Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Aleksandra Konkel

Protokolant: staż. Judyta Pukownik

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2015 w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa G. S. i K. S.

przeciwko M. R. (1) i J. R.

o zapłatę

I.  zasądza od M. R. (1) i J. R. solidarnie na rzecz G. S. kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) wraz z odsetkami od dnia 16 listopada 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. w wysokości odsetek ustawowych oraz od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty w wysokości ustawowych odsetek za opóźnienie;

II.  zasądza od M. R. (1) i J. R. solidarnie na rzecz K. S. kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) wraz z odsetkami od dnia 16 listopada 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. w wysokości odsetek ustawowych oraz od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty w wysokości ustawowych odsetek za opóźnienie;

III.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

IV.  znosi wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami;

V.  nakazuje ściągnąć od powodów G. S. i K. S. solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku kwotę 26,88 zł (dwadzieścia sześć złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

VI.  nakazuje ściągnąć od pozwanych M. R. (1) i J. R. solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku kwotę 21,12 zł (dwadzieścia jeden złotych dwanaście groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

IC 1126/15

UZASADNIENIE

Powodowie G. S. i K. S. domagali się zasądzenia od pozwanych M. R. (1) i J. R. solidarnie na rzecz każdego z powodów kwoty po 4.500 zł wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości odsetek ustawowych od dnia doręczenia do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazali, że zamieszkują na nieruchomości graniczącej z posesją pozwanych. Małżonkowie R. zainstalowali na swojej nieruchomości system monitoringu składający się z 4 kamer z rejestratorem. Trzy z tychże kamer skierowane zostały na nieruchomość powodów, przez 24 godziny na dobę rejestrując sytuację na działce powodów oraz odwiedzających ich osób. Pozwani mieli podgląd do nagrywanego obrazu w swoim domu w G., dokąd sygnał był przekazywany za pomocą łącza internetowego. Pozwani nie reagowali na wielokrotne sprzeciwy powodów co do monitorowania ich posesji oraz ich samych, co doprowadziło do wystąpienia przez G. S. do Sądu Okręgowego z żądaniem nakazania pozwanym zaprzestania tego procederu. Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2014r., który uprawomocnił się w dniu 27 sierpnia 2014r., Sąd nakazał pozwanym przekierowanie kamer nr 1 i 2 w taki sposób, aby swym zasięgiem nie obejmowały posesji powodów. Dopiero w dacie 3 marca 2015r. pozwani zaprzestali nagrywać powodów. Zachowanie pozwanych, zdaniem powodów, bezprawnie naruszało ich dobra osobiste. Działania pozwanych miały charakter umyślny, nacechowane były złą wolą, chęcią dokuczenia a nawet nękania powodów. Nosiły one znamiona inwigilacji a ich celem było zbieranie informacji o powodach, szkodzenie im, kierowanie przeciwko nim bezpodstawnych skarg czy donosów. Zachowania te zaburzały spokój powodów, wzbudzały poczucie dyskomfortu i skrępowania, a także strachu przed kolejnymi bezpodstawnymi donosami. Co więcej, zachowanie pozwanych, które miało charakter długotrwały, doprowadziło do zaprzestania odwiedzin powodów przez ich dzieci oraz znajomych, wywołując u nich głębokie poczucie osamotnienia i opuszczenia.

W odpowiedzi na pozew pozwani domagali się oddalenia powództwa na koszt powodów, zaś w razie uznania przez Sąd powództwa za uzasadnione – miarkowania wysokości zadośćuczynienia na podstawie art.5 kc.

W uzasadnieniu wskazali, że kamery obejmowały w niewielkim jedynie zakresie nieruchomość powodów, zaś instalacja monitoringu miała na celu ochronę ich własności przed naruszeniami ze strony K. S., który w przeszłości wielokrotnie wchodził na teren nieruchomości pozwanych, nie będąc do tego uprawnionym, również w celu wyrządzenia szkody pozwanym. W związku z wielokrotnym naruszaniem przez powoda prawa własności pozwanych, wobec K. S., wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) w sprawie (...), warunkowo umorzono postępowanie, uznawszy go winnym zarzucanego mu czynu naruszenia miru domowego pozwanych w dniach 17.03.2012r., 19.03.2012r., 8.05.2012r., 21.05.2012r., 11.06.2012r., 25.06.2012r., 3.07.2012r. Zdaniem pozwanych powód K. S. bezpośrednio przyczynił się do powstanie rzekomej krzywdy po swej stronie, bowiem to jego działanie było przyczyna instalacji monitoringu. Zdaniem pozwanych, powodowie nie wskazali, w jakim okresie pozwani mieli naruszać ich dobra osobiste. Pozwani wskazali, że po wytoczeniu powództwa o ochronę praw osobistych wyłączyli kamery nr 1,2 i 3, zatem od końca kwietnia 2013r. w żaden sposób nie naruszali prawa powodów do prywatności. Pozwani wskazali, że kamery nr 1 i 2 obejmowały swym zakresem niewielką część nieruchomości powodów, a nadto jakość obrazu przez nie rejestrowanego uniemożliwia rozpoznanie osób znajdujących się na nieruchomości powodów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie i pozwani są ze sobą spokrewnieni i spowinowaceni – K. S. jest bratem M. R. (1), zaś G. S. i J. R. są kuzynostwem. Strony są właścicielami sąsiednich nieruchomości położonych w S. Hucie, linia podziału których przebiega pod budynkiem. Budynek podzielony jest na dwie części odpowiednio do przebiegu granicy nieruchomości, tworząc zabudowę bliźniaczą. Strony od wielu lat pozostają w konflikcie.

okoliczności bezsporne, nadto dowód: zeznania świadka M. K., k.55-57, k.59;

W przeszłości na nieruchomości M. i J. małżonków R. miały miejsce akty wandalizmu, takie jak wylanie nieczystości na taras czy niszczenie roślinności, o których dokonanie właściciele posesji podejrzewali K. S..

dowód: zeznania świadka T. P., k.90-91, k.95; zeznania świadka M. R. (2), k.92-94, k.95; przesłuchanie pozwanej M. R. (1), k.99v-100v, k.102; przesłuchanie pozwanego J. R., k.100v - k.102

W przeszłości na nieruchomości powodów miały miejsce interwencje w związku z paleniem ogniska czy wyrzucaniem śmieci, o których spowodowanie – donosami – powodowie podejrzewają pozwanych.

dowód: zeznania świadka M. K., k.55-57, k.59; przesłuchanie powódki G. S., k.99-99v, k.102;

Pozwani spowodowali interwencję Policji na nieruchomości powodów z uwagi na zbyt głośnie – w ich ocenie – słuchanie przez G. S. muzyki operowej. Od tego czasu powódka powstrzymuje się od głośnego słuchania muzyki.

dowód: zeznania świadka S. R., k.91-92, k.95; zeznania świadka M. R. (2), k.92-94, k.95; przesłuchanie pozwanej M. R. (1), k.99v-100v, k.102

W październiku 2011r. pozwani zainstalowali na terenie swojej nieruchomości system monitoringu, składający się z 4 kamer. Kamera nr 1 umieszczona była na słupie i skierowana w stronę bramy wjazdowej na posesję powodów, zaś kamera nr 2 obejmowała część nieruchomości powodów w kierunku jeziora. Kamera nr 3 obejmowała widok na okno części domu należącej do powodów, przy czym istniejące w tym miejscu przepierzenie zasłania obraz. Kamera nr 4 skierowana była na nieruchomość M. i J. małżonków R.. Pozwani mieli podgląd do nagrania z kamer w swoim mieszkaniu w G., przesyłany drogą internetową.

dowód: wyrok (...)z dnia 13.08.2014r. wraz z uzasadnieniem, k.15-21; zeznania świadka M. R. (2), k.92-94, k.95; nagrania z monitoringu, k.29 akt (...)

Powodowie sprzeciwiali się monitorowaniu ich nieruchomości, ich samych oraz osób przebywających na terenie posesji. Za pośrednictwem dzielnicowego T. P. zwracali się do pozwanych o przekierowanie kamer, jednak bezskutecznie. Świadomość bycia obserwowanym zniechęcała rodzinę i znajomych powodów od składania im wizyt w S. Hucie. Powodowie czuli się inwigilowani przez pozwanych, obecność kamer była dla nich źródłem znacznego skrępowania i dyskomfortu, bowiem świadomość bycia obiektem obserwacji odbierała im radość obcowania z przyrodą, chodzenia nad jezioro. Nawet siedząc w domu nie czuli się swobodne.

dowód: zeznania świadka M. K., k.55-57, k.59; zeznania świadka D. W., k.88-90, k.95; zeznania świadka T. P., k.90-91, k.95; zeznania świadka S. P., k.98-98v; przesłuchanie powódki G. S., k.99-99v, k.102; przesłuchanie powoda K. S., k.100v, k.102

Celem uniemożliwienia kamerom rejestrowania aktywności na działce powodów, K. S., podczas nieobecności pozwanych na ich posesji, wchodził na jej teren i przekierowywał kamery, względnie nakładał na nie przedmioty przysłaniające obiektyw. Ponadto, założył plandekę na ogrodzenie pomiędzy nieruchomościami stron, zasłaniającą widok na wjazd na teren powodów, jednak była ona często uszkadzana przez wiatr, przez co nie spełniała należycie swojej roli.

dowód: przesłuchanie pozwanej M. R. (1), k.99v-100v, k.102; przesłuchanie powoda K. S., k.100v, k.102; przesłuchanie pozwanego J. R., k.100v - k.102; przesłuchanie powódki G. S., k.99-99v, k.102; zeznania świadka S. P., k.98-98v; nagrania z monitoringu, k.29 akt (...)

Wchodzenie K. S. na teren nieruchomości małżonków R. celem ingerencji w monitoring spowodowało wszczęcie przeciwko niemu postępowania karnego przed Sądem Rejonowym w Kartuzach w sprawie (...) K. S. został uznany za winnego naruszenia miru domowego pozwanych w dniach 17.03.2012r., 19.03.2012r., 8.05.2012r., 21.05.2012r., 11.06.2012r., 25.06.2012r., 3.07.2012r. jednak zastosowano wobec niego warunkowe umorzenie postępowania. Wyrok z dnia 27 czerwca 2013r. uprawomocnił się.

okoliczność bezsporna

Pozwem z dnia 21 marca 2013r. G. S. wniosła do (...) pozew o nakazanie pozwanym M. R. (1) i J. R. zaprzestania monitorowania i nagrywania za pomocą kamer powódki oraz jej nieruchomości. Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2014r. (...) nakazał pozwanym przekierowanie następujących kamer zamontowanych na nieruchomości pozwanych:

- kamery nr 1 w ten sposób, aby nie obejmowała ona swym zasięgiem drogi dojazdowej do nieruchomości powódki oraz części budynku i działki gruntowej należących do G. S.,

- kamery nr 2 w ten sposób, aby nie obejmowała swym zasięgiem części działki gruntowej G. S. od strony jeziora (części widocznej za żywopłotem). W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone, bowiem Sąd uznał, że monitoring z kamery nr 3 nie narusza dóbr osobistych powodów, bowiem widok na okno domu G. S., które kamera obejmuje, zasłonięte jest przepierzeniem uniemożliwiając rejestrację obrazu za oknem. Sąd Okręgowy stwierdził, że w wyniku zainstalowania systemu monitoringu obejmującego część posesji G. S., doszło do naruszenia jej dóbr osobistych w postaci prawa do prywatności, jak również prawa do poszanowania życia rodzinnego. Działanie małżonków R. Sąd uznał za bezprawne.

Wyrok uprawomocnił się w dniu 15 października 2014r.

dowód: wyrok(...) z dnia 13.08.2014r. wraz z uzasadnieniem, k.15-21, zarządzenie o uprawomocnieniu, k.225 akt (...)

Na czas procesu pozwani wyłączyli trzy z czterech kamer zainstalowanych na swojej nieruchomości – te, które obejmowały zasięgiem nieruchomość powodów. O powyższym fakcie celowo nie poinformowali G. i K. S..

dowód: przesłuchanie pozwanej M. R. (1), k.99v-100v, k.102

Wyrok Sądu (...) pozwani wykonali w marcu 2015r.

dowód: zeznania świadka M. K., k.55-57, k.59; zeznania świadka D. W., k.88-90, k.95; przesłuchanie powódki G. S., k.99-99v, k.102

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny był w znacznej części niesporny. Niezależnie od tego, Sąd ów stan faktyczny ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym urzędowych, a nadto dokumentacji filmowej znajdującej się w aktach sprawy (...), które nie były przez strony kwestionowane co swej autentyczności czy prawdziwości. Sąd również nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich mocy dowodowej. Poczynieniu ustaleń służyły również dowody osobowe – zeznania świadków oraz stron.

Materiał dowody złożony przez strony a nieuwzględniony w stanie faktycznym Sąd uznał za nieistotny dla rozstrzygnięcia. Nie miały znaczenia przede wszystkim zdjęcia złożone do akt a mające unaocznić zasięg kamer. Zasięg ów był kwestionowany przez strony, natomiast Sąd ustalił go w oparciu o zapisy z monitoringu. Co więcej, kwestia ta została już rozstrzygnięta w wyroku (...)wydanym w sprawie (...). Zasięg kamer 1 i 2 bez wątpienia ingerował w nieruchomość powodów, co stanowiło przesłankę ustalenia, że małżonkowie R. naruszają dobra osobiste G. S..

Zeznania świadków zawnioskowanych przez stronę powodową: M. K. (córki powodów), D. W. i S. P. Sąd uznał za wiarygodne w zakresie w jakim odnosiły się do negatywnych emocji świadków wywoływanych świadomością bycia obserwowanymi przez kamery podczas pobytu na działce powodów. Wiarygodne jest również twierdzenie świadków o niechęci do odwiedzania powodów a w konsekwencji przebywania w miejscu objętym monitoringiem. Tym niemniej, zważywszy na niewielką częstotliwość spotkań (córka powodów mieszka w Niemczech) D. W. odwiedza powodów maksymalnie kilka razy w ciągu roku, zaś sąsiad S. P., jakkolwiek bywał u małżonków S. kilka razy w ciągu miesiąca nie jest ich bliskim znajomym, nie można na ich podstawie stwierdzić, aby kontakty towarzyskie powodów uległy znacznemu rozluźnieniu w związku z instalacją kamer. W kwestii więzów rodzinnych, jakkolwiek wiarygodnym jest, że ze względu na monitoring powodowie mieli ograniczony kontakt z wnukami, bowiem rodzice nie pozwalali im przyjeżdżać na działkę dziadków, powodowie nie wykazali, aby we wcześniejszych latach wnuki, zamieszkałe w Niemczech, zawsze spędzały wakacje w S. Hucie.

Zeznania świadka T. P. Sąd uznał za w pełni wiarygodne, jakkolwiek świadek nie pamiętał wszystkich okoliczności na które był przesłuchiwany. Dokonując oceny zeznań tego świadka Sąd miał na uwadze, iż był on jedyną osobą przesłuchiwaną w sprawie, która nie opowiadała się za którąś ze stron. W sporze pomiędzy stronami T. P. pozostawał neutralny, co przełożyło się na wiarygodność złożonych zeznań. Na ich podstawie można stwierdzić, że sposób usytuowania kamer, które obejmowały teren i obiekty należące do małżonków S., stanowił dla powodów źródło frustracji i dyskomfortu. Powodowie interweniowali u świadka – będącego ówcześnie dzielnicowym – w tej sprawie i za jego pośrednictwem próbowali, bezskutecznie, przekonać pozwanych do zmiany ustawienia kamer.

Za wiarygodne uznał Sąd zeznania świadka S. R., synowej pozwanych, jakkolwiek miały one dla sprawy znaczenie drugorzędne. Świadek nie miała pełnej wiedzy o sprawie, natomiast posiadane informacje pochodziły głównie od teściów, bowiem świadek nie utrzymuje żadnych relacji z powodami.

Sąd z ostrożnością podszedł do oceny zeznań świadka M. R. (2), zważywszy, że ma on negatywne uczucia wobec powodów trwające od czasów jego dzieciństwa. Tym niemniej, w znacznej części zeznania te należało uznać za wiarygodne, przy czym sporą część informacji o sprawie świadek miał od rodziców, zważywszy, że częstotliwość jego pobytów na działce w S. Hucie była niewielka. Nie jest zaś wiarygodne twierdzenie świadka, że monitoring obejmował wyłącznie działkę małżonków R.. Przeczą temu ustalenia (...) stanowiące przesłankę wydania wyroku w sprawie (...) jak również dokumentacja filmowa zawarta na nagraniach z monitoringu. W pozostałym zakresie zeznania świadka Sąd uznał za godne wiary.

Zeznania złożone przez strony procesu również stanowiły podstawę ustaleń stanu faktycznego, oceniając ich wiarygodność należało jednak mieć na uwadze głęboki i długotrwały konflikt istniejący pomiędzy nimi. Zasadniczo, Sąd dał wiarę zeznaniom stron, obiektywizując jednak zarówno twierdzenia powodów o rozmiarze ich krzywdy jak też twierdzenia pozwanych o motywach instalacji monitoringu i skierowania kamer w sposób kwestionowany przez powodów jak też oporu w kwestii zmiany tychże ustawień.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powodów, jakoby przed instalacją kamer prowadzili bujne życie towarzyskie, które ustało wraz z pojawieniem się monitoringu. Zważywszy na wieloletni konflikt pomiędzy stronami a zarazem twierdzenia powodów o złośliwym prześladowaniu ich (zwłaszcza powódki) przez pozwaną, trudno dać wiarę twierdzeniu, że znajomi chcieli by przyjeżdżać do powodów i, siłą rzeczy, uczestniczyć w rodzinno-sąsiedzkim konflikcie. Jak wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia, zeznania świadków D. W. i S. P. nie potwierdziły stanowiska powodów o intensywności wcześniejszego życia towarzyskiego na nieruchomości. Nie potwierdziły się również zarzuty powodów, że monitoring służyć miał zbieraniu informacji o nich celem ich wykorzystania przy formułowaniu kolejnych donosów, o których składanie powodowie podejrzewają pozwanych. Należy zauważyć, iż rzekome donosy skutkujące interwencją służb na nieruchomości powodów miały miejsce w okresie przed instalacją kamer. Tym niemniej, powodowie rzeczywiście – zważywszy na relacje z pozwanymi – mogli taki cel ich działań zakładać.

Pozwani twierdzili, że monitoring został zainstalowany aby zapewnić im poczucie bezpieczeństwa, zwłaszcza M. R. (1) częstokroć przebywającej na działce samotnie, bądź w towarzystwie nieletniej wnuczki. Zważyć jednak należy, iż celowi temu z pewnością lepiej służyłoby skierowanie ich wyłącznie na ich nieruchomość. Zdaniem Sądu, rzeczywistym celem takiego ustawienia kamer było odstraszenie powodów od jakiejkolwiek interwencji na nieruchomości pozwanych, o jaką podejrzewali ich Państwo R.. O powyższym świadczy fakt, że wyłączywszy kamery na czas trwania procesu zainicjowanego przez G. S., pozwani nie powiadomili powodów o tym fakcie. Celowo bowiem zamierzali wywołać wrażenie, że kamery są włączone. Skoro małżonkowie R. woleli wyłączyć kamery- nadal skierowane na nieruchomość powodów nie informując ich o tym fakcie – aniżeli je przekierować, czyniąc w ten sposób zadość oczekiwaniom powodów, to oczywistym jest, że nie było celem i zamiarem pozwanym monitorowanie własnej działki.

Jak już wskazano powyżej, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdzał stanowiska powodów, że celem instalacji monitoringu była inwigilacja powodów, zbieranie danych dających podstawy do składania jakichkolwiek donosów.

Jednocześnie, należy dostrzec, iż strona pozwana nie wykazała, aby K. S. naruszał ich nieruchomość w okresie przed instalacją monitoringu. Naruszenia miru domowego objęte postępowaniem w sprawie (...) dotyczą bez wątpienia „walki” powoda z kamerami. Wcześniejsze rzekome interwencje K. S. na nieruchomości pozwanych pozostają w sferze podejrzeń i domysłów.

W okolicznościach sprawy niniejszej poza sporem pozostawał fakt naruszenia przez M. i J. małżonków R. dóbr osobistych G. S. – powódki w sprawie (...) Okoliczność powyższa objęta była prawomocnym wyrokiem, którym Sąd w sprawie niniejszej jest związany (art.365§1 kpc). Zważywszy natomiast, że sytuacja K. S. jest analogiczna do sytuacji małżonki tegoż należało uznać, że do naruszenia jego dóbr osobistych w związku z instalacją monitoringu przez pozwanych również doszło.

W myśl art.448 kc, w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przepis art. 445 § 3 stosuje się.

W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego wydanego w sprawie II PK 245/05 czytamy, iż roszczenie wynikające z art. 448 KC nie powinno być traktowane jako mające charakter lub choćby tylko aspekt penalny. Jego rola polega wyłącznie na zapobieżeniu trwania naruszenia i możliwego do osiągnięcia złagodzenia skutków negatywnych doznań, wynikających z naruszenia dóbr osobistych. Dlatego oceniając zarówno możliwość zasądzenia jak i wysokość odpowiedniej sumy pieniężnej, sąd musi wziąć pod uwagę kompensacyjny - a nie represyjny - charakter zadośćuczynienia (wyrok SN z 16 kwietnia 2002 r., V CKN 1010/00, OSNC 2003 nr 4, poz. 56; wyrok SN z 11 października 2002 r., I CKN 1032/00, wyrok SN z 27 września 2005 r., I CK 256/05). Z powyższego wynika, iż obok udowodnienia winy po stronie naruszyciela, do zasądzenia zadośćuczynienia na podstawie art. 448 KC konieczne jest uwzględnienie całokształtu okoliczności faktycznych sprawy (wyrok SN z 16 kwietnia 2002 r., V CKN 1010/00, OSNC 2003 nr 4, poz. 56). Sąd musi każdorazowo ocenić, czy spełnione są przesłanki do uwzględnienia tego środka ochrony dóbr osobistych. Rodzaj i stopień winy ma wpływ na zakres odpowiedzialności przewidzianej w tym przepisie, a zarazem zarówno na kwestię zasądzenia zadośćuczynienia, jak i wysokość kwoty zasądzanego zadośćuczynienia. Zgodnie natomiast z tezą wyroku Sądu Najwyższego wydanego w sprawie IV CSK 188/13, podstawą przyznania świadczeń wymienionych w art. 448 kc, jednakową dla zadośćuczynienia i świadczenia na cel społeczny jest zarówno wina umyślna jak i nieumyślna.

Zdaniem Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala stwierdzić, że naruszenie przez M. i J. R. dóbr osobistych G. i K. małżonków S. w postaci prawa do prywatności oraz prawa do poszanowania życia rodzinnego spowodowało u powodów poczucie krzywdy. Bez wątpienia powodowie mogli czuć się osamotnieni i wyobcowani, jakkolwiek nie w tak znacznym zakresie jaki deklarowali w toku procesu, a to wobec wcześniejszej, umiarkowanej raczej, intensywności życia towarzyskiego. Co więcej, doświadczenie życiowe pozwala stwierdzić, że nie po to się ucieka na wieś od zgiełku wielkiego miasta, aby ów zgiełk do siebie sprowadzać. Oczywistym jest natomiast, że powodowie czuli się inwigilowani i osaczeni przez pozwanych. Natężenie negatywnych odczuć powodów należy przy tym osadzić w realiach zaciekłego konfliktu pomiędzy stronami i głębokiej niechęci jaką małżonków S. i R. – pomimo łączących ich więzów krwi – obdarzają się wzajemnie, wyrażającej się, chociażby, wzajemnymi oskarżeniami i podejrzewaniem schorzeń psychicznych u przedstawicieli każdej ze stron.

Działanie pozwanych było nie tylko bezprawne, co stwierdził już Sąd Okręgowy, ale i zawinione. Jakkolwiek, zdaniem Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala stwierdzić, że celem i zamiarem pozwanych, jakim się kierowali podejmując decyzję o instalacji monitoringu była chęć dokuczenia powodom, bez wątpienia mieli świadomość jaki skutek to wywoła. Nie sposób zatem, na tym etapie, mówić o umyślności działań pozwanych. Sytuacja uległa jednak zmianie w związku z uprawomocnieniem się orzeczenia Sądu Okręgowego w Gdańsku wydanego w sprawie XV C 258/13. Realizacja wyroku zajęła pozwanym około 5 miesięcy a zatem zdecydowanie zbyt długo. Zdaniem Sądu, na tym etapie, działanie pozwanych miało cechy szykany. Skoro bowiem wiedzieli już, że swoim działaniem naruszają dobra osobiste powodów a jednak kamer – niezwłocznie - nie przekierowali, to należy uznać, iż działali z zamiarem pokrzywdzenia powodów, a zatem można im przypisać winę umyślną.

Podkreślenia wymaga, że uwzględnienie roszczeń z art.448 kc ma charakter fakultatywny, zatem nie muszą być one zasądzone mimo spełnienia przesłanek ustawowych. Biorąc jednak pod uwagę całokształt okoliczności faktycznych, winę sprawców naruszenia dóbr osobistych oraz rodzaj naruszonego dobra, Sąd doszedł do przekonania, że zadośćuczynienie należy się powodom, jakkolwiek nie we wnioskowanym przez nich wymiarze. Kwota po 2.000 zł na rzecz każdego z powodów jest, zdaniem Sądu, sumą odpowiednią w rozumieniu art.448 kc.

Odsetki od zasądzonych kwot Sąd przyznał na podstawie art.481§1 i 2 kc, uwzględniając zmianę brzmienia §2 z dniem 1 stycznia 2016r., za termin początkowy ich naliczania przyjmując datę doręczenia pozwu każdemu z pozwanych, zgodnie z żądaniem zawartym w pozwie, uznawszy, że w tej dacie roszczenie o zapłatę było wymagalne.

W pozostałym zakresie, uznając żądanie pozwu za nieuzasadnione, Sąd powództwo oddalił.

Znosząc wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami, Sąd kierował się dyspozycją art. 100 kpc.

Kwoty, których ściągnięcie, w punktach V i VI sentencji, na podstawie art.113§1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd nakazał od każdej ze stron stosownie do zakresu w jakim każda z nich przegrała proces, dotyczą kosztów stawiennictwa w sądzie świadka T. P., przyznanych postanowieniem referendarza sądowego w łącznej kwocie 48 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)