Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

1. B. Z. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 17 czerwca 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...), udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, S. T. funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 250 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

II.  w dniu 25 września 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...), udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, S. T. funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 250 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

III.  w dniu 30 stycznia 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...), udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, S. T. funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 250 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

IV.  w dniu 29 marca 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...), udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, S. T. funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 250 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

V.  w dniu 4 października 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...), udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, S. T. funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 250 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VI.  w dniu 8 listopada 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...), udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, S. T. funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 250 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

2. D. G. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 12 września 2000 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

II.  w dniu 6 marca 2001 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

III.  w dniu 15 października 2002 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 400 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

IV.  w dniu 21 października 2002 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

V.  w dniu 3 lutego 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VI.  w dniu 30 maja 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 400 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VII.  w dniu 4 sierpnia 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VIII.  w dniu 19 września 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 400 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

IX.  w dniu 9 lutego 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

X.  w dniu 16 lutego 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 400 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XI.  w dniu 12 marca 2002 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XII.  w dniu 16 września 2002 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XIII.  w dniu 14 października 2002 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XIV.  w dniu 8 listopada 2002 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XV.  w dniu 12 listopada 2002 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XVI.  w dniu 25 listopada 2002 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XVII.  w dniu 13 stycznia 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XVIII.  w dniu 31 marca 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XIX.  w dniu 12 kwietnia 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XX.  w dniu 14 kwietnia 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXI.  w dniu 6 maja 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXII.  w dniu 24 czerwca 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXIII.  w dniu 24 października 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXIV.  w dniu 31 października 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXV.  w dniu 24 listopada 2003 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXVI.  w dniu 12 lutego 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXVII.  w dniu 24 lutego 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXVIII.  w dniu 22 marca 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., dzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXIX.  w dniu 5 kwietnia 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXX.  w dniu 6 lipca 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XXXI.  w dniu 12 lipca 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 300 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

3. J. O. (1) został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 12 marca 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

II.  w dniu 12 marca 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

III.  w dniu 12 marca 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

IV.  w dniu 23 kwietnia 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

V.  w dniu 7 maja 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VI.  w dniu 7 maja 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VII.  w dniu 14 maja 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VIII.  w dniu 20 sierpnia 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

IX.  w dniu 24 lutego 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

X.  w dniu 15 marca 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XI.  w dniu 16 marca 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XII.  w dniu 5 kwietnia 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XIII.  w dniu 15 kwietnia 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XIV.  w dniu 22 kwietnia 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XV.  w dniu 29 kwietnia 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XVI.  w dniu 29 kwietnia 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

XVII.  w dniu 8 czerwca 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, następnie Oddziału Celnego II, a od 1 maja 2004 roku Oddziału Celnego III przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zaewidencjonowanej pod numerem (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

4.  I. P. została oskarżona o to, że:

I.  w dniu 27 marca 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E- (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

II.  w dniu 4 kwietnia 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E- (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

III.  w dniu 30 lipca 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E- (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

IV.  w dniu 16 stycznia 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E- (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

V.  w dniu 24 marca 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E- (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VI.  w dniu 15 marca 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E- (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VII.  w dniu 15 marca 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E- (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

VIII.  w dniu 19 kwietnia 2004 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 50 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E- (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

5. Z. K. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 13 kwietnia 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...), obiecał a następnie udzielił, działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami celnymi w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, funkcjonariuszowi celnemu J. P. (1) - Kierownikowi Urzędu Celnego w Ł. Posterunku Celnego nr III, następnie Oddziału Celnego nr II, a od 1 maja 2004 roku Oddziału Celnego nr III przy ul. (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w postaci zniżki w wysokości 20% w sklepie (...) na zakupione dwie bluzki, w łącznej kwocie 40 złotych, za tzw. „bezproblemowe” dokonanie odprawy celnej o numerze E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

6. A. Z. (1) został oskarżony o to, że:

I.  w okresie od 2001 roku do maja 2002 roku, w Ł., jako właściciel firmy Z. P.H. (...), udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami celnymi w ramach zorganizowanej grupy przestępczej J. P. (1) - Kierownikowi Posterunku, a następnie Oddziału Celnego I przy ul. (...) w Ł. oraz za jego pośrednictwem M. P. (1) - dyspozytorowi Posterunku, a następnie Oddziału Celnego I przy ul. (...) w Ł., w związku z pełnioną przez nich funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie, co najmniej 3 000 złotych, za tzw. „bezproblemowe” dokonywanie odpraw celnych,

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

7. E. J. została oskarżona o to, że:

I.  w dniu 4 lipca 2002 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...) Stocznia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

II.  w dniu 4 września 2002 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...) Stocznia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

III.  w dniu 28 listopada 2002 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...) Stocznia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

IV.  w dniu 28 stycznia 2003 roku w Ł., jako przedstawiciel firmy (...) Stocznia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 100 złotych, za tzw. „przyśpieszenie” odprawy celnej zewidencjonowanej pod numerem E-18 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

V.  w czasie od dniu 6 września 2002 roku do 22 czerwca 2004 roku w Ł., dokonując odpraw celnych jako przedstawiciel firmy (...) Stocznia (...), zaewidencjonowanych pod numerami E- (...), E- (...), E- (...), E- (...), E- (...), E- (...), E- (...) i (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, jeden raz korzyść majątkową w kwocie 100 złotych za tzw. „przyspieszenie” odprawy celnej,

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

8. R. B. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 27 sierpnia 2003 roku w Ł., udzielił działającym wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej funkcjonariuszom celnym z Urzędu Celnego I w Ł. Oddziału Celnego nr I przy ul. (...) w Ł. – J. Z., J. O. (2) i R. K. (1) – wobec, których wyłączono materiały do odrębnych postępowań - w związku z pełnioną przez nich funkcją publiczną, korzyść majątkową w łącznej kwocie 1 000 złotych, w zamian za naruszenie przepisów prawa polegającego na nierzetelnej weryfikacji dokumentów i towarów przy dokonywanej odprawie celnej numer E-13 (...) polegającej na przyjęciu w dokumentacji celnej cła 7,2 % tzw. (...) dla krajów rozwijających się, podczas gdy zgodnie z przepisami powinna być przyjęta stawka podstawowa 9% oraz za nie wszczynanie postępowania i uruchamianie procedury zmieniającej stawkę na prawidłową,

to jest o czyn z art. 229 § 3 k.k.

II.  w dniu w dniu 04 września 2003 roku w Ł., udzielił działającym wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej funkcjonariuszom celnym z Urzędu Celnego w Ł. Oddziału Celnego nr I przy ul. (...) w Ł. – J. O. (2) i M. K. – wobec, których wyłączono materiały do odrębnego postępowania - w związku z pełnioną przez nich funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie 1 000 złotych, za tzw. „bezproblemową ” odprawę celną numer E-13 (...),

to jest o czyn z art. 229 § 1 k.k.

9. M. B. została oskarżona o to, że:

I.  w okresie od grudnia 2003 roku do marca 2004 roku w Ł., w związku z działalnością Agencji (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. J. – wobec, którego wyłączono materiał dowodowy do odrębnego postępowania - A. K. oraz M. O. - wobec, których umorzono postępowanie na podstawie art. 17 § 1 pkt. 4 k.p.k. w zw. z art. 229 § 6 k.k. - pomogła w udzieleniu korzyści majątkowej w łącznej kwocie co najmniej 1 200 złotych funkcjonariuszom celnym Oddziału Celnego nr 1 przy ul. (...) w Ł. - wobec których wyłączono materiał dowodowy do odrębnych postępowań - przy dokonywaniu w związku z pełnioną funkcją publiczna odpraw celnych po godzinach służby deklarowanych do odprawy towarów eksportowanych za pośrednictwem firmy przewozowej (...) Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. w ten sposób, że pośredniczyła w przekazywaniu, otrzymanych w tym celu od właściciela lub przedstawiciela w.wym. firmy za pośrednictwem M. J. łapówek w kwotach po 50 i po 100 złotych za każdą odprawę, przekazując je M. O., w celu wręczenia funkcjonariuszowi celnemu,

to jest o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Wyrokiem z dnia 23 grudnia 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt IV K 970/11 Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi:

I.  w miejsce czynów zarzuconych oskarżonemu B. Z. w punktach od I do VI uznał, że B. Z. w bliżej nieustalonych datach, w okresie pomiędzy 17 czerwca 2003 r. i 8 listopada 2004 r. w Ł., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako właściciel firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...), udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, S. T. funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, co najmniej dwukrotnie korzyść majątkową w kwotach po 250 złotych, za przyspieszenie odpraw celnych, przyjmując jednocześnie, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, co odpowiada dyspozycji art. 229 § 2 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne umorzył w stosunku do oskarżonego wobec przedawnienia karalności a koszty procesu w tej części przejął na rachunek Skarbu Państwa;

II.  oskarżonego D. G. uznał w miejsce czynów zarzuconych w punktach III, VI, VIII, X, XIII – XVII, XIX, XXI – XXII, XXIV, XXVII – XXVIII za winnego tego, że w okresie od 15 października 2002 r. do 22 marca 2004 r. w Ł., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyści majątkowe w następujących kwotach:

a). co najmniej dwukrotnie i nie więcej niż dziesięciokrotnie w kwotach po 50 złotych za przyspieszenie odpraw celnych związanych z eksportem towarów;

b). w okresie od 15 października 2002 r. do 16 lutego 2004 r. czterokrotnie w kwotach po 400 złotych za przyspieszenie odpraw celnych związanych z importem towarów (odprawy celne w dniach 15 października 2002 r., 30 maja 2003 r., 19 września 2003 r. i 16 lutego 2004 r.),

czym wypełnił dyspozycję art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 229 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego D. G. uznał w miejsce czynów zarzuconych w punktach I – II, IV – V, VII, IX, XI – XII, XVIII, XX, XXIII, XXV – XXVI, XXIX – XXXI za winnego tego, że w bliżej nieustalonych datach, pomiędzy 12 września 2000 r. i 12 lipca 2004 r. w Ł., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako właściciel firmy (...) D. G., udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, co najmniej dwukrotnie korzyści majątkowe w kwotach po 300 złotych za przyspieszenie odpraw celnych, czym wypełnił dyspozycję art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 229 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych w punktach II i III wymierzył D. G. karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 69 § 1 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie IV warunkowo zawiesił oskarżonemu D. G. na okres 2 lat próby;

VI.  oskarżonego J. O. (1) uznał w miejsce czynów zarzuconych w punktach I – III, V – X, XIII – XIV i XVII za winnego tego, że w bliżej nieustalonych datach, pomiędzy 12 marca 2003 r. i 8 czerwca 2004 r. w Ł., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A., udzielał działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyści majątkowe w kwotach po 100 złotych, w łącznej wysokości nie mniejszej niż 1.000 złotych za przyspieszenie odpraw celnych, czym wypełnił dyspozycję art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 229 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 69 § 1 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie VI warunkowo zawiesił oskarżonemu J. O. (1) na okres 2 lat próby;

VIII.  w miejsce czynów zarzuconych oskarżonemu J. O. (1) w punktach IV, XI – XII, XV – XVI uznał, że J. O. (1) w bliżej nieustalonej dacie, w okresie pomiędzy 2 listopada 1999 r. i 1 maja 2004 r. w Ł., jako przedstawiciel firmy P.O.T. (...) – S S.A. udzielił działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego III, a następnie Oddziału Celnego II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie co najmniej 100 złotych, za przyspieszenie odprawy celnej, przyjmując jednocześnie, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, co odpowiada dyspozycji art. 229 § 2 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne umorzył w tej części w stosunku do oskarżonego wobec przedawnienia karalności, a koszty procesu w tej części przejął na rachunek Skarbu Państwa;

IX.  w miejsce czynów zarzuconych oskarżonej I. P. w punktach I – IV i VIII uznał, że I. P. w bliżej nieustalonej dacie, w okresie pomiędzy 27 marca 2003 r. i 19 kwietnia 2004 r. w Ł., jako przedstawiciel firmy (...).A.P.” Hurtownia (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Oddziału Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, co najmniej dwukrotnie korzyść majątkową w kwotach po 50 złotych za przyspieszenie odpraw celnych, przyjmując jednocześnie, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, co odpowiada dyspozycji art. 229 § 2 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne umorzył w tym zakresie w stosunku do oskarżonej wobec przedawnienia karalności, a koszty procesu w tej części przejął na rachunek Skarbu Państwa;

X.  uniewinnił oskarżoną I. P. od popełnienia czynów zarzuconych jej w punktach V, VI i VII i w tej części koszty procesu przejął na rachunek Skarbu Państwa;

XI.  uznał, że oskarżony Z. K. w dniu 13 kwietnia 2004 roku w Ł., jako właściciel firmy (...), obiecał a następnie udzielił, działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami celnymi w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, funkcjonariuszowi celnemu J. P. (1) - Kierownikowi Urzędu Celnego w Ł. Posterunku Celnego nr III, następnie Oddziału Celnego nr II, a od 1 maja 2004 roku Oddziału Celnego nr III przy ul. (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w postaci zniżki w wysokości 20% w sklepie (...) na zakupione dwie bluzki, w łącznej kwocie 40 złotych, za tzw. „bezproblemowe” dokonanie odprawy celnej o numerze E-18 (...), przy czym przyjął, że czyn stanowi wypadek mniejszej wagi, co odpowiada dyspozycji art. 229 § 2 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne umorzył w stosunku do oskarżonego wobec przedawnienia karalności, a koszty procesu w tej części przejął na rachunek Skarbu Państwa;

XII.  oskarżonego A. Z. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym uzupełnieniem w jego opisie, że czyn popełniony został w okresie od 2001 roku do 1 maja 2002 roku oraz że oskarżony działał w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czym wypełnił dyspozycję art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 229 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

XIII.  na podstawie art. 69 § 1 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie XII warunkowo zawiesił oskarżonemu A. Z. (1) na okres 2 lat próby;

XIV.  w miejsce czynów zarzuconych oskarżonej E. J. w punktach I – IV uznał, że E. J. w bliżej nieustalonej dacie, w okresie pomiędzy 1 maja 2002 r. i 28 stycznia 2003 r. w Ł., jako przedstawiciel firmy (...) Stocznia (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. K., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, co najmniej trzykrotnie korzyść majątkową w kwotach po 100 złotych, za przyspieszenie odpraw celnych, przyjmując jednocześnie, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, co odpowiada dyspozycji art. 229 § 2 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne umorzył w tym zakresie w stosunku do oskarżonej wobec przedawnienia karalności, a koszty procesu w tej części przejął na rachunek Skarbu Państwa;

XV.  w miejsce czynu zarzuconego oskarżonej E. J. w punkcie V uznał, że E. J. w bliżej nieustalonym okresie, pomiędzy 6 września 2002 roku a 22 czerwca 2004 roku w Ł., dokonując odpraw celnych jako przedstawiciel firmy (...) Stocznia (...), udzieliła działającemu wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej S. T., funkcjonariuszowi celnemu z Posterunku Celnego nr III, a następnie Urzędu Celnego nr II przy ulicy (...) w Ł., w związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, korzyść majątkową w kwocie 100 złotych za przyspieszenie odprawy celnej, przyjmując jednocześnie, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, co odpowiada dyspozycji art. 229 § 2 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne umorzył w tym zakresie w stosunku do oskarżonej wobec przedawnienia karalności, a koszty procesu w tej części przejął na rachunek Skarbu Państwa;

XVI.  oskarżonego R. B. uniewinnił od popełnienia zarzuconych mu w punktach I i II czynów, przejmując koszty procesu na rachunek Skarbu Państwa;

XVII.  uznał, że oskarżona M. B. w okresie od grudnia 2003 roku do marca 2004 roku w Ł., w związku z działalnością Agencji (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. J. – wobec, którego wyłączono materiał dowodowy do odrębnego postępowania - A. K. oraz M. O. - wobec, których umorzono postępowanie na podstawie art. 17 § 1 pkt. 4 k.p.k. w zw. z art. 229 § 6 k.k. - pomogła w udzieleniu korzyści majątkowej funkcjonariuszom celnym Oddziału Celnego nr 1 przy ul. (...) w Ł. - wobec których wyłączono materiał dowodowy do odrębnych postępowań - przy dokonywaniu w związku z pełnioną funkcją publiczną odpraw celnych po godzinach służby deklarowanych do odprawy towarów eksportowanych za pośrednictwem firmy przewozowej (...) Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. w ten sposób, że pośredniczyła od kilku do kilkunastu razy w przekazywaniu, otrzymanych w tym celu od właściciela lub przedstawiciela w.wym. firmy za pośrednictwem M. J. korzyści majątkowych w kwotach od 30 złotych do 200 złotych, przekazując je M. O., w celu wręczenia funkcjonariuszowi celnemu, przyjmując jednocześnie że czyn stanowi wypadek mniejszej wagi, co odpowiada dyspozycji art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 229 § 2 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne umorzył w stosunku do oskarżonej wobec przedawnienia karalności, a koszty procesu w tej części przejął na rachunek Skarbu Państwa;

XVIII.  zaSądził od oskarżonych D. G., J. O. (1) i A. Z. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 270 złotych tytułem zwrotu kosztów Sądowych.

Od powyższego wyroku apelacje wywiedli obrońcy oskarżonych B. Z., D. G., J. O. (1) oraz A. Z. (1).

Obrońca oskarżonego B. Z. w oparciu o art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k. zarzucił wyrokowi:

I)  obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to:

1.  naruszenie art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 k.p.k. poprzez dokonanie przez Sąd dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, przy jednoczesnym rozstrzygnięciu niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, tj.:

a)  niezasadnej odmowie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego konsekwentnie nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanego czynu w sytuacji, gdy przy braku niebudzących wątpliwości dowodów przeciwnych rozstrzygnięcie Sądu oparte jest wyłącznie na wyjaśnieniach w charakterze podejrzanego S. T. złożonych w dniu 24 lutego 2006 r. w celu zaspokojenia oczekiwań prokuratora i uchylenia tymczasowego aresztowania;

b)  uznaniu za wiarygodne wyjaśnienia S. T. złożone w charakterze podejrzanego w dniu 24 lutego 2006 r., pomimo iż w/w już jako świadek w niniejszym postępowaniu Sądowym wskazał w swoich zeznaniach, że nie kojarzy oskarżonego B. Z. oraz że podczas składania wyjaśnień prokurator sugerował osoby, które miały wręczać korzyści za przyspieszenie odpraw a także, że złożone przez świadka, wówczas jako podejrzanego wyjaśnienia w/w wyjaśnienia motywowane były chęcią uchylenia tymczasowego aresztowania, podkreślić również należy, że zeznając jako świadek S. T. czynił to pod groźbą odpowiedzialności karnej, podczas gdy wyjaśniając, jako podejrzany nie miał takiego rygoru, co Sąd Rejonowy zupełnie pominął;

2.  niezasadne zastosowanie art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku obrońcy oskarżonego B. Z. o dopuszczenie dowodu z dokumentu - informacji z urzędu skarbowego na temat wyniku kontroli związanych ze zwrotem podatku VAT uznanych przez Sąd jako nieprzydatnych do stwierdzenia faktu wręczenia korzyści za przyspieszenie odpraw celnych w sytuacji, gdy informacje skarbowe potwierdziłyby, że oskarżony nie wręczał korzyści majątkowej za tzw. „przyśpieszenie” odpraw celnych, bowiem działalność oskarżonego związana była z importem wyrobów pończoszniczych do Polski, a następnie, na dalszym eksporcie tych towarów, tak więc dla oskarżonego import towarów na teren państwa polskiego był dopiero początkiem całej transakcji, która i tak kończył się dopiero po uzyskaniu zwrotu podatku z Urzędu Skarbowego; procedura związana ze zwrotem uiszczonego podatku trwała ok. 60 dni przyspieszenie odprawy celnej o kilka godzin czy nawet jeden dzień pozostawał dla oskarżonego zupełnie bez znaczenia, w kontekście dalszego oczekiwania na zwrot podatku VAT (60 dni - art. 87 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), przyspieszenie odprawy celnej rysuje się, jako motyw całkowicie nieuzasadniony w realiach niniejszej sprawy i jednocześnie eliminuje jedyną w ocenie Sądu, a wcześniej w ocenie prokuratury pobudkę, dla której oskarżony miałby działać;

3.  naruszenie art. 204 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku o przesłuchanie świadka T. R. B. w obecności tłumacza przysięgłego w sytuacji, gdy świadek na rozprawie w dniu 9 października 2012 r. wskazywał, że nie posługuje się językiem polskim w stopniu wystarczającym, a w szczególności nie rozumie zadawanych mu pytań oraz nie umie opisać mechanizmu wręczania łapówek bo nie pozwala mu na to znajomość języka; świadek nie potrafił również wytłumaczyć żadnych istotnych dla rozstrzygnięcia rzeczy związanych z przebiegiem czynności wykonywanych z udziałem świadka, nie rozumiał podstaw jego skazania, nie wiedział za co został skazany i jakie były podstawy wydanego przeciwko świadkowi wyroku, świadek przyznał natomiast, że w toku sprawy prokuratura prowadząca jego wątek nie umożliwiła mu na żadnym etapie korzystania z pomocy tłumacza, jednocześnie grożąc świadkowi (wówczas podejrzanemu) zastosowaniem środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, co wskazuje na sposób działania prokuratury i lekceważący stosunek tego organu do podstawowych praw i obowiązków wszystkich uczestników prowadzonego postępowania przygotowawczego;

II) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za postawę skarżonego wyroku i mający wpływ na jego treść a polegający na:

a)  uznaniu, że oskarżony B. Z. dopuścił się przypisanego mu czynu, podczas gdy przy prawidłowej ocenie materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie brak było podstaw do takiej oceny;

b)  uznaniu, że każdy funkcjonariusz celny w urzędach celnych w tamtym okresie oczekiwał wręczenia mu korzyści, a odmowa skutkować miała wysoce prawdopodobną i celowo powodowaną zwłoką w dokonaniu rozprawy oraz generować dodatkowe koszty, podczas gdy przy prawidłowej ocenie materiału dowodowego - spójnych zeznań świadków: J. P. (1) oraz M. P. (1) złożonych na rozprawie w dniu 25 czerwca 2013 r., S. T. złożonych na rozprawie w dniu 10 września 2013 r., R. K. (1) złożonych na rozprawie w dniu 28 listopada 2013 r., uznać należało, że normą były odprawy celne dokonywane bez przyjmowania/udzielania jakiejkolwiek korzyści, a odprawy dokonywane z przyjęciem korzyści stanowiły jedynie mały promil wszystkich odpraw.

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego B. Z. od dokonania zarzucanego mu czynu.

Obrońca oskarżonego D. G. zaskarżył wyrok w części dotyczącej tego oskarżonego w całości, zarzucając rozstrzygnięciu w oparciu o art. 438 pkt 1 i 2 k.p.k.:

a.  obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.:

i.  art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. oraz art. 424 § 1 pkt. 1 k.p.k. poprzez dowolną w miejsce swobodnej ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez

2.  przyznanie waloru wiarygodności chociażby częściowo zeznaniom W. K. oraz S. T., gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że złożone w sprawie zeznania mają jedynie walor pomówień, nie znajdują potwierdzenia w pozostałych zgromadzonych w sprawie materiałach dowodowych a przy ich ocenie nie zostały szczególne wymogi wypracowane przez dorobek orzecznictwa i doktryny;

3.  odmowę przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego D. G., który w sposób spójny, logiczny i konsekwentny od początku prowadzonego postępowania nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów;

ii.  art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 k.p.k. poprzez oparcie wydanego w sprawie wyroku wyłącznie na podstawie zeznań W. K. i S. T., które zostały przez Sąd I instancji ocenione w sposób dowolny, a nie swobodny;

(...).  art. 204 § 1 k.p.k. poprzez nieprzesłuchanie świadka T. R. B. w obecności biegłego tłumacza, gdy z okoliczności sprawy wynika, że świadek nie włada językiem polskim w stopniu pozwalającym na swobodne przesłuchanie go w charakterze świadka;

b.  obrazę prawa materialnego, tj. art. 21 § 1 k.k. poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji brak indywidualizacji odpowiedzialności karnej oskarżonego D. G. i przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności zbiorowej za występujący w społeczeństwie proceder łapownictwa, w tym także wśród funkcjonariuszy służby celnej.

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Obrońca oskarżonego J. O. (1) zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej J. O. (1) w całości, zarzucając wyrokowi w oparciu o art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k.:

a.  obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a to:

1.  art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez:

i.  dowolną w miejsce swobodnej ocenę materiału dowodowego zebranego w sprawie poprzez przyznanie wiarygodności zeznaniom W. K., w sytuacji, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że złożone przez niego zeznania stanowią jedynie pomówienia oraz nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie;

ii.  odmowę przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego J. O. (1), które są spójne, logiczne i konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia czynów zarzucanych mu w akcie oskarżenia;

2.  art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. i art. 424 k.p.k. poprzez oparcie wyroku na zeznaniach W. K., które zostały ocenione w sposób dowolny a nie swobodny;

3.  art. 204 k.p.k. poprzez zaniechanie przesłuchania świadka T. R. B. w obecności biegłego tłumacza, podczas gdy z okoliczności sprawy wynika, że świadek nie włada językiem polskim w stopniu pozwalającym na swobodne przesłuchanie go w charakterze świadka.

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego J. O. (1) od dokonania zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Obrońca oskarżonego A. Z. (1) zaskarżył wyrok w zakresie punktu XII i XIII wyroku w całości na korzyść oskarżonego, zarzucając rozstrzygnięciu w oparciu o przepis art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k.:

1. obrazę przepisów postępowania, mających wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

a.  art. 4 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. przez naruszenie zasady obiektywizmu i bezstronności, rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, przez dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, poprzez:

⚫

ustalenie, że oskarżony trzykrotnie wręczył świadkowi korzyść majątkową w kwotach po 1.000 zł (str. 18 uzasadnienia) w sytuacji, gdy z zeznań świadka J. P. wynika, że oskarżony zaproponował 100,00 zł miesięcznie, świadek wyraził zgodę na taką łapówkę, opłacił 1.000,00 zł za dany miesiąc, w którym były odprawy, było tak co najmniej 4 razy (karta 30 akt VI Ds. 4/05), z zeznań świadka z 26.08.2010 r. wynika, że „z tego co pamiętam opłacił się trzy razy a nie jak wcześniej wyjaśniłem cztery.” (karta 213 akt IV Ds. 4/05), a z zeznań złożonych na rozprawie, „Na pewno była jedna taka sytuacja, więcej nie kojarzę.” „Pamiętam, że wręczył mi tysiąc złotych, to było wpłacone jednorazowo.” (karta 1022),

⚫

ustalenie, że oskarżony przekazał korzyść majątkową jednokrotnie jest nieuzasadnione, gdyż świadek w dwóch pierwszych relacjach, wskazywał na wielość tych zachowań (str. 19 uzasadnienia), w sytuacji, gdy Sąd jednocześnie dokonuje ustalenia, że świadkowie składając swoje wyjaśnienia nie byli bezinteresowni, składali wyjaśnienia w zamian za uchylenie stosowanych izolacyjnych środków zapobiegawczych i świadkowie byli zainteresowani dostarczeniem jak największej ilości pomówień, a nie jakości informacji, organom ścigania, natomiast informacje - pomówienia, a co za tym idzie materiał dowodowy Sąd ocenił jako niezwykle ubogi, a nadto oskarżeni celnicy zmieniali swoje stanowiska po zastosowaniu tymczasowego aresztowania, podobnie organy ścigania koncentrowały się na ilości, a nie jakości pomówień (str. 6, 8, 11 i 31 uzasadnienia), a nadto w zasadzie jedyny świadek oskarżenia, J. P. w dniu 13.01.2010 roku zeznał, że nie podtrzymuje wcześniej złożonych wyjaśnień, gdyż były złożone w sytuacji, gdy żona świadka była w ciężkiej depresji, córka w 7 miesiącu ciąży i z drugim 2-letnim dzieckiem, a teściowa świadka chora na A., świadek nie wyobrażał sobie być dłużej zatrzymanym dlatego też mówił, to co mówił (karta 114 akt RSD 8/05), a także w sytuacji, gdy z badania lekarskiego wynika, że świadek J. P. potwierdza, że były przypadki, gdy przyjmował korzyści majątkowe, ale nie było ich tyle co w zarzutach (karta 344);

⚫

ustalenie, że kwota 100,00 zł miesięcznie, wskazana przez świadka J. P. w trakcie przesłuchania w dniu 15.09.2005 roku (karta 30 akt VI Ds. 4/05), jako kwota łapówki za „bezproblemową odprawę” w miesiącach, w których były odprawy, jest raczej pomyłką pisarską, skoro w kolejnych zdaniach świadek mówi o kwotach po 1.000,00 zł miesięcznie (str. 18 uzasadnienia), w sytuacji, gdy świadek po odczytaniu protokołu dostrzegł nieścisłości i sprostował protokół, jednak w zupełnie innym zakresie, niż kwota „l00.00 zł” rzekomo ustalona z oskarżonym A. Z., a następnie naniósł własnoręczne oświadczenie w obecności Prokuratora, że „Protokół przeczytałem i jest zgodny z moimi wyjaśnieniami” (karta 32 akt VI Ds. 4/05), a także w sytuacji, gdy z protokołu przesłuchania podejrzanego - w sprawie niniejszej świadka, J. P., wynika również, że kwoty przyjmowanych łapówek od innych przedsiębiorców wynosiły po 100,00 zł (karta 29 akt VI Ds. 4/05), co z kolei znajduje potwierdzenie w zeznaniach innych świadków przesłuchanych w sprawie niniejszej,

⚫

ustalenie, że każdemu z oskarżonych, wbrew ich twierdzeniom, zależało na tym, by towar odprawić jak najszybciej (str. 31 uzasadnienia), w sytuacji, gdy oskarżony logicznie wyjaśnił, że gospodarkę zaopatrzeniową prowadził z odpowiednim wyprzedzeniem, przesunięcie odprawy o kilka dni nie stanowiło w przypadku działalności gospodarczej oskarżonego problemu, gdyż sam transport trwał około tygodnia i oskarżony nie miał potrzeby dawania jakichkolwiek pieniędzy za przyspieszenie odprawy i jako jedyny wskazał, że czuł do tego obrzydzenie (karta 735);

⚫

ustalenie, że telefon oskarżonego do świadka M. P. z pretensjami, że jeden z celników oczekuje od oskarżonego łapówki, był spowodowany tym, że oskarżony już wcześniej wręczył korzyść majątkową i zdziwiony był dalej idącymi oczekiwaniami celników, bądź miało to miejsce jeszcze przed tym jak podjął decyzję o wręczeniu celnikowi korzyści, w sytuacji, gdy jest to zupełnie dowolna ocena materiału dowodowego, z którego wynika, że oskarżony nie godził się na wręczanie korzyści i zgłaszał nieprawidłowości w pracy celników,

⚫

ustalenie, że zeznania świadka T. B. były zwyczajnie nieprzydatne (str. 32 uzasadnienia), w sytuacji, gdy z zeznań świadka wynika, że wysokość wręczanych łapówek wynosiła 50,00 - 100,00 zł, co ma znaczenie dla ustalenia wysokości łapówek rzekomo przekazywanych przez oskarżonego A. Z.,

b.  przepisów art. 92 k.p.k., 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez pominięcie przez Sąd orzekający okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i ujawnionych w toku rozprawy bez wskazania na jakich w tej mierze Sąd oparł się dowodach i z jakiego powodu nie uznał dowodów przeciwnych, w szczególności:

⚫

treści wyjaśnień podejrzanego złożonych w dniu 05.1 1.2010 r. w sprawie VI Ds. 4/04, z których wynika, że formalności zawsze załatwiał pracownik oskarżonego, ja nigdy nie odprawiałem towarów, a oskarżony był u świadka J. P. w celu zasięgnięcia informacji o interpretację przepisów celnych (karta 21 i 22 akt VI Ds. 4/05), a także wyjaśnień oskarżonego z 25.06.2013r., z których wprost wynika, że osobiście nie dokonywał odpraw na ulicy (...) (karta 1024),

⚫

treści zeznań świadka J. P. złożonych na rozprawie w dniu 25.06.2013 r., który po tym, jak oskarżony wyjaśnił, że ze świadkiem zna się od czasów gdy oskarżony był młodym przedsiębiorcą, rzemieślnikiem i w różnych urzędach napotykał świadka P. z przyczyn „losowo administracyjnych”, świadek zeznał, że już nie kojarzy czy łapówkę wręczył osobiście oskarżony, czy ktoś z firmy (...) (karta 1024), co z kolei wyjaśnia, z jakich przyczyn świadek J. P. na tablicy rozpoznał oskarżonego i ze wszystkich oskarżonych w sprawie niniejszej kojarzy tylko A. Z., a nadto znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadka M. P. złożonych w dniu 25.06.2013r.. który przed zadawaniem pytań przez obrońców zeznał, że „P. coś mógł mi mówić, że daje mi w imieniu Mistral jakieś pieniądze.” (karta 1024),

c.  art.9 k.p.k. poprzez zaniechanie faktycznego przeprowadzenia przez Sąd wszystkich możliwych dowodów zmierzających do ustalenia prawdziwego stanu faktycznego, do czego Sąd był zobowiązany zgodnie z zasadą prawdy materialnej i odstąpienie od ustalenia ilości odpraw przeprowadzonych przez oskarżonego w okresie zarzutu, a także poprzez zaniechanie ustalenia daty początkowej zarzutu, skazując oskarżonego, za czyn popełniony w okresie od 2001 roku do 01 maja 2002 roku w sytuacji, gdy okres zarzucanego czynu może mieć znaczenie dla wymiaru kary, w szczególności dla przyjęcia przypadku mniejszej wagi z 229 § 2 k.k.,

a w konsekwencji

2.

• 2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść tego orzeczenia poprzez przyjęcie, że oskarżony jako właściciel firmy Z. P.H. (...) udzielił korzyść majątkową, w sytuacji, gdy z zeznań samego oskarżonego, do których Sąd nie odniósł się w żaden sposób, wynika, że „formalności zawsze załatwiał pracownik, ja nigdy nie odprawiałem towarów” (protokół z 05.11.2010 r. w sprawie VI Ds. 4/04), oraz że ja osobiście żadnych odpraw nie dokonywałem na ul. (...) bo firma była inaczej zorganizowana (karta 1024), a zeznań świadka M. P. wynika, że „P. coś mógł mi mówić, że daje mi w imieniu Mistral jakieś pieniądze." (karta 1024), od świadka P. otrzymał jakieś pieniądze i jak stwierdzono, że to od firmy (...) to się przyznałem, „Nie mam wiedzy o wręczaniu przez niego korzyści majątkowych, a sam od niego nie otrzymałem żadnej korzyści, natomiast P. powiedział mi, że są to pieniądze z firmy (...)” (karta 1025 odwr.).

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego A. Z. (1) od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Apelacje wniesione przez obrońców oskarżonych D. G., J. O. (1) oraz A. Z. (1) okazały się zasadne, mimo że nie wszystkie podniesione w nich zarzuty i wnioski końcowe zasługują na uwzględnienie. Argumenty przedstawione w środku odwoławczym wywiedzionym przez obrońcę B. Z. nie zasługiwały natomiast na podzielenie.

Zainicjowana przez skarżących kontrola odwoławcza doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku w zakresie, który w sposób szczegółowy zostanie omówiony poniżej, jako że Sąd odwoławczy istotnie dopatrzył się uchybień procesowych, mających wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia, a polegających w szczególności na uchyleniu się przez Sąd Rejonowy od dokonania rzetelnych i jednoznacznych ustaleń faktycznych, znajdujących oparcie w zebranym w sprawie materialne dowodowym oraz na ogólnej, niepełnej i zbyt pobieżnej ocenie tego materiału.

W pierwszym rzędzie należy zwrócić uwagę na fakt, iż zarówno w stosunku do oskarżonego J. O. (1), jak i D. G. oraz B. Z. Sąd meriti dopuścił się uchybienia, polegającego na wadliwym sformułowaniu opisu czynów przypisanych tym oskarżonym. Zostali oni oskarżeni o popełnienie odpowiednio siedemnastu, trzydziestu jeden oraz sześciu odrębnych czynów, wyczerpujących dyspozycję art. 229 § 1 k.k. W to miejsce Sąd Rejonowy uznał, iż oskarżony J. O. (1) dopuścił się dwóch czynów zabronionych popełnionych w warunkach czynu ciągłego, z czego pierwszy popełniony został pomiędzy 12 marca 2003 r. i 8 czerwca 2004 r. i polegał na udzieleniu korzyści majątkowej funkcjonariuszowi W. K., tym samym obejmował 12 zdarzeń ujętych w zarzutach, drugiego zaś dopuścił się w okresie pomiędzy 2 listopada 1999 r. i 1 maja 2004 r. Zachowanie oskarżonego w zakresie drugiego z przypisanych mu czynów uznane zostało za czyn mniejszej wagi, wyczerpujący dyspozycję art. 229 § 2 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. i w związku z tym postępowanie umorzono na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. wobec przedawnienia karalności.

Analogicznie Sąd postąpił w przypadku D. G., uznając go za winnego popełnienia dwóch czynów zabronionych, wyczerpujących dyspozycje art. 229 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., z czego pierwszy popełniony w okresie od 15 października 2002 r. do 22 marca 2004 r. obejmował 14 zdarzeń z zarzuconych aktem oskarżenia piętnastu przestępstw, drugi natomiast popełniony pomiędzy 12 września 2000 r. i 12 lipca 2004 r. i polegający na co najmniej dwukrotnym udzieleniu korzyści majątkowej funkcjonariuszowi S. T. obejmował 16 zdarzeń ujętych w akcie oskarżenia.

W przypadku B. Z. Sąd w miejsce zarzucanych mu sześciu odrębnych czynów przyjął, iż oskarżony w okresie pomiędzy 17 czerwca 2003 r. i 8 listopada 2004 r. działając w warunkach czynu ciągłego co najmniej dwukrotnie wręczył korzyść majątkową funkcjonariuszowi celnemu, co zostało uznane za czyn mniejszej wagi i w rezultacie skutkowało umorzeniem postępowania wobec przedawnienia karalności.

Na wskazanych przykładach widać, że dokonując zmiany opisu czynów przypisanych wszystkim trzem oskarżonym Sąd a quo w miejsce realnego zbiegu przestępstw przyjął konstrukcję czynów ciągłych, eliminując przy tym z owych opisów pozostałe zarzuty aktu oskarżenia, co stanowiło istotne naruszenie art. 414 § 1 k.p.k. Jeżeli bowiem Sąd uznał, iż oskarżonym nie można przypisać winy w odniesieniu do wszystkich zarzutów, to powinien ich od tych konkretnych zarzucanych czynów uniewinnić. Wyeliminowanie tych zachowań z opisu czynu byłoby możliwe jedynie wówczas, gdyby oskarżonym zarzucano popełnienie czynów w ramach konstrukcji czynu ciągłego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2007 r., III KK 210/06; OSNwSK 2007/1/334). Sformułowanie przez Sąd meriti opisu czynów przypisanych oskarżonym przy zastosowaniu wadliwego zabiegu eliminacji pewnych zachowań było błędne i uniemożliwiło w zasadzie przeprowadzenie pełnej merytorycznej kontroli rozstrzygnięcia oraz wydanie wyroku reformatoryjnego. Sąd odwoławczy nie był władny stwierdzić, które z konkretnych zarzutów stawianych oskarżonym Sąd a quo wyeliminował uznając, że sprawcy nie dopuścili się tych czynów, które zaś stanowiły podstawę skazania.

Wskazać wypada, iż powyżej opisane uchybienie, jakiego dopuścił się Sąd meriti, było wynikiem niedostatecznie wnikliwej, pobieżnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, co w konsekwencji uniemożliwiło poczynienie szczegółowych i rzetelnych ustaleń faktycznych w sprawie. W uzasadnieniu skarżonego rozstrzygnięcia czytamy, iż zebrany na etapie postępowania przygotowawczego materiał dowodowy był w ocenie Sądu a quo niezwykle ubogi i ograniczał się do dowodów z pomówienia. Sąd wielokrotnie podkreślał, że organy ścigania przesłuchujące podejrzanych funkcjonariuszy celnych, składających następnie zeznania w ramach przedmiotowego postępowania, koncentrowały się na ilości, a nie jakości pomówień. Wskazywał też na różne inne mankamenty prowadzonego postępowania przygotowawczego, podając między innymi, iż celnicy nie byli rozpytywani na okoliczność pojawiających się w ich wyjaśnieniach rozbieżności, w szczególności dotyczących wysokości kwot przyjętych korzyści majątkowych. Ostatecznie Sąd skonstatował, że usunięcie dostrzeżonych sprzeczności w drodze przesłuchania funkcjonariuszy celnych w charakterze świadków po upływie ponad 10 lat od zdarzeń objętych aktem oskarżenia nie wnosiło kompletnie nic do materiału dowodowego, dalej zaś zauważył, iż dokumenty SAD nie miały żadnej przydatności do dokonywania ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie (str. 30 uzasadnienia).

W ocenie Sądu odwoławczego założenia Sądu meriti były błędne i skutkowały uchybieniami w zakresie gromadzenia i dokonywania kompleksowej oceny materiału dowodowego. Przesłuchanie świadków S. T. i W. K. były ogólnikowe, nadto Sąd nie okazywał celnikom dokumentów SAD celem ponownego skonfrontowania ich z całością dokumentacji dotyczącej przeprowadzonych odpraw celnych, podczas gdy ponowne zapoznanie się przez świadków z formularzami odpraw celnych mogło przyczynić się do poczynienia bardziej szczegółowych ustaleń faktycznych. Fakt, iż celnicy po zapoznaniu się z dokumentacją SAD w toku postępowania przygotowawczego przypominali sobie firmy i ich właścicieli, od których otrzymywali łapówki, nie budzi zdziwienia, jest wszak powszechną praktyką odświeżanie pamięci osób składających zeznania bądź wyjaśnienia za pomocą okazywanych im w toku postępowania dokumentów. Jest to w szczególności praktykowane w sytuacjach, gdy osoba przesłuchiwana z racji pełnionych przez nią funkcji ma kontakt z nieograniczoną ilością klientów, petentów czy innych osób, co sprawia, że wiele szczegółów dotyczących pełnionych obowiązków zawodowych w naturalny sposób zaciera się w jej pamięci. Z rozważań Sądu wynika chociażby, iż świadek R. K. (2) potwierdził, że gdy był przesłuchiwany w charakterze podejrzanego najpierw sam wymieniał nazwy firm, a następnie po okazaniu SAD-ów odtwarzał, czy w danej sytuacji przyjmował łapówki czy nie (str. 33 uzasadnienia). Wobec powyższego zaniechanie przez Sąd okazywania świadkom tych dokumentów jest decyzją niezrozumiałą i chybioną, która niewątpliwie w negatywny sposób odbiła się na procesie dochodzenia do prawdy i konstruowania stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. W efekcie z ustaleń dokonanych przez Sąd a quo nie wynika, ile odpraw celnych było przeprowadzanych w danym okresie z udziałem firm oskarżonych, czy odpraw tych dokonywali też inni celnicy poza S. T. i W. K., a jeśli tak to w jakiej ilości. Sąd nie odniósł się również do prawomocnych wyroków skazujących, zapadłych w stosunku do funkcjonariuszy celnych M. P. (1), J. P. (1), S. T. i W. K. w sprawie o sygn. IV K 290/10 celem skonfrontowania przypisanych im czynów z opisem czynów zarzuconych oskarżonym w ramach przedmiotowego postępowania. Nie oznacza to wszak, że wszystkie ustalenia poczynione w ramach toczących się postępowań Sąd winien przyjmować jako własne. Oczywistym jest, iż zgodnie z wyrażoną w art. 8 § 1 k.p.k. zasadą samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego, ów sąd samodzielnie kształtuje zarówno podstawę faktyczną, jak i prawną każdego rozstrzygnięcia. Nie można wobec tego przyznać mocy wiążącej ustaleniom dokonanym w innym procesie, niemniej jednak ustalenia te mają w aktualnie rozpoznawanej sprawie znaczenie dowodowe i podlegają swobodnej ocenie dowodów (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 września 2010 r., IV KK 78/10, Biul. PK 2010, nr 4, s. 12). Sąd Rejonowy mógłby zatem posiłkować się ustaleniami dokonanymi w ramach zakończonych postępowań karnych, dotyczącymi w szczególności dat popełnienia czynów zabronionych oraz wysokości wręczanych kwot korzyści majątkowych. Mimo to zobligowany jest do samodzielnego ustalenia, która z osób oskarżonych w przedmiotowej sprawie faktycznie wręczała celnikom korzyści majątkowe.

Nie sposób też nie podzielić zarzutu formułowanego przez skarżących, iż wyrokując w przedmiotowej sprawie Sąd bazował na ogólnikowych stwierdzeniach, że przedsiębiorcy w regionie (...), w okresie objętym zarzutami, mieli pełną świadomość tego, że w urzędach celnych na terenie Ł. funkcjonuje zorganizowana struktura przestępcza, oczekująca korzyści majątkowych w związku z tzw. „bezproblemowymi odprawami”. Przedsiębiorcy mieli również posiadać wiedzę, że odmowa udzielenia korzyści majątkowej funkcjonariuszom celnym mogła rodzić skutek w postaci odwlekania odprawy w czasie. Równolegle jednakże Sąd zauważa, iż mimo powtarzalności i nagminności tego procederu, nie było też z góry przyjętego i realizowanego założenia, że z każdą odprawą wiązać się musi wręczenie korzyści majątkowej (str. 9 uzasadnienia). Wobec powyższego Sąd przypisując oskarżonym umyślne sprawstwo udzielenia korzyści majątkowej osobom pełniącym funkcję publiczną winien wskazać, na podstawie jakich uznanych za udowodnione okoliczności uznał, że oskarżeni G., O. czy Z. mieli świadomość tego, czy dany funkcjonariusz celny działa w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, skoro mimo ogólnie panującej opinii normą były odprawy celne dokonywane bez przyjmowania czy też udzielania dodatkowych korzyści majątkowych. Tymczasem sposób, w jaki Sąd uzasadnił przyjęcie działania ze z góry powziętym zamiarem wręczania łapówek odwołuje się do zasady odpowiedzialności zbiorowej, co kłóci się z wyrażoną w art. 21 § 1 k.k. zasadą indywidualizacji odpowiedzialności karnej. Stąd też koniecznym jest dokonanie nie budzących wątpliwości ustaleń w zakresie strony podmiotowej zachowań oskarżonych, ze wskazaniem na konkretne dowody i okoliczności. Nie jest wystarczającym powołanie się na przykład innych przedsiębiorców, którzy przyznawali, że za udzielenie choćby niewielkiej kwoty celnikom odprawy ich towarów prowadzone były w sprawny sposób (str. 14 uzasadnienia odnośnie świadka P. M.), bowiem przykład ten dotyczy tych konkretnych osób, nie zaś ogółu przedsiębiorców.

Dodatkowo wskazać należy – na co zwracał uwagę obrońca oskarżonego A. Z. (1), iż Sąd omawiając zagadnienie sytuacji motywacyjnej, w jakiej znaleźli się oskarżeni w niniejszej sprawie, dostrzegł, im miała ona charakter szczególny. Prowadząc legalną działalność gospodarczą mieli oni w pewnym momencie stanąć do konfrontacji ze zwartą grupą urzędników państwowych, wykorzystujących swoją pozycję celem osiągnięcia dodatkowego, nielegalnego zysku. Dalej Sąd wywodził, iż obywatel nie może ponosić konsekwencji wynikających z nieprawidłowych, patologicznych działań organów państwowych. Argumentacja ta odnosiła się wszak do wszystkich oskarżonych, niemniej jednak Sąd dokonał rozróżnienia poszczególnych przypadków, odwołując się w zasadzie wyłącznie do kryterium wysokości wręczonych korzyści majątkowych przez każdego z oskarżonych. I tak w przypadku B. Z. i częściowo J. O. (1) uznał, iż zachowanie oskarżonych wypełniało znamiona wypadków mniejszej wagi, podczas gdy w stosunku do pozostałych oskarżonych, w tym J. O. (1) w zakresie wyszczególnionym w punkcie VI wyroku, Sąd uznał te okoliczności za czynniki wpływające łagodząco na wymiar kary (str. 36 uzasadnienia). Wypada jednak nadmienić, iż kwalifikacja przypadku mniejszej wagi nie wynika jedynie z wartości kwot pieniędzy, będących przedmiotem czynności wykonawczych przestępstwa przekupstwa (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3 grudnia 1998 r., II AKa 196/98; KZS 1998/12/31). W doktrynie wskazuje się, iż z rzeczoną kwalifikacją mamy do czynienia przede wszystkim wówczas, gdy korzyść majątkowa została udzielona w warunkach, gdy osoba pełniąca funkcję publiczną ich zażądała albo uzależniła od nich dokonanie czynności (Andrzej Marek, Komentarz do art. 229 kodeksu karnego, LEX). Odwołując się do wypadku mniejszej wagi zasadnym byłoby zatem różnicowanie sytuacji oskarżonych także w zależności od ustalenia, czy znajdowali się oni w sytuacji przymusowej, wiążącej się z koniecznością udzielenia korzyści majątkowej celnikom, czy też samorzutnie wychodzili z propozycją udzielania gratyfikacji finansowych za przeprowadzanie sprawnych odpraw celnych.

Odnosząc się w tym miejscu do wartości kwot, jakie oskarżeni mieli wręczać celnikom wskazać trzeba, iż Sąd meriti uchylił się od poczynienia w tym zakresie konkretnych, rzetelnych ustaleń faktycznych, choć jak wiadomo miało to niebagatelne znaczenie chociażby dla zakwalifikowania zachowań poszczególnych oskarżonych jako wypadków mniejszej wagi. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z art. 366 § 1 k.p.k. i art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., obowiązkiem Sądu jest wyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w tym czasu popełnienia przestępstwa, a następnie dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu w wyroku, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2006 r.; III KK 262/06; LEX nr 192998; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2012 r.; IV KK 375/11; OSNKW 2012/7/78, Biul.SN 2012/7/18). W ocenie Sądu odwoławczego zawarte w opisach czynów przypisanych oskarżonym sformułowania „co najmniej dwukrotnie i nie więcej niż dziesięciokrotnie” dotyczące udzielenia korzyści majątkowej (przypadek D. G.) oraz kwota „co najmniej 3 000 złotych” (przypadek A. Z. (1)) nie spełnia wymogów dokładnego określenia czynu przypisanego wyrokiem.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych przez obrońcę A. Z. (1) wskazać należy, iż skarżący słusznie sygnalizował uchybienia, jakich dopuścił się Sąd Rejonowy w toku oceny materiału dowodowego. Przyjmując, iż oskarżony ten w okresie od 2001 r. do 1 maja 2002 r. trzykrotnie przekazał dwóm funkcjonariuszom celnym korzyść majątkową w kwocie co najmniej 3.000 złotych Sąd odstąpił od ustalenia, ile odpraw celnych przeprowadził oskarżony w okresie objętym zarzutem i nie wskazał, na jakich obiektywnych dowodach opierał się przyjmując, że oskarżony ten co najmniej trzykrotnie wręczył celnikom łapówki. Przyjmując wielokrotność bezprawnych zachowań oskarżonego Sąd nie ustalił, jak często A. Z. (1) miał wręczać łapówki za odprawy celne. Ponadto porównując treść wyjaśnień, a następnie zeznań J. P. (1) i dostrzegając w nich znaczące rozbieżności Sąd nie zainteresował się tym, z jakich powodów świadek P. od oskarżonego, którego był znajomym, miałby pobierać kwoty łapówek w wysokości 1.000 złotych, podczas gdy wysokość ta znacząco odbiegała od kwot zwyczajowo przyjmowanych wówczas przez celników. Zazwyczaj bowiem, co zauważył Sąd, celnicy zadowalali się łapówkami w mniejszych kwotach, dzięki czemu nielegalny proceder stawał się mniej widoczny. Zarówno P. jak i oskarżony Z. nie ukrywali tego, że się znają. Dodatkowo P. zwyczajowo otrzymywał od Z. pod koniec roku alkohol i kalendarze firmowe. Budzi zatem uzasadnione wątpliwości, z jakich powodów ów celnik miałby od właściciela firmy (...) pobierać kwoty znacząco wygórowanych korzyści majątkowych, podczas gdy normą było wręczanie kwot rzędu 50-100 złotych. Wątpliwości te domagają się wyjaśnienia tym bardziej, że świadek P. przesłuchiwany kilkakrotnie za każdym razem podawał inne kwoty otrzymanych korzyści, w tym również kwotę w wysokości 100 złotych. Ponadto Sąd nie ustalił, z jaką częstotliwością oskarżony miał wręczać łapówki, podczas gdy miał możliwość odwołania się w tym zakresie do dokumentów SAD, z uwzględnieniem okresu pracy J. P. (1) w Oddziale Celnym przy ul. (...) w Ł..

Odnosząc się do argumentacji przedstawionej w apelacji dotyczącej oskarżonego B. Z. stwierdzić należało, iż nie zasługiwała ona na podzielenie i nie mogła odnieść postulowanego skutku w postaci zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od dokonania przypisanego mu czynu. W przypadku tego oskarżonego Sąd meriti również nie potwierdził zasadności zarzutów prokuratorskich w całości, przyjmując wadliwą konstrukcję czynu ciągłego, w ramach której oskarżony dopuścił się co najmniej dwóch zachowań spośród sześciu odrębnie zarzucanych mu czynów, a polegających na wręczeniu funkcjonariuszowi S. T. korzyści majątkowej co najmniej dwukrotnie w kwotach po 250 złotych. Sąd odwoławczy mając jednak na uwadze, iż postępowanie w sprawie B. Z. zostało umorzone wobec przedawnienia karalności, nie zdecydował o uchyleniu zaskarżonego wyroku w tej części z uwagi na niemożność czynienia jakichkolwiek niekorzystnych dla oskarżonego ustaleń w związku z zakazem reformationis in peuis, wyrażonym w art. 443 k.p.k. Jednocześnie nie zachodziły podstawy do uniewinnienia oskarżonego. Sąd Rejonowy oceniając w tym zakresie zeznania świadka S. T. prawidłowo skonstatował, iż ów funkcjonariusz ewidentnie wymieniał firmę (...) wśród podmiotów wręczających korzyści majątkowe, nie miał zaś uzasadnionych powodów, by bezpodstawnie pomawiać akurat tego oskarżonego. Nie zasługiwała przy tym na akceptację forsowana przez skarżącego teza, iż depozycje świadka nie zasługiwały na wiarę w całości, jako że złożone zostały przez S. T. w celu osiągnięcia określonego skutku procesowego w postaci uchylenia tymczasowego aresztowania. Nie może umknąć z pola widzenia, iż ujawniona skala łapówkarskiego procederu stanowiła istotną okoliczność obciążającą dla funkcjonariuszy celnych, co znalazło swój wyraz w zapadłych w stosunku do nich wyrokach skazujących. Dla przykładu, S. T. za 6 czynów polegających na przyjęciu korzyści majątkowej od właściciela firmy P. P.H.U. (...) został skazany wyrokiem z dnia 13 maja 2011 r. w sprawie IV K 290/10.

Sąd odwoławczy nie podzielił również zarzutu autora apelacji, iż Sąd meriti dopuścił się uchybienia oddalając wniosek obrońcy oskarżonego B. Z. o dopuszczenie dowodu w postaci dokumentacji z urzędu skarbowego na temat wyniku kontroli związanych ze zwrotem podatku VAT. Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że ustalenia te pozostają bez związku z faktem wręczania korzyści majątkowych za przyspieszanie odpraw celnych. Oczekiwanie na zwrot uiszczonego podatku nie wstrzymywało przecież działalności oskarżonego i nie skutkowało jej zawieszeniem na okres dwóch miesięcy. W przypadku, gdy kwota naliczonego podatku VAT była w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty należnego podatku, podatnik w myśl art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535) miał prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy lub też do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy, co oznacza, że nie musiał bezwzględnie oczekiwać na zwrot nadpłaconego podatku. Ponadto zachodziła też możliwość złożenia wniosku o zwrot różnicy podatku w krótszym terminie 25 dni (art. 87 ust. 6 ustawy).

Nie zasługiwał też na uwzględnienie wspólny dla kilku apelacji zarzut, iż Sąd meriti dopuścił się naruszenia art. 204 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku o przesłuchanie świadka T. R. B. w obecności tłumacza przysięgłego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd a quo wyłuszczył powody, dla których odstąpił od ponownego przesłuchania świadka z udziałem tłumacza (str. 31 uzasadnienia). Nie bez znaczenia w kontekście tego zarzutu pozostawały takie okoliczności, jak zamieszkiwanie przez świadka w Polsce od 1995 r., pozostawanie w związku małżeńskim z obywatelką Polski, z którą porozumiewa się w języku polskim, zatem jedyne trudności, jakie mogły pojawić się w toku jego przesłuchania wynikały z niewystarczającej znajomości fachowego słownictwa. Kwestia zaś tego, iż świadek ten miał nie wiedzieć, za co został skazany i jakie były podstawy wydanego przeciwko niemu wyroku nie stanowi przedmiotu rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, mogła natomiast być sygnalizowana w środku odwoławczym od wyroku skazującego w toczącym się przeciwko niemu postępowaniu.

Mając na względzie powyższe Sąd odwoławczy utrzymał w mocy wyrok w części dotyczącej oskarżonego B. Z..

Reasumując, wyrok w zaskarżonej części został utrzymany w mocy w zakresie punktu I, dotyczącego oskarżonego B. Z., w zakresie punktu VIII, dotyczącego J. O. (1), który biorąc pod uwagę treść sformułowanego w apelacji zarzutu nie był przedmiotem zaskarżenia, a nadto wobec kierunku środka odwoławczego nie zachodziła możliwość czynienia jakichkolwiek niekorzystnych dla oskarżonego ustaleń w związku z zakazem reformationis in peuis, wyrażonym w art. 443 k.p.k. oraz w zakresie punktu XVI, dotyczącego oskarżonego R. B..

Z uwagi na stwierdzone wady zaskarżonego orzeczenia, które mogły mieć istotny wpływ na jego merytoryczną treść, w tym nierozważenie w sposób wnikliwy i wszechstronny wszystkich okoliczności sprawy zgodnie z art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k., Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięć co do oskarżonego D. G. zawartych w punktach II, II, IV i V, oskarżonego J. O. (1) zawartych w punktach VI i VII oraz oskarżonego A. Z. (1) zawartych w punktach XII i XIII oraz co do kosztów postępowania, orzeczonych w punkcie XVIII, przekazując sprawę w tej części Sądowi Rejonowemu dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi do ponownego rozpoznania.

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Rejonowy winien przeprowadzić postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie, w szczególności ponownie przesłucha świadków W. K., S. T. i J. P. (1), okazując im dokumenty SAD celem ustosunkowania się do ilości odpraw celnych z udziałem firm oskarżonych oraz danych osobowych funkcjonariuszy dokonujących tych konkretnych odpraw, które wiązały się z udzielaniem korzyści majątkowych. Co więcej, w aktach sprawy toczącej się przed Sądem Okręgowym w Łodzi pod sygn. IV K 247/09 zawarta jest informacja pochodząca z Izby Celnej w Ł., dotycząca istnienia zapisów elektronicznych zgłoszeń celnych za lata 2003-2004 (k. 3951 akt IV K 247/09). W oparciu o te nośniki nadal można wobec tego ustalić ilość odpraw celnych, które w tym okresie przechodziły firmy oskarżonych, co może być okolicznością pomocną przy przesłuchiwaniu w charakterze świadków celników, w szczególności S. T. i W. K.. Nie jest przy tym wykluczone, że takowe zapisy na nośnikach elektronicznych istnieją odnośnie poprzednich lat - 2001 czy 2002 roku, co pozwoliłoby na poczynienie bardziej szczegółowych ustaleń zwłaszcza w kontekście zarzutu stawianego oskarżonemu A. Z.. Sąd mając na uwadze rozbieżności w zakresie kwot korzyści majątkowych udzielanych przez tego oskarżonego dopyta świadka J. P. (1), z jakich powodów miał on przyjmować od tego oskarżonego kwoty znacznie przewyższające swą wartością wysokości łapówek zwyczajowo wręczanych przy okazji odpraw celnych, skoro obaj mężczyźni znali się od kilku lat, a dodatkowo świadek otrzymywał od oskarżonego drobne, okazjonalne upominki.

Następnie Sąd dokona wnikliwej analizy całokształtu materiału dowodowego, czyniąc szczegółowe ustalenia co do ilości odpraw celnych z udziałem firm oskarżonych oraz kwot korzyści majątkowych wręczanych funkcjonariuszom celnym, z uwzględnieniem treści art. 5 § 2 k.p.k. Dokona także ustaleń w zakresie strony podmiotowej zachowania oskarżonych i ustali ponad wszelką wątpliwość, czy mieli oni świadomość tego, że funkcjonariusze przeprowadzający odprawy z ich udziałem funkcjonowali w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Wówczas dopiero oceni, czy i jakie konkretnie czyny można przypisać oskarżonym D. G., J. O. (1) oraz A. Z. (1).

Wydając wyrok ponownie Sąd Rejonowy będzie baczył, aby nie dopuścić się naruszenia zakazu reformationis in peius, wyrażonego w art. 443 k.p.k.

Z racji tego, iż prokurator nie złożył w terminie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w części dotyczącej oskarżonego R. B., co do którego wyrok uniewinniający został utrzymany w mocy, Sąd Okręgowy nie odnosił się do argumentów podniesionych w apelacji oskarżyciela publicznego.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze Sąd orzekł w oparciu o art. 632 pkt 2 k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k.