Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 14 marca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział VIII Gospodarczy

w składzie :

Przewodniczący SSO Agnieszka Woźniak

Sędziowie: SSO Natalia Pawłowska- Grzelczak

SSO Patrycja Baranowska (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2016 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

z udziałem T. M.

o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego

na skutek zażalenia wnioskodawcy od postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 23września 2015 roku, sygn. akt X GCo 339/15,

postanawia :

I.  zmienić zaskarżone postanowienie, w ten sposób, że nadać klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty wydanemu przez Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 6 listopada 2006 roku w sprawie o sygn. akt XIII GNc 2364/06 na rzecz następcy prawnego- (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. i zasądzić od T. M. na rzecz wierzyciela kwotę 127,00 zł (stu dwudziestu siedmiu złotych) tytułem kosztów postępowania,

II.  zasądzić od dłużniczki na wierzyciela kwotę 90,00 zł (dziewięćdziesięciu złotych) tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Natalia Pawłowska- Grzelczak SSO Agnieszka Woźniak SSO Patrycja Baranowska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie oddalił wniosek o nadanie opisanemu w sentencji tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności na rzecz wnioskodawcy jako następcy prawnemu Przedsiębiorstwa Państwowej (...) w Z.. U podstaw rozstrzygnięcia legło stwierdzenie, że w sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 788 § 1 k.p.c.. Sąd zwrócił uwagę, analizując załącznik nr 3 do umowy z dnia 12 lutego 2015 roku, że pod pozycją stwierdzającą, iż umowa obejmuje także wierzytelność w stosunku do uczestnika postępowania stwierdzoną tytułem egzekucyjnym w sprawie XIII GNc 2364/06, brak jest dalszych informacji, choćby co do wysokości wierzytelności w nim stwierdzonej. W szczególności z dołączonego załącznika nie wynikało, czy wierzytelność stwierdzona tym tytułem została zbyta przez pierwotnego wierzyciela w całości czy w części. Dodatkowo została ujawniona informacja, że wobec uczestnika było prowadzone postępowanie egzekucyjne od sygn. akt Km 125/07. Nie było jednak możliwe ustalenie na podstawie przedmiotowej umowy kwot składających się na należność główną pozostałą do ewentualnej spłaty, tj. czy oraz w jakiej wysokości wymieniona w nakazie zapłaty wierzytelność pozostaje w dalszym ciągu do zapłaty.

Ostatecznie Sąd uznał wniosek za nieuzasadniony z uwagi na niemożność ustalenia zakresu umowy w świetle treści tytułu wykonawczego, jak też z powodu funkcjonowania w obrocie dwóch tytułów wykonawczych mogących formalnie stanowić podstawę do egzekucji tego samego świadczenia wobec tego samego dłużnika.

Nadto Sąd wskazał, że wnioskodawca nie przedłożył tytułu wykonawczego, co wykluczało uwzględnienie wniosku.

W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca wniósł o jego zmianę poprzez uwzględnienie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 6 listopada 2006 roku wydanemu w sprawie o sygn. akt XIII GNc 2364/06 na rzecz wnioskodawcy i zasądzenie od dłużnika na rzecz wierzyciela zwrotu kosztów postępowania, w tym postępowania zażaleniowego. Z ostrożności skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych, poprzez sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na nieuzasadnionym przyjęciu, że wnioskodawca nie wykazał przejścia na jego rzecz uprawnień stwierdzonych nakazem zapłaty za pomocą dokumentów z podpisem urzędowo poświadczonym, zgodnie z wymogami z art. 788 §1 kp.c., podczas gdy w ocenie wnioskodawcy do wniosku o nadanie klauzuli wykonalności złożone zostały wymagane dokumenty,

- naruszenie przepisów postepowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 788 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że umowa sprzedaży sporządzona w formie aktu notarialnego nie daje podstawy do wydania tytułu wykonawczego na następcę prawnego,

- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 228 §2 k.p.c. poprzez nieprzyjęcie, że nakaz zapłaty z dnia 6 listopada 2006 roku w sprawie o sygn. akt XIII GNc 2364/06, jest faktem znanym Sądowi z urzędu,

- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie art. 130 §1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie, a zatem nie wezwanie wierzyciela do przedłożenia oryginał tytułu wykonawczego,

- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. naruszenie art. 55 ² k.c. poprzez jego niezastosowanie, a zatem nieprzyjęcie, że umowa sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia 12 lutego 2015 roku dotyczyła wszystkich składników niematerialnych i materialnych, w tym całej wierzytelności wobec T. M. wynikającej z nakazu zapłaty z dnia 6 listopada 2006 roku.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że nie zgadza się z argumentacją Sądu, że opis wierzytelności nabytej przeciwko T. M. przez spółkę pod firmą (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w umowie z dnia 12 lutego 2015 roku nie informuje o wysokości wierzytelności, bądź też nie wynika z niego, czy wierzytelność stwierdzona tytułem wykonawczym- nakazem zapłaty z dnia 6 listopada 2006 roku została nabyta w całości, czy w części przez wierzyciela. Skarżący podał, że ramy prawne wierzytelności, a zatem jej wysokość zakreśla sam tytuł wykonawczy.

Nadto żalący podniósł, że w umowie z dnia 12 lutego 2015 roku objętej aktem notarialnym Rep. A nr (...) sporządzonym przez notariusza M. M., Syndyk Masy Upadłości Przedsiębiorstwa Państwowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sprzedał na rzecz wierzyciela przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 ¹ k.c.. Strony nie postanowiły, że zbycie następuje co do części przedsiębiorstwa, tak więc należy przyjąć, że wierzytelność została zbyta w całości.

Nadto wierzyciel podniósł, że Sądowi znany był z urzędu fakt wydania tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty z dnia 6 listopada 2006 roku wraz z klauzulą wykonalności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się uzasadnione.

W literaturze dominuje stanowisko, że w postępowaniu toczącym się w wyniku złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego ( art. 788 § 1 k.p.c.) sąd bada jedynie treść (osnowę) dołączonych do wniosku dokumentów urzędowych lub prywatnych z podpisem urzędowo poświadczonym. Badanie takie zmierza do stwierdzenia, czy na podstawie treści dokumentu można ustalić przejście uprawnień i obowiązków.

Poza wszelkim sporem wnioskodawca wykazał, że umową sprzedaży z dnia 12 lutego 2015 roku zawartą w formie aktu notarialnego nabył od Syndyka Masy Upadłości Przedsiębiorstwa Państwowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w skład, którego wchodziła także wierzytelność względem dłużniczki T. M.. Wskazać należy, że ilekroć mowa jest o przedsiębiorstwie jako całości, to należy przez to rozumieć pewien zorganizowany zespół składników, definiowany w art. 55 ¹ k.c., z którego przy sprzedaży mogą zostać wyłączone na zasadzie art. 55 ² k.c. niektóre jego składniki, ale w sposób, który nie prowadzi do utraty przez ten zespół cech przedsiębiorstwa. Z treści przedłożonej do wniosku umowy sprzedaży wynika jednoznacznie, że wnioskodawca nabył „przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników” o jakim mowa w art. 55 ¹ k.c.. Dodatkowo w załączniku nr 3 do umowy wyraźnie wskazano, że wśród wierzytelności wchodzących w skład nabywanego przedsiębiorstwa wchodzi również wierzytelność względem T. M.. Wobec takiego stanu rzeczy zdaniem Sądu Okręgowego umową z dnia 12 lutego 2015 roku doszło do skutecznego nabycia przez wnioskodawcę od Syndyka Masy Upadłości przedsiębiorstwa jako zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych w skład, których wchodziła także wierzytelność względem dłużniczki. Skoro w treści umowy wskazano, że zbyciu podlega wierzytelność objęta nakazem zapłaty wydanym w sprawie XIII GNc 2364/06, to uznać należało, że wierzytelność ta przeszła na nabywcę w całości.

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należało, że nie zasługiwało na aprobatę stanowisko Sądu Rejonowego, że treść umowy nie zawiera informacji o zakresie, w jakim wierzytelność stwierdzona tytułem wykonawczym wydanym na rzecz pierwotnego wierzyciela przeszła na nabywcę.

Słusznie również skarżący podnosił, że niezałączenie do wniosku tytułu wykonawczego nie powinno prowadzić do jego oddalenia.

Zauważyć należy, że przy rozpoznawania wniosku o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz lub przeciwko następcy prawnemu badaniu podlega to, czy w ogóle istnieje tytuł wykonawczy wydany na rzecz lub przeciwko poprzednikowi prawnemu nowego wierzyciela lub dłużnika. Niedołączenie tytułu wykonawczego do wniosku o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz nowego wierzyciela nie stanowi jednak braku formalnego wniosku. Obowiązek dołączenia tytułu wykonawczego nie został także wyartykułowany w przepisach traktujących o nadawaniu klauzul wykonalności tytułom pochodzącym od sądu. W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu odwoławczego, nieprzedłożenie tytułu wykonawczego nie mogło skutkować oddaleniem wniosku. Odmowa nadania klauzuli na rzecz następcy wierzyciela z tej tylko przyczyny, że do wniosku nie został dołączony oryginał odpisu wyroku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, byłaby nieuprawniona i stanowiłaby przejaw nadmiernego formalizmu Sądu pierwszej instancji. Dysponując materiałem dowodowym naprowadzonym przez wierzyciela Sąd Rejonowy miał możliwość zbadania wymogów uprawniających do zastosowania przepisu art. 788 k.p.c. poprzez uzyskanie informacji o istnieniu tytułu z akt XIII GNc 2364/06, które zostały przez Sąd już na podstawie zarządzenia wstępnego dołączone do sprawy o sygn. akt X GCo 339/15 . Pozwoliło to na dokonanie ustaleń w aspekcie istnienia tytułu oraz jego treści. Nie sposób zatem podzielić prezentowanego w postanowieniu stanowiska jakoby niezłożenie tytułu wykonawczego uniemożliwiało rozpatrzenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności.

Okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy (takie jak istnienie tytułu wykonawczego i jego treść) ustalone mogły zostać bez najmniejszych trudności z urzędu przez Sąd Rejonowy rozpoznający wniosek. Tak więc stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu nie mogło spotkać się z aprobatą sądu odwoławczego.

Biorąc pod uwagę powyższe należało, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., zmienić zaskarżone postanowienie w sposób określony w punkcie I sentencji, co pociągnęło za sobą również zasądzenie od dłużniczki zwrotu kosztów postępowania w pierwszej instancji. Na koszty te złożyła się opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego wynosząca 17,00 zł, opłata od wniosku w kwocie 50,00 zł oraz wynagrodzenie dla reprezentującego wierzyciela pełnomocnika będącego radcą prawnym.

Wysokość kosztów pełnomocnika została ustalona na podstawie §10 ust.1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 490 ze zm.).

W punkcie II zasądzono od dłużniczki na rzecz wierzyciela zwrot kosztów postępowania zażaleniowego, które obejmowały opłatę od zażalenia oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego ustalone na podstawie §10 ust.1 pkt 13 w zw. z §12 ust. 2 pkt 1) powołanego rozporządzenia.

SSO Natalia Pawłowska- Grzelczak SSO Agnieszka Woźniak SSO Patrycja Baranowska

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...) (...)

4.  (...)