Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Tczewie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Klukowska

Protokolant: Karolina Romaniuk

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2015 r. w Tczewie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich A. i L. P.

przeciwko G. P.

o alimenty

I. zasądza od pozwanego G. P. na rzecz małoletniej powódki A. P. kwotę 500,00 zł (pięćset złotych) miesięcznie tytułem alimentów płatną do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. B. do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 01 czerwca 2014r.;

II. zasądza od pozwanego G. P. na rzecz małoletniego powoda L. P. kwotę 500,00 zł (pięćset złotych) miesięcznie tytułem alimentów płatną do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda A. B. do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 11 sierpnia 2014r.;

III. zasądza od pozwanego G. P. na rzecz A. B. kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) z tytułu pokrycia wydatków związanych z wyprawką dla małoletniej A. P.;

IV. zasądza od pozwanego G. P. na rzecz A. B. kwotę 392,50 zł (trzysta dziewięćdziesiąt dwa złote 50/100) z tytułu pokrycia wydatków związanych z wyprawką dla małoletniego L. P., z ustawowymi odsetkami od dnia 11 sierpnia 2014r. do dnia zapłaty;

V. w pozostałym zakresie powództwo oddala;

VI. znosi wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego;

VII. odstępuje od obciążania pozwanego G. P. kosztami postepowania;

VIII. wyrokowi w punkcie I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 282/14

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki A. P. A. B. w dniu 12 czerwca 2014r. wniosła pozew przeciwko G. P. o alimenty. Żądała ona zasądzenia ich w kwocie po 500 złotych miesięcznie, płatnej z góry do jej rąk do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności każdej raty poczynając od 1 czerwca 2014r. Jednocześnie wniosła o zapłatę kwoty 900zł z tytułu wydatków poniesionych na wyprawkę małoletniej A. P., o obciążenie pozwanego kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność powódki, a w razie nieobecności pozwanego o wydanie wyroku zaocznego.

W uzasadnieniu wskazała, iż G. P. jest ojcem powódki urodzonej ze związku nieformalnego. Rodzice dziecka nie mieszkają razem. Pozwany na wezwanie do polubownego załatwienia sprawy odpowiedział, że płacił on i planuje płacić alimenty w wysokości 500zł, jednakże tylko do czasu urodzenia przez A. B. jego drugiego dziecka. Do miesięcznych kosztów utrzymania powódki jej matka zaliczyła: udział dziecka w 1/3 opłat mieszkaniowych, opieka nad małoletnią, jedzenie – 300zł, środki higieniczne – 200zł, odzież – 40zł, obuwie – 25zł miesięcznie, leki i witaminy – 20zł, zabawki – 40zł. Do kosztów wyprawki natomiast zaliczyła: łóżeczko – 300zł, wózek – 600zł, wózek spacerowy – 250zł, fotelik samochodowy – 400zł, fotelik rowerowy – 250zł. Dalej w/w wskazała m.in., iż w związku z przebywaniem na urlopie macierzyńskim przez cały rok na drugie dziecko, otrzymywać będzie jedynie 80% wynagrodzenia i nie ma możliwości podjęcia pracy zarobkowej. Odnośnie pozwanego podniosła, iż może on podejmować pracę w pełnym wymiarze, także w nadgodzinach, aby wykonywać ciążący na nim obowiązek alimentacyjny.

Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt IIIRC 282/14.

Pozwany w odpowiedzi na pozew (k. 64-70) uznał powództwo na rzecz małoletniej A. P. do kwoty 250zł i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu wskazał, iż jest bezrobotny bez prawa do zasiłku, stracił pracę z uwagi na zmianę właściciela restauracji, w której pracował. Utrzymuje się z rzadko otrzymywanych prac dorywczych oraz z pomocy matki i siostry, która na stałe zamieszkuje w N.. Nie posiada jakiegokolwiek majątku. Dalej w/w kwestionował wyliczenia powódki argumentujące wysokość dochodzonych alimentów oraz wskazał, na brak zasadności obciążania go kosztami eksploatacyjnymi mieszkania, w których żyje matka jego dzieci. Wskazał, iż bez wątpienia niezasadnym jest zamieszkiwanie w mieszkaniu o powierzchni 100m2. Dalej pozwany podkreślił, iż dokonywane przez matkę wydatki na dzieci są często nieprzemyślane, pochopne i nie są dzieciom potrzebne. Odnośnie wyprawki dla małoletniej wniósł o oddalenie powództwa w tym zakresie z uwagi na fakt, iż partycypował on już w tych kosztach. Wskazał, iż jeszcze przed urodzeniem małoletniej oraz bezpośrednio po jej urodzeniu dokonał zakupu wielu przydatnych dziecku przedmiotów w tym: ubranek, kosmetyków i maty edukacyjnej. Całość wydatków na wyprawkę dla małoletniej kształtowała się w okolicach 800zł. Pozwany wskazał, iż nie może ponosić konsekwencji zamiłowania powódki do towarów luksusowych.

W dniu 11 sierpnia 2014r. przedstawicielka ustawowa małoletniego L. P. A. B. wniosła o zasądzenie od pozwanego G. P. na rzecz małoletniego kwotę 500zł miesięcznie tytułem alimentów, płatnych do jej rąk z góry do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności każdej raty poczynając od 1 czerwca 2014r. Jednocześnie wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwotę 447,40zł z tytułu części wydatków poniesionych na wyprawkę dla małoletniego powoda z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, o obciążenie pozwanego kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność powoda lub osób go reprezentujących, a w razie nieobecności pozwanego o wydanie wyroku zaocznego.

W uzasadnieniu wskazała, iż G. P. jest ojcem małoletniego L. P. urodzonego ze związku nieformalnego. Rodzice dziecka nie mieszkają razem. Rozstali się definitywnie po zajściu przez matkę w ciążę, z której narodził się L.. Dalej w/w wymieniła poszczególne wydatki składające się na wyprawkę dla małoletniego (zestaw do karmienia butelką wraz z usługą transportową – 78,12zł; wydatki na remont pokoju dla dziecka – 262,44zł; komplet jasnoszary wraz z kosztami wysyłki – 109,80zł; naklejki dekoracyjne do pokoju – 47,94zł; skrzynia sosnowa wraz z usługą pakowania – 126zł; koszt zakupu smoczka i termometru – 24,98zł; album i książeczka dla dziecka -54,89zł; ubranka dla dziecka – body niemowlęce – 89,95zł; osłonka na fotel i dywan do pokoju dzieci – 28,48zł; leki i materiały higieniczne związane z porodem – 63,80zł; lano-maść – 7,59zł) oraz wydatki składające się na miesięczne koszty utrzymania powoda (pieluchy – 120-200zł i chusteczki pielęgnacyjne – 10zł; odzież i obuwie – 100zł; środki czystości i środki higieniczne - 80zł; kosmetyki i dermokosmetyki – 50zł; leki i witaminy – 20zł; mleko, pożywienie i napoje – 300zł) , jak również wysokość opłat mieszkaniowych. W/w argumentowała, iż kwota jaką będzie otrzymywać przez rok pozostawania na urlopie macierzyńskim wynosi 1.254,20zł netto. Z kwoty tej musi nie tylko utrzymać siebie i dzieci, ale jeszcze dodatkowo zwracać kwotę 250zł pożyczki zaciągniętej w kasie zapomogowo-pożyczkowej.

Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt IIIRC 394/14.

Pozwany w odpowiedzi na pozew (k. 104-109) uznał powództwo o alimenty na rzecz małoletniego L. P. do kwoty 200zł i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu w większości powołał się na okoliczności przedstawione w odpowiedzi na pozew o alimenty na rzecz małoletniej A. P.. Odnośnie wyprawki dla małoletniego wskazał, iż dokonał zakupów przed przyjściem na świat małoletniego L.. Zakupił ubranka i kosmetyki za kwotę około 250zł. Ponadto wskazał, iż powódka nigdy nie konsultowała z nim ceny i zakresu rzekomo dokonywanych zakupów, a powinna brać pod uwagę jego sytuację materialną przy planowaniu wydatków na wyprawkę.

Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2014r. Sąd Rejonowy w Tczewie połączył sprawę IIIRC 394/14 ze sprawą IIIRC 282/14. (k. 55).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni A. P. ur. (...) w T. i L. P. ur. (...) w T. pochodzą z nieformalnego związku G. P.i A. B.. Rodzice małoletnich powodów rozstali się gdy A. B. była w ciąży z małoletnim L., przy czym nie mieszkają razem odkąd małoletnia A. miała 3 miesiące. W czasie gdy mieszkali razem pozwany dokładał do kosztów mieszkaniowych 300zł miesięcznie oraz robił zakupy na śniadania, na obiady.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej – k. 129v, 175v, zeznania pozwanego – k. 176, 177, odpisy aktów urodzeń – k. 5 i 36)

Małoletni powodowie mieszkają z matką oraz z jej babcią. Zajmowane przez nich mieszkanie jest własnością babci przedstawicielki ustawowej. Przedstawicielka ustawowa z powodami zajmuje jeden 20m pokój. Udział każdego z domowników w kosztach utrzymania mieszkania wynosi po 213,68zł miesięcznie i w jego skład wchodzi: czynsz – 171,75zł, gaz – 7,33zł, energia elektryczna – 23,40zł, wywóz nieczystości – 11,20zł.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej – kk. 129v, 131v, spisy kosztów utrzymania powodów – k. 243-243v, informacja o wysokości czynszu – k. 20, dowody wpłaty – k. 21)

Małoletnia A. P. ma niespełna 4 lata i aktualnie uczęszcza do Przedszkola (...) w T.. Małoletnia nosi okulary. W skład kosztów jej utrzymania wchodzą: wyżywienie – 300zł miesięcznie, opłata za przedszkole – 240zł miesięcznie, leki – średnio 60zł miesięcznie (przy czym małoletnia na stałe przyjmuje witaminy za około 25zł, natomiast w październiku miała zapalenie oskrzeli i na leki potrzebna była kwota 188zł), okulary – 19zł miesięcznie (tj. 230zł rocznie), odzież, obuwie i bielizna – 75zł miesięcznie, kosmetyki do codziennej pielęgnacji – 25zł miesięczne, chemia domowa – 20zł, zabawki – 40zł miesięcznie, akcesoria tj. blok, plastelina, wycinanki, pisaki, modelina, kredki – 30zł miesięcznie, rozrywka, wakacje, kino, pokoje zabaw – 30zł miesięcznie. Kiedy urodził się małoletni L. A. zakupiono nowe łóżko, do czego dołożyła się matka i siostra pozwanego. Łóżko to wraz z wkładem, materacem, szufladą oraz transportem kosztowało 615zł.

Łączny koszt utrzymania małoletniej A. P., wliczając jej udział w wydatkach mieszkaniowych, tj. kwotę 213,68 złotych miesięcznie, wynosi zatem około 1.050 złotych miesięcznie.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej – k. 249v, 250v, spis miesięcznych kosztów utrzymania – k. 243, informacja – k. 245, dowody wpłaty – k. 246, faktura VAT – 15)

W skład wyprawki dla małoletniej A. P. wchodził zakup: wózka za 600zł, łóżeczka za 300zł oraz fotelika samochodowego za 400zł. Przedmioty te zakupiła matka powódki na aukcjach internetowych jako używane. Pozwany wraz z przedstawicielką ustawową pojechał po łóżeczko dla A. do T. (1) pakował je do samochodu, jednak nie zapłacił za nie, natomiast po wózek pojechała przedstawicielka ustawowa ze swoimi rodzicami. W dalszej kolejności przedstawicielka ustawowa kupiła małoletniej wózek spacerowy, fotelik rowerowy, kask i inne przedmioty. Po urodzeniu się A. został wymalowany pokój dziecięcy, A. B. sfinansowała koszt farb i potrzebnych materiałów, natomiast pozwany zakupił do pokoju dywan, który kosztował 100zł. Pozwany po urodzeniu A. pojechał do siostry do N., gdzie kupił dla małoletniej kosmetyki za 200zł. Poza tym kupił dla niej używaną kołdrę za 80zł, matę edukacyjną za 110zł, zabawkę – skrzynkę na listy – za 100zł i ubrania za około 250zł. Część z tych rzeczy przekazał córce w ramach prezentu Bożonarodzeniowego. Dodatkowo siostra pozwanego po narodzinach A. przekazała wyprawkę dla chłopca po swoim synku. Przedstawicielka ustawowa otrzymała na rzecz małoletniej A. tzw. becikowe w wysokości 1.000zł. W czasie urodzenia się małoletniej świadczenie to - zgodnie z treścią art. 15b pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych z dnia 28 listopada 2003 r. - przysługiwało matce lub ojcu dziecka, opiekunowi prawnemu albo opiekunowi faktycznemu dziecka niezależnie od wysokości dochodów.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej – k. 130v, 175, 250, zeznania pozwanego – k. 175v, zeznania świadka M. O. – k. 177v 178, zeznania świadka H. P. – k. 178v)

Małoletni L. P. ma 1,5 roku. W czasie gdy jego matka jest w pracy pozostaje pod opieką babci ze strony matki. W skład miesięcznych kosztów jego utrzymania wchodzą: wyżywienie - 300zł, leki – średnio 65zł miesięcznie, odzież – średnio 75zł miesięcznie, pieluchy i chusteczki – 85zł miesięcznie, kosmetyki – 25zł miesięcznie, chemia domowa 20zł, akcesoria tj. smoczki, uspokajacze, smoczki do butelki, butelki, śliniaki, szczoteczka do gryzienia i masowania dziąseł, plastikowe sztućce i naczynia – 30zł miesięcznie, wakacje i rozrywka – 30zł miesięcznie, zabawki – 25zł miesięcznie.

Łączny koszt utrzymania małoletniego L. P., wliczając jego udział w wydatkach mieszkaniowych, tj. kwotę 213,68 złotych miesięcznie, wynosi zatem około 870 złotych miesięcznie.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej – k. 250, spis miesięcznych kosztów utrzymania – k. 243)

W skład wyprawki dla małoletniego L. P. wchodziły: zestaw do karmienia butelką – 78,92zł, wydatki na remont pokoju dziecka – 262,44zł, naklejki dekoracyjne do pokoju – 47,94zł, skrzynia sosnowa wraz z usługą pakowania – 126zł, smoczek i termometr – 24,98zł, album i książeczki – 54,89zł, ubranka – 89,95zł, osłonka na fotel i dywan do pokoju dziecka – 28,48zł, leki i materiały higieniczne – 63,80zł oraz lano-maść – 7,59zł. Małoletni L. po starszej siostrze A. korzystał z łóżeczka, wózka, części pościeli i części odzieży. Przedstawicielka ustawowa otrzymała na rzecz małoletniego L. tzw. becikowe w wysokości 1.000zł. W czasie urodzenia się małoletniego świadczenie to - zgodnie z treścią art. 15b pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych z dnia 28 listopada 2003 r. - przysługiwało matce lub ojcu dziecka, opiekunowi prawnemu albo opiekunowi faktycznemu dziecka, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 1.922,00 zł. Pozwany zakupił małoletniemu L. po jego narodzinach: kosmetyki za 100zł oraz odzież używaną za 70zł.

Siostra pozwanego po narodzinach L. wysłała 30 euro oraz ubranko.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej – k. 174v, 250v,251v, zeznania pozwanego – k. 175v, faktury – k. 44v-45)

Przedstawicielka ustawowa jeździ z małoletnimi powodami na kilkudniowe wypoczynki letnie do O., przy czym koszt ostatniego wyjazdu na jedną w osobę wyniósł 240zł. Ponadto w czasie wakacji jeździła z nimi nad morze, nad jezioro, do D. w M., do parku miniatur, chodziła na karuzelę, do zoo, na plac zabaw i do innych miejsc rozrywki.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej – k. 175, 249v)

Przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów A. B. zatrudniona jest w Domu Pomocy Społecznej w S. na stanowisku instruktora terapii zajęciowej. Będąc w ciąży z L. pracowała do 30 tygodnia ciąży, a następnie przeszła na zasiłek chorobowy. W tym czasie pracując osiągała dochód w wysokości maksymalnej 1.500zł Po urodzeniu dziecka otrzymywała zasiłek macierzyński w wysokości 1.296,38zl netto miesięcznie. Aktualnie uzyskuje średnie wynagrodzenie w wysokości 1.302,64zł netto miesięcznie. Ponadto w skład jej miesięcznego dochodu wchodzi zasiłek rodzinny na dzieci w łącznej wysokości 150zł miesięcznie. Spłaca pożyczkę mieszkaniową z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości 140zł miesięcznie, do spłaty pozostały jej 34 raty. Na dojazd do pracy wydaje 145zł miesięcznie.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej – kk. 129v- 130, 250, zaświadczenie i zestawienie – k.113, zaświadczenie – k. 244)

Pozwany G. P. w okresie od 01.10.2013r. do 30.08.2014r. zatrudniony był w Q. S. P. P. (2) na stanowisku kucharz-pizzerman. Dnia 14 sierpnia 2014r. rozwiązano z nim umowę o pracę za wypowiedzeniem. W w/w firmie osiągał dochód w wysokości 1.237zł netto miesięcznie. Następnie od 04 września 2014r. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w T. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Po czym zawarł z Restauracją (...), M. M. S. dwie umowy-zlecenia na stanowisko kucharz z wynagrodzeniem w wysokości 1.323zł brutto. Aktualnie zatrudniony jest w Barze (...) z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 1.286,16zł netto miesięcznie. Pracuje 8 godzin dziennie.

(dowód: zeznania pozwanego – k. 176, świadectwo pracy – k. 74, rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem – k. 75, zaświadczenie o zarobkach – k. 117, zaświadczenie PUP – k. 73, umowy – zlecenia – k. 115 i 173, zaświadczenie o zarobkach – k. 169, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu – k. 248)

Pozwany mieszka z matką. Zajmowane mieszanie jest własnością jego matki. W skład opłat mieszkaniowych wchodzą: czynsz – 300zł miesięcznie, gaz, prąd i woda – 100zł. Pozwany ponosi połowę tych kosztów. Ponadto za Internet płaci 50zł miesięcznie, a za telefon 25zł miesięcznie. Do miesięcznych kosztów utrzymania pozwanego należą: wyżywienie – 300zł, kosmetyki – 30zł, środki higieniczne (głównie proszki do prania) – 30zł, odzież – 40zł, karnet na siłownię – 60zł oraz leki (głównie związane z kręgosłupem) – 30zł. Pozwany ma kłopoty z kręgosłupem w związku z którymi w 2014r. był przez 3 miesiące na zwolnieniu lekarskim. Nie posiada orzeczenia o niepełnosprawności.

Łączny miesięczny koszt utrzymania pozwanego wynosi 765zł miesięcznie.

Pozwanemu w utrzymaniu oraz w spłacie alimentów pomaga jego siostra mieszkająca w N.. Siostra pozwanego jest matką chrzestną małoletniej A., której kupowała odzież, zabawki i kosmetyki.

Pozwany z zawodu jest technikiem żywienia zbiorowego oraz posiada licencjat z wychowania fizycznego. Przez około 3 lata pracował w szkołach jako nauczyciel wychowania fizycznego, od około 5 – 6 lat pracuje w gastronomii.

(dowód: zeznania pozwanego – k. 176, 258, zeznania świadka M. O. – k. 177v, zeznania świadka H. P. – k. 178v, wyniki prześwietlenia RTG – k. 247, zestawienie wydatków pozwanego – k. 256)

W roku 2015 pozwany zrobił małoletnim powodom prezenty z okazji Dnia Dziecka - A. dał hulajnogę, a L. zabawkę motocykl. Wcześniej, przed narodzinami L. zabierał małoletnią A. na wycieczki, przyczyniał się do organizacji jej urodzin. Prezenty powodom robi też matka pozwanego oraz jego siostra.

Pozwany aktualnie nie ma kontaktu z małoletnimi powodami. Dotychczas nie wystąpił do sądu o uregulowanie kontaktów z dziećmi.

Pozwany poza małoletnimi powodami nie ma nikogo na swoim utrzymaniu

(dowód: zeznania pozwanego – k. 176v, 257-258, zeznania przedstawicielki ustawowej – k. 251, zeznania świadka M. O. – k. 178, zeznania świadka H. P. – k. 178v)

Sąd ustalił, iż Powiatowy Urząd Pracy w T. w ciągu ostatnich 12 miesięcy dysponował ofertą pracy w zawodzie kucharza z wynagrodzeniem od 1.680zł brutto miesięcznie w 2014r. oraz 1.750zł brutto miesięcznie w 2015r. oraz w zawodzie nauczyciela wychowania fizycznego z wynagrodzeniem zgodnym z Kartą Nauczyciela, Powiatowy Urząd Pracy w G. dysponował ofertą pracy w zawodzie kucharza z wynagrodzeniem od 1.680zł do 2.500zł brutto miesięcznie, natomiast Powiatowy Urząd Pracy wG. (1) 87 ofertami (146 stanowisk pracy) na stanowisko kucharza z wynagrodzeniem od 840zł do 5.600zł brutto miesięcznie, 2 ofertami pracy na stanowisko technika technologi żywności – przetwórstwo mięsne z wynagrodzeniem od 1.680zł do 4.000zł brutto miesięcznie

(dowód: informacje PUP – k. 235, 237, 240)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia w zakresie stanu faktycznego niniejszej sprawy Sąd poczynił w oparciu o zeznania przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów - A. i L. P. A. B., zeznania pozwanego G. P. i przesłuchanych w sprawie świadków M. O. i H. P., a także zgromadzone w sprawie dokumenty. Sąd dał w zasadzie wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie osób, albowiem ich zeznania są spójne, logiczne i korespondują z resztą zebranego w sprawie materiału dowodowego poza wyjątkami opisanymi poniżej.

Ustalając wysokości kosztów utrzymania małoletnich powodów Sąd w przeważającej części oparł się się na zeznaniach przedstawicielki ustawowej, które potwierdzają spisy kosztów utrzymania powodów przedłożone przez nią na rozprawie w dniu 12 listopada 2015r.

I tak, na wiarę zasługują zeznania przedstawicielki ustawowej powodów dotyczące ich udziału w opłatach mieszkaniowych, albowiem wskazane przez nią kwoty obejmujące udziały małoletnich powodów w czynszu oraz opłatach za gaz, energię elektryczną i wywóz śmieci, odpowiadają wysokości poszczególnych opłat w całości oraz zostały podzielone na 4 osoby tj. na wszystkich domowników - na małoletnich A. i L. oraz ich matkę i jej babcię. Dodatkowo w przypadku wysokości czynszu znajdują potwierdzenie w przedłożonej informacji ze Spółdzielni Mieszkaniowej (k. 20) oraz w przypadku energii elektrycznej i gazu w złożonych do akt dowodach wpłaty (k. 21). Poza tym pozwany nie kwestionował wysokości poszczególnych opłat mieszkaniowych. Odnośnie natomiast twierdzeń pozwanego dotyczących tego, że jego dzieci oraz ich matka nie muszą mieszkać w prawie stumetrowym mieszkaniu, podkreślić należy, iż w przypadku gdyby przedstawicielka ustawowa wyprowadziła się od swojej babci i wynajęła dla siebie i dzieci samodzielne mieszkanie, udział małoletnich w opłatach mieszkaniowych byłby zdecydowanie wyższy, gdyż poza obecnymi opłatami musieliby oni również uczestniczyć w kosztach wynajmu mieszkania, a te wynosiłoby co najmniej kilkaset złotych miesięcznie.

Zdaniem Sądu, wbrew twierdzeniom pozwanego, przedstawicielka ustawowa nie zawyżyła kosztów odzieży i obuwia określonych na kwoty po 75zł miesięcznie, kosztów kosmetyków określonych po 25zł miesięcznie, jak też kosztów chemii domowej określonej na kwoty po 20zł miesięcznie, albowiem wskazane kwoty uwzględniają aktualne ceny poszczególnych produktów oraz potrzeby małoletnich powodów i ich wiek. Przy ustalaniu tych wysokości Sąd miał na uwadze, iż małoletni powodowie znajdują się w fazie intensywnego wzrostu, co powoduje konieczność zakupu kolejnych ubrań i obuwia, praktycznie przy każdej zmianie sezonu, nadto nie budzi wątpliwości, iż dzieci brudzą się bardzie niż dorośli, a w związku z tym ich ubrania należy często prać w przeznaczonych do tego proszkach i płynach, zaś do pielęgnacji skóry dzieci należy używać przeznaczonych dla nich kosmetyków, w przypadku powodów kosmetyków hipoalergicznych.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania A. B. w zakresie wydatków na leki dla małoletnich powodów określonych na średnią kwotę 60 zł miesięcznie dla małoletniej A. i 65zł miesięcznie dla małoletniego L., gdyż w kwocie tej zawierają się koszty stałe przyjmowanych witamin oraz koszty leczenia sezonowych chorób małoletnich, które co prawda nie występują każdego miesiąca, ale są przypadki, że obejmują jednorazowo kwoty nawet 188zł na rzecz jednego dziecka. Sąd do miesięcznych kosztów utrzymania małoletniej A. P. nie zaliczył natomiast kosztów wizyt lekarskich, albowiem przedstawicielka ustawowa nie wskazała do jakich specjalistów odpłatnie musi uczęszczać z córką, przy czym Sąd nie widzi żadnych przeciwwskazań by dzieci korzystały z opieki lekarskiej w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia.

Przedstawicielka ustawowa nie zawyżyła również kosztów przedszkola A. określonych na 240zł, gdyż zostały one częściowo potwierdzone dowodami wpłaty (k. 246) oraz kosztów wymiany okularów określonych na 230zł rocznie, albowiem uwzględniają one cenę ich wymiany. W przypadku małoletniego L. natomiast nie zawyżyła również kosztów pieluch i chusteczek określonych na kwotę 85zł, gdyż Sąd z doświadczenia wie, iż kwota ta odpowiada aktualnie obowiązującym cenom. Ponadto w opinii Sądu A. B. nie zawyżyła wydatków na zabawki dla dzieci określonych w przypadku A. na 40zł i w przypadku L. na 25zł, przy czym w tym miejscu wskazać należy, iż dzieci dla prawidłowego rozwoju muszą mieć zapewniony dostęp do właściwych przedmiotów edukacyjnych.

W ocenie Sądu przedstawicielka ustawowa zawyżyła natomiast koszty wyżywienia określone w przypadku małoletniej A. na łączną kwotę 400zł (wyżywienie ogólnospożywcze – 300zł oraz woda i jogurty – 100zł) i w przypadku małoletniego L. na łączną kwotę 490zł miesięcznie (wyżywienie ogólnospożywcze – 350zł, woda i jogurty – 75zł, mleko i kaszki – 65zl). Zdaniem Sądu na wyżywienie dla dzieci w wieku małoletnich powodów winno wystarczyć po 300zł miesięcznie tj. średnio po 10zł dziennie. Małoletnia A. jest starsza od L. w związku z czym do właściwego rozwoju potrzebuje nieco więcej żywności, jednakże jest ona uzupełniana przez posiłki, które otrzymuje w przedszkolu.

Zgodzić się należy z pozwanym, iż na akcesoria dla A. tj. blok, plastelina, modelina, pisaki czy kredki oraz na akcesoria dla L. tj. smoczki, uspokajacze, smoczki do butelki, butelki, śliniaki, szczoteczka do gryzienia i masowania dziąseł, plastikowe sztućce i naczynia wystarczająca jest kwota po 30zł miesięcznie. Natomiast na wakacje i rozrywkę dla małoletnich wystarczająca jest kwota po 30zł miesięczne, albowiem dzieci w wieku powodów nie jeżdżą jeszcze na żadne zorganizowane obozy czy kolonie.

Sąd do miesięcznych kosztów utrzymania małoletniego L. P. nie zaliczył kosztów opieki sprawowanej nad nim przez jego babcię w czasie gdy jego matka jest w pracy określonych na 300zł miesięcznie, albowiem skoro matka pozwanego oferuje swoją pomoc w tym zakresie bezpłatnie, nie ma konieczności płacenia za opiekę nad chłopcem drugiej babci.

Sąd dał też wiarę zeznaniom pozwanego co do jego aktualnej sytuacji życiowej oraz co do wysokości uzyskiwanych przez niego dochodów w chwili obecnej jak i wcześniej. Okoliczności te bowiem nie były kwestionowane przez drugą stronę, nadto znajdowały potwierdzenie w dokumentach przez niego przedłożonych.

Odnośnie częstotliwość spotkań G. P. z małoletnimi powodami zwrócić należy uwagę, iż obowiązek alimentacyjny jest niezależny od kontaktów rodziców z dzieckiem i zadaniem Sądu w niniejszym postępowaniu nie było rozstrzyganie w tym zakresie, jeżeli pozwany ma jakiekolwiek trudności w tej kwestii winien zwrócić się z odpowiednim wnioskiem.

Odnośnie zeznań świadków M. O. i H. P. wskazać należy, iż Sąd podszedł do nich z dużą dozą ostrożność, albowiem świadek M. O. podczas zeznań wprost podała: „Moje twierdzenie opieram na podstawie zeznań przedstawicielki ustawowej powodów, chodzi o poprzedni termin rozprawy, my dostaliśmy te zeznania od pełnomocnik pozwanego”. Z powyższego wynika, iż świadkowie przed rozprawą zostali poinstruowani przez pełnomocnika pozwanego co do składania zeznań, co jest niedopuszczalne i w zasadzie dyskwalifikuje ich zeznania. Jednakże pomijając powyższe, zeznania świadków nie miały większego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, bowiem w większości potwierdzały jedynie fakt, iż pozwany robił swoim dzieciom prezenty oraz po narodzinach kupił im wskazane przedmioty oraz, że poszczególni świadkowie przekazywały małoletnim różnego rodzaju podarunki. Podnieść przy tym trzeba, iż prezentów nie należy wliczać jako udziału w kosztach utrzymania powodów, bowiem ze swoi istoty mają charakter okazjonalny, natomiast dzieci wymagają stałego finansowania, a nie tylko przy okazji narodzin, urodzin, świąt itp.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne dokumenty, z których przeprowadził dowód, gdyż ich autentyczność i prawdziwość nie budziła wątpliwości. Dokumenty te zostały zgromadzone w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawnymi, a także mają charakter kompletny. Wiarygodność tych dokumentów nie była w toku postępowania kwestionowana przez żadną ze stron. Odnośnie kserokopii dokumentów należy wskazać, iż strony ich nie kwestionowały i nie domagały się złożenia oryginałów przez stronę przeciwną.

M.-prawną podstawą powództwa o zasądzenie alimentów jest art. 133 § 1 kro, zgodnie z którym do świadczeń alimentacyjnych wobec dzieci zobowiązani są oboje rodzice, niezależnie od tego, czy żyją razem z dzieckiem czy też oddzielnie. Zakres tego obowiązku wyznaczany jest zaś, stosownie do wskazań art. 135 § 1 kro, z jednej strony poziomem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji, z drugiej zaś zarobkowymi i majątkowymi możliwościami osoby zobowiązanej. Oba te czynniki Sąd bierze każdorazowo pod uwagę według stanu istniejącego w chwili orzekania.

Odnośnie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego należy wskazać, iż usprawiedliwione potrzeby osoby małoletniej definiuje się jako potrzeby, których zaspokojenie zapewni jej odpowiedni do wieku i uzdolnień prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Rodzice w zależności od swoich możliwości zobowiązani są zapewnić dziecku środki do zaspokojenia jego potrzeb fizycznych i duchowych (wyżywienie, odzież, środki higieny osobistej, leczenie w razie choroby), a także środki wychowania, kształcenia, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, która z potrzeb powinna być uznana za usprawiedliwioną należy brać z jednej strony możliwości finansowe rodziców, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb.

W realiach niniejszej sprawy usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej A. P. Sąd ustalił – jak już wyżej wskazano – na kwotę około 1.050zł miesięcznie, a małoletniego L. P. na kwotę około 870zł miesięcznie.

Odnośnie aktualnych możliwości zarobkowych pozwanego, wskazać należy, iż z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu pozwanego (k. 248) wynika, iż osiąga on dochód w wysokości 1.286,16zł netto miesięcznie (pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 12 listopada 2015r. oświadczył, iż wynagrodzenie w zaświadczeniu jest wynagrodzeniem netto), co stanowi minimalne miesięczne wynagrodzenie netto za pracę w P. od 01 stycznia 2015r. W tym zakresie jednakże Sąd miał po pierwsze na uwadze, iż praktyką często stosowaną przez pracodawców jest zatrudnianie osób za minimalne miesięczne wynagrodzenie, od którego odprowadzane są wszelkie składki, które wskazuje się w dokumentach, gdy tymczasem pracownik rzeczywiście otrzymuje znacznie wyższe kwoty, co ma służyć obniżeniu kosztów zatrudnienia takiego pracownika. Po drugie, z informacji uzyskanych z Powiatowego Urzędu Pracy w G. (1) wynika, iż Urząd ten dysponował aż 87 ofertami obejmującymi 146 stanowisk pracy na stanowisko kucharza z wynagrodzeniem od 840zł do 5.600zł brutto miesięcznie oraz 2 ofertami pracy na stanowisko technika technologi żywności – przetwórstwo mięsne z wynagrodzeniem od 1.680zł do 4.000zł brutto miesięcznie (k. 240), natomiast Powiatowy Urząd Pracy w G. dysponował ofertą pracy w zawodzie kucharza z wynagrodzeniem od 1.680zł do 2.500zł brutto miesięcznie (k.237).

W konsekwencji, Sąd ocenił możliwości płatnicze pozwanego mając na uwadze, że możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody jakie uzyskiwałyby przy pełnym wykorzystaniu sił fizycznych i zdolności umysłowych. Zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego nie należy bowiem kojarzyć z wysokością faktycznych zarobków bądź też czystego dochodu z majątku. W ocenie zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego mieszczą się także te niewykorzystane, jeżeli tylko są realne. Jak wskazuje się w orzecznictwie, przepis nie pozwala na wyznaczenie zakresu obowiązku alimentacyjnego wyłącznie na podstawie kwoty aktualnie osiąganych zarobków, lecz nakazuje czynić to, uwzględniając możliwości zarobkowe dłużnika, czyli kwoty, jakie zarabiałby, gdyby owe możliwości wykorzystywał w pełni. Istotne jest bowiem, że przy ocenie, czy dana osoba może zostać obciążona obowiązkiem alimentacyjnym, bierze się pod uwagę nie tyle jej aktualną sytuację majątkową i zarobkową, lecz właśnie to, jakie ma ona w tej mierze możliwości (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1959 r., III CR 212/58, OSN z 1960 r., nr 2, poz. 48). Są one determinowane wiekiem zobowiązanego, jego stanem zdrowia, przygotowaniem zawodowym, wykształceniem, ale także możliwością zdobycia pracy w regionie, w którym mieszka, i wieloma innymi czynnikami.

Innymi słowy, możliwości zarobkowe zobowiązanego nie mogą być zawsze utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami. W przypadkach uzasadnionych obejmują one także wysokość zarobków, które zobowiązany jest w stanie uzyskać, lecz nie osiąga ich z przyczyn niezasługujących na usprawiedliwienie. Chodzi tu o przypadki, w których osoba zobowiązana nie wykonuje wyuczonego i dobrze wynagradzanego zawodu, pracuje w niepełnym wymiarze godzin bądź też pracuje dorywczo (por. uchwałę Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNP 1988, nr 4, poz. 42).

Z powyższych względów, Sąd ustalił możliwości zarobkowe pozwanego na kwotę co najmniej 2.500,00 złotych brutto, przyjmując kwotę z oferty Urzędu Pracy w G. na stanowisku kucharza. Wynagrodzenie w takiej wysokości pozwoliłoby pozwanemu na uiszczanie na rzecz małoletnich powodów alimentów w zasądzonej wysokości, a nadto zapewniłoby samemu pozwanemu pokrycie kosztów dojazdu do pracy i zaspokojenie jego podstawowych potrzeb życiowych określonych na kwotę około 765zł miesięcznie. W tym miejscu dodać należy, iż pozwany ma możliwości osiągać znacznie wyższe dochody, bowiem jak wyżej wskazano Urząd Pracy w G. (1) dysponował ofertami na stanowisko kucharza z wynagrodzeniem aż do 5.600zł brutto miesięcznie. Jeżeli pozwany nie jest w stanie osiągać takich dochodów u aktualnego pracodawcy, winien czynić starania o podjecie lepiej płatnej pracy u innego pracodawcy, skoro urzędy pracy takimi korzystniejszymi ofertami pracy dysponują. Poza tym dodać należy, iż zdrowy, w sile wieku, z wyuczonym zawodem, dodatkowymi umiejętnościami oraz doświadczeniem w różnych profesjach mężczyzna, posiadający dwoje małoletnich dzieci na swoim utrzymaniu winien w znacznie wyższym stopniu wykorzystywać swoje możliwości zarobkowe, tym bardziej, gdy zważyć, że pracuje on w systemie 8 godzin dziennie, nie pracuje w nadgodzinach, a jego jedyne dzieci mieszkają razem z matką, ma on więc możliwości czasowe, aby podjąć dodatkową pracę dorywczą, gdyby kwota, którą dotychczas zarabia nie wystarczała na jego potrzeby.

Zauważyć należy, iż pozwany co prawda wskazywał na swoje problemy zdrowotne związane z kręgosłupem, jednakże w żaden racjonalny sposób tego nie wykazał. Przedstawienie RTG kręgosłupa w żaden sposób nie potwierdza ograniczeń w zakresie podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej. Zważyć należy, iż pozwany nie dysponuje ani orzeczeniem o niepełnosprawności, ani o niezdolności do pracy. Powyższe prowadzi do wniosku, iż pozwany jedynie doraźnie choruje, jak prawie każdy, co w żaden sposób nie powinno mu przeszkodzić w podjęciu stałego zatrudnienia.

W tym aspekcie należy zaś mieć na uwadze, iż przeciwstawienie § 1 i 2 art. 133 kro pozwala stwierdzić, iż ogólną przesłanką powstania obowiązku alimentacyjnego jest pozostawanie w niedostatku. Wyjątek dotyczy obowiązku świadczeń rodziców wobec dzieci, gdzie podstawą świadczeń na rzecz dzieci jest ich stan niesamodzielności, który nie pozwala im na zaspokojenie swych usprawiedliwionych potrzeb. Dokonane w ustawie rozróżnienie pojęć łączy się nie tyle z ich treścią, ile ma na celu uwypuklenie szczególnego obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dzieci. W stosunku tym nie chodzi tylko o proste zaspokajanie potrzeb dziecka i spełnienie obowiązku alimentacyjnego. Można powiedzieć, że poprzez obowiązek alimentacyjny rodzice m.in. wypełniają swe obowiązki rodzicielskie – troskę o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, o przygotowanie dziecka należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do uzdolnień. W konsekwencji, od rodziców wymagać należy większego zaangażowania w zakresie zaspokajania potrzeb dziecka.

Podkreślić przy tym należy, iż trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Zmuszeni są oni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, chyba że takiej możliwości są pozbawieni w ogóle. W ocenie zaś Sądu pozwany, jak to wyżej wykazano ma możliwości zarobkowe, których w pełnym zakresie nie wykorzystuje. Rodzice w żadnym razie nie mogą uchylać się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłby dla nich nadmierny ciężar. Podstawowym obowiązkiem pozwanego jako rodzica jest zapewnienie należytych warunków bytowania córce i synowi. W tym celu pozwany powinien podjąć i zintensyfikować starania w celu realizacji ciążącego na nim obowiązku.

Wymaga wreszcie dodania, iż matka małoletnich swój obowiązek alimentacyjny spełnia poprzez łożenie na małoletnich środków finansowych, jak również poprzez codzienne wychowanie dzieci. W myśl art. 135 § 2 kro, wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Małoletni zamieszkują z matką, która wkłada znaczne osobiste starania w opiekę i wychowanie dzieci. Te osobiste starania posiadają, oprócz niewymiernej wartości moralnej i uczuciowej dla dziecka, określoną wartość materialną. Wskazać należy, iż obowiązek rodziców ponoszenia ciężarów utrzymania i wychowania dziecka jest niezależny od tego, gdzie znajduje się dziecko. Jeśli rodzice nie mieszkają razem i dziecko mieszka u jednego z rodziców, pozostając pod jego faktycznym „kierownictwem”, nie zwalnia to drugiego z rodziców od udziału w kosztach utrzymania i wychowania dziecka. Co więcej, udział takiego rodzica (w tym przypadku pozwanego) w finansowaniu kosztów utrzymania dziecka nie może być niższy, niż tego z rodziców, na którym dodatkowo spoczywa ciężar wychowania małoletniego (w tym przypadku matka powodów).

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd doszedł do przekonania, iż uzasadnione potrzeby małoletnich powodów uzasadniają zasądzenie alimentów w wysokości po 500zł miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich powodów, która to kwota stanowi w przypadku małoletniej A. niecałe 50%, a w przypadku małoletniego L. niewiele ponad 55%, usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletnich, zaś aktualne możliwości zarobkowe pozwanego pozwalają na uiszczanie alimentów w takiej wysokości. W pozostałym zakresie obowiązek utrzymania małoletnich powodów spoczywa zaś na matce dzieci. Sąd uwzględnił przy tym wiek dzieci uznając, że małoletni L. w większym zakresie wymaga jeszcze opieki i obecności matki, co skutkuje także tym, iż przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów, w przeciwieństwie do pozwanego, nie ma możliwości by podjąć pracę w nadgodzinach. Powyższe jest tym bardziej zasadne, gdy zważyć, że pozwany osobiście w ogóle nie stara się o rozwój i wychowanie dzieci, nie uczestniczył też nigdy w opiece nad synem. Mając zatem na uwadze wiek, rozwój psychofizyczny i potrzeby małoletniego powoda, a także obiektywne możliwości zarobkowe jego rodziców, Sąd doszedł do przekonania, iż zasadne jest obciążenie pozwanego obowiązkiem ponoszenia kosztów utrzymania syna w około 55%, a więc nieznacznie powyżej połowy kosztów jego utrzymania.

W związku z powyższym, Sąd na mocy art. 135 § 1 i 2 kro w związku z art. 133 § 1 kro orzekł jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

Z uwagi na fakt, iż pozwany winien był liczyć się z obowiązkiem alimentacyjnym, bowiem obowiązek ten powstaje z mocy ustawy, należne kwoty alimentów zasądzono od dnia wniesienia poszczególnych pozwów.

M.-prawną podstawą powództwa o zasądzenie wydatków związanych z ciążą i porodem jest art. 141§1 krio który stanowi, iż ojciec niebędący mężem matki obowiązany jest przyczynić się w rozmiarze odpowiadającym okolicznościom do pokrycia wydatków związanych z ciążą i porodem oraz kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie porodu.

Według orzeczenia Sądu Najwyższego z 8 października 1953r. (I C 1261/53, niepubl.) za wydatki związane z ciążą i porodem należy uważać „wszystkie wydatki, które stały się potrzebne wskutek ciąży lub porodu, których by matka dziecka nie miała, gdyby nie była w ciąży albo gdyby nie rodziła”. Za taki wydatek związany z urodzeniem dziecka tradycyjnie uważa się nabycie wózka i wyprawki dla noworodka, a nadto odnowienie pokoju. Do wydatków związanych z porodem zalicza się koszty opieki medycznej nad matką i dzieckiem w trakcie porodu, a nadto koszty zwyczajnego wyposażenia noworodka, niezbędnego mu w początkowym okresie jego życia. (tzw. wyprawki). W praktyce pojęcie wyprawki rozumie się szeroko. Obejmuje ono w szczególności: wózek, łóżeczko lub kołyskę, przewijak, wanienkę, fotelik do samochodu, koszty chrztu (becik), odzieży i pościeli niemowlęcej oraz przedmiotów niezbędnych noworodkowi, takich jak: butelka, smoczek, pieluszki, termometr itp. (wyrok SO w Koninie z 21 marca 2014r., I Ca 77/14).

Przenosząc powyższe na kanwę niniejszej sprawy odnośnie wyprawki na rzecz małoletniej A. P. Sąd uznał, iż do kosztów z nią związanych należy zaliczyć koszty zakupu wózka za 600zl, łóżeczka za 300zł oraz fotelika samochodowego za 400zł, bowiem zgodnie z w/w orzecznictwem, które Sąd podziela w całości, przedmioty te mieszczą się w pojęciu wydatków związanych z ciążą i porodem, przy czym podkreślenia wymaga, że sam pozwany nie kwestionował, że nie brał finansowego udziału zakupie w/w przedmiotów. Zdaniem Sądu rodzice małoletniej A. z uwagi na fakt, iż posiadają bardzo zbliżone dochody, powinni w równym stopniu przyczynić się do pokrycia wydatków związanych z ciążą i porodem. Zatem skoro na wyprawkę została wydana kwota 1.300zł, przy czym 1.000zł zostało pokryte przez tzw. becikowe (które wówczas nie stanowiło świadczenia wypłacanego jedynie najuboższym i nie było uzależnione od dochodu), każde z rodziców dziewczynki powinno na ten cel przeznaczyć po 150zł. Podnieść należy, iż skoro matka A. uzyskała w związku z urodzeniem dziecka powyższą kwotę powinna ją przeznaczyć na wyprawkę dla dziecka, ponieważ wówczas tylko taki był cel tego świadczenia. W tym miejscu dodać należy, iż do w/w wydatków Sąd nie zaliczył kosztów związanych z zakupem przez przedstawicielkę takich przedmiotów jak wózek spacerowy czy fotelik rowerowy, bowiem nie są to wydatki, o których jest mowa w art. 141 krio.

Odnośnie natomiast wyprawki na rzecz małoletniego L. P. Sąd uznał, iż do kosztów z nią związanych należy uznać: zestaw do karmienia butelką – 78,92zł, wydatki na remont pokoju dziecka – 262,44zł, naklejki dekoracyjne do pokoju – 47,94zł, skrzynię sosnową wraz z usługą pakowania – 126zł, smoczek i termometr – 24,98zł, album i książeczki – 54,89zł, ubranka – 89,95zł, osłonkę na fotel i dywan do pokoju dziecka – 28,48zł, leki i materiały higieniczne – 63,80zł oraz lano-maść – 7,59zł. Zdaniem Sądu nie sposób uznać powyższych kwot za wygórowane. Nie budzi też wątpliwości, iż należało dostosować i odświeżyć pokój w związku z przyjściem na świat kolejnego dziecka. Sąd do tych kosztów nie wliczył kosztów związanych z kompletem jasnoszarym bowiem, przedstawicielka ustawowa nie wyjaśniła co mieści się pod tym pojęciem. Zatem łączny koszt wyprawki dla L. wyniósł 784,99zł. Sąd, ustalając rozmiar w jakim miał przyczyniać się pozwany do zakupu wyprawki dla L. kierował się tymi samymi względami co w przypadku A. i uznał, że każde z jego rodziców winno pokryć je po połowie tj. w wysokości po 392,50zł. Przy czym w tyn przypadku nie należało na poczet wyprawki zaliczyć jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się żywego dziecka, skoro już wówczas stanowiło ono świadczenie uzależnione od dochodów i przysługiwało jedynie osobom najuboższym, których dochód nie przekraczał określonych kwot, a obowiązek alimentacyjny wyprzedza obowiązek państwa odnośnie udzielania pomocy finansowej osobom najuboższym.

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd na zasadzie art. 141§1 krio postanowił jak w punkcie III, IV i V wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 100kpc (pkt VI).

Sąd odstąpił od obciążania pozwanego kosztami postępowania na podstawie art. 102 § 1 kpc. Biorąc pod uwagę aktualną sytuację materialną pozwanego, Sąd uznał, że w chwili obecnej nie jest on w stanie ponieść tych kosztów bez uszczerbku dla koniecznego swojego utrzymania (pkt VII wyroku).

Ponadto, Sąd na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc nadał wyrokowi w punkcie I i II rygor natychmiastowej wykonalności.