Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 05 stycznia 2016 roku w Świnoujściu na rozprawie

sprawy z powództwa H. K., M. K. (1)

przeciwko (...) S.A. w Ł.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej solidarnie na rzecz powodów kwotę 9359,30 zł (dziewięciu tysięcy trzystu pięćdziesięciu dziewięciu złotych i trzydziestu groszy) z odsetkami ustawowymi od dnia 24 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej solidarnie na rzecz powodów kwotę 2092 zł (dwóch tysięcy dziewięćdziesięciu dwóch złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1204/14

UZASADNIENIE

Powodowie H. K. i M. K. (1) wystąpiła przeciwko pozwanemu (...) S.A. w Ł. z powództwem o solidarne zasądzenie na ich rzecz kwoty 9.703,47 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 24 czerwca 2013r. do dnia zapłaty. Ponadto wnieśli o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że w dniu 22 lutego 2013r. zaparkowali na wysepce parkingowej przed swoim sklepem stanowiący ich współwłasność samochód marki C. (...) o nr rej. (...), na który z dachu budynku położonego w Ś. przy ul. (...) spadł nawis śnieżno - lodowy. Do szkody w mieniu powodów doszło z winy zarządcy nieruchomości tj. Zespołu (...) Sp. z o.o. (...)w S., który wbrew obowiązkowi nie usunął zalegającego na dachu budynku śniegu i lodu. Odpowiedzialność pozwanego wynika z niekwestionowanego faktu, iż Zespół (...) Sp. z o.o. (...)w S. w dacie zdarzenia był ubezpieczony u pozwanego od odpowiedzialności cywilnej. Powodowie domagają się odsetek ustawowych od dnia 24 czerwca 2013r., gdyż zgodnie z treścią art. 817 § 1 kc ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powodowie przyjęli za dzień zawiadomienia pozwanego dzień 23 maja 2013r., w którym pozwany podjął decyzję o odmowie przyznania odszkodowania.

Pozwany (...) S.A. w Ł. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie solidarnie od powodów kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany oświadczył, że biorąc pod uwagę spadzistą konstrukcję dachu budynku mieszczącego się w Ś. przy ul. (...), brak uwag co do sposobu zimowego utrzymania nieruchomości przez Zespół (...) Sp. z o.o. oraz brak zgłoszeń o konieczności usunięcia śniegu z dachu budynku, próżno doszukiwać się w tym stanie rzeczy, zawinionego zaniechania po stronie Zespołu (...) Sp. z o.o., który pozostawałby w adekwatnym związku z powstałą w majątku powodów szkodą.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 lutego 2013r. powodowie H. K. i M. K. (1) zaparkowali na wysepce parkingowej przed swoim sklepem stanowiący ich współwłasność samochód marki C. (...) o nr rej. (...), na który z dachu budynku położonego w Ś. przy ul. (...) spadł nawis śnieżno - lodowy.

(bezsporne)

W chwili zdarzenia z dnia 22 lutego 2013r. zarządcą nieruchomości wspólnej przy ul. (...) był Zespół (...) Sp. z o.o. w W., który miał zawartą z pozwanym (...) S.A. w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

(bezsporne)

Powodowie zgłosili szkodę pozwanemu, który decyzją z dnia 23 maja 2013r. odmówił wypłaty odszkodowania.

(dowód: decyzja z dnia 23.05.2013r. - k. 15-16)

Na skutek zdarzenia z dnia 22 lutego 2013r. w pojeździe powodów powstały następujące uszkodzenia: pęknięcie szyby przedniej, wgniecenie błotnika przedniego lewego, wgniecenie pokrywy przedniej (do naprawy), wgniecenie dachu (do naprawy), zgięcie poprzeczki dachu przedniej (do naprawy), ramiona wycieraczek przód (sprawdzenie), lusterko zewnętrzne prawe (do wymiany). Koszt naprawy tych uszkodzeń, przy założeniu naprawy samochodu w nieautoryzowanym warsztacie naprawczym, wynosi 9.359,30 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego J. L. - k. 208-225)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z art. 415 kc kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Art. 361 kc § 1 stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Stosownie do treści art. 822 § 1 przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie z art. 822 § 2 kc jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Art. 822 § 4 kc uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie bezspornym było to, że w dniu 22 lutego 2013r. doszło do upadu zwisu śnieżno-lodowego z dachu budynku położonego w Ś. przy ul. (...) na samochód powodów. Pozwany przyznał, że zarządcą tego budynku był Zespół (...) Sp. z o.o. w W., z którym w chwili zdarzenia był związany umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Pozwany kwestionował natomiast spełnienie przesłanek odpowiedzialności deliktowej, w tym winę ubezpieczonego. Okolicznością sporną była również wysokość szkody doznanej przez powodów.

Wątpliwości Sądu nie budzi to, że Zespół (...) Sp. z o.o. w W. ponosi odpowiedzialność za szkodę w mieniu powodów, zaistniałą w wyniku zdarzenia z dnia 22 lutego 2013r. W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z umową o sprawowanie czynności i zarządzania nieruchomością wspólną zawartą w dniu 27 października 2008r. ze (...) w Ś.Zespół (...) Sp. z o.o. w W. był zobowiązany m.in. do: zlecenia utrzymania w należytym porządku i czystości pomieszczeń i urządzeń budynku służących do wspólnego użytku właścicieli lokali, terenu nieruchomości wspólnej, chodnika przed nieruchomością, i innych terenów jeżeli obowiązek taki wynika z zawartych umów bądź postanowień ustaw (§ 5 ust. 4 umowy), zlecenia dla nieruchomości wspólnej usług kominiarskich, obowiązujących prawem przeglądów technicznych i innych usług związanych z funkcjonowaniem urządzeń technicznych nieruchomości wspólnej (§ 5 ust. 6 umowy), zlecania wykonywania bieżącej konserwacji i bieżących napraw nieruchomości wspólnej oraz urządzeń technicznych umożliwiających właścicielom lokali korzystanie z oświetlenia, ogrzewania lokalu, ciepłej i zimnej wody, dźwigu, domofonu i innych urządzeń należących do wyposażenia nieruchomości wspólnej (§ 5 ust. 7 umowy), zawierania umów na dostawy roboty bądź usługi związane z realizacją zadań wymienionych w § 5 ust. 3-9 z zachowaniem należytej staranności i uwzględnieniem interesów Wspólnoty oraz kontroli prawidłowości wykonania tych umów i ich rozwiązywania w przypadkach gospodarczo uzasadnionych (§ 5 ust. 11 umowy). Mieć należy również na uwadze, że zgodnie z art. 61 ustawy z dnia 07 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013r. poz. 1409 z późn. zm.) właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany:

1) utrzymywać i użytkować obiekt zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ust. 2;

2) zapewnić, dochowując należytej staranności, bezpieczne użytkowanie obiektu w razie wystąpienia czynników zewnętrznych odziaływujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak: wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska ziemi, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, pożary lub powodzie, w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagrożenie takim uszkodzeniem, mogące spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska.

Stosownie do treści art. 5 ust. 2 powyższej ustawy obiekt budowlany należy użytkować w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywać w należytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej, w szczególności w zakresie związanym z wymaganiami, o których mowa w ust. 1 pkt 1–7. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2b, 9, Obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym technicznobudowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając m.in.: warunki użytkowe zgodne z przeznaczeniem obiektu, w szczególności w zakresie usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów, poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publiczne.

Mając na względzie wskazane powyżej obowiązki umowne i ustawowe niewątpliwie Zespół (...) Sp. z o.o. w W. był zobowiązany do monitorowania stanu dachu budynku i usuwania zalegającego na nim śniegu i lodu. Powodowie w niniejszej sprawie wykazali, m.in. przedkładając dokumentację fotograficzną i nagranie video, że podczas zdarzenia z dnia 22 lutego 2013r. doszło do usunięcia się z dachu znacznej ilości śniegu i lodu. Przebieg tego zdarzenia i jego skutki jednoznacznie wskazują, iż nagromadzenie śniegu i lodu na dachu przy ul. (...) stwarzało zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz bezpieczeństwa mienia. To jest wystarczające do przyjęcia, że ubezpieczony nie wykazał należytej staranności w przeciwdziałaniu takiemu stanu rzeczy. Powołane zaś w toku niniejszej sprawy twierdzenia pozwanego w żaden sposób nie wykazały braku winy po stronie Zespołu (...) Sp. z o.o. w W.. Bez znaczenie jest to czy do ubezpieczonego przed zdarzeniem wpływały jakiekolwiek skargi na stan przedmiotowego dachu. Jak już wyżej wskazano to na zarządcy spoczywał obowiązek nadzorowania tego stanu i podejmowania niezbędnych działań. Bezzasadne było również stanowisko pozwanego, że z odpowiedzialności za szkodę zwalnia ubezpieczonego spadzista konstrukcja dachu. Taki pogląd nie ma żadnej podstawy prawnej. Okoliczności zdarzenia z dnia 22 lutego 2013r. jednoznacznie zaś potwierdzają, że konstrukcja dachu samoczynnie nie wyłączała konieczności usuwania zalegającego zwału śniegowo-lodowego. W związku z powyższym uznać należy, że pomiędzy doznaną przez powodów szkodą, a zawinionym i bezprawnym zaniechaniem ubezpieczonego w pozwanym zakładzie ubezpieczeń zachodzi adekwatny związek przyczynowo - skutkowy.

W zakresie wysokości szkody należy mieć na uwadze, że w związku z rozbieżnością stanowisk stron w tym zakresie w sprawie został przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny pojazdów i techniki samochodowej. Opinia biegłego sądowego J. L. nie była kwestionowana przez powodów. Zdaniem Sądu opinia ta nie została również skutecznie podważona przez pozwanego. W treści pisma procesowego z dnia 10 grudnia 2015r., złożonym w zakreślonym przez Sąd terminie do zgłoszenia zarzutów do opinii, pozwany oświadczył, że "roszczenie powodów kwestionowane jest przez pozwaną także co do wysokości, przy czym w tym zakresie, odwołuje się do treści odpowiedzi na pozew z dnia 03 listopada 2014r. oraz załączonego do tego pisma, sporządzonego na zlecenie pozwanej kosztorysu...". W przedmiotowym piśmie procesowym pozwany nie sformułował żadnych zarzutów pod adresem opinii, nie wykazał również dowodowo jakiejkolwiek wadliwości w jej treści. W tej sytuacji bezprzedmiotowym było odwoływanie się przez pozwanego do sporządzonego na jego zlecenie kosztorysu. Kosztorys ten miał bowiem wyłącznie charakter dokumentu prywatnego. Zgodnie z art. 245 kc dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. W związku z kwestionowaniem tego dokumentu przez powodów i sporządzeniem opinii sądowej kosztorys pozwanego pozbawiony był znaczenia dowodowego w niniejszej sprawie. W konsekwencji Sąd uznał, iż wartość szkody powinna zostać ustalona na podstawie opinii biegłego sądowego J. L.. Zauważyć przy tym należy, że biegły określić wysokość kosztów naprawy pojazdu powodów w dwóch wariantach: przy założeniu naprawy w nieautoryzowanym warsztacie naprawczym oraz przy założeniu naprawy w autoryzowanej stacji obsługi marki C.. Pozwany zakwestionował możliwość przyjęcia tego drugiego wariantu, podnosząc że powodowie nie wykazali aby naprawiali swój pojazd w autoryzowanej stacji obsługi i aby w tym przypadku było konieczne. Powodowie nie zakwestionowali tego stanowiska pozwanego. W związku z tym Sąd przyjął, że wartość szkody w pojeździe powodów w wyniku zdarzenia z dnia 22 lutego 2013r. wynosi 9.359,30 zł tj. w wysokości kosztów naprawy w nieautoryzowanym warsztacie naprawczym. Dlatego Sąd w punkcie I wyroku uwzględnił powództwo co do tej kwoty, oddalając powództwo w punkcie II w pozostałym zakresie.

Zasądzeniu na rzecz powoda polegały również odsetki ustawowe od należności głównej. Zgodnie z art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Stosownie zaś do treści art. 481 § 2 kc jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Zgodnie z art. 817 § 1 kc ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powodowie domagali się zasądzenia odsetek ustawowych od pozwanego od dnia 24 czerwca 2013r. Żadnych wątpliwości nie może budzić to, że roszczenie powodów było w tym dniu wymagalne. Pozwany wydał bowiem decyzję o odmowie przyznania odszkodowania w dniu 23 maja 2013r. 30 dniowy termin na wypłatę odszkodowania upłynął do dnia 24 czerwca 2013r., nawet gdyby jego bieg liczyć od dnia wydania przedmiotowej decyzji.

Ustalenia w niniejszej sprawie Sąd poczynił na podstawie niekwestionowanych przez strony dokumentów i opinii biegłego sądowego. Opinia sądowa nie była kwestionowana przez strony, jej prawidłowość nie budziła również wątpliwości Sądu. Zauważyć należy, że okoliczności sprawy mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, poza wysokością szkody, były w niniejszej sprawie bezsporne. Z uwagi na przeprowadzenie w sprawie dowodu z opinii biegłego sądowego i niekwestionowaniu tej opinii przez strony nie miały znaczenia w sprawie zeznania świadka M. K. (2). Sąd oddalił wniosek pozwanego o zwrócenie się przez sąd do (...)do wskazania osoby właściwej do przesłuchania z ramienia tego podmiotu w charakterze świadka w niniejszym postępowaniu. W ocenie Sądu tak sformułowany wniosek był bezprzedmiotowy. Niewątpliwie inne podmioty niż strony nie są uprawnione do formułowania wniosków dowodowych w sprawie i wskazywania osób, które powinny zostać przesłuchane w charakterze świadka. Nie może budzić wątpliwości, że to pozwany, szczególnie że jest podmiotem profesjonalnym, reprezentowanym przez zawodowego pełnomocnika, powinien oznaczyć osoby o przesłuchanie których wnosi.

O kosztach procesu w punkcie III wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 100 w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc oraz art. 109 § 2 kpc, zgodnie z ogólną zasadą, że strona przegrywająca proces powinna zwrócić przeciwnikowi niezbędne koszty procesu. W ocenie Sądu w związku z oddaleniem powództwa tylko w niewielkiej części (powodowie wygrali sprawę w 96,45 %) pozwany powinien zwrócić powodom całość poniesionych kosztów procesu. Tymi kosztami były: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego powodów w kwocie 1.200 zł, opłata sądowa uiszczona od pozwu w kwocie 486 zł, opłata skarbowa uiszczona od pełnomocnictw w kwocie 34 zł oraz wykorzystana część zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 372 zł. Wynagrodzenie pełnomocnika powodów zostało określone na podstawie § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) w wysokości stawki minimalnej określonej od wartości przedmiotu sporu.

SSR Mariusz Grobelny

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień;

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego;

3.  opublikować wyrok z uzasadnieniem na portalu orzeczeń;

4.  akta przedłożyć z pismami lub za 21 dni.

Ś., dnia 27 stycznia 2016r. SSR Mariusz Grobelny