Pełny tekst orzeczenia

Sygn. VII Pz 39/13

POSTANOWIENIE

Dnia 19 sierpnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Kiwiorska- Pająk /spr./

Sędziowie: SO Iwona Iwanek

SO Jacek Pluta

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2013 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko (...) Ł. G. i Wspólnicy Spółce Jawnej w K.

o wynagrodzenie za pracę

na skutek zażalenia pozwanego na zarządzenie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 14.05.2013r. sygn. akt V P 534/12

postanawia: odrzucić zażalenie .

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zarządził zwrot wniosku strony pozwanej o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od wyroku zaocznego wskazując , że nie wykonano zarządzenia Sądu wzywającego do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu , gdyż nie został złożony sprzeciw, a strona pozwana jedynie przedłożyła odpis wniosku o przywrócenie terminu.

Zażalenie na powyższe zarządzenie wniosła strona pozwana wskazując, że ze stanowiskiem Sądu się nie zgadza, gdyż dołączony do pisma drugi egzemplarz wniosku jest sprzeciwem, co zostało jasno w nim sformułowane. Z treści zażalenia wynika, iż strona pozwana jednym pismem objęła zarówno wniosek o przywrócenie terminu, jak i sprzeciw od wyroku zaocznego.

Sąd Okręgowy zważył , co następuje:

zgodnie z art. 394 § 1 k.p.c., zażalenie przysługuje na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego, których przedmiot został określony w zamieszczonym w tym artykule katalogu. Zostało w nim wprost wymienione tylko jedno zarządzenie przewodniczącego : zaskarżalne zażaleniem jest zarządzenie, którego przedmiotem jest zwrot pozwu.

W postanowieniu z dnia 28 lipca 1998 r., II CKN 884/97 (OSNC 1999, nr 2, poz. 34) Sąd Najwyższy uznał , że na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zarzutów od nakazu zapłaty zażalenie nie przysługuje. Również w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2000 r., V CKN 1619/00 (nie publ.) Sąd Najwyższy stwierdził, że niedopuszczalne jest zażalenie na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowania. Również w uchwale z dnia 27.03.2008r. , III CZP 11/08 (OSNC 2009, z.5, poz.66) Sąd Najwyższy przyjął pogląd, iż nie jest dopuszczalne zażalenie na zwrot wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji.

W piśmiennictwie jednolicie przyjmuje się, że takie zarządzenie nie podlega zaskarżeniu zażaleniem. Podkreśla się, że przewidziane w art. 394 § 1 k.p.c. zażalenie na zarządzenie przewodniczącego dotyczy jedynie zarządzenia, którego przedmiotem jest zwrot pozwu z przyczyn wymienionych w art. 130 § 1 k.p.c.

Pojęcie "postanowienie kończące postępowanie w sprawie" oznacza takie postanowienie, które przez uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty w danej instancji (por. uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 1998 r., III CZP 44/98, OSNC 1999, nr 5, poz. 87, z dnia 31 maja 2000 r. III ZP 1/00, OSNC 2001, nr 1, poz. 1 i z dnia 6 października 2000 r., III CZP 31/00, OSNC 2001, nr 2, poz. 22). Dopełnienie "w sprawie" świadczy wyraźnie o zamiarze jego zwężenia tylko do orzeczeń kończących postępowanie jako całość poddaną pod osąd, z wyłączeniem orzeczeń incydentalnych, ubocznych. Liczne wypowiedzi judykatury sprzeciwiają się stosowaniu wykładni zmierzającej do uznania za kończące postępowanie takich orzeczeń, które zamykają tylko jakiś fragment sprawy lub jej boczny nurt, rozstrzygają kwestię wpadkową albo finalizują postępowanie pomocnicze bądź czynności przygotowawcze (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1996 r., I CKN 7/96, OSNC 1997, nr 3, poz. 31, z dnia 8 kwietnia 1997 r., I CZ 22/97, OSNC 1997, nr 10, poz. 147, i z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16).

Postępowanie o przywrócenie stronie terminu do dokonania czynności procesowej ma charakter wpadkowy, gdyż rozstrzygnięcie w tym przedmiocie dotyczy kwestii ubocznej (incydentalnej). Wniosek o przywrócenie terminu inicjuje więc wyłącznie postępowanie wpadkowe, nie dotyczy zaś głównego postępowania w sprawie, jego celem nie jest bowiem rozstrzygnięcie o zasadności roszczeń dochodzonych przez strony, jak również nie dotyczy ono dopuszczalności wyrokowania w sprawie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2005 r., III CZ 4/06, nie publ.). W konsekwencji należy przyjąć, że zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od wyroku zaocznego nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie, co skutkuje brakiem możliwości jego zaskarżenia.

Zawarte w art. 394 § 1 k.p.c. wyliczenie wypadków dopuszczalności zażalenia, w powiązaniu z redakcją przepisu, a w szczególności z wyrażeniem "a ponadto", nadaje unormowaniu przewidującemu zażalenie na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie pozwu charakter regulacji szczególnej. Uzasadnia to twierdzenie, że spośród pism procesowych, o których mowa w art. 126 k.p.c., tylko dla tego pisma ustawodawca uczynił wyjątek, inne pisma zwrócone zarządzeniem przewodniczącego traktując bądź jako niezaskarżalne, bądź wiążąc z nieusunięciem ich braków inny skutek procesowy niż zwrot pisma, np. odrzucenie apelacji (art. 370 i 373 k.p.c.) lub skargi kasacyjnej (art. 398⁶ § 2 i 3 k.p.c.).

Nie ma przepisu, który statuowałby przewidzianą w postępowaniu cywilnym czynność w razie zwrotu wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej. Uregulowania zawarte w art. 362 i 398 k.p.c. nie uzasadniają twierdzenia, że także takie zarządzenie podlega zaskarżeniu zażaleniem, oznaczałoby to bowiem przekreślenie wyjątkowego charakteru zarządzenia przewodniczącego o zwrocie pozwu. Odpowiednie zastosowanie tych przepisów może mieć miejsce wyłącznie w odniesieniu do zarządzeń wskazanych w ustawie jako zaskarżalnych zażaleniem.

Skoro zatem art. 394 § 1 pkt 1 k.p.c. wymienia tylko zarządzenie o zwrocie pozwu, to za uprawnione można uznać tylko takie twierdzenie, że na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego zażalenie nie przysługuje.

W związku z powyższym Sąd odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne.

VII Pz 39/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE