Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2014r. w Suwałkach

sprawy J. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę

w związku z odwołaniem J. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 8 maja 2014r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. R. prawo do emerytury od dnia 26 marca 2014r.

Sygn. akt III U 403/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 8.05.2014r. odmówił J. R. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r., w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), ubezpieczonemu, urodzonemu po dniu 31.12.1948r. emerytura przysługuje, jeżeli spełnił łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny, wynoszący 60 lat dla mężczyzn;

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochodu budżetu państwa;

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 01.01.1999r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, wynoszący co najmniej 15 lat.

Zakład odmówił J. R. prawa do emerytury, ponieważ nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a tylko 8 lat, 5 miesięcy i 4 dni.

Natomiast na podstawie dowodów dołączonych do wniosku i uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione na dzień 01.01.1999r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Zakład też wskazał, że nie uwzględnił do pracy w warunkach szczególnych okresów od 6.04.1987r. do 31.12.1992r. z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w S. na stanowisku robotnik melioracyjny, ponieważ J. R. nie przedłożył świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach (przedłożone zaś kserokopie akt osobowych z Archiwum, nie stanowią środka dowodowego, ponieważ brak jest możliwości ustalenia przepisów resorowych pod jakie podlegało Przedsiębiorstwo oraz ustalenia charakteru pracy) oraz okresu od 1.01.1994r. do 31.12.1998r. zatrudnienia w (...)w S., ponieważ brak świadectwa w szczególnych warunkach z podanymi przepisami resortowymi – zgodnie z paragrafem 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ((...)w zaświadczeniu o zatrudnieniu z dnia 22.04.2014r. zawarł informację, iż wnioskodawca w w/w okresie był kierowcą ciągnika i palaczem sezonowo lecz nie podał charakteru pracy, a ponadto powołał się na w/w rozporządzenie, które dotyczy pracodawców prywatnych).

W odwołaniu od tej decyzji J. R. wniósł o jej uchylenie i przyznanie prawa do emerytury. Uważał bowiem, że ma co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Okoliczności jego pracy jako robotnika melioracyjnego mogą potwierdzić świadkowie, zaś pracę kierowcy ciągnika i palacza CO zaświadczenie (...)w S. z dnia 22.04.2014r. o przebiegu jego zatrudnienia.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, uzasadniając jak w zaskarżonej decyzji. Zakład powołał się też odnośnie pracy odwołującego się w (...)w S. na stanowisko Sądu Najwyższego w wyroku z dnia 14.01.2014r. II UK 224/13, zgodnie z którym przynależność pracodawcy do określonej gałęzi przemysłu ma znaczenie istotne i nie można dowolnie, z naruszeniem postanowień rozporządzenia z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43), wiązać konkretnych stanowisk pracy z branżami, do których nie zostały przypisane w tym akcie prawnym. Konkretne stanowisko narażone jest na ekspozycję na czynniki szkodliwe w stopniu mniejszym lub większym w zależności od tego, w którym dziale przemysłu jest umiejscowione, na co nie ma żadnego wpływu przynależność pracodawcy do określonej branży, jeżeli pracownik w ramach swoich obowiązków wykonuje prace w zakładzie pracy należącym do innego działu przemysłu. Wtedy bowiem konieczny jest bezpośredni związek wykonywanej pracy z procesem technologicznym właściwym dla tego działu gospodarki, w którym praca jest wykonywana” (LEX nr 1424852).

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Zważywszy mianowicie na cały zebrany w sprawie materiał dowodowy
i argumenty zaprezentowane przez odwołującego się uznać należało, że ma on również co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Jak wynika z orzecznictwa, czego potwierdzeniem jest choćby wyrok Sądu Najwyższego z dn. 2.02.1996r. II URN 3/95 (Lex 24774), w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Przepisy bowiem kodeksu postępowania cywilnego nie przewidują w tym względzie żadnych ograniczeń w postępowaniu przed sądami.

Ewentualne ograniczenia dowodowe wskazane w §2 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) bądź wynikające z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011r. w sprawie postępowania w sprawie o świadczenia emerytalno – rentowe (Dz.U. z 2011r. Nr 237, poz. 1412), a poprzednio z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. z 1983r. Nr 10, poz. 49 ze zm.), sprowadzające się do złożenia na piśmie stosownych świadectw pracy, dotyczą wyłącznie postępowania przed organami rentowymi.

W toku postępowania w oparciu o dokumentację pracowniczą ustalono niewątpliwe okresy zatrudnienia odwołującego się, co do których nie przedłożył on świadectw pracy w warunkach szczególnych, od 6.04.1987r. do 31.12.1992r. w Przedsiębiorstwie (...) w S. i od 1.01.1994r. do 31.12.1998r. w (...)w S..

Wbrew jednak twierdzeniom Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dokumentacja z akt osobowych odwołującego się zezwala na uznanie, że odwołujący się w okresie czasu od 6.04.1987r. do 31.12.1992r. we wskazanym Przedsiębiorstwie pracował w szczególnych warunkach. Dodatkowo potwierdzają to też zeznania zawnioskowanych świadków. Jak mianowicie z tej dokumentacji i zeznań świadków wynika, odwołujący się w tym czasie pracował jako robotnik melioracyjny. Z akt osobowych odwołującego się jednoznacznie bowiem wynika, iż został przyjęty do pracy na stanowisku robotnika melioracyjnego. Świadczy o tym umowa o pracę i angaże kierowane w trakcie pracy do odwołującego się. W aktach osobowych brak jest natomiast czegokolwiek co świadczyłoby, że odwołującemu się wypowiedziano warunki pracy jako robotnika melioracyjnego. Uważać więc należy, że odwołujący się cały czas pracował jako właśnie robotnik melioracyjny, co w niebudzący wątpliwości sposób potwierdzają w swoich zeznaniach przesłuchani zawnioskowani przez niego świadkowie A. K. (1) i S. R.. Sąd dał zaś wiarę zeznaniom tych świadków, gdyż w bezpośrednim przesłuchaniu nie znalazł żadnych powodów aby tego nie uczynić. Pracowali z odwołującym się w tym samym zakładzie i w tym samym czasie i też jako robotni melioracyjny, wykonując z odwołującym się prace w głębokich wykopach przy układaniu rur.

W obliczu więc zebranej w sprawie dokumentacji osobowo – pracowniczej
i zeznań świadków niewątpliwym winno być, że odwołujący się świadczył pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach. Będzie to praca określona w Wykazie A Dziale V pod pozycją 1 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Uznać też w sprawie należało, że odwołujący się pracował też w szczególnych warunkach w (...)w S.. Ocena i w tym względzie jest tożsama i co do zatrudnienia odwołującego się w Przedsiębiorstwie (...) w S.. Z akt bowiem osobowych odwołującego się zatrudnionego w (...)w S. wynika, iż odwołujący się rzeczywiście w okresie czasu od 1.05.1994r. do 15.10.1994r., od 4.05.1995r. do 10.10.1995r. i od 1.05.1996r. do 16.12.1996r. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca ciągnika. Taką też jego pracę w (...)potwierdzili przesłuchani świadkowie M. C. i A. K. (2). Nie było powodów aby i tym świadkom po bezpośrednim przesłuchaniu odmówić wiary.

W obliczu więc zebranej w sprawie dokumentacji osobowo – pracowniczej co do pracy odwołującego w (...) w S. i zeznań świadków dotyczących tego okresu zatrudnienia niewątpliwym również winno być, że odwołujący się świadczył pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach. Będzie to praca określona w Wykazie A Dziale VIII pod pozycją 2 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Kierowca ciągnika zawsze pracuje w transporcie, stąd przynależność do określonego resortu w tym względzie nie ma znaczenia.

Mając więc to wszystko na uwadze, stwierdzić należy, że odwołujący się spełnił wszystkie warunki do otrzymania emerytury na postawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Posiada bowiem 25-letni okres składkowy i nieskładkowy niezbędny do jej otrzymania, w tym 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Nie jest też członkiem otwartego funduszu emerytalnego i ukończył 60 lat życia (...)., gdyż urodził się (...)

W związku z tym Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującemu się prawo do emerytury od dnia 26.03.2014r., tj. od dnia złożenia wniosku o emeryturę.

PW/bd