Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant st. sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku A. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania A. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 15 maja 2015 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje A. N. prawo do emerytury poczynając od dnia (...) 2015 roku.

Sygn. akt V U 573/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 maja 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy A. N. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że wnioskodawca nie udowodnił wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odwołaniu z dnia 25 maja 2015 roku wnioskodawca A. N. odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury. W uzasadnieniu podniósł, że będąc zatrudnionym w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. w okresie od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku, w (...) Zakładzie Budowlano- (...) w C. w okresie od dnia 18 października 1983 roku do dnia 16 czerwca 1984 roku oraz w (...) w M. w okresie od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku, przez cały czas wykonywał prace spawacza.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

A. N., urodzony w dniu (...), złożył w dniu (...) 2015 roku wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

( dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4v akt o emeryturę)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku wnioskodawca udowodnił staż pracy wynoszący 25 lat. Niekwestionowany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych okres zatrudnienia A. N. w szczególnych warunkach wynosi łącznie 5 lat, 9 miesięcy i 29 dni.

( dowód: decyzja ZUS z dnia 15 maja 2015 roku k. 37-37v akt o emeryturę; świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 10 marca 2015 roku k. 21 akt o emeryturę; świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 4 lutego 2015 roku k. 23 akt o emeryturę oraz z dnia 20 kwietnia 2015 roku k. 32 akt o emeryturę oraz świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 12 lutego 2015 roku k. 24 akt o emeryturę)

W okresie od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku wnioskodawca był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P.. Już w chwili przyjęcia ubezpieczonego do pracy jego stanowisko określono jako spawacz elektryczno-gazowy. Natomiast w wystawionym wnioskodawcy świadectwie pracy pracodawca wskazał ostatnio zajmowane przez A. N. stanowisko jako spawacz.

(dowód: angaż z dnia 21 maja 1974 roku k. 35 akt o emeryturę oraz świadectwo pracy z dnia 21 kwietnia 1977 roku akt rentowych)

W okresie od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku A. N. był zatrudniony w (...) w M.. Pracodawca w wystawionym wnioskodawcy świadectwie pracy wskazał, że A. N. w okresie zatrudnienia zajmował stanowisko spawacza, a ostatnio zajmowane przez niego stanowisko określił również jako spawacz.

(dowód: świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 19 lutego 2015 roku k. 26 akt o emeryturę oraz świadectwo pracy z dnia 16 marca 1992 roku akt rentowych)

W okresie aktywności zawodowej A. N., poza okresem zatrudnienia w (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K., w Kombinacie Budownictwa (...) w T. oraz w (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w R., zatrudniony był w charakterze spawacza.

(dowód: świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 10 marca 2015 roku k. 21 akt o emeryturę; świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 4 lutego 2015 roku k. 23 akt o emeryturę oraz z dnia 20 kwietnia 2015 roku k. 32 akt o emeryturę; świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 12 lutego 2015 roku k. 24 akt o emeryturę; angaż z dnia 21 maja 1974 roku k. 35 akt o emeryturę; świadectwo pracy z dnia 21 kwietnia 1977 roku akt rentowych; świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 19 lutego 2015 roku k. 26 akt o emeryturę; świadectwo pracy z dnia 16 marca 1992 roku w aktach kapitałowych; świadectwo pracy z dnia 23 kwietnia 1974 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 4 października 1977 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 12 maja 1981 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 31 stycznia 1983 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 4 sierpnia 1983 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 16 czerwca 1984 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 5 stycznia 1993 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 9 sierpnia 1994 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 7 kwietnia 1995 roku w aktach rentowych; świadectwo pracy z dnia 4 grudnia 2003 roku w aktach rentowych oraz świadectwo pracy z dnia 30 kwietnia 2004 roku w aktach rentowych)

W okresie od dnia 1 marca 2010 roku do dnia 31 marca 2011 roku wnioskodawca pobierał rentę, początkowo z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a później z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 29 czerwca 2010 roku k. 110-110v akt rentowych oraz decyzja ZUS z dnia 2 listopada 2010 roku k. 137-138 akt rentowych)

W przypadku zaliczenia wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku oraz okresu zatrudnienia w (...) w M. od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku, jego staż pracy w takich warunkach, łącznie z okresem niekwestionowanym przez organ rentowy, wynosi ponad 15 lat.

(okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy dokonał rozstrzygnięcia w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony przez organ rentowy, który okazał się wystarczający na potrzeby toczącego się postępowania i wydania rozstrzygnięcia. W szczególności Sąd Okręgowy wziął pod uwagę treść świadectw pracy, które są dokumentami prywatnymi, jednak potwierdzają przebieg kariery zawodowej ubezpieczonego. Powyższe dowody korespondują z oświadczeniem wnioskodawcy i dodatkowo nie budzą zastrzeżeń Sądu, a zarazem potwierdzają okoliczność, że A. N. przez sporny okres zajmował się tylko spawaniem.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn).

Stosownie do treści art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl § 3 przywołanego wyżej rozporządzenia wymagany okres zatrudnienia uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do rozporządzenia (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace o jakich mowa w rozporządzeniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2000 roku w sprawie o sygn. akt II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Spór pomiędzy stronami niniejszego postępowania ograniczał się do faktu, czy wnioskodawca ma piętnastoletni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Sąd Okręgowy zważył, że spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budziło żadnych wątpliwości, gdyż A. N. ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, a w dniu (...) 2015 roku ukończył 60 lat i nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Organ rentowy uznał bowiem, że A. N. nie spełnia przesłanki zatrudnienia w warunkach szczególnych przez okres co najmniej 15 lat. Wnioskodawca twierdził zaś, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, albowiem będąc zatrudnionym w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. w okresie od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku oraz w (...) Zakładzie Budowlano- (...) w C. w okresie od dnia 18 października 1983 roku do dnia 16 czerwca 1984 roku, a także w (...) w M. w okresie od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu prace spawacza.

Sąd wydając rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie poddał ocenie okres zatrudnienia wnioskodawcy w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku oraz okres zatrudnienia w (...) w M. od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku, gdyż zaliczenie powyższych okresów do pracy w warunkach szczególnych uprawniało wnioskodawcę do nabycia prawa do emerytury wcześniejszej.

Lektura akt pozwalała stwierdzić, że wnioskodawca w okresie 25 lat stażu, zdecydowaną większą część aktywności zawodowej przepracował jako spawacz. Jedynie będąc zatrudnionym w (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K., w Kombinacie Budownictwa (...) w T. oraz w (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w R., A. N. wykonywał czynności montera i montera kotłowego.

Należy podkreślić, że wnioskodawca jest z zawodu spawaczem i ten właśnie zawód przez zdecydowanie większą część kariery wykonywał.

Ustalając zakres wykonywanych przez wnioskodawcę czynności w okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku, Sąd nie tylko oparł się na świadectwie pracy z dnia 21 kwietnia 1977 roku, z którego treści wynikało, że wnioskodawca był tam zatrudniony od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 jako spawacz, ale również na treści angażu, który znajduje się na karcie 35 akt o emeryturę. Powyższy dokument potwierdza, że A. N. już od początku zatrudnienia w wyżej wymienionym zakładzie był przyjęty do pracy jako spawacz

Zatem, skoro z treści powyższego świadectwa pracy wynika, że ostatnio zajmowane przez A. N. stanowisko to spawacz, a treść angażu określa pierwsze stanowisko wnioskodawcy również jako spawacz, to logicznym jest, że A. N. przez cały trzy letni okres zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. pracował jako spawacz konstrukcji stalowych.

Ustalając zakres wykonywanych przez wnioskodawcę prac w drugim spornym okresie zatrudnienia w (...) w M. od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku, Sąd przeanalizował treść świadectwa pracy z dnia 16 marca 1992 roku, z której jednoznacznie wynika, że wnioskodawca w całym okresie zatrudnienia w (...) w M. zajmował stanowisko spawacza, a ostatnio zajmowane przez niego stanowisko przed ustaniem stosunku pracy również dotyczyło spawacza. Wobec powyższego należy wyciągnąć wniosek, że A. N. przez cały okres zatrudnienia w (...) w M. wykonywał prace spawacza – spawał rury centralnego ogrzewania.

Sąd Okręgowy uznając, że wnioskodawca będąc zatrudnionym w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku oraz w (...) w M. od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności spawacza oraz mając na uwadze, że doliczenie powyższych okresów do stażu pracy w warunkach szczególnych uprawnia wnioskodawcę do emerytury wcześniejszej, nie analizował okres zatrudnienia A. N. w (...) Zakładzie Budowlano- (...) w C. w okresie od dnia 18 października 1983 roku do dnia 16 czerwca 1984 roku.

W świetle zebranego materiału dowodowego zdaniem Sądu Okręgowego, należało uznać, iż ubezpieczony, będąc zatrudnionym w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku oraz w (...) w M. od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności spawacza, wymienione w Wykazie A, Dziale XIV pkt 12 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), tj. prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym.

W świetle przedstawionej argumentacji oraz na gruncie przywołanych przepisów Sąd Okręgowy zważył, że w przedmiotowej sprawie nie było przeszkód, aby zaliczyć wnioskodawcy okresów zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. od dnia 2 maja 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1977 roku oraz w (...) w M. od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 15 marca 1992 roku do stażu pracy w warunkach szczególnych.

Przy zaliczeniu A. N. do pracy w warunkach szczególnych wyżej wymienionych spornych okresów jego staż pracy w takich warunkach wynosi łącznie ponad 15 lat.

Tym samym wnioskodawca spełnia wszystkie wymagane prawem warunki do uzyskania prawa do emerytury w myśl art. 32 ust. 1 w zw. z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Prawo do świadczenia, w myśl art. 129 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał A. N. prawo do emerytury poczynając od dnia (...) 2015 roku.