Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski (spr.),

Sędziowie: SO Remigiusz Chmielewski,

SO Dorota Lutostańska,

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy-Chaleckiej oraz przedstawiciela Urzędu Celnego w O. Tomasza Adamowicza

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2016r.

sprawy M. W. ( W. ), syna Z. i S. z domu B., ur. (...) w I.

oskarżonego o przestępstwo z art. 107§1 kks w zw. z art. 9§3 kks

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie XII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Nidzicy z dnia 23 czerwca 2015r. sygn. akt XII K 182/14

I zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

II koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt 1067/15

UZASADNIENIE

M. W. został oskarżony o to, że w okresie od 01.01.2010 roku do dnia kontroli tj. 02.09.2010 roku w Restauracji (...) w N., przy ul. (...), zajmując się sprawami gospodarczymi, a w szczególności finansowymi firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., urządzał gry na automacie do gier o niskich wygranych o nazwie A. (...) nr fabr. (...) ((...)) wbrew przepisom ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 201/2009 poz. 1540 ze zm.), w szczególności wbrew zezwoleniu ujętemu w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w O. (...) z dnia 02.03.2009 roku,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Sąd Rejonowy w Olsztynie XII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Nidzicy wyrokiem z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie sygn. akt XII K 182/14

I oskarżonego M. W. uniewinnił od zarzucanego mu czynu.

II na zasadzie art. 616 § 1 pkt. 2 kpk oraz § 2 ust. 1 i ust. 2, § 14 ust. 2 pkt. 1 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego M. W. kwotę 504,00 (pięćset cztery) złote tytułem

Powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego zaskarżył oskarżyciel publiczny i zarzucił mu:

- obrazę prawa materialnego a mianowicie art. 107§ 1 kks poprzez błędną wykładnię czynu oskarżonego jako że zachowanie nie polegało na urządzaniu a raczej na prowadzeniu gry na automacie, z pominięciem przy tym w kwalifikacji prawnej czynu elementu konstrukcyjnego sprawstwa tj. art. 9§3 kks.

- obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia a mianowicie art. 4 kpk oraz art. 7 kpk poprzez orzeczenie z naruszeniem zasady obiektywizmu oraz poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania w tym, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa, podczas gdy prawidłowo oceniony materiał dowodowy, wskazuje na świadome działanie oskarżonego.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługują na uwzględnienie .

Na wstępie stwierdzić należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego uniewinnieniem M. W. od popełnienia zarzucanego mu czynu. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację . W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, którą Sąd Okręgowy podziela i należy jedynie zaakcentować niektóre elementy, które przemawiają za odmową podzielenia stanowiska oskarżyciela publicznego.

Przede wszystkim Sąd meriti zasadnie uniewinnił oskarżonego dokonując prawidłowej analizy prawno-karnej zachowania oskarżonego wskazując, że brak jest podstaw do pociągnięcia oskarżonego do odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn. Odnosząc się zatem do tożsamych twierdzeń i wniosków sformułowanych przez skarżących w apelacjach, to w ocenie Sądu Okręgowego nie zasługują one na podzielenie i sprowadzają się do polemiki z dokonanymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami. W judykaturze wielokrotnie podkreślano (por. m.in. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., V KKN 104/98, Prok. i Pr. 1999, z. 2, poz. 6 i z dnia 23 lipca 2003 r., V KKN 375/02, Lex nr 80278), że przeprowadzona w sprawie ocena dowodów pozostaje pod ochroną normy art. 7 k.p.k. wówczas, gdy przekonanie sądu jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonych, jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie umotywowane w uzasadnieniu wyroku.

Przede wszystkim wskazać należy, że wobec uniewinnienia oskarżonego istotnego znaczenia w sprawie nie miała kwestia czy zachowanie M. W. polegało na prowadzeniu czy tez urządzaniu gry na automacie wbrew przepisom ustawy. Natomiast decydujące znaczenia miało ustalenie w zakresie umyślności jego działania albowiem w myśl art. 4 kks przestępstwo skarbowe można popełnić umyślnie, a nieumyślnie tylko, jeżeli kodeks tak stanowi.

Bezsporne jest bowiem to, że przepis art. 107 kks nie przewiduje popełnienia czynu z winy nieumyślnej.

W tym miejscu stwierdzić należy, że świetle całokształtu dowodów prawidłowo ocenionych przez Sąd I instancji odwołanie się przez skarżącego do kwestii nieprawidłowości w funkcjonowaniu urządzenia – k.744-744 odw. nie może być wystarczające dla przyjęcia jego winy w zamiarze co najmniej ewentualnym.

Istotne jest to, że w oparciu o zeznania świadków nie sposób jest kategorycznie ustalić czy przedmiotowy automat faktycznie działał zgodnie z ustawą o grach hazardowych. M. Z. i M. P., odpowiednio właściciel lokalu, w którym znajdowało się urządzenia oraz barmanka podali, ze nie grali na tym automacie oraz nie były im znane zasady jego działania. Faktycznie potwierdzili oni, że automat znajdował się w Restauracji (...), a M. P. zauważyła, że na przedmiotowym automacie grało dużo osób i wygrane wypłacało to urządzenie a gdy zabrakło pieniędzy w automacie, to spisywała liczniki i wypłacała wygrane w barze. W takiej sytuacji oskarżony rozliczał takie wygrane. Co także znamienne D. K. grający na przedmiotowym automacie nie potrafił określić zasad gry i nie rozumiał pojęć „stawka”, „stawka w jednej grze”, „kontynuacja gry za wcześniej uzyskane wygrane”.

W ślad za Sądem Rejonowym wskazać natomiast należy, że „kontrolowany automat A.(A.) o nr fabryczny (...), posiadał pozytywną opinię techniczną zawierającą wyniki badań poprzedzających rejestrację automatu/urządzenia do gier Nr (...)z dnia 19 marca 2009 roku opracowaną przez upoważnioną jednostkę badawczą w rozumieniu § 8 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 03 czerwca 2003 roku w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych (Dz. U. Nr 102, poz. 946 z późn. zm.) - Instytut (...), Jednostkę (...) w W.. Opinia ta stwierdzała zgodność badanego automatu z warunkami określonymi rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 03 czerwca 2003 roku w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych, wydanym na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 1992 roku o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 650, z późn. zm.) i obowiązującym w dacie czynu, a automat miał założone dwie plomby Laboratorium (...) (...) oraz (...). Przedmiotowa opinia została zaakceptowana przez Ministra Finansów i tenże automat do gier uzyskał w dniu 29 maja 2009 roku poświadczenie rejestracji nr (...) ważne przez okres 6 lat. Następnie po przeprowadzonej w dniu 25 stycznia 2010 roku kontroli punktu gier, zlokalizowanego w Restauracji (...) przy ulicy (...) w N., postanowieniem z dnia 01 lutego 2010 roku Naczelnik Urzędu (...) w O. zatwierdził zmiany do akt weryfikacyjnych podmiotu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. dotyczące działalności w zakresie urządzania gier na automatach o niskich wygranych wykonywanej w tym punkcie gier na automacie A. (A.) o nr fabryczny (...)” – k.738.

Co więcej i na co trafnie wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, oględziny urządzenia, które były przeprowadzone w dniu 9 listopada 2010 r. wykazały, że plomby rejestracyjne na licznikach i płycie głównej nie były naruszone -k.236 a okoliczność braku naruszenia plomb została potwierdzona również w opinii biegłego A. C. (1)- k.252.

Odnośnie wniosków płynących z opinii biegłego A. C., który stwierdził, że automat nigdy miał nie spełniać wymogów z art. 129 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych w zakresie wysokości maksymalnej stawki za udział w jednej grze oraz maksymalnej jednorazowej wygranej w jednej grze, podzielić należy stanowisko Sądu I instancji co do tego, że opiniujący w tym zakresie oparł się na własnej interpretacji tych pojęć. Tymczasem wynik badania automatu nie był zakwestionowany także przez Urząd Celny w O. albowiem postanowieniem z dnia 1 lutego 2010 roku Naczelnik Urzędu (...) w O. zatwierdził zmiany do akt weryfikacyjnych - k. 120. Podkreślić zatem jeszcze raz należy, że spełniony został wymóg przeprowadzenia badań poprzedzających rejestrację automatu do gier A. (A.) o nr fabryczny (...) przez jednostkę badającą upoważnioną przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Także zatem w ocenie Sądu Okręgowego fakt, że „automat A. (A.) o nr fabryczny (...) posiadał ważne w dacie zarzucanego czynu poświadczenie rejestracji (...), co oznaczało, że był dopuszczony przez organu państwa do eksploatacji, wskazuje jednoznacznie, że oskarżony M. W. jako pracownik firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. nadzorujący punkt gier, w którym tenże automat był umieszczony, działając w zaufaniu do dokumentów zezwalających na jego użytkowanie nie działał w zamiarze popełnienia przestępstwa”.

Brak jest przy tym dowodów na okoliczność tego, że poświadczenie rejestracji przedmiotowego automatu zostało uzyskane przez spółkę (...) w sposób niezgodny z prawem oraz, że oskarżony o tym miał wiedzieć lub się na to miał godzić.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok jako trafny utrzymano w mocy- art.437§1 kpk, art.438pkt.2-3 kpk.

Na podstawie art.636§1 kpk w zw. z art.632pkt.2 kpk koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.