Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Przysusze w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Krzysztof Duchnik

Protokolant TeresaWiktorowicz

przy udziale prokuratora Jarosława Zajkowskiego

po rozpoznaniu w dniach 15 kwietnia, 3 czerwca i 5 grudnia 2014 roku sprawy S. K. (1), syna M. i Z., urodzonego (...) w R.,

oskarżonego o to, że w okresie od dnia 13 grudnia do dnia 17 grudnia 2012 roku w W., gm. W. woj. (...), prowadząc ubojnię zwierząt, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził firmę (...) z/s w R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 15.034,74 złotych przy zakupie trimingu wołowego w ilości 1166 kg, w ten sposób, że wprowadził w błąd pośrednika tj. Spółkę (...) w G., a następnie nabywcę timingu firmę (...) z/s w R. co do składu jakościowego trimingu wśród kawałków mięsa wołowego kawałki mięsa końskiego, czym spowodował straty w kwocie 15034,74 zł na szkodę firmy (...) z/s w R.

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 kk

I.  S. K. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od dnia 13 grudnia do dnia 17 grudnia 2012 roku w W., gm. W., prowadząc ubojnię zwierząt, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, domieszał do składu trimingu wołowego kawałki mięsa końskiego, fałszując skład trimingu, a następnie tak spreparowane mięso w ilości 1166 kg sprzedał, czym doprowadził firmę Spółkę (...) w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 15.034,74 złotych przy zakupie trimingu wołowego, tj. czynu z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 97 ust, 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U.2010.136.914 j.t. z późn. zmianami) i art. 286 § 1 kk i za to, za podstawę wymiaru kary przyjmując art. 11 § 3 kk w zw z art. 286 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jeden) roku pozbawienia wolności; na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie wyżej orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza warunkowo na okres lat 2 (dwa); na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 kk wymierza oskarżonemu 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

II.  zasądza od S. K. (1) na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w R. kwotę 672 (sześćset siedemdziesiąt dwa złotych) tytułem zwrotu wynagrodzenia pełnomocnika za czynności w postępowaniu karnym;

III.  zasądza od S. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 570 (pięćset siedemdziesiąt) złotych kosztów sądowych.

II K 283/14

UZASADNIENIE

S. K. (1) prowadził ubojnię zwierząt w miejscowości W.. Ubojnia ta stanowiła własność A. K., który wydzierżawił ją oskarżonemu. S. K. prowadził ubój bydła i trzody chlewnej, a także rozbiór ubitych sztuk. Z pozostałych po rozbiorze tusz bydlęcych wytwarzał też tak zwany triming wołowy, czyli mieszankę drobnych kawałków mięsa, nadającego się do zmielenia i dalszej przeróbki na pełnowartościowe produkty spożywcze. W tej ubojni oskarżony dokonywał też uboju koni, ale faktu tego nie zgłaszał do nadzoru weterynaryjnego, nie badał mięsa ubitych koni. W okresie od 13 grudnia 2012 roku do 17 grudnia 2012 roku do czystego mięsa wołowego oskarżony dodał kawałki mięsa końskiego, niewiadomego pochodzenia, nie poddane wcześniej badaniu. Tak spreparowane mięso sprzedał firmie (...) z G. jako pełnowartościowy triming wołowy. Organoleptycznie, bez szczegółowych badań, oba te rodzaje mięsa są trudne do odróżnienia. W firmie (...) mięso zostało uformowane w bloki i zamrożone, przy czym wymieszano je z mięsem pochodzącym od innych dostawców. (...) nabyła w tym okresie w tej partii od oskarżonego 1166 kg mięsa o wartości 15034,74 złotych, przy czym opierając się na oznaczeniach mięsa nadanych w ubojni właściciele tej firmy przekonani byli, iż nabywają pełnowartościowe mięso wołowe. Wykonując swoje umowy odsprzedali zamrożone bloki firmie (...) z R. (obecnie (...) Spółka z o.o. z siedzibą w R.). Tam przeprowadzono badania genetyczne mięsa które w sposób jednoznaczny wykazały, iż partia mięsa wartości ok. 140000 złotych (k-922) nabytego z (...) w tym okresie zawierała mięso końskie. Ta partia mięsa została przez firmę (...) użyta do produkcji dużej ilości innych produktów z mięsa mielonego; firma ta poniosła dalsze straty związane z koniecznością badań, wycofania i utylizacji wielu już ton produktu finalnego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego (k-662-663, 674-675 i z rozprawy), M. S. (k-151-152 i z rozprawy), J. C. (k-96-100, 110-112 i z rozprawy), S. J. (k-155-156, 305-306 i z rozprawy), J. K. (k-164-165 i z rozprawy), A. K. (k- 293-294 i z rozprawy), T. C. (k-133-134), R. J. (k-927-928).

S. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ale w trakcie całego postępowania odmawiał wyjaśnień i odpowiedzi na jakiekolwiek pytania.

Ustalenia faktyczne oparto zatem na zeznaniach przesłuchanych w postępowaniu świadków i zgromadzonych dokumentach. Zeznania przesłuchanych świadków są z całą pewnością wiarygodne. Każdy z nich relacjonuje pewną część zdarzenia, ale wszystkie korelują ze sobą i w sposób jednoznaczny wskazują na to, że oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo, a jego przyznanie się do winy trzeba uznać za wiarygodne. S. J. opisał procedurę zakupu mięsa od oskarżonego i sposób dalszego wprowadzenia go do obrotu. Potwierdził również, iż firma (...) nie wiedziała o tym, iż mięso zawiera koninę. J. K. opisał sposób zakupu produktu i warunki jakie musiało spełniać mięso przeznaczane do dalszej obróbki. M. S. i J. C. to lekarze weterynarii będący pracownikami państwowej służby weterynaryjnej. To oni po uzyskaniu informacji o uboju koni i dodaniu mięsa końskiego do wyrobów bez badania wszczęli i prowadzili postępowanie weryfikacyjne. Szczególnie dużo istotnych informacji na temat oznaczania i identyfikowania mięsa dały zeznania R. J., pracownika firmy (...). Sąd uznał zeznania tych świadków za w pełni wiarygodne.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

W ustalonym stanie faktycznym nie budzi też wątpliwości przyjęta w wyroku kwalifikacja prawna czynu popełnionego przez S. K. (1). Z pełną świadomością i w zamiarze bezpośrednim przygotował, a następnie sprzedał nieświadomemu kontrahentowi towar zafałszowany, którego właściwości i wartość były inne niż wynikało to z umowy jaką zawarł z nabywcą. Postępując w ten sposób wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 kk i art. 97 ust 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności żywienia w zw. z art. 11 § 2 kk.

Osobnego omówienia wymaga kwestia pokrzywdzonego przestępstwem popełnionym przez S. K. (1). Jak wynika z zeznań J. K. i R. B. J. oraz dokumentów załączonych przez pełnomocników (...) spółka z o.o firma ta poniosła na skutek zakupienia trimingu z firmy (...) bardzo duże straty, sama szkoda wyliczona strat bezpośrednich została wyliczona na kwotę około 750000 złotych. Inne straty wynikające z utraty przychodów i zaufania klientów są prawdopodobnie jeszcze wyższe, chociaż już niemożliwe do obiektywnego ustalenia. Do czasu zakończenia postępowania dowodowego nie można było ostatecznie przesądzić kto jest osobą pokrzywdzoną przestępstwem. Dopiero ustalenie, że oskarżony swoim zamiarem obejmował również wprowadzenie w błąd (...) spółka z o.o z siedzibą w R. mogłoby pozwolić na to, by uznać, że firma ta jest podmiotem bezpośrednio pokrzywdzonym przestępstwem w rozumieniu art. 49 § 1 kp. Jednakże jedynym dowodem w tej materii mogłyby być wyjaśnienia oskarżonego. Tylko on mógłby ewentualnie wyjaśnić czy wiedział komu i w jakich warunkach firma (...) sprzeda zafałszowane przez niego mięsa. Takiego dowodu w realiach tej sprawy nie ma. Jedynym pokrzywdzonym jest w rozumieniu tegoż przepisu firma (...) z G.. Takie stanowisko zajął również w swoim postanowieniu z dnia 27 sierpnia 2014 roku Sąd Okręgowy w Radomiu (k-943). Sąd musiał w tej sytuacji zmienić opis czynu i wskazać jako pokrzywdzonego firmę (...).

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd wziął pod uwagę znaczy stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu wyrażający się w podważeniu zaufania do obrotu produktami mięsnymi. Z drugiej strony oskarżony był dotychczas karany jedynie raz na karę samoistnej grzywny, a w momencie popełnienia zarzuconego mu w tej sprawie czynu był osoba niekaraną (k-672). Dopiero w dniu 24 lipca 2013 roku został skazany prawomocnie na niewielką stosukowo karę samoistnej grzywny (k-940). Poza tym prowadzi unormowany tryb życia, pracuje, ma na utrzymaniu żonę i córkę. Kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczającą dla powstrzymania oskarżonego od popełnieni przestępstwa w przyszłości. O. oddziaływanie kary wzmocni wymierzona kara grzywny.

O kosztach orzeczono w oparciu o przepis art. 627 kpk oraz art. 2 ust 1 pkt 3ustawy z dnia 23 czerwca 1973 o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. nr 49 poz 223).