Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24-03-2014 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Beata Michurska-Gruszczyńska

Protokolant: Anna Smolińska

po rozpoznaniu w dniu 17-03-2014 r. w Środzie Śląskiej

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego powoda K. M. reprezentowanego przez matkę A. M. (1)

przeciwko A. M. (2)

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa alimenty od pozwanego A. M. (2) na rzecz małoletniego powoda K. M., zasądzone w wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2012r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 2981/11, z kwoty po 500zł (pięćset złotych) miesięcznie do kwoty po 650zł (sześćset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, płatne z góry poczynając od dnia 05 sierpnia 2013r. do 10-ego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk A. M. (1) jako przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  nakazuje uiścić pozwanemu A. M. (2) na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej kwotę 90zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej od pozwu, od ponoszenia której małoletni powód był zwolniony oraz kwotę 6zł (sześć złotych) za klauzulę wykonalności;

IV.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 157/13

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda K. A. M. wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych w wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 2981/11, od pozwanego A. M. (2) na rzecz małoletniego powoda z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 1.000 zł miesięcznie od dnia 01 czerwca 2013 r. do 10 dnia każdego miesiąca oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz przedstawicielki ustawowej kosztów niniejszego postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania podała, że Sąd Okręgowy we Wrocławiu w wyroku z dnia 27 marca 2012 r. zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. Od tego czasu wzrosły koszty utrzymania małoletniego, natomiast matka nie jest w stanie sama utrzymać siebie i małoletniego powoda. Samo utrzymanie domu matka małoletniego powoda wyliczyła na kwotę 900 zł miesięcznie, tj.: gaz – 600 zł, prąd – 150 zł, woda – 30 zł, wywóz nieczystości – 30 zł, telefony – 90 zł. Ponadto A. M. (1) miesięcznie wydatkuje na własne utrzymanie kwoty: 600 zł na wyżywienie, 100 zł na środki czystości, 90 zł na środki higieny osobistej. Natomiast średniomiesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda, przedstawicielka ustawowa określiła na kwotę około 1.150 zł, na którą składają się wydatki na: wyżywienie – 500 zł, ubrania – 80 zł, obuwie – 60 zł, zajęcia edukacyjne – 100 zł, zabawki edukacyjne – 70 zł, środki czystości i higieny osobistej – 130 zł, wizyty u lekarzy – 60, leki i witaminy – 80 zł, wypoczynek – 70 zł. Ponadto matka małoletniego powoda podniosła, że tylko ona troszczy się o duchowy i fizyczny rozwój syna. Wskazała, że pracuje jako Policjant w K. we W., za wynagrodzeniem 1.350 zł netto miesięcznie. Obecnie przebywa na urlopie wychowawczym i nie osiąga żadnych dochodów. Ponadto na utrzymaniu ma jeszcze dwóch synów z poprzednich związków, przy czym na jednego z synów otrzymuje świadczenie alimentacyjne w kwocie po 700 zł miesięcznie. Natomiast pozwany jest również Policjantem i pracuje w K. we W. za wynagrodzeniem 3.300 zł netto miesięcznie. Ponadto pozwany otrzymuje dodatki służbowe do pensji tj. tzw. „trzynastki”, „mundurówki”, „wczasy pod gruszą” itp. Pozwany handluje również sprzętem elektronicznym za pośrednictwem portali internetowych, co daje mu dodatkowy dochód.

W odpowiedzi na pozew z dnia 09 września 2013 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu podał, że nie polega na prawdzie twierdzenie matki małoletniego powoda, aby była ona Policjantem, gdyż pracuje ona co prawda w K. we W., ale jako pracownik cywilny. Ponadto pozwany podniósł, że w chwili obecnej przeszedł na emeryturę i jego świadczenie jest mniejsze niż podaje matka małoletniego powoda. O powyższym fakcie poinformował A. M. (1) jeszcze przed wniesieniem przez nią pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód K. M., urodzony w dniu (...) pochodzi ze związku małżeńskiego A. M. (1) i A. M. (2).

dowód: akta Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. XIII RC 2981/11

Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 2981/11, małżeństwo pozwanego i A. M. (1) zostało rozwiązane przez rozwód, bez orzekania o winie. Ponadto Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim K. M. matce – A. M. (1), ograniczając obowiązki i uprawnienia pozwanego do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka dotyczących w szczególności wykształcenia, leczenia oraz osobistych z nim kontaktów. Sąd zasądził również od pozwanego na rzecz małoletniego syna alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie.

dowód: akta Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. XIII RC 2981/11

W dacie orzekania o obowiązku alimentacyjnym małoletni powód miał 2 lata i pozostawał pod opieką matki A. M. (1), która przebywała wówczas na urlopie wychowawczym. Średniomiesięczne utrzymanie małoletniego powoda wynosiło wówczas około 700 zł.

dowód: akta Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. XIII RC 2981/11

W dacie orzekania o obowiązku alimentacyjnym, matka małoletniego powoda była zatrudniona w K. we W. jako technik informatyk za wynagrodzeniem 1.350 zł netto miesięcznie. Jednak w czasie ustalania obowiązku alimentacyjnego przebywała na urlopie wychowawczym.

Na utrzymaniu matka małoletniego powoda miała jeszcze dwoje dzieci z poprzednich związków: J. S. i B. P., na którego pobierała alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie.

Wraz z małoletnimi dziećmi zamieszkiwała w domu o powierzchni 68 m2. Średniomiesięczny koszt utrzymania domu wynosił 480 zł, a w tym opłaty za: gaz – 300 zł, prąd – 120 zł, wodę – 20 zł i śmieci – 40 zł. Ponadto opłacała telefon w kwocie po 100 zł miesięcznie. Na swoje utrzymanie matka małoletnich powodów przeznaczała kwotę po około 800 zł miesięcznie, a w tym na: wyżywienie – 600 zł, środki czystości – 80 zł, środki higieny – 100 zł.

W utrzymaniu matce małoletniego powoda pomagała jej matka.

dowód: akta Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. XIII RC 2981/11

przesłuchanie matki małoletniego powoda, nagranie z rozprawy z dnia 17.03.2014 r., k. 87 a.s.

W dacie orzekania o obowiązku alimentacyjnym, pozwany pracował jako Policjant w K. we W. za wynagrodzeniem 3.300 zł netto miesięcznie.

Na utrzymaniu prócz małoletniego powoda miał również syna M. M. (1) z poprzedniego związku, na którego uiszczał alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie. Ponadto comiesięcznie pozwany wydatkował kwotę: 80 zł na prąd, 80 zł na wodę i Internet, 200 zł na lekarzy, 400 zł na benzynę i 400 zł na gaz, tj. łącznie 1.160 zł.

dowód: akta Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. XIII RC 2981/11

Obecnie małoletni powód ma 4 lata i od września 2013 r. uczęszcza do przedszkola. Średniomiesięczny koszt jego utrzymania to kwota około 1.000 zł, na którą składają się wydatki na: wyżywienie – 350 zł, ubrania i buty – 100 zł, środki czystości i higieny – 50 zł, rozrywka i edukacja – 50 zł, wypoczynek – 70 zł, leki i witaminy – 50 zł, przedszkole – około 200 zł i zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych 150 zł.

dowód: faktura VAT z dnia 09.11.2013 r., k. 66 a.s.

faktura VAT z dnia 28.08.2013 r., k. 67 a.s.

faktura z dnia 21.09.2013 r. ,k . 68 a.s.

zaświadczenie z dnia 21.10.2013 r., k. 69 a.s.

faktura VAT z dnia 10.10.2013 r., k. 70 a.s.

zaświadczenie lekarskie z dnia 28.10.2013 r., k. 74 a.s.

zeznania świadka K. P., nagranie z rozprawy z dnia 17.03.2014 r., k. 87 a.s.

przesłuchanie matki małoletniego powoda, nagranie z rozprawy z dnia 17.03.2014 r., k. 87 a.s.

Małoletni powód nie posiada własnego majątku, z którego mógłby zaspokoić swoje podstawowe potrzeby.

bezsporne

Matka małoletniego powoda nadal zatrudniona jest w K. we W. jako pracownik cywilny – sekretarka, uzyskując dochód w wysokości 1.550 zł netto miesięcznie. Ponadto pobiera świadczenia rodzinne na małoletniego K. M. w łącznej kwocie 157 zł miesięcznie.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego nadal ma jego na utrzymaniu oraz dwóch synów z poprzednich związków: J. S. i B. P. (9 lat), na których pobiera alimenty w łącznej kwocie po 900 zł miesięcznie (400 zł miesięcznie na J. z funduszu alimentacyjnego i 500 zł miesięcznie na B. od ojca małoletniego). Ponadto pobiera świadczenia rodzinne na dwóch starszych synów w łącznej kwocie 212 zł, a we wrześniu otrzymała jednorazowy dodatek do zasiłku rodzinnego w łącznej kwocie 200 zł. Ojciec J. S. wyjechał kilka lat temu poza granice kraju i matka małoletniego nie ma z nim kontaktu.

A. M. (1) wraz z małoletnim powodem i dwoma synami zamieszkuje wraz ze swoim ojcem i bratem. Ojciec nie pracuje, pobiera świadczenie emerytalne z KRUS i po spłacie zobowiązań pozostaje mu na życie około 600 – 700 zł. Matka A. M. (1) nie żyje.

Średniomiesięczny koszt utrzymania mieszkania to kwota 825 zł, na którą składają się opłaty na: gaz – 500 zł, prąd – 140 zł, śmieci – 155 zł i wodę – 30 zł. Ponadto matka małoletniego powoda do lutego 2014 r. spłacała kredyt zaciągnięty na zakup samochodu oraz piec, w racie po 213 zł miesięcznie. Obecnie pozostała tylko rata za samochód w kwocie około 100 zł miesięcznie. Matka małoletniego powoda nie zawsze jest w stanie opłacić wszystkie rachunki na bieżąco, co prowadzi do powstawania zaległości i kierowania do niej wezwań do zapłaty.

Na własne utrzymanie matka małoletnich powodów wydatkuje kwotę około 700 zł miesięcznie.

Matka małoletniego powoda z zawodu jest technikiem informatykiem. Prowadziła w przeszłości własną działalność gospodarczą w zakresie handlu. Ma skończony kurs sekretarki.

dowód: faktura VAT z dnia 25.09.2013 r., k. 57 a.s.

blankiety opłat za prąd, k. 58 a.s.

faktura VAT z dnia 24.01.2013 r., k. 59 – 60 a.s.

harmonogram spłat kredytu, k. 61 a.s.

wezwanie do zapłaty z dnia 26.09.2013 r., k. 62 a.s.

potwierdzenie zapłaty z dnia 03.10.2013 r., k. 63 a.s.

upomnienie z dnia 31.10.2013 r., k. 64 a.s.

zawiadomienie z dnia 28.08.2013 r., k. 65 a.s.

decyzja z dnia 17.10.2013 r., k 71 – 72 a.s.

zaświadczenie z dnia 04.11.2013 r., k. 73 a.s.

zeznania świadka K. P., nagranie z rozprawy z dnia 17.03.2014 r., k. 87 a.s.

przesłuchanie matki małoletniego powoda, nagranie z rozprawy z dnia 17.03.2014 r., k. 87 a.s.

Obecnie pozwany pobiera świadczenie emerytalne w kwocie 2.732,01 zł netto miesięcznie. W 2012 r. pozwany osiągnął dochód w wysokości 67.736,15 zł. Przy przejściu na emeryturę pozwanemu została wypłacona odprawa w kwocie około 20.000 zł.

W 2013 r. pozwany sprzedał należące do niego mieszkanie położone we W. za kwotę 167.000 zł i przez pewien czas zamieszkał u swojej matki. Następnie w sierpniu 2013 r. zakupił dom w Ś. o powierzchni 180 m2, za kwotę 120.000 zł. Dom wymagał remontu w postaci wymiany okien, schodów i pieca oraz innych drobniejszych napraw.

Pozwany w Ś. zamieszkuje wraz z konkubiną A. W. i trójką jej małoletnich dzieci (16, 12 i 10 lat), jedno z dzieci jest niepełnosprawne. Konkubina pobiera świadczenia na małoletnie dzieci w kwocie 1.451 zł miesięcznie. Konkubina nie ma żadnych zadłużeń ani kredytów.

Średniomiesięczny koszt utrzymania mieszkania zajmowanego przez pozwanego, jego konkubinę i jej małoletnie dzieci to kwota około 800 zł miesięcznie, na którą składają się opłaty za: wodę – 140 zł, prąd – 200 zł, śmieci – 67,50 zł, węgiel – 70 zł i gaz – 300 zł. Ponadto pozwany opłaca telewizję cyfrową za kwotę 39,90 zł miesięcznie. Pozwany wydatkuje również około 70 zł miesięcznie na opiekę medyczną.

Na pozwanym ciąży obowiązek alimentacyjny na dwójkę małoletnich dzieci – M. (10 lat): w kwocie po 600 zł miesięcznie i K.: w kwocie po 500 zł miesięcznie, tj. łącznie po 1.100 zł miesięcznie.

Pozwany uczęszcza również w trybie zaocznym – weekendowym na studia w Wyższej Szkole bankowej we W.. Czesne wynosi 135 zł miesięcznie.

Pozwany posiada samochód R. (...), rok produkcji 2004 r., który pozwany zakupił w grudniu 2012 r. za kwotę 6.000 zł.

Pozwany nie posiada żadnych zadłużeń, kredytów ani pożyczek. Ma natomiast oszczędności w kwocie 5.000 zł.

Pozwany cierpi na nerwicę upośledzającą sprawność, zespół bólowy kręgosłupa, przewlekły alergiczny nieżyt górnych dróg oddechowych, przewlekły stan zapalny zatok bocznych nosa, astygmatyzm krótkowzroczny obu oczu, naczyniopochodne bóle głowy. W związku z powyższymi schorzeniami uznano pozwanego za inwalidę i zaliczono do III grupy inwalidów. Inwalidztwo jest czasowe i termin badania kontrolnego wyznaczono pozwanemu na luty 2014 r.

Pozwany z zawodu jest elektromechanikiem. Pracował jako policjant.

dowód: decyzja Dyrektora ZUS z dnia 08.08.2013 r., k. 23 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 02.10.2013 r., k. 24 a.s.

zaświadczenie z dnia 05.10.2013 r., k. 25 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 01.10.2013 r., k. 26 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 04.10.2013 r., k. 27 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 02.10.2013 r., k. 28 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 03.09.2013 r., k. 29 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 02.10.2013 r., k. 30 a.s.

zaświadczenie z dnia 23.09.2013 r., k. 31 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 02.10.2013 r., k. 40 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 02.10.2013 r., k. 41 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 24.10.2013 r., k. 42 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 04.10.2013 r., k. 43 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 01.10.2013 r., k. 44 a.s.

potwierdzenie transakcji z dnia 01.10.2013 r., k. 45 a.s.

orzeczenie nr (...) z dnia 29.02.2012 r., k. 46 a.s.

faktura VAT z dnia 04.10.2013 r., k. 47 a.s.

zeznania świadka A. W., nagranie z rozprawy z dnia 17.03.2014 r., k. 87 a.s.

przesłuchanie pozwanego, nagranie z rozprawy z dnia 17.03.2014 r., k. 87 a.s.

Jak wynika z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy w Ś., urząd dysponował ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych za wynagrodzeniem miesięcznym 1.600 zł brutto. Jednocześnie urząd nie dysponował ofertami pracy dla sekretarki.

dowód: pismo z PUP w Ś. z dnia 12.11.2013 r., k. 50 a.s.

Jak wynika z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy we W., urząd dysponował ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych oraz sekretarki za wynagrodzeniem miesięcznym średnio od 1.600 zł do 1.800 zł brutto.

dowód: pismo z PUP we W. z dnia 08.11.2013 r., k. 48 a.s.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo małoletniego powoda K. M. zasługiwało na uwzględnienie w części.

Jak wynika z art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Natomiast zgodnie z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego.

Zakres świadczeń alimentacyjnych względem dziecka wyznaczają zatem z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego a z drugiej strony możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego dotyczą środków utrzymania, a w miarę potrzeby również środków wychowania. Podczas gdy zaspokojenie środków utrzymania polega tylko na zapewnieniu uprawnionemu mieszkania, pożywienia, odzieży, pielęgnacji, leczenia, to zaspokajanie środków wychowania następuje ponadto przez osobistą troskę o jego rozwój fizyczny i umysłowy. Przy czym należy zaznaczyć, że przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się nie tylko potrzeby zapewniające uprawnionemu minimum egzystencji, ale potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy (vide: teza IV uchwały SN z dnia 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNC 1998, nr 4, poz. 42).

Ustalenie możliwości zarobkowych (majątkowych) zobowiązanego do alimentacji ma często charakter hipotetyczny, gdyż kryterium takich możliwości nie zawsze są zarobki osiągane aktualnie przez zobowiązanego, lecz sama zdolność do uzyskania określonego wynagrodzenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy zobowiązany faktycznie nie pracuje.

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka ma dwojaką postać, która wyraża się świadczeniami o charakterze materialnym oraz osobistymi staraniami o jego utrzymanie i wychowanie, które są równie doniosłe i nie do przecenienia.

Można jednak żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego w razie zmiany stosunków (art. 138 k.r.o.). Przez pojęcie „stosunków”, o których mowa w art. 138 k.r.o., należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu. Zmiana zatem tak rozumianych stosunków, jest zmianą okoliczności, od których zależy istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego, a mianowicie zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub/i możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego (vide: postanowienie SN z dnia 19.07.1974 r., II CO 9/74, niepublikowane).

Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, chociażby nawet w tych ramach nie znajdowały pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.02.1972 r., III CRN 470/71, Informator Prawniczy 1972, nr 1 – 2, poz. 15). Ponadto przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę także usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego, jego sytuację rodzinną, a wysokość obciążenia alimentacyjnego powinna być określona na takim poziomie, aby nie prowadziła do niedostatku.

Tak więc, nawet mimo zmiany stosunków w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji, obowiązek alimentacyjny nie może ulec podwyższeniu, jeżeli nie pozwalają na to możliwości zarobkowe, majątkowe i sytuacja rodzinna zobowiązanego.

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Wysokość obowiązku alimentacyjnego została ustalona w wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 2981/11, w wysokości po 500 zł miesięcznie. Należało zatem zbadać czy od daty wydania powyższego wyroku zmieniły się możliwości zarobkowe lub sytuacja majątkowa zobowiązanego do płacenia alimentów, jak również czy zmieniła się sytuacja uprawnionego do alimentów na tyle, aby zasadnym było podwyższenie wysokości zasądzonych alimentów.

Obecnie małoletni powód nadal zamieszkuje wraz z matką oraz dwójką braci. Miesięczny koszt utrzymania mieszkania to kwota około 825 zł, na którą składają się opłaty na: gaz – 500 zł, prąd – 140 zł, śmieci – 155 zł i wodę – 30 zł. Zatem koszty zaspokajania potrzeb mieszkaniowych małoletniego powoda to kwota około 150 zł miesięcznie, a więc 1/6 ogólnych kosztów ponoszonych w związku z utrzymaniem lokalu. Obecnie małoletni ma 4 lata i uczęszcza od września 2013 r. do przedszkola, którego miesięczny koszt wynosi około 200 zł. Średniomiesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda wynosi obecnie około 1.000 zł. Na powyższą kwotę składają się wydatki na: wyżywienie – 350 zł, ubrania i buty – 100 zł, środki czystości i higieny – 50 zł, rozrywka i edukacja – 50 zł, wypoczynek – 70 zł, leki i witaminy – 50 zł, przedszkole – około 200 zł i zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych 150 zł. Powyższe koszty zostały ustalone w oparciu o zebrany materiał dowodowy, przesłuchanie matki małoletniego powoda oraz w oparciu o doświadczenie życiowe. Należy bowiem zauważyć, że Sąd ustalał koszty utrzymania małoletniego w oparciu o doświadczenie życiowe i zawodowe, gdyż matka małoletniego powoda nie wykazała wszystkich kosztów utrzymania dziecka, pomimo, że była reprezentowana przez fachowego pełnomocnika. Jednak Sąd w sprawach o alimenty z urzędu podejmuje czynności w zakresie ustalenia wysokości kosztów utrzymania dziecka. Odnosząc się natomiast do powyższego należy wskazać, że obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (art. 96 k.r.o.). Zatem zakres świadczeń alimentacyjnych powinien nie tylko obejmować zaspokajanie stricte podstawowych potrzeb dziecka, ale również uwzględniać koszty niezbędne dla jego prawidłowego rozwoju. Ponadto trzeba podnieść, że różnica wieku dziecka spowodowana upływem czasu od daty wyroku z 2012 r. określającego wysokość obowiązku alimentacyjnego, sama przez się uzasadnia wzrost potrzeb związany z uczęszczaniem do przedszkola oraz ogólnym rozwojem dziecka, co z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia związanych wydatków. Nie można zapominać także, że od daty orzekania o obowiązku alimentacyjnym wzrosły koszty zaspokajania podstawowych potrzeb małoletniego powoda takie jak zakup żywności, czy też koszt zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, związane z ogólnym wzrostem cen, co jest faktem powszechnie znanym, który Sąd także uwzględnił w niniejszym postępowaniu, z urzędu. Przy czym Sąd nie dał wiary matce małoletniego powoda, że miesięczny koszt wyżywienia dziecka to kwota około 500 zł i przyjął kwotę 350 zł miesięcznie, z uwagi na fakt, że dziecko uczęszcza do przedszkola, a zatem tam spożywa większość posiłków w okresie od poniedziałku do piątku, natomiast koszt tych posiłków jest już wliczony w opłatę za przedszkole, którą Sąd ujął w ogólnych kosztach miesięcznego utrzymania dziecka. Zdaniem Sądu ustalona kwota kosztów utrzymania małoletniego nie jest kwotą wygórowaną.

Matka małoletniego powoda żądała przy tym, aby alimenty zostały podniesione do kwoty po 1.000 zł miesięcznie. Jednocześnie wskazała, że w czasie orzekania o obowiązku alimentacyjnym nie osiągała wynagrodzenia, gdyż pozostawała na urlopie wychowawczym, natomiast obecnie jej dochód to około 1.550 zł netto miesięcznie. Ponadto podała, że koszt utrzymania małoletniego powoda wzrósł w związku chociażby z pójściem małoletniego do przedszkola.

Wzrost kosztów utrzymania małoletniego powoda rodzi zatem potrzebę rozważenia czy drugi z rodziców, a zatem ojciec dziecka, jest w stanie w większej mierze niż dotychczas przyczyniać się do zaspokajania podstawowych potrzeb małoletniego syna.

Pozwany w chwili obecnej pobiera świadczenie emerytalne w kwocie po około 2.750 zł netto miesięcznie. W dacie orzekania o obowiązku alimentacyjnym miał on natomiast dochód w wysokości około 3.300 zł netto miesięcznie. Ponadto wskazał, że w 2013 r. sprzedał mieszkanie we W. za kwotę około 160.000 zł i zakupił dom w Ś. za kwotę 120.000 zł, przy czym dom ten wymagał remontu. Pozwany podał, że średniomiesięczny koszt utrzymania domu to kwota około 800 zł miesięcznie, na którą składają się opłaty za: wodę – 140 zł, prąd – 200 zł, śmieci – 67,50 zł, węgiel – 70 zł i gaz – 300 zł. Jednak pozwany nie zamieszkuje w powyższym domu sam, a z konkubiną i trójką jej dzieci, a zatem koszt utrzymania domu winien być rozdzielony na wszystkie zamieszkujące w nim osoby, co powoduje, że kosztem zaspokajania potrzeb mieszkaniowych pozwanego jest kwota około 160 zł miesięcznie. Do tego należy doliczyć koszt czesnego za szkołę, do której uczęszcza pozwany, to jest 135 zł miesięcznie. Nie można również zapominać, że na pozwanym ciąży obowiązek alimentacyjny na dwójkę dzieci – to jest na małoletniego powoda – 500 zł oraz na M. M. (1), syna z poprzedniego związku – 600 zł, co razem daje kwotę 1.100 zł. Zatem po odliczeniu kosztów zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, szkoły oraz zobowiązań alimentacyjnych pozwanemu pozostaje jeszcze kwota około 1.300 zł miesięcznie. Sąd oczywiście bierze pod uwagę fakt, że pozwany musi wydatkować jeszcze na ubranie, wyżywienie, leki, dojazdy do synów i do szkoły, jednak zdaniem Sądu może być to co najwyżej kwota nie większa niż 1.000 zł miesięcznie, a przynajmniej wyższej kwoty pozwany nie wykazał w toku niniejszego procesu, a to na nim w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu, zgodnie z art. 6 k.c. Pozwanemu więc pozostaje nadal niezagospodarowana kwota około 300 zł miesięcznie. Biorąc pod uwagę fakt, że pozwany nie ma żadnych zadłużeń ani kredytów, a wręcz posiada oszczędności w kwocie 5.000 zł, należy uznać jego sytuację finansową za na tyle dobrą, że jest on w stanie ponosić koszty podwyższonych alimentów. Pozwany zamieszkuje z konkubiną i trójką jej małoletnich dzieci, jednak konkubina pobiera świadczenia w łącznej kwocie po 1.451 zł miesięcznie, a zatem powinna z tych pieniędzy zaspokajać swoje i dzieci podstawowe potrzeby. Gdyby jednak pobierane przez nią kwoty były niewystarczające to i tak pozwany nie może skutecznie uchylać się od zobowiązań alimentacyjnych wobec własnych dzieci w powołaniu się na potrzebę utrzymywania dzieci konkubiny, które to dzieci nie są jego potomkami biologicznymi. Konkubina winna więc we własnym zakresie zadbać o ewentualne zwiększenie świadczeń alimentacyjnych od ojca biologicznego jej dzieci lub uzyskać większą pomoc ze środków publicznych.

Konkludując, zdaniem Sądu powyższe twierdzenia przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda jak i obecna sytuacja finansowa pozwanego są podstawą do zwiększenia obowiązku alimentacyjnego, ale nie w zakresie, w jakim żądała tego matka małoletniego powoda w pozwie, tylko z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 650 zł miesięcznie. Wskazać należy, że przede wszystkim ustalono, że średniomiesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda to kwota około 1.000 zł miesięcznie, zatem od daty ostatniego orzekania o obowiązku alimentacyjnym koszt ten zwiększył się o kwotę około 300 zł, ponieważ wówczas wynosił on około 700 zł miesięcznie. Zatem w ocenie Sądu rodzice winny ponieść po połowie ciężar kosztów zwiększonych potrzeb małoletniego powoda i rozdzielił kwotę 300 zł po połowie, zwiększając tym samym świadczenie alimentacyjne o 150 zł względem pozwanego, tj. do kwoty po 650 zł miesięcznie. W ocenie Sądu pozwany jest w stanie ponieść ciężar zwiększonego świadczenia alimentacyjnego z uwagi na swoją obecną sytuację finansową, która została szczegółowo opisana powyżej. W pozostałym zakresie ciężar zwiększonych kosztów utrzymania małoletniego obciążać będą matkę małoletniego, z uwagi na fakt, że jej sytuacja finansowa od daty orzekania o obowiązku alimentacyjnych uległa poprawie, co zostało już wykazane powyżej. Sąd nie dostrzega przy tym dysproporcji w ponoszeniu ciężaru utrzymania małoletniego przez rodziców poprzez to, że ojciec będzie ponosił ten koszt w wysokości 650 zł miesięcznie, a matka w wysokości 350 zł miesięcznie, przy uwzględnieniu, że utrzymanie małoletniego to kwota 1.000 zł miesięcznie. Trzeba bowiem mieć na uwadze fakt, że to na A. M. (1) w głównej mierze spoczywa obowiązek opieki nad synem i jego wychowania, a zatem ona wypełnia swój obowiązek alimentacyjny również poprzez osobiste starania. Natomiast kontakty ojca z małoletnim są na tyle rzadkie, że nie może to decydować o tym, aby rodzice w równej mierze ponosili ciężar utrzymania małoletniego.

Na marginesie wskazać należy, że Sąd w toku niniejszego postępowania oddalił wniosek pozwanego o zwrócenie się do właściwego (...) o zaświadczenie o otrzymywanych przez matkę małoletniego powoda świadczeń na dzieci, gdyż A. M. (1) uczyniła zadość powyższemu, a pozwany wnosił o ponownie się zwrócenie ponieważ był przekonany o tym, że jeszcze jakieś świadczenia matka małoletniego powoda pobiera, ale na najstarszego syna. Zdaniem Sądu ta okoliczność nie miała znaczenia w niniejszej sprawie, a poza tym pozwany nie wykazał, aby przedłożona przez matkę małoletniego powoda decyzja z (...) pomijała pewne świadczenia pobierane przez A. M. (1) w rzeczywistości.

Wskazać również należy, że matka małoletniego powoda wniosła o zasądzenie alimentów od dnia 01 czerwca 2013 r., przy czym pozew został złożony w dniu 05 sierpnia 2013 r. Żądanie w powyższym zakresie nie zasługiwało jednak na uwzględnienie. Zgodnie bowiem z art. 137 § 2 zdanie 1 k.r.o. niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną. Zatem zasadą jest, że alimenty zasądza się od dnia wniesienia pozwu, jednak możliwe jest dochodzenie roszczeń wcześniejszych, wymaga to jednak wykazania, że potrzeby uprawnionego nie zostały zaspokojone przez zobowiązanego, tylko przez inną osobę lub że w ogóle nie zostały zaspokojone, ale istniały przed wniesieniem powództwa. Pierwsza sytuacja ma miejsce na przykład wówczas, gdy przed zasądzeniem alimentów przez sąd od ojca dziecka, dziecko zachorowało, co wiąże się z koniecznością przeprowadzenia kosztownej rehabilitacji. Druga – gdy przed zasądzeniem alimentów matka dziecka zaciągnęła pożyczkę w celu zapewnienia rehabilitacji dziecka. Sąd co prawda w trakcie przesłuchania matki powoda na rozprawie w dniu 17 marca 2014 r. dopytywał ją o to czy zadłużała się u innych osób w związku z niemożnością zaspokojenia podstawowych potrzeb małoletniego powoda, jednak A. M. (1) wskazała, że zdarzały się takie sytuacje, jednak nie było to nagminne i nie były to duże kwoty, które zwracała niezwłocznie najbliższym w kolejnym miesiącu. Matka małoletniego powoda nie wykazała również, że brakowało jej na konkretne potrzeby małoletniego powoda, a ujęła to w sposób bardziej ogólny dotyczący całej jej rodziny, a zatem również dwóch pozostałych synów. Wobec powyższego nie można było jednoznacznie ustalić czy zachodzą przesłanki z art. 137 § 2 zdanie 1 k.r.o. i czy istnieje podstawowa do zasądzenia roszczeń alimentacyjnych sprzed wniesienia powództwa.

Mając zatem na uwadze możliwości zarobkowe i zawodowe obojga rodziców, orzeczono jak w pkt I i II sentencji wyroku, zasądzając zwiększone alimenty od dnia wniesienia pozwu.

O kosztach sądowych rozstrzygnięto na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 z późn. zm.), przy czym, zdaniem Sądu, pozwany jest w stanie uiścić koszty niniejszego procesu, od ponoszenia których małoletni powód z mocy ustawy był zwolniony.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.