Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Marcin Mierz

Sędziowie SSO Grażyna Tokarczyk (spr.)

SSO Ewa Trzeja-Wagner

Protokolant Agata Lipke

przy udziale Elżbiety Ziębińskiej

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r.

sprawy skazanego L. O. ur. (...) w G.,

syna Z. i J.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 8 października 2015 r. sygnatura akt IX K 176/15

na mocy art. 437 § 1 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego R. A. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) obejmującą kwotę 27,60 zł (dwadzieścia siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

3.  zwalnia skazanego od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

sygn. akt VI Ka 1179/15

UZASADNIENIE

Przed Sądem Rejonowym w Gliwicach toczyło się postępowanie o wydanie wyroku łącznego wobec L. O. skazanego wyrokami:

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 10 stycznia 1995 roku w sprawie o sygn. akt III K 1691/94 za przestępstwo z art. 208 d.k.k. w zw z art. 60 § 1 d.k.k. popełnione w dniu 3 października 1994 roku na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w kwocie 300 złotych;

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 16 stycznia 1997 roku w sprawie o sygn. akt III K 1602/96 za przestępstwo z art. 212 § 1 d.k.k. w zw z art. 60 § 1 d.k.k. popełnione w dniu 13 maja 1996 roku na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 godzin oraz 50 złotych nawiązki dla pokrzywdzonego, którą to karę postanowieniem z dnia 18.09.1998 roku obniżono do 1 roku;

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 27 stycznia 1997 roku w sprawie o sygn. akt III K 1352/96 za przestępstwo z art. 12 § 1 d.k.k. w zw z art. 208 d.k.k. w zw z art. 60 § 2 d.k.k. popełnione w dniu 9 marca 1996 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą to karę postanowieniem z dnia 26 marca 1999 roku zamieniono na karę 30 dni aresztu;

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 24 listopada 1998 roku w sprawie o sygn. akt III K 1435/98 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw z art. 64 § 2 k.k. popełnione w dniu 1 kwietnia 1998 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności;

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 19 grudnia 2006 roku w sprawie o sygn. akt III K 1357/06 za przestępstwo z art. 14 § 1 k.k. w zw z art. 279 § 1 k.k. popełnione w dniu 23 lipca 2006 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 30 stawek dziennych po 10 zł każda oraz za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dniu 14 września 2006 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 20 stawek dziennych po 10 zł każda; karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat orz karę łączną grzywny w ilości 30 stawek dziennych po 10 złotych, którą to karę pozbawienia wolności postanowieniem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 18.12.2009 roku zarządzono do wykonania;

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 10 lipca 2009 roku w sprawie o sygn. akt III K 523/08 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione w dniu 20 września 2007 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat oraz grzywny w ilości 40 stawek dziennych po 20 złotych, którą to karę pozbawienia wolności postanowieniem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 4.09.2013 roku zarządzono do wykonania;

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie o sygn. akt IX K 184/10 za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. popełnione w okresie od czerwca do listopada 2008 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat;

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 3 marca 2011 roku w sprawie o sygn. akt IX K 3403/10 za przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. popełnione w okresie od 1 listopada 2008 roku do lutego 2009 roku i od października 2009 roku do 27 czerwca 2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, którą to karę pozbawienia wolności postanowieniem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 22.04.2015 roku zarządzono do wykonania;

-

Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 28 października 2014 roku w sprawie o sygn. akt IX K 314/14 za przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. popełnione w okresie od października 2013 roku do 11 lutego 2014 roku na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem łącznym z dnia 8 października 2015 roku sygn. akt IX K 176/15 na podstawie art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. łącząc orzeczone wyrokami opisanymi w pkt VI i VII części wstępnej wyroku łącznego jednostkowe kary pozbawienia wolności orzekł wobec skazanego L. O. karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, na jej poczet zaliczając okres kary odbytej w sprawie Sądu Rejonowego w Gliwicach o sygn. akt III K 523/08 od dnia 14.06.2014 roku do dnia 8.10.2015 roku oraz okres zaliczony na poczet orzeczonej tym wyrokiem kary od 20.09.2007 do 21.09.2007 roku; na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie w zakresie połączenia kar jednostkowych orzeczonych wyrokami opisanymi w pkt od I – V oraz VIII i IX części wstępnej wyroku łącznego; nadto ustalając, że wyroki opisane w pkt VI i VII części wstępnej wyroku łącznego w pozostałym zakresie podlegają odrębnemu wykonaniu.

W osobistej apelacji skazany wniósł o orzeczenie wyroku w mniejszym wymiarze lub skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania, wywodząc, że jego zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej jest oceniane jako pozytywne, wielokrotnie był nagradzany, nie sprawia problemów natury wychowawczej, stosuje się do zasad samodyscypliny oraz obowiązującego porządku wewnętrznego, w grupie współosadzonych funkcjonuje zgodnie i bezkonfliktowo, nie posiada skłonności do agresji, przemocy czy też dominacji, wobec przełożonych prezentuje regulaminową postawę, wykazuje umiejętność kulturalnego zachowania się w bezpośrednim kontakcie, karę odbywa w zakładzie typu półotwartego, ukończył terapię alkoholową, podejmuje pracę, powołał teść art. 67 § 1 kkw, wywodząc dalej, że podstawowe cele kary zostały spełnione, w szczególności poczucie odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego i tym samym powstrzymania się od powrotu do przestępstwa, skazany żałuje popełnianych przestępstw.

Wyznaczony w postępowaniu odwoławczym obrońca w piśmie procesowym popierając stanowisko skazanego podniósł zarzut Sąd Okręgowy niewspółmierności kary, wnosząc o wymierzenie kary łącznej z uwzględnieniem zasady pełnej absorpcji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Po pierwsze Sąd meriti prawidłowo ocenił, że w niniejszej sprawie podstawą orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym może być stan prawny sprzed 1.07.2015 roku. Zgodnie zatem z brzmieniem art. 85 kk wedle stanu prawnego, który zastosowanie znalazł, Sąd orzeka karę łączną, jeśli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.

Rozważając podstawy orzekania kar łącznych Sąd I instancji prawidłowo zastosował pogląd wyrażony w- uchwale Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 roku, w sprawie I KZP 36/04, stanowiącej, że sformułowanie „pierwszy wyrok”, o jakim mowa w art. 85 kk, odnosi się do chronologicznie pierwszego wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego przestępstwa (kolejnych przestępstw), co powoduje, że Sąd wydający wyrok łączny winien przeanalizować wszystkie wyroki, którymi został skazany starający się o wydanie wyroku łącznego, a przede wszystkim rozpoczęcia tejże analizy od pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł wobec skazanego.

Powyższe nie było zresztą kwestionowane w apelacji.

Sąd I instancji przeprowadził w niniejszej sprawie pełne postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego, prawidłowo oceniając, że w zbiegu realnym pozostają przestępstwa objęte wyroki wydanymi w sprawach III K 523/08 i IX K 184/10, trafnie ustalając też granice, w jakich mógł wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności, a to od 2 lat pozbawienia wolności do ich sumy 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Trafnie również Sąd uwzględnił, że czyny objęte wskazanymi skazaniami popełnione zostały przez oskarżonego w nieodległym okresie czasu bo we wrześniu 2007 roku i w okresie od czerwca do listopada 2008 roku, jednak trudno mówić w tym wypadku o bliskiej zwartości czasowej, z kolei wykazując, że skazany naruszał różne dobra chronione prawem, różnych pokrzywdzonych. To powodowało, że nie sposób mówić o bliskiej relacji podmiotowo- przedmiotowej pomiędzy przestępstwami pozostającymi w zbiegu realnym.

Sąd meriti miał na uwadze również opinię o skazanym uzyskaną z Zakładu Karnego w W., do której treści nawiązał apelujący, a której to wnioski wskazują na pozytywny postęp w procesie resocjalizacji. Nie można przy tym zapominać, że przestrzeganie zasad porządku prawnego i rygorów odbywania kary oraz poprawne zachowanie w jednostce penitencjarnej winno być normą i jako takie może być oceniane jedynie przez pryzmat prognozy kryminologicznej.

Przy ocenie prognozy społeczno kryminologicznej nie można jednak tracić z pola widzenia całokształtu okoliczności dotyczących karalności skazanego. Jak przypomniał to obrońca, skazanemu udzielono w obu sprawach, z których kary podlegają łączeniu, kredytu zaufania w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności, pomimo tego doprowadził do ich zarządzenia. Co więcej w sprawie IX K 184/10 postępowanie w przedmiocie zarządzenia wykonania kary toczyło się dwukrotnie, za pierwszym razem kończąc się pozytywnie dla skazanego. Pomimo zaufania, jakim wówczas Sądy obdarzały skazanego popełnił dwa kolejne przestępstwa objęte skazaniami w sprawach IX K 3403/10 i IX K 314/14.

Wreszcie stwierdzić należy, że racjonalizacja kary orzekanej, jako kara łączna w wyroku łącznym nie musi być rozumiana wyłącznie, jako łagodzenie i mieć zatem charakter jednokierunkowy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.08.2007 roku sygn. akt II KK 96/07, OSNKW 2008/1/6 ).

W orzecznictwie od dawna dominuje przekonanie, że zasada absorpcji winna być stosowana wyjątkowo, a popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary surowszej od wynikającej z zasady absorpcji (np. wyrok SA w Łodzi z 20.09.2001 roku, sygn. akt II AKa 154/01, OSNPK 2/02 poz. 26).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.