozdziale 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, według właściwości określonej w art. 228-232 k. (por. post. SA we Wrocławiu z 31.08.2007r., II AKzw 607/07, LEX 363749 i z 1.06.2012r., II AKo 108/12, LEX 1164213).

Sąd wszczynający spór kompetencyjny prawidłowo wskazuje w uzasadnieniu swojego postanowienia, że w przedmiotowej sprawie nie zapadła żadna indywidualna decyzja, a skarga dotyczy „ rzekomej praktyki Dyrektora AŚ we W. ”. W takiej sytuacji, zgodnie z powyższymi uwagami, skarga winna być załatwiona wyłącznie przez organ określony w art. 229 k.p.a. Po rozmowie skazanego z sędzią penitencjarnym, o co prosił skazany pismem z 23 lutego 2015r. (niepotrzebnie wyznaczono posiedzenie sądu), skarga jego winna być przekazana organowi właściwemu do jej załatwienia. Tymczasem przez kilka miesięcy skargą skazanego w sposób procesowy zajmowało się kilka sądów penitencjarnych, które w istocie swoją aktywność ograniczały do pośrednictwa w przekazywaniu pism pomiędzy skazanym a administracją aresztu śledczego.

Należy dodatkowo pamiętać, że problematyka dotycząca załatwiania skarg osób osadzonych została uregulowana Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 13 sierpnia 2003r. (Dz. U. Nr 151, poz. 1467 z póź. zm.). W § 3 ust. 1-3 tego Rozporządzenia zostało sprecyzowane, jakie podmioty rozpoznają skargi dotyczące działalności jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz postępowania funkcjonariuszy i pracowników tych jednostek.

Skoro w niniejszej sprawie nie ma miejsca na prowadzenie jakiegokolwiek postępowania sądowego, a w szczególności przez sądy penitencjarne, to nie może istnieć pomiędzy nimi rzeczywisty spor kompetencyjny, który mógłby być rozstrzygany przez Sąd Apelacyjny. W tym stanie rzeczy wniosek Sadu Okręgowego w Opolu musi pozostać bez rozpoznania.

W związku z powyższym postanowiono – jak na wstępie.

II AKo 28/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE