Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zawierciu w II – im Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący SSR Jarosław Noszczyk

Protokolant Bożena Moryń

w obecności Ewy Guzik Prokuratora z Prokuratury Rejonowej w Zawierciu

po rozpoznaniu w dniu: 11.02.2016 r. 21.03.2016r.

sprawy A. D. s. D. i S., ur. (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 lipca 2015r. ok. godz. 20.10 w Z. na ul. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości 0,48 mg/dm3 alkoholu wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym m-ki R. nr rej. (...) (...),

- tj. o czyn z art. 178a§1kk

1.  na podstawie art.66§1kk w zw. z art.67§1kk warunkowo umarza postępowanie karne przeciwko A. D. oskarżonemu o to, że w dniu 20 lipca 2015r. ok. godz. 20.10 w Z. na ul. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości 0,48 mg/dm3 alkoholu wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym m-ki R. nr rej. (...) (...), tj. o czyn z art. 178a§1kk, na okres 2 (dwóch) lat próby,

2.  na podstawie art. 67§3kk w zw. z art. 39 pkt 3kk w zw. z art. 43§1kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku,

3.  na podstawie art. 67§3kk w zw. z art. 39pkt7kk w zw. z art. 43a§1kk orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 2.000 (dwa tysiące) złotych,

4.  na podstawie art.627kpk w zw. z art.7 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. Ust. 1983 Nr 49 poz.223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 130 (sto trzydzieści) złotych, w tym opłatę sądową 60 (sześćdziesiąt) złotych i wydatki 70 (siedemdziesiąt) złotych,

5.  na podstawie art.29 ust 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. kwotę 664,20 (sześćset sześćdziesiąt cztery 20/100) złotych tytułem udzielonej obrony z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym.

Sygn. akt II K 1003/15

UZASADNIENIE

A. D. stanął pod zarzutem popełnienia występku z art. 178a§1 kk, polegającego na tym, że w dniu 20 lipca 2015r. około godziny 20.10, w Z. na ulicy (...), w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości 0,48 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem osobowym marki R. nr rej. (...) (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 20 lipca 2015 r. pełniący służbę patrolu wywiadowczego funkcjonariusze Policji z KPP w Z. R. K. i A. P. zatrzymali do kontroli drogowej poruszający się ulicą (...) samochód osobowy marki R. nr rej. (...) 665HJ. Za kierownicą pojazdu siedział oskarżony A. D.. Przeprowadzone trzykrotnie badania na zawartość alkoholu wykazały w wydychanym przez niego powietrzu zawartość alkoholu w ilości odpowiednio 0,48 mg/l, 0,45 mg/l oraz 0,42 mg/l.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o materiał dowodowy, na który złożyły się: protokół badania stanu trzeźwości (k. 2), zeznania świadka R. K. (k. 37 oraz złożone w toku postępowania przygotowawczego w dniu 04.09.2015 r.), wyjaśnienia oskarżonego (k. 33-34).

Oskarżony A. D. ma 18 lat, jest uczniem II klasy Technikum (...) Samochodowych w Z.. Jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu, pozostaje na utrzymaniu rodziców. Nie był dotychczas karany (dane o karalności k. 8). Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo

Przesłuchany w charakterze podejrzanego w toku postępowania przygotowawczego (k. 11-12) oskarżony A. D. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Przed Sądem (k. 33-34) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu zdarzenia udał się z kolegą na basen. Sam nie posiada jeszcze uprawnień do kierowania pojazdami dlatego pojechał z kolegą. Samochód został zaparkowany w pobliżu boiska w pewnej odległości od obiektu. Po upływie pewnego czasu postanowił, że przeparkuje samochód jak tylko przy basenie będzie wolne miejsce. Wcześniej jednak wypił piwo. Swój posępek ocenił jako głupi wybryk. Wyraził szczery żal. Oświadczył, że techniki jazdy nauczył się od ojca, który prowadzi firmę transportową. Zależało mu nadto aby jak najszybciej ukończyć kurs prawa jady i podjąć pracę w firmie ojca ale swoim postępkiem zniweczył te plany. Złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego.

Sąd zważył, co następuje.

Okoliczności zdarzenia oraz wina oskarżonego A. D. nie budzą wątpliwości. Dowody w postaci zeznań świadka funkcjonariusza Policji R. K. na okoliczność zatrzymania kierującego pojazdem R. oraz protokół z badań na zawartość alkoholu oskarżonego są jednoznaczne i niepodważalne.

Sąd uznał, że w powyższej sprawie zachodziły przesłanki do zastosowania wobec oskarżonego A. D. instytucji warunkowego umorzenia postepowania karnego. Podstawowymi przesłankami warunkowego umorzenia są bowiem następujące okoliczności: wina i stopień społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne, okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości, sprawca nie był karany za przestępstwo umyślne, zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna wobec sprawcy, a przestępstwo jest zagrożone karą do 5 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu najistotniejszą do rozważenia jest ocena stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu. Kryterium stopnia winy należy do sądu. Kwestia stopnia społecznej szkodliwości czynu jest natomiast uregulowana w art. 115§2 kk. Tak jak wina, również stopień społecznej szkodliwości czynu ma nie być znaczny. Nie jest znaczny, tzn. więcej niż znikomy (czyn zabroniony ma bowiem stanowić przestępstwo), ale też taki, o którym nie można powiedzieć, że jest znaczny. Sformułowanie „nie jest znaczny" jest bliższe pojęciom „niewielki", „mały", „niski". Decydują o tym kryteria przedmiotowe i podmiotowe. Na szczególną uwagę w ocenie Sądu ma w tym zakresie ocena przesłanek o charakterze podmiotowym. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze sprawcą młodocianym. Głównym zaś celem stosowania kar i środków karnych wobec takich osób jest cel wychowawczy. Zatem nie represja, mimo wagi popełnionego czynu, ale oddziaływanie wychowawcze powinny w takich sprawach być rozpatrywane w pierwszej kolejności. Oskarżony A. D. z racji swojego wieku i doświadczenia życiowego nie ma jeszcze wyraźnie ukształtowanego i ugruntowanego światopoglądu i zapewne także wystarczającej świadomości co do przestrzegania zasad porządku prawnego i wynikającej z tego tytułu odpowiedzialności. Nie oznacza to jednak, że zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego pogłębi u niego poczucie bezkarności i przyczyni się do jego deprawacji. Sąd nie dopatrzył się bowiem w sferze osobowości oskarżonego czynników wskazujących na jego demoralizację. Nie bez znaczenia dla oceny podmiotowego kryterium stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego A. D. miały także zeznania jego ojca D. D. (2) (k. 35). Z ich treści wynika, że zdarzenie, do którego doszło w dniu 20 lipca 2015 r. miało charakter incydentalny, było lekkomyślne i nierozsądne, tym bardziej, że ojciec oskarżonego żywił nadzieje, że jego syn wkrótce uzyska uprawnienia do kierowania pojazdami i będzie mu pomagał w prowadzeniu firmy.

Także i od strony przedmiotowej Sąd uznał, że okoliczności zdarzenia zawierają cechy, które pozwoliły na wyrażenie oceny o nieznacznym stopniu społecznej szkodliwości czynu. Złożone przez oskarżonego wyjaśnienia uznać należy za wiarygodne. Materiał dowodowy nie wskazuje bowiem, iż oskarżony będąc pod działaniem alkoholu przejechał znaczny odcinek drogi. Próbując przeparkować samochód poruszał się drogą szutrową w pobliżu boiska sportowego oraz basenu i zapewne nie spodziewał się, że może zostać zatrzymany do kontroli przez Policję. Stan nietrzeźwości, w jakim się znajdował także nie może zostać uznany za wysoki, tym bardziej, że każde kolejne badanie wskazywało na tendencję malejącą.

Dając zatem pierwszeństwo dyrektywie prewencji indywidualnej, Sąd uznał, że zastosowanie wobec oskarżonego A. D. warunkowego umorzenia postepowania karnego wywoła pożądany efekt wychowawczy z uwagi na uzasadnione przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni w przyszłości przestępstwa.

Jednocześnie z punktu widzenia orzekania o karze i środkach karnych w oparciu wyłącznie o przepisy art. 178a§1 kk, w ocenie Sądu kara, która miałaby zostać wymierzona młodocianemu oskarżonemu A. D. nosiłaby cechy niewspółmiernej surowości i stanowiłaby rodzaj bezprzykładnego napiętnowania, tym bardziej że środki o charakterze wychowawczym i poprawczym w tym konkretnym wypadku uznać należy za wystarczające.

Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności Sąd warunkowo umorzył postepowanie karne wobec oskarżonego A. D. na okres dwóch lat próby, orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku, świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 2.000 zł. oraz obciążył oskarżonego kosztami postepowania poniesionymi w sprawie.