Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Sobiech

Protokolant: Kamil Walendziak

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2016 roku w Gdańsku

na rozprawie sprawy z powództwa małoletnich: K. S. (1), K. S. (2) reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową K. I.

przeciwko K. S. (3)

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego K. S. (3) na rzecz małoletnich powodów: K. S. (1) ur. (...) w G. oraz K. S. (2) ur. (...) w G. kwoty po 500 zł (pięćset złotych) miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich powodów tj. łącznie po 1000 zł (tysiąc złotych) miesięcznie za okres od 01 stycznia 2014 roku do 31 stycznia 2014 roku oraz kwotę po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich powodów tj. łącznie po 1400 zł (tysiąc czterysta złotych) miesięcznie za okres od 01 lutego 2014 roku płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów K. I. z góry do dnia 10 – ego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności każdej raty, z tym ustaleniem, że pozwany spełnił swoje świadczenie za następujące okresy:

a)  za luty 2014 roku w wysokości po 603,73 zł (sześćset trzy złote, 73/100) na każdego z powodów w dniu 25 lutego 2014 roku,

b)  za marzec 2014 roku w wysokości po 604,36 zł (sześćset cztery złote, 36/100) na każdego z powodów w dniu 28 marca 2014 roku,

c)  za kwiecień 2014 roku w wysokości po 607,56 zł (sześćset siedem złotych, 56/100) na każdego z powodów w dniu 25 kwietnia 2014 roku,

d)  za maj 2014 roku w wysokości po 607,11 zł (sześćset siedem złotych, 11/100) na każdego z powodów w dniu 22 maja 2014 roku,

e)  za czerwiec 2014 roku w wysokości po 602,28 zł (sześćset dwa złote, 28/100) na każdego z powodów w dniu 25 czerwca 2014 roku,

f)  za lipiec 2014 roku w wysokości po 602,17 zł (sześćset dwa złote, 17/100) na każdego z powodów w dniu 29 lipca 2014 roku,

g)  za sierpień 2014 roku w wysokości po 606,60 zł (sześćset sześć złotych, 60/100) na każdego z powodów w dniu 28 sierpnia 2014 roku,

h)  za wrzesień 2014 roku w wysokości po 606,95 zł (sześćset sześć złotych, 95/100) na każdego z powodów w dniu 04 października 2014 roku,

i)  za październik 2014 roku w wysokości po 613,54 zł (sześćset trzynaście złotych, 54/100) na każdego z powodów w dniu 28 października 2014 roku,

j)  za listopad 2014 roku w wysokości po 608,20 zł (sześćset osiem złotych, 20/100) na każdego z powodów w dniu 27 listopada 2014 roku,

k)  za grudzień 2014 roku w wysokości po 612,80 zł (sześćset dwanaście złotych, 80/100) na każdego z powodów w dniu 27 grudnia 2014 roku,

l)  za styczeń 2015 roku w wysokości po 610,83 zł (sześćset dziesięć złotych, 83/100) na każdego z powodów w dniu 26 stycznia 2015 roku,

m)  za luty 2015 roku w wysokości po 603,23 zł (sześćset trzy złote, 23/100) na każdego z powodów w dniu 26 lutego 2015 roku,

n)  za marzec 2015 roku w wysokości po 592,59 zł (pięćset dziewięćdziesiąt dwa złote, 59/100) na każdego z powodów w dniu 26 marca 2015 roku,

o)  za kwiecień 2015 roku w wysokości po 579,88 zł (pięćset siedemdziesiąt dziewięć złotych, 88/100) na każdego z powodów w dniu 25 kwietnia 2015 roku,

p)  za maj 2015 roku w wysokości po 596,97 zł (pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych, 97/100) na każdego z powodów w dniu 27 maja 2015 roku,

2.  oddala powództwo małoletnich powodów w pozostałym zakresie,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego K. S. (3) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 820 zł (osiemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych,

4.  zasądza od pozwanego K. S. (3) na rzecz małoletniego powoda K. S. (1) kwotę 605,40 zł (sześćset pięć złotych, czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

5.  zasądza od pozwanego K. S. (3) na rzecz małoletniego powoda K. S. (2) kwotę 605,40 zł (sześćset pięć złotych, czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

6.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 stycznia 2014 roku małoletni K. i K. S. (4) reprezentowani przez przedstawicielkę ustawową K. I. wnieśli o zasądzenie od pozwanego K. S. (3) alimentów po 2.500 zł miesięcznie na każdego z powodów, poczynając od 1 listopada 2013 roku, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej powodów, do 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchylenia w płatności każdej z rat. Wraz z pozwem złożono wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia poprzez zasadzenie kwoty po 2.500 zł miesięcznie na każdego z powodów, na czas trwania postępowania.

W uzasadnieniu podano, że pozwany i matka powodów pozostawali w związku partnerskim przez 15 lat. Ze związku tego pochodzą małoletni K. urodzony (...) oraz małoletni K. urodzony (...). Od kwietnia 2012 roku pozwany wraz z rodziną zamieszkiwał w wynajętym mieszkaniu. Do 4 stycznia 2013 roku pozwany pracował na terenie Polski i wykazywał zainteresowanie rodziną. Od 4 stycznia 2013 roku podjął się pracy w Danii. Do domu wracał raz w miesiącu na kilka dni i nie poświęcał czasu dzieciom. W listopadzie 2013 roku matka małoletnich znalazła dowody na niewierność partnera, do czego pozwany się przyznał i opuścił wspólne miejsce zamieszkania. Zaprzestał utrzymywania kontaktów z synami i ich matką. Cały ciężar utrzymania i wychowania dzieci spoczywa na K. I., która nie pracuje i przebywa na bezpłatnym urlopie wychowawczym. Małoletni K. jest nosicielem gronkowca złocistego, który jest przyczyną częstych chorób, co komplikuje podjęcie pracy przez matkę powodów. W uzasadnieniu wskazano także, że pozwany pracuje jako spawacz w dobrze prosperującej firmie zagranicznej. /vide: pozew – k. 2-3/

Postanowieniem z dnia 14 lutego 2014 roku Sąd oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia. /vide: postanowienie – k. 14-17/

W dniu 21 marca strono powodowa złożyła ponowny wniosek o udzielenie zabezpieczenia, wnosząc o zobowiązanie pozwanego do łożenia tytułem na rzecz małoletnich po 1.700 zł miesięcznie na każdego z nich tytułem alimentów.

Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2014 roku Sąd udzielił zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia tytułem alimentów na rzecz małoletnich powodów kwoty po 700 zł miesięcznie, łącznie 1.400 zł. /vide: wniosek o zabezpieczenie – k. 25-27; postanowienie – k. 130-133/

W odpowiedzi na pozew z dnia 12 marca 2015 roku pozwany K. S. (3) reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zobowiązanie go do ponoszenia kosztów alimentacji małoletniego K. S. (1) w kwocie 400 zł miesięcznie oraz małoletniego K. S. (2) w kwocie 350 zł miesięcznie, łącznie 750 zł miesięcznie, płatnych do 10-tego dnia każdego miesiąca z góry do rąk przedstawicielki ustawowej powodów, wraz z odsetkami w razie opóźniania w płatności którejkolwiek z rat. Nadto wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu podano, że żądana przez powodów kwota nie znajduje odzwierciedlenia w załączonym przez nią zestawieniu kosztów. Zdaniem pozwanego koszty wskazane przez matkę małoletnich są zawyżone. Kwestionował on w szczególności koszty wyżywienia, przedszkola, środków higienicznych, chemicznych, a także leków małoletniego K.. Pozwany w skazał, że aktualna sytuacja finansowa stron uległa zmianie. Matka małoletnich nie pozostaje już na urlopie wychowawczym. Pozwany wskazał, że mieszka w Holandii i osiąga dochód w wysokości ok. 4.000 zł miesięcznie. Koszt jego utrzymania wynosi zaś 3.300 zł miesięcznie, w tym : 200 euro wyżywienie, 20 euro środki czystości i higieny, 80 euro odzież, 20 euro telefon, 400 euro opłaty za mieszkanie, 100 euro opieka medyczna. /vide: odpowiedź na pozew – k. 431-433/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni K. S. (2) urodzony (...) oraz małoletni K. S. (1) urodzony (...) pochodzą ze związku partnerskiego K. I. i K. S. (3).

/dowód: odpis zupełny aktu urodzenia – k. 4-5/

Małoletni K. S. (1) choruje na gronkowca złocistego praktycznie od urodzenia, w związku z czym często choruje i wymaga częstszej opieki lekarskiej i stosowania większej ilości leków, aniżeli dzieci w jego wieku. Małoletni uczęszcza do przedszkola od początku września 2014 roku. Matka małoletniego oprócz samej opłaty za przedszkole ponosi też koszty przyborów, stroju – kapcie, dresy do przedszkola.

Małoletni K. uczęszcza do szkoły podstawowej. Od września 2014 roku bierze udział w zajęciach z siatkówki – wiąże się to z dodatkowymi kosztami nie tylko za zajęcia, ale i za odpowiedni strój, a ponadto za obóz sportowy. Kilka razy w roku razem z klasą wyjeżdża na wycieczki organizowane przez szkołę. W wakacje 201 r. małoletni był na obozie sportowym.

Do końca lutego 2014 roku małoletni mieszkali z matką w wynajmowanym mieszkaniu. Później przeprowadzili się do dziadków macierzystych, gdzie mieszkają do chwili obecnej. Matka powodów przekazuje swoim rodzicom kwotę 400 zł tytułem kosztów utrzymania mieszkania.

/dowód: zaświadczenie lekarskie – k. 32-33, karta informacyjna leczenia szpitalnego- k. 34-35; zeznania K. I. – k. 745, 816-817/

W skład kosztów utrzymania małoletniego K. wchodzą następujące wydatki: koszt przedszkola – 200 zł (od września 2015 roku 250 zł), wyżywienie ok. 300 zł, wyprawka (dzielone na 12 m-cy) – ok. 80 zł, środki pielęgnacyjne i czystości – ok. 50 zł, odzież – ok. 150 zł, leki – ok. 100 zł, rozrywka – ok. 50 zł, oraz koszty mieszkaniowe – ok. 135 zł. Łączny koszt utrzymania małoletniego wynosi ok. 1000 zł miesięcznie.

W skład kosztów utrzymania małoletniego K. wchodzą następujące wydatki: wyżywienie – ok. 400 zł, środki pielęgnacyjne i czystości – ok. 50 zł, leki – ok. 50 zł, wydatki szkolne: 500 zł rocznie – zakup podręczników, 42 zł miesięcznie – artykuły plastyczne, składki klasowe, ubezpieczenie, siatkówka (dzielone na 12 m-cy) - ok. 820 zł, obóz (dzielone na 12 m-cy) – ok. 1.500 zł, odzież – ok. 150 zł rozrywka ok. 50 zł, koszty mieszkaniowe – ok. 135 zł. Łączny koszt utrzymania małoletniego wynosi ok. 1.100 zł miesięcznie.

/dowód: faktury, dowody wpłat – k. 36, 38, 40-66, 69-75, 82-94, 96-112, 123-129, 176-198, 200-233, 239-267, 273-313, 317-346, 351-370, 444-446, 455-470, 472-509, 517, 522-545, 551-559, 562-568, 574, 576-587, 593-603, 605-608, 617-631, 633, 643-661, 672-685, 695-719, 721-722, 736-742; umowa – przedszkole – k. 151-152; informacja o wycieczkach szkolnych – k. 175; zaświadczenie – mini siatkówka – k. 440; zeznania K. I. – k. 745, 815-817/

Matka małoletnich K. I. nie posiada żadnego zawodu. Ukończyła szkołę średnią, bez matury. Zatrudniona była w (...) od 15 grudnia 2008 roku, na czas nieokreślony. Od dnia 27 października 2011 do dnia 27 października 2014 przebywała na urlopie wychowawczym udzielonym na małoletniego K. S. (2).

Od 15 grudnia 2015 roku K. I. zatrudniona jest w (...) i osiąga wynagrodzenie w wysokości 1.600 zł netto miesięcznie. Matka powodów zaciąga zobowiązania. W 2015 roku pożyczyła z firmy (...) 2500 zł, w innej instytucji finansowej pożyczyła w styczniu 2016 roku 500 zł z obowiązkiem spłaty do 16.02.2016 roku. Spłaca także trzecią pożyczkę po 130 zł miesięcznie.

Do grudnia 2013 roku matka małoletnich pozostawała w związku z pozwanym, zamieszkiwali oni wspólnie z małoletnimi w wynajmowanym lokalu. Koszty mieszkaniowe wynosiły wówczas około 1.800 zł miesięcznie. Przed rozstaniem rodziców małoletnich planowali oni zakup mieszkania, zawarli nawet umowę rezerwacyjną i poczynili pierwsze kroki w celu zaciągnięcia kredytu. W grudniu 2013 roku pozwany wyprowadził się od powodów i ich matki. Za grudzień 2013 roku i za styczeń 2014 roku pozwany zapłacił za wynajem mieszkania.

Z powodu wysokich kosztów utrzymania mieszkania matka małoletnich podjęła decyzję o opuszczeniu mieszkania i przeprowadzce. Od lutego 2014 roku matka małoletnich wraz z K. i K. zamieszkuje wraz ze swoimi rodzicami w G..

/dowód: zaświadczenie – k. 150,438,793-794; zeznania pozwanego K. S. (3) – k. 787; umowa rezerwacyjna – k. 797, harmonogram wpłat – k. 798; akt notarialny – k. 769-770, zeznania K. I. – k. 745, 815-817/

Pozwany K. S. (3) z zawodu jest spawaczem, ukończył też szkołę zawodową, w zawodzie mechanika samochodowego.

Pod koniec związku z K. I. pozwany pracował w Danii i zarabiał około 10.000 zł miesięcznie, jednak nie wykazywał faktycznego dochodu w żadnym urzędzie.

W styczniu 2013 roku wyjechał za granicę w celach zarobkowych. Od stycznia 2013 roku pracował jako spawacz w Duńskiej firmie. W marcu 2013 roku osiągał wynagrodzenie w wysokości ok. 13.251,97 DKK. W październiku 2013 roku jego wynagrodzenie wyniosło 12.358,65 DKK (+10.000 DKK zaliczka). Pracodawca pozwanego wskazał, że stawka godzinowa za jego pracę wynosi 150 DKK (w przybliżeniu 87 zł).

Obecnie pozwany pracuje w Holandii. Zgodnie z pismem holenderskiego urzędu z dnia 23 stycznia 2015 roku, pozwany pracuje w kilku biurach zatrudnienia, otrzymując za pracę zmieniające się wynagrodzenie. Pozwany pracuje bez kontraktu, czy umowy. Pozwany ponosi koszty wynajmu pokoju 400 euro, która jest potrącana z jego wynagrodzenia, 200 euro wyżywienie. Jadąc do Holandii do pracy pozwany kupuje żywność za 150 -200 zł.

Od czerwca 2015 roku pozwany pozostaje w związku małżeńskim, z M. S.. Żona pozwanego pracowała w Holandii, jednak przed ślubem powróciła do Polski i obecnie nie pracuje nigdzie. Zamieszkuje wraz z rodzicami. Z wykształcenia jest nauczycielem wychowania fizycznego. Nie posiada dzieci.

/dowód: rozliczenie wynagrodzenia – tłumaczenie – k. 7-12,121-122; przetłumaczone pismo organu Holenderskiego– k. 441; informacja o zatrudnieniu – k. 767; zeznania pozwanego – k. 786-789/

Pozwany przekazywał matce małoletnich pewne sumy na utrzymanie małoletnich od lutego 2014 roku: 25 lutego 300 euro (1.207,47zł), 28 marca 300 euro (1.208,73 zł), 25 kwietnia 300 euro (1.215,13 zł), 22 maja 300 euro (1.214,22 zł), 25 czerwca 300 euro (1.201,56 zł), 29 lipca 300 euro (1.204,35 zł), 28 sierpnia 300 euro (1.213,20 zł), 04 października 300 euro (1.213,90 zł), oraz 28 października 300 euro (1.227,09zł) 27 listopada 300 euro (1.216,40 zł), 27 grudnia 300 euro (1.225,61 zł). W 2015 roku pozwany nadal przekazywał następujące kwoty: 26 stycznia 300 euro (1.221,67 zł), 26 lutego 300 euro (1.206,47), 26 marca 300 euro (1.185,19 zł), 25 kwietnia 300 euro (1.159,77 zł), 27 maja 300 euro (1.193,94 zł),

06 lutego 2014 r. pozwany przekazał matce małoletnich 500 euro (2.019zł) – tytułem uiszczenia opłat za mieszkanie za styczeń 2014 r.

/dowód: wypłata Western Union – k. 117, 119, 154-160, 443, 471, 560-561, 575, 604, 616, 632, 662, 686, 720/

Powiatowy Urząd Pracy w G. w okresie od 1 stycznia 2014 roku do 13 stycznia 2016 roku dysponował ofertami pracy na stanowisko: spawacz z wynagrodzeniem od 875 zł do 8.000 zł brutto, mechanik samochodów osobowych z wynagrodzeniem od 1.700 zł do 4.000 zł brutto, mechanik samochodów ciężarowych z wynagrodzeniem od 1.680 zł do 3.000 zł brutto, mechanik pojazdów samochodowych z wynagrodzeniem od 1.700 zł do 8.000 zł brutto, mechanik autobusów z wynagrodzeniem na poziomie 2.800 zł brutto, murarz z wynagrodzeniem od 1.750 zł do 6.500 zł brutto, tynkarz z wynagrodzeniem od 2.800 zł do 5.000 zł brutto, malarz budowlany z wynagrodzeniem od 1.340 zł do 2.920 ł brutto, pomocniczy pracownik budowlany z wynagrodzeniem od 1.500 zł do 5.000 zł brutto oraz ofertami dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych z wynagrodzeniem od 324 zł do 4.000 zł brutto.

Powiatowy Urząd Pracy w L. w okresie od 1 stycznia 2014 roku do 13 stycznia 2016 roku dysponował ofertami pracy na stanowisko: spawacz metodą 135, 136, spawacz łukiem elektrycznym, robotnik budowlany bez wykształcenia budowlanego, mechanik samochodowy. W wyżej wymienionych ofertach proponowano wynagrodzenie minimalne w danym roku kalendarzowym.

Powiatowy Urząd Pracy w G. w okresie od 1 stycznia 2014 roku do 7 stycznia 2016 roku dysponował ofertami pracy na stanowisko: spawacz metodą 135, 136 z wynagrodzeniem od 1.680 zł do 3.500 zł brutto, mechanik samochodowy z wynagrodzeniem od 1.680 zł do 2.500 zł brutto, pracownik ogólnobudowlany z wynagrodzeniem od 1.680 zł do 2.500 zł brutto oraz dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych z wynagrodzeniem od 1.680 zł do 2.200 zł brutto.

/dowód: pismo Powiatowy Urząd Pracy w G. – k. 807; pismo Powiatowy Urząd Pracy w G. – k. 809; Powiatowy Urząd Pracy w L. – k. 808/

Pozwany nie ma żadnego kontaktu z powodami, nie uczestniczy w ich wychowaniu. Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2016 roku w sprawie I. N. (...) pozwany został pozbawiony włazy rodzicielskiej nad małoletnimi powodami. (okoliczność bezsporna).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na postawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego. Sąd oparł się na dokumentach urzędowych załączonych do akt sprawy oraz na przedstawionych mu dokumentach prywatnych. Dowodom w postaci dokumentów urzędowych Sąd dał wiarę co do tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.), zaś dokumentom prywatnym wyłącznie co do tego, że osoba podpisana na dokumencie złożyła oświadczenie zawarte w jego treści (art. 245 k.p.c.).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że materiał dowodowy obejmujący dowody obiektywne w postaci dokumentów został uznany za wiarygodny w zakresie tych dokumentów, które zostały wymienione w części uzasadnienia obejmującej ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd. Albowiem dokumenty te pozostawały wzajemnie spójne, zgodne z doświadczeniem życiowym, a przede wszystkim ich wiarygodności strona przeciwna nie kwestionowała.

Natomiast Sąd odmówił wiarygodności dokumentom w postaci paragonów, które zostały przedłożone przez stronę powodową. Należy wskazać, że nie były to rachunki imienne. Wobec tego nie wiadomo, kto dokonał zakupu wymienionych w nich rzeczy, ani dla kogo – w szczególności czy dla powodów – zakupione przedmioty rzeczywiście zostały przeznaczone.

Sąd nie dokonał ustaleń faktycznych również w oparciu o dokumenty nieprzetłumaczone na język polski, przedłożone przez pozwanego. Dostarczając tego typu dokumenty, pozwany winien przedstawić ich tłumaczenie sporządzone przez tłumacza profesjonalnego. Dopiero na tej podstawie Sąd może poczynić jakiekolwiek ustalenia.

Sąd w części dał wiarę zeznaniom przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów K. S. (5). W ocenie Sądu koszty utrzymania małoletnich zostały zawyżone. K. I. sama przyznała, że żądanie pozwu jest wyższe niż rzeczywiste koszty utrzymania małoletnich. Nadto wskazała, że nie wie dlaczego żąda alimentów od listopada 2013 roku – pozwany nie mieszka z powodami od grudnia 2014 roku. Przedstawicielka ustawowa wskazała, że koszty utrzymania powodów wynoszą po 1500 zł miesięcznie lecz wydatki które wskazała, nie opiewają na takie kwoty. W ocenie Sądu zostały zawyżone wydatki na wyżywienie każdego z powodów, wskazane po 600 zł. Należy zauważyć, iż małoletni K. S. (2) uczęszcza do przedszkola, gdzie ma zapewnione całodzienne wyżywienie. Wysokości niektórych wydatków jak np. zakup odzieży i obuwia matka małoletnich podczas przesłuchania nie potrafiła wskazać. Odnośnie kosztów zakupu lekarstw dla małoletniego K. S. (2) zaznaczyć należy, że Sąd ocenił przedstawione faktury przedłożone przez matkę powoda. Wynika z nich, iż w okresie od stycznia 2014 roku do maja 2015 roku łącznie na lekarstwa przedstawicielka ustawowa małoletniego przeznaczyła kwotę 777 zł – co daje kwotę 46 zł za miesiąc. Jednakże w ocenie Sądu, potrzeby małoletniego są w istocie zwieszone w tym zakresie i zasadnym było przyjęcie wydatku rzędu ok. 100 zł miesięcznie na zakup lekarstw i witamin dla małoletniego. Należy także zauważyć, że pozwany potwierdził, że w czasie gdy był z matką małoletnich powodów K. S. (2) dużo chorował i pozwany nie wiedział dlaczego tak było.

W ocenie Sądu kwota 1.000 zł wyczerpuje koszty utrzymania małoletniego K., zaś kwota 1.100 zł wyczerpuje potrzeby małoletniego K.. Są one adekwatne do wieku małoletnich, stopnia i rozwoju, potrzeb. Ponadto powyższe koszty utrzymania małoletnich powodów są adekwatne do sytuacji majątkowej ich matki. K. I. zarabiając 1600 zł miesięcznie, i przy założeniu że korzysta ze wsparcia finansowego osób trzecich, czy też że pożycza pieniądze z instytucji finansowych nie ma możliwości przeznaczania na dzieci łącznie 3000 zł miesięcznie.

Odnośnie zeznań pozwanego Sąd dał wiarę pozwanemu, gdyż strona powodowa nie zakwestionowana zeznań pozwanego w części dotyczącej wysokości wynagrodzenia, wydatków jakie ponosi pozwany przebywając w Holandii.

Mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał, że żądanie powodów zasługuje na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.).

Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności. Współzależność między usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego a możliwościami zarobkowymi i majątkowymi zobowiązanego wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokajane w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15)

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego zakres potrzeb dziecka, które powinny być zaspokajane przez rodziców, wyznacza treść art. 96 k.r.o. Stosownie do dyrektywy zawartej w tym przepisie, rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych, jak i duchowych, a także środki wychowania według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie zawodowe i podstawowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji. Najszerszy zakres usprawiedliwionych potrzeb przysługuje dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Przyjmuje się, że ten zakres powinien być ustalony w taki sposób, aby w razie zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców. Sąd Najwyższy podkreślił, że zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich sami żyją.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, a także od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Możliwości zarobkowe zobowiązanego nie zawsze jednak mogą być utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swego majątku, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

W niniejszej sprawie jest bezsporne, że pozwanego obciąża obowiązek alimentacyjny wobec synów. Powodowie są bowiem osobami małoletnimi, a brak jest danych stwierdzających, aby mieli własny majątek.

Celem obowiązku alimentacyjnego jest zapewnienie osobom, które własnymi siłami i środkami nie mogą zaspokoić swoich potrzeb bytowych, niezbędnej pomocy ze strony bliskich krewnych.

Bezspornym jest, że do usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powodów należy wliczyć koszty wyżywienia, środków higieny i czystości, odzieży oraz edukacji, a także ich udział w opłatach mieszkaniowych.

W niniejszej sprawie wskazać należy, iż Sąd ustalił koszty utrzymania małoletnich na kwoty ok. 1.000 – 1.100 zł miesięcznie. Na początku 2014 roku koszty utrzymania małoletnich były niższe (brak opłat za przedszkole, młodszego powoda, brak kosztów zajęć sportowych starszego powoda, w styczniu 2014 r. opłaty za mieszkanie uiścił pozwany), jednak w tym okresie - co istotnie wpływa na zakres ustalanych alimentów - matka małoletnich przebywała na urlopie wychowawczym, nie posiadała w zasadzie żadnych środków utrzymania. W późniejszym okresie tj. od września 2014 roku koszty utrzymania małoletnich wzrosły w związku z rozpoczęciem uczęszczania do przedszkola przez małoletniego K. oraz rozpoczęciem trenowania siatkówki i wyjazdem na obóz. Pomimo, że - jak wskazano powyżej, w okresie od stycznia 2014 roku do września 2014 roku wydatki na małoletnich były niższe, to Sąd ustalił wysokość alimentów na tym samym poziomie za okres od lutego 2014 roku, z uwagi na niekorzystną sytuację majątkową matki, brak dochodów.

Kwota alimentów w wysokości po 500 zł na każdego z powodów zasądzona za styczeń 2014 roku wynika z faktu, iż pozwany przekazał matce małoletnich kwotę przeznaczoną na opłaty za mieszkanie, co wynika jasno z przedłożonych przez K. I. dokumentów, a także zostało przez nią przyznane. Okoliczność ta w znacznym stopniu obniżyła koszty utrzymania dzieci.

Ustalając wysokość alimentów Sąd uwzględnił możliwości zarobkowe pozwanego, a także sytuację majątkową matki powodów. K. I. w początkowej fazie procesu pozostawała na urlopie wychowawczym. Nie uzyskiwała żadnego dochodu. Od 15 grudnia 2015 roku K. I. zatrudniona jest w (...) i osiąga wynagrodzenie w wysokości 1.600 zł netto miesięcznie. Bezspornym jest, że małoletni powodowie zamieszkują obecnie z matką. K. I. nad małoletnimi powodami sprawuje osobistą opiekę.

Obowiązek alimentacyjny obciąża oboje rodziców. Jednak stosownie do art. 135 § 2 k.r.o. wykonanie obowiązku względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (…) może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Zatem matka powodów w dużej mierze realizuje spoczywający na niej obowiązek alimentacyjny poprzez sprawowanie osobistej opieki nad małoletnimi.

Odnośnie możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego należy wskazać, że zamieszkuje on za granicą. Okoliczność ta została także wprost przyznana przez pełnomocnika pozwanego, w innym postępowaniu toczącym się przed tutejszym sądem, w sprawie o pozbawienie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi: K. i K. S. (2) (Sygn. akt IV R Nsm 1598/14). Przyznanie tej okoliczności przez pozwanego stanowiło przyczynę uznania przez K. S. (3) wniosku K. I. o pozbawienie władzy rodzicielskiej. Od początku 2014 roku centrum życiowe pozwanego znajduje się za granicą. Początkowo w Danii, obecnie w Holandii. Pozwany z zawodu jest spawaczem, podejmuje zatrudnienie w różnych firmach i biurach na zasadzie zbliżonej do zlecenia, bez stałego kontraktu czy umowy. Pozwany sam wskazał, że nie wykazuje swoich zarobków w żadnych urzędzie. Na podstawie jednak dokumentów od uprzedniego pracodawcy pozwanego ustalono, że osiągał on wynagrodzenie w wysokości 150 DKK za godzinę co daje w przybliżeniu ok. 87 zł. Miesięczne wynagrodzenie pozwanego przekraczało znacznie kwotę 10.000 zł, co wynika ze zgromadzonej dokumentacji. Dokumenty przedłożone przez pozwanego, które nie zostały przetłumaczone na język polski nie były brane przez Sąd pod rozwagę. W związku czym twierdzenia pozwanego odnośnie osiąganego przez niego rocznego dochodu nie zostały udowodnione. Nadto jak już wskazywano, pozwany sam podał, iż nie wykazywał wszystkich swoich dochodów w urzędach. W ocenie Sądu pozwany nadal przebywa poza granicami kraju i ma większe możliwości zarobkowe, aniżeli w sytuacji gdyby przebywał w kraju – i to właśnie na podstawie stawek zagranicznych Sąd ustalał możliwości zarobkowe pozwanego. W związku z powyższym bezsprzecznie są one wyższe aniżeli matki małoletnich i niezasadnym byłoby rozłożenie kosztów utrzymania dzieci po połowie, w szczególności gdy pozwany nie bierze udziału w wychowaniu małoletnich.

Jednocześnie w tym miejscu warto było zastrzec, że podobnie jak potrzeby hipotetyczne, tak i hipotetyczne, przyszłe zmiany w zakresie możliwości zarobkowych obowiązanego do alimentacji dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie nie były istotne. W sprawie ważne pozostawały jedynie aktualne możliwości zarobkowe pozwanego. Wszelkie zmiany, które w wymienionej kwestii zajdą, mogą stanowić podstawę orzekania dopiero w sprawie, dla której podstawę prawną stanowić będzie przepis art. 138 k.r.o.

W tym miejscu odnotować należy, iż pozwany w określonych miesiącach dokonywał wpłat na rzec małoletnich. Sąd uwzględnił stanowisko pozwanego i wskazał, że za określony miesiąc pozwany po części spełnił swoje świadczenie należne na rzecz małoletnich. Okoliczność tą Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez przedstawicielkę ustawową małoletnich powodów. Przelewy, które opiewały na różne kwoty, z uwagi na zmienność kursu walut, sąd podzielił na dwie osoby – dwóch małoletnich – uznając, że na każdego z nich zostały one w tym zakresie zaspokojone. Sąd nadał klauzulę wykonalności całemu orzeczeniu z uwagi na fakt, iż odmienne rozstrzygnięcie pozbawiłoby powodów możliwości domagania się odsetek. Z dat przelewów wynika, że były one dokonywane zawsze po 10-tym dniu miesiąca (który to według generalnej zasady jest dniem granicznym przy wyznaczaniu terminu płatności alimentów). W ocenie Sądu nienadanie klauzuli wykonalności z powodu opisanego powyżej było by ze szkodą dla małoletnich powodów.

Zestawiając przedstawione wyżej usprawiedliwione potrzeby powodów z możliwościami majątkowymi i zarobkowymi obojga rodziców, Sąd doszedł do przekonania, że w aktualnym stanie faktycznym obowiązek alimentacyjny pozwanego małoletnich powodów K. i K. S. (1) wyczerpuje się kwotami – po 500 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich tj. łącznie 1.000 zł – za styczeń 2014 roku, oraz kwotami po 700 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich – od 1 lutego 2014 roku, płatnych do rąk matki małoletnich K. I., do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

Zestawiając przedstawione wyżej usprawiedliwione potrzeby powodów z możliwościami majątkowymi i zarobkowymi obojga rodziców Sąd doszedł do przekonania, że w aktualnym stanie faktycznym obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec K. i K. S. (2) winien zostać uregulowany w sposób przedstawiony powyżej. Jednocześnie – wobec tego, że powodowie są małoletni, środki pieniężne tytułem renty alimentacyjnej powinny być przekazywane ich przedstawicielce ustawowej.

Mając całokształt powyżej przedstawionych okoliczności na uwadze, Sąd, działając na podstawie art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 i 2 k.r.o., orzekł jak w pkt 1 wyroku, oddalając powództwo w pkt 2 w pozostałej części jako wygórowane na podstawie art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. a contrario.

Na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 820 zł tytułem kosztów sądowych, od której powodowie byli zwolnieni z mocy ustawy. Zgodnie z treścią art. 22 k.p.c. w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a jeżeli świadczenia trwają krócej niż rok- za cały okres ich trwania. Świadczenia alimentacyjne jest świadczeniem powtarzającym się, a zatem wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosi 16.400 zł (1000 zł + 11 x 1.400 zł). Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 zł i nie więcej niż 100.000 zł. Mając powyższe na uwadze, Sąd ustalił, iż opłata, od której z mocy ustawy zwolnieni byli powodowie wynosiła 820 zł (5% x 16.400 zł ) i kwotę tą należy ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa od pozwanego, o czym Sąd orzekł w punkcie 3 wyroku.

W punkcie 4 i 5 orzeczono na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz małoletnich powodów po 605,40 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Sąd miał na uwadze, iż strona powodowa wygrała proces w 27% (przy 100% koszty zastępstwa procesowego wyniosłyby 2.400 zł), jednakże pozwany wniósł o zwrot kosztów zastępstwa procesowego (gdzie kwota ta wynosi 60 zł). po uwzględnieniu kosztów zastępstwa procesowego i kosztów opłaty od pełnomocnictwa Sąd ustalił, że każdemu powodowi należna jest kwota 655,20 zł zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, a pozwanemu kwota 49,80 zł. W związku z powyższym, po dokonaniu stosownych obliczeń Sąd zasądził kwotę po 605,40 zł na rzecz każdego z powodów.

W pkt 6 wyroku Sąd na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. z urzędu nadał wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności.