Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2016r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSO Mariusz Wiązek

Protokolant Aleksandra Borowska

Bez udziału Prokuratora Prok. Rej. Krzysztof Umański

po rozpoznaniu w dniach: 18.11.2015r., 22.12.2015r., 07.01.2016r., 11.02.2016r. 10.03.2016r.

sprawy:

S. L. ur. (...)

w (...) W.

syna L. i L. z domu M.

Oskarżonego to, że:

I.  W dniu 24 września 2012r. we W., działając chęci osiągnięcia korzyści majątkowej przywłaszczył sobie dwa samochody marki F. (...) o numerach VIN (...), VIN (...), o łącznej wartości nie mniejszej niż 66.820zł. w ten sposób, że po wypowiedzeniu umowy leasingu nie wydał przedmiotowych pojazdów na zlecenie leasingodawcy działając na szkodę (...) sp. z o.o.

tj. o czyn z art.284 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

II.  W dniu 25 września 2012r. we W. działając chęci osiągnięcia korzyści majątkowej przywłaszczył sobie mienie znacznej wartości w postaci dwóch samochodów:

- B. (...) nr rej (...) wartości nei mniejszej niż 131.082,11zł.

- M. (...) VIN (...) nr rej (...) wartości nie mniejszej niż 116.342,28zł.

To jest wartości nie mniejszej niż 247.424,39 zł. w ten sposób, że po wypowiedzeniu umowy leasingu nie wydał przedmiotowych pojazdów na zlecenie leasingodawcy działając na szkodę (...) Sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 294 § 1 kk

III.  W dniu 26 października 2012r. we W. działając chęci osiągnięcia korzyści majątkowej przywłaszczył sobie mienie w postaci samochodu O. (...) nr rej (...) wartości nie mniejszej niż 114 500zł. w ten sposób, że po wypowiedzeniu umowy leasingu nie wydał przedmiotowych pojazdów na zlecenie leasingodawcy działając na szkodę (...) SA

tj. o czyn z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

……………………………………………………

I.  uznaje oskarżonego S. L. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I, II i III części wstępnej wyroku ustalając, że zachowania oskarżonego tam zawarte zostały podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wyrządzając szkodę na łączną kwotę 428.744,39zł. i tym samym stanowią przestępstwo ciągłe z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk oraz na podstawie art. 33 § 1 i 2 kk wymierza mu kary: 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i 250 stawek dziennych grzywny ustalając wymiar jednej stawki grzywny na kwotę 100zł.;

II.  na podstawie art. 69 § 1 dkk i art. 70 § 1 pkt 1 dkk i art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby lat 4 (czterech);

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania od dnia 27 sierpnia 2013r. do dnia 28 sierpnia 2013r.;

IV.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów postępowania w tym wymierza mu opłatę w kwocie 5.300zł.

Sygn. akt III K 184/15

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 czerwca 2012 roku została zawarta umowa leasingowa numer (...) pomiędzy S. L. – prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. przy ul. (...) Sp. z o.o., W. ul. (...). Przedmiotem umowy był samochód osobowy marki (...), rok produkcji 2012 o numerze VIN (...), nr rejestracyjny (...). Łączna wartość początkowa pojazdu wynosiła 131 082,11 zł netto. Umowa ta została zawarta na okres 48 miesięcy.

Dowód:

- umowa leasingu operacyjnego Nr (...) z dnia 4.06.2012 r. – k. 75-77,

- informacja o warunkach finansowych do umowy leasingu nr (...) – k. 78-79,

- ogólne warunki umowy leasingu nr (...) – k. 80 – 87,

- deklaracja wekslowa – k. 88-89,

- dokumenty dotyczące wydania pojazdu – k. 90- 94,

- opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań graficzno – porównawczych podpisów z dnia 31.12.2013 r. – k. 362-385

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego – k. 268-271,

W dniu 20 czerwca 2012 roku, pomiędzy S. L. – prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. przy ul. (...) sp. z o.o. została zawarta kolejna umowa leasingu - numer (...), na okres 60 miesięcy. Przedmiotem tej umowy był samochód M. (...), rok produkcji 2012 o numerze VIN (...), numer rejestracyjny (...). Łączna wartość początkowa netto tego samochodu wynosiła 116 342,28 zł.

Dowód:

- umowa leasingu operacyjnego nr (...) z dnia 20.06.2012 r. – k. 54-56,

- informacja o warunkach finansowych do umowy leasingu nr (...) – k. 57- 58,

- ogólne warunki umowy leasingu nr (...) – k. 59-66,

- deklaracja wekslowa – k.67-68,

- dokumenty dotyczące wydania pojazdu – k. 69-74,

- opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań graficzno – porównawczych podpisów z dnia 31.12.2013 r. – k. 362-385

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego – k. 268-271,

Spółka (...) Sp. z o.o., reprezentowana przez S. L., nie regulowała rat leasingowych. W związku z tym (...) Sp. z o.o. pismami z dnia 5 września 2012 roku wypowiedziała (...) sp. z o.o. zawarte umowy leasingu. Ponadto udzieliła pełnomocnictwa (...) Sp. z o.o. we W. do przeprowadzenia negocjacji z korzystającym co do spłaty zadłużenia, wręczenia wypowiedzenia umów leasingu oraz odebrania użytkowanych pojazdów.

Dowód:

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

- pełnomocnictwo z dnia 11.08.2006 r. – k. 49,

- zlecenia windykacji z dnia 5.09.2012 r. – k. 50-51,

- wypowiedzenie nr (...) z dnia 5.09.2012 r. – k. 52,

- wypowiedzenie nr (...) z dnia 5.09.2012 r. – k. 53,

W dniu 6 września 2012 roku S. L. pojawił się w oddziale (...) we W. przy ul. (...), celem wymiany dowodu rejestracyjnego samochodu marki (...). Tego dnia pracownik firmy (...) Sp. z o.o. - J. C., przy udziale funkcjonariusza Policji - J. D., dokonał zabezpieczenia poszukiwanego pojazdu, który został zlokalizowany we W. przy Placu (...). Samochód został przetransportowany na parking strzeżony. Z uwagi na brak obecności S. L. przy tych czynnościach, nie udało się odzyskać dowodu rejestracyjnego oraz kluczyków do tego pojazdu. W dniu 7 września 2012 roku ze spółki (...) do (...) sp. z o.o. zostały wysłane wypowiedzenia umów leasingu.

Dowód:

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

S. L. w dniu 7 września 2012 roku zgłosił na Policji kradzież zabezpieczonego przez pracowników (...) pojazdu marki (...), nr rej. (...). Zgłosił również wniosek do ubezpieczyciela o wypłatę odszkodowania z tego tytułu.

Dowód:

- oświadczenie dotyczące szkody kradzieżowej pojazdu – k. 99 – 101,

- zgłoszenie kradzieży pojazdu – k. 102 – 103,

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego – k. 268-271,

W następnych dniach J. C. czynił starania w celu odzyskania drugiego samochodu, tj. M. (...), nr rej. (...). Dnia 10 września 2012 roku dokonał sprawdzenia adresu ul. (...) we W., tj. miejsca dodatkowego prowadzenia działalności gospodarczej przez firmę (...) i ustalił, że nie jest tam prowadzona żadna działalność. Tego samego dnia udał się pod adres spółki (...) sp. z o.o., tj. W., ul. (...). Domofonu jednak nikt nie odebrał. W rozmowie z pracownikiem kancelarii prawniczej, która mieściła się obok biura firmy (...) sp. z o.o., J. C. dowiedział się, że w siedzibie spółki (...) od dawna nikogo nie było.

Dowód:

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

Dnia 11 września 2012 roku po kilku godzinach oczekiwania pod adresem W., ul. (...), J. C. spotkał się z S. L. i dowiedział się od niego, że samochód M. (...) jest użytkowany we W. przez jego żonę. S. L. zapewnił, że odda samochód 12 września 2012 roku. J. C. poinformował S. L. o konsekwencjach prawnych braku wydania przedmiotu leasingu.

W dniu 12 września 2012 roku z J. C. skontaktowała się tłumacz S. L. i poinformowała, że pojazd zostanie wydany w dniu 17 września 2012 roku. Ponadto S. L. miał w dniu 15 września 2012 roku skontaktować się z J. C. i potwierdzić termin odbioru samochodu. Dnia 15 września 2012 roku S. L. nie nawiązał jednak kontaktu z J. C., z kolei dnia 17 września 2012 roku nie odbierał telefonu. W odpowiedzi na wysłaną przez J. C. wiadomość SMS, S. L. wysłał zapytanie odnośnie dokumentów, jakie miał pozostawić we wcześniej odebranym pojeździe marki (...). Na drugą wiadomość S. L. nie zareagował. Tego samego dnia, tj. 17 września 2012 roku J. C. próbował zlokalizować poszukiwany pojazd na parkingach w okolicy siedziby firmy (...), jednak bez oczekiwanego rezultatu.

Dowód:

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

W dniu 18 września 2012 roku J. C. ponownie podjął bezskuteczne próby telefonicznego kontaktu z S. L., który nie odbierał połączeń. Z przeprowadzonej korespondencji SMS wynikało, że S. L. odmawiał zwrotu przedmiotu leasingu, chcąc wznowić wypowiedzianą umowę. Wobec kategorycznego negatywnego stanowiska J. C. w tym przedmiocie, S. L. oświadczył, że zwróci się do Ambasady W. o pomoc w sprawie wznowienia umów leasingowych.

Dowód:

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

Podejmowane następnie w okresie od 22 do 26 września 2012 roku czynności w celu odnalezienia samochodu marki M. (...), nie przyniosły rezultatu. Do spółki (...) wpłynęły zwrotne potwierdzenia odbioru wysłanych wypowiedzeń umów leasingowych. Zostały odebrane w dniu 25 września 2012 roku przez S. L..

Dowód:

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

- zwrotne potwierdzenie odbioru korespondencji – k. 104,

Ostatecznie firmie (...) udało się zlokalizować poszukiwany samochód marki M. (...). W dniu 1 października 2012 roku zabezpieczony pojazd został przetransportowany na parking (...) Sp. z o.o. mieszczący się w W., ul. (...).

Dowód:

- zeznania świadka J. C. –k. 105-107, 603-604,

***

W dniu 11 czerwca 2012 roku pomiędzy finansującym (...) S.A. z siedzibą w G. przy ul. (...) korzystającym S. L. – Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. przy ul. (...), została zawarta umowa leasingowa nr (...), której przedmiotem był pojazd marki (...) o nr rej. (...), numer nadwozia (...), rok produkcji 2012, o wartości 114 500 złotych brutto. Umowa została zawarta na okres 49 miesięcy, który upływał z dniem 10 czerwca 2016 roku. Zgodnie z umową korzystający S. L. zobowiązany był do wnoszenia na dzień 10 każdego miesiąca kwoty 2 789,64 zł brutto, z tytułu czynszu leasingowego, określonego w harmonogramie stanowiącym integralną część umowy. Wymieniony samochód został wydany S. L..

Dowód:

- wniosek o zawarcie umowy leasingu – k. 139-141,

- umowa leasingu operacyjnego nr (...) z dnia 11.06.2012 r. – k. 142 – 144,

- załącznik nr 1 do umowy nr (...) z dnia 11.06.2012 r. – k. 145,

- Ogólne warunki umowy leasingu operacyjnego – k. 146 – 148,

- dokumenty dotyczące odbioru pojazdu – k. 149-152,

- opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań graficzno – porównawczych podpisów z dnia 31.12.2013 r. – k. 362-385

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

Po uiszczeniu pierwszej raty leasingowej, S. L. zerwał kontakt z finansującym (...) S.A. z siedzibą w G.. W związku z tym w dniu 22 sierpnia 2012 roku P. K. – zatrudniony w wymienionej firmie na stanowisku specjalisty do spraw monitoringu umów, skierował do S. L. wezwanie do zapłaty powstałych zaległości. P. K. podjął też próby nawiązania z korzystającym kontaktu telefonicznego. Telefon komórkowy podany przez S. L. był jednak wyłączony. Z kolei pod numerem stacjonarnym firmy (...) Sp. z o.o. zgłosiła się kobieta, która oświadczyła, że zaległości nie zostaną uregulowane, gdyż spółka nie posiadana na to potrzebnych środków finansowych. P. K. poinformował swoją rozmówczynię, że jeśli zaległe raty nie zostaną uiszczone, umowa leasingowa zostanie rozwiązana i korzystający będzie musiał zwrócić pojazd.

Dowód:

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

- wezwania do zapłaty z dnia 22.08.2012 r. – k. 163,

W dniu 1 października 2012 roku P. K. przygotował pismo o rozwiązaniu umowy leasingu, które zostało wysłane do S. L. listem poleconym. Wypowiedzenie to w dniu 26 października 2012 roku powróciło z adnotacją „adresat nieobecny”.

Dowód:

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

- wypowiedzenie umowy leasingu z dnia 1.10.2012 r. – k. 164,

- potwierdzenie odbioru korespondencji – k. 165-166,

P. K. w dniu 1 października 2012 roku zlecił ponadto zatrudnionemu w (...) S.A. z siedzibą w G. na stanowisku specjalisty do spraw windykacji – (...), aby udał się do W., odnalazł S. L. i zabezpieczył samochód będący przedmiotem leasingu.

Dowód:

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

- zeznania świadka M. S. – k. 196-200, 602-603,

M. S. dnia 4 października 2012 roku udał się do siedziby firmy (...) Sp. z o.o. i u administratora budynku położonego we W. przy ul. (...) – (...) Sp. z o.o. - ustalił, że firma prowadzona przez S. L., od czterech miesięcy zalegała z czynszem za wynajem pomieszczeń biurowych. Administrator wymienił zamki w drzwiach i zabezpieczył sprzęt należący do najemcy. M. S. ustalił też, że korespondencja kierowana do (...) Sp. z o.o. była bardzo rzadko odbierana. Dowiedział się nadto, że pod tym samym adresem siedzibę posiadała spółka (...) Sp. z o.o., której prezesem był również S. L..

Dowód:

- zeznania świadka M. S. – k. 196-200, 602-603,

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

W toku poszukiwań M. S. nawiązał kontakt z G. C., który do 12 stycznia 2009 roku był członkiem zarządu (...) Sp. z o.o. Od G. C. M. S. otrzymał numer telefonu komórkowego S. L.. W dniu 4 października 2012 roku w rozmowie telefonicznej M. S. ustalił z S. L., że ten w dniu następnym o godzinie 17.00 przekaże mu użytkowany przez siebie samochód. Wieczorem dnia 4 października 2012 roku około godziny 21.00 M. S. obserwując prowadzony przez G. C. sklep z winami przy ul. (...) we W., zobaczył S. L. w towarzystwie właściciela tego sklepu oraz trzech innych mężczyzn. M. S. dokonał wówczas penetracji pobliskiego terenu, licząc że odnajdzie poszukiwany samochód, jego działania okazały się jednak bezskuteczne. Około godziny 21.15 S. L. poinformował go telefonicznie za pośrednictwem tłumaczki, że chce zatrzymać samochód i ureguluje zaległe raty. M. S. żądał jednak zwrotu pojazdu. Następnego dnia 5 października 2012 roku S. L. wysłał do M. S. wiadomość SMS, w której chciał przesunąć termin oddania samochodu. Gdy M. S. zagroził konsekwencjami, S. L. poinformował o rzekomych działaniach Ambasady Włoskiej podjętych przeciwko firmie leasingowej. Ostatecznie do przekazania samochodu M. S. nie doszło.

Dowód:

- zeznania świadka M. S. – k. 196-200, 602-603,

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

- akt notarialny rep. A numer (...) z dnia 12.01.2009 r. – k. 153- 156,

Prowadząc poszukiwania M. S. ustalił, że S. L. był również prezesem (...) z siedzibą przy ul. (...) lok. (...) we W., wobec czego w dniach 22-25 października 2012 roku ponownie pojechał do W.. Ustalił, że siedziba spółki mieściła się w boksie garażowym. W drzwi tego garażu zatknięta była nieodebrana korespondencja do S. L..

Dowód:

- zeznania świadka M. S. – k. 196-200, 602-603,

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

Podczas drugiego pobytu we W. M. S. ustalił, że korespondencja kierowana na adres W., ul. (...) została wyjęta ze skrzynki pocztowej. Udał się też pod podany przez S. L. na wizytówce adres, tj. W., ul. (...). Okazało się, że właścicielem jednego z apartamentów w tym budynku był G. C., który miał długi wobec zarządcy. W skrzynce pocztowej przynależnej do wymienionego lokalu była korespondencja adresowana do G. C. i S. L.. Wszelkie podjęte następnie próby nawiązania kontaktu z S. L. okazały się bezskuteczne.

Dowód:

- zeznania świadka M. S. – k. 196-200, 602-603,

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

W marcu 2015 roku samochód marki (...) o nr rej. (...) został zatrzymany na autostradzie w N. i odzyskany przez firmę leasingową.

Dowód:

- zeznania świadka P. K. – k. 186-190, 601-602,

- zeznania świadka M. S. – k. 196-200, 602-603,

***

Reprezentujący firmę (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. przy ul. (...), S. L. w dniu 16 czerwca 2012 roku zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. dwie umowy leasingu.

Na podstawie jednej z nich, nr (...), leasingobiorca przejął do odpłatnego korzystania samochód marki F. (...) o nr nadwozia (...), nr rej. (...), o wartości netto 33 410 zł (brutto 41 094,30 zł).

Na podstawie drugiej umowy przejął do odpłatnego korzystania samochód marki F. (...) o nr nadwozia (...), nr rej. (...), o wartości netto 33 410 zł (brutto 41 094,30 zł).

Dowód:

- umowa leasingu nr (...) z dnia 16.06.2012 r. – k. 15-17,

- harmonogram spłat – k. 18-19,

- Ogólne warunki umów leasingu (...) Sp. z o.o. – k. 20 – 22, 30 – 33,

- umowa leasingu nr (...) z dnia 16.06.2012 r. – k. 25- 27,

- harmonogram opłat- k. 28-29

- protokoły wydania – odbioru przedmiotu leasingu – k. 23, 34,

- wnioski leasingowe – k. 14, 24,

- opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań graficzno – porównawczych podpisów z dnia 31.12.2013 r. – k. 362-385

- zeznania świadka H. P. – k. 114-118, 621-622,

Z uwagi na to, że firma (...) nie regulowała rat leasingowych, (...) Sp. z o.o. wypowiedziała umowy leasingu pismem z dnia 24 września 2012 roku. Nadto leasingodawca w dniu 8 listopada 2012 roku wezwał korzystającego do niezwłocznego zwrotu przedmiotów umów.

Dowód:

- wypowiedzenie umowy leasingu (...) nr (...) z dnia 24.09.2012 r. – k. 35-36,

- wezwanie do wydania z dnia 8.11.2012 r. – k. 37,

- zeznania świadka H. P. – k. 114-118, 621-622,

Na zlecenie firmy (...), przedstawiciel Kancelarii (...) z siedzibą w W. przy ul. (...), H. P., prowadził działania zmierzające od odzyskania samochodów, będących w posiadaniu S. L.. Złożył kilka wizyt w siedzibie spółki (...) Sp. z o.o., tj. przy ul. (...). Nawiązał też kontakt z S. L. za pośrednictwem poczty mailowej. Wszystkie te działania okazały się jednak bezskuteczne.

Dowód:

- zeznania świadka H. P. – k. 114-118, 621-622,

- pełnomocnictwa z dnia 24.09.2012 r. i 27.09.2012 r. – k. 12-13,

Dnia 14 grudnia 2013 roku, około godziny 20.15 funkcjonariusze Policji K. G. i T. S. udali się na Plac (...) we W. w związku ze zgłoszeniem P. S. o uniemożliwieniu mu wyjazdu przez zaparkowany pojazd. Okazało się, że był to samochód marki F. (...) nr rej. (...) koloru białego, który w systemach informatycznych Policji figurował jako utracony – przywłaszczony. Samochód ten został zabezpieczony. W dniu 29 stycznia 2014 roku funkcjonariusze Policji odzyskali kluczyki i dowód rejestracyjny do samochodu marki F. (...) o numerze rej. (...). W lutym 2015 roku pojazd wraz z kluczykami i dokumentami został przekazany właścicielowi – Firmie (...) Sp. z o.o.

Dowód:

- zeznania świadka H. P. – k. 114-118, 621-622,

- zeznania świadka K. G. – k. 439,

- protokół oględzin rzeczy z dnia 14.12.2013 r. –k. 436-437,

- protokół zatrzymania rzeczy z dnia 29.01.2014 r. – k. 490-492,

- dokumentacja fotograficzna – k. 495,

- pokwitowanie z dnia 18.02.2014 r. – k. 521,

Drugie z utraconych aut - F. (...) o numerze VIN (...), nr rej. (...) zostało wywiezione na teren W.. Pojazd ten S. L. w sierpniu 2012 roku przekazał do używania S. P., z którym prowadził rozmowy na temat pracy w (...). Pomiędzy stronami nie została zawarta umowa w formie pisemnej. S. P. otrzymał od S. L. dokumenty dotyczące samochodu, tj. oryginał polisy ubezpieczenia oraz pisemne oświadczenie o upoważnieniu do użytkowania pojazdu. W listopadzie 2012 roku S. P. uczestniczył w wypadku drogowym. Z uwagi na to, że nie mógł znaleźć pisemnego upoważnienia do użytkowania samochodu, S. L. przesłał mu je za pośrednictwem poczty elektronicznej wraz z zeskanowanym dowodem rejestracyjnym. (...) to nie zostało odzyskane przez (...) Sp. z o.o.

Dowód:

- zeznania świadka S. P. – 498,

- dokumentacja uzyskana w drodze pomocy prawnej – k. 499-511,

- informacja Biura (...) z dnia 15.02.2013 r. – k. 110,

- zeznania świadka H. P. – k. 114-118, 621-622,

- pismo G. i (...) z dnia 7.03.2016 r. – k. 629-630,

W dniu 27 sierpnia 2013 roku S. L. został zatrzymany i przeszukany przez funkcjonariuszy Policji.

Dowód:

- protokół przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów z dnia 27.08.2013 r. – k. 253-258,

Oskarżony S. L., ur. (...) we W., jest (...) nie ma dzieci. Posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest doradcą przemysłowym. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług doradztwa przemysłowego i uzyskuje dochód w wysokości około 2500 Euro miesięcznie.

Oskarżony nie był karany sądownie.

Dowód:

- protokół przesłuchania oskarżonego z dnia 28.08.2013 r. – k. 268-271,

Oskarżony S. L. częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

W dniu 28 sierpnia 2013 roku (k. 268-271) potwierdził, że korzystał w ramach umów leasingu z samochodów marki B. oraz M. (...). Wyjaśnił, że od 2009 roku był prezesem firmy (...), która rocznie uzyskiwała dochód w wysokości 20-30 tysięcy Euro. Wskazał, iż myśli, że firma płaciła podatki, za co była odpowiedzialna osoba, której nazwiska nie pamięta. W ramach prowadzenia tej działalności, w 2012 roku zawarł dwie umowy leasingowe, dotyczące samochodów B. i M. (...). Otrzymał te pojazdy i używał ich.

Oskarżony wyjaśnił, że w związku z używaniem samochodu marki B. uregulował dwie raty leasingowe. Potem wysłał do leasingodawcy wiadomość mailową, informując że kolejna rata zostanie uiszczona we wrześniu 2012 roku w związku z zamknięciem firmy. Kiedy na początku września 2012 roku przyjechał do Polski, samochód został mu odebrany przez leasingodawcę w nieelegancki sposób. Oskarżony wyjaśnił, że na początku myślał, że samochód został skradziony, co zgłosił na Policji. O tym, że auto zostało zabrane przez leasingodawcę, dowiedział się w marcu – kwietniu 2013 roku.

Oskarżony wskazał, że płacił też regularnie raty za używanie samochodu marki M. (...) do października 2012 roku, kiedy pojazd ten miał wypadek. O tym fakcie poinformował leasingodawcę. Z uwagi na to, że nie używał tego pojazdu, zawiesił spłatę rat. Po naprawie miał zamiar zwrócił pojazd właścicielowi. Miał zapłacić za naprawę z odszkodowania, na które oczekiwał. Wyjaśnił, że obecnie samochód ten znajduje się we W. i nie nadaje się do jazdy. Wskazał, że wysłał listem poleconym informację do leasingodawcy z wyjaśnieniem tej sytuacji.

Ponadto oskarżony podkreślił, że nie zawierał pozostałych umów leasingowych. Zaznaczył, że złożone na tych umowach i dokumentach im towarzyszących podpisy, nie zostały przez niego nakreślone. Nie otrzymał żadnych pism dotyczących pojazdów marki O. (...) i F.. Stwierdził, że prawdopodobnie ktoś wykorzystując dane jego firmy, zawarł wymienione umowy. Pojazdy te nie były używane w jego firmie, on sam nigdy ich nie widział.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, że zarówno sprawstwo jak i wina oskarżonego S. L. w zakresie zarzucanego mu czynu – po zmianie jego opisu i kwalifikacji prawnej, nie budziły najmniejszych wątpliwości.

Ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd dokonał w pierwszej kolejności w oparciu o dowody z dokumentów w postaci umów leasingu, zawartych przez firmę oskarżonego (...) Sp. z o.o. z (...) Sp. z o.o., (...) S.A. oraz (...) Sp. z o.o., jak też dokumentów związanych bezpośrednio z zawarciem, a następnie wypowiedzeniem tych umów. Fakt, iż to oskarżony zawarł w imieniu wymienionej spółki wskazane umowy leasingu, wynikał jednoznacznie z wniosków opinii z dnia 31 grudnia 2013 roku, wydanej na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań graficzno – porównawczych podpisów. Opinię tą, sporządzoną przez W. B. – biegłego sądowego z zakresu klasycznych badań dokumentów, Sąd uznał za jasną, spójną i logiczną, a nadto bardzo rzetelną. Wiarygodność wymienionej opinii nie była też kwestionowana przez żadną ze stron.

Cennych informacji na temat problemów, jakie wystąpiły z wyegzekwowaniem wypełnienia przez oskarżonego S. L. warunków zawartych umów, jak też dotyczących zachowania oskarżonego w trakcie czynności windykacyjnych, podjętych w celu odzyskania przez leasingodawców należących do nich samochodów, dostarczyły zeznania świadków J. C., M. S. i P. K. oraz H. P..

Świadek J. C., który będąc zatrudniony w (...) Finanse S.A. z siedzibą we W., działał w imieniu (...) Sp. z o.o., opisał szczegółowo jakie czynności zostały podjęte po wypowiedzeniu przez leasingodawcę umów zawartych z firmą oskarżonego, w celu odebrania powierzonego oskarżonemu mienia. Z zeznań świadka J. C. wynikało, że już w dniu 6 września 2012 roku udało się odnaleźć przedmiot umowy leasingu nr (...), tj. samochód marki (...), nr rejestracyjny (...). Po otrzymaniu informacji, że oskarżony S. L. miał się pojawić w oddziale (...) we W., zlokalizowano wymieniony pojazd przy Pl. (...) we W. i dokonano jego zabezpieczenia. Z kolei z dużo większym trudem udało się odzyskać użytkowany przez oskarżonego samochód marki M. (...), nr rej. (...). Świadek J. C. zrelacjonował zachowanie oskarżonego S. L., który zwlekał z oddaniem wskazanego samochodu, a ostatecznie żądał wznowienia umów leasingowych. Z zeznań świadka wynikało także, że z oskarżonym niezwykle trudno było nawiązać, a następnie podtrzymywać kontakt. Oskarżony często nie odbierał telefonu, nie odpowiadał na wysyłane wiadomości SMS, nie można było go zastać pod podanymi przez niego adresami prowadzenia działalności gospodarczej. Dopiero w dniu 1 października 2012 roku firma (...) zabezpieczyła poszukiwany pojazd i zwróciła go właścicielowi. Świadek J. C. podał również, że oskarżony zgłosił na Policji kradzież zabezpieczonego wcześniej samochodu marki B. i żądał od ubezpieczyciela wypłaty odszkodowania. Fakty te zostały potwierdzone dowodami z dokumentów w postaci oświadczenia oskarżonego dotyczącego szkody kradzieżowej pojazdu oraz zgłoszenia kradzieży pojazdu z dnia 7 września 2012 roku.

Podobnie świadek M. S. w sposób bardzo drobiazgowy opisał podjęte przez niego czynności, w celu odebrania oskarżonemu S. L., używanego przez niego na podstawie umowy leasingu zawartej z (...) S.A. w G. samochodu marki O. (...) nr rej. (...). Świadek M. S. podał, że w dniu 1 października 2012 roku otrzymał od monitorującego umowę leasingu nr (...) – P. K., zlecenie odnalezienia korzystającego S. L. i zabezpieczenia dzierżonego przez niego pojazdu. Z zeznań świadka wynikało, że udał się on do siedziby spółki (...) Sp. z o.o., tj. pod adres W., ul. (...) i okazało się, że firma ta faktycznie nie prowadziła tam działalności. Następnie za pośrednictwem powiązanego z oskarżonym G. C. uzyskał numer telefonu S. L.. Oskarżony obiecał w dniu 5 października 2012 roku zwrócić pojazd, jednak później zmienił zdanie i wyrażał chęć spłaty zadłużenia i zatrzymania samochodu. Później kontakt z oskarżonym urwał się. Świadek podał, że udał się także pod adres W., ul. (...) lok. 6 , gdzie miała się mieścić siedziba innej firmy oskarżonego. Na miejscu okazało się, że był to boks garażowy, w którego drzwi zatknięta była nieodebrana przez oskarżonego korespondencja. Podobnie poszukiwania oskarżonego pod adresem W., ul. (...) nie doprowadziły do żadnych konkretnych ustaleń. Na rozprawie świadek uzupełnił swoje zeznania, wskazując, że poszukiwany samochód został zatrzymany na terenie Niemiec i zwrócony właścicielowi.

Z zeznaniami świadka M. S. korespondowały zeznania świadka P. K., który w Centrali (...) S.A. w G. był zatrudniony na stanowisku specjalisty do spraw monitoringu umów. Świadek wskazał, że firma oskarżonego wpłaciła tylko jedną ratę leasingową za użytkowanie samochodu marki O. (...), nr rej. (...). W związku z powstałymi zaległościami w płatności rat, świadek w dniu 22 sierpnia 2012 roku skierował do oskarżonego S. L. wezwanie do ich uregulowania, a nadto skontaktował się telefonicznie z jego firmą. Wobec braku spłaty zadłużenia przygotował pismo o rozwiązaniu umowy leasingu, które w dniu 26 października 2012 roku powróciło nie podjęte z adnotacją poczty „adresat nieobecny”. Ponadto świadek P. K. potwierdził, że zlecił M. S. odnalezienie i zabezpieczenie utraconego pojazdu marki O. (...). W swoich dalszych zeznaniach powtórzył informacje uzyskane od świadka M. S..

Na problemy z odzyskaniem dwóch samochodów marki F. (...) o numerach rejestracyjnych (...), po wypowiedzeniu umów leasingu zawartych przez (...) z firmą oskarżonego S. L., wskazał w swoich zeznaniach świadek H. P.. Świadek ten, będąc przedstawicielem kancelarii (...) z siedzibą w W., na zlecenie firmy (...) prowadził działania zmierzające do nawiązania kontaktu z oskarżonym S. L. w celu wyegzekwowania zadłużenia z tytułu zalegania z płatnością rat leasingowych oraz odebrania mu przedmiotów leasingu, tj. dwóch wymienionych wyżej samochodów marki F. (...). 1.2. Świadek podał, że w trakcie prowadzonych działań złożył kilka wizyt w siedzibie spółki (...), tj. na ulicy (...), gdzie okazało się, że firma ta nie prowadziła aktywnej działalności. Oskarżony odpowiedział na jedną wiadomość wysłaną za pośrednictwem poczty internetowej, po czym kontakt z nim urwał się. Nie udało się ustalić innych adresów spółki, ani zlokalizować przedmiotów umów leasingowych. Na rozprawie świadek H. P. wskazał nadto, że jedno z aut zostało odzyskane przez (...) Sp. z o.o., natomiast drugie znajduje się na terenie W. i nie zostało przekazane firmie leasingowej.

Sąd uznał, iż zeznania wymienionych świadków – J. C., P. K., M. S. i H. P. w pełni zasługiwały na przymiot wiarygodności. Świadkowie ci byli dla oskarżonego osobami zupełnie obcymi, które miały z nim styczność lub szukały z nim kontaktu jedynie w ramach wykonywanych czynności zawodowych, wobec czego nie miały żadnych powodów, aby bezpodstawnie przedstawiać postawy oskarżonego względem leasingodawców, w negatywnym świetle. Zeznania świadków były nie tylko jasne i przejrzyste, ale także obiektywne.

(...) na temat dalszych losów samochodów marki F. (...) o numerach rejestracyjnych (...), dostarczyły zeznania świadków K. G. i S. P..

Świadek K. G. był funkcjonariuszem Policji, który uczestniczył w zabezpieczeniu pojazdu marki F. (...) nr rej. (...) na terenie W.. Z zeznań świadka wynikało, że w dniu 14 grudnia 2013 roku w ramach interwencji udał się wraz z innym funkcjonariuszem – T. S. na Plac (...) we W., gdzie miał znajdować się pojazd blokujący wjazd/wyjazd zgłaszającemu P. S.. Okazało się, że pojazdem tym był samochód utracony na szkodę (...) Sp. z o.o. Fakt odnalezienia i zabezpieczenia wymienionego auta został potwierdzony dokumentacją fotograficzną oraz protokołem jego oględzin z dnia 14 grudnia 2013 roku. Z kolei z protokołu zatrzymania rzeczy z dnia 29 grudnia 2014 roku wynika, że kluczyk do wymienionego samochodu oraz dowód rejestracyjny został przekazany organom ścigania przez obrońcę oskarżonego. Pojazd wraz kluczykami i dokumentami został przekazany H. P., co wynika z podpisanego przez niego pokwitowania z dnia 18 lutego 2014 roku.

Z kolei przesłuchany w drodze pomocy prawnej świadek S. P. wskazał, że ujawniony w jego posiadaniu samochód marki F. (...) o nr rej. (...), w sierpniu 2012 roku otrzymał od oskarżonego S. L.. Było to nie potwierdzone umową użyczenie w ramach prowadzonych rozmów na temat zatrudnienia świadka na terenie Polski. Świadek zeznał, że wraz z samochodem otrzymał od oskarżonego dokumenty, tj. oryginał polisy ubezpieczeniowej i pisemne upoważnienie do użytkowania samochodu. Następnie gdy podczas wypadku nie mógł znaleźć upoważnienia, oskarżony przesłał mu jego kopię pocztą internetową wraz z zeskanowanym dowodem rejestracyjnym. Dokumenty w postaci kopii zezwolenia na użytkowanie samochodu, kopii dowodu rejestracyjnego oraz polisy ubezpieczeniowej, zostały przesłane przez stronę włoską w ramach udzielonej pomocy prawnej. Samochód marki 500 o nr rej. (...) nie został przekazany właścicielowi (...) Sp. z o.o., co wynikało z pisma (...) z dnia 7 marca 2016 roku.

Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się także na dowodach z dokumentów w postaci pełnomocnictw udzielonych (...) Finanse Sp. z o.o. oraz Kancelarii Adwokackiej (...) przez firmy leasingowe, zleceń windykacji samochodów marki M. (...), nr rej. (...) nr rej. (...), a także w postaci aktu notarialnego rep A numer (...), z którego wynikało, iż G. C. był członkiem zarządu spółki (...) oraz protokołu przeszukania osoby oskarżonego. Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im wiary.

Odnosząc się natomiast do wyjaśnień oskarżonego S. L. stwierdzić należało, że polegały one na prawdzie jedynie w niewielkiej części. W przeważające mierze były one niezgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Oskarżony przyznał, że zawarł umowy leasingowe, na podstawie których używał samochodów marki B. i M. (...). W swoich wyjaśnieniach próbował usprawiedliwić brak płatności rat leasingowych za te pojazdy. Wskazał, że w odniesieniu do samochodu marki B., miał wysłać leasingodawcy wiadomość mailową z informacją, że kolejną ratę wpłaci we wrześniu 2012 roku w związku z zamknięciem firmy, po czym gdy przebywał w (...) auto zostało mu przez leasingodawcę odebrane. Znamienne jest jednak to, że leasingodawca (...) Sp. z o.o. nie potwierdził tego, by oskarżony w jakikolwiek sposób sygnalizował problemy z płatnością rat i wobec powstałego zadłużenia podjęto czynności egzekucyjne.

W ocenie Sądu nie były też zgodne z prawdą twierdzenia oskarżonego, jakoby miał zamiar zwrócić właścicielowi pojazd marki marki M. (...). Oskarżony wyjaśnił, że płacił regularnie raty za używanie tego samochodu do października 2012 roku, to jest do czasu kiedy miał wypadek. Po naprawie tego pojazdu, chciał go zwrócić firmie leasingowej. Twierdził, że o wszystkim informował leasingodawcę. Tymczasem ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, po pierwsze to, iż oskarżony już wcześniej niż w październiku 2012 roku zaprzestał regulowania rat leasingowych skoro – jak wynikało ze zwrotnego potwierdzenia odbioru korespondencji - już w dniu 25 września 2012 roku osobiście odebrał wypowiedzenie umowy leasingu z dnia 20 czerwca 2012 roku. Ponadto materiał dowodowy nie potwierdził tego, aby oskarżony kontaktował się z leasingodawcą w celu poinformowania go o wypadku i proponowanej zmianie płatności rat leasingowych. Oskarżony pominął też całkowicie fakt kontaktowania się z nim świadka J. C., który próbował odzyskać będący w posiadaniu oskarżonego samochód marki M. (...). Świadek ten wskazał, że nawiązał bezpośredni kontakt z oskarżonym, który obiecał oddać samochód najpierw dnia 12 września 2012 roku, później 17 września 2012 roku, a następnie chciał wznowić umowę wbrew negatywnemu stanowisku leasingodawcy, przy pomocy Ambasady Włoskiej. Ostatecznie oskarżony nie wydał pojazdu świadkowi J. C. i samochód ten został odzyskany w innych okolicznościach na początku października 2012 roku. Wobec powyższego, wyjaśnienia oskarżonego, w których próbował wykazać swoją dobrą wolę w stosunkach z leasingodawcą, należało uznać za całkowicie niewiarygodne.

Za niezgodne z prawdą należało też uznać wyjaśnienia oskarżonego S. L., który kategorycznie zaprzeczał, aby miał zawrzeć trzy pozostałe, objęte zarzutem umowy leasingu dotyczące samochodów marki O. (...) nr rej. (...) oraz marki (...) nr rej. (...) i (...). Oskarżony zakwestionował autentyczność - złożonych na tych umowach i dokumentach im towarzyszących - podpisów złożonych w jego imieniu. Należało jednak mieć na uwadze wnioski opinii z zakresu badań graficzno – porównawczych podpisów z dnia 31 grudnia 2013 roku, w których w sposób jednoznaczny i nie nasuwający żadnych wątpliwości stwierdzono, że wszystkie badane podpisy, złożone na umowach i innych dokumentach po stronie podmiotu korzystającego, zostały nakreślone przez oskarżonego S. L..

Ponadto oskarżony nie wspomniał nic w swoich wyjaśnieniach o tym, że w celu wydania wymienionego wyżej samochodu marki O. (...), skontaktował się z nim telefonicznie świadek M. S.. Z zeznań tego świadka wynikało, że oskarżony zadeklarował, że przekaże mu samochód w dniu 5 października 2012 roku, do czego ostatecznie nie doszło, gdyż oskarżony później zmienił zdanie i dążył do zatrzymania pojazdu w swoim posiadaniu. Podobnie z zeznań świadka P. K. wynikało, że zadzwonił on do biura firmy oskarżonego, by poinformować o zadłużeniu z tytułu niezapłaconych rat leasingowych. Połączenie odebrała kobieta, która brak płatności rat tłumaczyła złą kondycją finansową spółki. Wymieniona okoliczność potwierdzała zatem, że spółka (...) Sp. z o.o. miała z (...) S.A. podpisaną umowę leasingu.

Na to, że oskarżony dysponował samochodem marki F. o nr rej. (...), który został zabezpieczony we W. przez funkcjonariuszy Policji, wskazywał fakt, iż w dniu 29 stycznia 2014 roku obrońca oskarżonego wydał organom ścigania kluczyki do tego pojazdu oraz dowód rejestracyjny.

Wyjaśnienia oskarżonego, który twierdził, że nie zawierał umowy leasingu w zakresie korzystania z samochodu marki F. o nr rej. (...) i nigdy tego samochodu nie widział, stały w wyraźnej sprzeczności z zeznaniami świadka S. P.. Świadek ten wyraźnie i jednoznacznie wskazał, że wymieniony samochód otrzymał w użyczenie od oskarżonego S. L., co potwierdzały też przedstawione przez świadka dokumenty.

Reasumując stwierdzić należało, że oskarżony S. L. złożył wyjaśnienia, które w większości nie były zgodne z pozostałymi, zgormadzonymi w sprawie, obiektywnymi dowodami. Składając wyjaśnienia, nie podawał prawdy, próbując umniejszyć swoją rolę w przestępczym procederze. Wyjaśnienia oskarżonego były w większości niewiarygodne.

Sąd przyjął, że opisane powyżej zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu zabronionego z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., a nie jak wskazano w akcie oskarżenia trzech czynów - z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. oraz z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

S. L. został oskarżony o to, że:

I.  W dniu 24 września 2012r. we W., działając chęci osiągnięcia korzyści majątkowej przywłaszczył sobie dwa samochody marki F. (...) o numerach VIN (...), VIN (...), o łącznej wartości nie mniejszej niż 66.820zł. w ten sposób, że po wypowiedzeniu umowy leasingu nie wydał przedmiotowych pojazdów na zlecenie leasingodawcy działając na szkodę (...) sp. z o.o.

tj. o czyn z art.284 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

II.  W dniu 25 września 2012r. we W. działając chęci osiągnięcia korzyści majątkowej przywłaszczył sobie mienie znacznej wartości w postaci dwóch samochodów:

- B. (...) nr rej (...) wartości nei mniejszej niż 131.082,11zł.

- M. (...) VIN (...) nr rej (...) wartości nie mniejszej niż 116.342,28zł.

To jest wartości nie mniejszej niż 247.424,39 zł. w ten sposób, że po wypowiedzeniu umowy leasingu nie wydał przedmiotowych pojazdów na zlecenie leasingodawcy działając na szkodę (...) Sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 294 § 1 kk

III.  W dniu 26 października 2012r. we W. działając chęci osiągnięcia korzyści majątkowej przywłaszczył sobie mienie w postaci samochodu O. (...) nr rej (...) wartości nie mniejszej niż 114 500zł. w ten sposób, że po wypowiedzeniu umowy leasingu nie wydał przedmiotowych pojazdów na zlecenie leasingodawcy działając na szkodę (...) SA

tj. o czyn z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

Dyspozycję art. 284 § 1 k.k. wypełnia ten, kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe. Z kolei znamiona czynu z art. 284 § 2 k.k. wypełnia ten, kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą. Przy przywłaszczeniu chodzi o rozporządzenie się jak swoją własnością, cudzą rzeczą ruchomą lub prawem majątkowym, znajdującym się w posiadaniu sprawcy, przy jednoczesnym wykluczeniu osoby uprawnionej. Przywłaszczenie ma miejsce wówczas, gdy rzecz ruchoma lub prawo majątkowe w czasie realizacji tego znamienia czynnościowego, znajduje się w legalnym posiadaniu sprawcy. Zewnętrzne oznaki przywłaszczenia mogą przybierać rozmaite formy. Może to być używanie rzeczy, jej przetworzenie, przekazanie innemu podmiotowi, sprzedaż czy inna postać przeniesienia własności, oddanie na przechowanie, itd. Wszystkie te zachowania dowodzą woli traktowania przez sprawcę rzeczy czy prawa majątkowego jak swojego. Przestępstwo przywłaszczenia we wszystkich postaciach, jest przestępstwem kierunkowym. Oznacza to, że zamiarem sprawcy jest włączenie cudzej rzeczy ruchomej tudzież prawa majątkowego z towarzyszącym mu elementem chęci zatrzymania przedmiotu przestępstwa i traktowania go jak własnego.

Przestępstwo sprzeniewierzenia z § 2 art. 284 k.k. obejmuje wyłącznie powierzoną sprawcy rzecz ruchomą. Przez powierzenie rozumie się przekazanie sprawcy władztwa nad rzeczą z jednoczesnym zastrzeżeniem jej zwrotu osobie uprawnionej. Sprawca nie ma w tym wypadku prawa do rozporządzania rzeczą jak swoją własnością. Nie ma znaczenia forma prawna powierzenia. Z czynnością powierzenia związany jest – w mniejszym lub większym stopniu – element zaufania osoby uprawnionej wobec sprawcy. (por. Grzegorz Łabuda, Komentarz do art. 284 k.k. LEX Omega).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należało, że oskarżony S. L. swoim działaniem wypełnił dyspozycję art. 284 § 2 k.k., przywłaszczając powierzone mu na podstawie umów leasingowych samochody marki B., n rej. (...), M. (...) nr rej. (...), O. (...) nr rej. (...), F. (...). nr rej. (...). Oskarżony nie mógł z nimi postąpić jak właściciel. Mógł z nich korzystać tylko na podstawie warunków zawartych w umowach i w przypadku niestosowania się do ich postanowień, w każdej chwili właściciel miał prawo żądać zwrotu przedmiotu leasingu. Oskarżony S. L. traktował jednak powierzone mu samochody jak swoją własność – korzystał z nich, nie regulując rat za ich używanie, przekazywał innym osobom, a gdy leasingodawcy wypowiedzieli umowy, i żądali zwrotu pojazdów – nie chciał tego uczynić. Unikał kontaktu z leasingodawcami, a gdy ich przedstawiciele czynili starania w celu odzyskania przedmiotów leasingu, swoją postawą skutecznie próby te niweczył.

Sąd przyjął, że wymienionych działań oskarżony dopuścił się w warunkach czynu ciągłego. Zgodnie z treścią art. 12 k.k. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego. Oskarżony S. L. czyny na szkodę (...) sp. z o.o., (...) Sp .z o.o. oraz (...) S.A, popełnił w przeciągu września i października 2012 roku, w maksymalnie miesięcznym odstępie czasu, zatem odstępy te z pewnością należało uznać za krótkie. Czynów tych dopuścił się w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, za czym przemawiała zbieżność czasowa wszystkich jego zachowań oraz taki sam sposób działania.

Z uwagi na to, że swoimi zachowaniami oskarżony wyrządził pokrzywdzonym firmom łączną szkodę w wysokości 428 744,39 zł, a zatem znacznej wartości, w kwalifikacji prawnej czynu należało wskazać art. 294 § 1 k.k.

Oskarżony S. L. w chwili popełnienia czynu karalnego był osobą w pełni poczytalną, zdającą sobie sprawę z bezprawności podejmowanych przez siebie działań. Z pełną świadomością przywłaszczył używane przez siebie na podstawie umów leasingowych samochody marki B., n rej. (...), M. (...) nr rej. (...), O. (...) nr rej. (...), F. (...). nr rej. (...). Oskarżony wiedział, że nie może nim swobodnie dysponować tak jak właściciel, a mimo to zdecydował się używać ich wbrew postanowieniom zawartym w umowach i nie chciał zwrócić tych pojazdów na żądanie ich właścicieli. W związku z tym wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości.

Sąd za popełnienie czynu z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., na podstawie art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. oraz na podstawie art. 33 § 1 i 2 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności i 250 stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki grzywny na kwotę 100 zł.

Wymierzając oskarżonemu S. L. karę pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo Sąd baczył, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oraz społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Sąd uznał, że wymierzona kara pozbawienia wolności, będzie adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu oraz uczyni zadość wymaganiom art. 53 § 1 i § 2 k.k. W przekonaniu Sądu kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze 2 lat pozbawienia wolności spełni stawiane jej cele zapobiegawcze i wychowawcze w odniesieniu do oskarżonego. Winna ona unaocznić oskarżonemu naganność jego zachowania, oraz zapobiec powrotowi do naruszania przez niego porządku prawnego. Natomiast w ramach prewencji ogólnej wymierzona oskarżonemu kara z jednej strony powinna odstraszać potencjalnych sprawców tego rodzaju występków, a z drugiej ukazując naganność tego rodzaju zachowań oraz nieuchronność kary, winna pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Za okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary Sąd uznał fakt, iż oskarżony częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a nadto jego dotychczasową niekaralność. Na korzyść oskarżonego przemawiało także to, iż cztery z pięciu przywłaszczonych samochodów udało się odzyskać. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał natomiast dużą społeczną szkodliwość popełnionego przez oskarżonego czynu. Oskarżony dokonał przywłaszczenia samochodów o dużej wartości, nadużywając zaufania leasingodawców, którzy w ramach zawartych umów, powierzyli mu swoje mienie. Działał w przemyślany i zorganizowany sposób, zawierając kolejne umowy leasingu. Jego działanie uderzało w tak ważne dobro prawne, jakim jest prawo własności.

Z uwagi na to, że oskarżony popełnił przestępstwo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd wymierzył oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności karę grzywny w wymiarze 250 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 zł. Wymierzając karę grzywny obok kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Sąd kierował się tym, aby oskarżony realnie odczuł dolegliwość wymierzonej kary. Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę dochody oskarżonego, warunki osobiste i rodzinne oskarżonego, jej stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

Przyjmując pozytywną prognozę kryminologiczną oskarżonego S. L., który dotychczas nie był karany sądownie, jak też fakt iż cztery przywłaszczone samochody powróciły do właścicieli, Sąd zawiesił oskarżonemu wykonanie kary pozbawienia wolności na okres 4 lat próby. W ocenie Sądu jest okres wystarczający na zapewnienie prewencyjnego oddziaływania na oskarżonego, jak i dla weryfikacji postawionej prognozy kryminologicznej.

Warunkowo zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego, Sąd zastosował przepis art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, gdyż przepis ten był względniejszy dla oskarżonego. Zgodnie bowiem z obecnie obowiązującym art. 69 § 1 k.k. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Wobec tego Sąd w obecnym stanie prawnym nie miałby możliwości warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności. Przepis art. 69 § 1 k.k. przed jego zmianą, dawał natomiast Sądowi możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary do 2 lat pozbawienia wolności. Wobec tego, Sąd na mocy art. 4 § 1 k.k., zastosował przepisy względniejsze dla oskarżonego – tj. te, które obowiązywały w chwili popełnienia przez niego czynu – a nie te, które obowiązywały w chwili orzekania.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny Sąd zaliczył oskarżonemu okres jego zatrzymania od dnia 27 sierpnia 2013 roku do dnia 28 sierpnia 2013 roku.

Sąd nie orzekł wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. w związku z utratą przez tę firmę samochodu osobowego marki F. (...), nr rej. (...). Pismem z dnia 14 sierpnia 2015 roku pokrzywdzony złożył wniosek o orzeczenie przez Sąd obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego poprzez zwrot wymienionego pojazdu, a gdyby okazało się to niemożliwe – poprzez zapłatę kwoty odpowiadającej szkodzie wyrządzonej czynem zabronionym. Następnie w piśmie z dnia 7 marca 2016 roku pokrzywdzona spółka (...) Sp. z o.o. wskazała, że mimo podjętych prób nie udało jej się odzyskać samochodu marki F. (...) nr rej. (...), który został zabezpieczony na terenie W. i zwróciła się o pomoc do Sądu w tym zakresie. Jednocześnie pokrzywdzony doprecyzował, że kwota odpowiadająca szkodzie wyrządzonej przestępstwem wynosi 36900 zł, co stanowi wartość brutto pojazdu w chwili popełnienia czynu zabronionego. Odnosząc się do powyższego stwierdzić należało, że wobec faktu, iż utracony przez (...) Sp. z o.o. samochód marki F. (...) nr rej. (...), został zabezpieczony przez organy ścigania na terenie W., brak jest podstaw do orzekania o obowiązku naprawienia szkody. Nie można bowiem wykluczyć, że pojazd ten zostanie przez pokrzywdzonego odzyskany. Z drugiej strony nie wiadomo, w jakim stanie znajduje się ten samochód, którego sprowadzenie do Polski leży w gestii wierzyciela, a nie Sądu. W związku z powyższym, w chwili obecnej nie można ustalić rzeczywistej wysokości szkody, wyrządzonej pokrzywdzonemu czynem zabronionym popełnionym przez oskarżonego.

Orzeczenie o kosztach postępowania Sąd oparł na art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.