Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 24 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Kochan

Protokolant: Sylwia Sobczak - Piżuch

przy udziale --- Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Śródmieście

po rozpoznaniu sprawy:

B. D.

syna C. i S. z domu O.

urodzonego (...) w miejscowości W.

PESEL: (...)

oskarżonego o to, że

od nieustalonego okresu początkowego do 30 września 2015r. we W.w mieszkaniu przy ul. (...)dokonał kradzieży energii elektrycznej przez podłączenie do listwy rozgałęźnej na WLZ obcego przewodu, który zasilał przedłużacz czym działał na szkodę (...) SA, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem

tj. o czyn z art. 278 § 5 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 31 § 2 k.k.

* * *

I. uznaje B. D. za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest przestępstwa z art. 278 § 5 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 31 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 37a k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. S. 738 (siedemset trzydzieści osiem) zł w tym VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu przed Sądem;

II. na podstawie art. 624 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od kosztów procesu w całości, obciążając nimi Skarb Państwa.

..

Sygn. akt II K 909/15

UZASADNIENIE

Z uwagi na to, że wniosek o uzasadnienie dotyczy rozstrzygnięcia o karze, a nadto został wydany w trybie art. 343 k.p.k., Sąd, na podstawie art. 424 § 3 k.p.k. ograniczył uzasadnienie do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych w nim rozstrzygnięć.

W dniu 24 lutego 2016 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieście w sprawie o sygn. II K 909/15 wydał wyrok przeciwko B. D..

B. D.zarzucono popełnienie czynu polegającego na tym, że od nieustalonego okresu początkowego do 30 września 2015r. we W.w mieszkaniu przy ul. (...)dokonał kradzieży energii elektrycznej przez podłączenie do listwy rozgałęźnej na WLZ obcego przewodu, który zasilał przedłużacz czym działał na szkodę (...) SA, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, tj. o czyn z art. 278 § 5 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 31 § 2 k.k.

Oskarżyciel publiczny złożył wniosek w trybie art. 335 k.p.k. i wniósł o wymierzenie kary uzgodnionej z oskarżonym, to jest 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym i zwolnienie oskarżonego z kosztów procesu.

Oskarżony miał obrońcę z urzędu.

Z uwagi na to, że wniosek spełniał kryteria wymagane przepisami k.p.k. Sąd skierował sprawę na posiedzenie i wydała wyrok, w którym uznał B. D. za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest przestępstwa z art. 278 § 5 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 31 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 37a k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Nie ma wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego oraz tego, że jego czyn polegający na podłączeniu do listwy rozgałęźnej na WLZ obcego przewodu, który zasilał przedłużacz, z którego oskarżony pobierał prąd jest kradzieżą energii w rozumieniu art. 278 § 5 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k. Przepis stanowi, że ten, kto dokonuje kradzieży energii podlega karze jak za zwykłą kradzież, tj. opisaną w art. 278 § 1 k.k., która jest zagrożona karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Wobec tego, że przepis art. 37a k.k. umożliwia orzeczenie kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności, jeśli czyn zagrożony jest karą nieprzekraczająca 8 lat - prokurator złożył wniosek, a Sąd zaakceptował orzeczenie kary ograniczenia wolności.

Wybór kary ograniczenia wolności, zważywszy na uprzednią karalność oskarżonego jest dla niego korzystny, a co więcej – wobec jedenastokrotnego karania za czyny – głównie – przeciwko mieniu i wydaniu 2 wyroków łącznych (ostatni – 1 rok pozbawienia wolności) należy ocenić jako łagodny i wyważony wobec kwalifikacji z art. 31 § 2 k.k. W takich okolicznościach wymierzenie kary ograniczenia wolności, polegającej na świadczeniu pracy w najniższym przewidzianym w ustawie wymiarze godzin będzie sprawiedliwe, adekwatne, nieodwetowe i wychowawcze. Wymierzona kara ograniczenia wolności wskazuje na gradację zachowań oskarżonego, co z punktu widzenia sprawiedliwej reakcji jest najbardziej właściwe, również wobec wagi zarzutu. Nie ma potrzeby by karać oskarżonego surowiej, bo kara surowsza nie spełni wobec niego „lepszej” funkcji prewencyjnej. Wymierzenie kary grzywny sprawcy, który nie posiada środków na własne utrzymanie byłoby niecelowe, warunkowe umorzenie postepowania – wobec uprzedniej karalności sprawcy – było niemożliwe.

Podkreślić trzeba, że uciążliwości związane z wykonywaniem pracy mają przede wszystkim sens wychowawczy, co oczywiście nie wyklucza (już przy wykonywaniu kary) zastosowania chociażby ar. 63a k.k.w. Oskarżony wskazuje we wniosku, że chciałby wykonywać „pracę siedzącą”, nie kwestionuje zatem samej kary, lecz zakłada a priori, że będzie ona dla niego zbyt ciężka. To, że oskarżony – co wynika dopiero z pisma procesowego – mógłby kary nie wykonać od razu albo wykonać ją inaczej, nie przekreśla sensu kary orzeczonej w wyroku, bowiem procedowanie w sprawie ewentualnego odroczenia wykonania kary, udzieleniu przerwy w karze, zamiany formy kary czy uznaniu kary za wykonaną jest już sposobem wykonania kary w postępowaniu wykonawczym.

Wobec tego, że oskarżony posiadał obrońcę z urzędu, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. S. 738 (siedemset trzydzieści osiem) zł w tym VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu przed Sądem.

Wziąwszy pod uwagę sytuację materialną oskarżonego Sąd, działając na podstawie art. 624 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od kosztów procesu w całości, obciążając nimi Skarb Państwa.