|
Na podstawie zebranego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Oskarżony T. K. (2) oskarżony został przez Urząd Celny w S., o to, że w okresie 04.10.2011 r. do 25.11.2011 r. uczestniczył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez sieć Internet w zagranicznych grach hazardowych, urządzanych przez firmę bet-at-home.com. (...), wbrew przepisom art.29a ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, tj. o czyn z art.107 § 2 kks.
Oskarżony T. K. (2) jest zalogowany i nadal posiada konto na stronie bet-at-home.com. (...). Gra i obstawia mecze na różnych stronach, w tym na przedmiotowej. Oskarżony posiada rachunek bankowy o nr (...) prowadzony przez (...) Bank (...) SA. Na ten rachunek otrzymywał on środki finansowe z rachunku bankowego o nr (...) prowadzonego na rzecz firmy bet-at-home.com. (...). W tytułach przelewu znajdowała się adnotacja „gewinnauszahlung”, co oznacza wypłatę zysków tj.wygraną.
Oskarżony nie był dotychczas karany.
Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego (k.115v, 82), pismo Banku (...) (k.5), umowy świadczenie bankowej usługi elektronicznej (k.6-12), zestawienia operacji finansowych (k.13), ogólnych warunków handlowych bet-at-home (k.14-18), wyroku trybunału (k.19-25), pisma (...) Bank (...) S. A. (k.52), historii rachunku (k.53-69), umowy o prowadzenie rachunku (k.70-72), formularza identyfikacyjnego (k.73,74), karty karnej (k.85).
Oskarżony T. K. (2) w toku postępowania przygotowawczego jak i rozprawy nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i potwierdził fakt zalogowania na stronie bet-at-home.com. (...) oraz stawiania zakładów. Jednakże wskazał, iż grał za pośrednictwem Internetu, ale nie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wskazał przelewał różne kwoty na konto w/w firmy i różne też kwoty wypłacał, ale nie jest w stanie wskazać z jakiego tytułu.
Wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku postępowania przygotowawczego, jak i sądowego są logiczne, konsekwentne i w ocenie Sądu zasługują na wiarę, tym bardziej, iż znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym.
Słusznie podnosi oskarżony, iż nie zostało w jakikolwiek sposób uprawdopodobnione, iż oskarżony dokonywał zakładów, czy też grał w gry hazardowe za pośrednictwem internetu, znajdując się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż brak jest podstaw do tego, aby uznać oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.
Sprawcą przestępstwa spenalizowanego w art. 107 § 2 k.k.s. będzie każda osoba, która na terytorium RP uczestniczyć będzie w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym, co równocześnie oznacza, że nie wypełni znamion przestępstwa skarbowego udział na terytorium innego państwa obywatela polskiego np. w grze losowej tam organizowanej.
Uczestniczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym to tyle, co branie udziału w takiej grze czy zakładzie. Wskazać jednak należy, że zakazy z art. 29a ustawy o grach hazardowych naruszają traktatową zasadę swobodnego przepływu towarów i usług w państwach członkowskich Unii Europejskiej. W obszarze rynku hazardowego niedopuszczalne jest co do zasady ograniczanie świadczenia usług hazardowych w którymś kraju członkowskim, stanowi to bowiem naruszenie art. 56 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W kontekście komentowanego typu czynu zabronionego warto zauważyć, że przyjmując zakaz uczestnictwa w grach hazardowych urządzanych przez internet za relewantny dla art. 107 § 2 k.k.s., należy wskazać, iż obejmuje on wyłącznie uczestnictwo w takich zagranicznych grach losowych i takich zagranicznych zakładach wzajemnych, które są urządzane za granicą nielegalnie. Oznacza to, że typ z art. 107 § 2 k.k.s. nie obejmuje uczestnictwa w legalnych na obszarze Unii Europejskiej internetowych grach losowych i zakładach wzajemnych, bowiem pozwala na to Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak również uczestnictwa w grach na automatach (w tym o niskich wygranych), zarówno internetowych, czy to innych.
W piśmiennictwie słusznie wskazuje się na praktycznie zupełny brak świadomości wśród adresatów norm prawnych karalności zachowań stypizowanych w art. 107 § 2 k.k.s., czego przyczyn można upatrywać w publicznym (zwłaszcza przy wykorzystaniu mediów) propagowaniu uczestnictwa w zagranicznych grach losowych i zakładach wzajemnych.
Sąd I instancji w całej rozciągłości podziela orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 17 września 2014 r. w sprawie II AKz 324/14, w którym to stanął na stanowisku, iż: „Nie sposób mówić o choćby uprawdopodobnieniu występowania przesłanek czynu z art. 107 § 2 k.k.s., skoro brak jakiejkolwiek informacji o tym, czy dysponent wskazywanego konta podejmował się udziału w jakichkolwiek grach losowych lub zakładach wzajemnych, a także czy działania te wykonywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Posiadanie konta w polskim banku nie może być utożsamiane z działaniem na terytorium tego kraju tym bardziej, że przestępstwa dokonano przez sieć Internet, z którą gracze mogli się łączyć teoretycznie z każdego miejsca na świecie”.
Zauważyć ponadto należy, iż jeśli chodzi o internetową grę, czy zakład , to może być ona zorganizowana przez zagraniczne podmioty z wykorzystaniem zagranicznego systemu komputerowego, do którego uzyskuje dostęp również polski użytkownik. W takim przypadku zdaniem Sądu, korzystanie przez użytkownika znajdującego się na terytorium państwa polskiego z "wirtualnego kasyna" zlokalizowanego na serwerze znajdującym się za granicą powoduje, iż nie popełnia on przestępstwa ze względu na kwestie miejsca popełnienia czynu i zasadę terytorialności jako podstawę jurysdykcji.
Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w wyroku. Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia art. 632 pkt 2 kpk.
|
|
