Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 kwietnia 2015 r., powódka P. S. wniosła o zasądzenie na jej rzecz, od pozwanego – (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej w związku ze śmiercią matki - J. W. (1) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lutego 2014 roku do dnia zapłaty oraz o kwoty 170.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, w związku ze śmiercią matki, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lutego 2014 r., do dnia zapłaty.

Nadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.

Uzasadniając podstawy faktyczne pozwu, P. S. wskazała, że dochodzone przez nią roszczenia wiążą się ze śmiercią matki - J. W. (1), która w dniu 9 kwietnia 2012 r., na kilka godzin przez zgonem, była pacjentką Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł.. Wówczas, względem będącej pod wpływem alkoholu J. W. (1) podjęto szereg czynności medycznych, w tym podano jej jedną ampułkę R. (leku zawierającego D.). Matka powódki, tego samego dnia - około godziny 15:00 zmarła na skutek ostrej niedomogi krążeniowo - oddechowej.

W ocenie powódki, śmierć matki pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z nieprawidłowym zachowaniem personelu medycznego Szpitala im. (...) w Ł., który nie powinien osobie będącej pod wpływem alkoholu podawać leku zawierającego D. (skutkiem ubocznym działania diazepamu jest depresyjny wpływ na układ oddechowy z możliwością wystąpienia niewydolności oddechowej i zaburzeniami rytmu serca).

Na skutek nagłej śmierci J. W. (1), powódka utraciła najbliższego członka rodziny - z matką łączyły silne więzy emocjonalne. Na skutek śmierci matki, powódka stała się apatyczna, zamknięta w sobie, straciła motywację do dalszego życia, odsunęła się od znajomych. Nagła śmierć matki, wedle twierdzeń pozwu spowodowała również znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej powódki.

Szkoda została zgłoszona pozwanemu – ubezpieczycielowi Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł., w dniu 8 stycznia 2014 roku. Pozwany odmówił powódce wypłaty żądanego świadczenia.

/pozew, k. 3-5/

Postanowieniem z dnia 12 maja 2015 r. Sąd Okręgowy w Łodzi, zwolnił powódkę P. S. w całości, od kosztów sądowych w sprawie.

/postanowienie, k .61 /

W odpowiedzi na pozew, pozwany nie uznał wytoczonego powództwa oraz wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie od strony powodowej na swoją rzecz kosztów procesu według norm prawem przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa.

W ocenie strony pozwanej, nie można mówić o jego odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną powódce, z uwagi na brak zaistnienia związku przyczynowego pomiędzy czynnością personelu medycznego, polegającą na podaniu J. W. (1) diazepamu, a śmiercią tejże pacjentki. Nadto pozwany zarzucił powódce nieudowodnienie dochodzonych przez nią roszczeń. Według pozwanego Powódka nie wykazała w szczególności takich okoliczności jak konieczność leczenia związanego nagłą śmiercią matki, wzajemnych relacji z matką, wspólnego zamieszkiwania, źródła utrzymania oraz jakie konkretnie kwoty składają się na wysokość dochodzonego odszkodowania z tytułu pogorszenia sytuacji życiowej po śmierci matki. Uznał przy tym, że kwoty dochodzone przez powódkę są nadmiernie wygórowane.

/ odpowiedź na pozew, k. 67-69/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny,

W dniu 9 kwietnia 2012 roku, matka powódki, 46 – letnia J. W. (1) została przywieziona do Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł. przez zespół ratownictwa medycznego. Powodem skierowania pacjentki do szpitala były objawy wychłodzenia oraz stan upojenia alkoholowego. Chora przy przyjęciu była w stanie ogólnym dobrym, przytomna i wydolna oddechowo i krążeniowo, przy czym znajdowała się w utrudnionym kontakcie słowno – logicznym.

Rozpoczęto ogrzewanie organizmu chorej. J. W. (1) wykonano badanie TK głowy oraz panel typowych badań laboratoryjnych krwi, w tym na obecność alkoholu etylowego. Badanie TK głowy nie wykazało cech krwawienia śródczaszkowego, jak również nie wykazało zmian patologicznych w obszarze mózgowia oraz uwidocznionych struktur kostnych. Natomiast analiza krwi wykazała w niej obecność 3,16 promila alkoholu etylowego.

J. W. (1) otrzymała 1 ampułkę leku o nazwie R.. Pacjentka była pobudzona, zaś lek podano celem umożliwienia wykonania badania TK głowy.

/ dokumentacja medyczna, k. 21 – 25 , 34 ; protokół oględzin zwłok, k. 11 załączonych akt 2 Ds. 921/13; dokumentacja medyczna, k. 22-29, 80; załączonych akt 2 Ds. 921/13; koperta, k. 80 załączonych akt 2 Ds. 921/13; raporty pielęgniarskie, k. 113- 114 załączonych akt 2 Ds. 921/13 ; protokół przesłuchania świadka P. P., k. 100-100v załączonych akt 2 Ds. 921/13 /

Po przeprowadzeniu powyższych badań i ustabilizowaniu się stanu ogólnego, w związku z brakiem wskazań do leczenia szpitalnego w warunkach (...) lub oddziału o innym profilu, J. W. (1), około godziny 11:26 została przewieziona do Miejskiego Ośrodka (...) w Ł., celem trzeźwienia w warunkach nadzorowanych. Początkowo stan pacjentki był dość dobry, a przeprowadzone kontrolne badanie stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu wskazywały na jego eliminację z organizmu matki powódki. Mimo tego, w godzinach popołudniowych doszło do nagłego zatrzymania krążenia i oddechu, J. W. (1) których nie udało się przywrócić mimo przeprowadzonej akcji resuscytacyjnej. O godzinie 15:55 stwierdzono zgon J. W. (1).

/historia choroby (...), k. 28 – 30, dokum entacja medyczna, k. 26-2, k. 32; k. 33,38-41; wynik badania na zawartość alkoholu we krwi, k. 31; karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 35 ; dokumentacja medyczna, k. 40-43, k. 45-47 załączonych akt 2 Ds. 921/13 /

Oględziny zewnętrzne ciała oraz sekcja zwłok J. W. (1) wykazały u niej: otarcia naskórka i siniec na głowie, sińce na szyi i kończynach górnych, z widocznymi w ich obrębie śladami jak po wkłuciach medycznych; ślady jak po wkłuciach medycznych na kończynach górnych; starą bliznę na twarzy i szyi o wyglądzie jak po oparzeniu; sińce na tułowi, ślady o wyglądzie śladów powstałych od łyżek defibrylatora; sińce i otarcia naskórka kończyn dolnych, podbiegnięcia krwawe w tkance podskórnej i mięśniach grzbietu, podbiegnięcia krwawe w lewym mięśniu skroniowym i tkance podskórnej głowy, przekrwienie i obrzęk mózgu, podbiegnięcia krwawe w okolicy mostka i żeber, obustronne złamania żeber przekrwienie i obrzęk płuc, miażdżycę tętnic, przekrwienie śledziony i nerek, rozlane stłuszczenie wątroby.

Badając serce zmarłej, stwierdzono nadmiernie rozwiniętą tkankę tłuszczową podnasierdziową , miejscami wnikającą pomiędzy włókna mięśniowe, tętnice wieńcowe o świetle zawężonym. Zaobserwowano umiarkowaną ilość płaskich, żółtawych ognisk o wyglądzie blaszek miażdżycowych.

Stwierdzone podczas sekcji zwłok sińce i otarcia naskórka głowy oraz kończyn dolnych, podbiegnięcia krwawe w tkance podskórnej i mięśniach grzbietu, a także podbiegnięcia krwawe w lewym mięśniu skroniowym i tkance podskórnej głowy mogły powstać w różnym okresie przed zgonem – nawet do kilkunastu dni – w wyniku działania przedmiotu lub narzędzia twardego tępego lub tępokrawędzistego. Nie pozostają one w związku przyczynowym ze zgonem. Blizna o wyglądzie „jak po oparzeniu”, była skutkiem podpalania przez powódkę, będącą pod wpływem alkoholu- papierosa od palnika gazowego. Natomiast sińce i punktowe ślady jak po wkłuciach medycznych na kończynach górnych i szyi, sińce na tułowiu, podbiegnięcia krwawe w okolicy mostka i żeber oraz obustronne złamania żeber powstały najprawdopodobniej w trakcie udzielania pomocy i wykonywania czynności medycznych.

/protokół sądowo – lekarskiej sekcji zwłok,. k. 92 – 100 załączonych akt 2 Ds. 921/13 ; zeznania świadka J. W. (2), protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k.170 /

W chwili śmierci J. W. (1) była w stanie upojenia alkoholowego. U zmarłej stwierdzono: 2.01 promila alkoholu etylowego we krwi; 2,89 promila alkoholu etylowego w moczu oraz 2,03 promila alkoholu etylowego w ciałku szklistym. Badanie zostało wykonane metodą chromatografii gazowej, z tkanek pobranych 4 dni po zgonie J. W. (1). W krwi matki powódki wykryto obecność związku chemicznego – D., w ilości 282 ng/ml.

/ protokół sądowo – lekarskiej sekcji zwłok. k. 92-97 załączonych akt 2 Ds. 921/13; sprawozdania z badania materiału biologicznego na zawartość etanolu, sprawozdania z badania krwi na zawartość środków działających podobnie do alkoholu, k. 98, k. 62-63 załączonych akt 2 Ds. 921/13/

Lek uspokajający R. jest to preparat z grupy B., o działaniu uspokajającym, przeciwlękowym, mirelaksacyjnym a także przeciwdragawkowym. Lek ten jest powszechnie używany w medycynie z dobrym skutkiem terapeutycznym, w tym także w zwalczaniu objawów nagłego odstawienia alkoholu etylowego. Jednakże posiada on także wiele działań niepożądanych, w tym miedzy innymi depresyjny wpływ na układ oddechowy oraz pojawienie się zaburzeń rytmu serca. Na skutek połączenia tegoż leku z alkoholem może dojść do spotęgowania depresyjnego działania D. na układ sercowo – naczyniowy, z wystąpieniem stanu zagrożenia zżyci włącznie.

/opinia sądowo – lekarska D. B. i C. J., marca k. 102 – 108; ustna opinia uzupełniająca, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 168 v/

Stwierdzone w próbce krwi J. W. (1) stężenie diazepamu można uznać za stężenie terapeutyczne., które mieści się w przedziale 300-600 ng/ml, zaś stężenie śmiertelne to wartość 30000 ng/ml. Za dawkę śmiertelną przyjmuje się dawkę rozpoczynająca się do 50 mg/kg masy ciała. Stężenie R. w badaniu pośmiertnym matki powódki było bardzo niskie, mieściło się w dolnej granicy dawek terapeutycznych, z dużym prawdopodobieństwem można powiedzieć, ze było nawet niższe w momencie wchłonięcia się u osoby żyjącej. Nie można powiedzieć, że powódce podano za dużą dawkę, która miała wpływ na mechanizm śmierci. Na podstawie wyników pośmiertnych nie można stwierdzić w jakiej dawce lek za życia został podany.

/opinia sądowo – lekarska, k. 66 załączonych akt 2 Ds. 921/13/

Postępowanie medyczne podjęte wobec J. W. (1) w Wojewódzkim Szpitalu (...) w Ł. w dniu 9 kwietnia 2012 r. było zasadniczo poprawne – mieszczące się kanonie doraźnego działania wobec osób będących pod wpływem alkoholu etylowego a także manifestujących objawy wychłodzenia. Matka powódki została poddana właściwej obserwacji, a zakres zleconych i wykonanych badań uznać należy za w pełni wystarczający – adekwatny do stwierdzonego stanu klinicznego.

/ opinia sądowo – lekarska D. B. i C. J., marca k. 102 – 108; ustna opinia uzupełniająca, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 168 v; opinia sądowo – lekarska wydana na potrzeby postępowania karnego, k. 121 -130 załączonych akt 2 Ds. 921/13;opinia sądowo – lekarska, k. 66 załączonych akt 2 Ds. 921/13; opinia sądowo – lekarska, k. 66 załączonych akt 2 Ds. 921/13/

Przyczyną zgonu J. W. (1) była ostra niedomoga krążeniowo - oddechowa. W świetle wartości stężenia alkoholu etylowego we krwi, moczu, szklistce pobranych ze zwłok J. W. (1) oraz wobec oznaczonego stężenia diazepamu w próbce krwi należy uznać, że prawdopodobną przyczyną ostrej niedomogi krążeniowo - oddechowej u zmarłej mogło być toksyczne, synergistyczne działanie depresyjne alkoholu i diazepamu na ośrodek oddechowy. Z uwagi jednak na wysokie stężenie alkoholu etylowego stwierdzone we krwi matki powódki, nie można wykluczyć, że wyłącznie na skutek działania alkoholu na ośrodkowy układ nerwowy mogło dojść do zaburzeń czynności układu oddechowego, także pracy mięśnia sercowego. Dodatkowym, niekorzystnym czynnikiem w mechanizmie śmierci były wykazane mikroskopowo przewlekłe zmiany chorobowe serca i naczyń wieńcowych J. W. (1). W związku z czym, nie można bez istotnej wątpliwości powiązać nagłej śmierci J. W. (1) z podaniem jej przez lekarzy R., gdyż zgon mógł być także spowodowany toksycznym działaniem alkoholu etylowego na mięsień serca u osoby przewlekle nadużywającej alkoholu, w dodatku obciążonej przewlekłymi zmianami układu sercowo – naczyniowego.

Podanie diazepamu J. W. (1), będącej pod toksycznym wpływem alkoholu etylowego w dniu 9 kwietnia 2012 r., należy uznać za nieprawidłowe, przy czym nie było ono przyczyną zgonu – w świetle dużego stężenia alkoholu w organizmie oraz okoliczności istnienia zmian chorobowych mięśnia sercowego.

Zatem nie można powiedzieć o występowaniu adekwatnego związku przyczynowego, pomiędzy podaniem R., a zgonem J. W. (1). Można jedynie powiedzieć, że jego podanie miał wpływ na mechanizm śmierci J. W. (1).

/ opinia sądowo – lekarska wydana przez pracowników Katedry (...)Sądowo – Lekarskiej (...) w K. , k. 102 – 108; ustna opinia uzupełniająca, D. B. i C. J., protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 168 v; opinia sądowo – lekarska wydana na potrzeby postępowania karnego, k. 121 -130 załączonych akt 2 Ds. 921/13;opinia sądowo – lekarska, k. 66 załączonych akt 2 Ds. 921/13; opinia sądowo – lekarska, k. 66 załączonych akt 2 Ds. 921/13/

Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2012 r., wydanym w sprawie 2 Ds. 596/12 Prokuratura Rejonowa Ł. umorzyła śledztwa w sprawie niemyślnego spowodowania śmierci J. W. (1), tj. o czyn z art. 155 k.k., wobec stwierdzenia, iż czynu nie popełniono. Ustalono wówczas, iż analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w kontekście opinii sądowo – lekarskiej sekcji zwłok nie pozowała na wnioskowanie, ze zgon J. W. (1) nie pozostaje w związku z jakimkolwiek działaniem przestępnym innych osób. Czynności przeprowadzone przez organy postępowania przygotowawczego nie pozwoliły na wnioskowanie że do śmierci J. W. (1) przyczyniły się inne osoby.

/ postanowienie z dnia 29 czerwca 2012 r., k. 59-61 załączonych akt 2 Ds. 921/13/

Prokuratura Rejonowa Ł., postanowieniem z dnia 21 stycznia 2013 r., w sprawie o sygn.. akt. 2 Ds. 105/13 wszczęła dochodzenie w sprawie narażenia w dniu 9 kwietnia 2012 r., w Ł. J. W. (1) na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w przebiegu leczenia w Wojewódzkim Szpitalu (...) w Ł., tj. o przestępstwo z art. 160 § 2 k.k. Prowadzenie dochodzenia powierzono VII Komisariatowi Policji w Ł..

/postanowienie i wszczęciu dochodzenia wraz z uzasadnieniem, k. 81 załączonych akt 2 Ds. 921 /13/

Dochodzenie to, postanowieniem z dnia 22 maja 2013 r., zostało umorzone wobec braku znamion czynu zabronionego. Według Prokuratury, w kontekście opinii biegłych, pomimo uznania podania diazepamu za nieprawidłowe nie ma podstaw do tego, aby komukolwiek przypisać skutek w postaci spowodowania narażenia pacjentki na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Warunkiem odpowiedzialności karnej lekarza – gwaranta z art. 160 § 2 i 3 k.k. jest obiektywne przypisanie mu skutku należącego do znamion strony przedmiotowej objętego tym przepisem przestępstwa. Warunek ten będzie spełniony, gdy zostanie ustalone, że pożądane zachowanie alternatywne, stanowiące realizację ciążącego na lekarzu obowiązku zapobiegłoby narażeniu człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Wskazano, iż momencie przyjmowania do szpitala im. M. K. pokrzywdzona nie znajdowała się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia. Określono, że przyczyną śmierci J. W. (1) mogło być nie tylko synergistyczne działanie alkoholu etylowego i diazepamu na ośrodek oddechowy, ale także zaburzenia czynności układu oddechowego, pracy serca spowodowane wysokim stężeniem alkoholu etylowego. Tym samym stwierdzono, że nie można mówić o odpowiedzialności karnej za konanie przestępstwa skutkowego w stosunku do osoby, której zachowanie nie stwarzało, albo w sposób znaczący nie zwiększało niebezpieczeństwa dla dobra chronionego prawem.

/postanowienie o umorzeniu dochodzenia, wraz z uzasadnieniem, k. 136-139 załączonych akt 2 Ds. 921 /13/

Powódka zaskarżyła w/w rozstrzygnięcie zażaleniem, które jednakże – postanowieniem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, z dnia 18 listopada 2013 r., wydanego w sprawie IV Kp 313/13 nie zostało uwzględnione, a co za tym idzie – postanowienie o umorzeniu dochodzenia - utrzymano w mocy.

/postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, z dnia 18 listopada 2013 r., sygn.. akt. IV Kp 313/13, k. 155 załączonych akt 2 Ds. 921 /13/

Prokuratura Rejonowa Ł., o okoliczności prowadzenia postępowania w sprawie narażenia w dniu 9 kwietnia 2012 r., w Ł. J. W. (1) na bezpośrednie narażenie utraty życia, w czasie udzielania jej pomocy w (...) im. M. K. (2) w Ł. powiadomiła Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej w Ł.. Stosowne pismo wpłynęło do siedziby Rzecznika w dniu 23 maja 2013 r. Ten zaś, postanowieniem wydanym w dniu 13 listopada 2013 r., umorzył postępowanie wyjaśniające prowadzone w sprawie okoliczności udzielenia pomocy J. W. (1) w dniu 9 kwietni 2012 r., przez lekarzy (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł.. Rzecznik uznał, że w rozpoznawanej sprawie brak jest danych które wskazywałby na popełnienie przewinienia zawodowego przez lekarzy Szpitalnego Oddziału Ratunkowego (...) im. M. K. (2) w Ł., w czasie udzielania J. W. (1) pomocy medycznej w dniu 9 kwietnia 2012 r.. Podanie J. W. (1) diazepamu było spowodowane brakiem współpracy podczas wykonywania badania obrazowego, zaś dawka leku nie przekraczała zaś standardu terapeutycznego. Jednocześnie wskazał, iż największe działanie depresyjne diazepamu, na ośrodek oddechowy powódki winno nastąpić tuż po podaniu leku – a nie jak miało to miejsce – parę godzin później.

/postanowienie Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej w Ł., z dnia 13 listopada 2013 r., wraz z uzasadnieniem, k. 156 -157 załączonych akt 2 Ds. 921 /13 /

Powódka dowiedziała się o śmierci matki, we wtorek, zaraz po Świętach Wielkanocnych. Powódka spędzała święta wraz z babcią – J. W. (2) u rodziny w G., a następnie pojechała do narzeczonego. J. W. (1) w tym czasie przebywała ze swoim partnerem – G. R.. Powódka przed światami kontaktowała się z matką, proponowała wspólne spędzenie świąt. J. W. (1) odmówiła, gdyż córka nie wyraziła zgody, na towarzystwo partnera matki. Były to pierwsze święta, które powódka spędziła bez matki.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170v; zeznania świadka J. W. (2), protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 169v/

O śmierci J. W. (1) – poinformował powódkę Policjant. Powódka wraz z babcią pojechała zidentyfikować zwłoki matki. Identyfikacji dokonywała babcia powódki - J. W. (2).

/ zeznania świadka J. W. (2), protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 169v; zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170v. /

Na dzień przed śmiercią – J. W. (1) przyszła do mieszkania swojej matki – J.. Nie miała przy sobie kluczy, była pod wpływem alkoholu. Wszczęła awanturę - dlatego też J. W. (2) ze strachu nie wpuściła córki do mieszkania. Będąc pod wpływem alkoholu J. W. (1) nierzadko wszczynała awantury, najczęściej o pieniądze.

/zeznania świadka J. W. (2), protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 171 v; zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 171/.

Powódka zamieszkiwała wspólnie z babcią i mamą. J. W. (1) samotnie wychowywała powódkę. Rozstała się z jej ojcem, gdy ta miała rok. Powódka ostatni raz widziała się z ojcem, gdy miała 7-8 lat, nie utrzymuje również kontaktów z jego rodziną.

Powódka pozostawała z matką w ciepłych relacjach. Do 15 roku życia, powódka spędzała wakacje wspólnie z matką.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170v/

J. W. (1) nadużywała alkoholu. Problem alkoholowy matki powódki rozpoczął się na cztery lata przed jej śmiercią. W okresach trzeźwości, J. W. (1) interesowała się córką i jej problemami. Sprawdzała prace domowe, sfinansowała córce korepetycje z matematyki, gdy ta za pierwszy razem nie zdała matury.

/ zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170v , k. 171 /

Od trzech lat matka powódki była związana z G. R., z którym wspólnie spożywała alkohol. Wówczas znikała z domu na tydzień, czasem dłużej. Najdłużej J. W. (1) nie pojawiała się w domu przez dwa tygodnie. Zdarzało się, że matka powódki wracała do domu nadal będąc pod wpływem alkoholu. Nie przychodziła jednak ani pobita, ani poobijana. Powódka nigdy nie znalazła matki nieprzytomnej - pijanej na ulicy.

/ zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 171; zeznania świadka J. W. (2), protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170, 171/

J. W. (1) za życia nie uskarżała się na dolegliwości zdrowotne.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 171/

W październiku 2011 r., J. W. (1), z inicjatywy swojej matki – J., została przymusowo skierowana na leczenie odwykowe.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170v; zeznania świadka J. W. (2), protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 171/

J. W. (1) za życia pracowała w szwalni. Zaprzestała pracy w zakładzie na półtora roku przed śmiercią, pracowała na umowy śmieciowe. Imała się również prac dorywczych, chociażby w pizzerii, na kuchni. Pieniądze dawała swojej matce oraz córce. Dokładała się matce do czynszu (prowadziła wspólnie z J. W. (2) wspólne gospodarstwo domowe). Z czasem większość wypłaty zaczęła przeznaczać na zakup alkoholu.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170v ; zeznania świadka J. W. (2), protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 169v/

Powódka po śmierci matki znajdowała się w nienajlepszej kondycji psychicznej. Była apatyczna, miewała problemy ze snem -- koszmary, dlatego spała wspólnie z babcią. Powódka nakłaniała również narzeczonego, ażeby się do nie wprowadził. Problemy odbiły się również na wynikach w nauce. Powódka opuściła się w nauce, zmuszona była podejść do egzaminów poprawkowych.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170v/

Za namową matki narzeczonego powódka udała się na wizytę do psychologa, jednakże terapia nie przyniosła efektów. Powódka przyjmowała również leki uspokajające.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 171/

Powódka obecnie w dalszym ciągu mieszka z babcią, w należącym do J. W. (2) dwupokojowym mieszkaniu o powierzchni 38 m ². Wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe. Powódka otrzymuje rentę, wraz z dodatkiem wysokości 1.200 zł. Powódka miała wycinany wyrostek, co wiązało się z koniecznością zaangażowania środków finansowych na zakup leków (ok. 500 zł przez dwa miesiące). Babcia powódki dostaje emeryturę w wysokości 1.300 zł. Część świadczenia przeznacza na zakup leków.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 171 ; zeznania świadka J. W. (2), protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 170/

Powódka w sierpniu tego roku wychodzi za mąż. Po ślubie zamierza zamieszkać wraz z mężem u babci. Narzeczony jest dla powódki oparciem, zmotywował ją m.in. do podjęcia aktywności w formie kursu na prawo jazdy, dzięki czemu powódka mogła na chwilę odciągnąć myśli od zmartwień związanych ze śmiercią matki.

/zeznania powódki, protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 171/

Pogrzeb J. W. (1) zorganizowała babka powódki J. W. (2).

/zeznania świadka J. W. (2). protokół rozprawy z dnia 1 marca 2016 r., k. 169v/

Pozwany udziela ochrony ubezpieczeniowej Wojewódzkiemu Szpitalowi (...) w Ł..

/bezsporne/

Powódka zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi pismem z dnia 7 stycznia 2014 r., przesłanym pozwanemu listem poleconym w dniu 8 stycznia 2014 r. Pozwany, pismem z dnia 14 lutego 2014 r., nie uznał zasady swojej odpowiedzialności oraz odmówił powódce wypłaty świadczenia.

/zgłoszenie szkody, k. 45-46 ; pismo ubezpieczyciela z dnia 14.02.201 4 r., k. 48/

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na powołanych dowodach z dokumentów, zeznań powódki oraz świadka J. W. (2) oraz na opinii (...) w K. (...)Sądowo Lekarskiej. Opinię tą sąd uznał za rzetelną i wyjaśniającą wszystkie konieczne do rozstrzygnięcia kwestie. Została ona wykonana zgodnie z tezami dowodowymi w oparciu analizę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zaś wszelkie, zgłaszane przez strony wątpliwości zostały wyjaśnione w ustnej opinii uzupełniającej specjalistów: dr n. med. D. B. oraz dr n med. C. J..

Mając na uwadze treść opinii (...) w K. (...)Sądowo Lekarskiej Sąd oddalił wnioski powódki o dopuszczenie dowodów z opinii biegłych: psychologa i psychiatry. W ocenie Sądu treść opinii zasadniczej i uzupełniającej specjalistów z(...)Sądowo Lekarskiej (...) w K. jest jednoznaczna w zakresie, w jakim wskazuje na brak związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem personelu medycznego szpitala objętego ochroną ubezpieczeniową pozwanego, a śmiercią matki powódki. Stąd też przeprowadzanie dowodów z opinii biegłych z zakresu psychologii i psychiatry, w świetle jednoznacznych wniosków co do zasady odpowiedzialności strony pozwanej, nie było celowe i uzasadnione oraz zmierzałoby do niepotrzebnego przedłużenia postępowania.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Powódka w niniejszym postępowaniu dochodziła zadośćuczynienia, w związku z krzywdą jakiej doznała na skutek nagłej śmierci matki – J. W. (1), oraz odszkodowania z tytułu pogorszenia się z tejże przyczyny swojej sytuacji życiowej. Źródłem szkody powódki miał być błąd lekarski popełniony przez personel Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł., podczas udzielania w dniu 9 kwietnia 2012 r., J. W. (1) pomocy medycznej, na skutek którego – matka powódki zmarła.

Materialnoprawną podstawą dochodzonego przez powódkę roszczenia należy poszukiwać w art. 446 § 4 k.c., zgodnie z którego treścią Sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę oraz w art. 446 § 3 k.c., przewidującym możliwość zasądzenia na rzecz najbliższej rodziny zmarłego stosowanego odszkodowania, jeżeli na skutek jego śmierci doszło do znacznego pogorszenia się ich sytuacji życiowej.

Podstawą zaś przypisania odpowiedzialności pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej w W. należy wywieść z dyspozycji art. 822 i nast. k.c. W § 1 przepis ten stanowi, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie z § 2 umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. W myśl § 4 uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Odpowiedzialność pozwanego, będzie zatem wchodziła w grę w razie zaistnienia określonego wypadku ubezpieczeniowego. W tym miejscu konieczne jest zatem przesądzenie odpowiedzialności ubezpieczanej placówki medycznej, w której udzielono matce powódki pomocy lekarskiej na kilka godzin przed śmiercią, tj. Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł.. Tym samym, przyjęcie odpowiedzialności ze strony ubezpieczyciela wymaga uprzedniego ustalenia, że Wojewódzki Szpital (...) w Ł. ponosiłby odpowiedzialność cywilną wobec powódki na podstawie art. 446 § 3, 4 k.c., w zw. z art. 430 k.c.

Dla powstania odpowiedzialności na podstawie powołanych wyżej przepisów konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie wyrządzenia szkody oraz adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a powstałą szkodą. Konieczne jest także ustalenie winy personelu medycznego w znaczeniu subiektywnym tj. podmiotowej zaprzeczalności działania, gdyż błąd w sztuce medycznej jest zawiniony subiektywnie, jeżeli stanowi następstwo niedbalstwa, tj. niedołożenia przez personel szpitala należytej staranności w działaniu. W celu oceny ewentualnej odpowiedzialności za wyrządzoną pacjentowi szkodę zbadać zatem należy, czy osobie udzielającej pomocy medycznej można postawić zarzut, że gdyby nie dopuścił się niedbalstwa (zachował wymaganą staranność i wykorzystał wszelkie dostępne w danym czasie i okolicznościach metody i środki działania), mógłby uniknąć błędu i tym samym nie doprowadzić do powstania negatywnych następstw na zdrowiu pacjenta.

W niniejszej sprawie wymienione przesłanki odpowiedzialności strony pozwanej nie zostały spełnione.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności opinia specjalistów z (...)Sądowo – Lekarskiej (...) w K. (uzupełniona złożonymi na rozprawie w dniu 1 marca 2016 r., ustanymi wyjaśnieniami dr n. med. D. B. oraz dr n. med. C. J.) wykluczyła, aby zgon J. W. (1) był następstwem błędu popełnionego przez personel szpitala objętego ochroną ubezpieczeniową.

Powódka dopatrywała się zawinienia personelu szpitala w okoliczności podania jej matce – będącej w stanie upojenia alkoholowego – środka uspokajającego R. (D.), który to preparat, w połączeniu z alkoholem miał doprowadzić do niewydolności oddechowej oraz zaburzeń rytmu serca, a w rezultacie zgonu matki powódki. Faktycznie, wyniki prowadzonego w sprawie niniejszej postępowania dowodowego (jak również postępowania prowadzonego na gruncie procedury karnej), wskazały, że przyczyną śmierci J. W. (1) była ostra niedomoga krążeniowo – oddechowa, zaś w świetle opinii pracowników (...)Sądowo – Lekarskiej (...) w K. - niedomoga ta, spowodowana była działaniem alkoholu etylowego, przy niekorzystnym wpływie podanego pacjentce leku R. (D.). Okoliczność podania osobie odurzonej – preparatu z grupy benzodiazepin, o działaniu uspokajającym, przeciwlękowym, została negatywnie oceniona przez wydających w niniejszej sprawie opinię biegłych lekarzy. Nie mniej jednak, nie dopatrzyli się oni w tejże czynności uchybienia prowadzącego bezpośrednio do śmierci matki powódki.

Ocena całokształtu okoliczności towarzyszących niniejszej sprawie, a w szczególności fakt nadużywania alkoholu przez zmarłą oraz stwierdzone, przewlekłe zmiany chorobowe serca i naczyń wieńcowych matki powódki, wyklucza stanowcze powiązanie nagłej śmierci J. W. (1) ze wskazaną nieprawidłowością po stronie zachowania personelu szpitalnego.

Kwestią bezsporną jest bowiem, że zmarła borykała się z problemem alkoholowym od wielu lat (została nawet zmuszona do podjęcia leczenia), co nie pozostawało bez wpływu na ogólną kondycję organizmu. Nie potrzeba fachowej wiedzy, ażby stwierdzić jak bardzo destrukcyjny wpływ na wydolność narządów organizmu ma stałe przyjmowanie alkoholu w dużych ilościach. W przypadku J. W. (1) – okoliczność ta znalazła potwierdzenie w opinii biegłych specjalistów ze (...) w K.: stwierdzone, w ramach sekcji zwłok zmiany w narządach - charakterystyczne, dla osób długotrwale nadużywających alkoholu, tj. falistość mięśnia sercowego, zwyrodnienie tłuszczowe serca, pogrubienie wsierdzia oraz wnikające w obszar gałęzi tętnic wieńcowych – które predestynują do niedokrwienia mięśnia sercowego, zaburzeń rytmu serca, wedle opinii, mogą stanowiąc samodzielną przyczyną śmierci matki powódki.

Tym samym – samo podanie zmarłej R., w świetle nieprawidłowego obrazu stanu jej narządów wewnętrznych (a przede wszystkim mięśnia sercowego) mimo, iż nie do końca uzasadnione w świetle okoliczności, nie można uznać za bezpośrednią przyczynę zgonu matki powódki.

Nie powinno również umknąć uwadze, że stosownie do treści zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego – czynności podejmowane przez personel (...) im. M. K. (2) w Ł., w związku z udzieleniem matce powódki pomocy medycznej, zostały uznane przez biegłych lekarzy, co do zasady, jako mieszczące się w kanonie fachowego postępowania wobec osób znajdujących się w podobnym do matki powódki stanie, tj. będących pod wpływem alkoholu etylowego oraz manifestujących objawy wychłodzenia organizmu.

Mając powyższe na względzie należało uznać, że zgon matki P. S. nie jest następstwem nieprawidłowego i niezgodnego z zasadami sztuki lekarskiej postępowania personelu szpitala objętego ochroną ubezpieczeniową pozwanego.

Tym samym brak jest podstaw do przyjęcia, że zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej strony pozwanej i uwzględnienia powództwa w oparciu o powołane wyżej regulacje.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Z uwagi na to, iż powódka przegrała proces w całości, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, ciążył na niej obowiązek zwrotu kosztów procesu poniesionych przez przeciwnika. Dlatego też Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3.617 złotych, na którą składa się: kwota 3.600 zł, tytułem kosztów zastępstwa procesowego (strona powodowa była reprezentowana przez radcę prawnego i poniosła koszty obejmujące wynagrodzenie radcy prawnego ustalone w oparciu o § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu /Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm./ oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.