Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 6 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla W. M. w W. II W. C.w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Błażejewska

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 r. w W. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela B. S.Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

z udziałem Z. S. i (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w U.

w przedmiocie skargi wierzyciela na czynności Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla W. – Mokotowa w W. M. P. Km 2857/16 w postaci uwzględnienia we wstępnie ustalonych kosztach postępowania egzekucyjnego podatku VAT

p o s t a n a w i a :

oddalić skargę.

SSR Aleksandra Błażejewska

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2016r. wierzyciel reprezentowany przez fachowego pełnomocnika, wniósł skargę na czynności Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla W. M. w W. M. P. Km 2857/16 w postaci uwzględnienia we wstępnie ustalonych kosztach postępowania egzekucyjnego podatku VAT, wnosząc o jego zmianę poprzez wyeliminowanie naliczania podatku VAT. W uzasadnieniu wskazano, że żaden z przepisów prawa nie pozwala na pobieranie przez komorników dodatkowej opłaty na pokrycie podatku VAT i interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015r. nie stanowi uzasadnienia dla takiego działania.

W odpowiedzi na skargę Komornik wskazał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie z uwagi na treść interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015r., gdzie wskazano, że wykonywanie przez komorników czynności należy uznać za opodatkowane podatkiem od towaru i usług. Komornik zwrócił uwagę, że aktem prawnym stanowiącym podstawę pobierania przez komorników podatku VAT od pobranych w toku egzekucji opłat egzekucyjnych jest ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, a o charakterze opłaty egzekucyjnej stanowi art. 35 w zw. z art. 34 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. W związku z czym opłata egzekucyjna nie może być przeznaczona na inny cel niż określony w ustawie, a zatem na pokrycie podatku VAT. W uzasadnieniu komornik powołał się również na argumentację wskazaną w opinii prawnej prof. A. M. i prof. W. M..

Sąd zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 767 § 1 k.p.c. na czynność komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego jeśli ustawa nie stanowi inaczej.

Skargę na czynności komornika wnosi się do sądu w terminie tygodniowym od daty czynności, gdy strona była przy niej obecna lub była o jej terminie zawiadomiona, w innych wypadkach - od daty zawiadomienia strony o dokonaniu czynności, w braku zawiadomienia - od daty dowiedzenia się o niej, a w wypadku zaniechania - od daty, w której czynność powinna być dokonana. (art. 767 § 4 k.p.c.)

Ponieważ skarga została wniesiona w terminie, podlega ona zatem merytorycznemu rozpoznaniu.

W rozpoznawanej sprawie Sąd nie dopatrzył się naruszenia przez Komornika obowiązujących przepisów prawa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. 2011, Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z ust 2 czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Stosownie zaś do treści art. 8 ust 1 pkt 3 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei zgodnie z art. 29a) powołanej ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W myśl zaś ust. 6 pkt. 1 tego artykułu podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Z kolei z § 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 września 2015 r. w sprawie późniejszego terminu powstania obowiązku podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 1504) wynika, że w przypadku usług wykonywanych przez komornika sądowego w ramach czynności egzekucyjnych lub innych czynności przekazanych do kompetencji komornika sądowego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązek podatkowy z tytułu tych usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Również należy mieć na względzie to, że komornik nie jest przedsiębiorącą w rozumieniu ustawy o działalności gospodarczej, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, że nie obejmuje go obowiązek wynikający z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług.

Poza tym należy zwrócić uwagę na to, że w przypadku uznania, że podatek VAT zawiera się w kwocie pobieranych opłat egzekucyjnych oznaczałoby, że całkowitym ciężarem podatku obarczeni zostaliby komornicy jako płatnicy podatku, a nie odbiorcy opodatkowanych usług zgodnie z art. 17 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na uwagę zasługuje również brzmienie art. 63 ust. 4 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, który wskazuje, że dochodem komornika, o którym mowa w ust. 1, 2 i 3, są pobrane i ściągnięte w danym miesiącu opłaty egzekucyjne oraz zwrot wydatków gotówkowych za przejazdy, określone w art. 39 ust. 2 pkt 3, pomniejszone o koszty działalności egzekucyjnej komornika i sumy określone w niniejszym artykule. Przepis ten w powiązaniu z art. 14 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku od osób fizycznych również wskazuje na poprawność interpretacji, że pobrane i ściągnięte w danym miesiącu opłaty egzekucyjne stanowi przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Również argumentem przemawiającym za poprawnością doliczania do opłat egzekucyjnych podatku VAT przemawia brzmienie art. 34 w zw. z art. 35 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

Art. 34 cytowanej ustawy stanowi bowiem, że koszty działalności egzekucyjnej komornika obejmują koszty osobowe i rzeczowe ponoszone w związku z prowadzoną działalnością egzekucyjną, koszty ochrony zajętego mienia i niezbędnej ochrony osobistej oraz ubezpieczenia mienia kancelarii i własnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, koszty przejazdów w miejscowości będącej siedzibą komornika, korespondencji, obrotu pieniężnego, przewozu drobnych ruchomości niewymagających transportu specjalistycznego, obowiązkowe opłaty na samorząd komorniczy ponoszone zgodnie z przepisami ustawy, inne koszty niezbędne do wykonywania czynności egzekucyjnych oraz czynności przewidziane przepisami ustawy, jeżeli nie są pokrywane w trybie określonym w art. 39. Koszty te zgodnie z art. 35 powołanej ustawy komornik pokrywa z uzyskanych opłat egzekucyjnych. Katalog kosztów pokrywanych z opłaty egzekucyjnej jest zatem zamknięty, a co za tym idzie nie ma podstaw, by z opłaty egzekucyjnej był pobierany podatek od towarów i usług.

Warto również zwrócić uwagę, że art. 49 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji określa stawki opłaty egzekucyjnej. W konsekwencji nie do pogodzenia z brzmieniem tego przepisu byłoby pomniejszenie tych stawek o wartość podatku VAT. W przeciwnym razie komornik sądowy otrzymałby jedynie 77 % opłaty wyliczonej zgodnie z art. 49 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, co byłoby sprzeczne z brzmieniem tego przepisu.

Mając zatem na względzie powyższe regulacje, zdaniem Sądu, skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

SSR Aleksandra Błażejewska

ZARZĄDZENIE

Odpis postawienia doręczyć pełn. wierzyciela oraz dłużnikom i komornikowi z pouczeniem o zażaleniu.

SSR Aleksandra Błażejewska