Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 31 marca 2015 r. (data prezentaty tut. Sądu), powód (...) Wierzytelności (...)z siedzibą w W. (dalej również jako: (...)) wniósł o zasądzenie od pozwanej E. J. kwoty 1486,06 zł z ustawowymi odsetkami za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania, w tym kwoty 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu strona powodowa podniosła, że nabyła wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi pozwanej tj. (...) Bank Spółce Akcyjnej w P., który na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 8 maja 2013 r. zbył wierzytelność na rzecz easyDEBT (...)z siedzibą w W., który z kolei na mocy umowy z dnia 30 grudnia 2013 r. zbył ją na rzecz strony powodowej. Powód wyjaśnił, że nabyta wierzytelność wynosiła 1486,06 zł. Na kwotę tą składały się naliczone przez poprzednika prawnego powoda odsetki karne od kapitału w wysokości 1388,06 zł oraz koszty w wysokości 98 zł. Strona pozwana natomiast do dnia wniesienia pozwu nie spełniła świadczenia wynikającego z zawartej z (...) Bank Spółka Akcyjną w P. umowy z dnia 17 maja 1996 r . (k. 4-5 pozew).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, wydanym w dniu 3 kwietnia 2015 r. w sprawie o sygn. II 7736/15, tut. Sąd w II Wydziale Cywilnym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (k. 87 nakaz zapłaty).

Pozwana E. J. wniosła w dniu 24 sierpnia 2015 r. (data nadania przesyłki) sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. W uzasadnieniu przyznała fakt zawarcia z pierwotnym wierzycielem umowy w dniu 17 maja 1996 r., jednakże wskazała, że spłaciła wszelkie należności wynikające z przedmiotowej umowy. Zakwestionowała zasadność roszczenia i podniosła zarzut przedawnienia naliczonych odsetek karnych, na które w głównej składa się na wysokość roszczenia dochodzonego niniejszym pozwem. (k. 96-98 sprzeciw)

W piśmie procesowym z dnia 16 października 2015 r. (data prezentaty) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Odnosząc się do przedstawionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia odsetek wskazał, iż w odniesieniu do roszczenia wynikającego z umowy z dnia 17 maja 1996 r. podjęte zostały czynności powodujących przerwanie biegu terminu przedawnienia przedmiotowego roszczenia, gdyż pierwotny wierzyciel wystąpił do Sądu o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności. Podniósł ponadto, że zgłoszenie przez pozwaną zarzutu przedawnienia jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego ( k. 105-108 pismo z dnia 16 października 2015 r.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 maja 1996 r. E. J. zawarła z (...) Bank Spółką Akcyjną w P. oddział w G. umowę nr (...) o kredyt, którego ogólna wartość wyniosła 2348 zł. Umowa została zawarta na 24 miesiące (do dnia 28 maja 1998 r.), a termin płatności poszczególnych rat w wysokości po 137,34 zł ustalono na 28 dzień danego miesiąca.

(okoliczność bezsporna, dowód: umowa kredytowa z dnia 17 maja 1996 r. - k. 33)

Umowa została wypowiedziana przez bank w związku z brakiem spłat w terminie. (...) Bank Spółka Akcyjna w P. wystawiała dnia 14 lipca 1999 r. bankowy tytuł egzekucyjny nr 173/99. (...) Bank Spółka Akcyjna wystąpił do Sądu Rejonowego w Starachowicach z wnioskiem o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr 173/99 z dnia 14 lipca 1999 r. klauzuli wykonalności. Postanowieniem z dnia 27 lipca 1999 r. w sprawie o sygn. akt I Co 188/99 Sąd nadał klauzulę wykonalności zgodnie z wnioskiem. (...) Bank Spółka Akcyjna złożył w dniu 21 października 1999 r. wniosek egzekucyjny do komornika sądowego rewiru II przy Sadzie Rejonowym w Starachowicach.

(okoliczności niesporne, dowód: wniosek o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr 173/99 klauzuli wykonalności – k. 117, postanowienie Sądu Rejonowego w Starachowicach – k. 116, wniosek egzekucyjny z dnia 21 października 1999 r. ­ – k. 115)

W związku z niespłaceniem odsetek karnych przez (...) Bank Spółka Akcyjna wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr 675/09 z dnia 7 kwietnia 2009 r., w którym stwierdził wierzytelność względem pozwanej z tytułu niespłaconych odsetek karnych w kwocie 1388,06 zł. Następnie w dniu 30 kwietnia 2009 r. złożył do Sądu Rejonowego w Starachowicach wniosek o nadanie klauzuli wykonalności temu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

( dowód: bankowy tytuł egzekucyjny nr 675/09 – k. 114, wniosek o nadanie klauzuli wykonalności – k. 113)

Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 8 maja 2013 r. easyDebt (...)z siedzibą w W. nabył od (...) Bank Spółka Akcyjnej wierzytelność wobec E. J. z tytułu umowy kredytu z dnia 17 maja 1996 r.

( dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 8 maja 2013 r. wraz z załącznikami – k. 34-75)

Wierzytelność w wysokości 1486,06 zł została następnie zbyta przez easyDebt (...)z siedzibą w W. na rzecz (...) na mocy umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 30 grudnia 2013 r.

( dowód: umowa przelewu wierzytelności – k. 76-80)

Kancelaria (...) działając w imieniu (...) zawiadomiła E. J. o dokonanym przelewie wierzytelności oraz wezwała do dokonania wpłaty w terminie 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia.

( dowód: zawiadomienie o przelewie wierzytelności – k. 27-29, potwierdzenie nadania – k. 31-32).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych w jego opisie dokumentów. W odniesieniu do dokumentów, które zostały złożone w formie zwykłych kserokopii, strony nie zakwestionowały rzetelności ich sporządzenia, ani nie żądały złożenia przez stronę przeciwną ich oryginałów (zgodnie z art. 129 k.p.c.). Sąd badając te dokumenty z urzędu nie dopatrzył się w nich niczego, co uzasadniałoby powzięcie jakichkolwiek wątpliwości, co do ich wiarygodności i mocy dowodowej, dlatego stanowiły podstawę dla poczynionych w sprawie ustaleń. W ocenie Sądu dowody te, w zakresie w jakim stanowiły podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, tworzą razem zasadniczo spójny i niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to zasługujący na wiarę materiał dowodowy. Stwierdzić należy, że żadna ze stron nie poddawała w wątpliwość ich wiarygodności i mocy dowodowej, a również i Sąd nie dopatrzył się w nich niczego, co uzasadniałoby powzięcie wątpliwości w tym zakresie z urzędu. Wskazać należy, iż okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów, tj. art. 229-230 k.p.c. bowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione na zasadzie powyższych przepisów.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie strona powodowa domagała się zasądzenia roszczenia, które jak twierdziła nabyła na podstawie umowy cesji wierzytelności. Podstawą prawną tak sformułowanego żądania jest art. 509 § 1 k.c., który stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania w myśl zaś § 2 powołanego uregulowania wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 3 k.p.c. obowiązek przedstawienia dowodów ciąży na stronach. Natomiast według z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

W tej konkretnej sytuacji, to na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia zarówno zasadności, jak i wysokości roszczenia w stosunku do pozwanej. Natomiast gdy powód wykaże, że roszczenie to zarówno co do zasady, jak i wysokości mu przysługuje, ciężar udowodnienia, że roszczenie to jest nienależne, bądź jego wysokość jest inna, zostaje przerzucony na stronę pozwaną.

W świetle stanowisk zaprezentowanych przez strony w toku postępowania w niniejszej sprawie za bezsporne należy uznać, iż pozwana zawarła w dniu 17 maja 1996 r. z (...) Bank Spółką Akcyjną w P. oddział w G. umowę nr (...) o kredyt w wysokości 2348 zł na zakup określonego towaru i którą to wierzytelność bank zbył w dniu 8 maja 2013 r. na rzecz easyDebt (...)z siedzibą w W., który z kolei w dniu 30 grudnia 2013 roku sprzedał ją stronie powodowej (...). W załącznikach do cesji wierzytelności zawarto szczegółowy wykaz wierzytelności będących ich przedmiotem. Nie ulega wątpliwości, iż jedną z nich była wierzytelność przysługująca pierwotnie (...) Bank Spółce Akcyjnej w P. wobec pozwanej. Pozwana natomiast nie podniosła żadnych zarzutów co do ważności i skuteczności umów przelewu wierzytelności, w tym tej z dnia 30 grudnia 2013 r., zawartej przez powoda (...) z easyDebt (...)z siedzibą w W. oraz co do twierdzeń strony powodowej, że to właśnie na podstawie tej umowy nabyła ona przysługującą pierwotnie Bankowi wierzytelność, której dotyczy zgłoszone w pozwie roszczenie. Za bezsporne między stronami należy zatem uznać, że stronie powodowej przysługuje w niniejszej sprawie tak materialna jak też procesowa legitymacja czynna.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że strona powodowa wykazała, że nabyła wynikającą z umowy kredytu wierzytelność wobec pozwanej.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana kwestionując zasadność roszczenia wskazała, iż spłaciła wszystkie należności wynikające z umowy zawartej w dniu 17 maja 1996 r. Należy jednak zauważyć, iż pozwana nie przedstawiła żadnego obiektywnego dowodu na poparcie swych twierdzeń mimo opozycyjnego stanowiska powoda wskazującego, iż nabyta przez niego wierzytelność składała się w głównej mierze z odsetek karnych w wysokości 1388,06 zł naliczonych przez poprzednika prawnego powoda, z tytułu niespłaconej kwoty należności głównej. Ponadto, jak wynika z przedłożonych przez stronę powodową dokumentów, wystawiony przez (...) Bank Spółkę Akcyjną bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 7 kwietnia 2009 r. nr 675/09, dotyczył wierzytelności względem pozwanej z tytułu odsetek w kwocie 1388,06 zł. naliczonych od niespłaconej kwoty należności głównej od dnia 29 marca 1997 r. do dnia 6 kwietnia 2009 r. O ile nawet należność główna wynikająca umowy z dnia 17 maja 1996 r. została ostatecznie wyegzekwowania w postępowaniu egzekucyjnym wszczętym na wniosek pierwotnego wierzyciela z dnia 21 października 1999 r. (co może tłumaczyć twierdzenia pozwanej odnośnie spłaconej należności), to odrębną kwestię stanowiły nieuregulowane odsetki karne plus naliczone przez wierzyciela koszty (98 zł), na które w sumie składała się nabyta przez stronę powodową wierzytelność.

Podkreślić w tym miejscu należy, że reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa on na stronie powodowej. Jeżeli strona powodowa udowodniła fakty przemawiające za zasadnością powództwa, to na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 20 kwietnia 1982 r. I CR 79/82). Z treści przepisów art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. wynika, iż strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, iż pozwana także powinna przedstawić wszystkie okoliczności uzasadniające zasadność zarzutów i je wykazać, czego - w ocenie Sądu - nie uczyniła.

Podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia, nie zasługiwał w ocenie Sądu na uwzględnienie.

Nie ulega wątpliwości, że roszczenie banku jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie zaś z treścią art. 118 k.c. roszczenia takie przedawniają się z upływem 3 lat. Bieg przedawnienia rozpoczyna się z chwilą wymagalności roszczenia, tj. z chwilą, kiedy dłużnik powinien spełnić świadczenie (art. 120 k.c.).

Zgodnie z treścią art. 123 § 1 pkt 1 k.c., bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia.

Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności stanowi - poza przypadkami nadawania takiej klauzuli z urzędu - conditio sine qua non zaspokojenia roszczenia. Do czasu ukończenia postępowania wywołanego tym wnioskiem, uprawniony nie może podjąć innej czynności mogącej też przerwać bieg przedawnienia. Stąd złożenie tego wniosku nie tylko powoduje przerwanie biegu przedawnienia, ale też jego zawieszenie aż do czasu ukończenia postępowania wywołanego tym wnioskiem (art. 124 § 2 k.c.).

Powód wykazał, że pierwotny wierzyciel (...) Bank Spółka Akcyjna wystąpił w dniu 14 lipca 1999 r. do Sądu Rejonowego w Starachowicach z wnioskiem o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr 173/99 z dnia 14 lipca 1999 r. klauzuli wykonalności, która została nadana przez tamtejszy Sąd w dniu 27 lipca 1999 r. w sprawie o sygn. akt I Co 188/99, zaś w celu wyegzekwowania należności bank złożył w dniu 21 października 1999 r. wniosek egzekucyjny do komornika sądowego rewiru II przy Sadzie Rejonowym w Starachowicach. Również z związku z niespłaceniem odsetek karnych przez pozwaną, (...) Bank Spółka Akcyjna wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr 675/09 z dnia 7 kwietnia 2009 r., w którym stwierdził wierzytelność względem pozwanej z tytułu niespłaconych odsetek karnych w kwocie 1388,06 zł. Następnie w dniu 30 kwietnia 2009 r. złożył do Sądu Rejonowego w Starachowicach wniosek o nadanie klauzuli wykonalności temu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu. Z powyższego wynika więc, że poprzednik prawny powoda dokonał czynności, które zgodnie z art. 123 k.c. przerwały powyższy 3-letni bieg przedawnienia.

Wobec powyższego stwierdzić należało, iż żądanie strony powodowej zasądzenia od pozwanej kwoty 1486,06 zł było uzasadnione.

Zasadne okazało się również żądanie powoda w zakresie zasądzenia odsetek ustawowych liczonych od kwoty objętej roszczeniem głównym. Zgodnie bowiem z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zasądzając odsetki należało jednocześnie uwzględnić w tym zakresie zmianę, która obowiązuje z dniem 1 stycznia 2016 r. dotyczącą brzmienia § 2 powyższego przepisu wprowadzoną ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015, poz. 1830). Zgodnie z art. 481 § 2 k.c. jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równiej stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych (…).

W związku z powyższym za okres od dnia wniesienia pozwu, tj. od 31 marca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. Sąd zasądził odsetki ustawowe, stosownie do treści art. 481 § 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. Natomiast za okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, zasądził odsetki za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych (stosownie do treści art. 481 § 2 k.c. w brzemieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.).

O kosztach postępowania (pkt II sentencji wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Sąd w całości uwzględnił żądanie strony powodowej, należało uznać ją więc za stronę wygrywającą sprawę, dlatego też Sąd w całości obciążył tymi kosztami pozwaną, która niniejszy proces przegrała. Na koszty postępowania poniesione przez powoda składały się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 30 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego strony powodowej, będącego radcą prawnym, w wysokości 180 zł (ustalone na podstawie § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 461 t.j., z późn. zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Mając na względzie powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.

(...)

Z. (...)

(...)