Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym, w składzie :

Przewodniczący : SSR Agata Gawlicka

Protokolant: Marika Kowalczyk

w obecności Prokuratora Dominika Klukowskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 1.12.2014 r., 10.07.2015 r., 2.09.2015 r.

sprawy

D. N., s. M. i T. zd. (...), ur. (...) w N., karanego

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 23 lutego 2012 r. w miejscowości W. C., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził S. D. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 400 zł za pośrednictwem Internetu w ten sposób, że umieścił na portalu (...) pod aukcją nr (...) ofertę sprzedaży telefonu komórkowego S. (...) X. V. za kwotę 400 zł wprowadzając w ten sposób w błąd co do faktu posiadania ww. przedmiotu oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z zobowiązania, a tym samym i przesłania go S. D. po otrzymaniu przelewem kwoty 400 zł i wyłudził pieniądze w ww. kwocie czym działał na szkodę S. D., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. ;

II.  w dniu 16 kwietnia 2012 r. w L., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził W. B. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 418 zł za pośrednictwem Internetu w ten sposób, że umieścił na portalu (...) pod aukcją (...) ofertę sprzedaży telefonu komórkowego S. G. (...) za kwotę 400 zł powiększonej o 18 zł kosztów przesyłki wprowadzając w ten sposób w błąd co do faktu posiadania ww. przedmiotu oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z zobowiązania, a tym samym i przesłania go W. B. po otrzymaniu przelewem kwoty 418 zł i wyłudził pieniądze w ww. kwocie, czym działał na szkodę W. B., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

III.  w dniu 29 listopada 2012 r. w W. gmina N. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził R. Ż. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci (...) mixer (...) wartości 400 zł, w ten sposób, że po otrzymaniu ww. towaru zamówionego przez portal internetowy (...)podrobił dokument w postaci blankietu dowodu wpłaty pieniędzy Banku (...) na konto R. Ż., czym wprowadził w błąd ww. co do zamiaru wywiązania się z transakcji i wyłudził towar w postaci (...) mixer (...) o wartości 400 zł na szkodę R. Ż., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I.  uznaje oskarżonego za winnego popełniania zarzuconych mu czynów opisanych w punkcie I i II części wstępnej wyroku, przy czym ustala, że oskarżony dopuścił się tych czynów, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy wyrok co do któregokolwiek z nich, tj. w warunkach ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i za te czyny na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych

II.  uznaje oskarżonego za winnego tego, że w dniu 29 listopada 2012 r. w W. gmina N. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził R. Ż. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci (...) mixer (...) wartości 380 zł oraz pieniędzy w kwocie 20 zł, w ten sposób, że po zakupieniu na aukcji internetowej na portalu (...) wskazanego przedmiotu, nie zapłacił za niego, lecz przesłał na pocztę internetową R. Ż. podrobiony przez siebie dokument w postaci blankietu dowodu przelewu kwoty 400 zł z rachunku bankowego Banku (...) na konto R. Ż., wprowadzając w ten sposób ww. w błąd co do dokonania płatności tej kwoty, czym spowodował, że R. Ż. wysłał mu (...) mixer (...) wartości 380 zł płacąc za przesyłkę 20 zł, tj. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych

III.  na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. i art. 91 § 2 k.k. łączy wymierzone oskarżonemu w punktach I i II kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 1(jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności oraz łączy wymierzone mu w tych punktach kary grzywny i wymierza mu karę łączną 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych

IV.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej R. Ż. poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 400 (czterystu) złotych;

V.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego przepadek pudełka oklejonego taśmą koloru beżowego z zawartością trzech książek pt. „(...)”, (...) i Biuro (...), zarejestrowanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/135/12;

VI.  na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 14 ust 1 pkt 1, ust. 2 pkt 3, § 16 i § 2 ust 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 j.t) przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu adw. A. D. kwotę 1357,92 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt siedem złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze), w tym 253,92 zł podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości w tym od opłaty.

Sygn. akt II K 1170/12

UZASADNIENIE

na wniosek obrońcy ograniczone do uzasadnienia rozstrzygnięcia o karze i związanych z tym kwestii.

Oskarżony D. N. ma 26 lat. Posiada wykształcenie gimnazjalne, nie ma zawodu. Jest osobą niepełnosprawną fizycznie od urodzenia z powodu porażenia mózgowego, przy czym niepełnosprawność ta ma charakter trwały i z tego tytułu pobiera rentę, której wysokość w 2013 r. wynosiła niecałe 700 zł. Kwota ta pomniejszana jest o podatek i ubezpieczenie zdrowotne, a do wypłaty pozostawało oskarżonemu niecałe 450 zł. Ponadto oskarżony otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny w kwocie po 153 zł miesięcznie. Mieszka z ojcem i bratem, nie ma nikogo na utrzymaniu.

D. N. był czterokrotnie karany sądownie. Po raz pierwszy w dniu 3.09.2009 r. przez Sąd Okręgowy w S., sygn. akt III K 124/09 za czyn z art. 310 § 1 k.k. i 310 § 3 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby i karę grzywny. Postanowieniem z dnia 17.08.2012 r. zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej, zaś postanowieniem z dnia 12.03.2012 r. odroczono wykonanie tej kary. Kolejny raz oskarżony karany był wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 10.02.2012 r., sygn. akt II K 1272/11 za czyn z art. 286 § 1 k.k. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zostało warunkowo zawieszone na okres 2 lat próby oraz karę grzywny. Wyrok uprawomocnił się w dniu 18.02.2012 r. Kolejne skazanie nastąpiło wyrokiem Sądu Rejonowego w G.z dnia 17.12.2013 r., sygn. akt II K 28/13 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby. Ostatni raz oskarżony był karany wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 31.03.2014 r., sygn. akt II K 1167/13 za czyn z art. 286 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Dowód: decyzja – k. 253, decyzja – k 254, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 255, informacja z K. – k. 431 - 432, dane osobopoznawcze – k. 206, wyrok z dnia 3.09.2009 r. – k. 119 – 121, wyrok z dnia 10.02.2012 r. – k. 122

W toku postępowania poddano oskarżonemu dwukrotnie badaniu sądowo – psychiatrycznemu. W obu opiniach biegli stwierdzili, że oskarżony był zdolny do rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód: opinia sądowo – psychiatryczna – k. 139 – 140, k. 217 – 218

Oskarżonemu przypisano popełnienie w dniu 23.02.2012 r. czynu z art. 286 § 1 k.k., w dniu 16.04.2012 r. czynu z art. 286 § 1 k.k. oraz w dniu 29.11.2012 r. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Stopień winy oskarżonego należało uznać za wysoki. Działał on z pełną premedytacją i rozeznaniem, będąc w pełni świadomy konsekwencji prawnych swojego zachowania, z racji kilkukrotnej wcześniejszej karalności, w tym za czyny z art. 286 § 1 k.k. popełnione w podobny sposób. Nie jest upośledzony umysłowo, zdołał zdobyć wykształcenie gimnazjalne, należy więc uznać, że zna i rozumie normy prawne.

Stopień społecznej szkodliwości dwóch pierwszych czynów przypisanych oskarżonemu jest jednakowy i należało uznać go za znaczny. Czyny te oskarżony popełnił działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu, umieszczając na portalu A. informację o posiadaniu na sprzedaż telefonów za kwotę 400 zł. W rzeczywistości oskarżony nie dysponował telefonami „wystawionymi” na aukcję i po otrzymaniu pieniędzy od pokrzywdzonych nie wysyłał im zamówionych przedmiotów.

W przypadku obu tych czynów oskarżony działał w celu osiągniecia korzyści majątkowej, w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Wiedział bowiem, że nie posiada telefonów, które wystawił na aukcję, a jego jedynym celem było wzbudzenie w pokrzywdzonych przekonania, że te telefony posiada i wyłudzenie od nich pieniędzy.

Swoim zachowaniem oskarżony godził w istotne dobro prawne jakim jest mienie, wyrządzając każdemu z pokrzywdzonych szkodę w kwotach odpowiednio – 400 zł i 418 zł. również sposób i okoliczności popełnienia przez oskarżonego tych czynów przemawiały za uznaniem stopnia społecznej szkodliwości czynu za znaczny. Oskarżony bowiem nie tylko wystawił na aukcje przedmioty, którymi nie dysponował, ale po dokonaniu przez pokrzywdzonych wpłaty ceny za wystawione na aukcjach telefony, zwodził ich, w dalszym ciągu okłamując co do faktu ich posiadania, a nawet więcej – co do faktu wysłania zakupionych przez pokrzywdzonych telefonów. Z wiadomości mailowych wymienianych między oskarżonym a pokrzywdzonym W. B. wynika, że oskarżony zapewniał go, że na 100 % otrzyma telefon w tym tygodniu, nadto zapewnił go, że przekazał paczkę kurierowi i przestał reagować na maile, dopiero kiedy pokrzywdzony zorientował się, że został oszukany. Bardzo podobnie wyglądała sytuacja w przypadku pokrzywdzonego S. D., przy czym tutaj oskarżony posunął się nawet dalej – wysłał pokrzywdzonemu paczkę zawierającą trzy stare, zniszczone książki i nawet po tym zapewnił pokrzywdzonego, że nie wie jak do tego doszło, prosił go o wykonanie zdjęć i zapewniał, że wyciągnie konsekwencje od osób odpowiedzialnych za ten stan rzeczy.

Działał więc w pełni intencjonalnie i wszystkie jego zachowania zarówno służące wprowadzeniu pokrzywdzonych w błąd co faktu posiadania telefonów na sprzedaż, jak i w późniejszym czasie, szczególnie po przekazaniu przez nich pieniędzy oskarżonemu były celowe, przewrotne. Oskarżony wprowadzał pokrzywdzonych w błąd nadal mimo tego, że osiągnął już swój cel w postaci przekazania mu przez nich pieniędzy.

Motywację oskarżonego do podjęcia przestępczego zachowania należy ocenić jako naganną. Nie miał żadnego szczególnego powodu, by postąpić w taki sposób. Owszem, oskarżony utrzymuje się z niewysokich dochodów, których poziom nie został dokładnie ustalony w postępowaniu, z uwagi na to, że oskarżony nie brał w nim udziału, jednakże nie usprawiedliwiło to jego postąpienia. Oskarżony dysponuje kwotą co najmniej 600 – 700 zł miesięcznie do wydania wyłącznie na własne potrzeby, nie mieszka wszak sam, lecz z ojcem, nie ma nikogo na utrzymaniu.

Jeśli chodzi o przypisany oskarżonemu czyn, kwalifikowany z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. to stopień jego społecznej szkodliwości sąd uznał za wysoki. U podstaw takiej oceny legły takie okoliczności jak działanie oskarżonego przeciwko istotnym dobrom chronionym prawem, tj. przeciwko mieniu i wiarygodności dokumentów oraz działanie w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Oskarżony motywowany był chęcią osiągniecia korzyści majątkowej kosztem innej osoby, która obdarzyła go zaufaniem. Działał więc w pełni intencjonalnie a swoim zachowaniem wyrządził pokrzywdzonemu szkodę majątkową.

Przy wymiarze kar za poszczególne przypisane oskarżonemu czyny, sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów, a ponadto pozostałe okoliczności, które zgodnie z kodeksem karnym winny stanowić podstawę doboru sankcji karnej i jej rozmiaru.

I tak, w odniesieniu do czynów opisanych w punkcie I i II części wstępnej wyroku, które zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, sąd uwzględnił naganną motywację oskarżonego do podjęcia przestępczych zachowań, jego karygodny sposób zachowania się względem pokrzywdzonych, których już de facto bez potrzeby oszukiwał nadal po otrzymaniu od nich zapłaty za telefony, wiedząc doskonale, że nie posiada zakupionych przez pokrzywdzonych urządzeń i im ich nie prześle, a nawet więcej, w przypadku S. D. posunął się nawet do wysłania spreparowanej paczki i udawał przed nim, że nie wie, w jakich okolicznościach mogło dojść do takiej pomyłki i że wyciągnie konsekwencje od osób rzekomo za to odpowiedzialnych, wiedząc doskonale, że jedyną odpowiedzialną osobą jest on sam. Zachowanie takie stanowiło już daleko posuniętą manipulację. Oskarżony zbudował cały oszukańczy system i nie ograniczał się jedynie do podejmowania czynności niezbędnych do samego wprowadzenia pokrzywdzonych w błąd i wyłudzenia od nich pieniędzy, ale de facto również usiłował wzbudzić w nich przekonanie, że jest osobą uczciwą. Jego zachowanie się po popełnieniu przestępstwa należało zatem ocenić jako wysoce niemoralne i naganne.

Oskarżony swoim zachowaniem każdemu z pokrzywdzonych wyrządził szkodę oscylującą w granicach 400 zł. Nie czynił żadnych starań o jej naprawienie. Jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa należy uznać za dalece niewłaściwy. Oskarżony był czterokrotnie karany sądownie, w tym raz za zbrodnię i trzy razy za takie samo przestępstwo jak obecnie mu przypisane (przy czym raz popełnione w formie usiłowania). Nie wyciągnął więc żadnych wniosków z poprzednich skazań.

Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę okoliczność, że oskarżony jest osobą trwale niepełnosprawną fizyczne, co zostało uwzględnione de facto jako jedyna okoliczność przemawiająca na korzyść oskarżonego, choć co trzeba podkreślić, okoliczność ta sama w sobie nie mogła znacząco wpłynąć na obniżenie wymiaru kary, czy też o czym dalej – nie mogła decydować o warunkowym zawieszeniu jej wykonania.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, a także i to, że oskarżony działał w warunkach ciągu przestępstw, co jest okolicznością również braną pod uwagę przy wymiarze jednej kary za dwa przestępstwa, jak również zważywszy, że ustawowe granice wymiaru kary za czyn z art. 286 § 1 k.k. to kara pozbawiania wolności od sześciu miesięcy do lat ośmiu, sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego będzie kara roku pozbawienia wolności.

Kara ta nie może być uznana za nadmiernie surową jeśli uwzględni się, że oskarżonemu wymierzono taką karę za dwa identycznie kwalifikowane czyny, a w przeszłości oskarżony dopuścił się już dwa razy oszustwa i raz usiłowania oszustwa a także przestępstwa fałszowania pieniędzy. Sąd uwzględnił ponadto, że oskarżony przypisanych mu czynów dopuścił się w okresach próby wynikających z wyroku Sądu Okręgowego w S.z dnia 3.09.2009 r. (pięcioletni okres próby upływał 11.09.2014 r.) oraz Sądu Rejonowego w G.z dnia 10.02.2012 r. (dwuletni okres próby upływał 18.02.2014 r.), a także i to, że pierwszego z czynów wchodzących w skład ciągu przestępstw oskarżony dopuścił się zaledwie 13 dni po wydaniu wobec niego wyroku z dnia 10.02.2012 r. w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k., co w ocenie sądu świadczy o skrajnym wręcz lekceważeniu porządku prawnego i przekonaniu oskarżonego o całkowitej bezkarności. Oskarżony nie wyciągnął absolutnie żadnych wniosków z poprzednich skazań i z premedytacją popełnił kolejne, tak samo kwalifikowane przestępstwo, a co więcej działając nawet w podobny sposób, gdyż wyrokiem z dnia 10.02.2012 r. oskarżony został skazany za doprowadzenie do niekorzystnego rozrządzenia mieniem pokrzywdzonego, od którego zakupił telefon i za niego nie zapłacił, a wszystko to z wykorzystaniem portalu aukcyjnego A.. W tej sytuacji kara roku pozbawienia wolności jest karą należycie dobraną i sprawiedliwą, zdecydowanie niższą od dopuszczalnej górnej granicy wymiaru kary za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., która to kara mogła wynieść nawet 12 lat (górna granica ustawowego zagrożenia zwiększona o połowę).

Ponieważ oskarżony działał w celu osiągniecia korzyści majątkowej i taką korzyść osiągnął, sąd zdecydował wymierzyć mu karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych. Zważywszy na sposób działania oskarżonego, kilkukrotną karalność za podobne przestępstwa, naganną motywację jego postępowania, wyrządzanie szkody i brak jakichkolwiek działań zmierzających do jej naprawienia, zdaniem sądu kara ta jest adekwatna w okolicznościach sprawy i z pewnością nie nadmiernie surowa. Jej wymierzenie było jednak konieczne w celu dodatkowego zdyscyplinowania oskarżonego, który swoim dotychczasowym sposobem życia, w szczególności stosunkiem do prawomocnych orzeczeń i obwiązującego porządku prawnego, okazał, jak dalece lekceważy ten porządek. Biorąc pod uwagę trudną sytuację materialną oskarżonego, wysokość stawki dziennej została ukształtowana na najniższym możliwym poziomie.

Przy wymiarze kary za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., sąd uwzględnił w zakresie właściwości i warunków osobistych oskarżonego, jego dotychczasowego sposobu życia, postaci zamiaru, motywacji, sposobu życia przed popełnieniem przestępstwa, rodzaju i rozmiaru ujemnych następstw przestępstwa (podobna wysokość szkody), oraz starań (a raczej ich braku) o naprawienie szkody, te same okoliczności, jak przy wymiarze kary za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. Dodatkowo na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił, że jednym zachowaniem wyczerpał znamiona określone w dwóch przepisach ustawy. Na niekorzyść oskarżonego uwzględniono oczywiście, jego uprzednią kilkukrotną karalność oraz popełnienie przestępstwa w okresie próby wynikającym z dwóch prawomocnych wyroków. Na korzyść oskarżonego uwzględniono jedynie w zakresie jego warunków osobistych stan zdrowia fizycznego.

Biorąc powyższe pod uwagę, sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego, która osiągnie także oczekiwany skutek resocjalizacyjny będzie kara 10 miesięcy pozbawienia wolności, a zatem zaledwie o 4 miesiące wyższa od dolnej granicy ustawowego zagrożenia i o ponad 7 lat niższa od górnej granicy ustawowego zagrożenia.

Kara grzywny na podstawie art. 33 § 2 k.k. została oskarżonemu za ten czyn wymierzona z tych samych powodów, co kara za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. Ilość stawek dziennych została jednak w stosunku do tej obniżona o 20, z uwagi na to, że kara ta została wymierzona za jeden a nie za dwa czyny i niższa o połowę była wysokość wyrządzonej szkody. Omówione już motywy legły u podstaw ustalenia wysokości stawki dziennej na poziomie 10 zł.

Przy wymiarze kary łącznej sąd zastosował zasadę asperacji. Jeśli chodzi o karę łączną pozbawienia wolności to mogła ona zostać ukształtowana w granicach od roku do roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Decydując się na wymierzenie oskarżonemu kary wynoszącej rok i 4 miesiące pozbawiania wolności sąd uwzględnił bliski związek przedmiotowy między tymi przestępstwami (wszystkie skierowane były przeciwko mieniu, jedno dodatkowo przeciwko wiarygodności dokumentów) i bliski związek czasowy pomiędzy czynami wchodzącymi w skład ciągu przestępstw. Trzecie przypisane oskarżonemu przestępstwo, popełnił on po upływie prawie 7 miesięcy od poprzedniego czynu, zatem tutaj ów związek czasowy uległ już dość istotnemu rozluźnieniu. Ponadto sąd uwzględnił, że oskarżony działał przy popełnieniu wszystkich tych przestępstw w podobny sposób. Okoliczności te jednak nie mogły zdecydować o sięgnięciu po zasadę pełnej absorpcji. Przeciwko jej przyjęciu przemawiała ilość popełnionych przez oskarżonego czynów jednostkowych, w kontekście podkreślanego w orzecznictwie decydującego o wymiarze kary łącznej prewencyjnego oddziaływania tej kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (wyrok SA w Łodzi z 20 września 2001 r., II Aka 154/01, Prok. i Pr. 2002, z. 4, poz. 26). Ponadto uwzględniono globalną ocenę stopnia społecznej szkodliwości wszystkich przestępstw, za które wymierzono kary jednostkowe (por. wyrok SN z 11 grudnia 1980 r., II KR 388/80, LEX nr 21888), a który to stopień został uznany przez sąd za znaczny.

Kara roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności wpłynie na oskarżonego wychowawczo i skłoni go do refleksji nad własnym postępowaniem. Tylko taka kara, z pewnością nie niższa zdoła wywrzeć jakikolwiek wpływ resocjalizacyjny na oskarżonego i uzmysłowi mu nieopłacalność dalszego brnięcia na drogę przestępstwa. Kara w niższym wymiarze jedynie utwierdziłaby oskarżonego w towarzyszącym mu jak dotąd przekonaniu o bezkarności. Jedynie taka kara zostanie odebrana w odczuciu społecznym jako kara sprawiedliwa. Kara w niższym wymiarze zostałby odebrana jako pobłażliwość względem sprawcy wielokrotnie karanego za podobne przestępstwa.

Sąd uznał, że oskarżony nie zasługuje w żadnym wypadku na warunkowe zawieszenie wykonania kary. Nie ma żadnych podstaw do stwierdzenia, by prognoza kryminologiczna oskarżonego mogłaby zostać uznana za pozytywną. Oskarżony był nie tylko wielokrotne karany, głównie za przestępstwa podobne do obecnie przepisanych, ale także – o czym już wspomniano - oskarżony przypisanych mu czynów dopuścił się w okresach próby wynikających z wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 3.09.2009 r. (pięcioletni okres próby upływał 11.09.2014 r.) oraz Sądu Rejonowego wG.z dnia 10.02.2012 r. (dwuletni okres próby upływał 18.02.2014 r.), a pierwszego z czynów wchodzących w skład ciągu przestępstw oskarżony dopuścił się zaledwie 13 dni po wydaniu wobec niego wyroku w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k. z dnia 10.02.2012 r. W ocenie sądu okoliczności te uniemożliwiały warunkowe zawieszenie wykonania kary wymierzonej D. N.. Oskarżony całą swoją postawą udowodnił, że nie zasługuje na takie dobrodziejstwo, a jego zastosowanie nie może być uzasadnione jedynie stanem zdrowia oskarżonego. Owszem jest on osobą niepełnosprawną, nie pracującą, pozostająca na, to jednak nie usprawiedliwia jego przestępczych poczynań, których nie zaniechał mimo ostrzeżeń, wyrażających się właśnie w wymierzaniu kar z warunkowym zawieszaniem ich wykonania. W ocenie sądu jedynie kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania może skłonić oskarżonego do refleksji nad własnym postępowaniem i wzbudzić w nim chęć poprawy.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem R. Ż.. Co do pozostałych pokrzywdzonych, poniesione przez nich szkody zostały wyrównane przez właściciela portaluA..

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek książek, które oskarżony wysłał S. D., jako przedmiotów które służyły do popełnienia przestępstwa.

Rozstrzygniecie o kosztach postępowania nie było objęte wnioskiem o uzasadnienie (wniosek ten dotyczył jedynie kary, a więc całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych).