Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 15 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant:apl. adw. M. M. (1)

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2016 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa A. N.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w S.

- o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki akcyjnej w S. na rzecz powoda A. N. kwotę 3031,95 zł (trzy tysiące trzydzieści jeden zł dziewięćdziesiąt pięć gr) wraz z odsetkami ustawowymi (określanymi od 1 stycznia 2016 r. jako odsetki ustawowe za opóźnienie) od kwot:

- 2724,45 zł od dnia 12 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty,

- 307,50 zł od dnia 23 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1531,00 zł (jeden tysiąc pięćset trzydzieści jeden zł zero gr) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1317/14

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

Dnia 8 grudnia 2014 roku powód A. N. wniósł przeciwko pozwanej (...) spółce akcyjnej w S. pozew o zapłatę kwoty 3196,70 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 2889,20 złotych od dnia 12 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 307,50 złotych od dnia 23 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty, a także złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że motocykl należący do S. M. (1) uległ uszkodzeniu w skutek zdarzenia za które odpowiedzialność ponosi pozwana. Pozwana uznała swoją odpowiedzialność i przyznała powodowi kwotę 6673,45 złotych tytułem odszkodowania. Poszkodowany zlecił wykonanie prywatnej opinii rzeczoznawcy celem ustalenia wysokości powstałej szkody. Rzeczoznawca majątkowy wykonał opinię i ustalił koszt naprawy pojazdu na kwotę 9562,65 złotych. Koszt sporządzenia opinii wyniósł 307,50 złotych. Pozwana odmówiła dopłaty do uprzednio przyznanej kwoty odszkodowania. Poszkodowany naprawił motor w zakresie i wysokości wskazanej w opinii rzeczoznawcy i z tego tytułu została wystawiona mu faktura na kwotę 9562,65 złotych, która została zapłacona do wysokości wypłaconego odszkodowania. Dnia 9 września 2013 roku poszkodowany przelał na powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania przysługującego mu wobec pozwanej.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu wg norm przepisanych.

Na wstępie pozwana zgłosiła zarzut niewłaściwości Sądu i wniosła o przekazanie sprawy do Sądu właściwego miejscowo dla pozwanej, to jest Sądu Rejonowego w Gdyni. W dalszej części uzasadnienia, pozwana wskazała, że zleciła sporządzenie kalkulacji naprawczej z której wynika, iż poniesiona szkoda przedstawia wartość 6673,45 złotych i taka też kwota została przyznana stronie powodowej.

W replice powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd zważył, co następuje.

Dnia 23 listopada 2012 roku, wskutek zdarzenia drogowego, uszkodzeniu uległ motocykl K. o numerze rejestracyjnym (...) należący do S. M. (1). Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Szkoda była częściowa. Wykonano oględziny, w ich protokole oraz kalkulacji naprawy wykonanej przez pozwaną nie ujęto pozycji osłona termiczna kod (...), nie zgłoszono też konieczności wykonania dodatkowych oględzin w tym zakresie. Pozwana uznała swoją odpowiedzialność i wypłaciła poszkodowanemu kwotę 6 673,45 złotych tytułem odszkodowania. Skala uszkodzeń implikowała koniecznością wyłączenia pojazdu z ruchu i przeprowadzenia naprawy.

Niesporne, a nadto dowód:

-zeznania S. M. (2), k.66;

-akta szkody na płycie CD – k. 50

-opinia biegłego z załącznikami, k. 76-85

Poszkodowany zlecił wykonanie prywatnej opinii rzeczoznawcy techniki samochodowej celem ustalenia wysokości powstałej szkody. Dnia 27 czerwca 2013 roku na zlecenie poszkodowanego sporządzono kalkulację naprawy nr (...) zgodnie z którą wysokość powstałej szkody określono na kwotę 9562,65 złotych. Pod pozycją „części zamienne” uwzględniono osłonę termiczną, kod (...), za cenę 122 złotych. Za sporządzenie kalkulacji została wystawiona faktura VAT nr (...) na kwotę 307,50 złotych.

Dowód:

-kalkulacja nr (...), k. 19-21;

-faktura VAT nr (...), k. 22.

Dnia 18 grudnia 2013 roku poszkodowany wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 3 196,70 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty tytułem dopłaty do uprzednio przyznanej kwoty odszkodowania, powiększonej o koszt wykonania prywatnej ekspertyzy. Pismem z dnia 7 stycznia 2014 roku pozwana podtrzymała swoje wcześniejsze stanowisko.

Dowód:

-wydruk wiadomości elektronicznej powoda, k. 13-15;

-pismo pozwanej, k. 12.

Poszkodowany naprawił uszkodzony motor w zakładzie naprawczym powoda. Z tego tytułu powód wystawił mu fakturę na kwotę 9562,65 złotych. Dnia 28 marca 2014 roku powód zawarł z poszkodowanym umowę, zgodnie z którą cedent (poszkodowany) przelał na cesjonariusza (powoda) wierzytelność przysługującą mu w związku z przedmiotową szkodą komunikacyjną celem zaspokojenia wszelkich wierzytelności cesjonariusza .

Niesporne, a nadto dowód:

--zeznania S. M. (2), k.66;

umowa cesji wierzytelności, k. 10-11.

Uzasadniony koszt naprawy motocyklu w celu naprawienia szkody wyniósł 9397,90 złotych, a jego poniesienie było niezbędne do przywrócenia pojazdu do poprzedniego stanu.

Dowód:

-opinia biegłego z załącznikami, k. 76-85

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w przeważającej części.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Również bezsporne jest zawarcie przez powoda umowy o naprawę pojazdu oraz umowy cesji , a także fakt wypłaty części odszkodowania.

Spór sprowadza się więc do wyceny kosztów naprawy pojazdu po wypadku.

W niniejszej sprawie w zamian za naprawę pojazdu powód nabył względem ubezpieczyciela roszczenie o odszkodowanie. Taka forma rozliczenia wynika z treści umowy cesji jak również z wyjaśnień poszkodowanego.

Świadczeniem wzajemnym strony poszkodowanej w niniejszej sprawie nie było świadczenie pieniężne, lecz przeniesienie wierzytelności. Zawarcie tego typu umowy nie budzi wątpliwości w płaszczyźnie normy art. 353 ¹ k.p.c. Umowa taka spotykana jest często w praktyce tzw. likwidacji szkód komunikacyjnych. Zaletą tego rodzaju rozliczenia (określanego często w praktyce jako „bezgotówkowa likwidacja szkody") jest atrakcyjna dla poszkodowanego forma, która ogranicza ryzyko uzyskania odszkodowania nie pokrywającego w całości poniesionych kosztów. Przy przyjęciu modelu rozliczeń stosowanego przez powoda polegającego na kumulowaniu w jego osobie zarówno podmiotu uprawnionego do otrzymania odszkodowania (w następstwie nabycia roszczeń z tego tytułu od poszkodowanego) oraz naprawiającego pojazd na rzecz poszkodowanego (a zatem kształtującego poprzez swoją usługę - jej zakres i standard), dla wykazania wysokości roszczenie odszkodowawczego przysługującego powodowi względem pozwanego po usunięciu szkody nieodzowne było przedstawienie dowodu z opinii biegłego.

W niniejszej sprawie taka opinia biegłego M. M. (2) została sporządzona.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.). Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji, wyjaśnień i metodyki opartych na wiedzy i doświadczeniu.

W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłową opinię uwzględniając zgromadzony w aktach materiał. Biegły ustalił koszty naprawy po przedmiotowym zdarzeniu na 9397,90zł. Obie strony nie zgłosiły zarzutów do opinii.

Strona powodowa złożyła jedynie pismo, w którym wskazała, że różnica między kwotę dochodzoną przez powoda, a wyliczoną przez biegłego wynika z nieuwzględnienia kosztów wymiany osłony termicznej, których to kosztów pozwana nie kwestionowała. Zgodnie z opinią biegłego część ta nie została ujęta w protokole oględzin ani nie udokumentowano jej fotograficznie. Nie jest też tak, że pozwana wymiany tej osłony nie kwestionowała. W sporządzonej przez nią kalkulacji, w oparciu o którą przedstawiła swoje stanowisko wymiana osłony nie została uwzględniona. Przyjąć więc należy, że powód nie wykazał, aby fakt wymiany osłony termicznej pozostawał w związku z wypadkiem, a tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia kosztów z tym związanych. Prawidłowe koszty naprawy to kwota 9397,90zł brutto ustalona przez biegłego.

W ocenie Sądu zasadnym jest zwrot kosztów kalkulacji naprawy zgłoszony przez powoda. W celu ustalenia choćby szacunkowej wartości kosztów naprawy, która pozwoliłaby ocenić wysokość odszkodowania, a później ewentualnie zakres żądania w postępowaniu sądowym niezbędne było skorzystanie przez poszkodowanego z fachowej pomocy. Podane koszty kalkulacji naprawy nie są zawyżone. Są one m.in. zdecydowanie niższe niż koszty biegłych sądowych.

Rozliczenie w kwocie brutto nie jest sporne m.in. pozwana sama wypłaciła odszkodowanie w takiej kwocie.

W związku z czym powództwo jest uzasadnione, co do kwoty 3031,95zł (9397,90zł+307,50zł – 6673,45zł).

Odsetki przyznano na podstawie 817 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu . Żądanie w zakresie odsetek, nie było kwestionowane i nie narusza obowiązujących przepisów .

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, z opinii biegłego i dowód z zeznań świadka . Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadka, co do zasady korespondują z pozostałym materiałem dowodowym .

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone.

Powód wygrał w 94% i poniósł następujące koszty: opłatę od pozwu w kwocie 160zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, zaliczkę na wynagrodzenie biegłego 892,89zł oraz koszt wynagrodzenia pełnomocnika 600zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej tj. w kwocie 600zł na podstawie §6 pkt3 w zw. z §2 w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.) .

Ogółem powód poniósł koszty podlegające rozliczeniu w kwocie 1669zł. Pozwana powinna zwrócić 94% kosztów celowych poniesionych w celu dochodzenia należności, czyli kwotę 1568zł.

Na uwzględnione do rozliczenia po stronie pozwanej koszty procesu składają się koszt zastępstwa procesowego w kwocie 600zł, który określono na podstawie §2 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17zł .

Pozwana wygrała w 6%. Powód powinien jej więc zwrócić 6% poniesionych kosztów tj. kwotę 37zł.

Po zróżnicowaniu otrzymujemy kwotę 1531zł tj. kwotę jaką zobowiązana jest uiścić pozwana.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie III sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

-(...)

- (...)

3. (...)