Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin Centrum Wydział VIII Rodzinny i Nieletnich
w S. w składzie:

Przewodniczący SSR Dorota Pękała

Protokolant sekretarz sądowy Ewelina Preś

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2016 r.

sprawy z powództwa małoletniego M. M. (1) i M. M. (2)

przeciwko M. M. (3)

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa renty alimentacyjne należne: małoletniemu powodowi M. M. (1) i powódce M. M. (2) od pozwanego M. M. (3) z kwot po 250 zł miesięcznie, ustalonych ugodą sądową zwartą w dniu 28 września 2007 r. w sprawie IX RC 397/07 przed Sądem Rejonowym w Szczecinie, do kwoty po 1000 (tysiąc) złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich za okres od dnia 18 lipca 2014 r. do
30 września 2014 r. i do kwot po 800 (osiemset) złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich, poczynając od dnia 1 października 2014 roku, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanego M. M. (3) na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 660 zł (sześćset sześćdziesiąt złotych) z tytułu kosztów sądowych;

4.  zasądza od pozwanego M. M. (3) na rzecz strony powodowej kwotę 2400 zł (dwa tysiące czterysta złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

5.  wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt: VIII RC 425/14

UZASADNIENIE

P. T., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, w osobie adwokata, wniosła imieniem małoletnich M. M. (2) i M. M. (1), jako ich przedstawicielka ustawowa, pozew o podwyższenie alimentów. Żądała ona imieniem małoletnich podwyższenia alimentów, które zostały obniżone ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Szczecinie, IX Wydziałem Rodzinnym i Nieletnich w dniu 28 września 2007 roku w sprawie o sygnaturze akt: IX RC 397/07 z kwoty po 300 złotych miesięcznie do kwoty po 250 złotych miesięcznie od pozwanego M. M. (3) na każde z małoletnich. Żądane alimenty miały być płacone co miesiąc do 12 dnia każdego miesiąca do rąk matki małoletnich P. T.. Wnioskowane roszczenie uzasadniono tym, że od momentu zasądzenia renty alimentacyjnej minęło blisko 7 lat, wzrosły potrzeby małoletnich uprawnionych a aktualny miesięczny koszt utrzymania jednego dziecka wynosi 2.134,50 zł. Wskazano także, że w kosztach utrzymania małoletnich powodów partycypuje M. T. (1) (w pozwie omyłkowo podano nazwisko B. – oświadczenie pełnomocnika strony powodowej, k. 225 verte), mąż przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów, bowiem jak wskazano w pozwie, P. T. pracuje zawodowo i osiąga niewielkie dochody. Do powództwa załączono między innymi faktury VAT, zaświadczenie o zarobkach przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów, umowę najmu lokalu mieszkalnego.

W odpowiedzi na pozew pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w osobie adwokata, uznał roszczenie powodów do kwoty po 350 zł na rzecz każdego z małoletnich i wniósł o oddalenie powództwa ponad tę kwotę. Wskazał także, że zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletnich powodów renty alimentacyjnej ponad kwotę 350 zł przewyższałoby zarówno jego faktyczne dochody jak i możliwości zarobkowe i majątkowe. Pozwany podniósł także, że na rzecz jego syna z innego związku, została zasądzona renta alimentacyjna w kwocie po 200 zł miesięcznie, jednak pozwany wskazuje, że przekazuje na Jego rzecz kwotę w wysokości po 300 zł miesięcznie.

Na rozprawie w dniu 7 października 2015 r. matka powodów oświadczyła, że M. M. (2) w dniu 3 września 2015 r. ukończyła 18 lat. Pełnomocnik P. T. zgłosił się jako pełnomocnik również M. M. (2), podtrzymując jednocześnie dotychczasowe stanowisko w sprawie. Pełnoletnia M. M. (2) poparła powództwo złożone w jej imieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. M. (1), urodzony (...), jest synem M. M. (3) i P. T., z d. K..

Dowód:

- Odpis skróconego aktu urodzenia k.7.

M. M. (2), urodzona (...), jest córką M. M. (3) i P. T., z d. K..

Dowód:

- Odpis skróconego aktu urodzenia k.8.

Małżeństwo rodziców małoletniego M. M. (1) oraz M. M. (2) zostało rozwiązane wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie, X Wydziału Cywilnego Rodzinnego z dnia 22 lutego 2006 r., sygn. akt: X RC 3753/05, bez orzekania o winie. Wykonanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi zostało powierzone matce dzieci, z ograniczeniem władzy rodzicielskiej pozwanego M. M. (3) do prawa współdecydowania o istotnych sprawach życiowych dzieci, takich jak wybór szkoły, zawodu, sposobu leczenia. Kosztami utrzymania i wychowania małoletnich dzieci stron obciążono oboje rodziców i z tego tytułu podwyższono od pozwanego M. M. (3) rentę alimentacyjną na rzecz małoletniej M. M. (2) z kwoty 250 zł miesięcznie ustalonej ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Szczecinie w dniu 9 lutego 1999 r. w sprawie R IX C 70/99 do kwoty 300 zł miesięcznie oraz zasądzono od pozwanego M. M. (3) na rzecz małoletniego M. M. (1) rentę alimentacyjną w kwocie 300 zł miesięcznie.

Dowód:

- kopia wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie, X Wydziału Cywilnego Rodzinnego z dnia 22 lutego 2006 r. sygn. akt: X RC 3753/05, k. 9.

Pozwem z dnia 10 lipca 2007 r., wniesionym do Sądu Rejonowego w Szczecinie, IX Wydziału Rodzinnego i Nieletnich, matka powodów wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych od pozwanego M. M. (3) do kwoty po 500 zł na każde dziecko, podając w uzasadnieniu, że od chwili wydania wyroku do dnia wniesienia powództwa zaszły nowe okoliczności. Wówczas małoletni M. M. (1) rozpoczął naukę w szkole podstawowej, co wiązało się z dodatkowymi wydatkami na książki, przybory szkolne, mundurek. Ponadto matka powodów wskazywała, że potrzebne są jej dodatkowe środki pieniężne na wyżywienie, ubranie i edukację dzieci. Pozwany wniósł pozew wzajemny o obniżenie alimentów do kwoty 400 zł miesięcznie (tj. po 200 zł na każde dziecko) z uwagi na pogorszenie sytuacji finansowej. Na tę okoliczność przedłożył do wglądu decyzję o przyznaniu emerytury wojskowej od 1 maja 2006 r. w wysokości 1186 zł brutto (993,97 zł netto) oraz decyzję o zmianie wysokości emerytury z dnia 11 kwietnia 2007 r. do który 1187 zł brutto (994,01 zł netto) oraz stwierdził, że nie pracuje dodatkowo. Pozwany podał, że nie posiada żadnego majątku, mieszkał wówczas z konkubiną w jej mieszkaniu. Konkubina pozwanego uzyskiwała wtedy dochód w wysokości 1.500 zł miesięcznie a na jej utrzymaniu było także 7 letnie dziecko, na które otrzymywała alimenty w kwocie po 450 zł miesięcznie. Ponadto, w chwili zawarcia ugody małoletni powód chodził do I klasy szkoły podstawowej, natomiast powódka M. M. (2) chodziła do IV klasy szkoły podstawowej. Matka powodów, natomiast, pracowała wówczas na 7/8 etatu, posiadała mieszkanie o powierzchni 54 m ², gdzie mieszkała z dziećmi, babcią i ze swoim konkubentem, który był na zasiłku i płacił po 300 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz swojego dziecka z poprzedniego związku. W związku z tym, że powódka cofnęła powództwo a M. M. (3) w dalszym ciągu żądał obniżenia alimentów, strony wyraziły zgodę na zawarcie ugody.

Ugoda została zawarta przed Sądem Rejonowym w Szczecinie, IX Wydziałem Rodzinnym i Nieletnich w dniu 28 września 2007 r., sygn. akt: IX RC 397/07, strony ustaliły, że M. M. (3) będzie płacił na rzecz swoich małoletnich dzieci M. M. (1) i M. M. (2), alimenty w kwocie po 250 zł miesięcznie na każde z nich.

Dowód:

- kopia ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Szczecinie, IX Wydziałem Rodzinnym i Nieletnich, z dnia 28 września 2007 r., k. 11;

- dokumenty z akt sprawy IX RC 397/07 (w protokole rozprawy z dnia 07 października 2015 r. omyłkowo przeoczono umieszczenie zapisu o dopuszczeniu dowodu z dokumentów w/w sprawy).

Powodowie mieszkają obecnie z matką oraz jej mężem, M. T. (2). Wydatki związane z utrzymaniem każdego z dzieci kształtują się na następującym poziomie: partycypacja w kosztach utrzymania mieszkania – 481,50 zł (opłata za wynajem, czynsz), energia elektryczna – 37, 50 zł, woda – 25 zł, opłata za telewizję, Internet – 31,50 zł, zakup jedzenia ok. 300 zł, zakup odzieży i środków czystości – 100 zł, zakup lekarstw – 50 zł miesięcznie, użytkowanie telefonu komórkowego – 25 zł miesięcznie, koszty przejazdów w miejscu zamieszkania – 50 zł miesięcznie. Ponadto, strona powodowa ponosi wydatki związane z zakupem podręczników szkolnych, przyborów szkolnych dla powodów, odzieży, wydatki związane z kursem tańca M. M. (2), jazdą konną oraz realizacją jej planu dietetycznego. Ponadto, matka powodów ponosi wydatki na wypoczynek i wakacje powodów.

Dowód:

- umowa najmu lokalu mieszkalnego z dnia 25 kwietnia 2012 r., k. 14;

- faktury, k. 17 – 19, 21 – 24, 67 – 71, 72 – 73, 74 – 77, 78 – 90, 185, 186 – 190, 285 – 309.

Matka powodów, P. T., zatrudniona jest na stanowisku technika (...), gdzie uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 1.828,05 zł miesięcznie. Oprócz tego uzyskiwała dochód z tytułu nadgodzin, które w zaświadczeniu o dochodach były oznaczane jako umowy zlecenia. Od sierpnia 2015 r., P. T. nie otrzymuje już wynagrodzenia z tytułu umów zlecenia. Poza wynagrodzeniem uzyskiwanym z tytułu umowy o pracę, matka powodów nie uzyskuje więcej żadnych innych dochodów.

Dowód:

- zaświadczenie, k. 281;

- przesłuchanie P. T., k. 172 – 176.

Obecnie P. T., rozwiedziona z pozwanym M. M. (3), mieszka z powodami, małoletnim M. M. (1) i M. M. (2) oraz ze swoim obecnym mężem M. T. (2). Mieszkają w wynajmowanym mieszkani, którego koszt najmu wynosi 900 zł miesięcznie, ponadto ponoszą wydatki na: czynsz - 720 zł miesięcznie, prąd – 160 zł miesięcznie. Mąż powódki prowadzi działalność gospodarczą P., z czego uzyskuje miesięczny dochód na poziomie ok. 5700 zł miesięcznie, nie posiada żadnych zobowiązań alimentacyjnych. Pomaga matce powodów w ich utrzymaniu.

Dowód:

- przesłuchanie P. T., k. 172 – 176.

Pozwany M. M. (3) zawodowo był żołnierzem. Na emeryturę przeszedł mając ukończone 37 lat, obecnie pobiera emeryturę wojskową w kwocie 1.350 zł netto miesięcznie.

Dowód:

- decyzja o waloryzacji emerytury wojskowej, k. 58;

- zaświadczenie dot. wysokości wypłacanego świadczenia emerytalno – rentowego M. M. (3), k. 339;

- przesłuchanie M. M. (3), k. 59 – 62.

W chwili wniesienia powództwa, tj. 18 lipca 2014 r. do 30 września 2014 r. pozwany pracował w Niemczech gdzie w ramach działalności gospodarczej wykonywał pracę z zakresu recyklingu komputerowego za miesięcznym wynagrodzeniem na poziomie około 6.000 złotych netto. Pozwany zaprzestał pracy za granicą, ponieważ skończyła się praca, która polegała na rozbieraniu i naprawie około 8.000 sztuk komputerów. Od 28 września 2014 r. pozwany był zatrudniony przez (...) Sp. z o.o., jako operator szlifierki, uzyskując dochód w wysokości 2.180 zł brutto miesięcznie. Pozwany sam zrezygnował z pracy, bowiem przedsiębiorstwo, w którym pracował, podupadło i zwiększono pracownikom liczbę godzin. Pozwany podjął decyzję o rezygnacji z pracy, po to aby podjąć pracę, w której uzyskiwałby wyższe wynagrodzenie. W związku tym, że pojawiła się możliwość pracy za granicą, pozwany złożył ofertę w Danii i do chwili obecnej nie posiada zatrudnienia. Pozwany szukał innego zatrudnienia, ale spotkał się z propozycją pracy za 8 zł na godzinę, na co nie przystał.

Dowód:

- przesłuchanie M. M. (3), k. 60, 225 – 226.

Pozwany mieszka wraz z żoną i jej małoletnią córką w mieszkaniu, które jest własnością matki pozwanego. Małżonka pozwanego otrzymuje wynagrodzenie w kwocie po 1.800 zł miesięcznie oraz alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie na rzecz swojej małoletniej córki. Pozwany ponosi wydatki tytułem opłat za energię elektryczną i gaz w mieszkaniu swojej babci, która jak podał pozwany, zmarła we wrześniu 2014 r.

Dowód:

- faktury, k. 48 – 54.

Ponadto, pozwany przekazuje powódce, M. M. (2), kwoty po 100 zł miesięcznie, w zależności od potrzeb powódki i swoich możliwości. Pozwany utrzymuje kontakt z małoletnim powodem oraz z powódką, widuje się z nimi 2 – 3 razy w miesiącu. Ojciec pozwanego jest marynarzem, osiąga wysokie dochody, dzięki czemu może pomagać pozwanemu. Oprócz wydatków na swoje utrzymanie powód uiszcza kwotę 300 zł na rzecz swojego syna, który obecnie studiuje w W.. Na kwotę 300 zł, którą pozwany przekazuje synowi składa się kwota 200 zł tytułem zasądzonej renty alimentacyjnej oraz kwota 100 zł, którą pozwany dobrowolnie przekazuje na rzecz syna z poprzedniego związku. Na koszty utrzymania pozwanego składają się m.in.: czynsz mieszkaniowy – 250 zł, opłaty za media w tym Internet, prąd, gaz – 345 zł miesięcznie, spłata raty kredytu – 400 zł miesięcznie, żywność – 600 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie M. M. (3), k. 59 – 62.

Matka pozwanego, D. M., pomagała finansowo powodom. Powódce, M. M. (2) przekazywała pieniądze na przejazdy komunikacją miejską – ok. 70 zł miesięcznie, na kurs tańca – 100 złotych miesięcznie, na kurs jazdy konnej – ok. 80 do 100 zł miesięcznie, kupowała także odzież dla powódki, współfinansowała jej obozy i wycieczki. W 2014 roku D. M. zabrała małoletniego M. M. (1) na dwa tygodnie wakacji. Oprócz pomocy finansowej, matka pozwanego pomaga także pozwanemu, który razem ze swoją żona i jej córką mieszkają w mieszkaniu D. M.. Mieszkanie o powierzchni około 27 m ², pokój z kuchnią i toaletą przy kuchni, zostało wyremontowane przez pozwanego. Na ten cel matka pozwanego zaciągnęła dwa kredyty, które spłaca pozwany. Raty obu kredytów opiewają na kwoty: 370 złotych oraz 300 złotych.

Dowód:

- przesłuchanie D. M., k. 173 – 174.

Sąd uznając dowody z przesłuchania stron i zeznań świadków przyjął, że każda ze stron eksponowała okoliczności dla siebie korzystne i umniejszała tym niekorzystnym.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Zgodnie z treścią art. 138 k.r.o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Poprzez zmianę stosunków rozumie się między innymi istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, które na ogół wzrastają z wiekiem. Przy ocenie czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego, w myśl art. 138 k.r.o., należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza możliwości zarobkowe i majątkowe stron. Dla stwierdzenia czy nastąpiła zmiana w myśl art. 138 k.r.o., należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności, na tle sytuacji ogólnej, mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Rozstrzygnięcie o żądaniu podwyższenia lub obniżenia alimentów wymaga porównania stanu istniejącego w chwili wydania przez sąd ostatniego orzeczenia określającego wysokość alimentów pomiędzy tymi samymi stronami, ze stanem istniejącym w chwili orzekania o zmianie wysokości alimentów. Należy jednak zauważyć, że sam upływ czasu od wydania ostatniego orzeczenia nie stanowi wystarczającej przesłanki zmiany wysokości alimentów. Zgodnie z art. 6 k.c. na stronie powodowej ciąży obowiązek wykazania, że od czasu określenia obowiązku alimentacyjnego przez sąd nastąpiły zmiany w zakresie uzasadnionych potrzeb uprawnionego czy też możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

W przypadku gdy dziecko nie dysponuje majątkiem to na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny. Jak wynika z treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres tego obowiązku zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Możliwości te określa się nie według faktycznie osiąganych dochodów, ale według tego jakie dochody może osiągnąć zobowiązany rodzic, przy założeniu, że dokłada wszelkich starań i wykorzystuje w pełni swoje możliwości zarobkowe. Dodatkowo, zgodnie z treścią art. 135 § 2 k.r.o., wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub o wychowanie. Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci z reguły utrzymuje się przez wiele lat, co wiąże się ze zmianą okoliczności, które kształtują zakres tego obowiązku w tym okresie. Sąd orzekając o alimentach bierze pod uwagę potrzeby uprawionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego według stanu istniejącego w chwili wyrokowania.

Pojęcie „usprawiedliwionych potrzeb”, natomiast, należy rozpatrywać w kategorii zapewnienia uprawnionemu godziwych warunków bytowania z uwzględnieniem np. jego wieku, stanu zdrowia i wykształcenia. Na względzie należy mieć także rozmiar usprawiedliwionych potrzeb dziecka, niezdolnego jeszcze do samodzielnego utrzymywania się, co jest stymulowane zasadą utrzymywania równej stopy życiowej.

Pojęcie „możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego” nie jest tożsame z wysokością faktycznych zarobków bądź też czystego dochodu z majątku. Należy brać pod uwagę także te niewykorzystane możliwości zobowiązanego, jeżeli są one realne, a zobowiązany nie jest w stanie sprostać posiadanymi środkami potrzebom uprawnionych. Określając wysokość świadczenia alimentacyjnego należy też brać pod uwagę stały poziom możliwości płatniczych zobowiązanego. Dlatego też przy dochodach osiąganych w zróżnicowanej wysokości, i co więcej, z różnych tytułów o różnej częstotliwości, nieodzowne jest wyliczenie średniej z uwzględnieniem dłuższych okresów.

W przedmiotowej sprawie, Sąd uwzględniając częściowo powództwo brał pod uwagę, że powodowie wykazali, przedstawiając szereg faktur, jakie wydatki, ich rodzaj i wysokość składają się na koszty ich utrzymania. Ponadto, Sąd wziął pod uwagę wiek powodów, ich wzrastające potrzeby związane z dojrzewaniem, kontynuacją nauki, potrzeby żywieniowe, czy też chorobę tarczycy, z którą zmaga się powódka M. M. (2), co jest ściśle związane z potrzebą dokonywania zakupu lekarstw i utrzymywania diety. Sąd nie dokonał zróżnicowania kwoty alimentów zasądzonej na każde z powodów, pomimo tego, że powódka choruje co wiąże się z ponoszeniem dodatkowych kosztów. Jednak małoletni M. M. (1), dorasta, ma prawie 16 lat, a zatem koszty związane np. z jego wyżywieniem, czy też zakupem nowej odzieży, równoważą się z kosztami jakie powódka M. M. (2) ponosi na swoje wyżywienie oraz leki.

W ocenie Sądu od chwili ostatniego ustalenia wysokości alimentów przez Sąd Rejonowy w Szczecinie, w sprawie o sygn. akt: IX RC 397/07, uległy zmianie usprawiedliwione potrzeby powodów, w sposób adekwatny do ich wieku. Na zaspokojenie potrzeb powodów na poziomie przez nich określonym, pozwany posiada możliwości zarobkowe, co wnioskować można z tego jakie dochody uzyskiwał np. przed rokiem. Jak zeznał, w dniu 7 października 2015 r., w firmie (...) był zatrudniony do końca sierpnia, gdzie zarabiał ok. 4.000 zł netto. Następnie Jego wynagrodzenie wynosiło ok. 2.800 zł netto. Później, pozwany zwolnił się z pracy celem podjęcia zatrudnienia w Danii, skąd w dalszym ciągu oczekuje na odpowiedź w sprawie zatrudnienia. Z tego też względu pozwany pozostaje w chwili obecnej bez pracy. Jednak w toku niniejszego postępowania pozwany podawał rozbieżne informacje co do uzyskiwanych przez siebie dochodów oraz swoich kwalifikacji zawodowych. Początkowo, w odpowiedzi na pozew, wskazywał, że jest informatykiem i takie stanowisko zajmował jako żołnierz zawodowy i z tym zawodem była związana jego praca w Niemczech. Jego łączne dochody były wówczas określane na kwotę 2.700 zł netto, z czego 1.300 zł to emerytura a kwota 1.400 zł netto stanowi wynagrodzenie za pracę w okresie próbnym. Na rozprawie w dniu 31 października 2014 r. pozwany podał, że jest mechanikiem samochodowym i jest zatrudniony w firmie (...) jako operator szlifierni, na okres próbny za wynagrodzeniem 2.180 zł brutto a jego emerytura wynosi 1.350 zł.

Pozwany, za pismem przewodnim z dnia 23 grudnia 2015 r., przedłożył do akt sprawy zaświadczenie o wysokości swojej emerytury i jednocześnie oświadczył, że obecnie innego dochodu nie posiada. Bez względu, jednak, na to, nie posiadanie pracy, której w zasadzie pozwany się dobrowolnie wyzbył, nie zwalnia go z obowiązku starania się o utrzymywanie swoich dzieci. Tym bardziej, że pozwany nie chciał podjąć pracy mniej płatnej, uznając, że zaproponowana kwota 8 zł na godzinę była w jego ocenie zbyt niska. Pozwany musi się liczyć z tym, że ciąży na nim obowiązek alimentacyjny i jest obowiązany czynić starania przyczyniania się do zaspokajania potrzeb powodów, bez względu na to jakie są jego obecne dochody, albowiem w takich okolicznościach Sąd obowiązany jest zbadać jego możliwości zarobkowania.

Z uwagi, więc na to, że pozwany, w chwili wniesienia powództwa, tj. 18 lipca 2014 r. do 30 września 2014 r. uzyskiwał dochód na poziomie ok. 6.000 zł miesięcznie, Sąd zasądził od pozwanego za ten okres na rzecz powodów kwotę po 1.000 zł miesięcznie. W związku z tym, że pozwany nie mógł kontynuować pracy za granicą, wrócił do Polski i zaczął zarabiać dużo mniej, co wpłynęło na obniżenie się jego możliwości zarobkowych, Sąd uznał, że stosownym będzie obniżenie zasądzonej kwoty alimentów z kwoty po 1.000 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie. Taka kwota stanowi z jednej strony wystarczającą kwotę na zaspokojenie potrzeb powodów tytułem ich utrzymania a z drugiej strony stanowi kwotę, którą pozwany jest w stanie swobodnie zarobić, biorąc pod uwagę jego dotychczasowe zarobki, wiek i wykształcenie. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo jako zbyt wygórowane. Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi, w zakresie punktu 1, rygor natychmiastowej wykonalności.

Na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zasądził od pozwanego M. M. (3) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 660 złotych, tytułem kosztów sądowych, których nie miała obowiązku uiszczać strona powodowa. Koszty te zostały wyliczone od różnicy pomiędzy kwotą alimentów zasądzonych i dotychczasowych, tj. od kwoty 1100 zł. Ponieważ powództwo zostało uwzględnione w części, tj. w kwocie 1100 zł, która to kwota stanowi różnicę pomiędzy kwotą alimentów zasądzoną dotychczasowym orzeczeniem (500 zł) a kwotą zasądzoną niniejszym orzeczeniem (1600 zł), Sąd zasądził od pozwanego M. M. (3) na rzecz strony powodowej kwotę 2.400 zł (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.