Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2015 r. w Szczecinie

sprawy L. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek apelacji ubezpieczonej

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 18 listopada 2014 r. sygn. akt VII U 1532/14

oddala apelację.

SSA Barbara Białecka SSA Romana Mrotek SSA Jolanta Hawryszko

Sygn. akt III AUa 125/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., odmówił L. S. prawa do emerytury pomostowej wskazując, że ubezpieczona w dniu 15 stycznia 2012 roku nabyła prawo do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się przyznania prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała, że pracownik organu rentowego zniszczył jej wniosek o przyznanie emerytury pomostowej, polecając jej złożenie wniosku o emeryturę, o której mowa w art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, a ubezpieczana pod wpływem pracownika ZUS taki wniosek złożyła. Tymczasem zdaniem ubezpieczonej spełnia ona wymogi pozwalające na przyznanie emerytury pomostowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, podtrzymując dotychczasową argumentację. Organ rentowy wskazał nadto na orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 16 listopada 2011 roku, sygn. akt III AUa 796/11, zgodnie z którym emerytura pomostowa jest świadczeniem, które przysługuje jedynie w sytuacji braku uprawnień do emerytury przysługującej z systemu powszechnego.

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2014 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie ubezpieczonej.

Sąd Okręgowy wydał rozstrzygnięcie w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny i rozważania prawne.

L. S. urodziła się (...).

Decyzją z 30 marca 2012 roku organ rentowy przyznał ubezpieczonej od (...) roku, tj. od osiągnięcia wieku 55 lat, prawo do wcześniejszej emerytury. Ubezpieczona odwołała się od powyższej decyzji podnosząc, że korzystniejsze byłoby dla niej świadczenie w formie emerytury pomostowej. W następstwie rozpoznania powyższego odwołania, Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z 22 maja 2013 roku oddalił odwołanie od ww. decyzji, jako nieuzasadnione. Apelacja ubezpieczonej od powyższego wyroku oddalona została wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 21 stycznia 2014 roku.

W dniu 28 stycznia 2014 roku ubezpieczona złożyła w organie rentowym wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej.

Sąd I instancji wydał rozstrzygnięcie w oparciu o przepisy art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2013 r. poz.1440 tekst jednolity) oraz w oparciu o przepis art. 4, art. 16 ustawy o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r. nr 237, poz. 1656 ze zm.).

Sąd Okręgowy wskazał, że spór w niniejszej sprawie dotyczył kwestii, czy ubezpieczonej przysługuje prawo do uzyskania emerytury pomostowej. Podkreślił, że o przyznanie emerytury pomostowej ubiegać się mogą osoby urodzone po 31 grudnia 1948 roku, które nie spełniają warunków do wcześniejszej emerytury, pomimo wykonywania przed 1 stycznia 1999 r. pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Warunki nabycia i utraty prawa do emerytury pomostowej wskazane zostały w ustawie o emeryturach pomostowych. Skoro zatem ubezpieczonej przysługuje od stycznia 2012 r. prawo do emerytury na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to brak jest podstaw do przyznania prawa do emerytury pomostowej.

Z powyższym wyrokiem nie zgodziła się ubezpieczona, która zaskarżyła rozstrzygnięcie w całości, jednocześnie zarzucając mu naruszenie:

- prawa procesowego, tj. art. 217 § 3 w związku z art. 473 § 1 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie polegające na nieprzeprowadzeniu zawnioskowanych przez Odwołującą dowodów ze świadków, a także pominięciu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przesłanek którymi kierował się Sąd podejmując taką decyzję, co w konsekwencji doprowadziło do uznania przez Sąd I instancji, że decyzja organu była prawidłowa i odwołującej przysługiwała wcześniejsza emerytura, a nie zaś pomostowa;

- prawa materialnego, tj. art. 16 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, które w konsekwencji doprowadziło do odmowy przyznania odwołującej prawa do emerytury pomostowej podczas gdy, z uwagi na czynności pracownika organu (zniszczenie dokumentacji), przepis ten nie powinien znaleźć zastosowania;

- prawa procesowego, tj. art. 7 w związku z art. 9 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie a w konsekwencji niezbadanie czy pracownik organu nie dopuścił się naruszenia obowiązujących przepisów poprzez zniszczenie złożonego przez odwołującą wniosku o przyznanie emerytury pomostowej i nakłonienie odwołującej do złożenia wniosku o przyznanie emerytury wcześniejszej.

Na podstawie powyższych zarzutów wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w całości oraz przyznanie emerytury pomostowej od dnia złożenia wniosku. Ewentualnie domagała się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a także zasądzenia od organu na rzecz odwołującej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację organ rentowy wniósł o jej oddalenie w całości, podtrzymując w całości swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonej nie zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji jest prawidłowe. Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia i rozważania prawne Sądu Okręgowego, rezygnując jednocześnie z ich ponownego szczegółowego przytaczania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 22 sierpnia 2001 r., V CKN 348/00, Lex nr 52761). Sąd Apelacyjny podzielił również stan prawny wskazany jako podstawa rozstrzygnięcia.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż to już niejako w poprzednim postępowaniu o wysokość emerytury, kwestia braku możliwości przyznania ubezpieczonej emerytury pomostowej, została przez Sąd Apelacyjny przesądzona.

Na aprobatę zasługuje stanowisko Sądu I instancji wyrażone w pisemnym uzasadnieniu. Skoro bowiem ubezpieczona ma przyznane prawo do wcześniejszej emerytury, to nie może nabyć prawa do emerytury pomostowej. Wynika to, jak trafnie wskazał Sąd Okręgowy, wprost z treści przepisu art. 24 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który stanowi, że dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, z wyjątkiem ubezpieczonych mających prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 32, 33, 39, 40, 46, 50, 50a, 50e i 184 oraz w art. 88 ustawy, o której mowa w art. 150, zostaną ustanowione emerytury pomostowe.

Emerytura pomostowa została przewidziana dla tej grupy ubezpieczonych, którzy nie spełnili warunków do wcześniejszej emerytury, pomimo wykonywania przed 1 stycznia 1999 r. pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Warunki nabycia i utraty prawa do emerytury pomostowej wskazane zostały w ustawie o emeryturach pomostowych. Ubezpieczona nie ma możliwości wyboru świadczenia. Musi spełnić określone warunki, które przewidział ustawodawca. Skoro zatem L. S. ma prawo do wcześniejszej emerytury, to nie może nabyć prawa do emerytury pomostowej.

Pozostałe zarzuty apelacyjne w świetle przedstawionego wyżej stanowiska należało uznać za zupełnie nieuzasadnione.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Apelacyjny na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonej.

SSA Barbara Białecka SSA Romana Mrotek SSA Jolanta Hawryszko