Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Cz 1536/11

POSTANOWIENIE

Dnia 30 maja 2011 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie

Przewodniczący: SSO Joanna Staszewska

Sędziowie: SSO Maja Smoderek

SSO Ada Sędrowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 maja 2011r.

sprawy z powództwa J. S. (1)

przeciwko P.Sp z o.o. z siedzibą w W.

o przywrócenie naruszonego posiadania

na skutek zażalenia powoda od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli w Warszawie z dnia 29 października 2010 roku wydanego w sprawie II C 272/10

w przedmiocie oddalenia wniosku o zabezpieczenie powództwa

postanawia:

odrzucić zażalenie.

Sygn. akt V Cz 1536/11

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 29 października 2010 roku, wydanym w sprawie o sygnaturze II C 272/10 Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie, oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia w sprawie z powództwa J. S. (2), przeciwko P.Spółce z o.o..

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przede wszystkim nie udowodniono dotychczas, iż to właśnie strona pozwana jest winna uszkodzenia drzwi i wybicia szyb w mieszkaniu powoda. Wobec powyższego zobowiązanie strony pozwanej w trybie zabezpieczenia powództwa do wykonania czynności żądanych przez powoda jest nieuzasadnione. Uwzględnienie żądania w tym zakresie wyklucza również art. 346 kc, wobec niemożliwości ustalenia zakresu współposiadania. Z okoliczności sprawy nie wynika aby którykolwiek ze współposiadaczy w sposób wyłączny korzystał, bądź był uprawniony do korzystania na zasadach wyłączności z całego ogrodzenia lub też określonej jego części.

Powyższe orzeczenie, zażaleniem z dnia 8 grudnia 2010 roku, zaskarżył w całości powód, wnosząc o jego uchylenie lub zmianę polegającą na udzieleniu zabezpieczenia roszczenia w sposób wskazany we wniosku. Zapadłemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 328 § 2 kpc w zw. z art. 361 i art. 13 § 2 kpc, oraz art. 730 1 § 1 kpc

Skarżący poniósł w uzasadnieniu, że błędem było oddalenie wniosku z uwagi na nie udowodnienie roszczenia w sytuacji, kiedy wystarczającym w kontekście art. 730 1 § 1 kpc, jest samo jego uprawdopodobnienie. Sąd wydając postanowienie w ogóle nie odniósł się do przesłanek udzielenia zabezpieczenia określonych w tym przepisie. Uzasadnienie nie zawiera podstawy prawnej zapadłego rozstrzygnięcia, wobec czego nie jest możliwa jego kontrola instancyjna.

Pełnomocnik powoda wskazał, że na obecnym etapie postępowania, wobec zeznań świadka S. D., złożonych w sprawie (...), roszczenie powoda jest uprawdopodobnione. Powód ma również interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Jest osobą starszą, bez dochodów, pozbawioną możliwości zamieszkiwania w zajmowanym przez niego budynku. Udzielenie zabezpieczenia nie będzie przesądzać kwestii zasadności roszczeń powoda, zapewni mu jedynie tymczasowa ochronę na czas trwania postępowania. Wskazano również że w przypadku roszczeń niepieniężnych możliwe jest odpowiednie unormowanie praw i obowiązków stron na czas trwania postępowania. Na potwierdzenie tej tezy załączono kopie dwóch postanowień: Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 29 grudnia 2009 roku i Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2010 roku.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Zażalenie powoda podlegało odrzuceniu.

Zgodnie z art. 741 kpc na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenie przysługuje zażalenie.

W niniejszym postępowaniu sentencja postanowienia wydanego w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia nie została podpisana. Podpisy złożone są jedynie pod częścią wstępną uzasadnienia, na jego zakończeniu, oraz pod zarządzeniem.

Art. 358 kpc. Stanowi, że postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym wiąże sąd od chwili, w której zostało podpisane wraz z uzasadnieniem, jeżeli zaś sąd postanowienia nie uzasadnia, od chwili podpisania sentencji.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 2003-01-21 wydanym w sprawie III CZP 84/02 stwierdził że postanowienie o charakterze formalnym, podlegające zaskarżeniu, wydane na posiedzeniu niejawnym – skonstruowane w ten sposób, że jego sentencja wraz z uzasadnieniem stanowi jeden dokument – nie istnieje w znaczeniu procesowym w sytuacji, w której skład sądu podpisał tylko uzasadnienie, natomiast nie podpisał sentencji.

Analogiczne stanowisko Sąd Najwyższy zajął w postanowieniach: I CZ 140/03 z dnia 3 grudnia 2003 roku zgodnie z którym jeżeli wydane na posiedzeniu niejawnym postanowienie tzw. Formalne, podlegające zaskarżeniu, zostało skonstruowane w ten sposób, że wraz z uzasadnieniem stanowi jeden dokument , to podpisanie przez skład sądu tylko uzasadnia – przy braku podpisu pod sentencją – powoduje, ze takie postanowienie w znaczeniu prawno procesowym nie istnieje”, oraz w sprawie III CZP 94/02 z dnia 7 lutego 2003 gdzie stwierdzono iż „ użyte w art. 385 k.p.c. określenie „podpisane wraz z uzasadnieniem” nie może być rozumiane w taki sposób, że sentencja postanowienia i jego uzasadnienie stanowią jedną czynność procesową, objętą jednym dokumentem, podpisanym tylko pod uzasadnieniem. Sentencja każdego postanowienia, również postanowienia nie rozstrzygającego sprawy co do istoty, mającego charakter formalnoprawny, musi być podpisana przez sąd, który je wydał, niezależnie od tego, czy sporządzone zostało uzasadnienie takiego postanowienia. W przypadku sporządzenia uzasadnienia, również dokument je zawierający podlega podpisaniu. W braku zaś podpisania sentencji postanowienia takie w sensie prawno procesowym nie istnieje, niezależnie od tego, czy podpisane zostało uzasadnienie.

Wobec powyższego stwierdzić należało, że w toku niniejszego postanowienia nie wydano orzeczenia w przedmiocie oddalenie wniosku o zabezpieczenie roszczenia. Tym samym orzeczenie takie, jako nieistniejące, nie mogło być zaskarżone a złożone na tę okoliczność zażalenie podlegało odrzuceniu na podstawie art. 373kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc. (tak również Sąd Najwyższy w cytowanym orzeczeniu w sprawie I CZ 140/03 z dani 3 grudnia 2003.)

Mając powyższe na uwadze zażalenie na podstawie powołanych przepisów ( w tym a contrario art. 741 kpc) należało odrzucić.