Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 215/16

POSTANOWIENIE

Dnia 25 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący

SSA Ewa Tkocz (spr.)

Sędziowie

SA Piotr Wójtowicz

SA Ewa Solecka

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2016 r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa

Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko

A. P.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na zarządzenie Przewodniczącego Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. akt I Nc 42/16

p o s t a n a w i a :

oddalić zażalenie.

SSA Ewa Solecka SSA Ewa Tkocz SSA Piotr Wójtowicz

Sygn. akt I ACz 215/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący Sądu Okręgowego w Katowicach, w oparciu o przepis art. 130 2 § 1 k.p.c., zwrócił pozew w uzasadnieniu wskazując, że powód zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika (radcę prawnego) nie uiścił należnej opłaty stosunkowej od pozwu, która wynosi 73.344 złote, przekazał bowiem z tego tytułu tylko 1.000 złotych.

Zażalenie na powyższe zarządzenie wniósł powód zarzucając naruszenie art. 13 ust. 1a ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz.U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm.) przez jego niezastosowanie w sytuacji gdy dochodzone roszczenie wywodzi się z czynności bankowej (udzielenia kredytu).

W oparciu o podniesione zarzuty powód domagał się uchylenia zaskarżonego zarządzenia i zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Apelacyjny zważył:

W sprawie niniejszej powód domaga się zasądzenia od pozwanego kwoty 1.466.865,62 złotych. W uzasadnieniu żądania wskazał, że pozwany zawarł z (...) Bank SA (wierzycielem pierwotnym) umowę kredytu hipotecznego, a wobec zaprzestania spłaty zadłużenia Bank dokonał wypowiedzenia tejże umowy. Wierzyciel pierwotny – obecnie, po połączeniu (...) Bank SA – zawarł z powodem w dniu 31 marca 2014 r. umowę przelewu wierzytelności wynikającej z umowy kredytu hipotecznego.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1a ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm., dalej: u.k.s.c. w sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r., poz. 128, dalej: pr. bankowe), opłata stosunkowa wynosi 5% wartości przedmiotu sporu, nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 1.000 złotych. Unormowanie to zostało wprowadzone ustawą z 25 września 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 854).

Przepis art. 5 ust. 1 i 2 pr. bankowego wymienia wszystkie czynności bankowe.

Trafnie uznał Sąd pierwszej instancji, że wprawdzie źródłem roszczenia powoda jest czynność bankowa dokonana przez pozwanego z (...) Bank SA lecz żądanie objęte pozwem wywodzi się z umowy cesji wierzytelności, nie zaś z czynności bankowej.

Zarówno umowa cesji wierzytelności jak i umowa kredytu hipotecznego zawarta przez pozwanego z ówczesnym (...) Bank SA nie jest czynnością bankową w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 pr. bankowego w odniesieniu do funduszu sekurytyzacyjnego. Wobec takiego podmiotu nie może więc mieć zastosowania regulacja wprowadzona art. 13 ust. 1a u.k.s.c. Treść art. 5 ust. 2 pr. bankowego wyraźnie wskazuje, że czynności te muszą być wykonywane przez banki („o ile są one wykonywane przez banki”). Cesja i umowa kredytu stanowi czynność bankową tylko dla banku, nie zaś dla innego podmiotu.

Stanowisko skarżącego jakoby bez znaczenia pozostawał fakt, że strona powodowa nie jest bankiem, gdyż istotne jest z jakiej czynności wynika dochodzone roszczenie, nie zaś jaki podmiot występuje z żądaniem, sprzeczne jest z treścią art. 5 pr. bankowego.

Za przedstawioną wyżej interpretacją przepisu art. 13 ust. 1a u.k.s.c. przemawia także ratio legis tej normy wprowadzonej nowelizacją ustawy prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw. Nowelizacja ta w głównej mierze miała na celu uchylenie przepisów art. 96 – 98 pr. bankowego, dotyczących bankowego tytułu egzekucyjnego. Powiązanie nowelizacji tych dwóch ustaw prowadzi do wniosku, że intencją ustawodawcy przy wprowadzeniu art. 13 ust. 1a u.k.s.c. było złagodzenie obciążeń fiskalnych banków, które masowo dochodzą roszczeń z tego tytułu, a dotychczas były uprzywilejowane w egzekucji.

Wbrew odmiennym wywodom zażalenia celem uchwalenia przepisu art. 13 ust. 1a u.k.s.c. nie była ochrona pozwanych, którzy w ostatecznym rachunku obciążeni będą tymi kosztami. Argumentacja ta sprzeczna jest bowiem z ogólną zasadą wynikającą z treści art. 98 k.p.c.

Konkludując stwierdzić przyjdzie, że opłata w niniejszej sprawie jest opłatą stosunkową i wynosi 5% wartości przedmiotu sporu, co trafnie wskazał Przewodniczący Sądu.

Ponieważ profesjonalny pełnomocnik procesowy powoda uiścił tylko 1.000 złotych (k. – 130), prawidłowo na podstawie art. 130 2 § 1 k.p.c. w związku z art. 13 ust. 1 u.k.s.c. zarządzony został zwrot pozwu.

Z tych przyczyn na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 i 398 k.p.c. zażalenie podlega oddaleniu.

Tak też orzekł Sąd Apelacyjny w sentencji.

SSA Ewa Solecka SSA Ewa Tkocz SSA Piotr Wójtowicz

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13